De laatste loodjes…en loodzwaar is ze!

Maandag, dinsdag en woensdag 21, 22 en 23 augustus gaan voorbij in het teken van ontvetten, schilderen, lakken en meer schilderen maar dan is bijna al het werk dat we wilden doen bovendeks klaar. 

Het dek wordt geschilderd.

Mooie naamborden weer in de lak.

Stuurstand ook maar weer een laagje.

Verder hebben we vanaf dinsdag weer voor een weekje een huurauto onder de kont en kunnen we wat winkels afrijden om een aanbetaling te doen op de nieuwe wasmachine die er hopelijk als Herbert terug is op Curaçao geleverd gaat worden. We halen wat pakken wijn en bier, olie en andere zware dingen die fijn zijn als ze alvast aan boord staan. Woensdag gaan we naar Blauwbaai waar ook een resort is met een mooi strand. We zijn na 3 uur daar en hoeven dan tot onze verbazing niet meer toegang te betalen. We zijn zo warm dat we zowat sissen als we te water gaan. Oooooh….wat is dat toch heerlijk! Na al dat harde werken!

Donderdag 24 augustus mogen we echt gaan relaxen van onszelf. Al vroeg in de ochtend staan we aan het Spaanse Water en daar komen Henk en Joke van de Bluenose al aan tuffen. Hun dinghy maakt bijna water want ze hebben alle duikspullen meegenomen, behalve de flessen die ze gaan huren. Wij hebben geen puf om alles tevoorschijn te halen, naderhand alles weer te moeten afspoelen, drogen en opbergen en gaan alle spullen lekker huren. Op naar Kokomo Beach. Onderweg bedenken we dat we onze duikpassen vergeten zijn…de duikhorloges…duiklogboekjes…lekker bezig!!!! Alex van de duikschool Trunkdivers wil ons gelukkig wel de spullen laten huren mits we er maar een verklaring tekenen dat we ECHT ons diploma hebben en we weten dat we zelf aansprakelijk zijn bij ongelukken. Dat doen we dan maar. Maar stom is het wel om dit te vergeten.
Eerst maar eens aan de koffie. Kokomo beach is een heerlijk relaxt strandje. Een aardig stukje voorbij Willemstad en niet druk.
Daarna gaan we de duik voorbereiden en stuntel ik onder de kritische blik van Alex. Weer een andere aansluiting en het was alweer even geleden maar uiteindelijk is alles netjes aangesloten en gecontroleerd door Alex en kunnen we gaan. Het is maar een klein stukje strompelen met die zware fles op je rug naar het langzaam aflopende strand. Ik heb ruzie met een flipper en trek een bandje stuk. Shit…weer terug lopen? Mijn held van een echtgenoot gaat wel even. Daarna kijken we gevieren elkaar aan en maken het oké-teken en gaan onder water. We snorkelen naar een platform en daarna zien we het dikke touw dat een handig kenmerk is voor als we terugkomen straks. Deze dikke kabel loopt verder de diepte in dus ook duikers die dieper willen gebruiken het touw als oriëntatiepunt om af te dalen en terug te komen. We gaan richting het westen waar je het mooiste koraal hebt. Ga je de andere kant op dan kom je autowrakken tegen die ook interessant zijn om te bekijken. Hoe verder we komen des te mooier wordt het koraal. Joke heeft even problemen met het klaren van haar linkeroor maar een beetje masseren zodat het trommelvlies wat soepeler wordt, doet wonderen. 

Ik ga lekker...op de achtergrond Henk van de Bluenose.

Achter het takkenbossen-koraal.

Pijpkoraal.

Als de fles half leeg is, is het tijd om te keren en flipperen we langzaam terug tot we ineens de dikke kabel zien. We stijgen langzaam met de zeebodem tot we vlakbij het strand weer het platform zien. Dat was een mooie duik en alles ging rustig en onder controle, samen met de Blauwe Neusjes.

