Noorwegen juli 2014

12 juli 10.12 uur vandaag, een prachtige zaterdag, warm maar….geen wind van betekenis nog. Gisterenavond zijn schip, Rutger en ik ’s avonds naar Zahree gegaan. Bepakt en bezakt met de kleding en maaltijden diepgevroren voor op zee. Voor als de omstandigheden zo ruig zouden zijn dat er niet zwalkend voor het kooktoestel een maaltijd in elkaar geflanst hoeft te worden…

 

Duitsland tegen Argentinië…we proosten op jullie! Maar wij gaan!!!

Vooralsnog staat er nauwelijks wind..ok..een briesje is net opgestoken en verkoeld heerlijk de kleffe omstandigheden aan dek. Maar de windmolens alhier voelen er nog geen behoefte door om een beetje te gaan draaien. Windkracht 1 max. Aan dek vult Rutger de dieseltanks met nog een 80 liter erbij. Herbert legt de laatste hand aan de fokke/spi-boom. Deze zou zomaar eens nodig kunnen zijn als we wind achter zouden krijgen. Durven we nauwelijks op te rekenen hoor hihihi.

 

Rutger topt diesel op.

 

De schip knutselt aan de fokke/spiboom

 

Rutger brengt de laatste tochtstrip aan.

De gribfiles voorspelden de afgelopen week telkens andere windomstandigheden. Zuiden wind, westen wind, zuidoost, noordenwind verderop op de Noordzee… In ieder geval het weekend zeer weinig. Tja wat is wijsheid? Wachten tot maandag tot er een 15 knoop westenwind gaat waaien? Nu alvast weg? We willen het zeegat uit! We gaan gewoon en zien wel. Bij Den Helder weer naar binnen of Vlieland aanlopen. Het kan toch allemaal? Zo is het! Be flexibel!!!

Zondag 13 juli: Mijn zussie Katinka is jarig en nu zitten we midden op de Noordzee en kan ik haar niet meer feliciteren want natuurlijk geen bereik meer. Volgend jaar denk ik dat wel SSB radio (korte golf radio waarmee we dan tekstberichten kunnen mailen) en/of iridium telefoon hebben maar nu zijn we van alle contact verstoken. Vanaf hier en veel te laat ontvangen: gefeliciteerd lief zusje!

 

Even in de relax-stand als je geen wacht hebt.

Gisteren staken we om half 1 de neus van Zahree om de pier en gingen we noordwaarts richting het land dat ons al vele jaren maar niet wilde hebben: Noorwegen. Aanvankelijk stond er maar weinig wind maar Texel was wel bezeild. Aanvankelijk was het af en toe behoorlijk mistig maar dat werd steeds beter; het zonnetje maakte het allemaal heel aangenaam.

 

Lekker aan dek lezen uit de wind in het zonnetje.

De wind viel later wat ruimer in, een fijne westenwind en trok wat aan. Tegen vijf uur in de middag hadden we Bergen ongeveer dwars (maar nog niet Bergen, Noorwegen natuurlijk!) en was het tijd voor zalm op toast.

 

Toastjes met zalm op een selfie!

Helaas moest het glaasje wijn nu achterwege blijven. Tegen 20.00 uur ging de generator aan om de thuis bereide lasagne in de magné op te warmen. Goede zet van Rutger en mij om het eten al klaar te maken. Geen gedoe op een wiebelend schip. Complimentjes van de schip en zoontje waren mijn deel!

 

Goed te hachelen, mams!

We delen de wachten in. In neem de eerste wacht tot 22.00 uur. De bewolking trekt verder op en de zon gaat schitterend onder.

Mooi!!!

Om 21.30 uur moet ik helaas Herbert wakker maken want de wind houdt het voor gezien dus strijken we de lappen en gaat de motor aan. Dan begint Herberts wacht. De maan licht Zahree vol bij en Herbert is er toch een beetje bij; hij hoort de verliezersfinale op de radio van het Nederlands elftal tegen Brazilië…3 – nuhulllll! Yeaaaaaah! (kleine troost!).

 

De verliezersfinale bij volle maan.

Dan vaart Zahree een allesverhullend mistgebied in en moet de radar aan. Altijd een beetje spooky; geen honderd meter ver kunnen kijken. Gelukkig hebben we de AIS. Dit systeem zorgt dat we alle schepen die een identificatie sturen gezien wordt op onze plotter. Je kunt dan zien welk type schip het is, hoe lang, of het een vrachtvervoer betreft, hoe hard het schip gaat en allerbelangrijkste: exacte richting en of deze een gevaar voor ons oplevert. Het is helaas niet meer gelukt ons systeem ook een AIS signaal te laten zenden. De reden weet de schip niet. Het zou te maken kunnen hebben dat een deel van ons systeem Raymarine en een deel Nexus is. Net als in de gewone-mensen-wereld hè; het lijkt niet helemaal goed met elkaar te kunnen praten.
Dus wij zien de scheepvaart maar het is maar de vraag of zij ons zien. Op de radar kunnen ze ons stalen schip zeker zien. Maar liever maken we maar ruim baan voor deze grote jongens die met een gangetje van minsten 12 knopen langs denderen.

