Vrijdag 12 juni is Carla, Herberts zuster jarig. Op zulke dagen is het even lastig. We zijn er niet bij om het met haar en de rest van de familie te vieren. Toch even niet leuk. Maar gelukkig is er internet en kunnen we ‘s avonds heel even skypen. Het internet is vaak niet snel genoeg om lang te genieten van het beeld van je geliefden. Het beeld wordt schokkerig en de spraak wordt ‘alien’-achtig. Maar toch heerlijk om kids, nichtje Alette en mijn schone zus weer even te zien en te horen. Maar dat was pas ‘s avonds… wat deden we overdag? Genieten van het mooie weer en uitgebreid gebruik maken van onze onvolprezen Bromptonnetjes! In Liepaja is een tocht door de stad uitgezet zodat je langs alle highlights komt. Dat heeft men gedaan door de toonladder te volgen. Bezienswaardigheid 1 heet de do, nr. 2 is re, mi, fa tot je weer bij do bent! Moet je wel wat van muziek weten hahahahaaaa! Maar die kennis is hier aanwezig natuurlijk! En zo weet je dat je goed zit…
|
|
Veel gebouwen zijn in zeer slechte staat. Je kunt duidelijk merken dat Letland erg veel last heeft gehad van de crisis. Men was net bezig de stad te ontwikkelen toen er een kink in de kabel kwam. Veel huizen zijn verveloos en staan leeg; gewoon dichtgespijkerd. Nieuwe initiatieven zijn nu net weer begonnen, gelukkig. Maar je ziet ook veel arme mensen en veel mensen die echt naar de zelfkant van het leven zijn afgegleden. Veel slachtoffers van de drank ook… Niet leuk om te zien hoor.
We komen langs het huis waar Peter de Grote verbleef. Het is nu het Huis van de Jeugd.
|
|
En verder gaat het weer. Regelmatig moeten we van de fiets vanwege opengebroken straten en raken we de muzieknoten even kwijt.
De markt is een levendige plaats. Groente, bloemen en binnen, in de wat koelere markthal kaas, vlees en vis. Ze worden tegen aantrekkelijke prijzen aangeboden en wij kopen pondje zeer rijpe aardbeien en, al kost het even wat moeite om uit te leggen wat we willen, een potje slagroom! Mmmmmm, toetje voor straksssss!
|
|
Bij een trendy tentje drinken we koffie met een punt erbij. Het dakterras is lekker in het zonnetje.
|
|
|
Verder doen we nog wat sightseeing…
|
|
|
|
|
|
De oude stad.
Als we bij de boot komen gaat onze Duitse buurman van de Imoyeni, waar we de dag ervoor ‘s nachts steeds mee opvoeren, vertrekken richting Götland. We zullen de foto’s sturen hoor Hans!
|
|
Wij fietsen later in de middag nog naar Karosta, een voormalig Russische militair gebied waar, tot Letland onafhankelijk werd, geen Lets burger mocht komen. We komen over een bijzondere brug die door Eiffel is ontworpen.
|
|
|
Eerst bezoeken we de prachtige Russisch Orthodoxe kerk die pas recent weer in eren is hersteld na in de oorlog door de Duitsers gebruikt te zijn voor opslag van oorlogsmaterieel en daarna door de Russen als winkel voor de militairen. We mogen er geen foto’s nemen dus het interieur heb ik gefotografeerd uit het boekje. De kerk is echt prachtig; overigens gewijd aan de zeelui.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De sfeer in de buurt van Karosta is heel merkwaardig. De omgeving is prachtig en landelijk met de geur van dennen en direct voor en achter de flatgebouwen is er bos en duin. Het deed ons wat aan Schoorl denken. Maar de sfeer is er één van armoede en kansloos zijn. Alles is zo vervallen. Maar misschien worden de huizen binnenkort wel opgeknapt en dan woont men er prachtig!
Daarna laten we ons door een zeer bevlogen guide in Russisch militair kostuum rondleiden in de voormalige heropvoedingskazerne. Hij benadrukt dat het geen gevangenis was, al hoefden de ongelukkige ‘veroordeelden’ maar een boertje te laten en ze kregen er eenzame opsluiting en verlenging van de heropvoeding gratis bij. De celblokken zijn zwart en naargeestig. Ook is er een ‘isoleer’ zonder enkel raampje waar Herbert en ik ons even vrijwillig laten opsluiten. De guide doet iets té zijn best en wanneer hij voor de foto zijn arm om één van de groepsgenotes slaat is een ijzige blik voor de rest van de tour zijn deel. Ze is ‘not amused’ duidelijk…
|
|
|
Daarna fietsen we vlot terug naar de boot en maken haast met het eten want vanavond staat er ook nog een koorconcert in één van Liepaja’s parken op het programma. De aardbeien zijn voor mij en de slagroom voor Herbert die een wel heel technische oplossing heeft om de garde in ieder geval niet met de hand te hoeven bedienen. De foto is even vóór de garde het opgaf en de slagroomklodders ons om de oren vlogen. Hahahahaaa. Maar lekker! Mmmmmmmmmmmmmm!
