Wat ook nog allemaal moet gebeuren voordat….

Ja…het kan niet altijd feest zijn! Als we over een paar jaar gaan vertrekken moeten er nog heel wat klussen plat. Dus dit weekend was het even geen zeilpret maar aan de bak om Zahree weer wat meer vertrekkersklaar te krijgen. Ik weet het niet hoor…. de thuiswedstrijd van Ajax MOEST vanwege seizoenskaarten natuurlijk geconsumeerd worden dus al had ik op mijn kop gaan staan, uitvaren doen we dan niet! Dat was dus op zaterdag. Zondag en maandag waren voor de boot. Twee klussen op het program; meer isolatie aanbrengen in de motorruimte waar de arme accu's en inverter zwaar lijden onder al te grote hitte als we op de motor varen en het kaalhalen van de houten lijst op de kajuit opdat we deze in een ander soort lak kunnen zetten. Op de Zahree was al het lakwerk met twee-componenten lak gedaan. Daar zijn wij niet al te dol op. Het is prachtig als het nog onbeschadigd is maar zodra er ook maar iets mee is komt het er met vellen tegelijk afzetten. Je kunt het ook niet even bijwerken. We gaan nu over naar Woodskin, een lak die flexibel is en blijft en overgelakt kan worden zonder schuren. Te mooi om waar te zijn bijna. Dit is een één-component lak dus geen gedoe met mengen en precieze verhouding ed.
De zondagklus was een eerste test voor onze zware naaimachine, de Sailrite, die we net gekocht hebben die ook mee op reis moet en waar we veel van verwachting bij bijv. schade aan de zeilen of het maken van nieuwe huiken en regen- of zonnetenten. Hij rost overal doorheen, vele lagen stof, leer etc. zonder een krimp te geven. Dat mocht hij nu laten zien. Het isolatie materiaal dat we vorig jaar via Marktplaats van iemand hadden overgenomen had steenwol aan de binnenzijde. Tenminste…dat hopen we maar want het jeukte als de hel op handen en armen. Maar het zit erom en nu maar afwachten of het wat scheelt in de motorruimte…

in de motorruimte gaat de isolatie om een aantal afvoerpijpen 

aan het werk met de krachtpatser Sailrite

ook om de koelwater-afvoerbuis van de motor. Zal het schelen?

Maandag stond in het teken van de Goede Samenwerking. Ik bediende de verfbrander om de lak los te 'weken' en Herbert er met de schraper voorzichtig achteraan. Viel niet tegen. Hard gewerkt maar binnen een dag hadden we de hele lijst mooi kaal.

klus plat!

Nog een beetje afwerken en dan kan de nieuwe laklaag erop. We gaan zo al het houtwerk op Zahree aanpakken. Het wordt er ook mooi roodkleurig van uiteindelijk.

links hoe het is....rechts hoe het wordt....

Erg leuk om de Zahree helemaal tiptop te maken. Het is een mooi schip en verdient goed onderhoud. Moe maar voldaan raceten we om vijf uur naar huis om lekker bij mijn zus aan te kunnen schuiven. Veel gedaan dit weekend!
Tot gauw

Een zonovergoten weekend

Wat moet je nu; eigenlijk moet er geschraapt, geschuurd, gelakt, gepoetst en gerepareerd worden. Maarreh…. Het lijkt toch heus het mooiste weer van de wereld te worden. De schipperse zeuren en zeuren en…we gingen zeilen maaaaaar… onderweg nog een klein beetje klussen.
Zaterdagochtend gingen we redelijk vroeg naar de boot. Het verkoelende windje was erg uitnodigend en na wat opruimen van de klusbende togen we op pad naar het IJsselmeer. Nu eens met z'n tweetjes; dat was al best lang geleden! Zijn we samen nog een geolied team, vraag je je dan af? Met wat gemor en geharrewar zijn we dat wel hoor! De wind stond net wat te voorlijk op de boot om de fok goed vol te houden. Ai ai ai, had de schipper zomaar wéér een keer gelijk; daar moet hij geen gewoonte van maken!
Het is toch altijd weer een heel eind tuffen op de motor voor we op het IJsselmeer zijn maar ok…… We leken zo de rechter sluis in te mogen varen maar daar werd uiteindelijk door de sluiswachteres een streng stokje voor gestoken. Slechts anderhalve boot mocht naast een kleine beroepsvaarder en wij en de rest werden rechtsomkeert gedirigeerd…gewoon naar de jachtensluis! Flauw hoor! De eerste zullen de laatste zijn want nu kwamen er alweer heel wat andere haastige zonaanbidders aangestoomd die in hun vuistje lachten…zij lagen nu vóór…..en men denkt dan dat niet iedereen er in kan. Echt onzin want er kunnen zoveel makke schapen in een hok! Maar mak is men niet en dan begint het grote duwen, schelden en voordringen. Een zogenaamd keurige heer in een schouwtje gaf even flink gas en zorgde zo voor het mislukken van de instuur manoeuvre van mijn schipper! Geen keurige heren-gedrag was dat, meneer! Hij motiveerde het dat hij rechtdoor ging dus best vol gas mocht geven en ons zo in een moeilijk parket brengen… Tja… We hebben toch wel wat wijsheid gekregen, de afgelopen jaren hoor! We schelden niet meer, steken geen vingers meer op…laat maar voorgaan, deze onbeleefde lui! En passant voer de man iedereen voorbij en legde helemaal vooraan vast en als eerste de sluis in. Schaamteloos hoor!
Al vlot ging de jachtensluis open en daar gingen we. Alle kleinere bootjes van plastic bezetten direct de kademuur en ondanks de lieve jongens en meisjes assistenten op de sluis blijkt het ondoenlijk om netjes aan te sluiten zodat iedereen mee kan. Wij gelukkig nog wel maar wat een gedoe en geharrewar. Opvallend hoe soms de mensen nauwelijks bereid zijn, of waarnemen dat iemand in de problemen is en een helpende hand toe te steken. Mijn schipper ging maar even assisteren om een oudere heer die moeite had aan te leggen te assisteren. Daarna was het vlot schutten en draaide de Schellingwouderbrug aansluitend. Eindelijk wat groter water en hadden we zo vol tuig omhoog. W e scheppen er plezier in om dat binnen enkele minuten voor elkaar te krijgen. Aaaahhh helaas! Eén van de reeflijnen had zichzelf in de knup gelegd, een kinkje zogezegd…maar na de boel wat decimeters te laten zakken was het zo opgelost.
Met een klein vaartje voeren we naar het einde van de dijk van de Gouwzee, om daar voor anker te gaan en eindelijk te ZWEMMEN. Het water is nu heerlijk en Herbert heeft de schoepjes van het log (geeft de snelheid aan) vrijgemaakt van aangroei. Zouden we morgen weer eens informatie m.b.t. de snelheid krijgen? Na het eten gingen we met de bijboot met hopelijk genoeg benzine over de Gouwzee naar Monnickendam om bij mijn ouders op het Allemansend op de koffie te gaan. Een tweehonderd meter van de Zahree had de schipper het al voor elkaar. De golfslag van een speedboot werd frontaal genomen…een grove fout want ik mocht deze op de rug en kont ontvangen. Dank u… tas met truien en elektronica kon nog net van de nattigheid gered worden. Daarna was het een hele kunst om de wiervelden een beetje te omzeilen. Het was toch wel een half uurtje naar de haven maar leuk! We waren er lang niet geweest want te ondiep voor de Zahree.

Op weg over de Gouwzee naar pa en ma

We vergaapten ons nog eens aan de felle kleurkeuze van pa Hol dit jaar! Een zuurstok is er niks bij!

Is er koffie?

Hahaha… koffie en koek en klets waren helemaal goed. Voor het donker wilden er wel terug zijn en onderweg nog even de planten van de schroef verwijderen. Het motortje ging steeds langzamer draaien.
De volgende dag hadden we De Blocq maar weer eens als ankerplek uitgekozen. De gruwel van het hele schip onder vliegend ongedierte was nauwelijks te harden. Met veel water die we nu elektrisch kunnen oppompen, waren ze tot een gedeeltelijke aftocht gedwongen. De wind was soms weinig, soms ietsje meer maar we kwamen er en ankerden eerst buiten de vluchthaven om nog wat wind te hebben ter verkoeling. Alweer een zwempartij…nog even en we krijgen vliezen tussen de tenen. Daarna betrok de lucht en kozen we voor de veilige binnenzijde van de vluchthaven. Daar lagen al heel wat ankeraars; meer dan we ooit tevoren hadden gezien. Niet allemaal blijvertjes trouwens; de meeste geven de voorkeur aan hun eigen ligplaats en natuurlijk was het ook zondag. Vele moeten alweer aan het werk. Wij hebben heerlijk vrij maandag. Het voornemen van een wandeling konden we met de smoes dat het begon te regenen (nou ja…paar druppels) laten varen. Dan maar lekker aan de borrel en blik en vers om toch eens door de voorraad potten heen te komen. Toen voetbal (natuurlijk!) met een mooie 6 – 1 voor Ajax. Nog een aflevering O'Hanlons helden en naar bed. Ook Zahree begint onaangenaam op te warmen door de hitte van de afgelopen weken dus lekker slapen gaat lastig.
Maandag was het iets koeler met een bries uit het zuiden tot zuidwest. Dus we mochten gaan laveren. Toch een zalige zeildag. We hadden nu wel iets meer haast want aan mij de eer om te koken voor zus Marianne en familie. Een oeroude traditie; elke maandagavond eten we samen en koken om de beurt. De brugdraaiing naar het IJ werd net gemist maar na krap een half uur bleek de lading zeilschepen nog niet geschut e zijn; alweer was er drukte en geharrewar. Wie was er eerst…wie had de meeste power en haast. Maar alles paste eenvoudig in één sluisgang. Een tegenvaller was dat we nu weer de wind volkomen tegen hadden op het IJ en Noordzeekanaal, dus weer de gehele weg diesel verstoken grrrrrr.
Onderweg kluste de schipper nog wat. Roest werd geschrapt en in de eerste laag verf gezet. De aanlegmanoeuvre was er één uit de boekjes. Vlot konden we van boord na een zalig weekeinde met zijn tweetjes en nog netjes op tijd om een supermakkelijke zalmpasta op tafel te kwakken. Volgende week thuiswedstrijd Ajax dus een onverbiddelijk NEE tegen het weekend weg met Zahree van de schipper. Jammerrrrrrr….
Tot gauw!