Om 24.00 uur zet de schip genua en één stagfok bij als steunzeil. De wind is te zwak om zonder motorvermogen te zeilen maar helpt een beetje en scheelt vooral in het rollen. Ik ben hiervan onwetend want lekker in mijn bedje.

Om 1.00 uur neemt Rutger het over van Herbert. Die is dan in halfslaap verkerende achterwacht en komt eruit als er iets is waar meer handjes of hersenen voor nodig zijn. Rutger heeft het er behoorlijk druk mee; er moeten scheepvaartroutes overgestoken worden. Om 4.30 uur is het alweer bijna licht. Het begint net lekker te waaien en het volledige tuig kan omhoog en de motor uit. Ik heb een rustig wachtje met niet veel schepen op ramkoers. We lopen regelmatig 7 knopen ( 1 knoop is 1,8 km per uur dus….reken zelf maar uit hihihi). Dat schiet lekker op. De wind is veel zuidelijker geworden dus we stellen koers richting noordwest bij om hoogte te winnen. De voorspelling is dat we ergens morgen meer noordelijke winden zullen krijgen en dan kunnen we afvallen en Egersund (ons gestelde doel) toch nog aanlopen zonder te hoeven kruisen. Om 6.30 uur neemt de schip mijn wacht over en kruip ik weer lekker in het grote bed. Ik prop doppen in mijn oren en slaap warempel een paar uurtjes. Herbert heeft ook weer veel kruisende scheepvaart te ontwijken. Dan varen we de electronische kaart af en hebben we alleen nog de papieren overzeiler. Een stuk van 60 mijl komt op beide navionics-kaartjes niet voor. Zal je wel weer een ander kaartje voor moeten kopen. Daar hadden we geen zin in. Flauw hoor---Navionics!
Maar je ziet de icoontjes van de scheepvaart die AIS uitzenden wel gewoon. Het is dus geen enkel probleem. En vroeger hadden we niet anders dan de papieren kaart en lukte het ons ook om zonder schade aan de overkant te komen dus…. We maken goede voortgang en de schip schakelt ook de schroefasgenerator bij. De zon doet wel haar best om door te breken maar wint het nog niet van de laaghangende wolkenvelden. Dat doet ze pas als de wind eruit zakt.

Om 10.00 uur kakt de wind verder in maar persen we er nog 4 knoopjes voortgang uit. Om 11.30 uur is het uit met de pret. Nog maar ruim 2 knopen. Daar doen we het niet voor! We starten de motor.

Blog typen en lekker lezen.

Nu is het bij 13.00 uur en staat het restje lasagne op het gas. Net nog een lekker lunch-hapje!

Mmmm…’s middags restje lasagne eten.

Maandag 14 juli 16.30 uur.

Dan zijn we zo alweer meer dan 24 uur verder. Vanaf waar we nu zijn moeten we nog ongeveer 130 mijl naar Egersund. Maar eerst terug naar gisterenmiddag.
Na de lunch kon de motor gelukkig weer uit. We zeilen genoeglijk een paar uurtjes. Het gaat niet al te hard, zo tussen de 4 en 6 knopen. We houden steeds een iets te westelijke wind aan om wat gunstiger uit te komen als noordelijke winden ons dwingen af te vallen. De bemanning houdt zich wisselend bezig met bijtukken, lezen, RVS poetsen (de schip…waarvoor een pluim!), de innerlijke mens verzorgen en ga zo maar door. Verschillende keren gaat de motor bij omdat de voorgang te wensen over laat. Om 21.30 strijken we de zeilen. De wind draait pontificaal tegen; het is even uit met de pret en de DAF moet het overnemen. Ik neem de wacht met het laatste licht. Rutger heeft commentaar op de schipperse omdat ze te dicht bij een boorplatform komt. Ik had gewoon even zin om te kijken of er gezwaaid werd naar ons. Jammer, ze hebben het denk ik te druk met olie oppompen. Rutger moppert nog een tijdje na over zoveel onverantwoordelijkheid van de schipperse. Ach ja….

Niet te dichtbij het boorplatform, moeders!

 

De zon gaat schitterend onder tijdens mijn wacht.

De heren nemen weer de donkerste uurtjes. En donker waren ze. Het is volle maan maar daar is niets van te zien door het wolkendek. Op het water is wel genoeg te kijken. Herbert vaart door een gebied waar het wemelt van de boorplatforms. Stuk voor stuk lichte werksteden midden op de Noordzee.

Echt donker wordt het niet meer..het boorplatform is een lichtstad.

Rutgers wacht verloopt zonder noemenswaardige incidenten (was ie wel wakker?).

Aardedonker tijdens Rutgers wacht..alleen een beetje maan tussen het wolkendek.

Om 4 uur neemt Herbert het weer over. Het is weer gaan waaien en de zeilen kunnen omhoog. De motor draait zachtjes bij (motorzeilen noemen we dat!). Om 5.45 uur kan de motor uit. De wind haalt stevig aan en Herbert trekt zelfs een rif in het grootzeil (grootzeil kleiner maken). We zijn allemaal wat katterig door de zich snel opbouwende golven. Rutger en ik nemen een zeeziekte tabletje en worden door een enorme slaap overvallen. De schipper voelt zich nu top. Middelste en ik mogen van hem even wat bijslapen. Lief toch? Met lunchtijd eten we de nasi van gisteren. Smullen hoor! Gaande de middag krimpt de wind steeds meer naar het westen en kunnen we weer op Egersund aansturen. Blij blij blijjjjj!. Nu is het 17.00 uur precies. De wind waait heerlijk tussen de 3 en de 4 Beaufort. De enige ergernis is nog de flinke golven die er nog staan en ons regelmatig lelijk afstoppen en een irritant piepende achtermast waar de schip NU iets aan probeert te doen. Schip lost het nog op ook! Het is niet de mast maar de plek waar de val de mast uit komt. WD40 erop en gaan met die banaan! Wonderspul! Zou het ook helpen tegen zeeziekte…?
Borreltijd! Ik ga guacomole (hoe schrijf je dat eigenlijk? Ik kan natuurlijk ook avocadoprut typen hihihi). Morgen verder met het blog. Voederplicht roept!

Dinsdag 15 juli 19.00 uur:

Alweer meer dan een dag later! En we zijn aangekomen in Egersund yeaaaah! Eindelijk hebben we het echt gehaald na iets meer dan 3 hele etmalen op de Noordzee. Die plas water heeft ons al haar (of zijn) gezichten laten zien. Licht deinend met golfjes a la het IJsselmeer en een matig vriendelijk windje. Maar ook flinke rollers komend van alle kanten met een stevige wind. Maar Zahree heeft zich overal man (of vrouw-)moedig doorheen geslagen. Het is inderdaad het juiste schip voor het grote water. Het schip dendert goed door mits genoeg wind en met het juiste tuigage.
De nacht is rustig verlopen. Sowieso gebeurde er tijdens mijn wachtjes geen bal. Gewoon in de stuurstoel zitten, met een half ook het scherm in de gaten houden (alleen vissersschepen die wat heen en weer tuffen) en zorgen dat je niet in slaap valt. Om 22.00 uur heb ik onder zeer rustige omstandigheden met halve wind de boel aan de schip overgedaan en geholpen door een pilletje lekker in slaap gewiegd.

De Noorse gastenvlag gaat in het stuurboordwant.

De wind is vervolgens verder afgenomen en Herbert heeft de motor zacht bij laten draaien maar aan het eind van de nacht moesten de zeilen gestreken worden; zo klapperde de boel. Halverwege de ochtend trok de wind aan en was geheel zuidelijk. Plat voor de lap heet dat. In stromende regen hebben Rutger en Herbert zeer veel moeite gedaan de boom te zetten. Toen dat gelukt was….draaide de wind en kon de boom er weer af gehaald worden…zucht!!!!

Daarna trok de wind aan tot een forse 5+ uit west-zuidwest en denderden we met een max van 9.2 knoopjes (dat is heeeheeeel hard voor ons!) richting Egersund.

Goed kijken…we gaan echt heel hard!

 

Noorwegen…here we come…yeaaaaah!!!!!!!!

In de buurt van de aanloop nog even heel goed kijken omdat er wat rotsjes onder water liggen. Nou…dat kon je duidelijk zien.

Een duidelijke ondiepte..kijk dat opspattende water eens!

Daarna werd het ineens heerlijk rustig en genoten we van het uitzicht; de fabriekjes, houten huisjes, de deuvels en om de hoek Egersund. We liggen net achter de reddingboot.

Aan de verdiende aankomstborrel!

De jachthaven heeft geen plaatsen van onze maat. Maar we hebben stroom, douches (koud zegt Rutger en die kan het weten…komt net terug!) en free wifi!!!. Dus als het goed is staat dit stukje blog op het net.
We hebben even het dorpje door gewandeld. Leuke houten huisjes, warempel een shopping center.

Aan de wandel in Egersund.

Alleen een winkel voor meer geavanceerd visgerei hebben we nog niet gevonden.
Zo lekker uit eten…hopen we….geen alcohol erbij natuurlijk. We willen niet failliet gaan.

Rutger verdiept in de Margriet…moet niet gekker worden!

Net terug van aankomstdineetje in restaurant Hauen. Het eten was heerlijk maar duur…duuuuuur! Maar beter duur dan niet te koop haha!

Dat was helemaal lekker..maar de schip zijn beursje is helemaal leeg!