|
|
Het koorconcert is prachtig. Het is een milde nog zonnige avond en hoewel we er geen bal van verstaan is de koorzang een genot!
|
|
Aan boord schiet ik nog even deze foto van mijn knappe schipper…
|
|
Zaterdag 13 juni fietsen we met stralend en warm weer naar het meer waar we helaas de naam niet van weten maar waar we vanaf een uitkijktoren oerrunderen en konikpaarden zouden moeten kunnen zien grazen. Die hebben een verdekte opstelling gekozen, helaas… Maar het meer is een oase van rust en groen.
|
|
|
‘s Middags doen we ‘deksletten’ in het zonnetje en ontvangen een Nederlands stel, Milly en Peter van de Hera, die uit Ventspils zijn komen zeilen.
|
|
Zij zijn 5 jaar geleden ook op de Oostzee geweest en genieten nu een 7 weken vakantie. Ze zijn echter al op de terugweg want moeten dan weer aan het werk. Wat beneveld nemen we afscheid en gaan vroeg naar bed want de dag erop gaan we vroeg weg en wordt het weer een nachtje doorzeilen naar Riga.
Zondag 14 juni vertrekken we om 7.00 uur voor een tocht van 170 mijl naar Riga. Het weer is grijs en regenachtig. De wind zit in de zuidwesthoek dus achter. Nu en dan ruimt en krimpt hij zodat we maar aan het gijpen blijven en mijn arme schip de boom steeds van bak- naar stuurboord moet verplaatsen. Best even een dingetje, zeg maar… We gaan bij tijd en wijlen heel erg hard. We volgen weer het wachtschema 3 uur op en 3 uur af. Net als de vorige oversteek; dat bevalt ons goed. Omdat ik de 21-24 uur-wacht heb zie ik de zon weer prachtig in de zee zakken. Kijk maar….
|
|
|
|
|
|
Om de hoek bij Kolka is het bijna middernacht maar nog steeds schemerig. Echt donker wordt het niet meer in deze tijd en dat is heerlijk als je een nacht doorvaart. We gaan halve wind varen en het gaat steeds harder waaien. Uiteindelijk moet er dubbel gereefd worden en ook de genua rollen we een stuk in. De elektrische lier geeft de pijp aan Maarten en dat ontlokt bij de schipper een luide vloek want nu moet hij met de hand aan de lierhendel gaan draaien. Dat is een probleem voor in Riga!
Ik slaap weer ouderwets k…van de bok. Toch iets van spanning en het lawaai natuurlijk. Zahree piept en kraakt en de wijnglazen rammelen. Herbert doet dat beter…gewoon een kussen op je kop en snurken maar. Grrrrr…dat wil ik ook!
|
|
Tegen 9 uur in de ochtend lopen we de rivier die naar Riga stroomt, aan. Veel werven en kranen en pas na een uur komt de binnenstad in beeld. Wat heerlijk dat we er zijn.
|
|
Er wordt bij de marina al hard gewuifd waar we kunnen liggen. Nee meneer…dat is een veel te kleine plek. Daarna kunnen we gewoon voor de wal en liggen we prima. Even een tukkie doen hoor!
’s Middags gaan we met de fiets Riga in en zien we al heel wat van de stad. De Dom, het Vrijheidsbeeld. Gezellige straatjes. Zullen we Middeleeuws gaan eten vanavond? Neuuuh…zo goed aten ze niet in die tijd!
