Noorwegen niet, Kanaaleilanden wel!

6 juli 2013, eindelijk…VAKANTIE!!!! Alle kaarten voor de derde poging naar Noorwegen te komen zijn ge-upload. Diesel genoeg voor de gehele overtocht. Alles gesmeerd en nagelopen. Jammer hoor..een paar dagen van tevoren wat het duidelijk dat de wind in de noordhoek zit en blijft. Bovendien nog zeer zwak ook. Hebben we zin om er tegenin te gaan? De hele weg op de motor. Nee hoor..we besluiten pontificaal de andere kant op te gaan richting de Kanaaleilanden, Guernsey, Jersey, Sark: ook leuk!
Vrijdagavond zijn we al aan boord gegaan.

Proost..op een fijne vakantie!

Rutger en Elsemieke gaan twee weken mee. Daarna moet Els weer aan het werk en gaan huiswaarts met medeneming van haar vriendje en zal Thijs komen. Hoe en waar weten we nog niet. Vliegtickets boeken we nog niet; het kan allemaal anders gaan dan verwacht, weten we ondertussen.
Om 10 uur zijn we op weg naar de sluis van IJmuiden. De jachtensluis geeft maar een diepgang van 2.45 m. aan. Tegen beter weten in varen we erin maar bij navraag bij de sluiswachter voorspelt deze 2.40 m. water boven de drempel. We druipen met de staart tussen de benen in z’n achteruit af en mogen de grote sluis in en schutten daar vlot naar zout water.

Achteruit...dit gaat helaas niet!

Het moet deze sluis zijn voor ons.

 Bij de havenlichten draaien we tegen de wind in om het grootzeil te zetten. Een flinke coaster waarschuwt met een enorm getoeter dat hij dat helemaal geen goed idee vindt. Wij dachten dat het nog wel even kon… Oké, dan nog even door en eventjes verderop staat alles vlot en gaan we met een gangetje van 3 tot 4 knoop richting het zuiden. Rutger heeft trek in een makreel en gooit hoopvol een tiental haken over de railing maar de vissen hebben geen trek om op ons bord te belanden en bijten mooi niet. Later gaan we te hard en haalt Rutger de hengel mistroostig in. Dat wordt niks met die vismaaltijd.
De zee is extreem rustig en koken is geen probleem. 

We eten goed op zee.

Kijk maar!!!

 We voelen ons allemaal redelijk, nauwelijks katterig van de zeegang. De parasailor kan mooi bij en direct neemt de snelheid toe tot een fijne 6 knopen, een beetje geholpen door de stroom.

De parasailor in vol ornaat.

Rutger en Elsemieke zullen de eerste wacht nemen van 20.00 tot 24.00 uur.
7 juli: Herbert en ik nemen dan de ‘hondenwacht’ tot 4.00 uur en mogen daarna weer 4 uurtjes naar bed. Voor het donker wordt strijken we de parasailor. Maar goed ook want als Herbert en ik ons dienstje doen is er te weinig wind en zetten we de motor bij. Saai varen zo maar wel een prachtige sterrenhemel. Het is fris maar niet koud, goed te doen.
’s Ochtends staat er een heerlijk zonnetje. Weinig wind maar later net genoeg om te zeilen. Oeps, daar ligt een marinevaartuig en we hebben het Belgische gastenvlaggetje nog niet op. Schijnheilig hijsen we het subiet. Maar we krijgen voor de verandering geen controle. De dienstdoende officier zwaait vriendelijk. 

 Voor Oostende pikken we via kanaal 16 het weerbericht mee; oost-noordoostenwind 3 tot 4…heel mooi!  
In de loop van de dag neemt de wind toe en hebben we een zalige zeildag. De kleding kan steeds meer uit en lezen en bakken maar. Omdat we mooie ruime wind hebben kunnen we ook het topstagzeil hijsen en sleurt die ook lekker mee. ’s Avonds eten we teriyaki prut met rijst. De kids lusten alles hoor. Nu nemen zij de ‘hondenwacht’….nice! Zij vinden het niet echt leuk om wakker gemaakt te worden…ze lagen zooooo lekker!

Ze weten nu nog niet dat hun wacht zo gaat beginnen!

Om 21.00 uur neemt de wind wat af. We besluiten de genua te loevert (iets aan de zijde waar de wind vandaan komt) op de boom te zetten. Dat gaat een tijdje goed maar dan gaat de wind meer naar het noorden en heeft de schipper wel wat werk om de boom naar de andere kant te brengen.

De genua op de boom.

 8 juli: ’s Nachts gaat de wind steeds verder liggen en moeten de lappen weer naar beneden. Het grootzeil blijft staan voor wat stabiliteit maar de motor moet helpen. Later trekt de wind alsnog aan en kan er weer gezeild worden. Als wij de beurt overnemen tikken we steeds de 8 knopen aan, geholpen door de stroom. Herbert en ik gaan binnen sturen. Daar is het een stuk behaaglijker en zijn allebei reuze blij als Rutger en Elsemieke om 8.00 de wacht overnemen en we nog even mogen slapen. Best vermoeiend dat wacht lopen.

Het laatste stukje van de wacht stuur ik binnen.

 Het is wennen om te slapen bij al dat lawaai; geklapper van zeilen, gekraak van de giek, kloink, kloink van de noodhelmstok… We hebben nog 90 mijl te gaan, de wind is qua richting en sterkte meer dan oké. 6 uur stroom mee en dan weer tegen. Loopt de stroom tegen dan worden de golven hoger en rollen we erg heen en weer. Irritant en niet comfortabel. Maar de voortgang blijft de gehele dag redelijk. We lopen onze wachtjes. Pas de laatste 25 mijl wordt het zwaar. Elsemieke en Rutger zien de snelheid teruglopen tot minder dan 2 knopen door tegenlopende stroom terwijl de wind steeds verder afneemt. De parasailor moet gestreken worden.

9 juli: Uiteindelijk gaat om 24.00 uur de motor aan en al het zeil, behalve de achterste stagfok, neer en zijn we om 2 uur binnen de pieren van Cherbourg. In het stikdonker kunnen we in de marina geen ligplaats vinden. De gastensteiger ligt vol. We gaan voor de marina ankeren. Om 2.00 uur heffen we het glas op de goede afloop van een redelijk voorspoedige overtocht. We genieten van de rust en de stilte en slapen tot ver in de ochtend. Over de marifoon mogen we ligplaats kiezen aan de gastensteiger. Deze is niet verbonden met land. Maar dat is geen probleem; we hebben een dinghy! Jammer dat het motortje dienst weigert. 

Rutger haalt Eva, Steijn en Renee op.

Nu de ouders nog.

 Ondertussen krijgen we een sms van Gerritje en Pieter dat ze vlak in de buurt op de camping zitten. Ze komen met hun drie kinderen, Eva, Steijn en Renee, langs. Rutger haalt ze roeiend op. Na de rondleiding op de Zahree is Pieter al snel met Herbert aan het sleutelen.

Pieter helpt Herbert met de buitenboord motor

Oorzaak is een haperend membraam. Maar in ieder geval loopt ie weer. Steijn en Renee zijn zo dapper om in het water van een graad of 16, hooguit, te gaan zwemmen. Steijn wordt geholpen door Rutger. Vrijwillig? Nee…dat niet.  Brrrrrrr…mij niet gezien. 

  

Rutger helpt Steijn een handje.

Bijna....

Eva spoelt Renee af met zoet water.

Fin voel zich al weer wat meer op zijn gemak.

Renee heeft de motor bestudeerd.

Gerritje in de relax-stand.

Nadat ons bezoek is vertrokken gaan we op zoek naar een winkel die ons een nieuw onderdeel kan verkopen. Dat wordt bestellen. Donderdagmiddag kunnen we het halen. Aan het einde van de middag gaan we Cherbourg in naar de enorme supermarkt. Zo’n winkel kan ook té groot zijn! Terug op de boot gaan we aan de wijn en bier met hapjes. Een boot van de douane cirkelt wantrouwig om ons heen. En ja hoor…na een omtrekkende beweging worden we uitgebreid ondervraagd op contrabande. Alles is oké, natuurlijk. De heren zijn weg van ons schip en zeer geïnteresseerd in onze plannen ten aanzien van de wereldomzeiling.

Ja hoor...natuurlijk hebben we weer uitgebreide controle

Niks kunnen vinden. Au revoir!

 Na het eten gaan Herbert en ik vroeg te kooi. Hondsmoe lukt het me nog geen 5 minuten te lezen. Ik vertrek naar dromenland.

10 juli: Na het ontbijt gaan Rutger en Elsemieke met de fietsjes op pad. Herbert en ik zetten ons aan de reparatie van een fikse scheur in het grootzeil. Op ons aluminium campingtafeltje met daarop de naaimachine op het dekhuis kunnen we net bij de gedeelte van het zeil komen met de lelijke scheur. De bovenste zaling (dwarshout bovenaan op de mast) heeft daar het zeil vakkundig doorgeschavield (geschuurd). Een dubbel stuk zeil erop en het kan wel weer even zo. Een andere scheur is eenvoudiger te repareren. En passant pakken we een reparatie van een tas mee en de opbergzakken van de vallen en reeflijnen. Zijn wij even goed bezig! Daarna komen de kids alweer terug. Ze hebben 25 km in de benen zitten waarvan een deel bergopwaarts. Zo was het wel weer mooi zat. Ik type dit blog en Herbert is voor een volgende klus in het motorruim verdwenen. Zo gaat dat hè, koop een boot..’t wordt je dood! Koop een grotere boot; ben je nog eerder dood!.Zouden we vanmiddag nog in dat gezellige toeristentreintje komen dat ik over de kade heb zien rijden? Of wordt ’t fietsen? Geef mij maar het treintje hahaha. Nou, je raad het al…het werd fietsen. In zo’n treintje wil men nog niet dood aangetroffen worden. Herbert en ik fietsen naar het volgende dorp en rijden over de pier naar het meest westelijke gedeelte van de Rade.

De Rade van Cherbourg

Een boek.

 Daarna rijden we naar het centrum van Cherbourg en strijken dorstig neer in een café met internet en doen daar goede zaken met  de aanschaf van verscheidene ‘pressions’ en gaan los met de wifi. (geen foto’s helaas!)
Rutger belt of we er nog eens aankomen voor de borrel. We komen met moeite overeind maar redden het tot de marina. De kleine jongen haalt ons op en even later zitten we weer in het zonnetje met meer bier en rosé. Herbert zet zich kreunend aan de reparatie van het toilet bij onze slaapkamer. Niet fris, wel heel effectief! De wc ruikt niet meer naar een openbaar toilet!
Tien bonuspunten voor de schip!

Vervanging van een onderdeel van de wc.

Rutger kookt vanavond. Hij is echt de beste kokkie!

Haute cuisine!

Els gaat nog even hardlopen maar heeft wat ruzie met het roeien met de dinghy. Ze leert het wel!

Elsemieke uit koers.

Elsemieke op koers.

 Rutger roept ons aan tafel. Het lijkt hier potdomme wel een sterrentoko!

Sterrenrestaurant Chez Zahree.

Topgerecht.

De 'schade' in de keuken is voor de ouders.

Jammer dat het bericht dat de oma van Elsemieke haar heup heeft gebroken de stemming wat bedrukt maakt. We denken aan oma en de ouders van Els. Wat een rot bericht!

Na het eten maakt ik het blog tot het moment van nu af. De kids zijn douchen en daarna gaat een te spannende serie op. Mooi moment voor moeders om af te taaien met medeneming van de e-reader. Morgen weer een dag! Gerritje, Pieter en hun kinderen komen een dagje om mee te zeilen. Morgen meer!

11 juli: Eva schrijft:
Wat een wind!!!! De hond, Fin, vind het ook helemaal niks. De vrouwen hoeven niet veel te doen want we hebben maar liefst 4 stoere mannen aan boord. Ik voel me ondertussen steeds iets meer misselijk. Wagenziek en zeeziek, kan niet beter jongens… Tinus, Tineke, vindt het weer leuk om ons nat te spetteren. Brrrr wat is de zee koud!!!! Ik hoor de motor starten, nog 10 minuten en we zijn er. Hèhè wat een tocht weer!!!

Eva kan nog lachen.

 Next time, better time!!!

Renee schrijft:
we gingen vandaag lekker zeilen  met een hele grote boot op de zee. Ik heb ook nog gestuurd ik moest ergens boven op staan anders kon ik het niet zien. Ik heb nog nooit eerder op zo’n grote boot of op de zee gezeild. Ik vond het super gaaf, eva werd een beetje misselijk, fin volgens mij ook hij zag er tenminste niet heel erg goed uit. Na een tijdje waren we weer in de haven bij Cherbourg, toen gingen we eten en thee drinken. Dank je, ik ga graag nog een keer mee.

Renee aan het roer.

Tineke schrijft:
Donderdag 11 juli: Herbert is er rond half negen uit en maakt een heerlijk ontbijtje op bed voor de schipperse. Wat is het toch een schat van een man, of niet dan? Rutger is helemaal een beetje verontwaardigd: waar is ons ontbijtje? Ff lekker zelf doen, jongen!

We bereiden e.e.a. voor en om 11 uur staan Gerritje, Pieter en hun kids al te trappelen op de Q steiger en haalt Rutger ze roeiend op. Het waait flink en is bewolkt, eigenlijk gewoon koud maar we gaan het gewoon doen hoor. Een tochtje aan de wind tot net na de havenlichten en dan bakboord (links) uit om een stukje verderop weer de Rade binnen te varen. Dan weer aan de wind terug naar de marina. Net mooi met dit windje 5.

Gezellig!

Eva staat Fin bij.

Voor twee verslagen: zie boven. Iedereen, inclusief Fin de hond (een berghond, mind you!) brengt het er redelijk ongeschonden en sommigen zelfs enthousiast vanaf. Een lekkere vette croissant helpt zeeziekte op afstand te houden.

Pieter houdt ons op koers.

 In de marina smeert Gerritje lekker stokbrood met vanallesennogwat. Alleen Eva hoeft nog ff niet; zij gaat aan de kruidenboullion. De zeebenen moeten bij haar nog even uitgroeien.
We kletsen de halve dag over carrières, kinderen en nog veel meer. Super gezellig. 

Hoe zit dat?

Om een uur of drie gaat de familie van boord. Wij gaan gevieren het versleten onderdeel van de buitenboordmotor ophalen en dan naar Cherbourg town voor een lekkere bier (en cola).
Op de weg terug doen we nog wat boodschappen. We hebben de smaak van het franse stokbrood weer te pakken. Aan boord spuiten Elsemieke en ik de boot even schoon maar vergeten dat er wat raampjes open staan. Wat kun die heren een lawaai maken…..!!!!!! De laptop had gelukkig de klep dicht (ahum…beetje dom!).
Rutger is vanavond weer de kokkie. Gevulde kip! Zo meteen is het: aan taaaaaafelllll!!! MMmmmmmmm.
Morgen gaan we richting Alderney, door de Alderney Race, een berucht stukje water waar het enorm stroomt en waar je moet rekenen. Anders kom je niet tegen de stroom in. Ook kan het er enorm spoken qua golven dan. Zal wel goed komen. Tot morgen!

Vrijdag 12 juli:
We gaan om 11.00 uur op weg naar Alderney. Het is bewolkt en er staat een lichte wind.

Vertrek uit Cherbourg.

De zee is warrig door alle stroomrafelingen maar Zahree heeft er weinig last van. We hebben nu veel voordeel van ons grote, zware schip. Later komt het zonnetje erbij. Heerlijk! 

De vuurtoren van Bray Harbour

Net na drie uur pikken we een boei op in Bray Harbour. De hele baai ligt vol van zulke moorings. Het verraadt hoe druk het er kan zijn met bezoekende schepen. Nu is het er niet erg druk. 

Bray Harbour.

 Rutger en Elsemieke gaan met de watertaxi naar de kant. Er staat veel swell (golven) in de baai dus met eigen bootje is even geen goed idee. We moeten ze bellen want kanaal 37 zit niet op onze marifoon. Als wij naar de kant willen heeft de watertaxi panne, vergeet ons vervolgens te halen. Dan maar met de eigen dinghy. Nou…nee..het hobbelt te erg; Herbert gaat bijkans te water. De watertaxi wordt nogmaals gebeld. Uiteindelijk worden wij ook opgehaald en gaan we geld pinnen in St. Anne, natuurlijk bovenop de berg/heuvel.

St. Anne op de berg.

Zahree op de achtergrond.

 We eten heerlijk in restaurant The First and Last restaurant aan de haven met uitzicht op Zahree.

The First and Last Restaurant.

De gemiddelde leeftijd van het bedienend personeel ligt zeker boven de 65. Wat een enorm vriendelijke dames! 

Welke wandeling?

Elsemieke kiest het pad voor morgen.

Hongerrrrr!

De baai zien we uit het raam.

 Om half tien gaan we nog net met dagtarief met de watertaxi terug..we blijven krenterige Nederlanders toch? Zahree ligt nu bijna helemaal stil. De wind is gedraaid en de baai geeft nu meer beschutting. Een zeer rustige nacht volgt.

Zahree met op de achtergrond het Fort.

Zaterdag 13 juli:Zus Katinka is vandaag jarig. Zij is met Ron in het hoge Noorden, Finland en heeft regen en kou..maar wel een open haard en een sauna. Wij hebben zon maar geen wind. Tijd voor een stevige wandeling van 11 km. De afstand was niet mijn keus natuurlijk. Alderney is prachtig om te wandelen. We zien onderweg veel mooie bloemen, steile kliffen, duizenden Jan van Genten. Het enige Duitse concentratiekamp op Alderney laat ons stilstaan bij het drama van de Tweede Wereldoorlog. De foto’s spreken verder voor zichzelf.

We moeten er aan geloven.

Elsemieke zet er flink de pas in.

Paardje.

Follow me!

 

De fotograaf.

Gebouwtje van het voormalig concentratiekamp.

Vol met Jan van Genten.

Die klim was NIET LEUK!

Niet nog hoger, toch?

Daarna gaan de schoenen uit en strekken we ons vermoeid uit op het dek en gaan aan de borrel. Rutger en Elsemieke gaan ’s avonds nog een keer naar de kant om te douchen maar wij doen het met een kattenwasje aan de kraan.

Zondag 14 juli: we staan om half vijf op om de stroom vol mee te krijgen naar  Guernsey. Vroeeeeeeg!!!!!

Onchristelijk vroeg maar een prachtige morgen.

Heel zachtjes op de motor is het prima vissen..met twee keer de hengel uitgooien heeft Rutger 7 forse makrelen aan de haken.

Vier makrelen!

Zonder pardon de koppen eraf.

 En hup, de koelkast in voor vanavond! Er staat geen knoopje wind dus de gehele 23 mijl is het brommen. Maar de stroom helpt daar goed aan mee. Het vroege uur eist z’n tol; de kids kunnen de oogjes niet openhouden. Mooie foto-opportunity!

Het was te vroeg vanochtend.

Guernsey.

De havenmeester ziet geen mogelijkheden voor ons in de haven en verwijst ons naar de ankerplek. Nog gratis ook…zegt hij erbij. We ankeren er zonder problemen; het anker houdt in één keer. Het is ook zulk een rustig weer dat het probleemloos kan.

Anker klaar maken.

De ankerplaats met de stad op de achtergrond.

We gaan met de dinghy naar de kant en verkennen het stadje. Heel anders dan Alderney; het verkeer is overvloedig, lawaai en stank. Wel even gratis wifi bij het havenkantoor. We klimmen het stadje in. Waarom moeten die plaatsjes altijd tegen een helling liggen? Bovenaan splitsen we; Rutger en Elsemieke willen een park bezoeken. Wij gaan voor de oude stad.

Zahree zien we net liggen.

Brrrrrrrrrr......

Rutger gaat daarna. Hij maakt de schoepjes van de snelheidsmeter weer gangbaar.

Rutger gaat de schoepjes van de snelheidsmeter vrij maken.

Herbert is nog stoerder want hij duikt er zonder mankeren in één keer in. Ik heb geen kans de Lucky Luke-duik op de gevoelige plaat vast te leggen. Dat hart van hem MOET wel in orde zijn.

Herbert duikt er zo in!

Daarna is het borreltijd en Rutger en Elsemieke gaan naderhand de keuken in waar de makrelen te wachten liggen om een ovenbehandeling te ondergaan. Mmmmmm heerlijk! ’s Avonds installeert het grootste deel van de crew zich voor de laptop voor een pief-paf-poef serie. Daar heeft de schipperse geen behoefte aan. Ik duik op bed met de e-reader. Not for long!!!!

Maandag 15 juli: Laat ontbijt. Zo’n blog moet je eigenlijk elke dag bijwerken en dat had ik nagelaten. Dus was ik alweer uren in de weer met foto’s selecteren en comprimeren. Onze oven levert vers gebakken stokbrood. Daarna splitst de bemanning zich. De jonkies gaan nogmaals aan de wandel. De schipperse ook, maar om boodschappen te doen. Herbert brengt ons naar de kant en tuft terug om de was op te hangen en allerhande reparaties uit te voeren. Ja…denk maar niet dat het vakantie is voor mijn arme echtgenoot. En dat met die warmte. Bladstil en geheel zonnig. 

We halen jullie wel aan het eind van de pier op!

We gaan met het late opkomende tij naar het mini-eilandje Herm dat maar 3 mijl van Guernsey ligt. 

De was hangt vrolijk te wapperen..ze zullen wel denken..op dat cruiseschip!

We moeten zorgvuldig navigeren want het is een ritje tussen allerhande rotsige obstakels door. We gaan er ankeren. Kan niet eens anders want de haven valt droog en daar is onze langkieler niet op ingericht.
Later in de middag gaan we op de motor, bij gebrek aan wind, naar het eilandje Herm. Het is maar een paar mijltjes. We moeten erg opletten want de stroming zet ons alle kanten op en er liggen verraderlijke rotsen net onder water. Het veer van Herm zit ons op de hielen en wil ons perse aan bakboord passeren. Het kan allemaal net. En met net genoeg water onder de kiel draaien we de ankerplek bij Rossario Beach op en gaan achter de Xiu, een X 40, waar we ook al bij voor anker lagen op de ankerplek van Guernesy, voor anker.

Naar Rosario Beach op Herm

We willen net voor het eten gaan wandelen op Herm. Op weg met de dinghy roept de schipper van de Xiu naar ons of we mee willen eten. Hun zoon vond dat een hartstikke leuk idee. Ja hoor, dat vinden wij ook helemaal gezellig. De wandeling blazen we af en binnen een half uurtje zitten we aan de bbq op hun gloednieuwe Cobb met medegenomen lamsspiesjes en sla en natuurlijk  wijn. Igor en Hannelore en hun kinderen Koen en Jasmijn zijn net ruim een week vertrokken voor een half jaar zeilen o.a. naar de Middellandse Zee. Dat brengt mooie herinneringen bij ons boven. Van onze reis in 2001 naar Griekenland. Onze kinderen waren toen ongeveer hun leeftijd. Igor en Hannelore hebben heel wat meer problemen gehad met de leerplichtambtenaar. Idioot gedoe! De kinderen leren zoveel meer en zoveel andere dingen dan op school. We vertellen ze dat ze zullen merken dat ook hun kids ver voor zullen lopen als ze terug komen. En de ervaring nemen de kinderen voor altijd mee. Het is zo iets moois omdat met je gezin te kunnen doen! 

bbq op de Xiu.

Marshmellows.

Na Igor nog in de mast gehesen te hebben die daar een lampje wil vervangen gaan we naar de Zahree. 

Igor klimt als een aap omhoog.

Koen en Jasmijn moeten nu echt slapen! Het is een prachtige rustige avond. Morgenochtend komt de familie van de Xiu bij ons aan boord koffie drinken. Gezellig! We gooien de plannen om. We staan morgen niet om vijf uur op om naar Jersey te gaan maar gaan morgen eerst wandelen op Herm en gaan later in de middag naar Sark op een mijl op 6 afstand. Een mooie tussenstop vóór Jersey. Dat doen we dan op woensdag.

Ondergaande zon.

Dinsdag 16 juli: De volgende dag horen we al zeer vroeg het gezeur van de brulboeien i.v.m. mist. Je ziet werkelijk geen hand voor ogen. Wat later verschijnt het zonnetje en lost de mist een beetje op. De wereld ziet er een beetje spooky uit vandaag.

In de mist.

 Een uurtje later trekt de mist iets verder op. Na het ontbijt komt de bemanning van de Xiu langs. Ze staan wel even te kijken van de ruimte op onze Zahree.

Igor krijgt van Herbert een rondleiding.

Hannelore.

Elsemieke aan het werk met Jasmijn.

Rutger speelt met Koen.

Koen en Jasmijn gaan lekker spelen met Rutger en Elsemieke. Na een uurtje gaan we naar de kant en wandelen met de familie een stukje op.

Een insectenhotel.

Mist net boven het water.

De geo-doosjes...Jasmijn heeft er één gevonden.

Hoogste punt.

Rutger vindt ook een geo-doosje

Daarna scheiden onze wegen. Zij gaan vandaag terug naar Guernsey om een andere familie te ontmoeten. Wij wandelen Herm zo ongeveer rond en varen dan uit met extreem weinig wind. De zeilen blijven amper bol. Rutger is blij want hij wil een slakkengangetje om de kans op een goede visvangst zo groot mogelijk te krijgen.

Goede moed..Rutger wil meer makrelen vangen.

Helaas! Ze bijten niet! Wel komt een jonge meeuw die aangevallen werd door een oudere soortgenoot even bij ons schuilen. De aanvaller druipt af met de vleugels tussen de benen en het kleintje hipt nerveus heen en weer. Ik wil hem paaien met een broodkorstje maar dat is teveel eer. Hij vliegt op en is weg richting land. We hopen dat ie de pestkop niet meer tegen komt.

Een jonge meeuw schuilt bij ons.

De stroom staat eerst dwars de ene kant op en dan de andere kant. Al met al schiet het niet erg op en op een moment krijgen we er genoeg van. Borreluur nadert dus de motor gaat aan. Na een uurtje zijn we op de ankerplek Dixcart Bay. Na een biertje en een wijntje gaan we aan land. Rutger roeit het hele eind. Bovenaan de klif splitsen we. De kids nemen de avontuurlijk route langs de kliffen. Wij gaan het dorpje zoeken. We vinden het na een half uurtje en kunnen er net voor sluitingstijd eieren scoren. Het brood is natuurlijk allang op. Dat zullen we morgen zelf moeten (af)bakken. Op de terugweg ontmoeten we Rutger en Els weer bovenaan en samen dalen we af.

Dixcart Bay bij Sark

Net op tijd voor eitjes.

De Tourist Information is al dicht.

Prachtige huizen, mooie stokrozen en andere bloemen.

Druiven verbouwen ze ook op Sark.

Goede rust-stoel voor mams.

De baai.

Elsemieke en ik nemen het koken voor onze rekening vanavond. De dis wordt goed ontvangen. Na het eten is het al snel donker. Nu dus!! We gaan vroeg te bed want morgen om half 7 op. Het lijkt wel werk joh!

Stevige stroom

Woensdag 17 juli: Om 6 uur ’s ochtends vertrekken we op de motor. De wind is nauwelijks de moeite waard. Toch proberen we even te zeilen. We bellen later op de ochtend met Thijs. Vliegtuig naar Jersey of toch naar st. Malo? De wind zal morgen meer zijn dus het wordt st. Malo.

Vis schoonmaken.

Het staartje 'leeft' nog.

Westzijde van Jersey.

Aan de westkant van Jersey liggen wat visboten. Die liggen er vast niet voor niks! Rutger gooit nog maar eens de hengels uit. Vijf lekkere makreeltjes trekt hij zomaar uit het water. De koppen liggen alweer vlot naast de lijven. Elsemieke heeft alweer een iets sterkere maag dan de vorige keer en maakt onverschrokken foto’s. Ze is in de weer met aluminiumfolie. Ze moeten natuurlijk goed ingepakt in de koelkast. Als ze even een staartje een duwtje geeft doet die makreel nog een uiterste poging om wat tegengas te geven. Onder het slaken van een ijselijke gil stort het pakketje neer. Elsemieke heeft het wel even gezien met die dooie vis! Huh…griezelig dat ze zelfs zonder kop nog spartelen.
We gaan midden in de baai van st. Aubin voor anker en met de dinghy naar de kant. Het is een heel eind want het strand is hier erg breed en loopt met hoogwater ook helemaal onder. We leggen het bootje aan een lange lijn bij een trapje hoog en droog. We moeten een kwartiertje lopen naar st. Helier, de hoofdstad van Jersey. Aan alle fancy gebouwen, hotels e.d. kun je wel zien dat de economie hier (nog) goed draait. De Kanaaleilanden zijn immers belastingparadijzen! We gaan naar de touristinformation voor wat kaarten en info. Kingsstreet, de belangrijkste winkelstraat, is een drukte van belang met winkelend publiek.

Kongsstreet st. Helier.

Te druk voor ons..we klimmen de trap op naar Regents fort. Dit fort is omgetoverd tot activiteitencentrum hoog boven de stad. We pikken en wifi op. Herbert haalt de NRC op, we appen en internetten wat af. Daarna ontdekken we een trappenhuis met een roltrap naar boven maar de gewone benenwagen-trap naar beneden. Had moeders eerder moeten weten! Maar…de training van het luie lijf weer min of meer gehad. vandaag. Daarna lopen we terug naar de dinghy. Die ligt nu vlak aan het water. Mooi! De wind is intussen gaan waaien en eenmaal op de boot trekt deze nog verder aan. Mmm die wind hadden we iets eerder willen hebben om te zeilen. Zelfs in de baai gaan we op en neer. Aan het eind van de middag gaan we verliggen naar een ankerplek vlak bij st. Aubin. Daar gaat Herbert weliswaar met pak, te water om de schroef te controleren. Hij zit onder de pokken en met verschillende duiken maakt Herbert hem zo goed als zo kwaad als het gaat schoon. We hopen dat dit zal uitmaken. De laatste tijd horen we de schroef vreemde geluiden maken onder het schip. Veder lijkt de schroef in orde. Geen beschadigingen te zien en hij zit gewoon goed vast aan de as.

Pokkenvrij maken en controle van de schroef.

Tegen vijf uur gaan we naar de kant. De wind is nu krachtje vier en geeft wat golfjes dus we worden aardig nat in de dinghy. Ook zo weer droog allemaal.

Wij rennen wel even terug naar de dinghy!

Proost!

Lieeeeeefff!!!!

We wandelen eerst omhoog en nemen een afslag naar de vorige baai waar we vanochtend langs voeren. We volgen het aantrekkelijk bordje van The Old Smugglers Inn. Het is al tamelijk laat en ik vat het plan op er te eten. Els en Rutger rennen binnen een record tijd heen en weer om het bootje hogerop het strandje te trekken. Het is na laagwater en we zijn bang dat bij terugkomst de dinghy gevlogen is. We eten heerlijk in het voormalige roversnest. Daarna terug naar de boot en vroeg naar bed. Morgen gaan we weer om 6 uur weg om het tij voornamelijk mee te hebben naar st. Malo waar Thijs aan boord zal komen en Rutger en Els eraf zullen gaan.

Donderdag 18 juli: Weer voornachtelijk tijdstip voor vertrek! We laten de kids lekker uitslapen. We moeten nauwkeurig manoeuvreren vanwege allerlei ondieptes bij Jersey. Met grootzeilen en genua proberen we te profiteren van het beetje wind dat er staat. Thijs belt als we nog bereik hebben; hij gaat vertrekken. Later trekt de wind wat aan en gaan alle zeilen bij. Aanvankelijk varen we een iets zuidelijke koers om een groot ondieptegebied Des Brisants te vermijden. Daarna kunnen we meer westelijk gaan varen en liggen op koers voor st. Malo. De motor kan uit. Heerlijk! Wat een rust. We lopen ruim vijf knopen en dat is voldoende om optimaal van het tij te profiteren, tot in de buurt van st. Malo. Bovendien verwachten we dat de wind nog wat zal aanwakkeren. Herbert verdwijnt nog even onderdeks om de vuilwater tanks te legen. Dat kan wel…midden op zee.
Later zakt de wind er toch totaal uit en doen we het laatste stukje op de motor.

