Dat is eventjes terug!

Het wordt wel eens tijd dat ik het blog weer oppak toch? Nadat we in oktober terug waren van ons halfjaar proef-wereldreizen naar de Oostzee was ik maar wat opgelucht even verlost te zijn van elke dag een stukje schrijven…alsmaar proberen luchtige en voor mijn lezers aantrekkelijke stukjes uit het toetsenbord te rammelen en me af te vragen of ik deze of gene zinsnede niet al eerder had opgelepeld….
Maar…er is veel gebeurd sinds onze terugkomst. We hebben het op onze manier druk gehad met bezoekjes van vrienden en familie hier, op Zahree en ook vaak werden we uitgenodigd. Lekker om ook weer eens van Zahree af te kunnen stappen! En om maar niet ál te erg in een reisgat te vallen planden we veel tripjes!
Dat begon voor mij al in oktober, nog maar net een paar dagen terug. Mijn allerliefste vriendinnetje Ans en ik moesten natuurlijk héél nodig bij kletsen op een warm strand. We vlogen naar de Canarische Eilanden, naar Fuerteventura, waar we het zo druk hadden met kwekken blijkbaar, dat ik zegge en schrijven 3 foto’s gemaakt heb! Wél van het eetgebeuren in het super all inclusive hotel daar!

Wat hebben we weer genoten hè Ans? Veel lachen maar ook af en toe tranen. Nog maar net een jaar geleden verloor Ans haar liefste maatje Frans en Herbert en ik een hele lieve vriend.
In november vlogen we naar Marsa Alam in Egypte om ons in de Diving Lodge in Abu Dabbab weer te laten verwennen en nog wat meer samen te duiken. Als we straks in de Carieb zijn moet dat natuurlijk wel gesmeerd gaan! Erg jammer dat bij ons allebei de Vloek van de Farao voorbij kwam; buikloop…maar dan ECHT HEEL ERG!!!!



Hoogtepunt was voor mij het duiken met een hele grote jongen! Een enorme schildpad die geduldig knabbelde aan wat sprietjes zeegras.
Het waren heerlijke dagen met een aangename warmte…en dat in november.
Eenmaal terug in Nederland was nicht Corinne over uit Amerika. Heerlijk om haar weer eens te zien!


Maar in november kwamen ook alle Hollen en kids en aanhang op Zahree eten. Dat was….VOL!


En daarna hadden we begin december het traditionele Hollenweekend in boerderij Kolhoop, voor de gelegenheid omgedoopt tot boerderij Holhoop in Markelo, Twente. Kokkerellen en nog eens kokkerellen en het gekokkerelde ons goed laten smaken en met bijpassende wijntjes drinken, skelteren, bankhangen, bijkletsen, leren (Doenja), een door Onno en Danika georganiseerde wijnproeverij met wijnen uit de omgeving en de spanning van de Escaperoom! Alle teams kwamen (net) op tijd vrij! Een heerlijk weekend. Voor ons best even slikken als we ons realiseren dat we er volgend jaar niet bij zullen zijn. Dat zijn de niet zo leuke kanten van op wereldreis gaan….



Met dochter Doenja vlogen we half december naar Barcelona waar we een leuk appartementje hadden gehuurd in de wijk Barceloneta. Eindelijk hebben we neef Luuk weer eens ontmoet (broer van Corinne) die daar al jaren woont en een super leuke kroeg Bar Ké, runt. Misschien zien we je in het najaar Luuk, als we met Zahree in de buurt zijn!
Veel gezien en gedaan in Barcelona!



Daarna Kerst bij mijn ouders, natuurlijk gourmetten. Ook die traditioneel gezellige dag met ons allen om een enorme tafel proberen ons stukje vlees niet ál te erg te cremeren, gaan we volgend jaar ook missen.



En de andere Kerstdag bij zwager en schoonzus Evert en Quirine.



De dag erna rijden we naar Slijkenburg naar Ans waar we weer super gezellige dagen hebben. Wandelen, oliebollenbakken én het nieuwe jaar inluiden met een lekker glas champagne.



In januari bezochten we onze oude buurtjes Klaas en Just in hun tijdelijke woning in Noordwijkerhout en wandelden langs het strand en mochten op hun uitnodiging mee uit eten. We weten nu ook hoe ver het varen is…. naar Canada!



In januari gingen we ook naar het Salzburger Land naar Hochkrimml, met onze lieve Duitse vrienden Peter en Petra, zoon Florian en vrienden Andreas en Ute. We vlogen heel decadent naar Salzburg en hadden daar vóór en na het skiën ook nog een paar super dagen. Wat is de geboortestad van Mozart mooi in de sneeuw! En skiën….dat ging nog…maar daar is ook wel ALLES mee gezegd! Een PIJJJJJJJN!!!! Met een zucht van opluchting gingen bij mij de lange latten weer af aan het einde van een ongelofelijk gezellige week.

Uitzicht op Salzburg.
Dik bier! Padje vrijmaken....
PIJN!!!!! Eventjes rust! Gezellig en lekker eten! Flo bedreigt de fotografe Weer in Salzburg. Aan de Salz met prachtig weer. Het kasteel. Stevige tippel in de sneeuw. Een hele dikke pul bier. Boven de stad. Naar beneden! Mozarthuis.

We reden naar Boot Düsseldorf, kochten een duikcompressor zodat we straks zelf aan boord de duikflessen kunnen vullen. Én logeerden weer bij Peter en Petra in Wuppertal. Super gezellig!
Ook nog in januari: een weekend op de levende have passen in Klijndijk waar mijn trouwe viervoeter Mette liefdevol verzorgd wordt door Hans en Els en vriendin Judith en ik nu even de honneurs waar nemen en Hans en Els een weekendje weg kunnen. Helaas beland ik in de vroege ochtend van zaterdag nog wel even bij de Eerste Hulp van Emmen met een verschrikkelijke astma aanval. Maar de volgende dag lukt wandelen met Tycho, de lieve maar zeer levendige Stafford, weer door een stevige overdosis ventolyn! 

Judith met Tycho.

Februari was ook weer super druk! Waar haalden we toch ooit de tijd vandaan om ook nog te werken? Veel bezoekjes over en weer bij vrienden en familie. Nu het nog kan!
Maar ook alle feestjes rondom de definitieve overdracht van Hedon naar de nieuwe eigenaar Robert Jan. Een bijzondere reeks gebeurtenissen die alles voor de drie oude  eigenaren mooi afrondden en Robert Jan voor de prachtige maar ook verantwoordelijke klus zet Hedon verder op te stuwen in de vaart der volkeren! Succes Robert Jan! Wij trekken nu de wijde wereld in….

Een belangrijke dag. Het feest na de overdracht.

In maart halen we met dochter Doenja een hele reeks vaccinaties in het AMC. We gaan eind van de maand met kids, aanhang en Carla duiken op de Kaap Verden op het eiland Sal. Maar we hebben ze ook nodig voor de reis natuurlijk! Doenja is reuze dapper!

Dappere Doenja

De dag voordat we naar Sal vliegen komen Thijs en Olesia terug van hun halfjarige reis door Zuid Amerika. Met de moeder en zus van Olesia, Marina en Laima, rijden we naar Schiphol om ze af te halen. We treffen daar ook nog een vriend en collega van Olesia met een heus spandoek. Heerlijk om ze weer in onze armen te kunnen sluiten!

Daar komen ze!

Een echt spandoek!

Zo blij dat ze weer veilig terug zijn.

Olesia, Laima en Marina

De vakantie op Sal was geweldig! Wat een voorrecht om met z’n allen te (leren) duiken en te genieten van elkaar, alle geneugten van een super hotel (inclusief het gehate paarse hotel-polsbandje!) en de zon. Schoonzus Carla was de pechvogel; zij verzwikte op een verschrikkelijke manier haar enkel…al op de eerste dag. Maar dapper hinkeldepinkelde ze zich door pijn en ongemak heen. Na 8 dagen liep ze bijna weer normaal! (NOT).

Wat een pech voor Carla.

21 jaartjes jong!

Schenk maar in!

Proost allemaal!

Met mammie en pappie!

Ik zeg: open die fles!

Een échte verjaardagstaart.

Spelletje.

Op 27 maart vierden we ook Doenja 21ste verjaardag. Een hele speciale dag voor ons allemaal en haar in het bijzonder!
En natuurlijk het duiken. Thijs, Olesia en Elsemieke leerden onder begeleiding van hun zeer kundige duikleraar Digalan de ins en outs van het duiken en mochten zich aan het einde van de week Open Water Diver noemen. De rest van ons doken onder begeleiding van ons lieve kundige duikgids en oceaanbiologe Ana voor de kust van Sal. De harde wind zorgde na de eerste dag voor wat minder zicht maar wat was het geweldig! We zagen een slapende schildpad in een grot, een stingray maakte zich snel uit de voeten…uh vinnen… een babykamer uitpuilend van koffervissen en nog veel meer hele kleine zeeslakjes en poliepjes die de warme belangstelling hadden van Ana als zeebioloog maar waar wij gedachteloos aan voorbij flipperden. We hoorden ook een moeder en kleintje walvis op geringe afstand. Helaas waagden ze zich niet in ons zicht! Of misschien wel gelukkig…..?




Hoogtepunt was de duik met de nieuwbakken laureaten op de laatste duikdag. Behalve Carla…die hield vanaf het strand nauwlettend in de gaten of we allemaal wel weer veilig op het droge terugkeerden….
Te snel was deze zalige week voorbij en moesten we allemaal weer ‘back to work’! Ook Thijs en Olesia hahaaaaa! Wij pensionado’s Tineke, Herbert en Carla natuurlijk niet! Hoewel…in de laatste paar maanden voor ons vertrek eind juni (nu zo gepland) zijn wij ook druk-druk-druk hoor!

Wat denk je van de verantwoordelijke taak te moeten koken voor het traditionele (bestond niet in onze tijd geloof ik…) 21-jarigen diner van dochter Doenja. Broers en papa dienden te serveren in hun mooiste kloffie. Carla stond me gelukkig bij in de keuken! We mochten wel mee-eten hoor.



Maar tijd voor andere leuke dingen is er zeker ook! We hebben een weekje gezeild op het IJsselmeer. Veel zon, gemiddeld iets te weinig wind.
Monique en Huub kwamen met hun buurtjes langs bij de Block van Kuffeler. Oudste Thijs kwam, toen we bij Oude Zeug, een werkhaven aan de westzijde van het noordelijk deel van het IJsselmeer ligplaats hadden gekozen, een nachtje slapen. Het is daar vandaan maar een paar minuutjes rijden naar zijn werk! We reden naar Medemblik en aten daar heerlijk bij De Driemaster…een aanrader!


Thijs was de eerste die het nieuwe bed mocht uitproberen en…het beviel!


De dag erna fietsen we naar het bedrijf waar Thijs afstudeerde maar waar hij nu meteen een vaste baan heeft, HGG. We kregen een hartstikke leuke rondleiding!



Én een dagje gezeild met ons opstapper voor de zeiltocht over de oceaan Dominique. Dat was hartstikke gezellig. We zijn ervan overtuigd dat dat helemaal leuk gaat worden en dat ze ons tot grote steun gaat zijn.



In Hoorn kwam Thijs nog een nachtje slapen. Zo goed beviel het bed! Kees en Lucy kwamen ook weer even op bezoek! Gezelligheid!



Op technisch gebied is Zahree zeer  ‘opgepimpt’ te noemen. De bekleding van zithoeken is vernieuwd.
De duikcompressor heeft een plaatsje gevonden in de machinekamer, de afvoer van de rookgassen is gerepareerd en zo veranderd dat hij nu met gemak gedemonteerd kan worden. De eettafel kan in een handomdraai tot tweepersoonsbed getransformeerd worden. Er is een grotere plotter gekomen bij de stuurstand binnen, een nieuwe energiezuinige radar, een elektrische lier voor de grootzeilschoot, de zeilen zijn naar de zeilmaker gebracht, een zonnezeil besteld voor boven de stuurstand buiten. Nieuwe flexibele zonnepanelen prijken nu aan stuurboordzijde van Zahree en moeten samen met het verplaatste grote zonnepaneel zorgen voor voldoende stroom om ons in december over de oceaan te helpen zonder dat we zelf aan het stuurwiel hoeven te staan of anderszins moeten beknibbelen op energieverbruik. Je wilt niet weten hoeveel tijd mijn handige schipper moet steken in het bedraden van al dat moois. Er is een stuk van de giek gezaagd. Het beslag daarvoor moet worden aangepast….en schuurwerk…..heeeeeeel veeeeeeel (ik!) en lakwerk, ook heeeeel veeeeel (Herbert) en nog VEEL MEER! En dat terwijl het toch niet altijd even mooi weer was!



Verder in het kader van de voorbereiding op de grote oversteek: vlees inmaken met Ans in Slijkenburg. Ze heeft een gigantische weckketel en we hebben toch zeker wel voor de helft van de tocht draadjesvlees en kip ingemaakt! Nu maar hopen dat het goed blijft en lekker is!

Mmmmm draadjesvlees voor op de oceaan.

En wecken maar!

De....kip!

En...ook het rund!

Gisteren, na weer een dag hard werken, werd ik verrast met moederdagbezoek van mijn drie nu volwassen spruitjes. Ze probeerden écht van het verse lakwerk af te blijven wat maar een enkele keer mislukte! Ze bereidden samen een zalige maaltijd en daarna ginen we naar de film Mother’s Day! Zo gezellig!

En nu, we schrijven 9 mei, straalt het zonnetje aan de hemel, tik ik dit natuurlijk weer veel te lange blogbericht. Het wachten is nu op het genezen van de kloven in mijn vingers zodat ik verder kan met schuren en het laatste houtwerk afgelakt kan worden.
Volgende week gaan de twee masten eraf bij Orange Nautical en verhuizen we even naar Zaandam. We kunnen daar voor de deur van de enorme hal liggen waar we ongeacht weer en wind kunnen werken aan de giga houten masten. Een nieuwe laklaag, de verlichting en alarm en nog veel meer staat ons (uh voornamelijk Herbert…) te wachten!
Daarna is het ECHT bijna zover en gaan we eind juni bij IJmuiden linksaf!

Is toch nét ons gedrukte visitekaartje aangekomen!

Tot gauw!