Tananger - Sogndalstranda

Woensdag 30 juli. Al om 6 uur is er leven bij ons in de slaaphut. We zijn allebei wakker en geloven er niet meer in dat we nog weer verder kunnen tukken. We staan maar op en ontbijten gapend en vertrekken om 7 uur.
Het lijkt wat te waaien maar dat was een schijnbeweging van de wind. De motor moet een tijdje helpen. Er staat op zee een vervelende deining. echte lager wal-golven. En als je dan niet een lekker vaartje kan maken wordt Zahree meer een kermisattractie dan een zeilboot!

Vervelend water…

Later steken we iets verder in zee en trekt de wind per uur een knoopje aan. Als we kunnen afvallen en langzamerhand de zuid-west punt van Noorwegen dwars hebben trekt de wind aan. Het is vandaag de dag van de mooie luchten.

Krijgen we die..of krijgen we um niet?

Buien naderen en schampen ons met wat regen. Wel een mooie snelheid om te vissen en ….wat zal Rutger trots zijn op ons…we hebben twee vette makrelen aan de haak. Jullie weten onderhand wel hoe we met hun koppen omgaan…Vanavond zijn mij pannenkoeken beloofd maar de kip kan morgen nog een dagje in de vriezer blijven. We hebben dan weer vis op het menu. Ik heb een hele dag de tijd om te bedenken hoe we deze nu weer eens klaar zullen maken…
Als de vis is de koelkast ligt, ons middaghapje net genuttigd is en we echt de kaap gerond hebben. heeft een volgende bui ons nu echt te pakken. Daar blijkt ineens 25 knopen wind in te zitten en we zien 9 knopen snelheid over de grond op de meters! Gelijk krijgen we praatjes en denken nu wel in één keer door te kunnen stoten naar het Flekkefjord. Maar al na een kwartier zakt de wind eruit en een goede voortgang houden we nog een half uur vol en dan gaat de zon schijnen wordt de wind zwak en meer dan ruim en maken we nog nauwelijks voortgang. Het grootzeil klapt door de nare deining oorverdovend en we besluiten uiteindelijk de zeilen op te doeken en verder te motoren. Natuurlijk…als dat net gedaan is trekt ie weer wat aan. De genua rollen we nog uit maar voor de rest brommen we maar door. Het is nog maar een mijl of 4 naar de ankerplaats bij Sogndalstranda.
De schip ziet wel wat in de noord-entree die echt alleen te doen is met zachte wind. Hoewel diep genoeg is deze maar 50 meter breed met aan weerszijden gemene rotsen. Herbert heeft wat de bibbers ervan maar het gaat prima.

Bakboordzijde van de 50 m. brede aanloop.

 

Dat was best even spannend, he…schip?

 

De ankerplaats is een oase van rust.

Ineens zijn we uit de golven in een weldadig rustige omgeving. En laat het nu nadat het anker mooi ingegraven is precies 5 uur zijn! Tijd voor wijn, bier en worstje! Eerlijk verdiend!
Herbert bakt pannenkoeken vanavond en hij is een kei in het in de lucht keren ervan. Ze smaken ook nog eens heerlijk.

1, 2….3! En opgevangen!

Na de afwas karren we in de bijboot naar het dorpje. Een prachtig jolletje zeilt door de baai.

Naar het dorp voor de avondwandeling.

 

Dit jolletje loopt als de brandweer met nauwelijks wind.

 

Vanaf het uitzichtpunt richting zee.

 

Sogndalstranda heeft een mooie ruime haven. Maar wij houden van ankeren!

 

 

Het dorp heeft ook een riviertje dat uitkomt in zee.

Later ontmoeten we de eigenaar van het jolletje, Rune Haaland die veel weet te vertellen over andere leuke plekken en zijn dorpje waar hij twee vakantiehuisjes heeft. Ik beloof het de foto’s van hem zeilend door de baai te mailen.
Sogndalstranda is erg bezig met eko en cultuur. Het ziet er ook allemaal prachtig uit in het dorp. Hoewel je toch kunt zien dat een deel van de bewoners moeite hebben al dat hout goed te onderhouden. Ik denk dat het goed gaat met Noorwegen…maar niet met alle Noren.
Daarna tuffen we weer naar de boot en type ik het blog en is de schip verdiept in zijn boek. Zo naar bed want we zijn doodop!
Morgen hoeven we maar een wippie naar Flekkefjord.