Egersund – Langoya, van 5 tot 5!

Vanmorgen, 17 juli, ging misdadig vroeg de wekker. Hoorden we daar de kleine jongen al scharrelen? Was dat de Nespresso al? Je kunt niet zeggen dat daar geen motivatie uit sprak…hij wilde het wijde water op. Een lange zeildag lag voor de boeg en we gingen proberen om in een ruk door te varen tot Stavanger, meer dan 60 mijl varen.

Lief van de jongens hoor…moeders mocht gewoon blijven liggen. Want eerlijk gezegd…ik vond het aanvankelijk niet zo’n best plan, zo achterlijk vroeg weg. Het regende al een beetje toen de motor aanging maar eenmaal ‘a’ gezegd….
Gisterenavond was al besloten toch het risico van de brug niet te nemen dus we gingen weer de sund af, zuidwaarts en op zee stuurboord uit. Om de kaap en dan richting het noorden naar Stavanger. Het ging almaar harder regenen en de wind trok ook lekker aan. We ging super hard maar wat een baggerweer.

Met baggerweer wordt er lekker binnen gestuurd.

Slapen ging al helemaal niet meer dus er maar uit en wat katterig door het rollen op de bank hangen. Na het ontbijt, allerliefst geserveerd door mijn allerliefste schip, ging het weer beter. Belangrijk dat de buik goed vol is; dan heb je echt minder last van zeeziekte.
We schoten wel lekker op maar we zagen niks van de Noorse kust. Balen!

Uitzicht nul…de plotter schept gelukkig duidelijkheid.

Rond klokke elf werd het lichter en werd het uiteindelijk droog. Zonnetje erbij, mooi lopend windje en je bent gelijk alle misère van daarvoor vergeten.
Voor de lunch stonden er nota bene pannenkoeken op het menu. Wat een onderneming op een wiebelende boot. Maar de tevreden geluiden van het manvolk zijn ook wat waard.
Later was het over en uit met de golven omdat dan de grote rotsen en eilanden voor de Noorse kust beginnen en die dempen de zeegang natuurlijk enorm. Toen werd het helemaal genieten op de comfort seats in het zonnetje. Heerlijk zeilen zo!

Het is weer opgeknapt en de golven zijn verdwenen. Lekkerrrrr!

Tegen 15.30 uur draaiden we stuurboord uit richting de Riskafjord bij Stavanger.

We draaien nu richting Stavanger.

Grote zeeschepen, passagiersreuzen en ferry's schoten links en rechts voorbij.

Om goed rekening mee te houden…

Enthousiast zwaaiden we naar een Nederlandse sleepboot uit Rotterdam waar één van de bemanningsleden ons toeriep dat ie wel met ons mee wilde. Hij wilde naar huis. Sorry jongen, we gaan nog niet naar huis….we zijn er net! Twee enorme boorplatform-plaatsers van Heerema lagen midden in het water.

 

Van Heerema…wanneer komt er werk?

Ze wachten waarschijnlijk op werk want veel gebeurde er niet daar. Wat een kolossen! Herbert dacht dat ze wel 5000 ton konden tillen. Wie checkt op internet? Het waren de Thialf en de Hermod, het moeten al ouwe beestjes zijn die al decennia in bedrijf zijn.
De omgeving is hier aan de ene zijde heel landelijk met prachtige houten huizen en aan de andere zijde behoorlijk stedelijk en industrieel. Bij Stavanger wordt duidelijk goed geld verdiend!

Na nog wat genoeglijke mijltjes ging we scherp stuurboord uit richting de gekozen ankerplaats We kwamen op de minuut om 17.00 uur aan bij het eilandje Langoya. Daar liggen we nu zeer rustig te dobberen achter het anker.

Vissen en borrelen en…nog meer vissen en borrelen.

Veel praatjes hebben we niet meer. Maar het bier en wijntje smaakten goed hoor. Zo de zalm klaar maken (helaas nog niet vers gevangen door Rutger!) en dan liggen wij er vast super vroeg in!

Zoek de ankerplaats Lango(met een schuin streepje erdoor)a! (bij de pijl)