Een zonovergoten weekend

Wat moet je nu; eigenlijk moet er geschraapt, geschuurd, gelakt, gepoetst en gerepareerd worden. Maarreh…. Het lijkt toch heus het mooiste weer van de wereld te worden. De schipperse zeuren en zeuren en…we gingen zeilen maaaaaar… onderweg nog een klein beetje klussen.
Zaterdagochtend gingen we redelijk vroeg naar de boot. Het verkoelende windje was erg uitnodigend en na wat opruimen van de klusbende togen we op pad naar het IJsselmeer. Nu eens met z'n tweetjes; dat was al best lang geleden! Zijn we samen nog een geolied team, vraag je je dan af? Met wat gemor en geharrewar zijn we dat wel hoor! De wind stond net wat te voorlijk op de boot om de fok goed vol te houden. Ai ai ai, had de schipper zomaar wéér een keer gelijk; daar moet hij geen gewoonte van maken!
Het is toch altijd weer een heel eind tuffen op de motor voor we op het IJsselmeer zijn maar ok…… We leken zo de rechter sluis in te mogen varen maar daar werd uiteindelijk door de sluiswachteres een streng stokje voor gestoken. Slechts anderhalve boot mocht naast een kleine beroepsvaarder en wij en de rest werden rechtsomkeert gedirigeerd…gewoon naar de jachtensluis! Flauw hoor! De eerste zullen de laatste zijn want nu kwamen er alweer heel wat andere haastige zonaanbidders aangestoomd die in hun vuistje lachten…zij lagen nu vóór…..en men denkt dan dat niet iedereen er in kan. Echt onzin want er kunnen zoveel makke schapen in een hok! Maar mak is men niet en dan begint het grote duwen, schelden en voordringen. Een zogenaamd keurige heer in een schouwtje gaf even flink gas en zorgde zo voor het mislukken van de instuur manoeuvre van mijn schipper! Geen keurige heren-gedrag was dat, meneer! Hij motiveerde het dat hij rechtdoor ging dus best vol gas mocht geven en ons zo in een moeilijk parket brengen… Tja… We hebben toch wel wat wijsheid gekregen, de afgelopen jaren hoor! We schelden niet meer, steken geen vingers meer op…laat maar voorgaan, deze onbeleefde lui! En passant voer de man iedereen voorbij en legde helemaal vooraan vast en als eerste de sluis in. Schaamteloos hoor!
Al vlot ging de jachtensluis open en daar gingen we. Alle kleinere bootjes van plastic bezetten direct de kademuur en ondanks de lieve jongens en meisjes assistenten op de sluis blijkt het ondoenlijk om netjes aan te sluiten zodat iedereen mee kan. Wij gelukkig nog wel maar wat een gedoe en geharrewar. Opvallend hoe soms de mensen nauwelijks bereid zijn, of waarnemen dat iemand in de problemen is en een helpende hand toe te steken. Mijn schipper ging maar even assisteren om een oudere heer die moeite had aan te leggen te assisteren. Daarna was het vlot schutten en draaide de Schellingwouderbrug aansluitend. Eindelijk wat groter water en hadden we zo vol tuig omhoog. W e scheppen er plezier in om dat binnen enkele minuten voor elkaar te krijgen. Aaaahhh helaas! Eén van de reeflijnen had zichzelf in de knup gelegd, een kinkje zogezegd…maar na de boel wat decimeters te laten zakken was het zo opgelost.
Met een klein vaartje voeren we naar het einde van de dijk van de Gouwzee, om daar voor anker te gaan en eindelijk te ZWEMMEN. Het water is nu heerlijk en Herbert heeft de schoepjes van het log (geeft de snelheid aan) vrijgemaakt van aangroei. Zouden we morgen weer eens informatie m.b.t. de snelheid krijgen? Na het eten gingen we met de bijboot met hopelijk genoeg benzine over de Gouwzee naar Monnickendam om bij mijn ouders op het Allemansend op de koffie te gaan. Een tweehonderd meter van de Zahree had de schipper het al voor elkaar. De golfslag van een speedboot werd frontaal genomen…een grove fout want ik mocht deze op de rug en kont ontvangen. Dank u… tas met truien en elektronica kon nog net van de nattigheid gered worden. Daarna was het een hele kunst om de wiervelden een beetje te omzeilen. Het was toch wel een half uurtje naar de haven maar leuk! We waren er lang niet geweest want te ondiep voor de Zahree.

Op weg over de Gouwzee naar pa en ma

We vergaapten ons nog eens aan de felle kleurkeuze van pa Hol dit jaar! Een zuurstok is er niks bij!

Is er koffie?

Hahaha… koffie en koek en klets waren helemaal goed. Voor het donker wilden er wel terug zijn en onderweg nog even de planten van de schroef verwijderen. Het motortje ging steeds langzamer draaien.
De volgende dag hadden we De Blocq maar weer eens als ankerplek uitgekozen. De gruwel van het hele schip onder vliegend ongedierte was nauwelijks te harden. Met veel water die we nu elektrisch kunnen oppompen, waren ze tot een gedeeltelijke aftocht gedwongen. De wind was soms weinig, soms ietsje meer maar we kwamen er en ankerden eerst buiten de vluchthaven om nog wat wind te hebben ter verkoeling. Alweer een zwempartij…nog even en we krijgen vliezen tussen de tenen. Daarna betrok de lucht en kozen we voor de veilige binnenzijde van de vluchthaven. Daar lagen al heel wat ankeraars; meer dan we ooit tevoren hadden gezien. Niet allemaal blijvertjes trouwens; de meeste geven de voorkeur aan hun eigen ligplaats en natuurlijk was het ook zondag. Vele moeten alweer aan het werk. Wij hebben heerlijk vrij maandag. Het voornemen van een wandeling konden we met de smoes dat het begon te regenen (nou ja…paar druppels) laten varen. Dan maar lekker aan de borrel en blik en vers om toch eens door de voorraad potten heen te komen. Toen voetbal (natuurlijk!) met een mooie 6 – 1 voor Ajax. Nog een aflevering O'Hanlons helden en naar bed. Ook Zahree begint onaangenaam op te warmen door de hitte van de afgelopen weken dus lekker slapen gaat lastig.
Maandag was het iets koeler met een bries uit het zuiden tot zuidwest. Dus we mochten gaan laveren. Toch een zalige zeildag. We hadden nu wel iets meer haast want aan mij de eer om te koken voor zus Marianne en familie. Een oeroude traditie; elke maandagavond eten we samen en koken om de beurt. De brugdraaiing naar het IJ werd net gemist maar na krap een half uur bleek de lading zeilschepen nog niet geschut e zijn; alweer was er drukte en geharrewar. Wie was er eerst…wie had de meeste power en haast. Maar alles paste eenvoudig in één sluisgang. Een tegenvaller was dat we nu weer de wind volkomen tegen hadden op het IJ en Noordzeekanaal, dus weer de gehele weg diesel verstoken grrrrrr.
Onderweg kluste de schipper nog wat. Roest werd geschrapt en in de eerste laag verf gezet. De aanlegmanoeuvre was er één uit de boekjes. Vlot konden we van boord na een zalig weekeinde met zijn tweetjes en nog netjes op tijd om een supermakkelijke zalmpasta op tafel te kwakken. Volgende week thuiswedstrijd Ajax dus een onverbiddelijk NEE tegen het weekend weg met Zahree van de schipper. Jammerrrrrrr….
Tot gauw!