De Zahree: Baltimore en verder… op weg naar New York!

Donderdag 17 mei. Het is de dag dat we Annapolis weer achter ons gaan laten. Als Herbert vertrekt om de huurauto weer in te leveren is het nog min of meer droog. De klapfiets ligt achterin. Toch niet liever terug met een Uber? Welnee… de schip is niet van koek! En ja hoor… het begint helaas te gieten. Dat was trouwens al voorspeld.
We gaan in de stromende regen op pad richting Baltimore. Maar eerst naar de Magothy River waar achter Dobbins Island een lekkere ankerplek moet zijn. Gaat het nog droog worden? Nee… Eigenlijk de hele dag niet en er is ook geen wind om te zeilen. Wat er staat waait tegen. Het blijft een wat landerige dag met als hoogtepunt dat we onder de Chesapeake Bay Bridge Bridge door gaan. Eindelijk eens een brug waar wij onder door passen; de clearance is ruim 184 feet, bijna 60 m.

Authentiek hè… die druppels op de lens! Regen… de hele dag! Chesapeake Bay Bridge.

We hebben een tijdje ruim een knoop stroom tegen. Maakt niks uit… we hoeven maar 25 mijl. Om 14 uur zijn we op de ankerplaats na nog heel even vast gezeten te hebben. Een ondiepte had zich iets meer uitgebreid. Het is gelukkig slappe blubber en we zijn zo weer los. Eerst hebben we iets te weinig ketting uit, het anker pakt niet voldoende in de blubber. Onze sterkte DAF trekt hem er doorheen. Wat meer metertjes ketting doet de truc… we liggen. De rest van de dag is het lezen, borrelen, koken en ‘s avonds kijken we een super romantische film: Brooklyn… heerlijk!

Vrijdag 18 mei. Het lijkt iets droger weer dan gisteren en er staat een beetje wind. We gaan na het ontbijt en de afwas op weg naar Baltimore. Ook nu wordt het voornamelijk motoren al kan de genua ook een stukje bij. Het weer is wel iets beter dan gisteren maar het nodigt niet erg uit om buiten te zitten.

’Wij zijn binnen geheel tevreden!’

Er is er natuurlijk één de sigaar….

Arme, arme schipper…

Heel weinig boten wagen zich buiten. We treffen er één… Meteen een hele mooie. Ook een schoener!

Nog een dappere dodo!

Naarmate de dag vordert verslechteren de weersomstandigheden. Het is een kwestie van uitzitten. Gelukkig met ons dekhuis zien we de meeste druppels vanuit het dekhuis vallen!

De …. brug gefotografeerd vanuit het dekhuis.

Eindelijk komt Baltimore in zicht.

Daar is Baltimore.

Baltimore… je MOET er geweest zijn als je de serie The Wire gezien hebt. We ankeren in de buurt van Anchorage Marina en zijn daar met nog een andere zeilboot de enige. Zomers is er vast meer te beleven want er zijn hele drukbezette marina’s. We zijn blij dat we hier kunnen ankeren; scheelt weer een heleboel liggeld!
We gaan met de bijboot naar de kant en lopen via de wijk Fells Point dat met goed weer vast aantrekkelijk is (maar nu niet zo… het regent!) naar Inner Harbor.
Oudbouw en nieuwbouw. Laag en hoog. Mooi en lelijk. Arm en rijk. Jammer van het weer. Het komt nu zo troosteloos over maar zal er met mooi weer heel anders uitzien. Het is een fiks eindje lopen maar dat is wel eens goed na al die dagen voornamelijk op Zahree zitten en hangen.

Bah, regenachtig in Baltimore.

Inner Harbor.

Baltimore. Oud en nieuw, hoog en laag, mooi en lelijk….

Beter weer graag!

Vanwege de regen ‘crashen’ we langdurig in shopping mall The Gallery. De Starbucks heeft lekkere koffie en prima internet én het is er WARM!

’Crashen’ bij de Starbucks in The Gallery.

Daarna bellen we een Uber-taxi en laten ons afzetten bij een Harris and Teeter, niet ver van onze ankerplaats. We slaan voldoende boodschappen in zodat we het kunnen ‘uithouden’ tot New York. Daarna weer een Uber naar de dinghy. Deze chauffeur is über zenuwachtig omdat het lang duurde voor hij ons gevonden had, heel matig met de navigatie om kan gaan maar samen komen we er wel uit. Voor hun is het heel belangrijk dat de rit met 5 sterren wordt beoordeeld. We stellen hem gerust. Het is een aardige vent en we zijn droog en veilig aangekomen.
Op Zahree is met vereende krachten alles zo weg gestouwd. We nemen een drankje en een toastje met ‘viskleddertje’ (Doenja heeft liever niet dat ik het kleddertje noem om vervolgens de term direct over te nemen hahahaaa!). ‘s Avonds, na het eten, huisbioscoop en vroeg te bed omdat we morgen zeer bijtijds weg willen om de stroom richting het Delaware Canal volledig mee te hebben.

Zaterdag 19 mei. We hebben besloten niet een extra dag in Baltimore te blijven maar vlotjes door te varen naar New York. We vertrekken om 7.00 uur om nog het reststroompje van afgaand tij uit de Patapsco River mee te pikken. Weer de hele dag regen en bitter weinig wind, hoewel… helemaal aan het eind van de dag als het bijna avond is… EINDELIJK! DE ZON weer eens!

Hannah bewaakt het ‘fort’.

Eindelijk weer eens de zon!

Zondag 20 mei. Heerlijk daar is de zon weer en het is zowaar een dag dat de meisjes op het dek aan hun teint kunnen werken. We zijn al om half 6 ankerop om maximaal van de stroom mee gebruik te kunnen maken. Het Delaware Canal wordt beschreven als een zeer druk kanaal maar in ieder geval niet deze zondag. We zijn met een enkele ander recreatie vaartuig de enigen. Er is maar weinig wind maar de genua helpt de motor een klein beetje mee duwen.

Er moeten diverse bruggen genomen worden in het Delaware Canal.

In de middag varen we de Delaware River op. We moeten nog zo’n 5 mijl naar de dijk die van Reedy Island zuidwaarts loopt waar je prima achter kunt ankeren. Je moet dan wel het uitzicht op een kerncentrale voor lief nemen. We liggen er heerlijk rustig en het dijkje houdt eventuele golfslag van langsvarende grote scheepvaart of racende visboten prima tegen. Om ons heen trekt de bewolking weer samen en ziet het er dreigend uit. Het lelijke weer trekt aan beide zijden van ons langs en laat ons goeddeels met rust. Het levert wel weer prachtige plaatjes op.

Houden we het droog?

We hebben weer ‘Hauskino’ maar gaan ook zeer bijtijds naar bed met de wekker om 5 uur! Zzzzzzzz! We willen bij het prille daglicht vertrekken voor de 175 mijl naar New York. Morgen zien we eindelijk weer de Grote Oceaan! Voor Doenja en Hannah zal dat in hun vakantie de eerste en enige keer zijn dat ze op de oceaan varen. We kunnen ze geruststellen: er wordt nauwelijks wind verwacht. We zullen het grootste deel moeten motoren.

Maandag 21 mei. Om half 6 zijn we al onderweg. De zon komt prachtig op.

De opkomende zon achter de kerncentrale.

Er staat nog een lekker windje en die helpt samen met de stroom lekker mee. We bereiken zelfs een snelheid van 8 knopen. Doenja en Hannah koken nu we nog geen golven hebben, alvast de maaltijd voor vanavond.

Alvast koken.

En ze oefenen op het gebruik van de plotter omdat ze samen een wacht zullen draaien. Stoer!

Het mooie tempo verandert als we na de Delaware Bay de oceaan op varen en de stroom net is omgekeerd. Ons tempo valt tijdelijk terug naar een krappe 3 mijl per uur. Dan zijn we uit de ingang en pakken we wat snelheid op. De wind neemt gaande de dag steeds verder af maar helpt toch een beetje mee, niet in de laatste plaats voor de stabiliteit. Er staat weinig golfslag maar deze komt wel zijwaarts in.
Achter in de middag borrelen we in het dekhuis. Door de zeewind is het aan dek nét te koud.

Borrel zonder alcohol.

We eten gewoon aan tafel maar dat is iets teveel van het goede voor Hannahs maag. Ze wordt misselijk. Gauw naar buiten en daar maar verder eten. Het gaat gelukkig nét goed. De meiden gaan nog een uurtje liggen en Herbert doet de wacht tot 9 uur ‘s avonds. Ik ben vannacht vrijgesteld van wacht. Zo lieeeeef! Om 21 uur nemen de meiden het van Herbert over. Ze willen perse een wacht van 6 uur draaien. Ze hebben gepland om te gaan binge-kijken. De films zijn al uitgezocht. Jammer….. dat gaat met Hannahs maag helemaal niet goed en ze moet helaas haar avondmaaltijd aan de vissen voeren. Ze is nu echt zeeziek en dan is het beste: een pil erin en slapen. Doenja doet de wacht verder alleen. Elke 10 minuten kijkt ze op de plotter en uit het luik. En in geval van onzekerheid ligt Herbert op de bank om haar bij te staan. Ik ga lekker vroeg plat en hoop gewoon lekker door te slapen. Wat een heerlijke oversteek zo…. zo wil ik ze altijd wel!
De hele nacht moet de motor de meeste Pk’s leveren. Er staat wel wat wind maar niet voldoende voor onze zware Zahree om vooruit te komen. Verder verloopt de nacht zonder problemen.
Het is bijna zover! New York komt mijltje na mijltje dichterbij! We hebben hier al zolang van gedroomd; op eigen kiel voor het Vrijheidsbeeld varen!