Dinsdag 20 maart. We worden door de tourbus van Cubanacan bij hotel Aquario (op het marinaterrein!) opgepikt voor de 170 km naar Vinales. Zo’n enkeltje is 14 CUC dus heel goed betaalbaar. De bussen zijn van Chinese makelij en heel comfortabel. Stoel lekker onderuit en uit het raam staren. Pas als de grote weg wordt verlaten voor de laatste kilometers wordt het landschap echt interessant.
In de buurt van Vinales.
Om 12 uur staan we met bagage op de stoep in de hoofdstraat van Vinales waar we worden ‘besprongen’ door dames die hun casa aan ons willen verhuren. We vluchten naar het plein aan de overkant en weten de meeste dames af te schudden. Eén is er wel heel erg vasthoudend.. op het irritante af. Thijs en Olesia gaan op pad om een adres te checken dat we van tevoren hebben aangevinkt als mogelijk een leuke casa. De andere mevrouw blijft maar om Herbert en mij heen darren en druipt teleurgesteld af als Thijs en Olesia terugkomen dat we welkom zijn. Op een of andere manier lukt het mij niet om via airbnb te boeken in Cuba. De app werkt er niet. Maar je kunt de adressen toch wel vinden dus ga je er gewoon vragen of ze plek hebben. We zitten 3 straten van de hoofdstraat af en dat blijkt een goede keuze. Het is een heerlijk rustige casa met lieve hosts ( …. y Leon, Calle Orlando Nodarse). Gelukkig spreken Thijs en Olesia een stevig woordje Spaans want het Engels beheerst alleen de zoon een beetje.
Casa … y Leon in Vinales.
We gaan gauw op pad voor de lunch en een wandeling in Vinales, een leuk en super druk plaatsje. Er zijn zo’n 900 casa’s die verhuurd worden en het is er super toeristisch maar op een gezellige manier. Vinales is een dorp in een prachtige bergachtige omgeving en een el dorado voor wandel- en paardrijtochten, er zijn fantastische grotten en voor de dare devils een zipline avontuur.
Deze middag beperken we ons tot een bezoek aan de botanische tuin met een rondleiding van een iets té grappige zoon des huizes.
De botanische tuin en Herbert bij zijn favoriete bier-boom.
Olesia met blad van de ‘schoonmoeder-boom’, wit van buiten…zwart van binnen!
Daarna maken we nog een stevige wandeling door het prachtige landschap ten noorden van Vinales.
Wandelen ten noorden van Vinales.
Herbert en ik zwaaien iets eerder af richting de casa om even met de beentjes omhoog uit te rusten terwijl de kids nog een extra blokje doen naar de Cueva de la Vaca waar je dwars door de berg naar de noordkant kunt lopen. We hebben wel wat gemist… zeggen ze.
Cueva de la Vaca.
’s Avonds eten we lekker in vegetarisch restaurant la Berenjena. Daarna voelt iedereen zich heeeeeeel gezond en GOED bezig! Hahahaaaa!
Vegetarisch restaurant la Berenjena.
Daarna wordt de jeugd nog even aangetrokken door salsa muziek en moet even dansen maar wij oudjes kunnen alleen nog maar denken aan ons oude hoofd op ons kussen. We werken nog dapper een mojito weg maar dan hebben we het wel gezien. Zzzzzzz….
Thijs en Olesia dansen de salsa.
Woensdag 21 maart. ‘s Ochtends om 9 uur zijn we present om een paardrijtocht van 4 uur te maken. Voor Olesia is dat de eerste keer en behoudens een enkel gilletje is het of ze nooit anders heeft gedaan.
Olesia te paard, of ze nooit anders gedaan heeft!
Voor Herbert was het een regelrechte overwinning om weer op de rug te kruipen van zo’n onbetrouwbare Pk-leverancier op vier benen.
Ik wil dit eigenlijk niet….
Ik vreesde de vreselijkste pijnen de dag erna vanwege oudbakken zadels (klopte ook!) en Thijs genoot gewoon.
Yeaaaaah!
Het is een fantastische tocht en zonder noemenswaardige brokken. Er wordt af en toe flink in de rondte gebeten door een dominant paard (die van Herbert… heet dan ook Rambo) waardoor er wat geharrewar in het rijtje ontstaat maar niks echt engs. Ik ga lekker achteraan rijden en vermijd zo dat mijn Vitamina gezweept wordt door de ongeduldige gaucho.
De gaucho vindt ons maar een paar sloompies en geeft af en toe een keiharde klap op een bips van een al te relaxt paardje.
Onze gaucho.
We bezoeken een tabak- finca waar alleen ik bedank voor die stinksigaar. Een klein slokje rum? Oké… dat wel.
Bezoek aan een tabaks-finca.
En verder gaat het weer met nog een stop bij een koffie-finca.
En verder gaat het weer naar een koffie-finca.
Het betrekt een beetje en er gaat een koude wind waaien. Houden we het wel droog? Een paar druppeltjes regen maar gelukkig. Dan knapt het alweer op en we leggen de laatste kilometers af. Ik ben blij dat ik weer naast het paard sta. Pijn in mijn….!
Olesia vindt het voor herhaling vatbaar!
Na de lunch ’s middags gaan we met een taxi naar Cueva del Indio. We weten dat er lange rijen kunnen staan maar het lijkt er verlaten. Tot we een paar gangen door zijn en we gestopt worden door een buslading Duitsers die allemaal de bootjes in moeten om naar het eind van de grotten te varen. Dus wachten geblazen. Na ons komt haast niemand meer dus we hadden gewoon een beetje pech. De lieve meneer van de taxi staat geduldig op ons te wachten voor ons retourtje én maakt nog even een foto van ons!
Cueva del Indio.
Terug in Vinales is de hoofdstraat afgesloten voor verkeer en is het een enorme drukte. Het heet het jaarlijkse Carnaval te zijn maar is eigenlijk een kermis met heerlijk ouderwetse draaimolens. Verder nog de nodige eettenten en uitstallingen van speelgoed van plastic van de allerlaagste kwaliteit. Je kunt er nep tattoos laten zetten, je toekomst laten voorspellen en heel veel drank innemen. De muziek is oorverdovend terwijl het nog niet eens echt is begonnen. Na het eten gaan Herbert en ik naar de casa en is het met oordoppen in goed te doen. Thijs en Olesia doen nog een rondje.
Donderdag 22 maart zijn we alweer vroeg op pad met een mooie open taxi voor een excursie naar Caverna Santa Tomas. Het is nog vroeg dus koud brrrrr….
Een prachtige open taxi. Merk? Vergeten!
De helmen met een lichtje bovenop moeten op en om in de grotten te komen moeten we eerst een serieus stukje omhoog. Een ouder echtpaar houdt het direct al voor gezien en hun vrienden zorgen voor nog meer oponthoud. Rotte knieën vrees ik…. Ook wel eens leuk om niet altijd de langzaamste te zijn… gniffel ik…. De grotten zijn erg mooi en op plekken stikdonker dus de lampjes op de helmen zijn echt nodig. De grotten zijn nu kurkdroog dus niet glad en daar mogen we blij mee zijn!
Een series stuk omhoog klimmen.
De gids laat het termietenpaadje zien.
Op weg naar een heleboel stalagmieten en –tieten.
Na zo’n anderhalf uur staan we weer beneden en onze retour-taxi wil best even langs de Mural de Prehistoria rijden. Niet dat dat een prehistorische rotstekening is… hij is van deze tijd maar ach… we kwamen er bijna langs!
De Mural de Prehistoria.
We lunchen helemaal top bij een aanrader van de Lonely Planet El Olivo dat zijn naam echt waarmaakt! Mmmmmm!
Lunchen bij El Olivo in Vinales.
Daarna moet het eten en de wijn er natuurlijk weer afgewandeld worden. We ‘doen’ nu de noordoost kant van het dorp en lopen behoorlijk wat kilometertjes naar de Valle del Silencio en het meer daar. Weer een prachtige wandeling!
Valle del Silencio.
Na een kokosnoot bij een tentje aan het meer worden we een beetje onvrijwillig begeleid door een groepje jongens die graag voor gids wil spelen. Uiteindelijk pakt het best goed uit want bij de Cuevas del Silecio zijn ze goed op de hoogte hoe we er doorheen moeten klauteren dus ze een hebben hun CUC echt verdiend! Ik moet ze wel een paar keer vragen hun gruwelijk lelijke muziek uit te zetten (reggaeton brrrrr!); we zijn immers in de Valle del SILENCIO jongens! Dwars door de grot loopt een zeer smal gangetje waar iemand met flink overgewicht niet doorheen zou passen. Gewoon een beetje claustrofobisch! Maar al snel zijn we aan de andere kant en ook daar komen de jongens van pas. Dan komen ze twee ‘verse’ dames tegen waar ze hun begeleiding aan kunnen bieden! Daaaag jonge gidsen in de dop!
Waar is de ingang?
Een gaucho met zijn 8 maanden oude neefje en een onkruid-verdelger tussen de jonge tabaksaanplant.
Bij de weg naar Vinales was mij een taxi voor de laatste kilometers beloofd maar ik ben er natuurlijk weer ingevlogen want moet gewoon teruglopen grrrrrr! Deze ‘taxi’ gaat in ieder geval de verkeerde kant op.
Helaas de verkeerde kant op!
We hebben ‘s avonds allicht weer ergens gegeten en in ieder geval over de nu langzaam opstartende kermis gelopen maar waar? Vergeten!
Vrijdag 23 maart. De dag van ons vertrek uit Vinales is helaas aangebroken. ‘s Ochtends ontruimen we de kamers maar mogen de bagage nog laten staan. Met een taxi laten we ons naar het Mirador bij Hotel Los Jazmines brengen waar onze host Leon werkt. Je hebt er een prachtig uitzicht over de vallei en de bergen.
Uitzicht vanaf het Mirador.
Daarna dalen we af naar de bodem van de vallei en wandelen we terug naar Vinales.
Alweer een prachtige wandeling.
We hebben ons koffietje wel verdiend en kiezen daar de H & M voor. Zie je wel Doenja, die is hier ook!
Koffie bij de H & M.
De kermis en bijbehorende bonkende muziek is nu vol in bedrijf. Hoogste tijd om onze biezen te pakken!
Prachtige ouderwetse kermis attracties. Of ze veilig zijn????
We lunchen bij de 3 Jotta’s ( de 3 J’s) ook een tip van Lonely Planet. Ronduit waardeloos!
Daarna halen we de bagage uit onze casa en geven een laatste knuffel aan onze gastheer en –vrouw. We mogen altijd terug komen!
… en Leon.
Om 14 uur vertrekt de bus van Cubanacan, nu met een stop in Pinar del Rio om meer mede-reizigers op te pikken. Na een paar uur staan we weer keurig voor hotel Aquario en een lieve medewerker met een golfkarretje brengt ons helemaal voor de boot! Wat zijn Cubanen toch lief en behulpzaam! Het was een fantastische reis!
In de boot wacht ons een mini-rampje. De elektra is toch uitgevallen en de inhoud van de koelkast is deels bedorven. Alleen dat in het vriesvakje is in ieder geval nog koud dus kunnen we nog gebruiken. De rest moet weg. Vooral mijn yoghurt-cultuurtjes worden nu node gemist. Ach jaaaaaa. You win some… you lose some!
Uploaden in Cuba weet ik nu… gaat niet met zoveel foto’s! Dus helaas… we zijn waarschijnlijk al in de States als jullie dit lezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten