Washington en… spotted: Orange Head!

Maandag 14 mei. Herbert springt, nog kuchend en snuivend want nog steeds niet helemaal hersteld van de griep, uit zijn mandje om op het fietsje de huurauto te gaan halen (bij Nextcar op Weststreet, 3 dagen voor 175 dollar inclusief verzekering). Hij moet gefietst hebben alsof de duivel op zijn hielen zat want hij is zo terug met een kekke witte Hyuandai Elantra 4 deurs. Niet eens de kleinste die ze hadden. We zijn al snel op weg naar Washington.


Onderweg naar Washington.

We hebben een Airbnb voor een nachtje geboekt in Q Street NW vlakbij Dupont Circle, en Dominick heeft ons gemeld dat we any time het appartement in mogen. Fijn want dan kunnen we de bagage daar al even droppen en vervolgens de auto in de buurt in de parkeergarage zetten. Het is prima stadweer, bewolkt maar niet koud en omdat we net na de spits zijn vertrokken rijden we zonder oponthoud naar Washington. Het appartement is in de basement en zeer compleet en gerieflijk. Bagage neergezet en hup weer in de auto naar SP+ Parking. Oeps wat duurder dan we dachten… 21 dollar per dag maar oké. Als we gaan zoeken naar wat goedkopers zijn we tijd kwijt en we willen spoorslags naar het White House, kijken of de president van de Verenigde Staten thuis is! Eerst staan we aan de kant van de residentie waar je naar binnen zou kunnen, alwaar veel ‘blauw op straat’. Je kunt het White House bezoeken maar dat moet je maanden van tevoren regelen en ik heb vernomen dat je ook een uitnodiging moet hebben. Je zult wel fiks gescreend worden en wij zijn onlangs in Cuba geweest bij die communistische rakkers dus zouden wel eens niet welkom kunnen zijn….
Er zijn opvallend veel mensen aan het protesteren. Tegen China’s acties tegen leden van de Falungon, tegen wapenbezit en een ander luid orerend persoon die wat verward overkwam.


Een selfie voor het White House MOET!


Weg met die wapens!

We lopen om het White House heen naar de andere kant. Daar zijn de veiligheidsmaatregels dusdanig streng dat je wel op hele grote afstand van de woning van de president terecht komt… Dat zal wel zijn sinds een aantal gekken wel erg gemakkelijk over de hekken heen klommen!


Is ie thuis? Geen idee!

Of The Donald thuis is kunnen we niet zien. In ieder geval ligt zijn vrouw in het ziekenhuis met een nier probleempje. Misschien zit hij aan haar bed?

We nemen een taxi naar l’Enfant Plaza om de Hop-on-hop-off bus van DC-Trails te nemen. Doenja en Hannah hebben een promo bon van Groupon gevonden. Het ding wil op de telefoon niet goed laden maar we mogen alvast in de bus. Verder controleert niemand. Onze gids heet Steven en weet enorm veel van de stad. Onvermoeibaar en uitermate humoristisch dist hij het ene feitje na het andere op. Ondertussen is de zon gaan schijnen en zitten we heerlijk bovenin in de bus in de open lucht. We zitten het hele rondje van anderhalf uur uit en krijgen zo een goede indruk van de stad. Het stratenplan van toevallig juist dhr. L’Enfant met de United States Capitol als centrum is zeer overzichtelijk en alle monumenten die we morgen willen bekijken liggen in de groene National Mall en leent zich fantastisch voor de fiets. Maar dat gaan we morgen doen!


Gids Steven weet heel veel van de stad.

Een foto impressie:

Met DC-trails

Met een dik verdiende tip voor Steven gaan we in de buurt van China Town eruit. Via Yelp hebben onze bekwame reisleidsters restaurant Reren gevonden. Je kunt daar ramen eten. Yelp heeft het goed gezien; het eten is helemaal toppie!


Ramen eten bij Reren… klinkt raar maar waar!

Nu nog even cultureel doen en naar een museum. Het wordt het Natural History Museum. We hebben er niet al te veel tijd voor. Dat is jammer. We worden er aan het eind bijna uitgeveegd!


Van Rapa Nui, wil je ze allemaal zien moet je naar de Stille Oceaan!


Zo had ik eruit gezien als ik als Neanderthaler was geboren. Knapperd toch?


Wist je dat? We hebben 60% van de genen samen met een BANAAN!


Is ie echt?


Triceratops en Tyrannosaurus Rex… dood gelukkig!


De Hope-diamant. Een premie van een 1 miljoen dollar tijdens het vervoer naar het museum.

Aan het eind van de middag staan we doodmoe aan de stoep.


Even naar ons appartement graaggggggg! Moeeeee!

Eenmaal in 1717 Q Street barst onweer en regen los maar wij zitten prinsheerlijk met de beentjes omhoog, lezen… blog doen…. Om klokke 20 worden we alweer dan zo’n überhandige Über voor de deur van het beroemde restaurant Martin’s Tavern in de wijk Georgetown waar bijna elke president van de US wel gegeten heeft. Behalve natuurlijk weer The Donald. Maar misschien gaat ie dat nog een keer doen. Ik heb trouwens zomaar het idee van niet. We hebben nog geen Amerikaan getroffen die hem een toffe peer vindt. Waarom is ie dan toch gekozen? Maar hier heeft JFK (John F. Kennedy) toevallig wél zijn Jacky ten huwelijk gevraagd! We eten Shepards Pie (Irisch), Hot Brown (uit Kentucky), Meatloaf (ook uit Engeland) en de aloude Burger. Allemaal even heerlijk! Samen één toetje, een Bread Pudding, geeft ons de nekslag!


Lekker hoor! Bij Martin’s Tavern!


Martin’s Tavern in Georgetown.

En hoppa weer via zo’n über gemakkelijk app een Über besteld en niet veel later liggen we allemaal gestrekt op onze gerieflijke boxsprings in ons appartement. Buiten donder, bliksem en regen maar wiet doet ons verder nog wat? Wel even de mobiel losgekoppeld van de elektra want ik ben een beetje ‘pagus’ geworden met betrekking tot getroffen worden door de bliksem!

Dinsdag 15 mei. Vandaag is het best een moeilijke dag. Een jaar geleden is mijn zusje Marianne overleden. Zijn we echt alweer een jaar verder? We missen haar allemaal vreselijk. Wat ben ik blij dat we nu de meiden bij ons hebben. Dat maakt echt een enorm verschil. We genieten zó van ze! Ik app met mijn lieve zwagertje en nichie en neefie die het nu extra moeilijk hebben natuurlijk. En ook met mijn mams en zus Katinka. Rot om op deze dag niet bij ze te zijn.

We zijn alweer vroeg in touw om op tijd bij Founding Farmers te zijn voor het ontbijt. Misschien kun je er fantastisch eten maar het ontbijt valt een beetje tegen daar. Onze reis-oversten hadden het uit een blog maar waarschijnlijk gaat de toko ten onder aan het eigen succes. Het is er overigens zelfs ‘s ochtends al rete-druk dus we hebben gereserveerd.
Daarna laten we ons naar Union Station rijden om de huurfietsen op te halen. Even een kleine plas excursie door dit prachtige station!


Union Station.

Op de fiets, overigens weer met prachtig zonnig weer, gaan we linksom alle monumenten af. Het is heel druk omdat precies vandaag de 37th Annual National Peace Officers’ Memorial Service is. Ennnnn…. The Donald komt spreken bij het Capitol! Heel veel schoolklassen, groepen veteranen uit diverse oorlogen en massa’s toeristen, waaronder wij, proberen in een dag zoveel mogelijk te bezichtigen. En er is VEEL te bekijken. Eigenlijk is 2 dagen Washington veel te weinig maar ja…… De fiets is nu verreweg het slimste transportmiddel want heel Washington staat verder muurvast. Niet in de laatste plaats door alle veiligheidsmaatregelen.


Fietsen door Washington.


Vietnam Memorial.


Vietnam Women’s Memorial.


Lincoln Memorial… zien jullie Hannah?


Korean Memorial. Kijk naast Doenja; Nederland deed ook mee.


Martin Luther King jr. Memorial.


Roosevelt Memorial.


En nu wordt het stevig doortrappen want we moeten nog naar….


Jefferson Memorial waar we niet meer opklimmen en…


The National World War II Monument.


Washington Monument nog maar een keer….

We hebben nog maar een kwartiertje om terug te fietsen naar Union Station. Pffffff… een fikse klim Capitol Hill op. Daar aangekomen komen we voor een cordonnetje agenten. We mogen niet door. Het duurt maar eventjes zeggen de officers. We krijgen geen spijt van dit oponthoud want welk een ‘cadeautje’! Wie komt daar gewoon langsrijden?


Zoom in… achterste raam!

Precies ja… het is hem echt! Hij zwaaide zelfs naar me… of misschien naar de officers uit Dallas die ook moesten wachten voor ze door konden… wil ik vanaf wezen! Het was ECHT ‘orange head’! Dit is de bijnaam die Doenja hem gegeven heeft en zij mag hem zo noemen want ze is zelf een ‘orange head’,  hihihihi!
We mogen weer verder en fietsen gauw weer naar het inlever punt. Geen punt dat we iets te laat waren. We hadden ook een betere smoes dan: de brug stond open of m’n band was lek toch?

We gaan weer met een Uber naar een Dukem Ethiopian Restaurant. Met de handen stukjes pannenkoek afscheuren en lekkere hoopjes vlees en groenten eten. Mmmmmmm!


Een pannenkoek uit Ethiopië.

Bij een aantal onder ons is nog plek voor een milkshake die we halen bij een beroemde diner.


Ben’s Chili Bowl.

Wie gingen ons voor? Onder andere Bono, Obama, Hillary…..


Nog even een milkshake….

Daarna gaan we de huurauto halen en rijden we helaas in de spits weer naar Annapolis. We maken nog even handig gebruik van de auto om boodschappen te doen. Het is stikbenauwd en niet ver van ons kleurt de hemel angstwekkend donker. Onweer op komst dus gauw terug naar Zahree. We krijgen alles nog droog aan boord. De meeste ellende gaan boven en onder ons langs maar er valt die avond en nacht een indrukwekkende massa water. Dat deert ons niets… wij liggen veilig in ons stalen schip!

Woensdag 16 mei. Getver wat een vies weer! Alleen geschikt voor een bezoek aan diverse shopping malls. De meiden moeten hoognodig kleding scoren bij Ross en TJ Maxx en Herbert MOET echt broodnodig naar de kapper.


Herbert krijgt een hair cut.

Daarna gaan we naar de gloednieuwe Westfield Mall in de buurt van Annapolis. Een waar shopping el dorado met een Victoria’s Secret. Ik verklap niks maar daar komt mijn presentje voor mijn verjaardag vandaan dat ik krijg van mijn beide lieve dametjes!

‘s Avonds moeten we nog even de teleurstelling verwerken dat onze gloednieuwe Chromecast nog niet aan de praat raakt… maar dat komt nog! Morgen gaan we op pad richting Baltimore, via de Magothy River, naar een mooie ankerplaats achter Dobbins Island.

Een mooi moment om dit blogdeel af te sluiten. Ik wil natuurlijk géén klachten over teveel beslag leggen op de tijd van mijn lieve lezers! Tot gauw!