 

Begint pas nu de zomer echt?

Vrijdag 10 augustus; begint pas nu de zomer echt? De barometer staat hoger dan voorheen. De lucht is strak blauw. Het is heerlijk warm buiten en we draaien rustig om het anker in good old water van De Blocq van Kuffeler. Vandaag varen we terug naar Amsterdam en rest ons nog het opruimen en schoonmaken van de boot en terugkijken op een heerlijke zeilvakantie. Weliswaar hebben we ons doel Noorwegen nooit gehaald maar we hebben het IJsselmeer gewoon twee keer gedaan en Zeeland was een eye-opener. Nooit gedacht dat dat water nog zoveel ruimte heeft. Alleen het Veersemeer was aan de drukke kant maar het water is voldoende ruim en diep voor ons. De stadjes zijn erg leuk, havens prima in orde en het weer overduidelijk vaak beter dan in de rest van Nederland. In Noorwegen is de zomer in het geheel niet gearriveerd. Onveranderlijk koud en mistroostig moet het er zijn geweest dus misschien moest het zo zijn!
Gisterenavond kwamen Huub, Monique en jongste zoon Sjoerd bij ons aan boord op visite.

Herbert haalt Monique, Huub en Sjoerd met de bijboot

Monique is matig enthousiast over het tochtje met de bijboot

Ze wonen in Almere, op een steenworp afstand van hier. Hartstikke leuk ze weer eens te zien en bij te kletsen. Sjoerd is maanden op reis geweest naar Australië, Thailand etc. en India en gaat heel binnenkort beginnen met een studie in Delft, net als onze jongens. Waar vind je een kamer? Hoe zit het met de verenigingen. Hij had veel te vertellen en te vragen. Huub is een ex-collega van mij uit de muziek en met weemoed dacht ik terug aan alle prachtige Mattheussen die we samen hebben gespeeld. Hij heeft nu te maken met orkesten die opgedoekt worden door de onredelijke bezuinigingen van dat zootje in Den Haag op cultuur. Ik ook natuurlijk, op het gebied van zorg voor de allerzwaksten in de samenleving. Monique werkt in de bibliotheek van het conservatorium…dus we gaan een heel eind terug met elkaar. Ze hadden Chinees meegenomen en het was smullen en drinken dat het een lieve lust was. Ahum….

Chinees met Monique, Huub en Sjoerd

Was gezellig!

Nu is het the Day After, de laatste dag van de vakantie die begon met een goed ontbijt en daarna een reuze afwas. Herbert is alweer meerdere keren de mast in geweest om het deklicht en het stoomlicht (wit licht dat naar voren schijnt als je op de motor vaart in het donker). Zo meteen gaan we proberen naar Amsterdam te komen op zeil. Succes niet gegarandeerd want met windkrachtje 2 hebben we het wel gehad vandaag. Ik ga Thijs verlossen van zijn weerzin tegen de ethische paragraaf die hij nog moet schrijven om zijn bachelor werkelijk te kunnen afsluiten. Hij is nu nodig aan dek! Wedden dat ie zijn pc zo dichtslaat? Nou…nee..toch niet! De kleine grote jongen gaat met opgewekte tegenzin aan de vraagstukken van moraliteit en integriteit, principes en ga zo maar door. Zijn pa en ma nestelen zich in de Comfort Seats in de zon. De schipper met een thriller en ik met mijn eigen gedachten over het goede (zeil)leven en de beslommeringen van huishouden en werk vanaf volgende week… Waar we aanvankelijk nog met een gangetje van 5 knopen gaan, zakt niet veel later de wind er praktisch helemaal uit en wordt het een zielige 1 ½ knoop (1 knoop is 1.8 km per uur).

Met een slakkengangg richting Amsterdam-IJburg is zichtbaar...

