Hoe mooi is het IJsselmeer en haar havens!

Het vorige blog verzond ik op 21 september vanuit Harlingen waar we ‘s avonds getrakteerd werden door Peter. We hebben heerlijk gegeten bij Nooitgedacht waar we met nicht en neef Ingrid en Ralph vorig jaar ook al eens zo lekker gegeten hadden. Het was ook nog eens twintig stappen verwijderd van Zahree in de Noorderhaven…dus we konden naar huis rollen…alleen nodig vanwege de volle magen horen…de drank had er natuurlijk NIETS mee te maken!

Peter trakteert in Nooitgedacht in Harlingen.

Op tijd naar bed want vanwege het tij (we wilden het laatste beetje afgaand tij nodig om naar Kornwerderzand te komen om te schutten naar het IJsselmeer) moesten we de brugdraaiing hebben van negen uur. Vroeg hoor!

Op dinsdag 22 september, met de motor bij konden we een beetje motorzeilen naar Kornwerderzand maar het is bijna tegen de wind. Het is maar een klein stukje; nog geen 10 mijl. Maar toen moesten we echt het zoute water vaarwel zeggen…..tenminste…voor zolang als het duurt!
Het weer was nog wat somber, een beetje heiig weer maar gaandeweg de dag werd dat beter.

Dag Waddenzee, tot ziens!

Bij Kornwerderzand moesten we vrij lang wachten tot de brug draait en we het IJsselmeer op konden. Een flink aantal traditionele bruine vloot-schepen schutte van zoet naar zout en daarna mochten wij er in. Daarna ging al heel snel de sluisdeur open en vliegen de IJsselmeervliegjes ons alweer tegemoet. Die hebben we in ieder geval NIET gemist! Gatver. Met twee kleine klapjes is het verder bezeild naar Hindeloopen.
De zon kwam er af en toe doorheen en in Hindeloopen konden we, na een wandelingetje door het rustieke dorp waar we al een eeuw niet geweest waren, uiteindelijk gaan borrelen op het achterdek in het zonnetje…truien uit! Heerlijk!

Benen strekken in rustiek Hindeloopen.
Het ‘leugenbankje’ van Hindeloopen, aan het Dijkhuis waar de havenmeester woont.	De haven van Hindeloopen met Zahree aan de kade.
Hindeloopen heeft een super leuke havenmeester!	De oude reddingsvlet op zijn glijrails.

Lekker in het zonnetje in Hindeloopen.

Bij de ingang van de haven hebben we een paar keer contact gehad met de bodem. Dat is nu ook toevallig! Juist deze namiddag en avond wordt de geul voor de zoveelste keer dit jaar (vertelde de havenmeester) gebaggerd. De IJssel deponeert steeds maar weer zand bij de ingang. Morgen kunnen we er uit zonder touché van de IJsselmeerbodem!

De geul van Hindeloopen wordt gebaggerd.

‘s Avonds gaan we opgetogen naar de douche van de Marina. Die mag je ook gebruiken als je in de gemeentehaven ligt. Gratis en wel! Maar wat een afknapper! Het water is lauw. Daar ga ik dus echt niet mijn haar onder wassen! Ik sta er na een halve minuut alweer naast. Dames en heren van de Marina Hindeloopen; als watersporters verkild aankomen, gun ze dan lekker warm water om weer op temperatuur te komen! Reken dan maar wat meer liggeld als het niet uit kan!

Op woensdag 23 september wandelden we ‘s ochtends nog even door het dorp en deden wat boodschapjes om daarna om half 2 los te gooien om naar Medemblik te zeilen. Jammer…het wordt weer motorzeilen; de wind was krachteloos en bijna tegen. Pas toen we er bijna waren kwam er meer wind en zou het perfect bezeild zijn geweest. Helaas, te laat! En nog vieze regen erbij ook! Grrrrr!
Maar al snel liggen we in de Oosterhaven tegenover het tankschip waar we morgen mooi een nieuwe gasfles kunnen scoren! Elk moment verwacht ik dat het gas op is. Dan is het wel aardig als we een nieuwe fles hebben. Die konden we nergens laten vullen of een nieuwe kopen. Nergens kun je stiekem de fles met LPG vullen; het is gewoon niet verkrijgbaar bij de benzinestations in de Scandinavische landen waar we waren. Officieel laten vullen doet men alleen met toegelaten flessen voor het betreffende land.
Na het avondeten is het droog geworden en konden we nog even door Medemblik wandelen. Maar het wordt nu alweer zo snel donker dat Peter niet veel meekrijgt van de schoonheid van de stad. Ik heb niet eens één foto gemaakt! Erg toch?

Donderdag 24  september hebben we rond half 10 losgemaakt en aan de andere kant aan de tankboot aangelegd om de gasfles te kopen. Zo, we kunnen voorlopig blijven koken, bakken en braden! Daarna draaien we het IJsselmeer op en hebben we al snel het zeil omhoog met een rif gestoken. Al snel blijkt dat dat er twee moeten zijn. Het waait regelmatig 25 knopen. De zuid-zuidwestenwind kunnen we voor het grootste deel bezeilen maar het laatste stuk moeten we kruisen en breekt net voordat we er zijn de bakboord schoot van de genua. Gauw overstag maar dan zijn we er ook praktisch. Gelukkig hebben we nog een reserveschoot. Die slaan we dan morgen wel aan; dan is het weer en de wind weer tot rust gekomen. In de Buitenhaven van Enkhuizen kunnen we korte afstand van het treinstation voor de wal. En ook nog recht voor de deur van het toiletgebouw.
De rest van de middag giet het maar tegen half 6 is het droog en kunnen we Peter Enkhuizen laten zien. We vinden de IJsselmeerstadjes allemaal even leuk! Zeker nu we een tijd weg zijn geweest en als het ware weer met ‘verse’ ogen hier rondlopen! Wat is Nederland soms toch mooi!

Kijk daar is…Peter en Herbert bij de Dromedaris!	De Kaatje voor de deur bij de Enkhuizer Zeevaart School waar Herbert ook zijn cursussen heeft gedaan.

We kijken ook even bij de Enkhuizer Zeevaart School waar Herbert ook diverse cursussen gevolgd heeft. Hoewel hij plannen had ook deze winter weer een dag in de week naar school te gaan om Kleine Zeevaart te doen, ziet hij ervan af. We zitten dan de hele winter vast en kunnen niet goed leuke uitstapjes maken of een weekje weg om te winterzeilen…. De Kaatje is een niet-varen schip (oorspronkelijk uit Amsterdam) waar de ‘kadetten’ allerlei handelingen op kunnen oefenen. Grappig hoor!
Daarna zoeken we het restaurant Westerman op in de Westerstraat! Prima gegeten daar. Goede prijs-kwaliteit verhouding in een beetje sfeerloos restaurant; dat wel…
Nou zeg….wilde Peter ALWEER perse trakteren!

Vrijdag 25 september is de dag dat Peter weer vertrekt naar Wuppertal. Met de trein kan hij vanuit Enkhuizen prima naar Amsterdam komen en dan door met de Duitse trein. Aangezien zijn trein pas na 12en gaat kunnen we na het ontbijt nog even door Enkhuizen wandelen. Nu met mooi weer; dat ziet er dan ineens ook heel anders uit! Enkhuizen laat zich van zijn beste kant zien. Waarom dan maar zo weinig foto’s? Verkeerde instelling gebruikt en teveel tegenlicht…allemaal overbelicht! GRRRRRRRR!

De Westerstraat in Enkhuizen.
	Tijd om gedag te zeggen! Du warst ein super Filipino, liebe Peter…was müssen wir ohne dich?

Tijd om Peter naar de trein te brengen. Nog een knuffel en dan is hij weg!
We gaan naar Zahree en zijn al snel weer op het water. Een minieme windkracht 2 en ook nog recht van achteren zorgt voor een teleurstellende 3,5 knopen voortgang. We gijpen na een tijdje en proberen een wat minder voor-de-windse-koers. De wind draait later ook steeds meer richting het noorden dus het komt helemaal goed met ons tochtje naar Urk waar we om half 5 aanleggen aan de Westhavenkade en waar net een gaatje vrij is gekomen omdat een schip nog laat uitvoer…dank U! Het is veel drukker dan we dachten maar wij liggen! De vriendelijke havenmeester komt net langs als Herbert al op zoek is naar hem in zijn helaas gesloten havenkantoor…geeft niks…Herbert houdt van fietsen hahahaaa! Met een glaasje wijn nestelen we ons aan dek in het zonnetje. Twee keer mis; Herbert gooit beide glazen om (grrrr..alcoholverspilling!) en het zonnetje verdwijnt achter de wolken. Binnen is het ook lekker hoor. We zijn weer met zijn tweetjes…niet meer Duits spreken…ook best wel lekker hoor!
Na het eten kijken we voor het eerst weer tv…de Wereld Draait Door….nou…daar is ook HELEMAAL NIKS veranderd! Nog steeds dat zelfgenoegzame gekwek…gauw maar weer uit!
We lopen nog even Urk in en nemen een piep-klein ijsje…uhhhh….wel met slagroom…

Zaterdag 26 september is het op Zahree Grote Wasdag. He jammer nou…daar vliegt de zekering van de walstroom er alweer uit. Maar 6 ampère.. dat is niet genoeg voor de wasmachine. En om onze aangelegen buren nu ‘s ochtends vroeg te pesten met de uitlaatgassen van de generator….mwah! Maar ik heb natuurlijk niet voor niets destijds een elektronicus aan de haak geslagen! Na twee keer op en neer fietsen naar de VCU (hét bedrijf in Urk voor touwwerk en allerhande watersportgebeuren) is de krachtstroomaansluiting die ook aan de elektrapaal zit compatibel met de 220 op Zahree en draaien maar met die machine. Verderop in de ochtend is Zahree omgetoverd tot droogrek, moet je moeite doen het schip eronder nog te ontdekken en wij op weg op de fietsjes voor een ‘lekker fietstochtje’. Quote ontleend aan de schipper hoor; ik ben er sowieso niet zo dol op! Maar het is prima fietsweer dus ik kan er ook niet veel tegenin brengen. Jammer van dat hardnekkige wolkendek dat maar boven Urk blijft hangen. Het Urkerbos doorkruisen we uitgebreid. Het is maar een klein bosje dus zolang duurt dat niet. Er moet veel water gevallen zijn de afgelopen tijd. Overal paddenstoelen dus heb ik weer twee foto’s voor mijn paddenstoelenverzameling.

Druipende inkt van de inktzwammen.

Op dood hout groeien deze…?

Met een ruime slinger belanden we op de dijk ten noorden van Urk en zien daar de vele nieuwe windmolens in aanbouw net voor de dijk in het water. Twee rijen nieuwe schone-energie-leveranciers komen eraan. Hier is het wel lekker zonnig en we waden door de schapenpoep naar een tafel met bankje boven op de dijk en hebben onze Twix verdiend, vinden we.

Zonnig op de dijk van Urk. Als je goed kijkt zie je waar over enkele maanden de nieuwe windmolens zullen komen in het IJsselmeer.

Terug op Zahree is de laatste was ook helemaal droog en al vlot in de kast. De rest van de middag spring ik als een vlo op en neer om de spreeuwen (of waren het schijtlijsters?) te verjagen van ons mussenstag. Een verloren race voor mij natuurlijk…lachend gingen ze er na enkele minuten weer zitten kwetteren met elkaar. Grrrrrr! Geef mij een BUKS!!!!

Spreeuwen of (schijt)lijsters op het mussenstag (waarom zou die stag zo heten denk je?)

En zo ziet je dek en gangboord er dan uit als ze klaar zijn met hun ‘gesprek’! Grrrrr!!!!

Ondergesch……

….eten! Grrrrrr.

Dus dek boenen in de wetenschap dat je de volgende ochtend weer aan de bak mag. Na het eten loop ik nog een rondje langs de waterkant van Urk bij het laatste daglicht.

Oud en modern…	Richting de vuurtoren.
Urk is de kleinste en tegelijk meest kerkelijke gemeente van Nederland. Op zondag is er dan ook niets te beleven als rust, rust en nog eens rust…Dit is één van de vele kerken óp Urk (op omdat het vroeger een eiland was), het Hervormde Kerkje aan Zee uit 1786	Het vissersmonument voor de eindeloze rij verdronken vissers. Vrij recent zijn er weer vier namen van vissers bijgekomen nadat hun kotter in het Kanaal was omgeslagen.
De vuurtoren.	Zahree aan de kade bij volle maan.

Doenja geniet nog eerst van de overwinning van Ajax en zal daarna in 53 minuutjes precies naar ons toe komen rijden. Uuuuh….er was even niet gerekend op een file door een ongeluk op de oprit naar de A1 dus het arme kind en haar arme uitgeputte en slaperige ouders moeten tot kwart voor 1 ‘s nachts wachten tot we haar weer in onze armen kunnen sluiten. Wat is het heerlijk om ons lieve stoere en zelfstandige meisje weer bij ons te hebben! Even bijkletsen en dan gauw onder de wol.

Zondag 27 september is de dag dat vorig jaar onze lieve vriend Frans en echtgenoot van mijn liefste vriendinnetje Ans, overleed. Daar gaan we straks naar toe; naar Slijkenburg waar ze haar vakantiewoning heeft. Maar eerst nog lekker genieten van dochter Doenja en een wandeling met haar door mooi en zonnig Urk. Doenja kan er maar niet bij dat geen enkele, maar dan ook geen enkele winkel (hoe houden de mensen het uit, vraagt ze zich hardop af…) open is en je dus niets kunt KOPEN!!! Er zijn wel een paar restaurants open dus bezoekers kunnen gelukkig wel wat doen aan de versterking van de inwendige mens.
De beroemde Orca wordt weer eens door mij gefotografeerd. Voor het eerst lezen we dat men meent dat de naam Urk afstamt van Orca…ik weet het niet hoor….lijkt me toch stug!

Doenja loopt een zeker risico dat de Orca gaat spuiten….

Doenja en haar pappie, op de achtergrond Zahree aan de Westhavenkade.

Achter in de middag rijden we eerst naar Emmeloord om Kitty, Ans haar tweelingzus op te halen die daar met de bus vanuit Diemen aankomt en dan naar Slijkenburg. Wat is het heerlijk om Ans weer te zien en te knuffelen. Wat leuk al die lieve mensen weer te zien. Nadeel van weg zijn; je moet iedereen toch best lang missen. Voordeel; het is weer heerlijk en zo bijzonder ze weer terug te zien! We zitten nog een uurtje lekker buiten in het zonnetje en heffen het glas op het leven en op Frans. Fijn voor Ans om op deze dag met goede vrienden en haar zus te zijn. En zoon van Frans Mark en Liesbeth en de tweeling Bo en Luca. Tegen zessen komen Renee en vriend Ed met Chinees eten waar Frans zo van hield. We missen je, Frans!

Wim, beste vriend van Frans, heeft taart meegenomen.	Doenja en Herbert.
Kitty en Renee.	Liesbeth, Luca en Wim.
Dierbare vriendin Gerritje die niét graag op de foto gaat…(toch een leuke foto toch liefie?).	Naamgenote Ansje, echtgenote van Wim, staat er ook leuk op (houdt ook niet van poseren hahahaaa!)
Pieter, maatje van Gerritje met dochter Doenja.	Mijn aller, aller, allerliefste vriendinnetje Ans. Wat fijn om deze dag bij haar te zijn en…over ruim een week heerlijk samen 11 dagen naar Fuertaventura!

Met de afspraak dat we elkaar weer gauw gaan zien vertrekken we niet al te laat naar Urk. Doenja brengt ons met de auto en maakt rechtsomkeert richting Amsterdam waar ze nota bene ALWEER even in de file staat na een ongeluk. Gelukkig niet erg lang. Wij zetten de wekker om ‘s nachts de maanverduistering te zien. Mooi hoor…maar koud aan dek en na tien tellen heb je het wel gezien. En de foto? Ronduit teleurstellend…hahahaaa!

De maansverduistering…tja!

Maandag 28 september varen we om half 11 met een bewolkte hemel en een magere 7 knoopjes wind uit het noordoosten met de parasailor op en de rest van de zeilen onder de huiken naar de sluis van Lelystad. Onderweg app ik vriendin Monique in Almere of zij en Huub er zijn voor een bezoekje onzerzijds. Huub moet lesgeven maar Monique is er en we mogen komen eten! Yeaaaaahhhh! Leuk om eindelijk weer eens met de parasailor te varen. Dat hebben we het gehele half jaar nog niet gedaan. Nu, met dat mooie rustige weer, is het super oefenen met dat enorme zeil. Je hebt twee lijschoten en twee middenschoten en het is best nog even een gedoetje om de parasailor rustig te laten staan en te zorgen dat ie niet heen en weer gaat ‘dansen’ en beurtelings aan bak- en stuurboord in gaat vallen. Hoe meer voor de wind des te lastiger is het maar het lukt steeds beter. Dankzij Herbert want ik raak er steeds van in de stress als die enorme lap gaat omkrullen en invallen.

De parasailor trekt Zahree.

Een matige snelheid van 2.3 knopen per uur SOG (speed over ground) is ons deel. Maar de parasailor pakt wel alle wind en profiteert maximaal. Kijk maar naar de AWS (apparent wind speed); die is 0. Dat betekent dat het op Zahree geheel windstil is…en dat is ook lekker hoor!

SOG 2.3 knoopjes per uur.

AWS (linksonder) 0.0 knots. Windstil op Zahree dankzij de parasailor.

Erg opschieten richting de Blocq van Kuffeler doet het niet natuurlijk. Maar we hebben de gehele middag nog. Bij de sluis moeten we onverwacht lang wachten. Alleen de brug aan de oostzijde kan draaien dus alle grote scheepvaart die niet onder de brug door kan moet ook in de sluis waar normaal voornamelijk de jachten geschut worden. We moeten dus wat langer wachten want de beroepsvaart gaat vóór. We mogen op een gegeven moment gelukkig voor een binnenvaartschip helemaal voorin de sluis liggen, alvast door de brug. En dan zijn we ineens op het Markermeer. De parasailor staat al snel weer op maar de wind kakt in. We proberen nog even mét motor en parasailor maar dat pikt de parasailor niet. Hij hangt er als een vod bij. De parasailor gaat onder zijn ‘condoom’ en onderdeks. Nét te vroeg natuurlijk want dan gaat het alsnog weer lekker waaien. We trekken nog even de genua erbij en stomen vlot door naar de Blocq van Kuffeler. Er liggen vandaag gelukkig geen binnenvaartschepen bij de aanlegsteiger bij het Rijkswaterstaatgebouwtje dus we kunnen lekker voor de wal achter de palen. Hoeven we niet te ankeren en de bijboot langszij te brengen. Aan de andere kant legt net een motorboot aan. Dat gaat daar een beetje mis en we zien en horen de man die de boot uit alle macht moet afhouden luid foeteren op zijn eega. Ach, niet alleen bij ons is het af en toe hommeles… hahahaaaa! Hoewel ik meestal de foeterende partij ben…moet ik eerlijk bekennen.

Aan de steiger bij de Blocq van Kuffeler.

Precies om half 7 staan de fietsjes op de kant. Het is krap een half uurtje fietsen door de mooie natuur van de Lepelaarsplassen.

De mooie natuur van de Lepelaarsplassen.

Al gauw zijn we bij Monique in Almere, waar een geurige broccoli-zalmschotel al bijna in de oven staat. Onder het genot van een bel rode wijn kletsen we bij en schep ik drie keer op terwijl ik het er bij één keer had moeten laten. Het zelfgemaakte ijs is de nekslag. Super gezellig en super lekker, Monique!

Mmmmm…broccoli-zalmschotel!

Eten bij Monique; bijkletsen met rode wijn en heerlijk eten.

Laat in de avond zien we Huub ook nog even die net klaar is met lesgeven op de muziekschool. Maar dan fietsen we weer snel terug naar Zahree. Morgen willen we een beetje op tijd op voor het laatste eindje naar Amsterdam en dan door naar Nauerna natuurlijk.
Dinsdag 29 september…de laatste dag van onze halfjaars-reis naar de Oostzee! Rond half 10 zijn we op pad met een snel aantrekkende wind tot ongeveer 12 knopen, nog steeds uit noordoostelijke richting. De parasailor mag weer zijn werk doen en de andere zeilen kunnen we lekker onder hun dekje laten. Luiheid is ons niet helemaal vreemd! Uiteindelijk is de snelheid nét boven de 4 knopen gekomen en beheersen we de gijp nu perfect. Op het Buiten IJ moeten we steeds verder oploeven maar kunnen we de parasailor nog tot bijna halve wind prima gebruiken. De zon doet lekker haar best en wat liggen de witte huisjes van Durgerdam op de dijk er weer mooi bij! We zijn nu echt in de buurt gekomen.

De mooie witte geveltjes van de huisjes op de dijk van Durgerdam.

Voor ons ligt Schellingwoude met de brug en achter ons blijft het IJsselmeer. Wanneer zullen we er weer heen? Ergens in het najaar nog een keer? Of nog een keertje winterzeilen? We weten het allemaal nog niet.

Amsterdam ligt voor ons…

…dag..IJsselmeer!

Dan ziet Herbert ineens wel een héél bekende motorboot met de typische felgekleurde strepen. De Orca van onze buurtjes op Nauerna, Gerrit en Annie. Zij gaan altijd pas in oktober, in het naseizoen met de boot weg. We hoopten al dat we ze zouden tegen komen! We nemen foto’s van elkaar en zwaaien! Veel plezier en goede vaart!

Hé…daar komt de Orca van Gerrit en Annie.

Fijne vakantie en goede vaart!

Dan gaat snel de slurf van de parasailor er omheen en zakt het gevaarte in het luik en stuiven we met de motor vlot naar de brug waar we nog net de draaiing van 12.40 uur halen en zó door de sluis in kunnen. We zijn er ook heel snel weer uit. Zo vlot hebben we dit stukje nog nooit afgelegd. Lekker!
Op het IJ is de wind te onregelmatig voor de parasailor maar kan de genua prima helpen. Het Centraal Station is klaar, een enkel nieuw gebouw is verrezen maar verder ziet Amsterdam er net zo uit als we haar achtergelaten hebben in april.
Bij de nieuwe haven aan de noordzijde van het Noordzeekanaal zien we een schip dat erg op het onze lijkt, maar nog even een maatje groter.

Het is een Kompass 77, ontworpen door Gerard Dijkstra. Ook een schoener!

Op de motor en met een beetje zeilondersteuning zijn we tegen 14 uur bij Nauernase brug die op onze vraag meteen een ‘draaitje’ doet.

Bijna thuis in Nauerna.

Pepijn, samen met zijn vrouw Hannah voor de tweede keer kersverse vader (en moeder) geworden van een prachtige dochter Veerle, staat ons al op te wachten en pakt de landvasten aan. We leggen nog even aan, aan de andere kant van de steiger, want deze zomer was de plek gehuurd door motorschip Zwaantje en die verkast morgen pas naar haar eigen plek. We drinken even koffie en kletsen bij en bewonderen de foto’s van zijn prachtige dochter. Vooral Sail is op de haven een mooi evenement en doorslaand succes geworden. De haven was stampvol en de sfeer was super. Aiaiaiai…dat hebben we natuurlijk gemist en dat is heel erg jammer!
Daarna wandelen we naar Assendelft naar onze garage Metz waar Ton, de eigenaar, ons opwacht met de sleutel van de gekeurde en gerepareerde Sharan. De auto heeft daar een half jaar afgemeld achter het hek mogen staan. Echt super lief! Dank je wel, Ton!
Terug naar Zahree waar we met een wijntje en een toastje proosten op het einde van onze reis. We zijn terug maar het voelt nog steeds alsof we nog weg zijn, alsof het nog gewoon zomer is! Het weer is prachtig en de oostenwind blaast mild. En kijk die barometer eens ongewoon hoog staan! Zo hoog hebben we hem geloof ik nog nooit gezien! 1023 millibar!

De barometer staat ongekend hoog!

‘s Avonds rijden we naar Amsterdam en bezoeken in een straf tempo mijn ouders die zich ‘krakend in de voegen’ toch kranig houden. Mijn pa is niet zo lang geleden onder het mes geweest en, oh balen en narigheid, moet nog een keer. Mijn mams heeft peesontstekingen aan het voetenwerk en strompelt nog wat na. Zo heerlijk om ze weer te zien en te spreken. Hoewel we best heel vaak geskypet hebben, gaat er niks boven ‘live’ contact natuurlijk. Daarna snel naar het ‘studentenhuis’ in de Ilckenstraat waar alleen zonen Thijs en Rutger thuis zijn. Schoondochter Olesia is aan de borrel ergens en Doenja heeft weer studievereniging-bestuur verplichtingen (Doet ze graag hoor! Ook voornamelijk borrelen denk ik…). Dan naar zus en zwager Marianne en Onno. Een bijna-emotioneel weerzien. Mijn zussie en ik knijpen elkaar eens goed fijn! En, zoals gebruikelijk, wordt er door Onno snel een lekkere witte wijn open getrokken om het weerzien te vieren. Om half 11 gaan we weer richting Nauerna want de loonslaven moeten morgen natuurlijk gewoon aan de bak! Er moeten ook nog mensen zijn die de BV-Nederland draaiende houden toch? Wij doen dat alleen nog aan de uitgave-kant ….hahahaaa! Waarom worden er toch zoveel mensen bijna onpasselijk als we dat roepen?

Woensdag 30 september. Vandaag is het de laatste dag van de maand september, de 30ste! Laten we dat dan maar zien als écht de laatste dag. We moeten immers nog even naar de andere kant van de steiger verkassen, naar onze eigen plek bij ons onmisbare trappetje! Dan zijn we pas écht terug. En we zijn uitgenodigd om mijn oom Jaap (broer van mijn mams) zijn verjaardag te vieren in restaurant het Dijkhuis in Watergang. Daar zien we ook weer veel familie. Heerlijk! Mijn oom Jaap willen we ook nog even apart bedanken. Van hem kregen we een enorme stapel kaarten en almanaks van de Oostzee waar hij en zijn inmiddels helaas overleden partner Jannie zo vaak geweest zijn. En zagen we de mooie film die is gemaakt van één van hun reizen met wat andere schepen met zeilvrienden. Hoewel we in principe met behulp van de elektronische kaart op de plotter varen (een soort tom-tom), is het fijn om de kaarten als ‘achterwacht’ te hebben en erop te kunnen kijken om te plannen en overzicht te houden. Ook de almanaks waren regelmatig een uitkomst met gedetailleerde informatie over vaargebieden en havens en soms een nog kloppend telefoonnummer. Dank je wel, lieve oom Jaap!!!!
Ondertussen weten we dat we hier nog zo’n twee weken liggen want de schipper van Zwaantje gaat dan naar een overdekte loods en hoeft met zijn armblessure de boot niet te verhalen. Ach…ook wel prima! Dus is het nu tijd om dit blog af te sluiten en even een tijdje ‘vrij’ te hebben. Ik heb veel enthousiaste reacties gekregen en begrepen dat mijn blog ‘leesbaar’ is. Leuk om te horen…maar nu is het even tijd voor vakantie op dat vlak. Hahahaaaa!

Tijd voor andere zaken! Bezoekjes afleggen, eindeloos telefoneren, dek ontroesten (Herbert), voorkantje-achterkantje in de zon (Ans en ik), misschien nog een duikvakantie met Peter en Petra (?), in december lang Hollenweekend in Markeloo, bezoekje aan mijn paardje Mette bij Els en Hans in Klijndijk (?), skiën in januari in Oostenrijk met Peter en Petra, nog eens duiken als afscheidscadeau aan kids en aanhang en schoonzus Carla in maart… Hoe hebben we eigenlijk ooit de tijd gehad om te werken?
En dan volgend jaar, ergens in juni/juli; afvaart om aan de grote tocht te beginnen richting de warmte! Maar….dat duurt nog wel even!

Fijne winter en misschien tot gauw?