Vrijdag 4 september zijn we om half 7 vertrokken uit Göteborg met de bestemming Laesö, een eiland midden in het Kattegat waar twee havens zijn Osterby en Vesterby, allebei aan de noordzijde van het eiland. Je zou er ook prima moeten kunnen ankeren maar daar is de weersvoorspelling een spelbreker; er gaat storm komen. Bij vertrek komt de zon net op en is Göteborg in prachtig ochtendlicht gedompeld. Dat maakt het afscheid bitterzoet! We vonden het een erg leuke stad en dit is toch ons afscheid van Zweden. Ziet Zahree Zweden ooit weer? Misschien niet met ons!
|
|
|
|
|
|
Bij de grote brug komt de Aida wel erg recht op ons af! Komt ze gedag zeggen? We kennen het schip ook uit Amsterdam. Ze ligt zo vaak op het IJ! Met haar mond lijkt ze ons wel een kus te willen komen geven.
|
|
|
|
|
|
Buiten de stad blijkt er te weinig wind om echt te zeilen en motorzeilen we een beetje. Lange tijd is het niet duidelijk wat de bestemming gaat worden. De wind is onregelmatig in kracht en draait alle kanten op. Op een gegeven moment kunnen we Skagen, het noordelijkste puntje van Denemarken, halen maar met motor bij. Nou…dat lijkt ons onzin. Dan maar alle zeilen naar beneden en in ieder geval de goede richting uit brommen.
Onderweg is er nog eenmaal de vlagwissel van Zweden naar Denemarken. De Zweedse gastenvlag mag nu definitief de kast in.
|
|
|
Onderweg veranderen we onze bestemming van Osterby op Laeso naar Vesterby.
Maar dan gaat het echt lekker waaien en uit de goede richting en besluiten we alvast naar het vasteland te varen, naar het plaatsje Saeby. De voorspelling van 2 dagen harde wind en misschien verwaaid liggen geeft de doorslag. Beide havens op Laeso liggen op de noordkant en de haven geeft waarschijnlijk nauwelijks beschutting tegen de fluitende wind door de stagen. Het is dan een enorm lawaai. Regen is er ook voorspeld en erg veel te beleven zal er niet meer zijn; het seizoen is voorbij en de restaurantjes aan de haven zijn ongetwijfeld gesloten. Je kunt er prima fietsen maar willen we dat in die regen die er komt? Dan maar beter aan het vasteland; daar is dan altijd wel iets meer te doen. En bij harde wind uit het noorden mogen we in Saeby-haven wat meer beschutting verwachten.
Dat komt ook precies zo uit; we hebben er verstandig aan gedaan. Wel jammer dat we Laesö misgelopen zijn. De natuur moet er prachtig zijn…Tja, dat kan wel eens zo lopen!
We vinden een super plek met nog zo’n 40 cm onder de kiel direct naast en voor de harde noordenwind achter het havenkantoor. Super voorzieningen en goed internet. We kunnen dus weer fijn skypen met het thuisfront.
Als we om half 6 goed vastliggen is het nog heerlijk weer en we kunnen nog even aan dek borrelen. Ook in Saeby is er geen havenmeester die het kantoor bezet. Er is weer een automaat waar je met pas kunt betalen. Ook een kaart voor de walstroom komt eruit rollen en kan uiteindelijk ook weer ingeleverd worden. Het is een prima systeem voor deze havens die maar een kort seizoen hebben en nu nog maar sporadisch boten ontvangen!
Na het eten wandelen we even van Saeby-haven naar het stadje. Hier kunnen we het wel even uithouden!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Zaterdag 5 september is misschien wel de slechtste dag wat betreft het weer van onze hele reis…tot nu toe dan…wie weet wat er nog komt! Regen….regen en nog eens regen. Bah. Een uitstekende dag om naar de kapper te gaan. Herbert vindt er al gauw één die plaats heeft. De jonge kapper is vaardig met tondeuse maar met de schaar kan ie het niet zo goed. Hij kijkt er ook wat ongelukkig bij. Gelukkig is Herbert zijn haar ‘vergevingsgezind’..maar later knip ik met de schaar het haar in zijn nek nog maar wat bij. Daar leek hij wel aangevreten…hahahahaaa!
Ik moet eerst het hele stadje door en kom uiteindelijk tegenover de kapper bij Herbert uit…die had ik eerst niet gezien. Saeby schijnt 9 kappers te hebben. De lieve dame en haar leerlinge kleurt mijn haar weer netjes bij.
Dan gaan we gauw naar de boot en hangen de rest van de middag en avond wat op de bank in Zahree. We doen nog een kleine poging tot een wandelingetje maar worden alweer snel bootwaarts gejaagd door een volgende bui. Daarbij waait het lekker hard. Helemaal niet erg om nu niet uit te varen!
|
|
|
|
|
|
Zondag 6 september is het heel ander weer…voor een deel. Keiharde wind, die is er nog steeds (af en toe zien we 45 knopen op de meter!) maar wel lekker zonnig! Later op de dag zal de wind steeds verder afnemen. We gaan eerst maar eens een lekkere wandeling maken langs het strand! We lopen eerst noordwaarts langs een park met zomerhuisjes, dan nemen we een wandelpad over een landgoed terug. We komen langs een ijzerhoudende bron in het park waarvan men vroeger dacht dat het water heilzaam was. Je diende het water door een rietje te drinken anders sloegen je tanden rood uit…lijkt mij niet gezond eigenlijk!
Het laatste stukje lopen we zuidwaarts, weer langs het strand. De wind heeft besloten nog niet te gaan liggen…wij besluiten dan definitief vandaag niet meer uit te varen.
|
|
|
|
|
|
Veel later op de middag begint de wind iets te kalmeren. Onze buurboot besluit uit te varen. Op een holletje rennen we naar het eind van de haven om te kijken hoe ze het er vanaf brengen. Ze komen probleemloos buiten de haven en kunnen direct met de wind mee gelukkig. Maar ze rollen echt van boord tot boord. Ze moesten morgen zeker aan het werk dat ze perse weg wilden…..? Ons niet gezien… Kijk Zahree hier toch eens lekker liggen! Morgen weer hoor!
|
|
Maandag 7 september zijn we redelijk bijtijds op. Het is in de boot maar 15 graden en voor het eerst doet Herbert even de kachel aan. Aaaaaah…de winter komt er ECHT aan! We vertrekken rond 9 uur om de laatste mijlen over de Oostzee te varen en dan de Limfjorden op te gaan. Het is weer schitterend weer en we hebben de matige wind recht achter. Aanvankelijk hebben we nog een rif gestoken maar die mag er gauw uit. We gijpen en de fokkeboom kan aan stuurboord te loevert. Meteen krijgt Zahree weer een lekker vaartje. Het grootzeil neemt nu de zon uit de kuip maar ook op het voordek is het HEEL goed uit te houden.
|
|
Voor de ingang naar de Limfjord, bij Hals moeten we 90 graden oploeven en is het niet meer bezeild. We tuigen af en kijken nog even goed om ons heen! Dit is het afscheid van de Oostzee…met pijn in ons hart hoor! Wat hebben we genoten van dit water, met zijn veelzijdige landen eraan. Zandstranden, scherenkusten, eilandjes, geweldige steden. We hopen hier echt nog eens terug te komen. Er is nog genoeg dat we niet hebben gezien!
|
|
|
Dan is de golfslag ineens weg en zijn we op ‘binnenwater’. Ook wel weer lekker. Jammer dat het niet bezeild is. Een stukje kunnen we de genua nog even uitrollen maar dan draait de wind recht tegen. We gaan stoppen want morgen draait de wind naar een gunstigere richting. We ankeren en we verschansen ons achter het dekhuis, lekker uit de wind, met een glaasje en guacemole met chips! Vanaf hier is het nog zo’n 85 mijl naar Thyboron dat aan de Noordzee ligt. Vandaar is het 230 mijl naar Vlieland. We gaan vanaf nu het weer en vooral de wind scherp in de gaten houden. Al hebben we geen haast om ‘thuis’ te komen (we zijn immers al thuis!), als er een goede wind uit noord of oost en alles wat er tussenin zit komt, steken we over. We kunnen ons in Nederland ook nog wel even vermaken toch? Morgen gaan we naar Aalborg. Eerst nog even genieten van een prachtige zonsondergang.
|
|
Dinsdag 8 september is het alweer prachtig weer! De ochtenden zijn wel frisjes maar lekker tintelend fris en zonnig weer! Mooi zeilweer. De wind is inderdaad iets gedraaid zodat we de weg naar Aalborg kunnen zeilen. Soms gaan we erg hard en bijna tot aan de gangboorden scheef, dan weer is er even nauwelijks wind en loopt de snelheid terug tot onder de 3 knopen. Uiteindelijk zijn we nét te laat voor de brugdraaing van 12 uur bij Aalborg. We gaan voor de kant en lunchen even en liggen klokke 13 voor de brug. Hier is een iets ander systeem om aan te geven welke kant eerst mag en wanneer je op mag varen. 2 rode lichten boven elkaar knipperend; westgaande schepen mogen eerst (wij dus), als de lichten niet meer knipperen mag je dóór. Een beetje gek; wij associëren rode lichten toch met een verbod… Na de verkeersburg volgt de spoorbrug. We moeten nog even wachten totdat de trein voorbij is en dan draait ook deze brug vlot voor ons.
|
|
|
|
|
|
In Aalborg heb je twee jachthavens na elkaar aan de stadzijde waar gastschepen goed terecht kunnen. Wij nemen de tweede; deze is iets dieper en heeft voldoende plek aan de kade. De havenmeester is ter plekke om een ander jacht te helpen om hun vuilwatertank af te zuigen. Helaas; de stroom vliegt er steeds uit. De heren vertrekken met hun boot vol poep… De havenmeester probeert de elektra te fixen en een een paar uurtjes hebben we stroom maar dan valt het weer uit…helaas..niet zo erg…wij hebben altijd de generator nog! We liggen aan een parkje redelijk rustig…alleen die rare mensen in die auto’s die met draaiende motor voor je schip parkeren…even kijken…oooh wat een mooi schip…net als je denkt…ik ga vragen of die motor uit kan geven ze weer gas en weg! Echt onbeschoft vind ik dat…en raar om niet even uit te stappen en bijvoorbeeld een praatje te maken. Die mensen zijn er ook natuurlijk. Een Deense man die ons hielp aanmeren heeft heel veel tips; waar boodschappen te doen…waar te fietsen…waar we ‘s avonds goed uit eten kunnen gaan. Heel erg aardig.
‘s Middags gaan we op de fietsjes Aalborg in en doen boodschappen aan de noordzijde van de brug. Dat was weer even een klimmetje! Het uitzicht is leuk…je kijkt een heel eind over het fjord en aan de andere kant over de stad..
|
|
We vinden de Lidl en doen weer even uitgebreid boodschappen. We hadden de koelkast compleet leeg gegeten dus met zware rugzakken gaan we naar Zahree en ploffen daarna aan dek. Dorstig geworden natuurlijk!!!
’s Avonds fietsen we weer naar het centrum en doen een wat haastig high lights-toertje. Aalborg verdient een intensiever bezoek maar we hebben niet veel puf en hebben trek!
|
|
|
|
|
|
In de kelder van het Jens Banghuis eten we ook ‘s avonds. Het is een sfeervol restaurant waar we een prima 4 gangen diner eten.
|
|
We horen nog net de laatste Händel-Watermusic tonen wegsterven van de waterval-voorstelling van 21 uur…jammerrrrr…we wisten het niet. Nu is de fontein in ruste maar als we de voorstelling willen zien moeten we er morgen voor terug….
|
|
Dat gaan we niet doen. Morgen willen we weer een stukje Limfjord in. Waar we uitkomen hangt van de wind af.
Woensdag 9 september is het alweer een heerlijke zonnige morgen. Dek en zeilen zijn kleddernat van de condens en het is fris maar lekker fris! We kunnen geen was draaien want de vuilwatertank is vol dus we varen we uit en starten de generator. Die was kan mooi onderweg op de motor draaien. Helaas…de generator heeft het niet naar zijn zin en geeft de pijp aan Maarten (rare uitdrukking eigenlijk!). Straks maar uitzoeken als we voor anker liggen zegt de schipper. Na 5 mijl gaan we ergens net naast de vaargeul voor anker en heeft Herbert al snel het euvel gevonden. De generator had niet genoeg koelwater te drinken. De zure lappen van de bedden gaan in de machine en draaien maar. Ooooh lekker…vanavond in frisse lakentjes! Na een uurtje hangt alles vlot droog te wapperen en komt plotseling een lekker windje opzetten. Wat nu te doen? Zonde om te blijven liggen; we halen het anker op en gaan met wapperende lakens en al op pad. Ziet er voor passerend verkeer een beetje pauper uit misschien maar ja! Iemand filmt ons wel erg enthousiast en lang….We besluiten naar Løgstør te gaan (beide o’s hebben een / erdoor! Maar hoe type je die???), zo’n 20 mijl zeilen. Een paar honderd meter moet even de motor bij maar verder is de hele tocht bezeild. Wat een heerlijk zeilweer! We hebben het heel erg goed uitgekiend, geheel per ongeluk, want tegen vijf uur zijn we bij de draaibrug voor Løgstør en kunnen we onder zeil erdoor en zo de laatste drie mijl verder zeilen. Zo met al die zeilen op, alleen de genua weggedraaid vind ik sowieso wat spannend. Maar we denderen achter een motorboot en een gifgroene catamaran aan en het gaat prima. Wel vergeet ik van de zenuwen een foto te maken (snik!). Zo vaak gaan we niet onder zeil door een brug! De catamaran is een beetje een gek modelletje. Het ding is niet vooruit te branden. We lopen gelijk met ze op…typisch! We passeren op land nog een mooie kalkberg. Hakt men er steeds stukken vanaf?
|
|
|
|
Vlot bergt Herbert de stagfokken en we draaien vlak voor de haven in de wind om het grootzeil te bergen. Dat gaat allemaal zo routineus na een half jaar. Ik heb wel een hele fitte man op het moment want de zeilen zijn best zwaar! Ik volsta met wat aanwijzingen en stuurmanskunst…ieder zo zijn kwaliteiten he! Hahahahaaa.
In de haven is gelukkig plaats genoeg al nam de motorboot voor ons net de laatste plaats aan de kade in. Maar aan de andere kant zijn steigers en liggen we eigenlijk nog beter. De fietsjes staan nog aan dek en we gaan, na de havenmeester zijn alleszins redelijke liggeld betaald te hebben, nog even Løgstør in. We dachten dat we hier 20 jaar geleden ook waren, met onze 3 kindjes die toen nog erg klein waren, met onze Windveer. We herinneren ons er helemaal niets meer van… maar dat is niet zo gek! Als we het oude logboek erop naslaan blijkt dat we niet tot Løgstør gekomen waren. Hahahaaa! Nogal logisch dat we dan niks herkennen he!
De haven en de huisjes aan het water zijn eigenlijk het leukst. Het stadje is niet veel aan.
|
|
|
Vanaf Løgstør is lang geleden een kanaal gegraven om het ondiepe gedeelte te kunnen omzeilen, letterlijk! Men heeft het kanaal misschien maar krap 60 jaar gebruikt. Toen bedacht een handig tiep dat je beter een vaargeul door het bestaande water kunt graven en werden de technieken om dat te doen ontwikkeld. Toen was het kanaal overbodig en heeft men het weer afgesloten. De dijkuizen van de kanaalwachten zijn er nog en behoren nu tot het museum.
|
|
Een 4 km lang gedeelte van het kanaal is er nog steeds en wordt het gebruikt om over te roeien bijvoorbeeld…en als cultureel erfgoed natuurlijk. In Løgstør is een interessant museum maar alleen in het weekend open na 1 september. Helaas…kunnen we niks leren over verleden en heden van de Limfjorden.
Na het eten en de afwas klimmen we nog een uurtje op de fietsen. De zon gaat bijna onder en dat kleurt de hemel weer in de mooiste kleuren rood, roze, geel, oranje, blauw….
|
|
De dijkhuizen zijn net wit gekalkt en weerkaatsen het licht prachtig.
|
|
Aan het strand wachten we de zonsondergang af.
|
|
Na een stukje langs het kanaal gefietst te hebben nemen we een bruggetje en fietsen aan de andere kant weer terug naar Zahree. Wat ligt ze er mooi bij in dat avondlicht tegen de achtergrond van de mooie haven van Løgstør!
|
|
Niet vergeten Daisy te feliciteren! Gefeliciteerd lieve meid..en Charrel ook natuurlijk! Een dikke kus van ons!
Morgen gaan we richting Mors, naar Nykøbing, en Fur, eilanden in de Limfjord. We zagen een aanplakbiljet dat daar traditionele zeilschepen zullen varen, wedstrijd of toertocht…kunnen we niet lezen…Deens he!
Donderdag 10 september. De verjaardag van vriendin Lidy die onlangs is overleden. Skype zegt nog steeds dat ze jarig is en ik haar zou moeten feliciteren. Nou…dat zou ik erg graag willen. Het speelt de hele dag door mijn hoofd en ik ben er een beetje somber van. Ik hoop dat het goed gaat met haar jongens…
’s Ochtends is het enorm vochtig. De boot druipt van het water alsof het geregend heeft. Een heel waterig zonnetje doet zijn best maar komt er nauwelijks doorheen. We hebben twee wassen gedraaid en de boot is weer mooi volgehangen met dus niet-erg-drogend wasgoed.
|
|
In de hoop dat de nevel zal optrekken en, net als gisteren, er een lekker windje gaat waaien, fietsen we nog maar eens naar het centrum voor brood. Lekker brood vinden we bij de echte bakker..maar voor de rest blijft het een beetje een dooie boel daar in Løgstør.
Een visserman fileert een mooie grote schol voor een klant. De kat aan zijn voeten zit zo vol denken we…dat ze niet meer op kan… Ze kijkt wat hulpeloos omhoog, zo van…ik wil wel…maar straks ga ik KOTSEN!!! Hahahaaaa!
|
|
Herbert wil nog naar de krijtberg fietsen van gisteren maar ik vind er niks aan…daar langs de autoweg. We gaan naar de boot en lunchen snel wat en gaan op de motor op pad terwijl de was verder droogt in het kunstmatig opgewekte windje. We gaan niet helemaal naar Mors, Nykøbing..bewaren dat maar voor morgen, maar naar Livø. Daar waren we 20 jaar geleden wel. Toentertijd een dagje over met de ferry…kijken of we hier nog wat herkennen. We gaan voor anker bij het eiland want zijn te groot en steken te diep om in het piepkleine haventje terecht te kunnen.
|
|
Nou…eigenlijk herkennen we helemaal niks. We waren er maar een paar uurtjes natuurlijk…de Windveer lag aan de overkant, in Rönbjerg, en we zijn toen denk ik niet verder gekomen dan het strand. Of weer alleen maar oog voor de kindjes gehad? We gaan gewapend met een ijsje (duurt maar kort) en een flesje water op pad om een wandeling te maken.
|
|
Ik vergeet met mijn domme hoofd mijn Ventolyn mee te nemen (tegen de astma) en heb het erg benauwd. Vooral als we een beetje moeten klimmen. Het eiland is van een prachtig natuurschoon. Er zijn alleen nog wat schoolkinderen op kamp en de zes inwoners van de enige boerderij op het eiland. En wat dagjesmensen maar die verdwijnen met de laatste ferry. Verder nog een enkele bemanning van een zeilschip in de haven. Zomers zal het er wel druk zijn maar nu is het heerlijk rustig.
