Tveitvägen - Molstrevag

Donderdag 24 juli word ik niet helemaal lekker uitgerust wakker want het was erg warm de eerste helft van de nacht. Dat is een nadeel; als je al vroeg voor anker ligt en er staat weinig wind warmt het schip erg op. Ondanks dat alle ramen open staan en de dekluiken op ‘windhappen’. Een heerlijke nespresso met opgeklopte melk van mijn schipper-schatje deed me weer landen.
De niet zo kleine jongen stond alweer te popelen om met duikuitrusting onder Zahree te verdwijnen om nog meer kokkels te lijf te gaan. We MOETEN wel sneller gaan nu; zoveel zijn er al afgeschraapt.
Later op de ochtend komen het Noorse stel Eirik en Gretha (De Noorse Eric en Greetje, vergeten we nooit want de namen van hele goede vrienden in Amstelveen van ons…handiggggg!!!)  koffie drinken. We hebben het super gezellig met ze en ze weten veel tips te geven over leuke ankerplekken en stadjes/aanlegplaatsen. Ze zijn helemaal weg van ons schip en we zijn natuurlijk zeer vereerd. Een neef van ze komt ook nog even kijken. Hij vaart op een veerboot. Daar is in Noorwegen zeer veel werk voor; niet te geloven hoeveel veren er tussen de eilanden varen. Samen met alle bruggen en tunnels onder water door kun je wel stellen dat de Noren een godsvermogen kwijt moeten zijn aan hun infrastructuur. Financieel zijn er behoorlijke verschillen tussen Noorwegen en bijvoorbeeld Nederland. De Noren kennen nog de rode diesel die ook bij hun een stuk goedkoper is. Die mogen ze gewoon in hun (pleziervaart)schepen gooien. Bij ons mocht dat al niet maar mochten we het voorheen nog als stookdiesel gebruiken. Maar dat mag bij ons nu ook al niet meer. Als je in Noorwegen rode diesel tankt moet je heel goed het bonnetje bewaren voor als je controle krijgt. Bovendien moet je het binnen het jaar verbruikt hebben anders kun je alsnog beboet worden. Dan moet je het gaan afvoeren of zo! Niet te doen natuurlijk. Wij hebben voldoende diesel van Nederlandse bodem dus tanken hier niet. De Noren hebben heel erg goedkope elektra dus je ziet heel veel elektrische auto’s. Ze hoeven er ook nog eens geen belasting over te betalen als ze er één aanschaffen.
Dan nemen we afscheid en geven het adres van het blog mee. Als we nog eens terug komen in Noorwegen proberen we langs te gaan. Ze wonen in Bergen en zijn vaak op het water te vinden. Eirik and Gretha, if you read this…please leave your email or anything and we’ll keep in touch!

Rechter boot is van Eirik en Gretha

Na de afvaart gaan we weer stuurboord uit over de Bomlafjord richting Leirvik. De wind is te verwaarlozen. De jongens krijgen een aanval van werklust en gaan aan de gang met de koperen stang bij de ingang. Goed toch? Mooi geworden hoor! Ik hou me gedeisd want ben geheel verdiept in een boek ‘Survive the savage sea’ van Dougal Robertson. De schrijver voer in de 70er jaren met gezin en een opstapper met een houten zeilschip rond de wereld. Na vertrek van de Galapagos eilanden werd het schop aangevallen door drie killer whales (orka’s). Deze beschadigden de romp dusdanig dat het schip in één enkele minuut zonk. De gehele familie verbleef meer dan een maand in een vlot en bijboot en verloren uiteindelijk het vlot omdat het zo lek als een mandje was. Ze wisten zich ter nauwer nood in leven te houden maar werden uiteindelijk opgepikt door een Japans visserschip niet eens zover van de Costa Ricaanse kust. Dus ook als ze niet opgepikt waren geweest was de kans groot dat ze zichzelf naar de kust konden zeilen/roeien. Het boek leest als een thriller! Maar is ook eng om te lezen, hoewel je al weet dat het goed met ze is afgelopen natuurlijk. Lek slaan door killer whales zullen wij niet met onze stalen Zahree. Wat dit gezin en hun opstapper hebben moeten doorstaan en de vindingrijkheid en doorzettingsvermogen van die mensen. Indrukwekkend!

Koper poetsen.

Daarna krijgen de vissers op Zahree  weer goede hoop op een blinker-bijter. Rutger heeft eenmaal een flinke zware aan de haak maar deze weet weer te ontsnappen. Balen! Ter hoogte van het fjord dat naar Bergen voert, steekt een lekker windje op en tippen we even de 5 knopen onder zeil maar dat is al snel weer voorbij. De motor gaat zachtjes bij en langzaam aan begint er een windje vanaf zee te waaien. In het oosten zien we dat er onweer aan het opbouwen is en het komt tegen wind onze kant op.

Slecht weer nadert.

We hopen er net vrij van te blijven. Dat lukt wat het onweer betreft goed maar een randje regendruppels krijgen we nog wel. Veel stelt het niet voor. Vlak voor we de ankerbaai indraaien zien we een boorplatform dat gesleept wordt. Tussen sleper en platform is een flinke afstand. Moet ook niemand op het idee komen om daar tussendoor te varen…

Sleper en platform…niet tussendoor varen ajb!

Tegen zessen draaien we de baai van Molstrevag (o met / erdoor, en a met een o erboven!). Een ankerplek is lastig te vinden. Het is wat te diep naar de smaak van de schipper. Maar een mooie kade wordt gevonden en daar mogen we liggen…als we zelf maar netjes 50 kronen (is 6 eurietjes) in de daartoe aangebrachte brievenbus deponeren. Dat gaan we doen hoor!

Zelf even geld in de brievenbus doen, ajb!

Diner is vandaag dus geen vis maar kippenpootjes met Marokkaanse kruiden, aardappeltjes en sla. Ik heb niemand horen klagen…
Na de afwas gaan we nog even aan de wandel. Het is buiten lekker fris geworden na de bui. We lopen een mooi pad naar boven. De weg is vol kleine kikkertjes en dikke vette zwarte naaktslakken. Onderweg hangt er zomaar een schommel. We kunnen het niet laten….

Schommel jij nu..of ik?

Eventjes later zijn we boven waar we Zahree net kunnen zien liggen.

Daar ligt Zahree!

Wij en Rutger.

Op de terugweg, en frambozen plukken. Mmmmm!

Onderweg plukken we weer frambozen. Die zijn ZO lekkerrrrr!!!!
Nu weer terug op de boot en ik blog me een ongeluk en tik en passant een wijntje weg. De heren lezen en doen het met whisky. Morgen is het plan om naar Kvitsoy (met streepje door de o) te zeilen. Dat wordt nog een heel genavigeer daar. Het ligt er vol met opstakels (rotsen dus) net onder of net boven water. Spannend!!!!