De Zahree: Oversteek Andabeloya

Zondag 3 augustus begint op Zahree walgelijk vroeg. Afgezien van het feit dat gezellige jongelui midden in de nacht op de kade aan skinny-dippen gingen doen en we sowieso wreed uit onze slaap gehaald werden, ging vervolgens onze eigen wekker om 4 uur. Opstaan! Om te kunnen profiteren van een nog oostelijke wind had de schip bedacht dat dat een mooie tijd was om te vertrekken. Belachelijk toch?
Er was nog weinig dagenraad te zien, ook al omdat er een dik pak wolken aan het firmament dreef. Binnenhouden die regen, toch jongens..daarboven! We waren in luttele minuten onderweg en lijnen en fenders konden voor een paar dagen weg gestouwd worden. In het fjord hesen we vlot en de schip trok er maar meteen een rif in. Het woei behoorlijk hard. Daarna afvallen richting zee. Van de wind bleef niet veel over dus zat er niets ander op om het rif er maar weer uit te halen. Om na enkele mijlen op zee, je raadt het al…het rif er weer in te zetten en vlak daarna zelfs een tweede. We konden wel prima voortgang maken en hielden vooralsnog gewoon koers Vlieland aan. Het begon wat te miezeren maar veel stelde de regen niet voor gelukkig. Herbert zag het aan stuurboord van ons onweren maar dat onweer trok noordwestelijk weg, gelukkig. Ik was katterig dus slikte maar snel één van Liesbeths wonderpilletjes. Die werken heel vlot. Daarna kon ik prima ontbijt maken. Gekookt eitje moest maar even wegblijven. Net even teveel gedoe.
Langzamerhand draaide de wind meer richting het zuid-zuidwesten. dat was ook voorspeld. De wind nam af tot ongeveer 12 knopen (windkracht 3) dus vol tuig weer omhoog en overstag. We lagen nu over de bakboordboeg. De hele dag was het verder stukje motorzeilen…dan weer even kon de motor uit.
In principe hebben we een wachtschema 3 uur op…drie uur af. Overdag zijn we er iets minder precies in. Allebei hebben we wel tukjes gedaan. Nu varen we al weer heel wat uurtjes over de bakboordboeg. De vlag van Noorwegen is ceremonieel gestreken al waren we nog niet de Noorse economische zone uit.

Met pijn in ons hart hoor, Noorwegen!

Hoogtepunt van de dag was toch wel de vele bruinvissen die het leuk vinden om onder de boot te zwemmen en dan naast ons op te duiken. Twee grote jongens, ik denk in de pubertijd, kwamen op grote afstand met enorme sprongen uit het water naar ons toe gestoven om een partijtje met ons te stoeien. Twee jonkies deden aan synchroon zwemmen. Terwijl mams eromheen zwom. Heel leuk. Nog een hele toer om ze te vangen in de lens van je camera.

Net mis!

Plons, plons, plons, plons en plons.

Hoogtepunt twee was de rats-kuch en bonen-maaltijd door de schip vakkundig warm gemaakt in de koekenpan. Dat is toch echt een hele goeie om dat allemaal van tevoren klaar te maken. Hoogtepunt 3 is het feit dat we nu samen onderweg zijn…we moeten het echt met zijn tweetjes klaren en nu zit ik ook in mijn eentje heel gemoedelijk dit blog te typen en af en toe een blik op het scherm te werpen. In mijn eentje heb ik mogen genieten van een volgend hoogtepunt (ben even de tel kwijt!), weer een prachtig ondergaande zon.