Jaloers bekijk ik de toeristen die van zichzelf en hun partner gewoon in zo’n karretje mogen zitten.
|
|
Ik niet….dan ben ik lui en wie wil er nu lui genoemd worden? Okee schat…wij fietsen wel! Maar…onder protest want de nachtelijke tocht zit mij nog dwars!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
We zijn nog maar net terug op Zahree. Ineens staat een vriend van Thijs aan de kade waarmee hij in Genua op het IIT gewerkt heeft. Ze gingen ook vaak samen klimmen. Adrian is toevallig in Riga om een Letse vriendin, Katia, te bezoeken. Wat grappig; Adrian vinden Herbert en ik nét een donkere Thijs (hij is Mexicaan). Als we het Thijs later appen moet hij daar erg om lachen. Beiden hebben dezelfde stijl van praten en ook dezelfde interesses. Ze konden het in Genua ook erg goed vinden. Op ons aanbod mee te zeilen gaan ze beiden graag in. Donderdag en vrijdag komen ze aan boord. We waarschuwen ze vast voor het slechte weer dat voorspeld is…maar daar laten ze zich niet door afschrikken. Katia kan al zeilen en Adrian wil het dolgraag een keer meemaken.
|
|
Ze vertrekken en even daarna weer een klop op de boot. Arnis die vroeger in de Marina jarenlang de havenmeester was met foto’s van Zahree die hij vanochtend, toen we aankwamen heeft gemaakt. Zo lief, hij heeft meteen afdrukken laten maken.
|
|
We praten over hoe het gaat met Letland en over zeilen in de Baltic. Arnis heeft veel tips. Met de afspraak dat we kijken of we hem een bezoekje kunnen brengen (hij is nu schipper van één van de oude kanaalbootjes) nemen we afscheid want we moeten nog een restaurant zoeken. Dat wordt er één vlakbij de marina. Smakelijk gegeten maar omdat het een yuppentent is wat aan de dure kant. Mijn schip kiest volmondig voor Casa di Mama…lief he?
Dinsdag 16 juni, na een heerlijke lange en ongestoorde nachtrust waarna ik weer een lekker ontbijtje krijg, worden we verrast met een schattig scheepje naast Zahree. Arnis komt met zijn bescheiden toeristische lading even gedag zeggen. De mensen steken hun duim op; ze vinden Zahree mooi!
|
|
|
We fietsen naar de Jugenstil-wijk. Met prachtige rijk versierde panden. Vele zijn er van de architect Eisenberg waar Herbert en ik over gelezen hebben in het boek Baltische Zielen van Jan Brokken. Een zeer lezenswaardig boek voor iedereen, maar zeker voor mensen die in de Baltische staten willen gaan reizen. Leuk om te kunnen aanschouwen waar we over gelezen hebben!
|
|
|
|
|
|
En verder gaat het weer op de fiets door Riga. We bezoeken de orthodox-katholieke kerk van Riga. Wat een rijkdom daar!
|
|
|
En de super mega grote markt. Oeps…alleen een foto van de mega vishal.
|
|
En tot slot het voormalige getto waar nu kunstenaars huizen maar ook een tentoonstelling over het getto in de WOII.
|
|
Dan komen er wolken dreigen en begint het te spetteren.
|
|
O jee…de was…die hangt te drogen op Zahree…we racen naar huis en stellen de droge was zeker. Een paar spetters maar. Er volgt weer een wonderschone avond met het mooiste gouden licht dat je je maar kunt voorstellen. We halen in een grote drank-super een ruime voorraad voor…de komende maand…week?
|
|
|
|
Woensdag 17 juni is Adrian weer even aan boord. Ja, ze gaan beiden graag mee. Het reisplan: donderdag varen we naar het Estse eilandje Runu Saar, zo’n 50 mijl naar het noorden. Vrijdag varen we weer naar de Letse kust, naar Kuivizi, 35 mijl naar het oosten. Dan zullen Adrian en Katia 100 km terug liften naar Riga; daar zien ze totaal niet tegenop…
We gaan nogmaals met de fiets Riga verkennen. Nu naar de overkant van de rivier. Daar gluren we even bij de andere jachthaven en informeren naar de prijs. Net zo duur; dat doen ze niet slim want dan ga je lekker bij het centrum van Riga liggen lijkt me. Daarna naar de nieuwe bibliotheek. We willen er eigenlijk in maar dan moet je je laten registreren en dan vinden we gedoe. Dan maar niet…. Het gebouw is indrukwekkend!
|
|
Daarna gaat het weer door naar de stad kant en fietsen we naar het Lido dat iets bijzonders moet zijn met eten. Mwah…het lijkt op een La Place en is gewoon een nep-houten vreetschuur. Wel lekkere koffie en taartjes…je schijnt er sowieso heel lekker te kunnen eten voor weinig.
|
|
En door gaat het weer naar het centrum waar we nog wat mooie straatjes bezoeken. Ik prachtige wol koop voor mijn nieuwe sjaal-project en we heerlijk lunchen in een knoflook-tapasrestaurant. Wat zullen we stinken…morgen…! Arme Adrian en Katia.
|
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten