Pagina's

dinsdag 29 augustus 2017

De laatste loodjes…en loodzwaar is ze!

Maandag, dinsdag en woensdag 21, 22 en 23 augustus gaan voorbij in het teken van ontvetten, schilderen, lakken en meer schilderen maar dan is bijna al het werk dat we wilden doen bovendeks klaar. 

Het dek wordt geschilderd.


Mooie naamborden weer in de lak.

Stuurstand ook maar weer een laagje.
Verder hebben we vanaf dinsdag weer voor een weekje een huurauto onder de kont en kunnen we wat winkels afrijden om een aanbetaling te doen op de nieuwe wasmachine die er hopelijk als Herbert terug is op Curaçao geleverd gaat worden. We halen wat pakken wijn en bier, olie en andere zware dingen die fijn zijn als ze alvast aan boord staan. Woensdag gaan we naar Blauwbaai waar ook een resort is met een mooi strand. We zijn na 3 uur daar en hoeven dan tot onze verbazing niet meer toegang te betalen. We zijn zo warm dat we zowat sissen als we te water gaan. Oooooh….wat is dat toch heerlijk! Na al dat harde werken!


Donderdag 24 augustus mogen we echt gaan relaxen van onszelf. Al vroeg in de ochtend staan we aan het Spaanse Water en daar komen Henk en Joke van de Bluenose al aan tuffen. Hun dinghy maakt bijna water want ze hebben alle duikspullen meegenomen, behalve de flessen die ze gaan huren. Wij hebben geen puf om alles tevoorschijn te halen, naderhand alles weer te moeten afspoelen, drogen en opbergen en gaan alle spullen lekker huren. Op naar Kokomo Beach. Onderweg bedenken we dat we onze duikpassen vergeten zijn…de duikhorloges…duiklogboekjes…lekker bezig!!!! Alex van de duikschool Trunkdivers wil ons gelukkig wel de spullen laten huren mits we er maar een verklaring tekenen dat we ECHT ons diploma hebben en we weten dat we zelf aansprakelijk zijn bij ongelukken. Dat doen we dan maar. Maar stom is het wel om dit te vergeten.
Eerst maar eens aan de koffie. Kokomo beach is een heerlijk relaxt strandje. Een aardig stukje voorbij Willemstad en niet druk.
Daarna gaan we de duik voorbereiden en stuntel ik onder de kritische blik van Alex. Weer een andere aansluiting en het was alweer even geleden maar uiteindelijk is alles netjes aangesloten en gecontroleerd door Alex en kunnen we gaan. Het is maar een klein stukje strompelen met die zware fles op je rug naar het langzaam aflopende strand. Ik heb ruzie met een flipper en trek een bandje stuk. Shit…weer terug lopen? Mijn held van een echtgenoot gaat wel even. Daarna kijken we gevieren elkaar aan en maken het oké-teken en gaan onder water. We snorkelen naar een platform en daarna zien we het dikke touw dat een handig kenmerk is voor als we terugkomen straks. Deze dikke kabel loopt verder de diepte in dus ook duikers die dieper willen gebruiken het touw als oriëntatiepunt om af te dalen en terug te komen. We gaan richting het westen waar je het mooiste koraal hebt. Ga je de andere kant op dan kom je autowrakken tegen die ook interessant zijn om te bekijken. Hoe verder we komen des te mooier wordt het koraal. Joke heeft even problemen met het klaren van haar linkeroor maar een beetje masseren zodat het trommelvlies wat soepeler wordt, doet wonderen. 

Ik ga lekker...op de achtergrond Henk van de Bluenose.

Achter het takkenbossen-koraal.
Pijpkoraal.

Als de fles half leeg is, is het tijd om te keren en flipperen we langzaam terug tot we ineens de dikke kabel zien. We stijgen langzaam met de zeebodem tot we vlakbij het strand weer het platform zien. Dat was een mooie duik en alles ging rustig en onder controle, samen met de Blauwe Neusjes.
Het is altijd weer lastig om dan te gaan staan. Je benen voelen als dieplood en met alles nat en zwaar zwalk je dan als een dronkenlap naar de duikschool. Gelukkig is daar Alex om ons te verlossen van duikvest met 7 kg lood, fles…en dan rennen naar de WC want door de druk moeten de meeste mensen, en ik ook, verschrikkelijk nodig piesen…je kunt het natuurlijk ook onderweg in je pak doen…wel even je buddy waarschuwen dat het water wat warmer KAN aanvoelen!
Het duiken kostte ons 55 NAF pp…in euro’s deel je dat door 2 zo ongeveer…we vinden het alleszins redelijk. De spullen weer afspoelen, ophangen, wegzetten…alles doet Alex liever zelf zodat hij weet dat het gebeurt volgens zijn maatstaven…dus wij zijn zo klaar. Dat was een super gave ervaring. Met dank aan Alex van Trunkdrivers. Faire prijzen en prima service. GO THERE!
Joke en Henk moeten zelf nog even aan de bak. Maar al snel is ook hun spul weer afgespoeld en opgeborgen en trakteren we onszelf op een heerlijke lunch. 

Een verdiende heerlijke lunch op Kokomo Beach/
Daarna ploffen we op een strandbedje. Moet je ook wat voor betalen op Kokomo Beach maar het zijn wel HEERLIJKE bedjes onder het gebladerte van een kokospalm.

Neergeploft op een strandbedje op Kokomo Beach

Zowel als kids als beest totaal niet bang!
Tegen vieren slepen we onze luie konten naar het autootje en rijden via de Wimco voor een broodrooster voor op de Bluenose naar het Spaanse Water waar we op tijd zijn voor het Happy Hour van The Pier, met aansluitend weer het Captains Dinner. Traditie onderhand he! Surprise!!! Karina en Gerard hebben de tussenstop bij Klein Curaçao geskipped en zijn vanaf Bonaire direct doorgevaren naar het Spaanse Water. Spijker in de grond en op naar The Pier. Heerlijk om ze weer te zien. Ze hebben gedoken op Bonaire en verder daar ook een heerlijke tijd gehad. Maar nu weer terug op Curaçao. Even een stevige knuffel!
Het is weer hartstikke gezellig, ook met de crews van de andere, voornamelijk Nederlandse boten. De rosé blush…deze keer rosé…gaat bij mij weer ietsje te hard. Ik leer het verdorie toch NOOIT! Terwijl de dag erop Zahree om 8.00 uur uit het water getild gaat worden!
Rond 8 uur stappen wij weer in ons Hyundaitje en staan zo weer bij Zahree. Pfffff wat is het warm in de boot! De laatste dagen waait het nauwelijks in de marina. Ik neem uit voorzorg diverse glazen water en een paracetamol en hoop er voor de dag erop maar het beste van. MOE!!!! Als een hondje! Zzzzzzzzz….


Vrijdag 25 augustus. Vroeg eruit want al om 8.00 uur zouden we uit het water getild worden. NOT natuurlijk…eerst gaat men nog een grote cat wegzetten om plek te maken voor ons. Kan een uurtje later worden. Wordt natuurlijk nog iets later maar dan varen we naar de helling en komt de grote trekker met de kar. 

Klaar voor de start?

Af!
Er heerst bij ons enige zorg of de steunen niet boven op onze dieptesensor en het wieltje van het log zouden komen. Herbert gaat in het niet zo schone water (het stinkt een beetje ahum…. naar het riool!) en constateert dat ze er precies op zitten. Zakken weer met die dingen, jongens. Dan begint een langdurig gedoe. Een medewerker gaat te water…maar men is niet zeker of de sensoren vrij blijven. Dan maar de sensoren eruit halen. Doet Herbert niet graag want er komt natuurlijk een beetje zout water het schip in. Maar oké…dat reinigen we wel weer. Dan is het een makkie en kunnen de liggers makkelijk naast en onder de boot gereden worden. De pads komen omhoog en je ziet Zahree steeds verder omhoog komen. Er zitten drie pads aan iedere kant en de gewichtsverdeling wordt automatisch geregeld. Dan is het trekken geblazen met de tractor. Langzaam komt Zahree uit haar element. Wat is het toch een gevaarte…zo boven water. Af en toe slippen de wielen van de tractor…maar het lukt. Dan staat ze boven aan de helling en begint een medewerker met de hogedrukspuit de aangroei zoveel mogelijk eraf te spuiten. 

Na veel gedoe komt Zahree omhoog.

En...droog...aangroei voor soep voor het hele eiland.
Van de hoeveelheid kun je soep koken voor geheel Curaçao! De sensoren blijken gewoon vrij te liggen dus dat waren zorgen om niets en ze hadden er dus niet uit gehoeven. Maar ja…iets over een koe en een kont?
Onderhand is het ruim na twaalven en lusten we wel wat. Het is lunchpauze voor het personeel maar Zahree staat nu zo hoog op de kar dat we er niet makkelijk op kunnen. Dat wordt even geregeld door de eigenaar van de marina! Zou in Nederland nooit gedaan worden op deze manier denk ik…


Herbert wordt aan boord van Zahree gezet.
Herbert pakt gauw de sleutel van ons autootje en de portemonnee. Wij gaan lekker ergens lunchen!
We rijden naar Fort Nassau waar een mooi restaurant is met een geweldig uitzicht over de marina, over de Sint Annabaai en de Emmabrug en de rest van het havengebied. Het is ook zo hoog dat er een lekker briesje staat. Daarbij is de lunch meer dan smakelijk! Ons hoor je niet klagen!

Lunchen bij Fort Nassau.

Wie goed zoekt vindt Zahree!
We zien Zahree liggen en ze beweegt nog niet dus is ze nog niet schoon gespoten. Tegen 2 uur gaan we weer terug en gaat net het rijden naar de parkeerplek beginnen. Dat gaat heel langzaam zodat Zahree niet gaat wiebelen. Samen met de kar is het gewicht te groot voor het asfalt op de plaats waar Zahree gepland was 5 weken door te brengen. Oeps…het asfalt begint helemaal door te zakken…gauw weer weg daar. 

Zahree is zwaarder dan gedacht!

Het asfalt is ter plekke bezweken.
Een andere plaats is harder en meer geschikt….dus daar gaat de tractor weer met zijn zware lading. Daarna worden blokken onder de kiel geplaatst en binnen no time staan de steunen (7 aan iedere kant...ze zien er best iel uit vind ik!) en krijgen we een hoge ladder en kunnen we aan boord (blegh…ENG!). 

Zahree op blokken. De steunen worden aangebracht. Dun zijn ze....
Herbert bindt de ladder goed vast en we pakken snel wat dingen in een tas! We voelen ons een beetje schuldig tegenover ons trouwe schip…maar wij verdwijnen naar ons hotel voor de dagen voor ons vertrek op de 29ste….

We vinden het Holiday Beach Resort en Casino heel eenvoudig. Het is allemaal een beetje een oude meuk daar. De schuifdeur naar ons balkon wil niet meewerken. Alleen na heel grof geweld krijgt Herbert hem open. Maar het mannetje dat er iets aan zou doen komt maar niet en we geloven het wel, even lekker zwemmen op het privé strand. Daarna douchen en ‘s avonds gaan we lekker naar het Riffort, uit eten! We kiezen allerlei kleine hapjes bij een Italiaans restaurant en een fles heerlijke Merlot. Live muziek die lekker swingt en zicht op geweldig dansende Curaçaose stelletjes. Gezelligheid!
Dan lekker naar onze veel te koele kamer. We hebben de airco al uitgezet en moeten echt onder de dikke dekens. 21 graden is de kamer…zijn we niet meer gewend…brrrrr….KOUD! Hahahahahaaaa! Oooooh…en wat is dat bed super zacht! Zzzzzzzz…ik vertrek naar dromenland!


Zaterdag 26 augustus ontbijten we op de kamer met onze zelf meegebrachte yoghurt. Daarna gauw naar de boot voor de koffie! Zahree staat er nog hetzelfde bij, dus de steunen zullen wel houden….toch? We ruimen bovendeks lijnen en stootwillen op. Een paar weken geen UV belasting…altijd beter! Binnen ruim ik de koelkast uit. Alles wat bederfelijk is gaat naar buurman Michel van de Volantis. Dan begint het enorm te gieten. Herbert sprint de ladder op om alle ramen en deuren van Zahree dicht te doen. Net op tijd! Wat een wolkbreuk zeg!


Een wolkbreuk!
We gaan met Michel op nieuwe gasflessenjacht. Hij heeft een Spaanse fles en die kan men hier niet vullen schijnt…dus maar een nieuwe. Wij hebben een auto dus op naar de Kooyman waar ze ze verkopen. Daar hebben ze alleen het kleinere model. We moeten bij Curoil Muizenberg zijn. We zijn er net na twaalf uur…lunchtijd dus dicht…grrrr. Dan maar een lunch. We vinden een Chinees restaurant. De communicatie gaat wat moeizaam maar de curry’s zijn lekker en de hoeveelheid is genoeg voor nog een maaltijd vanavond op de kamer. Top! Pak maar in lieve mevrouw! Op naar de Curoil. Nu blijkt dat je op zaterdag je fles wel kunt laten vullen maar geen nieuwe kunt kopen. Dat kan dan alleen weer van maandag tot vrijdag…WAAROM in vredesnaam! Willen die lui geen geld verdienen hier, of zo? GRRRRRR!
Onverrichter zake terug, helaas…Michel heeft nog geen nieuwe gasfles.
Wij brengen Michel terug naar de marina en gaan zelf richting ons hotel waar we nog even chillen voor we naar ‘ons’ strandje gaan waar we met de K’dansjes en de Blauwe Neusjes hebben afgesproken om nog een maal voor ons vertrek te snorkelen en te borrelen (hoort bij elkaar!). Het weer is gelukkig opgeknapt…dat wil zeggen de volgende plensbui gaat rakelings langs…gelukkig! We worden natuurlijk stevig gepest met onze luxe neigingen om de laatste dagen in een hotel door te brengen. Hahahaaaa! Ze zijn gewoon HARTSTIKKE JALOERS!
We nemen afscheid tot maandagavond als we met elkaar naar Mei Mei gaan…als een soort tijdelijk-afscheid-dinertje bij Mei Mei! Dag lieverds…wij gaan naar de airco!
Op de gang van ons hotel staat op elke verdieping een ijsmachine én een magnetron. We hebben dus heerlijk koud water en kunnen onze ‘doggybag’ van de Chinees van vanmiddag opwarmen. Dank je voor de plastic lepels nog, Joke! 



Eten ui de 'doggybag' van de Chinees.
Zondag 27 augustus slapen we een beetje uit. Ons ontbijt bestaat uit ouwe bammetjes met kaas nog van de boot en een sapje maar de koffie halen we naderhand bij Denny’s…een fastfood-tent direct naast ons hotel. Daar kun je prima ontbijten…VEEL en VET zullen we maar zeggen…en dat zijn ook de meeste mensen daar…jonge mensen die zo dik zijn dat ze nauwelijks nog kunnen lopen. Diep triest eigenlijk. We informeren wat het kost om bij ons hotel te duiken. De prijs is bijna twee keer zo hoog als bij Kokomo Beach. We rijden maar even naar de boot om de duikpassen en logboekjes te halen en onze duikhorloges en rijden naar Kokomo Beach. Eerst een lichte lunch en dan doen we nogmaals een duik daar. Ook nu worden we zeer goed geholpen…nu niet door Alex maar door Karel. Alles wordt klaar gezet...super service hoor! We gaan nu meteen wat dieper dan de vorige keer. Mooi koraal en grote groepen vissen. Erg leuk! We hebben nu meer stroom mee dan de vorige keer en keren ruim op tijd om maar mij valt het toch een beetje tegen. We schieten maar langzaam op door de tegenstroom en het kost me duidelijk meer lucht dan de vorige keer. Waar blijft nu die vermaledijde kabel? Maar even boven water koekeloeren…oooo we waren er bijna! Afdalen naar 5 meter maar weer en richting strand…denken we. Maar ik denk door de stroom komen we toch iets teveel links uit dus hup…weer beetje naar beneden…en dan zijn we er. Hèhè... ik ben best moe! Nog maar 40 bar lucht over maar oké…we hebben het gered! Dat was weer hartstikke gaaf!


Een duik bij Kokomo voor de 2e keer. That's me...

Herbert en ik bij Kokomo (met dank aan Karel van Trunkdrivers).

We mogen alles zo afgooien, even douchen en omkleden en hup het autootje in. We doen bij supermarkt Centrum (ook een prima supermarkt trouwens) een paar boodschapjes voor een borreltje op ons balkon en het ontbijt morgenochtend. Goed geregeld! We gaan zeker nog eens terug naar deze plek. Prima geregeld bij Trunkdrivers! En dank je wel voor de foto, Karel!


Op ons eigenste balkonnetje van het hotel.
We hebben geen zin om de stad in te gaan en wagen ons aan het diner bij Denny's. De aarbeien banaanshake is helemaal top en ook de aangeklede salade voor mij en de tortilla-chips mega-maaltijd voor Herbert. Nét niet helemaal opgekregen enne...zeker wat aangekomen vandaag vrees ik....
Maar...geen alcohol daar!


De heerlijke shake bij Denny's.

Onscherp maar toch leuk geprobeerd, lieve mevrouw van Denny's!
Maandag 28 augustus. We rijden nog eenmaal naar de boot om de laatste dingen op te ruimen en de tassen in te pakken. Op de boot i het echt heel warm dus we houden het zo kort mogelijk. Met een touwtje laten we de koffers en tassen van grote hoogte zakken. Nog even een overlegje met Mark van de marina. Hij heeft de offerte gestuurd maar die hebben we nog niet gezien. Zal best wel weer een stevige duit kosten!
Daarna rijden we weer terug naar ons hotel voor lunchen en een uurtje chillen aan het zwembad.

Tsssssssss...lekker afkoelen.


Op naar Mei Mei.

Afscheidsetentje bij Mei Mei met de K'dansjes en de Bluenose.
Om 7 uur zijn we bij Restaurant Mei Mei waar de K'dansjes en de Blauwe Neusjes al lekker aan hun wijntje zitten te nippen aan de gereserveerde tafel. We proosten op onze voorlopig laatste avond samen, het is toch een beetje een afscheidsetentje, én het feit dat de dag erop de giek van Henk en Joke nu ECHT geleverd gaat worden. Zal nog even een toer wezen om die aan boord te krijgen met de dinghy! We eten weer prima en het is weer hartstikke gezellig. We gaan ze missen hoor!

Daarna rijden we weer naar het hotel en zitten een tijdje met afschuw te kijken naar de beelden uit Texas waar de overstromingen door orkaan Harvey de gehele kuststreek rond Houston verwoesten. Dezelfde Harvey die hier als onschuldig tropisch stormpje langs trok maar op weg naar de Golf van Mexico uitgroeide tot Hurricane van de 4e categorie!

Dinsdag 29 augustus. De dag van ons vertrek naar Nederland. Ik zie dat het vliegtuig dat ons straks mee terug moet nemen bij vertrek een uur vertraging heeft opgelopen. Hopelijk halen ze dat weer een beetje in. Gas erop, jongens!
We hebben een lui ochtendje. We mogen tot 12 uur in de kamer blijven en zullen dan door de medewerkers van de autoverhuur even op het busstation Otrabanda afgezet worden. We denken daar nog even te lunchen en misschien een ijskoffietje bij de Starbucks...mmmmmm!
In ieder geval wordt het tijd om dit blogdeel weer af te sluiten. Nog even kijken of ik nog de laatste foto's kan uploaden en dan gaat ie on air!


In ieder geval zal ik de periode in Nederland me een blog-vakantie permitteren. Het blog is immers voor Zahree!

Aan het begin van de avond gaan we met de Tui naar Nederland. Huis noemen we het niet meer. Thuis is de Zahree voor ons geworden de afgelopen jaren. We hebben er heel erg veel zin in! Heerlijk om kids, ouders, zus en zwagertjes en al die vrienden te zien die we gelukkig wel veel hebben gesproken op Skype en app. De agenda begint al vol te lopen....
Nu ff aan een bak cappuchino bij Denny's!

Veel leesplezier en ik hoop velen van jullie te zien en/of te spreken in Nederland.

zondag 20 augustus 2017

Even een weekje op en neer naar Bonaire, bezoek van Herard en Lia....en meer.


Maandag 31 juli. We klaren uit bij Customs en Immigration. Best wel weer een heel gedoe voor dat ene weekje Bonaire! En als we straks terug zijn natuurlijk weer inklaren…..
Daarna zoeken we Remco’s hotel vast op in de wijk Pietermaai. We horen van de receptioniste dat Remco wel heel erg veel ruimte nodig heeft…hij heeft (per ongeluk denken we) twee kamers geboekt waaronder één zeer ruime kamer, die hem wat veel zou gaan kosten…vooral als de andere gewoon leeg zou staan. We weten het niet heel zeker maar kunnen ons niet voorstellen dat Remco een medereiziger voor Curaçao heeft…het moet wel een vergissing zijn. Het hotel boekt voor ons alvast een taxi die Remco vlot van de luchthaven Hato naar het hotel vervoert. Cadeautje van ons aan die arme vermoeide schat! Wij gaan nog even op pad om ergens te genieten van het happy hour. Eerst bij een chique lounge tent aan zee waar we aan een mix drankje ‘doen’.
 
Daarna gaan we naar een ons bekende bar. Gewoon maar weer een wijntje en een biertje. Lekker!
Dan is het tijd om Remco te verwelkomen. Daar is ie dan!

Hoeraaaa! Remco is weer even bij ons op Curaçao!
Weer bijgekomen van de schrik van het missen van zijn vliegtuig! En inderdaad…de twee kamers zijn wat veel van het goede en de receptioniste weet Booking te vermurwen de reservering te laten vervallen.
We gaan met Remco mee naar zijn super leuke kleine appartementje voor één nacht. Er komt een zoete penetrante lucht uit zijn rugzak. Ooooo…narigheid….één van de meegebrachte drankflessen is kapot gegaan. Alles zit onder. Er is nog net een schone korte broek en shirt uit te toveren. Even een snelle douche is hard nodig en twee tellen later zitten we aan een tafeltje op de binnenplaats daar, bij Ginger, een restaurant met een Oosters tintje. Leuk om de enthousiaste verhalen van Remco te horen en het eten is erg lekker.

Lekker eten bij Ginger in Pietermaai.
Tegen 10 uur is het voor ons tijd om de laatste bus naar het Spaanse Water te gaan en heeft Remco best nog even zin om Punda in te gaan! Wél de wekker zetten voor morgen, hoor, neefie!
Nog een laatste knuffel…tot over een paar weken al!

Dinsdag 1 augustus zijn we met het krieken van de dag op en de ketting gaat ratelend de ankerbak in. Op naar Bonaire waar Herard en Lia 5 augustus zullen aanmonsteren op de Zahree. Wat een aangroei zit er op de ankerketting, zeg! We draaien de ankerplaats af en zijn onaangenaam verrast door de weinige voortgang die we maken door het water. Gelukkig is het een hele rustige dag en gaandeweg de dag vallen er misschien wat mosseltjes van de onderkant af maar het tempo blijft bedroevend en we doen erg lang over de 15 mijl naar Klein Curaçao.
Onderweg worden we links en rechts hard ingehaald door de Mermaid en de Jonalisa, toeristenboten vol met dagjesmensen die ook naar Klein Curaçao gaan. Bij het eiland gaan we voor anker en zien meteen al twee schildpadden vlakbij de boot. Het water is prachtig blauw en glashelder. In het hagelwitte zand liggen zonaanbidders op strandbedjes van de diverse toeristenboten. We weten dat ze tegen 16 uur weggaan dus onze tijd komt nog wel!
Eerst gaat Herbert met duikuitrusting iets aan de aangroei van Zahree doen. 

Klaar voor onderwater?

Aangroei van Zahree wordt even aangepakt.
Vooral de schroef wordt aangepakt; deze aangroei zorgt ervoor dat we nauwelijks vooruit komen. Daarna is ook het onderwaterschip zo’n beetje aan de beurt. Tot de lucht in de fles bijna op is. Als Herbert aan boord is blijkt pak en fles helemaal onder de wriemelende beestjes te zitten. Piepkleine garnaalachtigen. Vandaar dat er zoveel vissen onder Zahree zwommen; ze hadden er een ware feestmaaltijd, helemaal gratis geserveerd door die rare snoeshaan in dat zwarte pak! Het is even hard plassen en boenen om die griezeltjes er weer af te krijgen.
Daarna gaan we met de dinghy naar het eiland. De dagjesmensen worden net verzameld en naar de boten gebracht. Daaaaag…daarna hebben we, samen met nog een catamaran, het water en het eiland voor ons alleen. Dat blijkt niet helemaal zo te zijn. Twee medewerkers van de Mermaid en van een andere boot blijven op het eiland achter om de boel te bewaken en alles weer klaar te maken voor de volgende groep de dag erop.

Met maar twee zeilschepen overgebleven.

Het privé terrein van de Mermaid.

Wij wandelen naar de noordzijde van Klein Curaçao. Midden op het eiland staat een verwaarloosde vuurtoren. Aan de andere kant doemen de karkassen op van twee gestrande schepen. 


Gestrande schepen op Klein Curaçao.
Een is een volledig verroest stalen werkschip, al gestrand in de 30er jaren van de vorige eeuw. De andere is van veel recentere datum. Een rot gezicht hoor! Dit moet toch een mooi jacht geweest zijn voordat de bemanning een kapitale navigatiefout maakte….
Op de terugweg beklimt mijn dappere dodo de krakkemikkige vuurtoren voor een mooie foto.
Het karkas van de vuurtoren.

Uitzicht richting de ankerplaats van Klein Curaçao.
Daarna gaan we gauw naar het azuurblauwe water en koelen heerlijk af. Daarna…plof op dek met een drankje enne…vroeg te bed! Het was een lange dag.

Woensdag 2 augustus zijn we alweer vroeg op pad voor de laatste 25 mijl naar Bonaire. De wind is gelukkig erg zwak want recht tegen. Tegen de middag varen we bij de Agaath langs die een mooie ankerplek heeft voor Kralendijk! Wij zijn net twee voet te lang dus zijn veroordeeld tot de marina. Daar is Bas. Hoi hoi…wat een lange tijd geleden! 

Hoeraaaa...daar is de Agaath weer!
We spreken af dat we mee gaan om Melle van de crèche halen. Eerst maar eens naar de marina waar we een mooie (maar peperdure grrrrrr) plek hebben aan de steiger voor de super yachts. We worden keurig ontvangen door Carlos en hebben al snel de zakelijke afhandeling achter de rug. Nog even een verloopstekker geregeld vanwege de niet-Europese aansluiting. Ook weer te huur voor 5 dollar per dag (alsof men dat er niet bij kan doen voor die 800 dollar per week…ahum!), we hebben een eigen aansluiting voor water! Mooi!

Aan de kade van de super yachts in de jachthaven van Bonaire.

De Bromptonnetjes komen eindelijk weer eens aan dek. Bonaire is voor een groot deel zo plat als een pannenkoek dus geschikt om te fietsen. Helaas is mijn voorbandje zo lek als een mandje…dat rijmt! Dus wordt het toch met de dinghy naar Kralendijk. Eerst inklaren. Bonaire is een provincie van Nederland maar toch moeten we inklaren. Hoeft bij een bezoek aan Friesland toch ook niet? Maar het is in hetzelfde gebouwtje en gaat hier zeer efficiënt! Daarna gaan we een heeeeel lekker ijsje eten en lopen we Bas tegemoet die vandaag de beurt heeft om Melle van de crèche te halen. Het is maar een kort wandelingetje. We horen hartverscheurend gehuil en zien een heel erg verdrietig jongetje…Melle was het laatste kwartier niet erg gelukkig op de crèche en wil alleen nog maar naar zijn mama…en dat wij ineens verschijnen is wel zo onverwacht…dat gaat allemaal even niet! Ooooo zooooo zielig! Gelukkig is het verdriet gauw over als we met z’n allen op de Agaath zijn. We mogen lekker aanschuiven voor borrel en eten bij Bas en Donatien die we al zo lang niet meer gezien hebben! Even heeeeel stevig knuffelen! We hebben ze echt gemist! Melle moet duidelijk weer even aan ons wennen dus we krijgen nog GEEN dikke kus van hem.
We hebben elkaar heel veel te vertellen en proosten met de regelmaat van de klok op ons weerzien. Dan volgt ook nog een overheerlijke lasagne schotel! 

Mmmmm...lasagne op de Agaath!
Melle en ik maken daarna een toffe treinbaan en is alles weer als vanouds! 

Samen met Melle een treinbaan maken.
Met kindertjes bedtijd gaan we met de dinghy in het pikkedonker voorzichtig langs het kantje, terug naar de marina…maar we vinden Zahree eenvoudig terug aan de kade daar!

Donderdag 3 augustus fietst Herbert naar de twee fietsenwinkels die Kralendijk rijk is. Het blijkt dat mijn binnenbandje echt gescheurd is en het gat is zo groot dat plakken eigenlijk niet meer mogelijk is. We hebben niet al te veel hoop dat ze zulke kleine binnenbandjes hebben maar warempel…de tweede winkel heeft ze wel. De eerste nieuwe binnenband laat met een luide knal weten ver voorbij de houdbaarheidsdatum te zijn ofwel van bedenkelijke makelij…maar de tweede houdt het. Voor de zekerheid mailen we Herard en Lia of ze toch maar wat reserve binnenbandjes meenemen. We fietsen naar de Van den Tweel, een grote Albert Heijn-achtige winkel met een super assortiment. De Agaathjes komen vanavond eten dus we moeten wat lekkere dingen inslaan. We slagen er prima en fietsen vlot weer terug naar de Zahree. Bas, Donatien en Melle appen of ze maar zo gauw mogelijk mogen komen. Melle wil naar de Zahree! Dus flink doortrappen maar! Andermaal hebben we een hele gezellige avond met elkaar. De Mexicaanse pannenkoekjes vallen goed in de smaak en Melle eet als een bootwerker! 

Mexicaanse pannenkoekjes op de Zahree gaan er wel in bij Melle.
Melle haalt het einde van de avond niet met de oogjes open. Hij slaapt gewoon door als hij in de dinghy getild wordt.

Vrijdag 4 augustus poetsen we eerst uitgebreid binnen- en buitenkant van ons mooie schip. Moet er natuurlijk perfect uitzien als Herard en Lia de dag erop komen! Herbert probeert de lelijke kalkaanslag op de huid met Cilit Bang weg te poetsen. Een warme klus! Ik zuig, poets en verschoon de zure lappen. Wassen worden gedraaid. We druipen van het zweet maar we hebben resultaat van ons gezwoeg! Daarna rijden we een klein stukje naar het westen omdat daar een DA drogist zit. Én ernaast zit een speelgoedwinkel. We kopen een geweldige puzzel voor Melle. We weten zeker dat we hier HEEL ERG GOED mee gaan scoren bij hem!
Daarna fietsen we naar Kralendijk voor een ijsje. We hebben de Agaathjes geappt dat ze ook DRINGEND een ijsje met ons moeten komen eten. Waaaaat? Zomaar een cadeau? 

Een goede ijsco, hé..Melle?

Zomaar een cadeau?
Helemaal in de roos, ons presentje! Melle vindt hem GEWELDIG! Wat later ontvangen we deze foto vanaf de Agaath.

De puzzel valt ZEER in de smaak.
Zaterdag 5 augustus. Tja…wat deden we toen allemaal? We fietsen naar een autoverhuurder en huren voor 3 dagen een enorme auto. De dag erop zal een medewerker Herbert om half 9 bij de haven ophalen voor de finale handtekening. Nog wat boodschapjes bij een andere supermarkt. Deze heeft Jumbo-artikelen. In ieder geval stonden we in de voorbereidings-stand voor de aankomst van onze gasten. Herard en Lia appen dat ze vertraging hebben omdat Tui maar moeilijk alle kiteboards het vliegtuig in krijgen. Nou ja zeg….ze moesten uren in het vliegtuig zitten voor het vertrok. Lekker bezig Tui…NOT! Wij snorkelen vlakbij de marina en zien daar grote vissen terwijl het koraal ons toch weer een beetje tegenvalt. Ik denk dat je daar toch echt voor moet gaan duiken. Herard en Lia duiken niet dus dat gaat er niet van komen deze week. Verder kijken we of het restaurant in de marina wat is om ’s avonds met Herard en Lia te gaan eten. We zien ons mooie schip riant liggen aan de overkant.

Zahree aan de overkant van Harbour Village Marina.
Nog net met daglicht staan ineens onze twee gasten al voor onze neus. Op het vliegveld van Bonaire ging alles gelukkig supersnel en de taxi heeft ze in 5 minuten op de juiste plek afgeleverd. We installeren ons met een drankje en toastje aan dek. 
Wat een gezelligheid weer! Daarna gaan we heel decadent met de dinghy naar het restaurant aan de overkant omdat we anders wel uh….5 minuten moeten lopen….beter 30 seconden tuffen toch? Herard en Lia springen vlot in en uit de dinghy…of ze nooit anders hebben gedaan!
Het eten is redelijk tot prima maar een toetje mag achterwege blijven. Er beginnen er twee opvallend luid te gapen. Jetlag misschien? Ze zijn onderhand al meer dan 24 uur op!

Eerste avond samen met Herard en Lia.
Zondag 6 augustus staat Herbert om half 9 in de aanslag voor AB autoverhuur. Alles rijdt langs maar niet de AB medewerker, Dan maar op de fiets naar de verhuurder. Daar arriveert net de medewerkster die beweert er gestaan te hebben. Dan toch zeker op een ander plek maar maakt niks uit…even later komt Herbert terug met een pick-up auto die vooral gebruikt wordt door mensen die duikspullen willen vervoeren. Een zeer ruime auto mét airco. Prima!

Onze huurauto is ruim aan de maat.

Ontbijt aan dek.

Na het ontbijt gaan we op pad om Bonaire te verkennen. Het eiland is klein dus je kunt veel zien in één dag. We rijden langs de kust naar de zoutpannen die prachtig roze gekleurd zijn.


De prachtig roze zoutpannen op Bonaire.
De flamingo’s staan in kleine groepjes bij elkaar. Ze stampen af en toe en hopen zo de kleine garnaaltjes te verlokken uit hun schuilplaatsen te komen. 

Flamingo's...je moet er goed voor kijken...
Aan de zeezijde bekijken we de verschillende plaatsen met de slavenhuisjes. Hier moest men soms met wel vier mensen overnachten. 

Slavenhuisjes op Bonaire, wel erg klein!
De verschillend gekleurde palen gaven de plaatsen aan waar de zoutschepen voor anker moesten gaan en het zout dat in die tijd ook wel het witte goud genoemd werd, ingeladen kon worden. De slaven hadden een vreselijk bestaan. Ze moesten de hele dag in de brandende zon werken en stonden met hun blote voeten in het bijtend zoute water. 


De gele sectie slavenhuisjes.
We verlaten deze deprimerende plek en rijden langs het uiterst zuidelijke punt waar de vuurtoren staat, richting Lac Bay waar de kite-surfers scene is. 

Het zuidelijkste puntje van Bonaire.

Tijd voor een kopje koffie.

Lac Bay en koffie.

Daarna gaat het weer verder om uiteindelijk weer via Kralendijk naar Rincon te rijden waar we een tip voor een goede lunchplek hebben gekregen, Posada Para Mira. Rincon is de voormalige hoofdstad en lijkt wel een heel erg slaperig dorpje…misschien ligt het aan het feit dat het zondag is? Het restaurant ligt prachtig hoog en je hebt er een mooi uitzicht. Het eten is prima en de muzikanten geven er een echt Caribisch tintje aan. Van de wijn worden we een beetje slaperig behalve Herbert die chauffeert (arme hij!).

Lunch in Rincon.

Gezellige Antiliaanse muziek erbij....
En verder gaat het weer…over de weg door de heuvels, terug richting Kralendijk. We nemen nog even de afslag naar Boca Onima waar rotstekeningen van de Arawak indianen zijn. Om de rotstekeningen te beschermen zijn lelijke hekken geplaatst. 

Lezen over de Arawak-indianen.

Arawak-inscripties achter lelijke hekken.
Het is blijkbaar nodig want her en der hebben onverlaten het niet kunnen laten rotsen onder te spuiten met hun verfbussen. Grrrrr!
Daarna rijden we terug naar de marina en gaan Herard en Lia hun eerste snorkelpoging wagen. Ze hebben allebei van die super-snorkelmaskers die over je gezicht gaan en zorgen dat je gewoon door mond en neus kunt blijven ademen. Herard heeft nog een beetje ruzie met zijn masker; het ding maakt een gek geluid én het zeewater wil er maar moeilijk uit weg blijven. Oefening baart kunst! Net als wij genieten ze enorm van het onderwaterleven. Daarna? Borreltijd natuurlijk! Ik weet er ook nog een lekkere maaltijd uit te persen…als ik de reacties mag geloven dan!

Maandag 7 augustus. Vroeg op pad!