Het eilandje kent verschillende landschappen, strand, loofbos, dennenbos, heide, weiland. Het is dan weer heuvelig, dan weer platte open stukken. Erg leuk om te wandelen (als je het niet zo benauwd hebt dan…).
 Afwisselend landschap om te wandelen. |
Herbert beklimt een uitkijktoren. Ik blijf maar lekker beneden deze keer.
|
|
Ik ben minder blij met mijn lieve padvinder als hij voorstelt een klein paadje te nemen om één of ander oud huis te bekijken.
|
|
We verdwalen een beetje en moeten omkeren. Gelukkig: na een tijdje zien we een Deen op leeftijd.
|
|
Deze meneer is bezig minutieus paadjes en hoogtelijnen van Livo in kaart te brengen. Hij laat het ons zien…wat een gepriegel en uitzoekerij. Maar natuurlijk weet hij precies waar we zitten. Mijn eigen padvinder is heel vergenoegd…dat dacht hij zelf al precies (duh!). Ik ben blij als we weer een beetje normaal begaanbaar pad hebben. Vanaf dat moment volgen we een ‘gele stippen pad’… Zo ben je een beetje zeker dat je nog op de boot terecht komt. Maar het is een prachtige wandeling. De oude eiken en stronken ervan zijn misschien wel 500 jaar oud.
|
|
Tegen vijf uur zijn we weer op Zahree en is het ineens lekker gaan waaien. Liggen we nota bene een beetje te hobbelen aan lager wal! Ja..nou hebben we niks meer aan die wind! Maar het is heerlijk warm in het zonnetje en die borrel…die hebben we DIK verdiend! Niet dan?
|
|
Vrijdag 11 september waait het nog steeds in de ochtend. Zelfs wat harder dan verwacht! We hebben lekker geen haast want we hoeven maar een klein stukje naar Nykøbing en willen wachten op het vertrek van de traditionele zeilschepen en of met ze opvaren of z tegemoet zeilen. Ze vertrekken pas om 11 uur. Wij zijn om 10.00 uur onder zeil, windje 4 en volop zon. We veranderen nog een keer radicaal van richting en gaan aan de zuidzijde om Livø heen. Je moet dan om een enorme landpunt en ondiepte heen. Een grote kolonie zeehonden houdt zich daarop, schijnt…je kunt er niets van zien, al wilde je dat…je mag er niet eens in de buurt komen; het is een natuurgebied. Strikt verboden er te varen. Jammer! Op de AIS kunnen we het hele veld deelnemers aan de Limfjorden Rondtour al zien liggen voor Nykøbing en precies om 11 uur gaan ze inderdaad van start. Wij moeten dan nog een stuk tussen Livø en Mors, het eiland waar Nykøbing ook op ligt, varen en zien dan ineens alle schepen om de hoek komen. Wat een gaaf gezicht! Er zijn grote 3-masters bij maar ook veel kleinere zeilende viskottertjes. We zijn helaas net wat aan de late kant dus de meeste schepen zijn iets te ver weg om mooie foto’s te maken.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dan zijn ze allemaal voorbij en stuiven wij door naar Nykøbing waar we aan een kade kunnen. De Marina heeft geen geschikte plaats voor ons want alle grotere plaatsen zijn al ingenomen. We gaan op onze fietsjes het stadje in. We zijn hier toch echt al geweest zo’n 20 jaar geleden maar herkennen helemaal NIETS. Hadden we dan echt alleen oog voor onze kindjes? In het oude logboek van Herbert staat dat het heet was en we naar het strand gingen…misschien daarom? De toeristeninformatie heeft een kaart van de stad en wat tips. We bezoeken een voormalig klooster, nu ingericht als museum van alles…dat is gelijk een beetje het probleem..het is er zo propvol dat het niet mooi meer is! Historische zaken als hoeden, huishoudelijke apparaten, servies, speelgoed, jagerszaken, skeletten en zo kunnen we nog even doorgaan…
|
|
Een bijgebouw is met een tijdelijke tentoonstelling ingericht over het verzet op het eiland Mors. Dat is wél interessant en we worden samen met een ander stel de tentoonstellingsruimte ‘uitgeveegd’…het museum sluit al om 16 uur. We kletsen nog even na met dit Deense stel en vertellen dat we met de boot zijn.
Naderhand zien we ze op de kade bij Zahree en nodigen ze uit om de boot te bekijken en een glaasje mee te drinken. Het wordt een gezellig bezoekje. Bodil spreekt goed Engels en is een vaardige vertaalster voor haar vriend Knud Arne. Ze houden allebei ook erg van zeilen. Ze hebben van alles gedaan in het leven. Leuk! Knud Arne is op het moment bezig met de restauratie van een mortierwapen uit de 2e WO dat bijna nog geheel intact is en een bijzondere vondst schijnt te zijn. Bodil heeft veel in het theateronderwijs gedaan en, net als ik, ook met kinderen met leerproblematiek gewerkt maar drijft nu een antiekwinkel. Ze zijn een tijdje aan Zahree gekluisterd omdat het gigantisch gaat regenen en waaien. Dan zeggen we gedag met de afspraak dat we contact opnemen zouden we in de buurt komen. Onverwachte ontmoeting met leuke mensen!
|
|
|
Zaterdag 12 september. Er komt niet erg de gang in op de Zahree. Als we uiteindelijk op de fietsjes op pad gaan naar een natuurgebied Legind Hojris is het bewolkt en winderig. Ik heb slechte benen en geen uithoudingsvermogen in de wind en heb er al snel genoeg van na het derde heuveltje. We keren maar weer om…ik vind het te ver weg en de fietsjes hebben geen versnelling om de heuvels op te komen. Herbert vindt me maar een slapjanus en hij heeft gelijk. ‘s Middags gaat het steeds harder regenen en ben ik stiekem HELEMAAL blij dat we terug gegaan zijn. We worden een beetje hangerig en melig van het binnen zitten. En ook een beetje chagrijnig als we op de gribfiles zien dat het de komende week allemaal niet veel beter wordt, de wind zal gaan aanwakkeren tot stormkracht, er geen wind uit de bruikbare richtingen gaat komen om naar Nederland over te steken. We hebben gelukkig nog alle tijd maar hebben ins ons hoofd om te proberen om de 27ste in Urk te zijn om bij Ans, mijn allerliefste vriendinnetje, te zijn. Het is dan een jaar geleden dat Frans, haar partner overleed. Dan samen zijn zou wel fijn zijn. Maar Ans heeft zelf gezegd: niet haasten….geen goed idee…dus misschien halen we dat niet. En natuurlijk het vertrek en voorafgaand afscheidsfeestje van mijn oudste Thijs en vriendin Olesia… de 6e oktober…vóór die tijd zullen de weergoden het met ons toch nog wel een keertje goed voor hebben?
Vooralsnog is dit weer maar voor één ding goed; lezen, filmpjes kijken (Herbert) en krea bea doen met de haaknaald (ik). Dit dekentje is in ieder geval af. Leuk geworden toch?
|
|
En dan wordt het warempel droog en zonnig! Niet meer op gerekend. We moeten nog wat dingetjes kopen dus lopen nog een blokje om, knipperend tegen zoveel licht ineens! Ach, is waar ook; in de kleinere steden in Denemarken gaan de meeste winkels op zaterdag al om 16.00 uur dicht. Wel fijn voor de mensen die moeten werken; hebben ze ook nog iets aan hun weekend; niet zo leuk voor de toerist die dat steeds vergeet…wij dus! Gelukkig zijn een aantal supermarkten nog wel open. Maar zo ziet dat er dus uit in de stad. Dodelijk rustig!
|
|
Op Zahree bekijken we nogmaals de gribfiles of er een mogelijkheid van oversteken is. Vooralsnog niet. We formuleren voorzichtig het plan om toch al naar Thyboron te varen in 1 of 2 dagen en een paar dagen een auto te huren en dan een beetje te gaan rondtoeren… Bij het volgende blog lezen jullie meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten