Dinsdag 22 mei. Doenja mag een gat in de dag slapen maar als langzaam de skyline van New York zichtbaar wordt maakt Herbert haar toch maar wakker (al vindt ze zelf dat om 10 uur eruit komen gewoon een prima en normale tijd is).
Langzaam verschijnt de skyline van NY.Wat een kick om deze geweldige stad die we 9 jaar geleden met Ans en Frans bezochten ter ere van Ans en mijn 50ste verjaardag, nu met onze eigen boot aan te doen! We varen langs Sandy Hook waar je ook achter kunt ankeren als het getij niet gunstig uitkomt maar wij hebben het goed uitgekiend. Het is bijna dood tij als we de Hudson River opvaren, richting de Verrazano Bridge. Wat bijzonder, we fotograferen de brug waar we 9 jaar geleden in een tour langs 5 buurten overheen fietsten, toen in de ijzige kou en de stromende regen. Nu is het frisjes maar de regen laat nog even op zich wachten gelukkig. We worden op kanaal 16 opgeroepen door de Coast Guard die om ons telefoonnummer vraagt. De dame in kwestie belt ons direct en we moeten een hoop vragen beantwoorden. Maar we zijn oké met ons Decal. Hier wordt niet opgekeken van het feit dat we geen cruisers license hebben. Het decal nummer is ook prima. Wij blij!
De Verrazano Bridge.
Dan is het eindelijk zover. We krijgen bezoek van een langsvarend vaartuig van de Coast Guard. En wat voor een bezoek! Een zeer uitgebreide controle waarin Herbert het hemd van het lijf gevraagd wordt en daarna mij ten aanzien van de medicijnkisten aan boord. Van enige knulligheid is wel sprake want de officer kijkt niet naar de stofnamen maar naar de merknamen en googelt daarop, maar vraagt mij steeds waar ze voor zijn. Tja… antibiotica, middelen tegen malaria, pijnstillers…. en nog veel meer. Sommige medicijnen zijn ver over de datum. Sorry sir… die zal ik zo gauw mogelijk weg flikkeren….. Dan komt de aap uit de mouw. Eén van de officers heeft een ‘hasjgeur’ geroken. De officer vraagt besmuikt of het niet onze meiden zijn die wat bij zich hebben. Herbert zegt dat ie dat dan maar zelf aan ze moet vragen. Doenja en Hannah worden speciaal naar binnen geroepen met de vraag of ze wat bij zich hebben. Huh…NEE NATUURLIJK NIET DUH! Ik ben ervan overtuigd dat die lucht van mijn basilicum plantje komt dat zo ongeveer achter zijn hoofd staat maar ik stond buiten en had helemaal niet door dat dat eventuele aanwezigheid van marihuana het probleem was. De voorpunt waar de dames slapen wordt toch helemaal ondersteboven gehaald. En het duurt LANG! Uiteindelijk zijn we echt bijna bij het Vrijheidsbeeld en moeten we het grootzeil nog strijken. Eindelijk is het voldoende en zijn ze overtuigd van onze ‘onschuld’. We kunnen tegen de wind draaien en het grootzeil laten zakken. Nog een foto moment met de aantrekkelijke heren van de Coast Guard en daar springen ze weer op hun eigen boot. Dag heren!
Alles oké… daar gaat de Coast Guard weer.
Wij draaien richting het Vrijheidsbeeld en ankeren erachter. Prima plek voor een nachtje! Al gauw begint het te regenen maar dat maakt ons niks uit. De zeilen zijn onder hun huiken en wij zitten lekker binnen terwijl we naar de achterkant van het Vrijheidsbeeld kijken. We kunnen lekker gaan chillen met bier, wijn en chips. Van de restjes van de dag ervoor draaien we nog een maaltijd in elkaar. Nu zijn alle verswaren op en beding ik alvast dat we morgen weer eens lekker uit eten gaan!
Als het donker wordt gaan de meiden met de dinghy richting het Vrijheidsbeeld. Oei best eng en op onze oproep met de handheld VHF reageren ze niet. Getver… wat als ineens het motortje dienst weigert? Herbert kan ze gelukkig tot het Vrijheidsbeeld volgen omdat ze een lichtje voeren. Maar we zijn erg opgelucht als het lichtje weer verschijnt en ze weer naar Zahree tuffen. Alles is helemaal prima gegaan en ze hebben fantastische foto’s kunnen maken. Kijk maar!
Wat Zij kan, kan Hannah ook!
Mooooooooi!!!!
Woensdag 23 mei. We worden rustig wakker en het is nu lekker weer. Het is nog wat heiig maar de zon lost langzaam het vocht in de lucht op en de prachtige skyline van New York wordt steeds helderder en het Vrijheidsbeeld ook. Er worden weer hordes met toeristen af en aan gevoerd door de watertaxi’s. Vandaag lijkt het extra druk. Waarschijnlijk omdat het een vlootschouw-dag van de Navy is. Wij wachten tot de eerste marineschepen aan de horizon verschijnen en gaan dan ankerop om foto’s van Zahree samen met Haar te maken! Doenja en Hannah gaan met de dinghy om Zahree varen en de foto’s nemen. Dat vinden ze maar wat gaaf!
Zahree met Haar van de Vrijheid.
Doenja vindt het scheuren met de dinghy super gaaf.
De dames in de dinghy.
Daarna nemen we de meiden weer aan boord en gaat de dinghy in de davits en varen we richting East River. Deze rivier loopt aan de oostkant van Manhattan en het is een enorme kick om langs dit eiland te varen met al die enorme gebouwen, waaronder het nieuwe World Trade Center en de fantastische bruggen tussen de verschillen eilanden. We komen onder heel veel bruggen door waar we ooit al eens met Ans en Frans overheen gefietst hebben. Wat een herinneringen komen bij ons boven! Hannah en Doenja genieten ook enorm op het dek. Lucas, vader van Hannah, probeert verwoed een webcam te vinden waar we langs varen maar dat lukt helaas niet.
mOver East River naar Manhasset Bay waar we bij Port Washington voor anker willen gaan.
Het stroomt stevig mee. Soms tikken we de 10 knopen aan. We zouden hier niet hoeven proberen met het ‘verkeerde’ tij richting het noorden te komen! Het is zo’n 20 mijl varen en een stukje buiten de stad kunnen we de genua er nog even bij trekken. Rond een uur of 3 in de middag zijn we op de ankerplek. Er zijn grote velden met moorings en je mag zo’n mooring voor 48 uur gratis oppikken maar daarna moet je toch gaan betalen en we houden die dollars liever in de zak. Ook vertrouwen we meer op ons eigen Rocna anker natuurlijk.
We douchen allemaal even lekker, nemen een ankerborreltje en gaan dan naar de kant om uit eten te gaan. Het is even zoeken voor we het dinghy dock hebben gevonden. We hebben een Frans restaurant L’ptit Framboise uitgezocht en gelukkig kunnen we nog terecht. Het is er hartstikke druk en even later weten we waarom; het eten is er fantastisch! Bovendien is het op woensdag elke fles wijn voor de halve prijs. Kijk… daar houden wij nu van. Dus we nemen eens een wijn in de hogere prijsklasse… en al gauw nog één! Mmmmmmm!
Le P’tite Framboise in Port Washington.
Daarna tuffen we naar Zahree voor een heerlijke rustige nachtrust. Morgen naar The Big Apple… waarom noemt men NY eigenlijk Big Apple? Internet vertelt dat de stad deze naam al in 1882 droeg. Toen werd er Manhattan mee bedoeld.
Donderdag 24 mei. O jee…. de één na laatste dag dat ik nog 58 ben…. overmorgen 59… nou dan weet je het wel voor het jaar daarop!
Met de trein die zo’n 20 minuten lopen (een beetje tegen de heuvel op… pffff!) vanaf het dinghy dock is, rijden we in zo’n 40 minuten naar Penn Station. Een prima verbinding!
In deze buurt is er al zo veel te doen; Time Square, Saint Patrick Cathedral, Empire State Building….
Empire State Building nét zichtbaar.
Saint Patrick Cathedral.
Na de lunch melden we ons bij het Rockefeller Center waar we alsnog in een enorme rij moeten aansluiten. Een half uurtje kost het wel om in de lift terecht te komen maar dan zoef je dan ook met een rotgang naar boven. Het uitzicht is rondom adembenemend en heel indrukwekkend.
Bovenop Rockefeller Center.
Weer beneden vóór Rockefeller Center.
Daarna gaan we op weg naar het CBS News gebouw waar een kennis van Hannah, Freek werkt. Hij is cameraman en werkt voor RTL in New York. Hij heeft ons uitgenodigd om in de studio te komen kijken en legt ons van alles uit over zijn werk. Ze zitten er met een klein ploegje en moeten dus van alle markten thuis zijn en onder grote tijdsdruk kunnen werken als er plotseling iets ‘heet van de pers’ richting Nederland moet.
Freek vertelt van alles over zijn werk voor RTL.
Doenja en Hannah mogen ook even ‘filmen’. Moet loodzwaar werk zijn!
Daarna gaan we richting metro en met de trein terug naar Manhasset Bay, samen met Freek die graag wil zien hoe wij leven op ons schip. In Port Washington halen we sushi om aan boord op te eten. We zijn toch iets aan de late kant want de zon gaat al nét prachtig onder.
De zon gaat nét onder.
Gauw naar boord zodat Freek nog wat foto’s kan schieten met zijn prachtige camera. Aiai… het waait best een beetje en met zijn vijf-en zijn we wat te zwaar. We krijgen bakken met ijskoud en zout water over en zijn binnen de kortste keren allemaal zeiknat en super koud. Aan boord gaan we allemaal gauw onder de warme douche en Freek kleden we maar even in wat spullen van de schipper. Allemaal iets te groot… maar ach! We hebben een gezellige avond en Freek weet boeiend te vertellen over zijn leven en werk in New York.
In kleding van Herbert na een zeer natte overtocht.
Freek blijft lekker op Zahree slapen dus we kunnen nog een afzakkertje nemen. Het betekent wél dat we morgen super vroeg op moeten zodat hij weer op tijd in de trein zit.
Vrijdag 25 mei. We zijn vroeg op en ontbijten met Freek waarna de meiden hem met de dinghy naar wal brengen. De meisjes zitten wel ongegeneerd te gapen. De ‘jonkies’ zijn nog wat langer door gegaan gisteren.
Het betekent dat we weer op tijd in de trein zitten. Vandaag gaan we naar Ground Zero waar het nieuwe World Trade Center nu staat en andere gebouwen en monumenten die gebouwd zijn na 9/11. Eerst maar even lunchen voor we naar het 9/11 Memorial & Museum gaan.
Je kunt heerlijk eten in NY maar al dat afval…!
The Oculus, metrostation en monument voor de slachtoffers van de aanslagen.
Het nieuwe World Trade Center.
Er zijn op het plein twee enorme vierkante bassins waar voorheen de Twin Towers hebben gestaan en nu water langs de wanden stroomt. Rondom op de randen zijn de namen van alle slachtoffers gegraveerd. Je kunt de namen behalve zien ook voelen. Het is ongelofelijk indrukwekkend en we worden er helemaal stil van.
Eén van de twee water bassins met rondom alle namen van de slachtoffers.
Een enorme kolom, afkomstig uit één van de Twin Towers.
De waterdichte wanden rondom de Twin Towers overleefden de aanslag.
Kunst? Nee.. een van de stalen constructies getroffen door de directe inslag van één van de vliegtuigen.
Een trap, the survivors’ staircase, langs één van de Twin Towers die zoveel vluchtende mensen gered heeft.
Afgesneden kolommen die de Twin Towers hebben gedragen tot de aanslag.
Twee inch staal, totaal verwrongen.
In het museum is met veel aandacht en liefde een prachtig museum ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de aanslagen en prachtige tentoonstellingen ingericht. We zien een film over de politieke achtergrond van de aanslag. Condoleeza Rice, Blair, Bush en andere hotemetoten, ‘talking heads’ noemt Herbert ze, die abstracte politieke taal bezigen, gespeend van ieder greintje gevoel. En een film over de wederopbouw van het World Trade Center, wél erg mooi en informatief. Maar het meeste indruk maken tóch de memorial-ruimtes met alle foto’s van de slachtoffers, bijna 3.000 mensen die het leven lieten op die dag, de foto’s van zij die wel weg konden komen, het afgrijzen op hun gezicht… alle gebruiksvoorwerpen, de half verbrande notities die uit de instortende torens zweefden. Een vliegtuigraam, een veiligheidsriem. Het raakt ons allemaal enorm en uiteindelijk verlaten we het museum behoorlijk in mineur. Gelukkig is het buiten warm en is Ground Zero zo prachtig herbouwd. Heel indrukwekkend allemaal!
We zijn hard toe aan compleet iets anders! Deze avond gaan we, nog als verjaardagscadeau voor Hannah, naar de baseball wedstrijd tussen de Yankees en de Angels. De metro puilt al uit met fans. Iedereen draagt de fameuze shirts en de petjes en in het stadion kopen Doenja en Hannah al gauw De Pet!
Vóór het stadion van de Yankees.
We zitten heel erg hoog.
Met De Pet! In afwachting van de verplichte Hot Dog.
Tijdens het Volkslied staan en de pet af!
De Yankees winnen met 2 – 1. In de metro terug is de stemming onder de fans opperbest. Grappig; overdag zegt men nauwelijks iets in de metro en kijkt nors voor zich uit. Nu kletst iedereen met iedereen! Het is nog even een stevige reis voor we weer op de Zahree zijn en we zijn allemaal behoorlijk afgepeigerd. Chips en een drankje en dan eindelijk ons bed. Zzzzzzzz.
Zaterdag 26 mei. Er helpt geen moedertje lief meer aan… ik ben nu toch echt 59 jaartjes geworden! Gelukkig begint de dag met een ontbijtje op bed van mijn liefste lieveling!
Ontbijt op bed.
De meisjes laten we nog maar even lekker liggen; het is behoorlijk laat geworden de dag ervoor. Het is prachtig weer en het belooft een hele warme dag te worden met aan het begin van de avond onweer en regen als opmaat voor een stevige afkoeling. Voorlopig is het prima weer om een wasmachine te draaien en Herbert en ik varen met de dinghy naar het noordwesten van de baai waar een grote supermarkt is, de Stop & Shop. Met drie tassen vol komen we weer terug bij de Zahree en zijn blij te zien dat de meisjes de was al hebben binnen gehaald én ze hebben slingers voor mij opgehangen. Zo lieeeeef! Wij hebben heerlijke citroen kruimeltaart gekocht dus even later zitten we aan de koffie mét!
Slingers en taart. Voel ik me even jarig!
Zo… iedereen een kwart taart dus dat was gelijk de lunch voor vandaag! Op naar de stad! De Uber chauffeur blijkt oorspronkelijk uit Lima, Peru te komen en daar gaan Doenja en Sebas binnenkort heen. De chauffeur heeft een vriend die bij Machu Picchu gids is dus een prima contact voor Doenja.
Daar gaan we weer met ‘onze’ trein. Vandaag gaan we wat slenteren in de wijk Eastside, Lower Eastside, Little Italy en een stukje China Town. Bij de Starbucks waar de wifi altijd goed is bel ik over Whatsapp met vriendinnetje Ans die in Albanië aan het fietsen is. Ooooo wat mis ik haar toch! We spreken af dat we volgend jaar hoe dan ook onze 60ste verjaardag samen vieren!
We zijn al een flink eind in de middag als we er zijn dus we kunnen er minder van zien dan we zouden willen maar ja… zo gaat dat. De afstanden zijn ook zo immens! Eastside en Lower Eastside zijn leuke hippe buurten geworden maar Little Italy is tegenwoordig nog maar één straat en een nep-toeristen boel geworden.
Hip Eastside.
Een stadstuin voor en door bewoners.
Little Italy.
Het diner, speciaal voor mijn verjaardag natuurlijk, zouden we in Brooklyn doen maar op één of andere manier is het restaurant dat we hebben uitgezocht met Yelp in Queens… ook goed… ze hebben goede reviews.
De voorgerechten zijn subliem en voor iedereen het hoofdgerecht ook. Behalve voor mij; mijn pasta met clams smaakt naar chloor gek genoeg… jammer.
De wijn en de sfeer zijn verder prima, ik heb een hartstikke leuke verjaardag gehad!
Doenja en Hannah gaan met de metro richting Brooklyn waar ze met Freek hebben afgesproken. Ze gaan eens even heftig uit en ‘crashen’ (zoals dat heet…) bij Freek daarna. Wij oudjes gaan gewoon naar Port Washington. Op een of andere manier vergeten we op tijd uit te stappen en moeten een paar haltes verder waarna we alsnog op onze trein kunnen stappen. Wel eentje die een half uurtje later is. Stom maar geeft niet.
Als we in Port Washington uitstappen zijn daar de straten nog nat en liggen er plassen. Hier heeft het blijkbaar flink geregend en is het al aardig afgekoeld. In de dinghy staat een flinke hoeveelheid water dus het moet echt wel even geplensd hebben. Gelukkig hadden we Zahree goed dichtgemaakt voor vertrek. Vannacht is nog meer regen en onweer voorspeld. Alles dicht dus en lekker naar ons bedje. Een enkele klap onweer hoor ik in de nacht en inderdaad begint het al snel te gieten. Het mooie weer is weer even voorbij. Jammer!
Zondag 27 mei. We worden rustig wakker en hebben nu eens niet de meiden om wakker te maken met een koffietje en een ontbijtje. Het is regenachtig dus we hebben geen haast vandaag. Behalve de buien staat er ook best een windje en we twijfelen ‘s middags nog even of we wel de stad in zullen gaan. Hannah en Doenja zijn brak opgestaan horen we later. Iets met een club waar je geweest MOEST zijn en ze het er prima voor over hadden om 2 uur in de rij te staan. Ze moesten er om 5 uur in de ochtend zo ongeveer uitgeveegd worden maar het was helemaal te gek!
Wij wagen het er ’s middags toch op en ontdekken dat onze dinghy met maar 2 mensen erin best hoge golfjes aan kan en komen droog aan de kant. Na een krap uurtje staan we weer op Penn Station en gaan naar de Macy’s waar we een extra voorraadje Nespresso cupjes kopen. Even stevig slikken want ze zijn in Amerika bijna 2 keer zo duur!
We hebben met de meiden voor de Macy’s afgesproken en die hebben tot hun grote tevredenheid in de winkels hun slag geslagen. Maar hopen dat Hanna bij vertrek uit de US niet teveel kilo’s blijkt te hebben!
We gaan eerst eten in een typisch Amerikaans restaurant. Prima burgers maar aardig aan de prijs vinden we. Daarna gaan we naar Time Square. Zo bijzonder in de avond met al die lichtreclame! Het is er ongelofelijk druk!
Time Square.
Het is mooi geweest! Op naar Zahree!
Maandag 28 mei. Een beetje een treurige dag want het is de dag dat Hannah weer naar Nederland vliegt en we dus één van onze meiden moeten gaan missen. Gelukkig hebben we nog een dag samen en heeft Doenja nog een een hele week vóór ze naar Lima vertrekt. Hannah is wel even bezig alles in te pakken en we proberen de bagage nauwkeurig te wegen zodat alles mee mag zonder dat ze bij hoeft te betalen. We zijn op tijd aan de kant want we willen nog wel even profiteren van deze dag. Het is Memorial Day en precies als wij met een taxi naar het station willen, wordt vanwege de parade de weg afgesloten. Twee Ubers cancelen de rit omdat ze denken niet bij ons te kunnen kopen en een derde accepteert maar nu geloven we het wel. We zeggen hem af en lopen naar boven. Toch wel even duwen en trekken met de bagage nu. Maar het zijn sterkte jonge meiden dus….
Op Penn Station proberen we de bagage ergens te stallen maar dat kan nergens. Daarvoor zouden we een stukje moeten lopen en we zouden er veel tijd mee kwijt zijn dus de rolkoffers gaan mee naar Central Park waar we een heel klein stukje te voet van willen doen.
Met de rolkoffers in Central Park.
Daarna is het even zoeken naar de lunchtent die we uit hadden gezocht. Deze blijkt onder de grond te zijn, in een shopping mall die ook het metrostation is. Redelijk eten maar weer overmatig duur hoor! We beginnen Yelp een beetje te wantrouwen….
Dan is het tijd om Hannah op de trein naar JFK Airport te zetten dus op naar Penn Station. We laten haar met tegenzin gaan! Nog een dikke knuffel en een laatste zwaai en dan gaat de deur van de trein dicht. Dag Hannah… een hele goede reis. Wat hebben we enorm van je genoten!
Nog een laatste knuffel en een zwaai….
Wij gaan nog een wandeling maken over de High Line, een 1 1/2 km lang wandelpad over oud spoor dat verhoogd ligt, in de wijk Chelsea. We wandelen hem in noordelijke richting waardoor je de steeds hoger wordende gebouwen van Manhattan tegemoet loopt. Beroemde gebouwen, hotels en shopping malls die ons wat te opzichtig zijn. Het kan allemaal niet op in NY! Er zijn veel prachtige doorkijkjes richting de Hudson en de andere kant, bijvoorbeeld naar de Meat Packing District waar veel industriegebouwen een woon- of horecabestemming hebben gekregen. Het is prachtig wandelweer en we zijn bepaald niet de enigen die deze wandeling in de planning hebben. De aanleg van de begroeiing schijnt in handen geweest te zijn van een Nederlandse tuinarchitect.
De groene High Line.
Bepaald niet bescheiden in hun architectuur!
Daarna nemen we de metro naar Washington Square Park in de wijk Greenwich. Een hippe studentenwijk met veel straattheater, muziek, ontelbaar veel cafeetjes en restaurantjes. De wijk is altijd al op de bres gesprongen voor de homobeweging.
Muziek en kunst in Greenwich.
We slenteren er kris kras door heen. Super gezellige wijk, lijkt ons. We eten er heerlijk bij Top Thai.
Top Thai.
Na alweer een enorm actieve dag zijn we blij weer in de trein naar Port Washington te zitten. We moeten écht even met de beetjes omhoog. Pffff.. best vermoeiend, deze enorme stad!Dinsdag 29 mei. Het is prachtig weer. Vandaag staat een fietsdag ingepland. We nemen op Penn Station bij de Starbucks een coffie-to-go en springen in de metro naar de fietsenverhuur.
Een coffee-to-go in de metro… heel erg NY!
Al eerder hebben we een foldertje in de handen gedrukt gekregen met een aantrekkelijke korting op de huur van een fiets als we de naam van deze jongen zouden noemen. We huren bij Central Park Bike Tours. Niet bij Central Park deze vestiging, maar Downtown Manhattan. Het plan is om over de Brooklyn Bridge te fietsen maar we missen op een of andere manier de opgang en komen beneden bij het water uit. Dan maar eerst langs de Hudson over het mooie vrij liggende fietspad daar. Nou ja… vrij liggend.. het is flink slalommen tussen alle toeristen/wandelaars/joggers door.
Selfieeeee!Ik wil voor de Agaathjes gaan bekijken hoe de ankersituatie is bij 79th Street Boat Basin Marina. Een tijd lang wrens de marina en de moorings in revisie. Het enorme mooring-veld is in gebruik en ook de marina is gewoon open maar wij zijn blij dat we in Port Washington liggen. Het stroomt er keihard en de plaats waar je zelf je anker zou kunnen gebruiken is een paar mijl verderop. Behalve in de marina kun je nergens je dinghy achterlaten dus dat zou je dan de hele tijd op en neer moeten varen. Dan moet je wel heel erg zeker weten dat je buitenboord motortje niet afslaat en kun je eigenlijk alleen met stroom mee naar de marina en wachten tot de stroom omdraait om terug te komen. Het water is er ook behoorlijk onrustig door de scheepvaart die langs vaart. Voordeel is natuurlijk dat je direct bij Manhattan ligt en je niet steeds met de trein hoeft. De moorings kosten 30 dollar per dag maar wij geven meer uit aan de trein tickets.
Moorings bij 79th Boat Basin Marina.
Het is veel verder fietsen dan gedacht en we gaan gauw door. Dwars door Manhattan en Central Park naar de andere kant van het eiland waar we langs de Eastriver terug fietsen. Onze fietskaart lijkt aan te geven dat dit ook helemaal langs het water kan maar een flink stuk blijkt nog in aanbouw. We moeten daar via super drukke avenues vanwege de spits en kunnen dan weer aan de Eastriver verder. Het is nog flink door trappen om enigszins rond de klok van 5 terug te zijn bij de verhuur en we hebben niet eens tijd gehad om te lunchen. Ook de Brooklyn Bridge is er bij in geschoten. Morgen nog een fietsdag inplannen dus!
Doenja heeft met haar ex-collega Rosalie afgesproken om bij haar op de Rockefeller University te komen kijken.
Doenja met ex-collega van Lumicks, Rosalie.
Diep in de krochten van de universiteit staat een super technisch apparaat waar Doenja en Herbert met Rosalie over kunnen bomen maar waar ik wat wezenloos naar staar want begin bij mij niet over eiwitten en DNA…..
We gaan gezellig samen uit eten in de wijk Sunnyside, Queens. We nemen allemaal Ramen bij Tamashii Ramen, een soort Aziatische rijkelijk gevulde soep met vis, vlees of vegetarisch. Heerlijk! Niet al te laat nemen we afscheid van Rosalie; ze moet morgen alweer vroeg aan de bak! Wij gaan weer richting Zahree. Morgen weer een fietsdag!
Woensdag 30 mei. De laatste dagen lopen we steeds omhoog naar het treinstation. Bij mij zitten de fietskilometers van de vorige dag nog flink in de benen. Niemand heeft medelijden met me helaas! Het is prachtig fietsweer! Op naar de Brooklyn Bridge. Al vloekend en tierend trap ik omhoog. Wel de moeite waard als je eenmaal boven bent!
Prachtig uitzicht op de Brooklyn Bridge.
Aan de andere kant van de Eastriver in de wijk Dumbo gaan we een heerlijk ijsje eten bij The Brooklyn Ice Factory. Lekkerrrrrr!
IJsje bij de Brooklyn Ice Factory.
We fietsen verder noordwaarts, om de Brooklyn Navy Yards door Williamsburg en de leuke straat Bedford Avenue naar de Queensborough Bridge.
Aan de Eastriver fietsen met uitzicht op Manhattan.
Daar hebben we even een lelijke misrekening gemaakt. We dachten de kabelbaan te nemen. Met Ans en Frans namen wij die al eens maar we waren even vergeten dat dat alleen kan vanaf Roosevelt Island dat midden in de rivier ligt. Nu kunnen we niet anders dan gewoon de brug over fietsen. Dus nog een keer helemaal omhoog fietsen grrrrrrrr! Wat we hadden moeten doen is langs het water doorfietsen naar de Roosevelt Island Bridge en dan naar de kabelbaan. Jammer maar helemaal terug is geen optie. We steken weer dwars over Manhattan naar het fietspad langs de Hudson, terug naar de fietsenverhuur. Het was weer een mooie tocht maar ik heb het wél even HELEMAAL gehad met de fiets!
Terug in Port Washington gaan we nogmaals eten bij L’ptite Framboise. We hebben het verdiend!
Donderdag 31 mei. Alweer de laatste dag van de maand mei! Het weer is een beetje ingestort. Nou… een beetje… het is mistig en regenachtig. Herbert brengt ons naar wal, hij blijft op de boot om te klussen. Doenja en ik gaan naar Ellis Island en en passant ook even kort naar het Vrijheidsbeeld.
Met de metro gaan we naar The Battery waar je de boot kunt nemen. De veiligheidsmaatregelen lijken hier nog wel strenger dan op het vliegveld. Men is echt heel bang voor een aanslag op dit symbool van vrijheid. Dat kan ik me heel goed voorstellen.
Het is zo mistig dat je nauwelijks over het water kunt uitkijken.
Nu is het nog droog… even later zien we bijna niks meer….
Bah regen… en Ellis Island.
Ook heel jammer voor de mensen die nu een duur kaartje naar de kroon van het vrijheidsbeeld hebben geboekt. Wij houden het al snel voor gezien en pakken snel de ferry naar Ellis Island waar vroeger alle immigranten naar toe moesten vóór ze toestemming kregen om Amerika binnen te komen. Ik ken Ellis Island al van het vorig bezoek maar de tentoonstelling is volledig ‘gepimpt’… ook wel weer een beetje jammer. Het is er enorm druk, vooral met lawaaiige schoolklassen met plankjes met vragen over Ellis Island. Opdrachten die ze ongetwijfeld voor school moeten maken maar moet daar dan zo hard bij geschreeuwd worden? We doen alleen de eerste tentoonstelling want we willen de laatste trein voor peak hour ingaat en we een duur kaartje voor de trein moeten kopen. Wel een hele mooie tentoonstelling met indringende foto’s en een audio tour waarvan vooral de getuigenissen van mensen die hier als kind aankwamen indruk maken.
Even kijken of jij Amerika wel in mag….
We gaan snel naar Penn Station en grijpen een grote zak M & M’s en een zak chips mee voor in de trein als verlate lunch. Sinds lange tijd wordt er weer eens op Zahree gekookt én is er thuisbioscoop.
Vrijdag 1 juni. We gaan naar Harlem vandaag en beginnen vrij noordelijk omdat dat het hoogste punt van Manhattan is en we daarna naar beneden kunnen lopen. Op naar Washington Heights naar Morris Jumel Mansion waar George Washington himself ooit een maand gewoond heeft. Het huis staat er vervallen bij en is niet open. Wat teleurstellend.
Washington Heights, Morris Jumel Mansion.
We lopen daarna door een leuk oud straatje de berg af richting Harlem. Hoe meer zuidelijk we komen des te ‘beter’ wordt de buurt; de trend in New York. Steeds meer panden worden gekocht en opgeknapt en overal schieten de hippe tentjes de grond uit. De prijzen worden daarmee wel steeds hoger en vaak te hoog voor de arme, meest zwarte New Yorkers.
Wij lunchen bij Harlem Public.
Lunch in hip Harlem.
We lezen op app dat de Agaathjes in potdichte mist de baai van New York zijn binnengevaren en een slechte tijd hebben daar. Wij hebben prachtig weer en het trekt helemaal open. Merkwaardig toch. het is maar een paar mijl verderop!En verder zuidwaarts gaat het weer. We gaan even kijken op Colombia University. Prachtige gebouwen maar omdat er een reünie van studenten is, sommigen van hen al ver in de 80, mogen we niet naar binnen. Jammer! Wel kan Doenja op de wifi Eduroam die overal bij universiteiten over de hele wereld voor studenten op te pikken is. Ze kan even lekker bellen met Sebas en komt er dan tot haar eigen grote schrik achter dat ze niet de 5e juni maar de 4e vliegt. Oeps… wat een geluk dat ze er nu achter komt en niet op de 5e! Herbert en ik zijn in shock… een dag minder genieten van ons lieve schatje!
Columbia University.
We eten bij een West Afrikaans restaurant La Savane. Ik eet heerlijke vis maar het vliegbeest dat Herbert en Doenja samen eten heeft iets te veel vlieguren gehad.. of is te lang gebakken.. kan ook!
Daarna gaan we naar een van de laatst overgebleven authentieke jazztenten van Harlem, Paris Blues. De dames achter de bar zijn hilarisch on-Amerikaans direct en je moet moeite doen om een drankje geserveerd te krijgen. Het combo is wel aardig maar niet fantastisch. Het is een beetje een samengeraapt zootje dat voor het eerst samenspeelt. De sfeer is wel hartstikke leuk. De drummer is erg goed en speelt hier veel vaker. Hij bezweert ons de volgende dag terug te komen als hij met zijn eigen band speelt maar dat gaat er niet van komen vrezen we.
In Paris Blues.
We gaan gauw richting Penn Station en moeten keihard rennen om de trein te halen. We hebben gelukkig even de tijd om uit te blazen.
Zaterdag 2 juni. Het is veel mooier weer dan voorspeld en we gaan naar Central Park, wandelen en chillen. We lopen langs het Guggenheim Museum.
Het Guggenheim Museum.
We bezochten dit museum al eens, hoewel het toen gedeeltelijk gesloten was vanwege de opbouw van een nieuwe tentoonstelling. Misschien gaan Herbert en ik er nog een keertje heen als Doenja vertrokken is.
Het is druk in het park en overal zijn artiesten aan het muziek maken, tekenaars proberen mensen te strikken om te poseren, heel gezellig. Het is drukkend warm maar we houden het droog.
Central Park.
De lunch schiet er weer bij in. We halen wat en happen samen in de trein naar Manhasset Bay.
Japans eten happen in de trein.
De Agaathjes zijn ondertussen gearriveerd. Gezellig! We zijn weer even samen; tot Zahree verder naar het noorden gaat en Agaath weer de Grote Plas gaat oversteken.
We zijn weer herenigd met de Agaathjes. Op naar Zahree!
We eten gezamenlijk op Zahree. Ik maak Ramen waar Melle erg om moet lachen. ‘Ramen? Kun je dat eten?’ ‘Ja Melle, we eten ramen en deuren!’ Hahahaaaa! Wat is hij alweer gegroeid en alweer zo veel wijzer! Bas en Donatien vertellen over hun helse tocht in de dikke mist terwijl ook nog de plotter even uitviel en links en rechts idiote visboten langschoten zonder AIS. Brrrrr!
Zondag 3 juni. Vandaag is in Port Washington een havenfeest en gaan we niet naar New York. Straks met de pc naar de Starbucks want tijd om dit blogdeel af te sluiten en een en ander te gaan uploaden. Vandaag is ook de laatste dag met Doenja. Nog even een dag heerlijk van haar genieten!
Veel leesplezier en ik zeg het nog maar eens een keertje. Een mailtje hoe het met jullie gaat; LEUK!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten