Andabeloya: Brendoyknuten (207 m)

Zaterdag 2 augustus. We verwachtten een dag van harde wind en regen. De harde wind komt inderdaad opzetten maar het was gewoon weer warm en zonnig. De richting is te zuidelijk dus nog geen vertrek voor ons richting Vlieland.
Ik moet weer een beetje bijkomen…alweer om 3 uur klaarwakker…waarom toch? We mogen het juist rustig aan doen vandaag! Nou rustig aan…luister en huiver.
Eerst krijg ik een heerlijk ontbijtje op bed; de schip vindt het hartstikke zielig dat mijn slaap steeds zo wreed onderbroken wordt.
Daarna lopen we naar het winkeltje bij de ferry. Jammerrr..geen vers brood op zaterdag.
Wel andere dingen gekocht om achter in de middag klaar te maken. Als we oversteken heb ik weinig zin om echt in de keuken te moeten staan en is opwarmen van een maaltijd een veel beter idee. Niet in de laatste plaats omdat ik anders zeker zeeziek word.
Maar terug op de boot pakken we wat proviand en water in de rugzak en sluiten Zahree af en lopen het pad omhoog richting het begin van de wandeling naar het hoogste punt van Andebeloya; de Brendoyknuten (207 m).
Kaartje ingepakt? Check…water?….check…koek?…appels…kitkat?…check! Boven aan de heuvel….fototoestel?…..Oeps!!!! Herbert loopt de heuvel nog eens af en weer op en heeft zo de eerste 10% van de stijging al te pakken.. Denken we dan nog!
We vinden gemakkelijk de rode merktekens op rotsen, bomen en de rode bordjes die aangeven waarheen een pad loopt. Dat is dik voor elkaar.

Hier is het nog appeltje…eitje!

 

De echte ranger neemt zaag ed. mee om onderweg gevallen bomen van het pad te verwijderen. Wel later even terug om gereedschap terug te hangen. Nou…eh…neuh..

Waar ik geen rekening mee gehouden had; de wandeling is best heel pittig!

Eng bruggetje.

Hij doet niet veel onder voor die naar de Preikestolen. Ook hele stukken heel steil, omhoog en omlaag en weer…omhoog! Maar het is een prachtige hike (ja…zo noemen onze jongens dat!) oftewel wandeling/klim.

Kom je nou nog eens ouwetje? (tegen mij!)

Het is warm en ook erg vochtig. Al snel moeten er t-shirts uit en regelmatig moet er uitgepuft worden (ik!).

Even uitpuffen hoor!

We komen langs hele mooie vennen en we zijn helemaal alleen.

Vennetje.

Ik heb niet het idee dat veel mensen weten van dit mooie natuurrijke eiland en deze prachtige wandelingen. De mensen die hier wonen en hun weekendhuisjes hebben houden het lekker voor zichzelf!

Bijna boven!

Boven op de Bredoyknuten is een brievenbusje met een boekje erin waar je je naam in kunt zetten, de datum en tijd dat je boven arriveerde etc. Ik zet er ook nog een verhaaltje bij.

In het logboekje schrijven dat we er waren!

Dat we zo genieten (tenminste…nu we boven zijn!).

Bestudering van de terugweg door Herbert.

 

Jammer…slecht zicht.

Wat water en een stukje poepkoek en na het boekje weer in het brievenbusje gedaan te hebben, beginnen we aan de afdaling die langs de andere kant gaat.

Logboekje er weer in.

De afdaling is zo mogelijk nog lastiger. Ik moet me echt aan bomen laten zakken.

Vasthouden aan de boomstammetjes.

Net als de concentratie wat wegzakt haakt mijn been achter een overdwars takje en haal ik mijn scheenbeen open. De attack van het leger der vliegen op mijn bloed gaat me een beetje te ver. Ze zitten er op een gegeven moment met meer dan twee lekker te lunchen.
Ik verzin een verbandje met een kabeltje van het fototoestel en een varenblad. Ik voel me net een van de Survival Kids hahaha. Maar mijn bloed is in ieder geval veilig.

Geïmproviseerde ‘pleister’.

Na een voor mij een te lange tijd (uitgeput en oververhit) maar met uitzicht op nog meer mooie vennetjes waar helaas niet in gezwommen mag worden. Of toch wel? De persoon met de rode verf vindt duidelijk dat we dat zelf maar moeten weten.

Niet gaan zwemmen, hoor!

Maar het is een ‘drikkevan’ ik denk een moeras-ven…of drek-ven?…dus aanlokkelijk is het sowieso niet. Even later zien we de lichtbruine drek wel naar beneden sijpelen.

Getver…’drikke’…drek?

Daarna komen we op een stuk dat verhard gaat worden en waar de eilanders bezig zijn met aanleggen van buizen voor vers water van de berg. Het ligt wel stil, het werk. Geld op?

Heerlijk, de WEG! Vergist de fotograaf zich nou..is die man soms MOE?

We komen op goddelijk asfalt en na een minuut van 10 is daar eindelijk het winkeltje bij de ferry. IJsssssss!!!! Verdiend, vind ik!

Nee, Herbert heeft niet TWEE ijsjes…één is van de fotograaf!

De laatste loodjes wegen het zwaarst..nog eenmaal moeten we over de heuvel heen om naar de boot te komen. Op Zahree liggen we al snel in het koele water naast de boot. Zalig! Wat is het heerlijk om die zware benen nu even zomaar te laten drijven! We wassen onze haren in het zoute water en spoelen af op de boot met zoet met de buitendouche! Een zegen die douche!
Herbert maakt een lekker broodje en we drogen op op dek. Het werd even donker en onweer leek te ontwikkelen maar niks ervan. Het is zo weer heerlijk zonnig. Maar wat zijn we moe! Zelfs mijn schipper is die mening toegedaan.
Als we puf hebben beginnen we aan de kookoperatie voor de oversteek van morgen. We bereiden 3 maaltijden in ruime hoeveelheden. We hopen er maar twee nodig te hebben en dinsdagavond op Vlieland uit eten te kunnen. Moet ik eigenlijk niet zeggen want dan zal het wel niet zo lopen. Maakt ook niks uit want dan eten we lekker op Zahree.
Menu:
1. macaroni al la Teuntje (ben ik!);
2. kip met allerlei en boemboe Indonesia;
3. schotel kapucijners met gehakt en spek met ratjetoe.
Zo…nu jij weer!
Een deel van de macaronischotel eten we nu dus die gaat zo in de oven. Voorproeven heet dat.
Vanavond doen we verder niet veel…op tijd naar bed want we gaan om 4 uur opstaan en dan ontbijten onderweg. Niet normaal meer hé…lijkt wel werk. Maar dan hebben we maximaal profijt van de verwachte wind uit zuid-oostelijke richting.
Tja..je moet er iets voor over hebben…

De macaroni-schotel is geproefd! Goed te hachelen! Nu de afwas en wat bankhangen en dan in ons mandje. Vanaf morgen zijn we zeker 2 en een halve dag niet bereikbaar. Zo de kids nog even appen! Hoewel…we hebben gehoord dat je bij Noorse boorplatforms in de buurt gewoon bereik hebt…Gaan we uitproberen!