Herfst in de Limfjorden

Zondag 13 september weten we het zeker: HERFST. Regen, harde wind, mist…NAARRRRRR! We vertrekken pas in de middag vanuit Nykobing zodra we het idee hebben dat we nu niet meer te maken hebben met kletterende regen maar met een miezer die weldra zal ophouden (please!!!!?). Over de wind hebben we niks te klagen en ook niet over de windrichting en we varen de 25 mijl naar Thisted in een recordtijd en klokken zelfs 9 knopen. We varen een flink deel om het grote eiland Mors heen maar zien er door het natte miezer en mistweer bijna niets van. Echt jammer!

Niet veel aan toch…?

We zien bijna niets van Mors.

We zijn dan ook blij als we in de haven van Thisted kunnen aanleggen. In de grote voormalige vissershaven dan; de Marina is te klein voor ons. We doen lekker de kachel aan en hebben wel een opkikkertje verdiend, vinden we….
We houden nu al dagen de gribfiles scherp in de gaten maar zien voorlopig geen mogelijkheid de Noordzee over te steken naar Vlieland. Er komen een paar dagen van erg harde wind aan. Geen probleem; we vermaken ons nog wel even in de Limfjorden. Voor de komende dagen is er niet alleen harde wind voorspeld maar ook veel neerslag. We huren een auto voor 2 dagen en gaan daarmee Thy verkennen. Op aanraden van Bodil en Knud Arne gaan we de volgende dag richting Hanstholm waar het bunkermuseum is. Het complex was onderdeel van de verdedigingslinie van de Duitsers; de Atlantik-wall in de Tweede Wereldoorlog. De gehele kuststrook is vergeven van de bunkers waarvan enkelen nog vrij recent in een storm onder het zand vandaan kwamen. Ze bevatten nog veel spullen van de Duitse soldaten die het op hun vlucht daar achtergelaten hebben. De  wapens, raketten en lanceerinrichtingen zijn indrukwekkend maar ik werd er ook een beetje neerslachtig van. De schaal waarop dit gerealiseerd werd. De enorme industrie en het geld (verdienen) dat er achter zat. En de wetenschap dat de mens eigenlijk onverbeterlijk is en gewoon door blijft gaan met nog meer geavanceerde wapens te maken, te verkopen en daadwerkelijk in te zetten. We leren er eigenlijk niks van toch? Een foto impressie:

Maar een kleintje.	Dik verdienen voor de wapenindustrie, bijv. Krups.
Voor een 38 cm. kanon.	Efficiënte aanvoer van de granaten.

Ondergronds is de bunker perfect bewaard gebleven. Een enorm complex waar vele tientallen over het algemeen zeer jonge soldaten dicht opeengepakt wachten van 12 uur en langer moesten zien door te komen.

Bist du kein Schwein…

Alles is er nog precies zoals toen; bedden, kasten…

In de duinen volgen we een aantal aangegeven wandelingen naar andere bunkers, uitkijkposten en geschut plekken.

NIET schieten!	Zien jullie mij? Wie schiet hier nu op wie eigenlijk?
Het grotere werk…	Ik ben op uitkijk…door de bomen kun je nu nauwelijks uitkijk over zee houden.

Tijd voor iets vrolijkers. We rijden naar Klitmöller waar de Cold Hawaii, wedstrijdvaren voor wind en wave surfers. Er is echter niet veel loos daar; het is de openingsdag en het ziet er niet naar uit dat er echt geraced kon worden. Aflandige wind en niet genoeg. De sfeer is er wel leuk de komende dagen denk we…. Op het strand liggen de vissersboten die met lieren in en uit zee getrokken worden.

We rijden terug naar Thisted en gebruiken de auto om een lading boodschappen te halen bij de plaatselijke Lidl. Handig! ‘s Avonds gaan we met de auto (was ECHT nodig hoor!) in de gietende regen naar de Marina om daar in het douchegebouw gezellig te skypen met kids, ouders en Ans.

Skypen met kids, mijn ouders en Ans.

Heerlijk…we zijn weer helemaal op de hoogte!
De volgende dag begint nog droog maar gaande de dag worden de buien steeds heftiger tot hagel, een klap onweer en HEEEEEEEL veel nattigheid. Tussendoor ook mooie opklaringen, dat wel… We maken flink gebruik van de auto en ‘doen’ een ander deel van Thy in een leuk rondje.

Vissersboten op het strand van Norre Vorupor. De boten worden met lier in en uit de zee getrokken.

Op de pier begint het te stortregenen. Tijd voor een warme chocolademelk met slag….

Daarna rijden we naar Stenbjerg en bezoeken het kleine museumpje van de oude reddingsdienst daar.

De vissershuizen van Stenbjerg.	De voormalige reddingsboot.
Een kabel werd afgeschoten en aan het vastgelopen schip vastgemaakt…dan mocht de schipbreukeling in dit stoeltje plaatsnemen. Ging vaak mis natuurlijk…	Drijfanker om de reddingsboot op zijn plek in zee te houden.

Boven op het duin staat het oude lierhuis.

Het oude lierhuis.	Best een eind van zee af.
De lierinstallatie met de dieselmotor erachter. Op de maquette hiernaast zie je hoe het werkt. De kabels vanaf het huisje lopen naar een anker in zee. Zo kunnen schepen in en uit het water getrokken worden.

Men gebruikt nu tractoren om de schepen te trekken. De volgende donkere lucht is alweer gearriveerd en vindt het nodig om boven ons hoofd uit te gaan piesen dus we vluchten weer lekker onze comfortabel Ford Cmax in en Herbert chauffeurt en ik lees kaart naar ons volgende doel; de Skulpturhaven in het dorpje Svankaer. Een plaatselijke kunstenares en echtgenoot hebben een soort galerie met beeldentuin gemaakt. Met de plu’s boven ons hoofd splashen we door het kleddernatte gras. Er is niemand thuis. Men had vast niet op bezoek gerekend met dit weer… We kunnen dus binnen niet kijken maar de beeldentuin doen we even illegaal. Sommige beelden vinden we mooi of grappig. Er zijn er bij die we zeg maar…niet bij ons thuis willen hebben…maar zo duur zijn dat je zou denken…zet binnen dan, want het staat er hier allemaal niet beter op te worden! Foto’s van de mooiste, interessantste of leukste:

Deze gekke koppen loeren uit het struikgewas…en handig…je kunt er je hark tegen zetten!?	Een innige omhelzing op z’n tijd…!
Alweer zo’n viool/cello/bas?	Kijk Thijs…je knuffel Croky in het gras!
Een vrolijke familie.	Gezellig bankje.

We houden het voor gezien en kunnen ons toegangsgeld nergens kwijt dus dat houden we in onze zak. Op naar ons volgende reisdoel; het kleinste kerkje van Denemarken de Lodbjerg Kirke. Aanvankelijk zitten we zwaar teleurgesteld in de auto. Het hek lijkt dicht, de regen doet er nog een tandje bij…maar ik neem even een spurt richting hek…open! De deur van de kerk zoek ik aan de verkeerde kant maar is dus ook gewoon open al is er geen levende ziel te bekennen. Wat een lief kerkje!

Vanuit de auto door een natte voorruit; het kerkje van Lodbjerg lijkt dicht…	Nee hoor…de kerk is gewoon open gelukkig.
	Ook een klein orgeltje natuurlijk. Er is niemand in of bij de kerk… We zijn gelukkig niet voor niets gekomen! Mooi!

Daarna gaat het verder naar de vuurtoren van Lodbjerg. Klimmen geblazen en lekker was het niet boven met al die regenvlagen om ons hoofd. Bah!

Herbert houdt helemaal niet van die hekjes op grote hoogte…

Na zonsondergang gaat ie pas aan…hier zie je al die spiegelende glaasjes…

En voort gaat het weer richting Agger Tange waar we over de super smalle dijk tussen de Noordzee en het Flade meer rijden. Wat is het jammer dat het van dat baggerweer is. Dan ziet alles er zo grauw en grijs uit. Het landschap, onderdeel van Nationalpark Thy, is echt prachtig.

Aan de ene kant moeraslandschap van het meer van Flade…

…aan de andere kant de Noordzee.

De Zwarte huizen en het vissershuisje van Agger laten we voor wat ze zijn en via kleine weggetjes gaan we eerst naar Snedsted waar we verkeerd zitten en draaien dan weer om om in Hordum bij verrassing bij de antiekwinkel van Bodil aan te bellen. Ze was net klaar met schoonmaken en opruimen in haar overvolle winkel waar je je kont niet kunt keren maar waar de liefhebber vanalles kan vinden. Bodil vindt het hartstikke leuk dat we komen aanwaaien. We bekijken de winkel en drinken thee, koffie met worteltjestaart (echt waar!) in haar gezellige serre. Knud Arne schuift ook ook en hij laat foto’s zien van hoe ze doken toen hij en zijn vrienden jong waren. Onder het ijs (eng!) en naar een zelfgemaakte duikklok gemaakt van oude oliedrums (levensgevaarlijk denken wij!). Er is een enkele flits en een donderklap maar wel een flinke hoeveel hagel dat horen en zien je vergaat daar in de serre.

Bij Bodil in Hordum in de antiekwinkel.

We zeggen te snel alweer gedag want we willen nog met de auto boodschappen halen voordat we hem gaan inleveren. Op de terugweg naar Thisted rijden we achter de onweersbui aan in een felle opklaring. Garantie op een prachtige dubbele regenboog natuurlijk!

Achter de bui aan…

…dus een regenboog! Een dubbele zelfs!

Boodschappen gedaan bij de Netto deze keer en Herbert brengt daarna de auto naar Avis terug (wel 4 km terugfietsen maar gelukkig bergaf deze keer)en ondertussen kook ik. We gaan gewapend met de plu’s naar het marinagebouwtje om te skypen met Peter, onze vriend uit Wuppertal die donderdag aan boord komt in Lervig om (waarschijnlijk) zaterdag met ons te gaan oversteken naar Vlieland. Hartstikke gezellig!
Daarna skypen we met dochter Doenja die even wat aandacht van haar paps en mams nodig heeft. We missen je zo, liefie!

Dan is het tegen tienen en gaan we naar Zahree. Het waait weer stevig en het is nog steeds niet genoeg geweest met de regen, blijkbaar! Maar wie doet ons wat? Wij liggen lekker in ons warme mandje!
Woensdag 16 september blijkt Lemvig toch iets verder dan gedacht en hebben we geen tijd meer nog wat in Thisted rond te banjeren, wat we eigenlijk van plan waren. De barometer staat extreem laag…er komt duidelijk slecht weer aan.

Kijk die barometer eens laag staan! Storm!

Op pad schat, het is nog ruim 40 mijl.

We zijn net na 10 uur op pad. Het is redelijk weer en nog droog maar dat gaat niet zo blijven en de wind is nog niet voldoende naar het oosten gegaan om echt te kunnen zeilen.

Het weer kan er mee door…

Dag Thistded!

We motorzeilen een beetje. Ik zit al snel binnen want ben weer eens een beetje grieperig en mijn stoere zeebonk doet het allemaal alleen. De brug bij Vilsund draait direct als we voor de brug zijn. Dat is mooi! Onderweg hapert de grootzeillier. Dat is al eerder gebeurd en het lijkt er nu op dat ie definitief de geest heeft gegeven. Is het misschien de bedieningsknop? Herbert sloopt het plafond waarachter de bedrading maar kan het euvel niet verhelpen. Nu moeten we de lappen hijsen via de fokkelieren maar dat deden we voorheen altijd, toen we de grote lier op het dekhuis nog niet hadden dus dat moet in Nederland verder nagekeken worden. Hopelijk is het niet de motor van de lier zelf…. Duuuuuuur!!!!

We mogen meteen door bij Vilsund.

Dan gaat het net te scherp aan de wind, tegen de wind, net bezeild…verder tussen Thy en Mors, tussen Thyholm en Salling naar de volgende brug bij Oddesund. Daar hebben we een beetje pech. De brug draait doorlopend maar kwart over het uur en kwart voor het uur…we zijn net een paar minuten te laat. Wisten we natuurlijk niet. Ach geen punt, we blijven een krap half uurtje rondjes zeilen voor de brug, motor zachtjes bij en mogen precies op tijd door.

De Oddesund brug laat ons nog even niet door. Rondjes zeilen voor de brug en dan mogen we!

Dan is het eindelijk goed bezeild en vallen we een heel eind af en zeilen met ruime wind door de Nissum Bredning naar Lemvig. Het regent af en aan. Wat jammer…het landschap moet mooi zijn maar daar krijg je niks van mee met dit grijze zeikweer!

Leuk en beschut varen op het Limfjord maar vandaag ziet alles er even grijs en grauw uit.

Net na vijf uur maken we vast in Lemvig, geholpen door een paar aardige Lemvigenaren. We luchten gauw naar binnen, naar de warme kachel. Tenminste…ik…Herbert moet nog even liggeld betalen, elektra-kaartje halen, elektra aansluiten…Ja….je zal maar schipper van de Zahree zijn. Maar…ik maak guacemole en schenk een glaasje port voor hem in; dat dan weer wel!
We eten en wandelen op een warempel droog moment nog even door het donkere en verlaten Lemvig. Ziet er morgen bij licht vast nog leuker uit! Nu naar bed…hopelijk morgen weer in orde! Herbert begint ook al te snotteren! Zeg Rutger: heb jij ons soms via de Skype AANGESTOKEN? Grrrrrrr! Hahahahaaa.

Donderdag 17 augustus; tja…wat zeggen we daarover! Regen, wind, nog meer regen en nog meer wind tot stormachtig. De barometer staat nog lager dan de dag ervoor. Zo laag hebben we hem sowieso nog niet gezien gedurende onze reis naar de Oostzee!

De barometer staat nóg lager dan gisteren.

Op Zahree hebben we er niks van want we liggen prima beschut in Lemvig. Hoewel…de wind gaat gaandeweg de dag draaien en staat dan weer een beetje op de kont van het schip en klotst het vrolijk onder onze slaapkamer. Daar moet je van houden!
Na 11 uur zou het droog moeten worden en trekken we de stoute wandelschoenen aan en bewandelen het ‘planetenpad’…een wandelpad aan de westzijde van de baai van Lemvig richting de moderne Marina.

Nat……

…dus paddenstoelentijd!

Planenetenpad betekent dat er paaltjes staan die de planeten moeten voorstellen met onderlinge afstanden in de schaal 1 op een miljard (geloof ik). Mwah!

Windkracht 7 maar in de baai merk je daar niks van.

In de buurt van de Marina begint het horizontaal te regenen en te waaien zodat we met stormparaplu en al in enkele minuten zeiknat zijn aan de achterkant. De Marina is onderdeel van een vakantiepark en hoewel wat huisjes verhuurd zijn (arme toeristen!) is het een compleet dooie boel maar een voorruimte van het restaurant is gelukkig open en maken we het ons gemakkelijk op de grond. Een medewerkster heeft medelijden met ons en opent de deur en dan kunnen we binnen lekker zitten op de leren banken mét internet! Kijk…zo houden we het wel even uit. Gelukkig wordt het weer min of meer droog en in snel-wandelpas gaan we terug. Boodschappen doen voor de terugtocht…ik ga morgen voor 2 dagen vooruit koken zodat we dat niet op open zee hoeven te doen…en na de middag lopen we eerst naar het 15e eeuwse kerkje.

Lemvig Kirke

Een klein intiem kerkje met twee beuken dwars op elkaar.

De haven krijgt toch af en toe zoveel water te verwerken dat het nodig is een betonnen muur te hebben die het water kan tegenhouden. Dat hebben ze mooi gedaan. Geïntegreerde bankjes, speelplaatsje, gezellige mozaïekjes erin…. Lemvig heeft er een ‘betonprijs’ voor gekregen!

Een betonnen muur om het water tegen te houden.

Zitje met leuke mozaïek.

En daarna nog de trap op naar de ‘bovenstad’ waar het station is en Peter straks aan zal komen.

Uitzicht op de haven. Je kunt de masten van Zahree zien.

Daarna gaan we gauw naar warme Zahree. En om half 6 is Peter er. Die is vanaf vanochtend 5 uur vanuit Wuppertal Duitsland onderweg om hier in Lemvig te komen met de trein. De laatste buschauffeur is zo aardig geweest hem even mee te nemen naar de haven. We hebben veel te bepraten natuurlijk. Erg gezellig en ontzettend fijn dat hij met ons mee gaat oversteken naar Vlieland. Ook met wachtlopen maakt dat het leven een stuk leuker…2 uur op…4 uur af! Dat is vakantie vergeleken bij 3 uur op…3 uur af!

Peter is er…gezellig!

Vrijdag 18 september blijkt al snel dat de gribfiles bij Vlieland aangeven dat de wind sneller gaat tegendraaien. We besluiten dus vandaag om 4 uur al weg te varen en niet bij Thyboron te overnachten maar direct door te varen de Noordzee op. Als het goed is zijn we dan een tij eerder in Nederland en kunnen weer makkelijk bij Vlieland binnenlopen en ankeren! Als alles loopt zoals we dat gedacht hebben dan!
Maar het is hier nu droog al waait het nog steeds stevig. De kip tikki masala en de speklapjes teriyaki staan al klaar…wat houdt ons nog tegen…we gaan straks!

Dit blog gaat nog ‘on air’! Als het goed is zijn we zondagochtend ergens in de ochtend bij de uiterton voor Vlieland en kunnen dan op ons gemakje met de vloedstroom naar binnen. Dan plonst daar, als het goed is, het anker erin en zijn we na een half jaar op Nederlandse wateren.
Hopelijk tot gauw!