Caribean Tobago.

Mijn laatste blog kwam van de oceaan. Dat is alweer meer dan een week geleden. Nog even wat goodbye-foto’s van Paramaribo vanaf de Suriname rivier.

Dag, Paramaribo! Dag mooi Suriname!


Hallo Tobago Trinidad!

Sinds die tijd liggen we in de Man O’ Wars Bay, voor het dorp Charlotteville op Tobago. Nog preciezer; in Pirates’ Bay voor een prachtig strand…zoals je je dat voorstelt dat een baai en het strand in de Carieb eruit moet zien!

 

Blauw water en wit zandstrand! De klamme warmte van Suriname is hier niet. Het is warm…maar gewoon…lekker warm. Het leven is gemakkelijk…voor ons dan... Het regent hier regelmatig…dat kun je ook wel zien aan al het groen…maar meestal kort. En het blijft ook hier heerlijk warm natuurlijk!

Nadat we op 6 februari zeer vroeg in de ochtend kwamen gingen we nog eventjes een tukkie doen en klokke 9 naar de kant om ons bij customs te melden. We leenden alvast wat dollars van de Nederlandse zeilers die al op waren. Super gezellig ze weer te zien! trouwens. Dit voor het geval de pinautomaat leeg zou zijn maar die spuugde gewoon 1000 Trinidad dollars uit (delen door 7…zo ongeveer als de Surinaamse dollar).
Eén van de twee officials was op zijn post, die van customs. We jokten een beetje over de tijd van aankomst anders hadden we overtime moeten betalen. Gelukkig was hij zelf niet ultra vroeg in de baai aanwezig dus nadat hij nog een aantal keer gevraagd had hoe laat we precies aangekomen waren wilde hij half 9 wel geloven en mochten we het gewone inklaringsbedrag betalen. Verder was de beambte super vriendelijk en correct. Niks geen barse bully die ik eigenlijk verwachtte. Hij legde uitgebreid de in- en uitklaringsregels van Trinidad Tobago uit. Ze zijn nodeloos ingewikkeld voor zeilers. Als je inklaart in Charlotteville moet je daar ook weer uitklaren. Ook als je naar de andere kant van het eiland wilt varen, naar Scarborough of een baai die onder de jurisdictie valt van Scarborough…terwijl het toch één en hetzelfde land is. In Trinidad moet je dan ook weer opnieuw inklaren, wel kosteloos hebben we begrepen. Erg omslachtig allemaal maar…het houdt weer een aantal ambtenaren van de straat moet je maar denken!
De papierwinkel was indrukwekkend maar werd door de schip geduldig volbracht. De bemanningslijst verdient een beetje meer aandacht hier. Kijk en huiver….zo ziet mijn betere wederhelft dus mijn functie aan boord!



Daar is het laatste nog niet over gezegd! Grrrrr!
De immigratie-mevrouw was nog steeds niet op haar post. Dus we gingen maar even een blokje om, een kop koffie zoeken. Zowaar vonden we een toeristen informatiepunt met een mevrouw die de sloomste oogopslag, bewegingen en dictie heeft ever! Een telefoontje leerde haar wie al open was om ons koffie (oploskoffie helaas…) te serveren. Verder had ze ook nog wat bruikbare tips. Dag mevrouw! Enorm bedankt en nu maar weer uitrusten! Hahahaaa!



Daarna terug naar Immigration en de dame was eindelijk ook aanwezig. Nog meer papierwerk en ook zij ondervroeg ons meerdere malen over de tijd van aankomst. Men is erg happig om je overtime te laten betalen, blijkbaar. Maar we kwamen er mee weg!
Daarna konden we gaan. Vervolgens weer naar Zahree nog een een uurtje slaap inhalen.
Iets opgefrist na een lekkere duik in het koele, blauwe water ging de rest van de dag voorbij met gezellig bijkletsen met de Agaathjes, de Freyaatjes, Bojangletjes, Bluenoosjes en zowaar ook weer met Jouke en Pleuni van de Island Lady die nog steeds hier blijken te zijn. Ze hebben familie over, Joukes broers en schoonzussen, en stonden net op het punt om met een auto te gaan toeren over het eiland. Leuk ze weer te zien!
Daarna volgen een paar dagen van extreem luieren, strandbezoek, terrasjes pikken, uit eten, nog maar eens net voor zonsondergang, op het strand…. De dagen rijgen zich makkelijk aaneen. We zouden hier wel maanden kunnen liggen. We kunnen uren kijken naar de pelikanen die duikvluchten uitvoeren in het water en zo vele mini-visjes tegelijkertijd in hun bek scheppen. Snorkelen om de rotsen en het prachtige onderwaterleven van bovenaf bekijken. Reizen…verder gaan….nieuwe horizonten…het komt allemaal even op de achtergrond! O ja…en een knipsessie met Donatien die Susannes’ en mijn haar vakkundig kortwiekt! en dan bedoel ik….écht kort!


Hier een foto-impressie van strand en omgeving.

Dit is dus Pirates’ Bay.


Charlotteville.


Bamboe om bekistingen te maken voor gebouwen.

Een klein stress-intermezzo als blijkt dat Herbert een pan die moest weken wel netjes aan een touw geknoopt zat maar dat dat touw dus nergens aan de boot vast zat. De duikspullen komen aan dek en pas bij de tweede duikpoging vindt Herbert de pan. Gelukkig…ik zag mezelf alweer een mail sturen aan zusje Marianne om alweer een nieuwe pan te kopen. Hoeft gelukkig niet! Én de compressor is nu echt in bedrijf gesteld en heeft keurig beide flessen met lucht gevuld.  Het was toch wel een nuttige exercitie dus…



We lunchen bij het beroemde restaurant ‘Suckhole’, écht super. Alleen open voor de lunch, maar avondeten hoeft dan ook echt niet meer! Je moet wel geduld hebben want het duurt eventjes voor je je eten krijgt!

 

En dan is het ineens 13 februari en is mijn kapitein zomaar 62 jaartjes jong geworden! De Agaathjes zijn heel vroeg bij Zahree om Herbert toe te zingen. Ze brengen slingers, een geweldige tekening van Melle én verjaardag cakejes! MMMMMM… ze zijn lekker! En zo lieeeeeef!
Daarna gaan we gauw naar de kant want we hebben een auto gehuurd. We gaan Tobago een beetje rond rijden. Eerst langs de noordzijde van Tobago. Veel van de oceaan krijg je niet te zien vanuit de auto. Af en toe een doorkijkje. De noordzijde is prachtig groen…er valt veel regen blijkbaar.

De baaitjes zien er allemaal even aantrekkelijk uit. Bij Bloody Bay (wat is daar gebeurd?) gaan we dwars het eiland over, af en toe heel steil stijgend en dalend naar Roxborough naar de Archyle watervallen. We betalen daar een fikse toegang voor een pad naar wel aardige watervallen. Jammerrrrrr, zwemkleding op Zahree gelaten! Dom!

 

Er staan indrukwekkende bossen bamboe. Let op Herberts ‘maat’ om te zien hoe lang die stengels wel kunnen worden!

Dan gaat het gauw weer door, naar Scarborough waar we belangrijke zaken te regelen hebben. Eerst scoren we er een datakaartje voor de mobiele telefoon, na eerst heerlijke roti gegeten te hebben. Als we buiten komen, opgetogen dat we weer kunnen internetten vanaf Zahree, is het weer plotseling omgeslagen. Bah een vieze drizzle regen! Ach maar de temperatuur blijft helemaal oké…wie is er eigenlijk bang voor een buitje? Maar dit blijkt wat meer dan een buitje helaas! Ziet er wat minder aantrekkelijk uit dan. Scarborough is levendig en af en toe, als er weer een veerboot binnenloopt of net is weggegaan ineens heel erg druk met auto’s! Echt file-rijden…dat is een tijd geleden!
Daarna gaan we diverse zaken af, op zoek naar een SPEARGUN! Echt het ENIGE wat Herbert HEEL ERG GRAAG wilde hebben voor zijn verjaardag. Het duurt even maar dan krijgen we de goede tip voor de winkel die ze heeft, en wel in vele soorten en maten. We beginnen maar eens met de kleinste.



De man en zijn ‘toy’! Helemaal gelukkig! Hij is van plan om er de grootste vissen van de Carieb mee te schieten…kan niet wachten!
Daarna rijden we in 1 1/2 uur de kronkelweg weer terug naar Charlotteville. Vooral de laatste afdaling is ijzingwekkend steil! We leveren de auto weer in en tuffen naar Zahree. Ook hier heeft het een flink deel van de dag geregend en er staat ook veel swell dus nog even de verjaardag vieren op het strand is er niet bij.
Misschien morgen nog even een borrel doen?
De Agaathjes komen nog wel even aan en we proosten op Herbert zijn 62ste jaar! En de gun wordt natuurlijk trots geshowd!

De 14e is het Valentijnsdag! Een ontbijtje en dan is het snel te water voor Herbert met de nieuwste aanwinst. Na een flinke tijd komt hij terug met een geschoten blauwe doktersvis. Aaaaach….zo’n prachtige kleine vis…en je kunt hem niet eens goed eten. Het is een koraalgrazer die ciguetera kan hebben en hoewel ze door de plaatselijke bevolking wel gegeten worden is hij een en al graat en wat gronderig van smaak, schijnt. Volgende keer beter…deze wordt aas!
Verder geen succes. Komt wel!
Joke van de Bluenose komt langs met cadeautjes voor Herbert. Rum uit Suriname, cola, en hele scherpe nootjes! Eens even een lekker mix-drankje van maken! Ze durfden gisterenavond niet langs te komen…dachten dat we wel te moe zouden zijn. En ook Suzanne brengt aasjes en een prachtige tekening van Coen en ook kreeftensoep van Rob en Baudine…zo lief allemaal! De soep was zalig trouwens!
Herbert probeert ‘s middags nog wat vis te vangen maar helaas! Dat zou weer een vega maaltijd ‘s avonds!
Jouke en Pleuni komen nog even langs om afscheid te nemen. Ze gaan vanmiddag uitvaren naar Grenada. Ze hebben een mooi boek voor ons bij zich. Lief!
De Bluenose en de Bojangles gaan op pad voor een paar dagen Englishmans’ Bay..misschien zien we ze donderdag daar. De Freyaatjes gaan daar ook even heen maar vanavond door naar Grenada, samen met Jouke en Pleuni van de Island Lady. Jouke en Pleuni moeten nu toch plotsklaps wat doen aan een stag waarvan 5 tieren uitgebroken blijken te zijn. De stag is extra gezekerd met dynemaa-lijn en nu hopen ze er maar het beste van! Voorzichtig aan! Gelukkig is het rustig weer en is het maar 80 mijl.


Dag allemaal, tot later, hopen we!

Achter in de middag gaan we weer lekker naar het strand. Het landen op het strand is spannend aangezien er tegen hoog water flinke swell staat. Je moet het echt goed timen anders heb je kans dat je omslaat met de bijboot. Tot nu toe…klop, klop…is het nog goed gegaan.
Bas en Donatien hebben biertjes en cassavechips bij zich en we genieten met elkaar van het zwemmen, snorkelen en de prachtige ondergaande zon.



Woensdag 15 februari hoor ik tegen half 7 ‘s ochtends roepen naast de boot. Het is de visser die Herbert en Bas komt halen voor een ochtendje HET ECHTE WERK (cadeau van Bas en Donatien voor Herbert)! Hadden we even niet gedacht dat hij zo vroeg al aan zou komen. In een mum van tijd heeft Herbert de kleren aan, heb ik hem twee boterhammen met kaas in zijn handen gedouwd en zit hij samen met Bas aan boord bij de visserman met 45 jaar ervaring! Daar gaan ze…vanavond VIS…daar reken ik op! Ik kruip nog even lekker in bed en slaap nog een paar uurtjes. Heerlijk! De mannen blijven best lang weg en als ze terug komen horen we dat ze hard hebben moeten werken voor de kost.

De blaren staan in de handen maar er zijn wel 8 tonijnen naar binnen getrokken en ze hebben er ieder één mee gekregen. Tonijn vanavond!

De mannen slaan aan het schoonmaken en fileren van de vis. Bas geeft het goede voorbeeld en Herbert doet het hem met de tweede tonijn keurig na…geen graatjes voor ons vanavond! We spreken af vanavond samen de tonijnen te verorberen. Ik maak ‘s middags vast gemengde groenten, salade en aardappelschijfjes klaar. En na nog een laatste sessie snorkelen tussen de vele prachtig gekleurde visjes boven het koraal en nog even lekker op het strand samen met Peter en Myriam van de Enjoyster, gaan we naar de boten en proosten op de Agaath op de goede visvangst, en dat bij een spectaculaire avondlucht. Op één of andere manier geeft Melle geen kik…hoe zou dat toch komen?

Daarna slaat Bas aan het kokkerellen en verzorgt Donatien de mis en place.


 
En is dit daarna het resultaat!

Mmmmmmm….de tonijn smelt op je tong en de rest smaakt ook heerlijk! Wat hebben we het toch slecht…zeggen we tegen elkaar! Hahahaaa! En morgen nog eens zo’n maaltijd met de tweede tonijn! Op tijd gaan we naar de Zahree…morgen een relatief drukke dag: we gaan nog wat internetten op de kant, misschien nog wat boodschapjes, uitklaren en dan 8 mijltjes varen naar Englishmans’ Bay. Daar blijven we een dag of 2, samen met de Agaath..en dan door naar Trinidad waar zowel wij als de Agaath wat technische aanpassingen aan de boten willen doen, vóór daar het Carnaval losbarst.

Voor nu sluit ik dit gedeelte van het blog weer even af en zal het zo proberen te uploaden.

Graag tot de volgende keer.

Groetjes van de Zahreetjes.