Het is al tegen vier uur in de middag als we de Hoek van het IJ omkomen en hebben niet veel keus…we moeten voor de Schellingwouderbrug aanleggen, net als vele andere lotgenoten om te wachten tot de spits voorbij is. De brug draait pas weer om 6 uur. Geen punt…wij wachten wel hoor! Zodra dan de brug open gaat, stomen een stuk of 12 zeer ongeduldig geworden zeilschepen op de sluis af en ontstaan er allerlei ongelukkige aanlegmanoeuvres, schreeuwende heren roepen: achteruit….achteruit….rustig…sukkel… Zeer vermakelijk voor twee gepensioneerde heren op de sluis die speciaal hiervoor de sluis bezoeken…zo bekennen ze eerlijk! Zo niet bij ons…Thijs blijft de rust zelve en legt als volleerd schipper aan. Kan zijn vader zeer tevreden over zijn! Hij heeft het zijn zoon natuurlijk geleerd!
Daarna stomen we het IJ op en is het gewoon brommen geblazen..we kennen het zo langzamerhand. Gewoon anderhalf uur maar het is een prachtige zonnige avond. Ik zorg dat de troepen te eten krijgen. De witlof en de sla zijn de enige verse bestanddelen. Het blikvoer en de zakjes puree moeten ook eens een keer op. De jongens geven me echter een dikke voldoende voor de prak. Dank u!
Om 8 uur kunnen we door de brug bij Nauerna en meren we kort daarna af op ons eigen plekkie in de haven. Ergens naar toe kunnen we niet. De sleutels van de auto's zijn nog bij de havenmeester en die is al naar huis. Even vergeten op tijd een belletje te doen door ons. Nou ja, we wilden toch al op de boot blijven slapen. Alleen Thijs kan nu even niet op en neer naar zijn liefje. Maar die komt straks nog even een kus halen.
Nu met een glas witte wijn een eindje breien aan dit zomerse blog. Een prachtige avondlucht zie ik hier achter me. We zijn heerlijk uitgerust deze vakantie. We hebben weer erg veel geleerd over het reilen en zeilen met Zahree. Weten weer iets beter wat we nog allemaal willen veranderen en toevoegen. De parasailor voldeed prima en we kunnen hem hanteren ook. Ik sluit nu af…de hockeydames roepen!
Zaterdag 11 augustus; wat rest ons nog. Het verzamelen van een enorme berg was en het schoonmaken van de boot. Een klusje van een paar uur…meer niet. Dan sluiten we de Zahree af en rijden naar huis. Thuis wacht ons een netjes opgeruimd huis. Keurig achtergelaten Jeroen; de oudste van zus Katinka logeerde een paar weken bij ons. En een onaangename verrassing van een lekkage van ergens in de badkamer. Dus op dit moment ligt al een stuk plafond eruit en moet Herbert de oorzaak van de lekkage proberen te achterhalen. Gaat er niet eens iets stuk aan het schip, dan wel weer aan het huis! Maar we laten er ons ontspannen gevoel niet door afnemen!
Tot gauw!

Een overtocht volgens de boekjes

Maandag 6 augustus: na ontbijt en snel losgooien van de kade van Middelburg laten we de motor even flink werken om nog de draaiing van één van de bruggen van het Kanaal door Walcheren. Het is een redelijk saai kanaal te noemen, kaarsrecht en een enkele verdwaalde koe en natuurlijk het treinspoor ernaast waarover Olesia straks zal rijden als ze ons moet verlaten om weer aan het werk te gaan. Olesia roept de hele ochtend; ik WIL NIEEEEET…ze heeft helemaal geen zin om van de boot te gaan en haar vriendje achter te laten natuurlijk. Bij alle bruggen moeten we even wachten. Het Kanaal kent de gewoonte om te openen als er flink wat schepen van twee kanten verzameld liggen…vandaar. Na de laatste brug voor Vlissingen meren we aan bij een oude viskotter waar geen leven meer lijkt in te zitten. Echter…de eigenaar is aan boord en doet er het één en ander aan om de boel weer netjes te krijgen. Het schip is echter bedolven onder losse planken hout en Thijs veegt een plank per ongeluk van boord. Oeps…die moet weer opgevist worden want, legt de man uit, hier maakt hij al zijn knoppen van het interieur van. Wat een project…dat schip….mij niet gezien. Dit houten schip is nog veel meer werk dan onze Zahree. Olesia en Thijs gaan naar het station dat op steenworp afstand is. Ze WIL NIEEEEEEET…maar ja, plicht roept!

Olesia neemt maar moeilijk afscheid

Goede reis, Olesia!

Thijs is al snel terug en we maken los en kunnen nog net met de schutting mee in de sluis die weer toegang geeft tot het zilte nat van de Westerschelde. De sluis is maar een kleintje en we gaan soort van schuin overdwars liggen om de laatste twee zeilboten achter ons ook nog gelegenheid te geven mee te schutten. Dan gaan de deuren met veel gekraak alweer open. De Westerschelde en toegang tot de Noordzee. Het is buiig weer met later stevige wind. We zetten zeil en speren er vandoor voor een superlange oversteek met het vage plan dan wel bij Scheveningen binnen te lopen en een normale nachtrust pakken (mijn voorkeur) dan wel door te zeilen met nachtelijke wachten lopen (voorkeur Thijs en de schipper).

Buiig weer en harde wind voor de kust van Vlissingen

Ik kreeg NIET mijn zin voor de verandering. We liepen ook wel als een trein (soms ruim 11 mijl per uur over de grond) met de zuidwestelijke wind die het ons gemakkelijk maakte. Hoewel het wel rollen geblazen was natuurlijk. Maar zo aan het eind van de vakantie is de bemanning wel ingeslingerd. De aankomsttijd Den Helder zal in de buurt van drie uur in de nacht zijn. Daarna willen we nog door naar Den Oever maar zullen we de stroom fiks tegen krijgen. Dat zal met deze snelheid geen probleem zijn en heeft als voordeel dat we pas als het licht is bij Den Oever door de sluis zullen gaan. Aanvankelijk varen we nog met vol tuig en halen dan onze absolute rompsnelheid maar het gaat te hard. Zahree wordt lastiger op koers te houden dus achter in de middag minderen we grootzeil (reven voor de bloglezers die de terminologie willen leren). Het maakt voor de snelheid nauwelijks uit…we blijven knetterhard gaan. Na zessen presenteer ik de überfanatieke heren een stevige maaltijd die ik al in Vlissingen gemaakt had. Ik prijs me daarmee gelukkig want op een slingerend schip is dat geen pretje en voor je het weet doneer je je voedsel aan de zee. Het is een stevige hap die genoeg energie moest opleveren voor de overtocht. Thijs en zijn vader bedachten dat ik geen wachten hoefde te draaien. Zij zouden twee uur op – twee uur af gaan doen. Ik vind dat helemaal best. Ik wil sowieso liever Scheveningen voor een lekker ijsje…we zouden er om half acht dus vroeg in de avond op ons gemakkie binnen kunnen lopen. Maar ik delf met mijn argumenten het onderspit; de mannen vinden het veel leuker de nacht door te varen., OK dan…zucht. Ik pak mijn rust hoewel van slapen niet veel terecht komt. Toch ietsje vaag gevoel in de maagstreek. Maar het eten blijft binnen. Om half twaalf ga ik er uit om Herbert gezelschap te houden en te sturen als hij binnen op de elektronische kaart wil kijken. Het is een prachtige nacht om te zeilen; het blijft onveranderlijk stevig waaien, af en toe piept de maan door het wolkendek en de mijlen schieten onder Zahree vandaan.

Dinsdag 7 augustus; Later in de nacht is het Thijs zijn beurt. Hij heeft ook een paar uur lekker kunnen pitten. Herbert gaat op de bank in het dekhuis. Ik kruip in mijn eigen bedje en slaap nu wel lekker twee uurtjes. Tegen de ochtend mag Thijs weer even liggen en zeilen Herbert en ik het laatste stuk tegen de gierende stroom naar Den Oever. Het wordt langzaam licht en we zijn blij want in de nacht zijn al die met verschillend interval knipperende bak- en stuurboord boeien nog een heel gepuzzel (bakboord=links, stuurboord=rechts). Maar we mogen blij zijn dat ze er liggen anders zouden we er 's nachts beslist niet kunnen varen. Maar je moet natuurlijk heel goed kijken dat je geen boei overslaat want dan vlieg je een bank op en dat geeft niet mee en zal een rare ervaring worden als met afgaand tij (het wordt dan eb=het water stroomt de Waddenzee uit en zandbanken komen boven water). Uiteindelijk zullen we dan op de zijkant komen te liggen en goed scheef ook, immers Zahree heeft een kiel van 2.50 m. Maar alles gaat van een leien dakje. De schipper krijgt wel de man met de hamer langs maar dat hoort erbij! Vlakbij Den Oever blijkt de vaargeul maar net diep genoeg en moeten we, na even vastgelopen te zijn, naar de bakboordzijde van de geul om met 10 cm onder kiel naar de sluis te scharrelen. We meren voor de brug van de Afsluitdijk af maar is eigenlijk niet nodig. De vriendelijke sluiswachter wil direct voor ons draaien en binnen een half uur liggen we weer op zoet water aan de steiger naast de KNRM Den Oever. Even een bammetje en gauw een paar uurtjes slaap pikken. Aan het eind van de ochtend gaan Herbert om onze onvolprezen vouwfietsjes naar Den Oever om boodschappen te doen. En we kiezen alweer het ruime sop om met andermaal stevige wind uit het westen weer naar de Kreupel boven Enkhuizen te gaan. We gaan er weer ankeren en nogmaals met de bijboot proberen het eilandje te verkennen. Ha…want dat motortje doet het nu weer dus moet lukken! Huh…alweer harde wind hoor! Binnen anderhalf uur liggen we voor anker achter de Kreupel. Er lijkt wat minder water te staan dan de laatste keer dat we hier lagen met Rutger en Elsemieke. Kan wel…afgewaaid water heet dat. Als het stevig waait heeft de wal waar de wind vandaan waait minder water dan de wal waar de wind aankomt. We gaan iets verder van het eiland liggen en gaan binnen ons ding doen. Na het eten vind ik de afstand van het eilandje wel erg ver weg. We blijken ruim 100 meter het anker door de prut getrokken te hebben. We ankeren nogmaals wat dichter bij de Kreupel en Herbert geeft wat meer ketting. De wind houdt het ook een beetje voor gezien dus dat helpt ook. O'Hanlon vertelt ons van ballonreizigers uit vroege tijden die over de pool wilden gaan met een van de eerste waterstofballonnen. Het werd een groot debacle. Alle ballonvaarders dood maar ze werden gevonden na 30 jaar en alsnog helden. Dus ook van O'Hanlon. Het zet je aan het denken; ga je aan zo'n onderneming beginnen als je eigenlijk al weet dat het tot mislukken gedoemd is? De voorbereiding van deze ballonvaart liet heel erg te wensen over maar men voelde zich door sponsors en media gedwongen…toen ook al! Wat gedeprimeerd naar bed.

Woensdag 8 augustus; 's ochtend varen we met de bijboot naar De Kreupel. Vandaar kun je boven op een gebouwtje leuk over het eiland uitkijken en een beetje over het IJsselmeer.

Zahree voor anker bij De Kreupel

Er is een mooie aanlegplaats gemaakt. Je moet er betalen,,,tenminste als de beambte zin heeft om uit Andijk helemaal naar hier te varen om het te innen. Dat schijnt niet erg vaak het geval te zijn. Een meneer op zijn zeilboot peilt voor ons of wij er zouden kunnen liggen. Zou moeten kunnen. Maar als we later proberen met Zahree zitten we ver voor de ingang al op 0 cm onder de kiel dus we proberen maar niet verder. Helaas! Daarna draaien we de steven richting Urk en gaat de parasailor omhoog. We voeren voor de verandering de parasailor op de spinnakerboom. Dat maakt het zaakje nog wat eenvoudiger te hanteren.

De parasailor op de spinnakerboom

Het gaat heel gemoedelijk…maar op een ogenblik een beetje te gemoedelijk. Zelfs de parasailor vindt het te zacht waaien en stort moedeloos in elkaar. Hij mag in zijn zak maar na een tijdje steekt er weer een briesje uit een wat voorlijker koers op en zetten we andermaal zeil maar nu ons gewone tuig. Achter in de middag meren we af voor het havenkantoor van Urk. Veel mensen krijgen we langs die allemaal ons schip bewonderen….wat leuk is dat toch!
Ans en Frans komen bij ons aan boord en nemen heerlijke haring mee. Ik trek  na de borrel wat blikvoer uit de luiken en het smaakt nog ook!

Haring en bier



Ga weg met die camera, mama!

We geven onze bezoekers de Bromptonnetjes mee om ze uit te proberen…eerst nog een hele uitgebreide cursus in- en uitvouwen. Voorwaar geen makkie!


in- en uitvouwles van de vouwfietsen

Daarna gaan we Urk verkennen en een heerlijke Italiaanse ijsco halen. Herbert en Thijs zijn blij dat we weer tv hebben en willen alles weten van de Olympische Spelen. Ik kies voor mijn boek en dat zelfs niet…geen idee hoe het afliep..ik was al vroeg vertrokken.

Donderdag 9 augustus; De gisteren bestelde broodjes (mooie dienst van de warme bakker in Urk) ploften om kwart over 8 op het dek en gelijk waren we hartstikke wakker. Heerlijk ontbijt met croissants, bolletjes en natuurlijk suikerbrood. Daarna vertrokken we richting Lelystad met ruime zeer zachte wind.

Thijs aan het roer-op de achtergrond Urk

Urk vanaf de invaart

Met een gangetje van nog geen 4 mijl per uur hebben we er de hele dag over gedaan maar dat maakt niks uit. Het is zonnig…ik mijmer wat in onderuitgezakte positie en houd zo'n beetje de bakboordzijde in de gaten en Herbert de andere kant.

Ja....ik doe ook nog wel af en toe wat!

De stuurautomaat doet het rechtuit houden van Zahree en Thijs kijkt een serietje op zijn pc in het vooronder. Ook de sluis van Lelystad doet mee in de voorspoedige gang van zaken…we kunnen zo doortuffen en binnen het half uur zijn we op de zuidelijke zijde van het IJsselmeer voor de laatste 8 mijl naar De Blocq van Kuffeler. Als we daar zijn is het ver na borreltijd dus inhalen geblazen. We wachten nu op Monique en Huub die in Almere wonen. Zij komen met al dan niet hun zonenkroost..in ieder geval met medeneming van Chinees eten. Gezellig en lekker! Tot gauw!






















 

Een heel leuk weekend met Olesia

Z
Vrijdag 3 augustus in de avond…waar waren wij ook alweer? De tijd lijkt eindeloos lang. We doen heerlijk rustig aan. Slapen veel en lang. Dan kunnen we er na de vakantie weer lekker tegenaan. Nog maar even niet aan denken. Vrijdagavond hebben we een zeer rustige ankerplaats aan het uiterste armpje van de Oosterschelde gezocht, bij de Oesterdam.

We konden beter ons gezicht naar de Zeelandbrug wenden; de andere kant zagen we veel industrie en één van de minder inspirerende kerncentrales van België met een minder gezellige pluim erboven.

De vernunftige trap van Herbert

Moet dat nou?

Herbert was echter zeer geestdriftig, zo geestdriftig dat ie te water ging om te onderzoeken waarom het log onder het schip maar niet prijs wilde geven hoe hard we eigenlijk gingen. Hij zag echter geen steek voor ogen onder water dus gaf het al gauw op. Thijs heeft ook nog even een duik genomen en kon er ook niet blij van worden. De temperatuur van het water hielp ook niet mee.


één....

twee!...

en!...

drie!!!!!

Het maal dat ik de meute voorzette werd in dank en met enthousiasme genoten en daarna mocht O'Hanlon weer het e.e.a. vertellen over dino's in Amerika. Daarna ging na een prachtige rustige avond met een hele mooie zonsondergang bij eenieder het lichtje uit en de luiken toe.

Zaterdag 4 augustus: Het Veersemeer werd ons doel. Dit is een half zout meer tussen Walcheren en Tholen. Voor de leuk lag het net iets teveel in de wind en de afstand tussen de boeien is net te krap voor een potje kruisen. Het leek warempel de Westeinder wel; zoveel zeil- en motorboten daar!

Op de motor

Verwaaide haren!

Druk hier, zeg!

Ongeveer 5 mijl voor Veere maakt het water een flinke bocht en was het weer te bezeilen.
Te snel was het tijd om de zeilen te strijken en wat nu weer! Wilde de voorste stagfok niet meer vallen! Een volgend blok met slijtageverschijnselen hield de val (de lijn waarmee een zeil gehesen wordt) vast. Dat maar voor anker vervangen. Thijs had er geen problemen mee om na het ankeren omhoog gehesen te worden. Mooi uitzicht!

Kapot blok en lekkere kaasboterham (stilleven)

Het blok is vervangen en de stagfok zal de volgende keer weer braaf naar beneden komen als het zijn tijd is. Met de bijboot gingen we naar Veere. In de haven was het enorm druk met boten. Wij prezen onszelf gelukkig met onze rustige ankerplek.
Veere werd bekeken en bewonderd. De kerk werd door ons via een voor mij te eindeloze wenteltrap beklommen en bovenop was het uitzicht mooi.

Prachtige stokrozen in straatje Veere

Mooi!

Jammer van de plensbui die het nodig vond ons van het dak te jagen. Beneden zagen we de Zahree rustig om haar anker draaien.

Uitzicht vanaf de kerktoren. De Zahree is de tweemaster.

De sluis naar het Kanaal door Walcheren

Die trap maar weer af; tijd voor een bezoek aan een terrasje.

Zij blijven nuchter!

Het werd alweer snel droog (lijkt een kenmerk van het weer in Zeeland) en aan de haven ploften we neer. Bier, wijn en de kinderen heel verstandig non-alcoholica. Dus terug was het glaasje-op…laat je varen. Olesia mocht nu aan de hendel van het motortje draaien en ons terugvaren.

Nee Thijs...nu mag ik eens een keertje sturen!

Had ze gedronken? Waarom voer ze als een drol in de pispot? Ooooo…het werkte natuurlijk contra wat betreft de stuurkunsten. Hahaha…maar we zijn er veilig gekomen hoor!

Oeps...beetje slingerend!

Haar aankomst was professioneel te noemen. Heel kalmpjes! Na een heftige discussie over homohuwelijken, weigerambtenaren en weet ik veel wat ging de één geagiteerd naar bed en de ander zette zich voor de tv voor een draak van een film. De kids bewonderden buiten in de prachtige vallende avond de regenboog die boven Veere stond.

Regenboog na buitje

Zondag 5 augustus…altijd een beetje een rare dag: we zijn eigenlijk elk jaar aan het zeilen dan. Het is de verjaardag van Herberts vader, maar die is er nu alweer jaren niet meer. We kozen het Kanaal door Walcheren voor een bezoek en verblijf in Middelburg. Direct konden we aansluiten in de sluis en Middelburg is sowieso maar 7 km. Voor de brug kregen we een prachtige plaats van de havenmeester.

Ja...daar zit Thijs alweer bovenin de mast

Behalve dat het hier naar hondenpoep ruikt na een regenbui is het hier helemaal perfect. Morgen gaan we verjaagd worden door een politieboot die hier gaat afmeren vanwege een wielerronde door Middelburg maar dat geeft niet. We gaan op tijd op pad naar Vlissingen vanwaar we Olesia na een heel leuk weekend met haar erbij op de trein zullen zetten en zelf het zeegat gaan kiezen om in één ruk door naar Scheveningen te varen. De tweede helft van de week wordt noordelijke winden voorspeld en liever zijn we dan al in de buurt van de thuishaven anders wordt het een langdurige business. Vanmiddag hebben we Middelburg verkend.

De Dom van Middelburg

Kunstmarkt

Ook Zeeland is ten prooi gevallen aan de koopziekte op zondag en er was kermis. We hebben alvast inkopen gedaan bij een enorme AH hier dus dat is alvast aan boord.
Thijs en Olesia verkenden nog even het water met de bijboot terwijl wij hier ons gemak houden. Ze zijn net terug; Olesia is het roeien nu ook machtig.

Ja ja, het roeien nu ook onder de knie!

Zo eten! Tot gauw!

Zeeland is mooi!!

Woensdag 1 augustus Sint Annaland in de middag verlaten. Onze inschatting is dat het een dagje parasailor voeren zou zijn. Maar dat hadden we niet helemaal goed ingeschat met de wind. Na het geultje naar het mastgat bleek de wind te voorlijk in te komen en moest het enorme zeil er weer af. Het woei flink en de mannen hadden nog moeite om de boel naar beneden te krijgen. De arme stuurvrouwe kreeg allerlei instructies om zus en zo te varen en eindelijk was het doek beneden. Dan maar weer het gewone tuig erop. Plotsklaps was het helemaal gedaan met de wind. Na de Zeelandbrug was er geen zuchtje meer over en was het op de motor naar Neeltje Jans het enige wat ons nog overbleef. Daar is een heerlijke ankerplek vanwaar een bezoek aan de expositie over de Deltawerken een kleine wandeling is. Thijs hoefde niet zo nodig; hij had er al eens een film over gezien. De kaarten zijn aan de prijs maar je bent dan wel de hele dag onder de pannen. Met kinderen moet het erg leuk zijn…zwemmen met zeeleeuwen enzo. Afijn wij volstonden met een rustig avondje en een aflevering van O'Hanlons Helden kijken.

Roompotsluizen, onaangename verrassing; geen draaibare brug

Donderdag 2 augustus zag het weer er weer heel anders uit. Dreigende luchten en een stevige wind. We hielden het na vertrek ook niet geheel droog. Maar het bleek een vergissing oftewel een eenmalige bui. Daarna klaarde het prachtig op en werd het een zonovergoten dag met wind tussen 4 en 5. Nu grepen we onze kans en zetten de parasailor. We liepen op alleen dat enorme zeil 8 knopen over de grond. Eerlijkheid gebied te zeggen dat we ook wat stroom mee hadden. Te snel waren we bij Zierikzee. We streken de parasailor wat alweer veel gemakkelijk ging; oefening baart kunst. Daarna gereefd grootzeil, beetje weggedraaide genua en stagfokken en weer de Oosterschelde opgekruisd. Daarna weer omgedraaid en naar Zierikzee waar de havenmeester een mooi plekje aan de Nieuwe Haven voor ons in gedachte had.

Zierikzee

We liggen nu aan de Falcon, een van oorsprong marine-motorschip met daarop een alleraardigst paar met zoontje. Schipper Sjaak is monteur en ze hebben exact dezelfde motor als wij. Herbert heeft al voorzichtig geïnformeerd of hij van zijn diensten gebruik mag maken als het eens aan de orde is. We hebben leuk met ze geborreld en gekletst. 's Avonds een mooie wandeling door Zierikzee. Zierikzee heeft een museumhaven met prachtige authentieke schepen maar veel was er niet te beleven. Je mag er niet bijkomen. Misschien overdag? Na een lekkere softijs terug gewandeld naar de Zahree en na een volgende aflevering van O'Hanlon niet al te laat naar bed.

Zierikzee tijdens onze avondwandeling

Vrijdag 3 augustus: vroeg op voor ons om in het geniep Olesia van de bus te halen. Ze komt een dagje eerder en ze verrast Thijs die voor de verandering wel eens vroeg eruit was. Hij trok wat bleek weg. Had het helemaal niet verwacht! Nu gaan we zo op pad richting Westerschelde. Hoe? Misschien via het Veersemeer of anders…. We houden er zo palaver over (bijkletsen van de bemanning).
Tot gauw!