Adnoyvagen - Vika

19 juli begint werkelijk bladstil en direct al warm en zonnig. Een heerlijke rust heerst er nog in onze ankerbaai. We staan redelijk op tijd op. De schip presenteert weer een heerlijk ontbijtje. We zijn nu wel ‘low’ met de eieren en andere versboodschappen maar hopen dan nog op tijd in Tau te zijn. Vandaag is het zaterdag en in Noorwegen kennen ze voor de zaterdag nog een vroege sluiting om 15.00 uur en zondag werken doet men geloof ik niet aan.

Volkomen bladstil.

We halen het anker op en motoren zeer zacht de baai uit. We willen de rust eigenlijk niet verstoren. Bovendien heeft Rutger echt zijn zinnen gezet op vis vangen dus er is een snelheidsrestrictie van 3 knoopjes. Dan bijten ze nog wel. Helaas de haken blijven onaangeroerd.
Na een aantal mijltjes draaien we het Lysefjord in.

Bakboord uit het Lysefjord in.

De brug net voorbij Oanes moet met zijn 50 m. hoogte geen probleem zijn. Onze masten zijn de helft. Het is grappig dat je met geen mogelijkheid kunt inschatten of de hoogte afdoende is…laat staan als het maar net aan is.

Kan het? Ja echt? Makkie!

Het Lysefjord is indrukwekkend. Aan beide zijden rijzen de steile rotswanden honderden meters omhoog. Toch doet het lieflijk aan, mede door het zonnetje en het gebrek aan wind. Dat vinden we dan wel weer jammer natuurlijk!

Mooi vaarwater!

Onderweg hengelt Rutger er nog een paar zeekomkommers uit maar die blieven we niet.

Drie vette zeekomkommers…bleh!

We spotten ook nog een zeehond, niet voor de eerste keer in Noorwegen, maar nu kan Rutger hem in de lens vangen. Niet dat je er veel van ziet….

Koppie van een zeehond.

Daarna varen we met een zacht briesje tegen naar de Preikestolen. Een ruim 700 m.hoog rotsblok dat uit de verticale rotswand uitsteekt. Het duurt even voor we zien waar het precies is maar een juiste positie-aanwijzing helpt. Ineens zien we hele kleine miertjes met witte t-shirts heel voorzichtig over de rand gluren. We fotograferen Zahree met rots en Rutger gaat in de bijboot om nog mooiere plaatsjes te schieten.

De Preikestolen

De driemaster Alexander von Humbold II liggen we gezellig naast. Ook hun bemanning tuurt onder de indruk omhoog. Ook fotograferen we elkaar.

De driemaster Alexander von Humbold en Rutger.

Klein bootje!

 

Heeel klein bootje!

Daarna draaien we om en tuffen we zachtjes terug naar het zuide. Het plan om naar Tau te varen laten we maar ‘varen’. Er staat geen wind en dan moeten we helemaal motoren. We gaan bakboord uit bij de prachtige baai van Vika en ankeren daar op 9 m. water.

De baai van Vika met Zahree.

Rutger gaat nogmaals in de bijboot met visgerei! We MOETEN toch een lekker visje hebben anders wordt het balletjes uit blik!

Fanatieke visser, foto is door de verrekijker genomen.

Later in de middag moeten we actief worden van onszelf. We wandelen de weg omhoog en slaan ergens rechtsaf. Dat blijkt het erf van iemand te zijn. Een vriendelijke jongeman vindt het prima dat we door hun tuin lopen en door het hekje richting het eind van de baai waar het niet zo enorm hoog is. Toch is het klauteren geblazen. Herbert heeft zijn slippers aan maar slippert gewoon over de rotsen. Moeders klautert dapper mee maar denkt alweer aan haar stijven spieren morgen. En Rutger…tja…die draaft als een klipgeit overal overheen. Het is een prachtige wandeling; warm en dorstig worden we ervan!

Hier ging het nog redelijk voor de oudjes!

Zelf een dammetje bouwen.

Ff uitpuffen!

Daarna bleek het in de buurt van 5 uur! Borreltijd! Je staat nog verbaasd hoe snel de oudjes dan nog terug kunnen klauteren.

Terug op de boot smaakt bier en wijn met worstje en chips als een godenmaal. De zon brandt nog ongenadig en we brengen een zonnezeil aan. Het begint zowaar ook nog even hard te waaien!

Na het avondeten met inderdaad de Unox balletjes in tomatensaus opgeleukt met ui en paprika en rozemarijn is Rut nogmaals het water opgegaan. Dat stelde hem vrij van de afwas!

Nog een poging!

Ook ik kom zo onder de afwas uit.

Zie ik hem toch op een gegeven moment als een dolle op iets inslaan… beet gehad!
Wat paniekerig komt ie terug racen. De vis is versuft maar nog niet morsdood en dat was toch wel de bedoeling. Nog even op de foto met deze joekel!

Goed gevist, Rut! Morgen niet weer vieze balletjes in saus!

Dan krijgt de vis de genadesteek achter de kieuwen en ga ik ongeveer kokhalzend de kajuit in.

Zo netjes in moten in de koelkast. Goed voor twee dagen vis eten.

In het boek Norway van Judy Lomax zien we de schrijfster met precies zo’n vis op de foto!

Uit ‘Norway’ van Judy Lomax. Het is een kabeljauw (cod). Mmmmmm!!!!

Komt dat even goed uit! Twee dagen lekker vis eten. Zo houden we het nog wel even uit zonder een winkel te hoeven aandoen.
Morgen wordt er weer wat meer wind verwacht en hopen we richting Haugesund te gaan. Dat is te ver, maar we zien we waar onze Zahree ‘strandt’….
De wandeling maar de Preikestolen bewaren we nog even voor later. Morgen weer lekker zeilen!