De baai van st. Malo.

St. Malo, wat mistig.

Als we in de voorhaven aankomen gaat net de sluisdeur op naar het Basin de Vauban en schutten we mee naar binnen. Op de sluis staan mannen klaar die een apenvuistje aan een lijn naar ons werpen. Zij helpen je de landvasten ver boven ons te beleggen. We gaan ongeveer 4 meter omhoog.

Waar mogen we liggen?

De havenmeester wijst ons vlot de plek aan de kade. Wel stroom, geen water; prima! Daarna relaxen we. Herbert en ik nemen een welkome douche en tikken op het havenkantoor zo'n 150 eurietjes af. Om een uur of 6 is Thijs er met de auto. Hij is een beetje vermoeid, weinig gestopt onderweg.

Thijs spijkert zijn ouders digitaal bij.

We borrelen met toastjes verse makreel. Heerlijk! Na het eten gaan er nog even st. Malo in. We lopen over de verdedigingsmuur rond de stad en nog een stukje door de loeidrukke binnenstad. Het toerisme tiert welig hier. Om een uur of tien hebben de oudjes en Thijs het wel gehad. Morgen gaan we met de auto boodschappen doen. St. Malo gaat nog verder verkend worden en dan gaan we 's avonds uit eten op uitnodiging van Elsemieke. Leuk!!!!

Basin de Vauban

Vrijdag 19 juli: Herbert en ik gaan al vroeg met de auto op pad om met de auto een grote supermarkt te zoeken. We doen er even over, maar vinden een Cora waar we groot inslaan voor de komende dagn. Daarna zijn we allemaal druk met blog, appen, lezen, NRC oploaden want we hebben hier super wifi. Thijs weet een netwerkje te maken in de boot. In werk mijn blog helemaal bij en kan het eindelijk op het internet kwijt. Beetje balen dat het niet lukt om het voorbereide document van Word direct te publiceren. Was thuis ook al een paar keer niet gelukt. ik moet dus alles knippen-plakken en alle foto's weer opnieuw uploaden (zucht...het leven van een blogger gaat niet over rozen..vooral als die digibeet is!). De kids oriënteren zich verder op de stad. St. Malo is echt mooi maar warm en druk.

Over de oude muur.

Vanaf de muur de oude stad in.

Zahree aan de kade.

Herbert en ik gaan 's middags op de fietsjes naar een ander deel van st. Malo.

Kom op, oudje!

Wauw, de sluis in!

Dit grote schip ging achter de jachten aan..dat doen we bij ons toch echt andersom.

Inslagen..hier is niemand levend uitgekomen, denken we.

Thijs.

We reserveren het restaurant Solidor voor die avond. Fietsen is daar geen succes; veel te steil. We moeten omhoog lopen.
Achter in de middag komen medestudenten van Thijs uit India langs. We borrelen super gezellig samen. Leuke jongens die een weinig gangbare rondreis aan deze zijde van Frankrijk maken.

Vier mede-studenten van Thijs uit India, op bezoek.

Ze vinden de boot mooi.

Tegen achten moeten we nog haast maken om op tijd in het restaurant te zijn. Het eten is super lekker! Een aanrader! Daarna dalen we af naar het strand en denken zo terug te kunnen lopen. Dat gaat niet en een moeizame tocht over rotsen volgt waarna we uiteindelijk weer op een normale weg komen in het park daar. Er zijn veel Fransen die daar wachten tot het vuurwerk gaat beginnen dat vanuit Dinard afgestoken gaat worden vanwege de Franse Revolutie. Thijs blijft wachten. De rest gaat door, het duurt nog meer dan een uur. Rutger en Elsemieke lopen naar de muur en zien van daaruit het vuurwerk. De oudjes zijn allang te bed als de jeugd terug komt.

Zaterdag 20 juli: Op tijd op. Rutger en Elsemieke gaan voor 9 uur de auto in. Wat is het ineens stil aan boord. Zahree krijgt een stofzuiger-beurt nu we nog aan de stroom liggen. De douches gebruiken we nog even. We kunnen pas achter in de middag door de sluis, vanaf 2 uur vóór hoogwater. We zullen dan koers zetten naar Guernsey en daar pas tegen middernacht, waarschijnlijk, aankomen.