Het is altijd weer lastig om dan te gaan staan. Je benen voelen als dieplood en met alles nat en zwaar zwalk je dan als een dronkenlap naar de duikschool. Gelukkig is daar Alex om ons te verlossen van duikvest met 7 kg lood, fles…en dan rennen naar de WC want door de druk moeten de meeste mensen, en ik ook, verschrikkelijk nodig piesen…je kunt het natuurlijk ook onderweg in je pak doen…wel even je buddy waarschuwen dat het water wat warmer KAN aanvoelen!
Het duiken kostte ons 55 NAF pp…in euro’s deel je dat door 2 zo ongeveer…we vinden het alleszins redelijk. De spullen weer afspoelen, ophangen, wegzetten…alles doet Alex liever zelf zodat hij weet dat het gebeurt volgens zijn maatstaven…dus wij zijn zo klaar. Dat was een super gave ervaring. Met dank aan Alex van Trunkdrivers. Faire prijzen en prima service. GO THERE!
Joke en Henk moeten zelf nog even aan de bak. Maar al snel is ook hun spul weer afgespoeld en opgeborgen en trakteren we onszelf op een heerlijke lunch. 

Een verdiende heerlijke lunch op Kokomo Beach/

Daarna ploffen we op een strandbedje. Moet je ook wat voor betalen op Kokomo Beach maar het zijn wel HEERLIJKE bedjes onder het gebladerte van een kokospalm.

Neergeploft op een strandbedje op Kokomo Beach

Zowel als kids als beest totaal niet bang!

Tegen vieren slepen we onze luie konten naar het autootje en rijden via de Wimco voor een broodrooster voor op de Bluenose naar het Spaanse Water waar we op tijd zijn voor het Happy Hour van The Pier, met aansluitend weer het Captains Dinner. Traditie onderhand he! Surprise!!! Karina en Gerard hebben de tussenstop bij Klein Curaçao geskipped en zijn vanaf Bonaire direct doorgevaren naar het Spaanse Water. Spijker in de grond en op naar The Pier. Heerlijk om ze weer te zien. Ze hebben gedoken op Bonaire en verder daar ook een heerlijke tijd gehad. Maar nu weer terug op Curaçao. Even een stevige knuffel!
Het is weer hartstikke gezellig, ook met de crews van de andere, voornamelijk Nederlandse boten. De rosé blush…deze keer rosé…gaat bij mij weer ietsje te hard. Ik leer het verdorie toch NOOIT! Terwijl de dag erop Zahree om 8.00 uur uit het water getild gaat worden!
Rond 8 uur stappen wij weer in ons Hyundaitje en staan zo weer bij Zahree. Pfffff wat is het warm in de boot! De laatste dagen waait het nauwelijks in de marina. Ik neem uit voorzorg diverse glazen water en een paracetamol en hoop er voor de dag erop maar het beste van. MOE!!!! Als een hondje! Zzzzzzzzz….


Vrijdag 25 augustus. Vroeg eruit want al om 8.00 uur zouden we uit het water getild worden. NOT natuurlijk…eerst gaat men nog een grote cat wegzetten om plek te maken voor ons. Kan een uurtje later worden. Wordt natuurlijk nog iets later maar dan varen we naar de helling en komt de grote trekker met de kar. 

Klaar voor de start?

Af!

Er heerst bij ons enige zorg of de steunen niet boven op onze dieptesensor en het wieltje van het log zouden komen. Herbert gaat in het niet zo schone water (het stinkt een beetje ahum…. naar het riool!) en constateert dat ze er precies op zitten. Zakken weer met die dingen, jongens. Dan begint een langdurig gedoe. Een medewerker gaat te water…maar men is niet zeker of de sensoren vrij blijven. Dan maar de sensoren eruit halen. Doet Herbert niet graag want er komt natuurlijk een beetje zout water het schip in. Maar oké…dat reinigen we wel weer. Dan is het een makkie en kunnen de liggers makkelijk naast en onder de boot gereden worden. De pads komen omhoog en je ziet Zahree steeds verder omhoog komen. Er zitten drie pads aan iedere kant en de gewichtsverdeling wordt automatisch geregeld. Dan is het trekken geblazen met de tractor. Langzaam komt Zahree uit haar element. Wat is het toch een gevaarte…zo boven water. Af en toe slippen de wielen van de tractor…maar het lukt. Dan staat ze boven aan de helling en begint een medewerker met de hogedrukspuit de aangroei zoveel mogelijk eraf te spuiten. 

Na veel gedoe komt Zahree omhoog.

En...droog...aangroei voor soep voor het hele eiland.

Van de hoeveelheid kun je soep koken voor geheel Curaçao! De sensoren blijken gewoon vrij te liggen dus dat waren zorgen om niets en ze hadden er dus niet uit gehoeven. Maar ja…iets over een koe en een kont?

Onderhand is het ruim na twaalven en lusten we wel wat. Het is lunchpauze voor het personeel maar Zahree staat nu zo hoog op de kar dat we er niet makkelijk op kunnen. Dat wordt even geregeld door de eigenaar van de marina! Zou in Nederland nooit gedaan worden op deze manier denk ik…

Herbert wordt aan boord van Zahree gezet.

Herbert pakt gauw de sleutel van ons autootje en de portemonnee. Wij gaan lekker ergens lunchen!

We rijden naar Fort Nassau waar een mooi restaurant is met een geweldig uitzicht over de marina, over de Sint Annabaai en de Emmabrug en de rest van het havengebied. Het is ook zo hoog dat er een lekker briesje staat. Daarbij is de lunch meer dan smakelijk! Ons hoor je niet klagen!

Lunchen bij Fort Nassau.

Wie goed zoekt vindt Zahree!

We zien Zahree liggen en ze beweegt nog niet dus is ze nog niet schoon gespoten. Tegen 2 uur gaan we weer terug en gaat net het rijden naar de parkeerplek beginnen. Dat gaat heel langzaam zodat Zahree niet gaat wiebelen. Samen met de kar is het gewicht te groot voor het asfalt op de plaats waar Zahree gepland was 5 weken door te brengen. Oeps…het asfalt begint helemaal door te zakken…gauw weer weg daar. 

Zahree is zwaarder dan gedacht!

Het asfalt is ter plekke bezweken.

Een andere plaats is harder en meer geschikt….dus daar gaat de tractor weer met zijn zware lading. Daarna worden blokken onder de kiel geplaatst en binnen no time staan de steunen (7 aan iedere kant...ze zien er best iel uit vind ik!) en krijgen we een hoge ladder en kunnen we aan boord (blegh…ENG!). 

Zahree op blokken. De steunen worden aangebracht. Dun zijn ze....

Herbert bindt de ladder goed vast en we pakken snel wat dingen in een tas! We voelen ons een beetje schuldig tegenover ons trouwe schip…maar wij verdwijnen naar ons hotel voor de dagen voor ons vertrek op de 29^ste….

We vinden het Holiday Beach Resort en Casino heel eenvoudig. Het is allemaal een beetje een oude meuk daar. De schuifdeur naar ons balkon wil niet meewerken. Alleen na heel grof geweld krijgt Herbert hem open. Maar het mannetje dat er iets aan zou doen komt maar niet en we geloven het wel, even lekker zwemmen op het privé strand. Daarna douchen en ‘s avonds gaan we lekker naar het Riffort, uit eten! We kiezen allerlei kleine hapjes bij een Italiaans restaurant en een fles heerlijke Merlot. Live muziek die lekker swingt en zicht op geweldig dansende Curaçaose stelletjes. Gezelligheid!
Dan lekker naar onze veel te koele kamer. We hebben de airco al uitgezet en moeten echt onder de dikke dekens. 21 graden is de kamer…zijn we niet meer gewend…brrrrr….KOUD! Hahahahahaaaa! Oooooh…en wat is dat bed super zacht! Zzzzzzzz…ik vertrek naar dromenland!


Zaterdag 26 augustus ontbijten we op de kamer met onze zelf meegebrachte yoghurt. Daarna gauw naar de boot voor de koffie! Zahree staat er nog hetzelfde bij, dus de steunen zullen wel houden….toch? We ruimen bovendeks lijnen en stootwillen op. Een paar weken geen UV belasting…altijd beter! Binnen ruim ik de koelkast uit. Alles wat bederfelijk is gaat naar buurman Michel van de Volantis. Dan begint het enorm te gieten. Herbert sprint de ladder op om alle ramen en deuren van Zahree dicht te doen. Net op tijd! Wat een wolkbreuk zeg!

Een wolkbreuk!

We gaan met Michel op nieuwe gasflessenjacht. Hij heeft een Spaanse fles en die kan men hier niet vullen schijnt…dus maar een nieuwe. Wij hebben een auto dus op naar de Kooyman waar ze ze verkopen. Daar hebben ze alleen het kleinere model. We moeten bij Curoil Muizenberg zijn. We zijn er net na twaalf uur…lunchtijd dus dicht…grrrr. Dan maar een lunch. We vinden een Chinees restaurant. De communicatie gaat wat moeizaam maar de curry’s zijn lekker en de hoeveelheid is genoeg voor nog een maaltijd vanavond op de kamer. Top! Pak maar in lieve mevrouw! Op naar de Curoil. Nu blijkt dat je op zaterdag je fles wel kunt laten vullen maar geen nieuwe kunt kopen. Dat kan dan alleen weer van maandag tot vrijdag…WAAROM in vredesnaam! Willen die lui geen geld verdienen hier, of zo? GRRRRRR!
Onverrichter zake terug, helaas…Michel heeft nog geen nieuwe gasfles.
Wij brengen Michel terug naar de marina en gaan zelf richting ons hotel waar we nog even chillen voor we naar ‘ons’ strandje gaan waar we met de K’dansjes en de Blauwe Neusjes hebben afgesproken om nog een maal voor ons vertrek te snorkelen en te borrelen (hoort bij elkaar!). Het weer is gelukkig opgeknapt…dat wil zeggen de volgende plensbui gaat rakelings langs…gelukkig! We worden natuurlijk stevig gepest met onze luxe neigingen om de laatste dagen in een hotel door te brengen. Hahahaaaa! Ze zijn gewoon HARTSTIKKE JALOERS!
We nemen afscheid tot maandagavond als we met elkaar naar Mei Mei gaan…als een soort tijdelijk-afscheid-dinertje bij Mei Mei! Dag lieverds…wij gaan naar de airco!
Op de gang van ons hotel staat op elke verdieping een ijsmachine én een magnetron. We hebben dus heerlijk koud water en kunnen onze ‘doggybag’ van de Chinees van vanmiddag opwarmen. Dank je voor de plastic lepels nog, Joke! 

Eten ui de 'doggybag' van de Chinees.

Zondag 27 augustus slapen we een beetje uit. Ons ontbijt bestaat uit ouwe bammetjes met kaas nog van de boot en een sapje maar de koffie halen we naderhand bij Denny’s…een fastfood-tent direct naast ons hotel. Daar kun je prima ontbijten…VEEL en VET zullen we maar zeggen…en dat zijn ook de meeste mensen daar…jonge mensen die zo dik zijn dat ze nauwelijks nog kunnen lopen. Diep triest eigenlijk. We informeren wat het kost om bij ons hotel te duiken. De prijs is bijna twee keer zo hoog als bij Kokomo Beach. We rijden maar even naar de boot om de duikpassen en logboekjes te halen en onze duikhorloges en rijden naar Kokomo Beach. Eerst een lichte lunch en dan doen we nogmaals een duik daar. Ook nu worden we zeer goed geholpen…nu niet door Alex maar door Karel. Alles wordt klaar gezet...super service hoor! We gaan nu meteen wat dieper dan de vorige keer. Mooi koraal en grote groepen vissen. Erg leuk! We hebben nu meer stroom mee dan de vorige keer en keren ruim op tijd om maar mij valt het toch een beetje tegen. We schieten maar langzaam op door de tegenstroom en het kost me duidelijk meer lucht dan de vorige keer. Waar blijft nu die vermaledijde kabel? Maar even boven water koekeloeren…oooo we waren er bijna! Afdalen naar 5 meter maar weer en richting strand…denken we. Maar ik denk door de stroom komen we toch iets teveel links uit dus hup…weer beetje naar beneden…en dan zijn we er. Hèhè... ik ben best moe! Nog maar 40 bar lucht over maar oké…we hebben het gered! Dat was weer hartstikke gaaf!

Een duik bij Kokomo voor de 2e keer. That's me...

Herbert en ik bij Kokomo (met dank aan Karel van Trunkdrivers).

We mogen alles zo afgooien, even douchen en omkleden en hup het autootje in. We doen bij supermarkt Centrum (ook een prima supermarkt trouwens) een paar boodschapjes voor een borreltje op ons balkon en het ontbijt morgenochtend. Goed geregeld! We gaan zeker nog eens terug naar deze plek. Prima geregeld bij Trunkdrivers! En dank je wel voor de foto, Karel!

Op ons eigenste balkonnetje van het hotel.

We hebben geen zin om de stad in te gaan en wagen ons aan het diner bij Denny's. De aarbeien banaanshake is helemaal top en ook de aangeklede salade voor mij en de tortilla-chips mega-maaltijd voor Herbert. Nét niet helemaal opgekregen enne...zeker wat aangekomen vandaag vrees ik....
Maar...geen alcohol daar!

De heerlijke shake bij Denny's.

Onscherp maar toch leuk geprobeerd, lieve mevrouw van Denny's!

Maandag 28 augustus. We rijden nog eenmaal naar de boot om de laatste dingen op te ruimen en de tassen in te pakken. Op de boot i het echt heel warm dus we houden het zo kort mogelijk. Met een touwtje laten we de koffers en tassen van grote hoogte zakken. Nog even een overlegje met Mark van de marina. Hij heeft de offerte gestuurd maar die hebben we nog niet gezien. Zal best wel weer een stevige duit kosten!
Daarna rijden we weer terug naar ons hotel voor lunchen en een uurtje chillen aan het zwembad.

Tsssssssss...lekker afkoelen.

Op naar Mei Mei.

Afscheidsetentje bij Mei Mei met de K'dansjes en de Bluenose.

Om 7 uur zijn we bij Restaurant Mei Mei waar de K'dansjes en de Blauwe Neusjes al lekker aan hun wijntje zitten te nippen aan de gereserveerde tafel. We proosten op onze voorlopig laatste avond samen, het is toch een beetje een afscheidsetentje, én het feit dat de dag erop de giek van Henk en Joke nu ECHT geleverd gaat worden. Zal nog even een toer wezen om die aan boord te krijgen met de dinghy! We eten weer prima en het is weer hartstikke gezellig. We gaan ze missen hoor!

Daarna rijden we weer naar het hotel en zitten een tijdje met afschuw te kijken naar de beelden uit Texas waar de overstromingen door orkaan Harvey de gehele kuststreek rond Houston verwoesten. Dezelfde Harvey die hier als onschuldig tropisch stormpje langs trok maar op weg naar de Golf van Mexico uitgroeide tot Hurricane van de 4e categorie!

Dinsdag 29 augustus. De dag van ons vertrek naar Nederland. Ik zie dat het vliegtuig dat ons straks mee terug moet nemen bij vertrek een uur vertraging heeft opgelopen. Hopelijk halen ze dat weer een beetje in. Gas erop, jongens!
We hebben een lui ochtendje. We mogen tot 12 uur in de kamer blijven en zullen dan door de medewerkers van de autoverhuur even op het busstation Otrabanda afgezet worden. We denken daar nog even te lunchen en misschien een ijskoffietje bij de Starbucks...mmmmmm!
In ieder geval wordt het tijd om dit blogdeel weer af te sluiten. Nog even kijken of ik nog de laatste foto's kan uploaden en dan gaat ie on air!

In ieder geval zal ik de periode in Nederland me een blog-vakantie permitteren. Het blog is immers voor Zahree!

Aan het begin van de avond gaan we met de Tui naar Nederland. Huis noemen we het niet meer. Thuis is de Zahree voor ons geworden de afgelopen jaren. We hebben er heel erg veel zin in! Heerlijk om kids, ouders, zus en zwagertjes en al die vrienden te zien die we gelukkig wel veel hebben gesproken op Skype en app. De agenda begint al vol te lopen....
Nu ff aan een bak cappuchino bij Denny's!

Veel leesplezier en ik hoop velen van jullie te zien en/of te spreken in Nederland.