Rutgers visverbod is opgeheven vandaag en vol verwachting klopt zijn hartje! Vooralsnog is het noppes aan de lijn. We zien de prachtige driemaster “De Oosterschelde” ook langvaren! Die gaat naar Bergen, niet naar Leirvik. Jammer!
De generator en de wasmachine kunnen het vandaag niet erg lekker met elkaar vinden.
De wasmachine vraagt teveel waarschijnlijk en dan gooit de inverter hem eraf. Dat schiet niet op en we zijn nu ECHT door onze onderbroeken en sokken heen! Schip en ik zijn het erover eens dat we de wasmachine ook gaan vervangen. Er zijn tegenwoordig veel zuinigere te koop die ook veel minder zwaar zijn. Na de vakantie maar eens op oriënteren.
Uiteindelijk heeft de was lang genoeg gestaan en een beetje gedraaid en starten we het spoelprogramma maar. Dat gaat gelukkig wel. Even later hangt de was gezellig te wapperen.
Helaas blijken Rutger en Herbert een aantal ‘lonly heart’ sokken te hebben. Waar is hun maatje sok? Geen idee! Geeft niks, zegt Rutger, doe ik gewoon twee verschillende sokken aan, mam! Hahaha…kan ook toch?
Het lijkt een heel klein beetje te gaan waaien vanaf zee. De gang wil er echter maar niet inkomen. Grootzeil bakboord, gijpen, boom erin, boom aan de andere kant, gijpen….de jongens blijven er maar mee bezig. En het is zoooo warm…niet dat we klagen hoor!
Pas na 3 uur ‘s middags komt er echt ietsje meer wind en tippen we af en toe de 3 knopen. Rutgers geduld wordt beloond…hij vangt twee makrelen maar één kiest voortijdig voor het leven en ontsnapt aan koppensneller Rutger. Mmmmm…broer of zusgaat ook weer even in de koelkast! Tegen zessen zijn we pas in Leirvik waar verschillende taal ships mooi of minder mooi liggen te wezen.
We eten risotto al la marinara, courgette en gebakken makreel. Godenmaal! Daarna doen Herbert en Rutger een reuze afwas. Ik probeer nogmaals wifi te vinden met onze powerwifi antenne in de stag gehesen. Ik vind een open verbinding maar uploaden mislukt helaas. Nog geen blog op het net kunnen plaatsen. Balen! Toch minder leuk als ik het straks thuis pas erop kan zetten. Maar niks aan te doen.
We gaan wandelen langs het waterfront. Ziet er gezellig uit met al die crews van de bezoekende tall ships.
Later strijken we op een terrasje neer.
Daar kan ik in ieder geval even appen met het thuisfront en halen we wat nieuws op over dat verschrikkelijke vliegtuigongeluk. Ook een vriend van een vriend van Doenja is erbij omgekomen. Ik heb er echt slecht van geslapen. Ook ons had dit kunnen treffen. Wat is dat toch, gewoon een burgervliegtuig. Wat voor een wereld leven we eigenlijk in? Wie is hier verantwoordelijk voor?
Nu zijn we weer aan boord en is het om kwart over elf eigenlijk nog steeds niet echt donker. Morgen is het plan het Hardangerfjord een stukje in te varen. Daarna zullen we langzamerhand weer een beetje zuidwaarts moeten gaan om Rutger over een week in Stavanger op het vliegtuig te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten