Dag lieve Corinne! Op weg naar Annapolis.

Maandag 7 mei. De dag van vertrek uit de fijne marina York River Yacht Hafen. Pippa en Corinne zijn op tijd aan boord. Het is hartstikke koud en we moeten erg lachen als we Pippa zien in een korte broek. Nee… ze heeft het écht niet koud en de benen moeten nog wat bruiner. Al snel varen we uit voor de 25 mijl naar de andere kant van het schiereiland. Er staat een prima windje om sportief te zeilen. Niemand wordt zeeziek al moet Pippa even plat omdat ze veel te koud is geworden en heeeeel misschien omdat het wat laat is geworden gisteren… feestje! Na een klein dutje is ze er weer helemaal. Corinne geniet enorm van de zeiltocht. It brings back memories… ze heeft vroeger ook heel veel gezeild met haar ouders! Achter in de middag gaat er voorzichtig een zonnetje schijnen en zitten we heerlijk met een wijntje aan dek. Daarna moeten we helaas afscheid nemen van Pippa en mijn lieve nicht Corinne die ons bezoek aan haar tot een enorm succes gemaakt heeft. Wat hebben we genoten allemaal! Dank je wel Corinne. We hopen als we weer zuidwaarts gaan nogmaals langs te komen!


Een stevig windje en Pippa nog in shorts.


Sportief zeilen en de dekens moeten naar buiten.


Zeeziekte? Geen last van!


Corinne geniet enorm! Memories!


Een voorzichtig zonnetje breekt door.


Een wijntje kan er wel weer in!


Onze ‘crew’ helpt goed mee!


Moeilijk… afscheid nemen!

Veel praatjes hebben we niet meer. Eten en niet al te laat naar bed!

Dinsdag 8 mei. We zeilen zo’n 35 mijl naar Fishing Bay. Het weer valt een beetje tegen. Wij blij dat we ook binnen kunnen sturen! Maar het mooie weer komt eraan!


Regen!

Toch wordt het een lekkere zeildag. Via de Piankatank River komen we in Fishing Bay. De ankerplaats is ronduit super! En al is de luchttemperatuur nog aan de late kant, we warmen heerlijk op in het late-middag-zonnetje.


Zonnetje erbij… drankje erbij… hapje erbij…. top!

Woensdag 9 mei gaan we met de dinghy naar Fishing Bay Marina. Het plan is om naar de supermarkt van Deltaville te lopen, een aardig eindje. In de marina worden we heel aardig ontvangen en worden we HELEMAAL enthousiast als de manager zegt dat we voor 20 dollar de hele dag de beschikking hebben over de courtesy car waarmee we Deltaville kunnen bezoeken. Vooral dat we ermee naar de winkel kunnen is zeer welkom! Het is ook een offer you can’t refuse want de dinghy achterlaten kost al 5 dollar. Verder mogen we douchen, hebben gratis wifi, mogen gebruik maken van de courtesy fietsen! Helaaml TOP! Al gauw zijn we op weg en rijden naar het uiterste oostpuntje van het schiereiland waar je over de Chesapeake Bay kunt uitkijken. Jammer.. privé terrein dus verder dan een ‘gestolen’ fotootje komen we niet.


We mogen niet verder.. private property! Top courtesy car toch?

Via de Timberneck Road komen we bij Broad Creek. Eigenlijk zijn alle mooie waterplekken ‘bezet’ door huizen. Wat wonen die mensen fantastisch zeg! We doen even burgerlijk ongehoorzaam en ik poneer de dames aan de Rappahannock River.


Doenja en Hannah aan de Rappahanock River.

Daarna rijden we naar Deltaville Market Croceries en de daarnaast gelegen Dollar Store waar we flink onze slag slaan. Op de terugweg nog naar J&W Seafood. Vis is hier zeer vers zegt men maar ook duur vinden we. We gaan morgen maar zelf proberen vis te vangen in de Chesapeake Bay met onze nieuwe aangeschafte lure! We kopen wel een lekkere crabsalade voor bij de borrel! En dan… geld pinnen. Dat gaat hier natuurlijk vanuit je luie autostoel! Een ‘drive through’, nu niet voor een vette bek maar voor poen!


Geld pinnen op je luie r…t.

Terug in de marina leveren we de sleutels van de auto weer in en gaan aan boord. Verder… luieren! De meiden koken vandaag. Heerlijke pasta!
‘s Avonds gaan de meiden nog douchen op de haven. De eerste keer dat ze helemaal zelfstandig de dinghy meenemen! Stoer! Het lukt Doenja om het motortje aan de praat te krijgen! CHECK!


Vers gedoucht!

Donderdag 10 mei. We gaan al heel vroeg op pad om ruim 60 mijl naar Solomon Island te varen. We gaan daar ankeren in Mill Creek. De meiden mogen lekker blijven liggen. We hebben de wind voornamelijk achter is de verwachting en zal matigjes waaien. Het wordt een lange vaardag maar met goed weer. Later op de dag volgt er een waarschuwing voor plaatselijk onweer en veel regen dus zodra de lucht donkerder gaat kleuren strijken we de zeilen is afwachting van de ellende. We blijven voor een groot deel gespaard hoewel er even engel flitsen in onze buurt te zien zijn. Alle vrouwelijke crewleden zitten binnen no time binnen. Alleen de schipper haalt zijn schouders op en zegt dat ie beschermd wordt door de verstaging. Ja hoor… RIGHT! Een klein beetje regen maar we krijgen nauwelijks wind uit het buien gebied. De Agaathjes die een dagafstand achter ons aanvaren krijgen wél de volle laag en moeten de bui even op open water ‘uitzitten’. Uiteindelijk hebben ze 40 knopen over het dek! Bij ons klaar het snel op en een uurtje later liggen we heerlijk rustig achter ons anker in Mill Creek.


Voor anker in Mill Creek. Het slechte weer in het zuiden.

Een anker-drankje en een goede maaltijd maar veel verder komen we niet in de avond. Het is mooi geweest! Zzzzzzzz…..

Vrijdag 11 mei. ‘s Ochtends zijn we een tijdje druk met het installeren van de nieuwe windmeter. Het is nog even spannend of de voedingsdraad wel weer door de mast wil maar dat lukt gelukkig! Yeaaaaah! We hebben weer informatie op de meter van kracht en richting van de wind! Dat is toch wel een half jaar geleden dat we dat hadden. Al die tijd hebben we het gedaan met lintjes aan de verstaging. Toch wel heel blij dat we nu weer wat preciezere data hebben!


Erg hard waait het niet dus!

Daarna willen Doenja en Hannah ook wel eens boven in de mast gehesen worden! Oké dan! Eerst even goede instructie en daar gaat Han als eerste!

Hannah durf ook nog te zwaaien!

En daar hangt Doenja. Best eng vind ik!


Wow!

Ik ben blij als ze allebei weer met beide benen op het dek staan. Het schijnt fantastisch geweest te zijn daarboven!

’s Middags gaan we met de dinghy naar Annmarie Sculpture Garden and Arts Center. Net als we van Zahree wegvaren zien we de politie te water. Ze wuiven ons naderbij. Aiaiaiai…. we hebben maar twee zwemvesten aan boord.. wel fluitjes eraan gelukkig. Ook checken ze Herbert zijn identiteit maar hij staat blijkbaar als brave borst te boek. We mogen gelukkig twee zwemvesten erbij halen omdat onze boot nog vlakbij was. We komen er deze keer vanaf met een waarschuwing! Yes sir… no sir… of course sir… Bye bye have a good day!
Het Annmarie park is prachtig in het groen gelegen en kaboutertjes en elfjes maken er de dienst uit.
Je moet af en toe wel goed zoeken! Ook Grote Mensen Kunst is er te bekijken. Het is warm en de schaduw van de bomen is erg welkom.
We troffen hier af en toe hele schattige… kijk maar!


Kaboutertjes bestaan ECHT!



Het is best heel warm en we krijgen dorst als je begrijpt wat ik bedoel… tijd om te gaan!




Is daar een biertje aan boord?

Aangezien we vandaag toch al aardig uithuizig zijn besluiten we het biertje aan land te gaan halen. We gaan naar Solomon en kiezen een tent aan de Patuxent River. Het is Happy Hour maar de serveerster is niet erg op de hoogte welke drankjes erin vallen. Geeft niet… ze is verder een lieve schat. Patatjes van zoete aardappel erbij en de gekuifde zeemeeuwen bekijken. Ook komen er aan de lopende band indrukwekkende F16’s en ander vliegend oorlogstuig over. Er lijkt een oefening aan de gang te zijn. Voor het geval de beide Korea’s er toch niet uitkomen?

Zaterdag 12 mei. We varen met totaal geen wind op de motor naar een zijarm van de Chesapeake Bay, South River waar we een plekje in Liberty Marina gereserveerd hebben. We willen hiervandaan Washington bezoeken. De marina’s in Annapolis zijn erg duur en sommige hebben te weinig diepgang voor ons. Als we Annapolis naderen bellen we met de dienstdoende officer van Customs om ons te melden aangezien het kantoor in het weekend dicht is. Als Herbert meldt dat we een Decall sticker hebben vindt deze officer het allang goed. ‘Als u zich ook al in West Palm Beach en Cape Canavaral heeft gemeld is dat wel voldoende hoor….’, ‘You’re good!’. We hoeven er niet lijfelijk naar toe maandag! We dringen niet verder aan. Mooi gerocheld! In New York maar weer eens bellen!
Op de steiger van de Marina staat Scott al klaar om de touwtjes aan te pakken samen met twee super aardige mede-watersporters. We liggen en pffff wat is het benauwd! Onweer en slagregens op komst! We gaan even weer lekker douchen na het eten en dan breekt het noodweer los. Het onweer is gelukkig niet recht boven ons maar het komt bij bakken uit het zwerk. Wat een water! Herbert heeft voor de zekerheid alle apparatuur weer losgekoppeld. We kennen onderhand zoveel boten waar de bliksem is ingeslagen….

Zondag 13 mei. Moederdag en ja hoor… ik krijg van mijn allerliefste schipper een ontbijtje op bed.


Ontbijt op bed op Moederdag.

Als de meiden ook helemaal in de benen zijn én de afwas is gedaan gaan we met een Über of een Lyft (beide apps werken geweldig in de US om een betaalbare en snel aanwezige taxi te krijgen) naar Annapolis. Wat jammer dat het een beetje een lamlendige dag is. Geen zonnetje en zelfs wat regen… dan ziet alles er altijd een beetje minder florissant uit maar oké… het kan niet altijd feest zijn!


Donker weer… donker smoeltje van mijn liefste dochter!

We bekijken Annapolis. Leuk stadje, wel erg toeristisch.


Met behulp van de app Yelp zoeken Doenja en Hannah steeds de leukste plekken van Annapolis uit. Koffie drinken doen we in een boekwinkel annex koffietent Brown Moustache Coffee. Erg leuk en inspirerend!


Heerlijke koffie samen met onze lieve meisies!


Een erg leuke plek om koffie te drinken.

We gaan de (relatieve) kou weer in.
Lunch vandaag in Sophi’s Crepes, ook weer door de meiden gevonden. Heerlijk! Wel staande receptie hier of buiten zitten.


Pannenkoekjes bij Sophi’s Crepes. Mmmmmm!

En dóór gaat het weer naar de teleurstellende tuin van William Paca House & Garden. Carla, je krijgt toch een rolberoerte als je naar deze onverzorgde hegjes kijkt. Dat moet toch netjes en zeer tuttig geknipt en geschoren erbij staan?


De tuinman mag wel eens aan de gang!


Mwah… ook nauwelijks bloemen….

Als laatste bezoeken we het Maryland State House. Dat is een bezoek meer dan waard!


Naar het Maryland State House.

Dat wil zeggen… als je je ID bij je hebt… die uh… van mij ligt nog op Zahree. Door ‘lullen als Brugman’ van Hannah strijkt de bewaker over z’n Zondagse Moederdaghart en mag ik toch naar binnen. Het is een historisch gezien zeer belangrijke plaats. Het is de bakermat van de huidige regeringsvorm van de US. Op 23 december 1783 legde George Washington zijn functie als commander-in-chief of the Continental Army neer, daarmee de weg vrijmakend voor de scheiding tussen regering en leger. Kenmerkend voor de democratie!
Bijzonder om op die plek te staan!




Precies op die plek!


Advocaat Marshall, onvermoeibaar strijder voor gelijkheid van onderwijs en tegen segregatie.

Daarna nog naar een pub en dan strompelen we weer een Uber in. Op naar Zahree… eten en niet te laat in de koffer. Morgen moet mijn arme eega vroeg op. Hij gaat op zijn Brompton naar de autoverhuur en daarna gaan we direct door naar Washington waar we al een airbnb geboekt hebben en Doenja en Hannah een mooi programma bij elkaar gegoogled hebben.

Dit blogonderdeel is wel zo’n beetje klaar. De volgende zal over onze trip naar Washington gaan. Dan hebben jullie iets om naar uit te kijken. Veel leesplezier!