De Zahree

Dag 15 van de oversteek. Vrijdag 24 december. Een zacht onophoudelijk geschud aan mijn schouder. Mama...Tineke..jouw beurt! He nee...Ik lig zo lekker. Maar zoonlief is onverbiddelijk. Ik zit suf in de stuurstoel in het dekhuis terwijl de motor zachtjes bromt en we met zo'n 3 1/2 knts over de grond de laatste mijltjes van de oceaan onder ons door laten glijden. We hebben nog maar 7 mijl te gaan dus we gaan iets te vroeg aankomen.  Het is een zeer rustige nacht. Geen squalls..wel af en toe lichte regen. Het is warm en heel klam in de boot. Maar tussen de bultjes kunnen de luiken open en komt er weer wat frisse lucht binnen. Om ons heen zie ik de lichtjes van vissersbootjes maar geen ligt er direct op onze route. Op de plotter zie ik de Freya iets zuidelijker steeds wat dichterbij kruipen en daar weer achter en op een nog iets zuidelijker positie de Agaath. Ineens zie ik de Agaath een enorme hoek maken. Wat doen ze nu? Daar is het noorden Bas...daar ligt Suriname niet! Maar dan
hoor
ik zachtjes op VHF16 Bas de Freya oproepen. Ze zitten dicht op een vissersboot met zijn lange netten. Marc van de Freya kan Bas vertellen hoe er veilig langs te komen en na een kwartiertje ligt de Agaath ook weer op koers. Rond 8 uur is bij ons iedereen wakker en dobberen we wat tot de andere boten ook arriveren. We hijsen ons gastenvlaggetje van Suriname en de gele Q vlag waarmee je aangeeft dat je wilt inklaren.  Tegen de achterstag klapperen bij ons feestelijk de lijn rood wit blauwe wimpels. Dominique en ik doen samen nog een broodnodige haarwas-sessie. We willen piekfijn aankomen natuurlijk! Als de Agaathjes er zijn gaan we in optocht richting de uiterton. We varen langs Freya en Agaath om iedereen even te zien en gedag te zeggen! Ooooo wat een leuk moment is dit! Wekenlang ben je niet echt ver van elkaar...Je hebt het radionetje 2 keer per dag! Maar nu...ze weer echt zien! Best heel emotioneel. Onze twee stoere boten met de peuters aan boord. Veel kleiner dan wij.  Wi
j
vonden het best heel zwaar. Hoe pittig moet het dan voor hen geweest zijn!
De Agaathjes hebben kerstmutsen op.  Lachen! We nemen over en weer foto's van elkaar. En voort gaat het...op naar Suriname. Het water was al zo grijs als de Noordzee maar nu wordt het steeds bruiner. De stroom begint ons steeds beter te helpen. Herbert maakt ontbijt. Een voorzichtig zonnetje maakt het aan dek behaaglijk en de delta van de rivier sluit zich langzaam tot een hele brede vies-bruine Suriname rivier. De begroeiing is van een heftig groen dat bijna pijn aan je ogen doet. Hier MOET wel veel regen vallen. Ineens hebben we het in de gaten: er is een invasie van allerhande insecten-tuig.  Aaaaaargh..snel...horren ervoor..Maar we zijn er iets te laat mee.  Er zijn er al zo'n duizend binnen. Grrrrr.  Het grote vermoorden kan beginnen! We hebben ruim 2 knts stroom mee en als na de splitsing de Krommewijne rivier bakboord uit gaat en wij stuurboord de Suriname rivier blijven volgen komt Paramaribo in zicht. De lucht is gitzwart geworden en even later klettert de regen
over
het dek. Alle zout definitief weggespoeld Bij de hoge brug zo'n 5 mijl voor Domburg zou Marcel...ex collega van Olesia die kort geleden in Suriname is gaan wonen, staan zwaaien maar nu is de regen zo heftig geworden dat we geen meter meer weg kunnen kijken! De hele crew is naar binnen gevlucht. Alleen Thijs...ach arme.. stuurt buiten. Hij is werkelijk drijfnat. Marcel  z'n huis moet 2 km na de brug staan maar we kunnen niets onderscheiden van de wallenkant. Jammer! We gaan later contact zoeken en kijken of we wat af kunnen spreken. Als het iets droger wordt en we weer aan dek zijn, wordt Dominique onder een teen gestoken. Een wesp of bij? Het doet verschrikkelijk veel pijn in ieder geval. Schrikken!
Dan komt eindelijk in de verte Domburg in zicht en zien we alle masten van de boten voor anker. Gedrieën op een rij varen we toeterend en gillend en zwaaiend langs al die Nederlandse boten die eerder dan wij aankwamen.
Dinghies met onze zeilvrienden komen ons tegemoet! We zijn weer helemaal compleet! Ankeren gaat makkelijk op stroom. Ons Rocna  anker pakt direct. Dan kan de motor uit en is er ineens die rust! Weg deining...weg stress...weg onderbroken nachten..weg je overal stoten...RUST! WE ZIJN ER! WE ZIJN GEWOON OP EIGEN KIEL HELEMAAL NAAR ZUID AMERIKA GEVAREN!!!!
En plop...daar gaat het ankerbiertje open. Een wijntje..en nog eentje. Die komen wel aan zeg! Tegen 5 uur gaan we naar de bar aan wal.  Iedereen is daar al. Er is wat afgeknuffeld daar en er viel veel te vertellen.  Iedereen heeft zijn portie wel gehad op de oceaan! Ik kan het nu wel vertellen want we zijn er nu...we wisten het dezelfde avond nadat het gebeurde door ons onvolprezen radionetje... bij de Bojangles is zo'n 200 mijl voor Suriname de mast overboord gegaan. Niet in harde wind..die hadden ze daarvoor wel gehad..maar zomaar...Bij windkracht 4 ..pang hoorden ze en daar lag de mast ernaast. Hoe vreselijk is dat! De Bluenose had een klapgijp en brak de giek.  Beide dingen gebeurden op dezelfde dag. Ze voeren al min of meer samen op en zijn vlakbij elkaar verder gegaan..Bojangles op motor..Bluenose had nog de genua gelukkig. Mijn God...wat waren we daar van geschrokken! Toch maar even stil gehouden voor het thuisfront! En de Schorpioen..schoot in de schroef..schroefas
verschoven en de rest van de oversteek steeds water moeten wegpompen. Maar iedereen is gezond en veilig overgekomen. En...het is grappig..de narigheid ebt heel snel weg! Net als na een bevalling...je vergeet de pijn en hoe vreselijk het was.  Wat blijft is de top ervaring van het volbrengen van die oversteek van die enorme bak water..die prachtige maar ook wel enge,  niet te bevatten brede en diepe Atlantische Oceaan! WE DID IT! We zijn aan de overkant.  Nu begint hopelijk een hele feestelijke maand.  Met eerst Kerst en Oud en Nieuw. Tot 8 januari zijn Thijs en Dominique nog aan boord. 2 januari komt dochter Doenja en 9 januari vriendin Ans.  Zoveel leuke dingen gaan we doen!
Dit is het moment om het oversteek-blog af te sluiten. Even geen blogjes meer! Uitrusten gaan we...ooooo en schoonmaken...wassen... Parbobier drinken en morgen Kerstdiner en overmorgen BBQ... pfffffff!..druk jongens!
De allerliefste groetjes van de Zahreetjes

Sent from Iridium Mail & Web.