Hahaaa! Oppassen...overstekende duikers!
We hebben een bezoek gepland aan het Nationaal Park Washington Slagbaai in het noordwesten van Bonaire. De toegangsprijs is vorstelijk maar wel inclusief het recht op snorkelen op een van de mooie strandjes en deze penning blijft een paar maanden geldig. Bovendien zouden we als we zouden willen, de dag erop weer naar het park mogen….en de dag erna…en erna… Niet dat we dat gaan doen. In het park rijd je, net als in het Nationaal Park op Curaçao, een eenrichtingsverkeer weg langs alle plekken die bijzonder zijn om te bekijken. Ook in dit park weer veel watertjes met flamingo's.

Flamingo's in het Nationaal Park van Bonaire.
De noordelijke kust van Bonaire heeft veel weg van die van Curaçao maar de vegetatie is wel een beetje verschillend. We genieten van de prachtige uitzichten. 









De noordelijke kust van Bonaire heeft veel weg van die van Curaçao.
Op de achterbank van onze pick-up stuiteren Lia en ik alle kanten op. Het is niet dat er een fijne geasfalteerde weg door het park aangelegd is. Pffffff! We sluiten af met een snorkel-partij bij Boca Slagbaai waar een paar mooie zandstrandjes zijn. 

Een prachtig snorkelstrand aan de zuidkust van het Nationaal Park Bonaire.
Maar ook hier is de aantasting van het koraal heel duidelijk. Het is ook wel logisch dat het koraal in ondiep water het zwaarder heeft met storm weer en ook meer lijdt onder menselijk ingrijpen…

Brutale leguanen komen gewoon bedelen. Ze zijn best intelligent volgens mij...
Daarna gaan we gauw weer verder. Het is nog een heel eind rijden naar de uitgang van het park…dus hobbelen en stuiteren we nog een uurtje door. Ik ben opgelucht als de entree in zicht komt. He he…weer een gewone weg! We lunchen weer in het zelfde restaurant als de dag ervoor. Iets anders kunnen we niet zo snel vinden in de omgeving van Rincon. 

Weer eten in Posada, Rincon.
Daarna rijden we nog een rondje om het prachtige Gotomeer. Nu zien we de flamingo’s vlakbij en vanuit de auto. Wat zijn het toch een rare maar prachtige vogels met een lange gebogen nekken en typische manier van lopen!

Stampen om de garnaaltjes omhoog te krijgen.

En een typische manier van lopen.

En verder gaat het weer. 

Oppassen voor de ezeltjes!
Nog even omhoog naar een mooi uitkijkpunt Seru Largu. Onderweg komen we langs de (sch)geitenboerderij van Aletta van Boer Zoekt Vrouw. Die slaan we door tijdgebrek over. Vanaf het uitkijkpunt kun je een groot deel van Bonaire zien. Heel in de verte zien we zelfs de marina en verbeelden we ons dat we onze masten zien. 

Uitkijk vanaf Seru Largu.
Jammer…geen verrekijker meegenomen.
Ons rest nog het laatste stukje naar de marina en daarna duiken we snel het koele zilte nat naast de marina in. Heerlijk! En daarna? Borrelen etc. natuurlijk!

Dinsdag 8 augustus is het alweer de laatste dag op Bonaire. We hebben nog een dag de auto en hebben de dag ervoor een kajak tour door de mangrove van Lac Bay geboekt bij Hans Voerman, ook weer een tip van Bas en Donatien. Voor die tijd profiteren we nog even van de auto om flink wat boodschappen te halen. We proberen alvast uit te klaren maar dat kan nog niet. Als we morgenochtend uitvaren kunnen we pas na drie uur uitklaren. Mmmm meneer de beambte…dan hebben we net een kajak tocht… Helaas voor ons maar dan moeten we morgenochtend vroeg of na de kajak tocht voor 7 uur ’s avonds. Gaan we proberen dan! Na de middag rijden we naar de plek waar de kajaks liggen. We zijn veel te vroeg dus rijden we nog even door naar de kust. Daar treffen we enorme hopen conch-shells. Van vissers? Aangespoeld? De grote zeeslakken worden gezien als een lekkernij en worden al jaren overbevist zodat ze in de Caribische wateren steeds schaarser gevonden worden. Lekker bezig, mensen!
Lia tussen twee massagraven conch shells.
Hier kun je goed zien hoe ondoordringbaar de mangrove is. Geen doorkomen aan, tenzij je er een gat in hakt!

Een doorgang in het mangrove-bosje.

Ondoordringbare kluwen takken en wortels.
Tijd om naar de kajaks te gaan. Hans Voerman komt net aan. Hij maant ons nog even in de schaduw te blijven. Hij heeft geen hulp nodig bij het voorbereiden van de kajaks. Er moeten nog wat mensen komen. Als die er zijn krijgen we van Hans een verhaal over de mangrove en hun kwetsbare onderwaterleven. Het is niet een verhaal waar je echt vrolijk van wordt. Jaar na jaar trekt de mangrove zich verder terug en komen er minder vissen tot volwassenheid. Met dank aan…onszelf! De mens ook altijd! We moeten ons schamen!
Dan gaan we met de kajaks te water. Ze peddelen lekker en ter plekke bedenken Herbert en ik dat we eigenlijk ook wel een kajak mee willen hebben op Zahree! Ik zie heel even een zeeschildpad boven water komen maar ik ben de enige en Hans gelooft me niet. Ik zou zeker wat gerookt hebben? Echt niet hoor Hans! Ik weet heus wel hoe een schildpad eruit ziet!


Kayakken in Lac Bay.
Het is een prachtige tocht en in een klein zijarmpje mogen we met onze maskers op te water. Het water is behoorlijk troebel maar toch zien we regelmatig vissen. Ze schuilen onder de mangrove wortels en je ziet ze naar ons loeren. Soms zwemmen ze ook gewoon voor ons uit, totaal onverstoorbaar. 



Onder water in een zijarmpje van het mangrove gebied van Lac Bay.
Als we omdraaien moeten we tegen de stroom in maar het is maar een klein stukje. 


Wie o wie?


Dat was weer erg leuk! En terug gaat het. Nu ziet onze gids als enige een schildpad heel even boven water. Eigenlijk op dezelfde plek als ik er een zag. Ik geloof je niet hoor Hans!
Op de terugweg gaat het mis in de kajak van de twee jongens in het gezelschap. Ze stoeien met de andere kayak en gaan om. Weg GoPro en snorkelmasker. De Gopro wordt snel gevonden maar het masker is lastiger. Die is geheel doorzichtig. Hans stuurt de jongens even weg en wacht tot het water minder troebel wordt en…vindt het masker. We hebben nu wel wat vertraging opgelopen. De jongens blij want de duikbril was van de paps (niet mee) en blijkbaar was het niet het eerste akkefietje…pubersssss! Dan zijn we er zo en helpen we vlotjes Hans met de kano’s weer stouwen en zeggen gauw gedag. 

Dank je wel, Hans, voor deze gave kayak tour!

Kunnen we nog net voor 19 uur uitklaren! En zo geschiedde…Herard en Lia worden als crew bijgeschreven en we krijgen allemaal een mooi uitreis stempel in de paspoorten. We zijn vrij om te gaan de volgende morgen! Daarna rijden we snel naar Zahree om gauw te douchen en een beetje op te tutten. We gaan uit eten bij de Cuba Compagnie. Lekker eten en heel sfeervol!

Eten bij de Cuba Compagnie op de laatste avond op Bonaire.
Woensdag 9 augustus. Herbert legt z’n vouwfiets in de auto en rijdt naar de autoverhuur en is ook zo weer terug. Afrekenen bij Carlos is meer een dingetje. Een zeilschip vaart langs en roept iets van motorproblemen en of we willen helpen. Herbert laat helemaal de dinghy zakken maar de schipper vaart toch gewoon door al zien we wel wat alarmerende zwarte rook uit zijn uitlaat komen. Hij vaart ook gewoon naar de kade waar je ook kunt tanken, bij het havenkantoor. Daar staat al een heel comité de boot op te wachten dus van onze kant was alle actie voor niks. We willen nog graag diesel vol gooien voor we gaan en vragen of ze de zeilboot wat naar achteren kunnen leggen. Dan kunnen we er makkelijk bij.  Over 5 minuten…5 worden 15 minuten…en nog geen beweging. Oké dan maar niet…dan gaan we gewoon afrekenen want we zouden al weg zijn. Duurt ook nog even voor men tijd heeft om de meterstanden op te nemen maar dan zijn we onderweg. We zwaaaien nog even naar de Bojangles die ook gisteren is aangekomen op Bonaire én naar de Agaathjes die we weer een hele tijd moeten gaan missen. Mweh…..

Dag...marina van Bonaire!

Tot gauw, Bojangles!

Tot oktober, Agaathjes...snik
Dag...mooi Bonaire!
We laten het grootzeil en schaduwdoek staan en hopen op genoeg wind voor de genua en beide stagfokken. De wind is niet geheel achter dus dat lukt heel aardig. Toch gaan we een beetje aan de langzame kant. In ieder geval zijn we met deze tuigage niet snel genoeg om de vervelende wasmachine-zeegang een beetje voor te blijven. 
Lia heeft ’s middags geen trek in yoghurt met muesli en ook in niks anders dus achteraf had ze toen al beter een pilletje kunnen nemen. Het gaat lange tijd nog oké maar als de vuurtoren van Klein Curaçao nét aan de horizon opdoemt, moet Lia helaas de vissen voeren. Ik had haar nét te laat een zeeziektepilletje aanbevolen. Jammerrrrrr!
Gelukkig knapt ze daarna snel op en genieten ze allebei van de zeiltocht. 

De misselijkheid voorbij...toch genieten!
Naast Klein Curaçao zijn de vervelende rollers verleden tijd. De hengel gaat eruit. Niks gevangen. Jammer hoor! Deze visser vast wel!

Vast wel wat gevangen!
 Al snel kan de Rocna de zandbodem in. Eerst pakt het anker niet goed en krabben we achter uit naar te diep water. Nog een poging en we liggen weer als een huis. Vanaf zeiljacht de Fairy Queen wordt naar ons geroepen. Waaaaaat? Er wordt een enorme Mahi Mahi opgehouden. Hebben Roland en Nicole nog nét voor aankomst gevangen. Hebben we toch iets te vroeg de lijn ingehaald…grrrrrrr! Maar we mogen een stuk vis komen halen. Hij is veel te groot om samen op te eten! Dat laten we ons geen twee keer zeggen! En Nicole heeft ook nog de vis vakkundig voor ons schoongemaakt! Geweldig! Dank je wel. De kip blijft in de koelkast en jullie weten zeker al wat wij eten die avond? Precies! Mahi mahi en klaargemaakt door Herard en Lia. Mmmmmm! 

Herard en Lia maken de Mahi mahi klaar en de rest...mmmm!
Maar voor die tijd gaan we eerst nog snorkelen en wandelen Lia en Herard dezelfde wandeling die wij een weekje geleden deden. We hebben weer een heerlijke dag en avond samen.


Een prachtige avond voor anker bij Klein Curaçao.
Donderdag 10 augustus ontbijten we nog met het zicht op deze magnifieke witte kust van Klein Curaçao en dat hemelsblauwe water. 

Mooi Klein Curaçao. (foto Lia)
Maar daarna zijn we bijtijds onderweg voor de laatste paar mijl naar Curaçao.  Rond het middaguur komen we aan op het Spaanse Water waar natuurlijk onze plaats door een ander schip is ingenomen. We kunnen iets meer naar voren wel een plaats vinden al ligt er een boeitje met een naam erop. Daar trekken we ons maar even niets van aan. Over twee dagen gaat de K’dans ook naar Bonaire en kunnen we ankeren op hun plek! Dat is ook veel meer richting het dinghy dock dus verwachten we daar minder nat te worden in de onvermijdelijke dinghy tochten. We hebben een rustige middag en gaan tegen vijven naar The Pier voor happy hour-bier en wijntjes én het weerzien met de Blue Nose en de K’dansjes. Heerlijk om ze weer te zien. Herard en Lia splitsen net zo natuurlijk als wij in de herenafdeling waar het waarschijnlijk gaat over buitenboordmotoren, ankerlieren en ander gerei en wij dames de belangrijke zaken des levens bepraten…hihihihihi!

Mannenpraat...

Vrouwen-gesprekken.
Het Captains Dinner is deze keer een kipspies, patat en een onduidelijke salade. Best oké…minder oké zijn de twee niet smakende glazen witte wijn van Joke en Karina die niet vervangen worden door de eigenaresse Diane van The Pier. Ze hebben gewoon pech dat ze ze niet zo lekker vinden. Maar Lia en ik hebben dezelfde wijn en die is wel prima dus…een fles die te lang heeft gestaan? We vinden het geen service en twijfelen een beetje of we hier nog vaker gaan komen. Jammer dat ze niet weten hoe het ‘heurt’ hier! Toch volgende keer iets van zeggen....
We laten ons humeur er niet door verpesten en hebben een super gezellig diner. 

Het smaakt goed!
Eerst zag ik een baby-leguaantje klimmen. 

Een baby-leguaantje.
Wat een schatje. Later, tijdens het diner wordt ik ineens ‘besprongen’ door een baby-hagedisje! Hij is zo klein op mijn arm dat ik het niet eens eng vind dus een ijselijke gil blijft uit. Kijk eens naar de maat van het mes ernaast en dan zie je hoe klein het beestje is. 

Dit baby-hagedisje sprong eerst op mijn arm!
Het is zeker reptielen crèche speelkwartier hier!  Tot 20.00 uur want dan breek iedereen  op rond want happy hour is dan voorbij. We gaan richting de dinghies en komen niet eens zó nat over. Aan boord van Zahree is het ook gezellig en happy hour tot diep in de nacht als je daar zin in hebt!

Vrijdag 11 augustus gaan we met Herard en Lia inklaren, de K’dansjes gaan uitklaren en Henk en Joke gaan op canvas-jacht in Willemstad. Allemaal tegelijk in bus 6A naar Punda. 
Karina heeft haar voet best wel ernstig verzwikt dus die krijgt een arm. Auauauau…het gaat gaande de dag toch wel steeds meer zeer doen. Maar ze wil zelf mee naar Ccustoms aan de ene kant van de Sint Annabaai én Immigratie, over de brug en dan nog een heel eind naar rechts naar Immigratie. Had ze maar lekker bij Henk en Joke op het terras neergestreken want het wordt er met die voet niet beter op als we eindelijk, na een hele lange tijd gerechtigd zijn weer op het Spaanse Water te liggen en de K’dans naar Bonaire mogen vertrekken. Én ik ben ondertussen chagrijnig geworden van de honger. We slepen ons naar Pietermaai waar we opgelucht neerploffen bij de tent waar wij dames al eerder lunchten. Pfffffff…een koele wijn en bier…dat EERST!

Lunch bij Mundo Bizarro.
De lunch is weer geweldig behalve de ansjovis op de salade van Henk….vond hij! Er waren genoeg gegadigden daarvoor bleek achteraf…maar allemaal te beleefd om ze van de rand van zijn bord te grissen hahahahaaa!
Tegen vier uur strompelen we naar de bus. We willen nog met Herard en Lia naar ‘ons’ strandje. Henk en Joke voelen er ook voor maar de K’dansjes zien ervan af. Arme Karina...haar voet heeft nu echt een beetje rust nodig.
Met het laatste zonlicht snorkelen we er naar de gezonden tugboat en Herard en Lia zijn ook helemaal enthousiast over de vele soorten visjes die ze spotten. Daarna een klein glaasje bier en wijn en dan wordt het te fris want de zon verdwijnt van het strandje. Gauw naar Zahree voor een lekkere douche, een gezellige laatste avondmaaltijd met elkaar want de dag erop vertrekken Herard en Lia alweer naar Nederland.

Zaterdag 12 augustus. De K’dans vertrekt om 6 uur in de ochtend en wij halen snel het anker eruit om op hun plek te ankeren. Wat is dat nou? Een ander schip stevent op die plek af. Het is het Duitse schip Moana die voor de K’dansjes waren geparkeerd. Ze nemen even de hele ankerplek in beslag terwijl ze ruimte genoeg hadden. We vragen ze nog vriendelijk wat ruimte voor ons te maken maar daar heeft meneer de schipper geen zin in. We kunnen er echter nog net bij al komen we naar mijn zin iets te dicht op een achterliggend schip te leggen maar Herbert zegt dat het makkelijk kan. Nou…oké…maar die lui op de Moana gaan we even NIET tot onze vrienden rekenen. Als iedereen dat deed op die manier kan er op een gegeven moment geen enkele nieuw aankomende boot meer bij. Erg kinderachtig van die lui! Grrrrrrr!
Het is ook alweer de laatste dag voor ons bezoek. Herbert en Lia worden niet lang daarna ook wakker. Na het ontbijt zijn Herard en Lia even druk met inpakken. Niks vergeten? Herbert gaat eerst met Herard en een koffer naar de kant om de kans op een nat pak wat te verkleinen. Jammer…hij heeft toch een natte korte broek gekregen. Jammerrrr. Dan zijn Lia en ik aan de beurt. Alles gaat goed en we komen droog over. Op naar de bus. Die laat nog even op zich wachten maar in de buurt van de Pirates Nest kunnen de diverse zaterdag kranten gedownload worden. 

Met bus 6A naar Punda.
We gaan in Punda lunchen bij Plasa Bieu…daar moet je toch een keer geweest zijn als je in Willemstad bent. Wij eten er nu al voor de derde keer. Ook nu is het eten weer prima en goedkoop. Herbert en ik hebben gesmoord rundvlees en Lia en Herard red snapper. Zo…er kan voorlopig even niks meer in!

Lunch in Plasa Bieu...daarna kan er niks meer in!

Plasa Bieu..simpel, goedkoop en echt Curaçao!
Nou niks…op een koel terras aan de Sint Anna baai kan er wel nog nét een smoothie in, Herard een laatste Presidente-biertje. Lia houdt het, verstandig….bij thee.
En dan is het tijd om ze naar bus 2A te brengen die naar luchthaven Hato gaat. Een laatste zwaai…het was super gezellig…tot september!

Dag, Lia en Herard!
Herbert en ik gaan met een klein busje naar de Wimco, een witgoedwinkel, om een Bosch was- en droogmachine te bestellen die op de inverter alleen zou kunnen draaien. We zouden dan de generator niet meer hoeven draaien om te kunnen wassen. De medewerker van de vorige keer werkt vandaag helaas niet en de rest kan ons niet helpen met de bestelling plaatsen. Ons wordt beloofd dat een kaartje op zijn bureau de truc zal doen. Hij zal dat als eerste zien op maandagmorgen. Dat hopen we maar… Daarna een fikse wandeling naar de Caracasbaaiweg om busje 6A weer op te pikken. Al tijden hebben ik last van mijn achillespezen, vooral de rechter en samen met de hitte doet die mijn humeur beneden peil zakken. Maar zoals met alles…aan alle ellende komt een eind en we zitten op tijd bij de bushalte. En...we zien dat we hier terecht kunnen voor Zeeuwse mosselen! De winter komt er aan!

Zeeuwse mosselen op Curaçao!
Daar komt de bus en we staan dan ook weer zo aan het Spaanse Water. Pffff…eerst even in het koele water duiken en je in de stevige wind laten opdrogen. Dan is die helse wandeling ook weer zo vergeten. 
Een zeer lichte maaltijd voldoet vandaag én we kijken voor het eerst weer een aflevering Better Call Saul…ook wel weer eens leuk.

Zondag 13 augustus varen we met de dinghy naar het meest oostelijk gelegen deel van het Spaanse Water waar je niet mag ankeren. We hebben het vermoeden dat dat de macht van het geld is die dat voor elkaar heeft gekregen. Er liggen kapitale huizen aan dit prachtig stukje water waarvan een flink deel op het terrein van het Santa Barbara Resort. Ook de andere waterkanten staan vol met villa’s met eigen aanlegplekken. Echt voor de happy few…daar zullen maar weinig oorspronkelijke eilanders bij zijn vrezen we. Er mag wel met raceboten en wakeborders erachter rondgescheurd worden en van die afschuwelijke waterscooters. Wij denken een veilig plekje gevonden te hebben om te snorkelen. Tussen twee hele kleine eilandjes in met zo’n 50 cm diepgang niet echt een plek waar je overvaren zou kunnen worden. 

Een veilig plekje...denk we...
Maar als Herbert er net in ligt komt er ineens een waterscooter aan scheuren die van plan was het er toch op te wagen. Ze zien ons nog net op tijd liggen met de dinghy en ik gil op mijn hardst naar mijn echtgenoot, met zijn hoofd onder water hoort ie niet veel. Ik schrik me echt helemaal de t……ng! Mafketels, die gasten! We zien onder water heel erg veel ieniemienie visjes en af en toe een iets grotere…veel kwalletjes en een klein beetje koraal. Maar het water is niet echt helder te noemen en als snorkelwater een beetje teleurstellend. We varen nog even naar het meer noordelijk gelegen gedeelte van het water met het eilandje Isla Kiniw dat je kunt huren voor 8 personen…waarschijnlijk voor een astronomisch bedrag maar wel erg mooi!
Daarna tuffen we naar de plek waar je kunt tanken en halen een jerrycan benzine voor de buitenboordmotor. Op het Spaanse Water gebruiken we de dinghy natuurlijk erg veel dus het motortje lust wel wat!
Daarna gaan we terug naar Zahree en ga ik eens serieus aan dit blog en Herbert doet wat administratie.  
 
‘s Avonds kijken we alweer naar de laatste aflevering van seizoen twee van onze favoriete serie. Gelukkig hebben we het derde seizoen al gekregen van Bas! Die is voor de dag erop!

Maandag 14 augustus. Het is een beetje wisselvallig het weer. Dan weer kletterende regen, dan weer felle zonneschijn. Regent het dan moet de boot dicht en wordt het binnen no time snikheet. Tussendoor gauw weer alles open en doortochten maar. Herbert haalt de vuilwaterpomp die kuren heeft eruit en moet tot zijn spijt constateren dat deze roestschade op de as heeft. Iets ernstiger dan gedacht dus. Die moet misschien door een vakmannetje gereviseerd worden. Gelukkig hebben we er nog een (en als die het dan maar blijft doen….bid…bid…bid!). Verder moeten er visa aanvragen verstuurd voor Amerika…antifouling moet geregeld worden…de wasmachine moet besteld worden bij de Wimco en nog veel meer! We zijn bezig met een lijst samen te stellen van de dingen die we in Nederland willen aanschaffen. Inventariseren wat er persé nog moet gebeuren voor we naar Marina Curaçao gaan, vrijdag aanstaande. Ineens vliegt de tijd en krijgen we een beetje ‘vertrekstress’ maar dan stress om naar Nederland te gaan! We hebben al wat gezellige afspraken staan in Nederland te beginnen met het traditionele Hollen-familieweekend, al meteen het eerste weekend! Daar hebben we erg veel zin in. Kamperen of wordt het creperen in een opgooi-tentje….
Maar er is ook heus nog wel tijd voor gezellige dingen. Achter in de middag komen de Blauwe Neusjes (Henk en Joke van de Bluenose) bij ons borrelen en ik krijg een visje van Joke…. Neergezet bij de foto’s van Frans en zussie Marianne die we zo heel erg missen…lieeeeeeeef!

Het visje van Joke houdt Frans en Marianne gezelschap...we missen jullie! 😭
Als het donker wordt gaan Joke en Henk weer naar hun boot en maak ik een snelle hap klaar. Het is een prachtige rustige avond met een mooie avondlucht.
En we MOETEN verder met het kijken naar Better Call Saul dat langzamerhand toch steeds spannender wordt.

Dinsdag15 augustus gaat Herbert met zijn Bromptonnetje in de dinghy op weg met kapotte vuilwaterpomp, lijstje voor Island Water World en naar de Wimco een nieuwe wasmachine bestellen want reageren op mail vindt men vaak een beetje moeilijk op Curaçao. Gelukkig komt ie er op tijd achter dat de waterdichte zak met portemonnee en mobiel aan boord is blijven liggen want het is een pittig eind fietsen met verscheidene heuvels om te bedwingen…en dat in die warmte! Ik heb een boek dat ECHT uitgelezen moet worden.
Herbert komt afgepeigerd terug maar heeft behoorlijk ‘gescoord’ op de verscheidene taken. Hij haalt het oude lager van de as van de vuilwaterpomp met behulp van de I-ductor, een Hedonproduct die nu eens goed van pas komt. Het is een inductie verhitter die zorgt dat het lager wel verwarmd wordt maar de as niet. Met de nieuw aangeschafte pulli trekker kan het lager er dan afgetrokken worden. Twee keer een inductiebehandeling en daar komt het ding eraf! Top!

Nu komt de I-ductor zeer van pas!
De middag besluiten we met een duik, met Joke en Henk, in zee bij ons bekende strandje. We snorkelen weer eens naar de tugboat en nu met opgeladen GoPro…en nu maar hopen dat filmpje en foto’s wat beter geworden zijn…..  

De gezonken tugboat.

Zwemmen tussen vissen.

Een selfie.
Daarna wat wijntjes, biertjes en nootjes terwijl het langzaam koeler wordt. Heerlijk! Ons hoor je op zulke momenten niet mopperen. Op Zahree is het deze dag kliekjes-dag maar daar sla ik geen slecht figuur mee!

Woensdag 16 augustus. Ik ga geheel alleen met de dinghy naar de wal om met het busje naar de Vreugdenhil te gaan. Ik ben daar meestal niet zo happig op omdat ik vaak de buitenboordmotor niet aangetrokken krijg. Maar het gaat goed en René en Angelique van de Pimentao moeten ook boodschappen doen en kunnen me op de terugweg eventueel helpen. Na het boodschappen doen zijn we vlot weer bij de vissershaven en ja hoor…ik krijg het ding niet gestart. ‘Zou je het dodemanskoordje er niet op doen?’, vraagt René….AFGANGGGGGG! GRRRRRR! En dan start het motortje gelukkig meteen. Als een drol in een pispot zwalk ik op Zahree af maar kom nog redelijk droog over en de boodschappen ook! Herbert heeft ondertussen de vuilwaterpomp gerepareerd en die draait weer als een dolle! Die knappe vent van mij kan toch onderhand ALLES zelf repareren! Yeaaaaah!
Daarna moet ik er toch echt ook aan geloven…schoonmaken, schuren en weer schoonmaken van een deel van het houtwerk. Dat kost ons de hele ochtend. 

Schuren van het dekhuis.
Daarna een bak yoghurt en moet Herbert alleen verder met lakken. Dit deel van het hout zetten we in de Woodskin, een lak die soepel blijft en op zich heel makkelijk te verwerken is. Maar we hadden even niet gerekend op de regen die in de middag valt. Meestal beperkt zich dat tot de ochtenden. Gauw opruimen de boel en maar het beste hopen voor het lakwerk dat gelukkig wel erg snel droogt in dit klimaat. Daar gaan we maar morgen mee verder. De weersvoorspelling is dan ietsje beter.
Het is weer erg warm in de boot want het waait maar zacht. Op zich fijn maar de boot tocht dan minder goed door natuurlijk. Dat wordt weer een zweterige nacht…. Niet dat ik klaag hoor…we lezen op de app berichtjes van de Nederlandse zomer…regen…regen…en nog meer regen...met af en toe een opklaring geloof ik. Das ook niks toch?

Donderdag 17 augustus is het voorlopig onze laatste dag en nacht op het Spaanse Water. Dus profiteren van de ruimte om ons heen en we werken nog een dag als een dolle. Deze dag staat voornamelijk het schoonmaken, schuren en vetvrij maken van het dak van het dekhuis. Verder nog schuren van een deel van het houtwerk. 

Schuren van het luik.
Het lakwerk van gisteren heeft op een paar plekjes lelijke kringen maar we laten het zo. Volgend jaar weer een laag en dan komt dat wel weer goed. Deze dag geen regenbuien die de planning in de war gooien. Halverwege de middag is het karwei zo’n beetje plat en kunnen we nog even zwemmen, lekker zoet afdouchen en dan is het alweer 17 uur en gaan we naar het borreluurtje bij The Pier en daarna het Captains Dinner. De wijn smaakt TE lekker en ik drink er helaas weer 2 wijntjes teveel en het eten is vis, patatjes en salade en is prima. Joke stelt voor dat zij en Henk morgen met ons mee varen naar Marina Curaçao. Wat een super idee, Jook! We hebben weer een aller gezelligste avond en tegen half 9 zijn we weer aan boord voor een aflevering van onze favo serie en gaan we op tijd naar bed. Ik een beetje duizelig vanwege een lichte overdosis alcohol, Herbert is geloof ik ongeschonden uit de strijd gekomen. De nacht is alweer bloedheet en bovendien slaap ik sowieso altijd als een krant als ik wat teveel op heb…STOM!

Vrijdag 18 augustus zijn we redelijk vroeg uit de veren (hoewel voor veren is het echt VEEL TE WARM!) en brengt Herbert met Henk hun dinghy naar het dinghy dock (zodat ze vanavond weer naar de Bluenose kunnen komen) na Joke op Zahree geplant te hebben. Niet veel later komen de beide heren aan scheuren en gaan we soepeltjes ankerop. We kijken nog een keertje achterom en nemen voor zo’n twee maanden afscheid van het Spaanse Water. 

Henk.

Joke.
Eenmaal op zee staat er een lekker windje en kunnen we met alleen de genua tegen de 4 knopen snelheid halen. Zo hoeven deze luie zeilers niet de huikjes van grootzeil en stagfokken te halen en kan ook het schaduwdoek boven het dek blijven. Leuk om nu aan de andere kant langs al die stranden als ons ‘eigen’ strandje met daarvoor de Noble Bullie I, Jan Thiel en Mambo Beach te varen. 

Daar is 'ons' strandje en Noble Bully 1.

Goede pose, Joke!
 
Henk geeft goede aanwijzingen.
Na ruim een uur komt dan ook het hoge voormalige Van der Valk hotel met daarachter de hoge brug in beeld. 

Willemstad is nog maar ruim een mijl.
Herbert heeft dan al de havendienst opgeroepen en doet dat vlakbij de ingang naar de Sint Annabaai nog een keer. We mogen opvaren en kunnen zo door de Emmabrug. Hoe leuk is het om nu met onze eigen Zahree door deze ‘bootjes’ brug te varen! 

De Emmabrug wordt speciaal voor ons open gevaren.

Heel veel plaatjes schieten.

Otrabanda-zijde.

Punda-zijde.

Varen door de Emmabrug in de Sint Annabaai. Zo leuk!

Daar is het Waaigat waar de Venezolaanse boten met vis en fruit liggen.
Dag brugwachter! Dank je wel voor de vlotte opening!

Dank je wel voor de vlotte opening, brugwachter!
En verder gaat het weer terwijl Joke en ik links en rechts veel plaatjes schieten van de kades aan de Punda- en Otrabanda kant. We hebben veel bekijks en staan vast weer op een heleboel vakantiekiekjes van toeristen. Leuk! Daarna varen we onder de hoge Koningin Julianabrug door en draaien een stukje verder naar stuurboord het Schottegat op. In de verte menen we de containerboot te zien liggen die de giek van de Bluenose in een container nét aan wal zet (zo stel ik me dat in ieder geval voor!). Grappig idee dat ie daar ergens moet liggen! Hopen dat Henk en Joke de giek nu heel snel geleverd krijgen en ze gauw weer kunnen zeilen mét hun voorzeil!

Ligt daar ergens de giek van de Bluenose?
We zien de marina al meteen liggen en na oproep van de marina waarschuwt men ons nog eens extra voor de ondiepte die recht voor de haveningang ligt. Overigens is deze nu prima betond met kleine rood witte boeitjes. 

De aanloop van Curaçao Marine met de betonde ondiepte ervoor.
Toch is het voorstelbaar dat men makkelijk in de fout gaat hier. Je bent dan zo bezig met aansturen van de haven en je kunt de boeitjes makkelijk interpreteren als mooring-boeitjes. Wij draaien er keurig aan bakboordzijde omheen en zien al havenpersoneel op de steiger staan om onze lijnen aan te pakken. We krijgen een super plek buiten op toegewezen waar we nog een klein beetje wind ter verkoeling mogen verwachten. 

De Blauwe Neusjes zijn fantastische deck-hands!
Het briesje dat er nu waait is nauwelijks voldoende ter verkoeling en ik trek snel mijn badpak aan en neem een douche om af te koelen. We lunchen, babbelen, drinken (keurig na uh.... 16 uur!) de heerlijke rosé die Joke heeft meegenomen en de heren doen koude biertjes. 

Voorzichtig weer een glaasje rosé door Joke meegenomen. Mmmmm!
Op vrijdag begint om 17 uur happy hour van de marina. Ze zijn slecht gesorteerd wat betreft de wijn (nog maar 1 klein flesje chardonnay nou jaaaaaa zeg!) maar serveren ijskoud heerlijk bier. 

Vrijdagmiddag borrel van de marina.

Ik mag Henk best even 'lenen' van Joke... Mijn nieuwe jurk...heb ik van haar gekregen! Zo lieeeeef!
Nog een laatste gezellig half uurtje met de Blauwe Neusjes en dan gaan zijn de berg op richting de bus om weer naar het Spaanse Water te gaan. We lopen een heel klein eindje op maar niet omhoog omdat ik nog steeds ‘geplaagd’ wordt door een hele hardnekkige blessure aan mijn achillespezen grrrrr! Dus geen geklim voor mij voorlopig. Herbert en ik gaan nog even terug naar de borrel van de marina. We praten een tijdje met de baas en wat medewerkers. De marina is nog niet zo lang geleden overgenomen en men is hard bezig te verbeteren en er zijn plannen voor uitbreiding. Men begint al een goede reputatie op te bouwen en wij prijzen hun super communicatie en meedenken. Oké…alles kost natuurlijk wel het een en ander… Daarna zitten we nog even gezellig met Ronald en Nicole van de Fairy Queen waarvan we zo’n prachtig stuk Mahi Mahi kregen op Klein Curaçao. Ook zij zijn hard bezig aan hun schip dat op de kant staat.
Dan is het alweer hoog en breed donker en flans ik een beetje typische combinatie met rijst, oosterse groente en een stukje vlees in elkaar. Maar ik heb een makkelijke kostganger…hij vindt bijna altijd alles lekker. Daarna nog een afleveringetje waarbij mijn ogen af en toe dicht zakken. Lekker naar bedje…denk je dan… Maar het is zo gruwelijk heet dat ik snel mijn hoofdkussen pak en vertrek naar een mogelijk koelere plek. Pfffffff….nu verlang ik even naar het koele Nederlandse weer hoor!

Zaterdag 19 augustus ga ik om half 10 met het courtesy-busje mee naar de Vreugdenhil. Ook in deze marina kun je dus opgehaald worden om boodschappen te gaan doen. Wat een service. Ik ben samen met Michel, een Nederlandse zeiler die we al een paar keer zagen op de Canarische Eilanden. Ook hij is hard bezig op zijn boot en kan al gauw weer te water. Hij zal ook verkassen naar het Spaanse Water dus we gaan hem nu nog wel vaker zien en spreken. Terug op de boot is Herbert alweer bezig met het lakwerk. Ook de mooie naambordjes vertoonden allang tekenen van verval van het lakwerk. Stom dat we dat niet wat eerder aangepakt hebben. Spijt komt na de zonde....(gatver...wat een suffe uitdrukking eigenlijk hahahahaaa!). Het is de hele dag bewolkt maar wel benauwd maar er valt gelukkig geen regen uit het egaal grijze wolkendek. Dit hoort bij tropische storm Harvey die ten noorden van Curaçao langs trekt maar wat betreft de wind weinig invloed heeft op het weer hier. Behalve die draaiende flauwe winden en de klammigheid. Voor morgen is er wél veel regen voorspeld. Dat wordt hem niet om te schilderen!
Aan het eind van de dag is een echte douche op de haven ook wel weer eens lekker. En we maken een wandelingetje in de doodsaaie omgeving. Ach...we strekken even de benen. Om naar Willemstad te komen moet je eerst een stevig klimmetje doen en daar voel ik niks voor met mijn weigerende achillespezen.
Nog leuke dingen in het verschiet? Jazeker! Vanaf dinsdag hebben we een week een auto en vanaf de 25tste, als Zahree uit het water op de kant wordt gezet, gaan we vier dagen in een hotel! Lekker vooruitzicht!

Zondag 20 augustus begint nog droog maar dat duurt niet lang. Een licht gerommel kondigt het noodweer aan dat al gauw zal losbreken. Gelukkig blijft het onweer op zee maar de regen spoelt Zahree een paar uurtjes grondig schoon en we moeten rennen om luiken en ramen te sluiten. De manchet om de hoofdmast blijkt met het schilderen schade aan zijn kitwerk opgelopen te hebben en gauw moet er een plastic zak omheen want binnen wordt het een waterballet. Schilderen of lakken lijkt nu wel van de baan. Misschien vanmiddag nog? Maar het zorgt er wel voor dat ik het blog nu weer eens naar mijn trouwe lezers kan sturen. We hebben hier op de haven prima internet! Nog een klein stukje mogen jullie verwachten...tót het moment dat we naar Nederland gaan...dan neem ik even 6 weekjes blog-vrij!
Ik ga op de knop 'publiceren' drukken. Veel leesplezier en tot de volgende keer!.