Molstrevag - Kvitsoy

Vrijdag 25 juli alweer en we zweten! We hebben er weer een enorm lange dag op zitten. Zeer weinig wind en alle zeilvoeringen zijn wel langs geweest. Nee… niet helemaal waar. De stagfokken zijn op hun giek gebleven.
Vanochtend vroeg zag onze schip op de gribfiles dat er weer weinig wind zou komen. Kans op onweer achter in de middag, windje 2 – 3 uit noordelijke richtingen zag ik op de navtex. Net uit de inham stond er best even een klein briesje en we dachten nog…nou…als het zo gaat...

We verlaten de baai van Molstrevag

Maar dat was al snel weer over. Af en aan kwam er een klein windje. De parasailer heeft ook weer even gestaan…op de boom zelfs. Ging even goed maar al snel ook voor dit grote zeil te weinig wind.

De parasailer houdt mooi de koperen ploert tegen.

Stuk op de motor, dan weer zeil bij. Helemaal aan het eind van de dag kwam er windje 3 van achteren en konden we eindelijk wat vaart maken met het grootzeil en genua in de zeilstand ‘melkmeisje’ (grootzeil aan lijzijde en de fok op de boom te loevert). Rutger was weer succesvol met vissen.

Nog even geduld, Rutger!

Drie prima makrelen in de koelkast waarvan een echte ‘biggie’!
Verder was het veel lezen en relaxen met een geïmproviseerd zonnezeil boven de kuip.

Relaxte dag.

Het werd echt een latertje en nog onder zeil bakte Herbert één van de makrelen als een waar topkokkie! Die kregen we op toast maar bier en wij moesten nog even wachten. Wat dat betreft zijn we op zee best principieel. Geen alcohol tot we voor de wal of voor anker liggen.
De noordelijke ingang naar Kvitsoy is heel erg klein en smal en absoluut niet te doen bij wat hardere wind uit het noorden. Nu waren de omstandigheden zo makkelijk dat we hier zonder problemen konden aanlopen.

De aanloop van Kvitsoy

In Kvitsoy was het best wel druk. Er was geen plek meer aan de reguliere kade en men wilde ons ook niet graag langszij hebben. Te groot, te zwaar vrees ik. We vonden uiteindelijk een plekje aan de overkant voor een oude kade waar we precies genoeg water hebben. Als het water nog wat zakt net niet genoeg maar dan zakken we wel wat in de modder gaan we maar van uit...

We liggen aan de overkant. Goed zoeken!

Direct kwam een super aardige Noor aanlopen om ons welkom te heten. Later kwam hij met bootje, vrouw en kids voorbij. Ze gingen lekker zwemmen. Ik nodigde ze en passant uit om wat te komen drinken. De duimen gingen omhoog.
Na het eten gingen we in de bijboot naar het hoofdeiland voor een wandeling.
Wat een prachtig en leuk intiem eiland!

Groningen?

Kvitsoy van alle kanten.

Er wonen minder dan 500 mensen maar ‘s zomers zijn er veel meer mensen die een zomerhuis hebben. In de winter is het praktisch verlaten vertelde een inwoonster. Zij was niet zo blij met al die mensen van Stavanger die de cabins voor veel geld opkopen. Het wordt toch een beetje een spookeiland als het geen hoogseizoen is. Er is nu wel een wet gekomen die het mensen verbiedt huizen te kopen en niet een echte inwoner van het eiland te zijn.
Maar nu is het er super gezellig. Iedereen zit lekker te bbq-en en met elkaar te kletsen en te drinken. Dit komt maar heel weinig voor want de zomer is zo extreem mooi! Mooier dan ie ooit was sinds de Noren dat gingen bijhouden, Wij hebben dus ook erg veel geluk met dit prachtige weer!

Rutger is alvast schaap tussen de schapen.

We wandelen tussen de schapen. De bovenste foto is, denken we, een vuurkorf waarmee vroeger naar zee geseind kon worden door hem op en neer te bewegen.

Toen we later op de avond terugkwamen kwam Ovend ons uitnodigen om wat te komen drinken en Noorse pannenkoekjes te eten. SWe maakten ook kennis met zijn vrouw Christine. Ze wonen in Stavanger en hebben hun cabin 10 jaar; een prachtig huisje. Morgen gaat Christine met de kids naar Stavanger want er is een foodfestival. Wij hopen er ook te kunnen liggen; het zal wel druk zijn.
We hebben gezellig zitten kletsen over Noorwegen, hun economie, het werk, maar ook over de lobsterteelt die nu niet meer bestaat op het eiland hoewel je ze nog wel kunt vangen in een lobsterpot. Ook krabben vangen ze veel en eten ze ook.
Morgen gaat Christine al om 9 uur met de pont en kan niet komen koffie drinken maar Ovend wil graag een kopje nespresso!
We namen om half twaalf afscheid en nu type ik nog even snel het blog.
Het was weer een lange en mooie dag. Iets meer wind mag…maar we klagen niet.
Op naar Stavanger morgen.