Kvitsoy - Stavanger

Zaterdag 26 juli vandaag. We staan op met onze gedachten bij Karin, Martin en Tessel en alle andere familieleden omdat het de sterfdag is van Daan. Ik app even naar Karin dat we aan ze denken. Wat is het toch altijd weer een moeilijke dag! Vanaf hier; alle liefs voor jullie, schatten!
We komen lekker traag op gang al was het plan vroeg uit te varen om op tijd in Stavanger te zijn. Er is een food-festival dit weekend en er worden dan erg veel mensen verwacht, vertelden Ovend en Christine ons gisteren. We hopen maar dat we nog ergens kunnen aanleggen met dat grote schip van ons. Voor veel havens is onze lengte en breedte een maatje te groot.
Na het ontbijt komt Ovend nog even gezellig op de koffie en de boot bezichtigen.
Daarna nemen we allerhartelijkst afscheid. Hopelijk zien we dit aardige koppel nog eens terug! If you read this, Ovend or Christine..please leave a message on the blog and lets try to keep contact!

Nespressootje met Ovend

Tot zien, Ovend!

We zwaaien en varen nu naar de zuidkant van Kvitsoy. Het is er diep genoeg maar zo smal. Erg leuk. Alle Noren zitten heerlijk buiten van de ochtendzon te genieten en we zwaaien wat af.

Heel smal maar het gaat goed!

In de geul komt de ferry ons tegemoet. Maar het past prima als we langs elkaar schuiven. De wind was net voldoende geweest om te zeilen ware het niet dat ie oostelijk is. Recht op de snuit. Jammer…dan maar rustig brommen en hopen dat we nog wat vis vangen.
De afstand tot Stavanger is ongeveer 15 mijl en net voordat we het vuurtorentje dat het begin van het Byfjord markeert passeren, voelt Herbert toevallig even aan de lijn. Die gaat wel erg zwaar. Yeahhhh…de schip heeft ook vissen gevangen! Er zitten weer twee makrelen aan de hengel. Deze zijn een stuk kleiner dan die van gisteren maar de koppen worden toch gesneld.

Daar gaat weer een kop!

Ons avondmaal is helemaal veilig gesteld. Een hele makreel per persoon en nog één, eventueel..voor de borrel.
In het fjord ligt één van de werkplatforms van Saipem. Voor één van hun pijpenleggers heeft Hedon, Herberts bedrijf, ook nog wat elektronica geleverd ooit. Herbert gelooft niet dat het deze is..maar ik neem hem toch maar even op de foto.

Een van de werkplatforms van Saipem

Daarna zijn we vlot bij Stavanger. Van verre zie je alle tenten al op de kade staan en het is afgeladen met mensen. Er liggen nauwelijks bootjes voor de kade…hier klopt iets niet…
Het blijkt dat de pleziervaart er niet mag liggen. Veiligheidsmaatregelen. Of het met de terrorisme dreiging te maken heeft welke nu afgegeven is voor Noorwegen weten we niet maar we moeten verder op zoek.
We hebben problemen een geschikte plaats te vinden maar uiteindelijk vinden we er één aan de overkant. Of we hier mogen liggen weten we niet. Het is er net wel, of net niet diep genoeg. Met de boegspriet naar het ondiepste gedeelte gaat het net. Al toucheren we later met een klein bonkje de bodem en laten we ons nog iets achteruit zakken.
We gaan met de bijboot geholpen door het motortje naar de overkant en proberen ons daar door de menigte te wringen. Het zijn inderdaad alleen maar eettenten en het waarschijnlijk onmogelijk dure bier vloeit rijkelijk. Net gearriveerd op de kade ziet Rutger een voormalig studiegenoot David. Die is al afgestudeerd en heeft hier werk gevonden. Wat een toeval! Het bevalt hem zeer in Stavanger en hij spreekt al de taal. Het schijnt dat Nederlanders het Noors vrij makkelijk onder de knie krijgen. Hij woont in Stavanger en is ook een weekendje aan het zeilen. Misschien zeilt hij nog even langs…we zien wel. We nemen afscheid en doen een gedeelte van de kade maar we hebben er al snel genoeg van en gaan omhoog om wat meer van Stavanger te zien. Delen van Stavanger hebben leuke houten huizen maar ook grote delen zijn lelijk en onpersoonlijk. Kolossen van beton en glas. Zonde van zo’n mooi stadje. Stavanger is ongeveer zo groot als Delft.
We dalen weer af naar een zoet-water-meertje met daar in de buurt de mooie kathedraal van Stavanger. Die staat nu met zijn voorkant geheel in de steigers. Dus helaas…we zien alleen de achterkant.

We houden niet van poseren, mams!

Daar staan wel wat groentestalletjes met ook heerlijke kersen dus we slaan onze slag. Aan de zijkant staat een groot gezelschap te wachten. Een bruidspaar gaat in de kathedraal trouwen.
We wandelen nog wat door het leuke centrum en de straatjes zijn daar erg kleurrijk en gezellig.

Het leuke kleurrijke centrum van Stavanger.

Daarna gaan we naar een winkel die we op de heenweg al gespot hebben en slaan weer wat te eten en drinken in voor de komende dagen.
Het festival hebben we wel gezien en we hebben het erg warm en de trek in bier neemt hand over hand toe.
Al snel zitten we weer in het bootje en crossen naar de overkant; weg van de hitte en het lawaai. Noordelijk van Stavanger hangt een hele donkere lucht naar ons te dreigen. Gaan we die krijgen of blijft ie voldoende op afstand?

Een hele dreigende lucht!

Op een gegeven moment begint het eventjes flink te waaien en worden we tegen de kade gedrukt. Dan begint het een beetje te spetteren en gaan we binnen zitten. De wind gaat gelukkig direct weer liggen.  Eigenlijk raakt het slechte weer ons maar net en trekt de bui weer vlot weg.

Stavanger heeft alweer zon.

Stavanger aan de overkant.

We lezen en drinken ons glaasje en dan mag ik weer de keuken in. Herbert komt weer de vis bakken en wat smaken deze makrelen weer heerlijk! Ik heb aan een wat kleinere wel voldoende, Herbert heeft maatje 2 en Rutger mag de kanjermaat 5!

Mmmmmm..wat een heerlijke makreel!

Na het eten maak ik wat foto’s van Zahree en wassen de heren af. Eerlijk toch?

Het andere schip is van de eigenaar van het terrein. Of de beheerder van het ‘Kustcultuurcentrum’.

Morgen zou er wel eens 15 mm regen kunnen vallen, zei de alleraardigste jongeman van de toeristen-info. In dat geval gaan Herbert en Rutger pas maandag lopen naar de Preikestolen. Dan schijnt het weer weer op te knappen. Eerst moeten we met de pont naar Tau, dan met de bus naar Preikestolenhitta en dan met de benenwagen twee uur heen en twee uur terug! Zoals het er nu naar uit ziet blijf ik op Zahree aangezien ik helaas niet helemaal fit ben. Ik kijk wel…het moet wel een erg mooie wandeling er naar toe zijn (350 m. stijgen) maar stukken wel erg steil. Het uitzicht zal vast geweldig zijn maar misschien moet ik het maar met de foto’s doen! Misschien voel ik me maandag een stuk beter…
Nu genieten we van de rust terwijl we heel zacht dreunende muziek aan de overkant horen. Daar missen we helemaal niks aan!
We hopen maar dat we morgen hier mogen blijven liggen. Dat is nog niet geheel zeker. Straks maar kijken of we de beheerder kunnen vinden.
Wat morgen brengt…regen of zonneschijn? We moeten het nog even afwachten. Zou toch jammer zijn als het mooie weer afgelopen is? Rutger denkt van wel! Was vorig jaar ook zo; toen Els en hij terug naar Nederland gingen was het ook meteen afgelopen met het lichte zomerweer en ging het poeieren van de wind!