Hoe staat het er mee?

 

Ik ben lelijk in gebreke gebleven, al zeg ik het zelf ahum... Het is niet dat er niks gebeurd is op de Zahree hoor! Integendeel! Ik was uh...gewoon wat laks wat mijn blog betreft. Gauw goedmaken.

Aan de hand van foto's gaan we in sneltreinvaart door de maand juni en begin juli.

In het laatste weekend van mei/begin juni was Rutger vóór Edam HEEL dapper.

Met de aangeschafte luchtleiding kan in de nabijheid van de boot gedoken worden.

Klaar voor onderwater om onderwaterschip en schroef te controleren.

Gedaan! Zicht was belabberd volgens Rutger. Wat pokken konden verwijderd worden.

Wat vonden Herbert en ik dat doodeng...onze zoon onder de boot terwijl we geen goede afspraken gemaakt hadden hoe hij zou kunnen laten weten als iets niet in orde was. Om Rutger te laten weten dat we wilden dat hij even opdook stopte zijn vader twee maal eventjes de luchttoevoer. Rutger dacht wel even: 'gebeurt daar?' maar dook in eerste instantie niet op. Toen werd vooral zijn moeder nog veeeeel zenuwachtiger! Net toen Herbert er in zijn onderbroek achteraan zou springen was Rutger er weer. Pffffff! Betere afspraken maken de tweede keer. Een draadje om de pols en regelmatig rukjes geven om te laten weten dat het goed gaat!

In Edam werd na een flinke tippel wat boodschappen ingeslagen.

Er is ook altijd wat met Zahree. Herbert gaat tegenwoordig bijna voor zijn lol de mast in!

Onderhoud van een haperende lier.

Op het Buitenij voor Durgerdam ligt een restaurantboot voor anker. Leuk idee!

Aan het eind van dat weekend verliet Rutger Zahree bij het Centraal Station om weer naar Delft af te reizen. Zijn laatste tentamenperiode breekt aan dus het is studeren geblazen.

Wat hebben we weer genoten van zijn aanwezigheid en we zijn hartstikke blij dat hij meegaat als we over een paar weken nogmaals de overtocht richting Noorwegen gaan proberen te maken.

De Volvo Ocean Brunel boot gaat zomaar voorlangs, net als we Rutger afzetten bij CS.

De fotograaf van Brunel vraagt ons een rondje om deze snelheidsduivel te draaien.

Jammer genoeg hebben we nog nergens de foto zien opduiken. Misschien ga ik nog proberen de fotograaf te achterhalen en te mailen of ik de foto mag hebben voor mijn blog.

Het weekend van 6 juni staat deels in het teken van klussen uitvoeren maar we gaan ook een dagje op zee varen.

BBQ weer; voor het eerst dit jaar.

Als er toch gewandeld moet worden...

Tijdens de zeiltocht op zee: twee postduiven ploffen neer op het luik. Ze zijn moe en dorstig.

De schipper is not amused..één van de duiven heeft olie aan zijn pootjes.

Geniet er nog maar van van, kerel. Straks krijg je een enkeltje voetreis richting zee van de schipper!

Een raam moest opnieuw worden afgekit en terug in de ronding van het vlak getrokken. Niet even een simpel klusje, helaas!

De dekdouche in bedrijf! Alleen koud water! Brrrrrrr...

Eind juni zijn we nog een weekend op de boot maar moet er geschuurd en gelakt worden. Op zaterdag zijn we een middag op Hedon, de schip zijn bedrijf dat op een haar na verkocht is, om het 35-jarige bestaan te vieren. Peter Weigel (van onze vorige boot Windveer) en dochter Doenja zijn mee.

Doenja probeert de traplift op Hedon. Iets voor Zahree als we wat ouder zijn?

De volgende dag rijden we naar de Blocq van Kuffeler om Peter te helpen Windveer weer even op de trailer te trekken voor een kleine reparatie.

Het onderdeel weer even terugzetten...

Bijna klaar...dan kan Windveer weer terug in zijn element en dan gauw weer terug om op tijd voor de voetbalwedstrijd  te zijn.

Het eerste weekend van juli komt het zonnepaneel aan boord. Het moet helpen Zahree onafhankelijker te maken van walstroom (is niet altijd voorhanden) of generator (lawaai en stank).

Boven op de davits...misstaat in het geheel niet, toch?

Ook met zijaanzicht ziet het er alleszins keurig uit! Maar de nationale driekleur zal een andere plek moeten krijgen.

Zaterdag zeilen we met een licht ruim windje zeer gemoedelijk over het Noordzeekanaal en het Ij vlot door sluis en brug. Met de lichte zuidelijke wind en veel zon is het broeierig warm. Omstreeks etenstijd zijn we pas bij de Blocq en ankeren met het Rocna anker. De ketting kan nu niet meer van de rol aflopen als het goed is...dat willen we even proberen natuurlijk.

De avond staat in het teken van voetbal. Maar Costa Rica zorgt voor een oersaaie pot. Ik ben al vóór de wedstrijd naar bed afgetaaid. Maar ook Herbert valt bijna in slaap en zapt zelfs naar een spannende thriller waar meer te beleven is. De strafschoppenserie is wel bloedstollend en maakt veel goed... dankzij de goede afloop voor het Nederlands elftal natuurlijk!

Zondag komen zus en zwager Katinka en Ron, met Mei Lan uit Hongkong op de koffie. Ze nemen taart mee en hebben 's middags wel even zin in een zeiltochtje. Ondanks de steeds donker wordende lucht nemen we de signalen iets te weinig serieus. Bij het Paard van Marken keren we om maar blijven niet vrij van keiharde regen en dito wind. Katinka is in haar element en stuurt dapper terwijl ze tot de laatste draad aan haar lijf nat wordt. Herbert moet ook in allerijl naar buiten om een dubbel rif in het grootzeil te trekken want de wind trekt aan tot een ruime 6. Mei Lan toont zich een onverschrokken (misschien omdat ze geen idee heeft...) meezeiler en lijkt niet onder de indruk van het zeilgeweld. Zagen we Ron nu iets bleek om de neus worden? Ach welnee, zal toch niet?  Lang duurt het niet gelukkig. Voor we weer terug zijn bij de Blocq is het weer droog en meren we rustig af naast een binnenvaarder. Na een goed glas wijn/bier/sap en toastje vertrekt het bezoek richting vaste bodem en naar de aan Mei Lan beloofde Nederlandse pannenkoeken.

Zondag nog vóór de bui losbarst.

Mei Lan wil ook wel even sturen. Katinka geeft instructie.

Ook weer overleefd! We proosten op de goede afloop.

Op zondag 6 juli varen we terug naar Nauerna. weer kunnen we de hele weg terug zeilen. Heerlijk! Het blijft precies lang genoeg droog en bij het aanleggen komen onze lieve buren aansnellen om even te helpen met aanleggen. De wind is flink aangetrokken en staat dwars over de steiger. Lastig aanleggen maar het gaat bijna perfect. De huiken leggen we snel over de zeilen en we ploffen op de bank als het net begint te hozen. Mazzel!

's Avonds gaan we uit eten met dochter Doenja en vriendinnetje Romy bij la Cubanita in Zaandam. Heerlijk onbeperkt tapas. Het is een afscheidsetentje want maandag vliegt dochterlief via Hongkong naar Brisbane waar ze drie weken op bezoek gaat bij haar liefste Sebas.

Met Romy, Doenja, de schip en ik bij la Cubanita in Zaandam.

Tot over een paar weken schat!

Vandaag, woensdag 9 juli, zijn we nog 2 of 3 dagen verwijderd van onze zeilvakantie naar Noorwegen. Zal het nu eindelijk gaan lukken? Pas op zondag zal de wind uit zuidelijke richting gaan waaien. Er is vooralsnog licht weer voorspeld.....