Doenja aan boord en meer.

Woensdag 20 mei komt onze allerliefste dochter Doenja voor een paar dagen op bezoek. Al vroeg in de ochtend hebben we even contact als ze in de bus zit naar vliegveld Eindhoven waar ze met Wizzair naar Gdansk zal vliegen. Ze heeft nog een uurtje voor de incheckbalie sluit…? Huh…dat is lekker precies op tijd gepland! Ik krijg gelijk de zenuwen; wij zitten immers altijd MINSTENS anderhalf uur van tevoren voor de gate! De jeugd niet hoor…kan allemaal NET. Ik maak haar wel zo zenuwachtig dat ze de buschauffeur zover krijgt flink het gas in te trappen. Ze redt het natuurlijk makkelijk. Het vliegtuig vertrekt ook wat later. Het is maar anderhalf uur vliegen naar Gdansk dus maar 2 uurtjes later en een uur lang hortend en stotend in een scheurende bus, kunnen we haar in de armen sluiten. Ze ziet wat bleekjes dus maar goed dat ze er even tussenuit kon! Wat is het heerlijk om haar weer te zien!

Daar is ze al…heerlijk op haar weer te zien!

We gaan lekker luxe met de taxi terug naar Sopot; zeer betaalbaar voor maar 60 zloty (15 euro). Sowieso is het openbaar vervoer spotgoedkoop in Polen.
Bij Zahree zien we net deze schatjes uitvaren naar zee…

Deze schatjes varen net uit naar zee.

Als eerste komt er een prachtige nieuwe blouse, alvast voor mijn verjaardag de 26ste, van alle kids, uit Doenja’s overvolle rugzak.

Mijn prachtige nieuwe blouse!

We gaan met stromende regen Sopot bekijken. Natuurlijk mag de H&M niet overgeslagen worden en daar scoort Doenja een prachtige longdress die in Nederland NIET in de collectie zit! Niet lang daarna zitten we aan de vroege kant in een gezellige wijnbar aan de rode wijn en de heerlijke tapas, bij te kletsen.

Aan de rode wijn en de tapas…

In Cyrano is het goed toeven maar nu moeten we verder…

Daarna gaan we op aanraden van de lieve meisjes van de kapper naar een echt Pools restaurant.

Doenja met haar pappie in een ECHT Pools restaurant in zeer huiselijke sfeer.

De volgende morgen, 21 mei, is het eindelijk droog en vertrekken we naar Gdansk. Zeilen zit er niet in; er staat geen wind.

Op de motor naar Gdansk Doenja weet nog prima hoe ze moet sturen maar voelt zich nu niet helemaal Jack Sparrow!

Bij de ingang naar Gdansk zien we het indrukwekkende oorlogsmonument van de Westerplatte waar aan het begin van de 2e wereldoorlog het eerste schot gelost is.

Het monument van Westerplatte.

Gdansk is een grote havenstad. Schepen van alle maten worden hier gebouwd en onderhouden.

Gdansk is een grote havenstad.

In deze kranen kunnen wij ook wel hangen!

Doenja heeft het koud. Mijn deken komt goed van pas!

Koud!

Lekker bij je moeder op schoot!

Dan komen we in de buurt van de ‘oude’ stad. Prachtig! Hieronder een paar foto’s.

In de buurt van het ‘oude’ centrum van Gdansk.

We draaien de jachthaven van Gdansk in.

Het centrum is in 1945 zwaar gebombardeerd. Er stond geen enkele steen meer op de andere. De overheid heeft het gehele centrum bijna identiek terug gebouwd. Met weglaten van alles wat aan Duits deed denken dan….

De havenmeester vindt een prima plek voor ons aan een dubbele  ‘vinger’. We gaan de stad in. Het is er gezellig druk want ook voor de Polen staat het Pinksterweekend voor de deur. Er zijn allerlei activiteiten.

Drakenboot-races.	Moeder en dochter.
Fontein van Neptunes	De belangrijkste winkelstraat.Dlugi Targ
Mooi doorkijkje.	Dit is in Polen de ijs-rage!

‘s Avonds is Casa di Mama geopend en dat wordt door iedereen gewaardeerd!

Casa di Mama is vanavond open.

Daarna vermaken we ons op de boot en worden verrast door vuurwerk! Prachtig en net naast Zahree!

Vuurwerk pal naast Zahree.

Zaterdag 23 mei. Druk programma!

Op het pontje naar de binnenstad.

We gaan met het pontje over en Doenja beklimt samen met Herbert de 400 treden hoge toren van de Mariakerk.

Gdansk heeft van boven af een hoog Disney-gehalte en het is er erg druk met hordes schoolkinderen.

Ik ben niet lekker dus heb een goede smoes om beneden te blijven. Doenja en Herbert hebben flinke pijn in de kuiten.

Ik blijf liever beneden en app even op de stads-wifi! Dat doet Gdansk goed!

Daarna gaan we met de tram naar de beroemde werf waar Lech Waleca het voortouw nam tot de stakingen die leiden naar een vrije vakbond.

De beroemde poort van de werf en het monument voor hen die hun leven gegeven hebben voor de vrijheid van het Poolse volk.

Wat later zijn er de pogingen van het bewind de verworven vrijheden van de mensen weer de kop in te drukken en de veroordeling van Waleca en andere vakbondsmensen tot lange gevangenisstraffen. Tot uiteindelijk het uitroepen van de vrije Republiek Polen die het nu is middels de 21 beroemde eisen, waarvan de eerste inhield; de vrijheid om een onafhankelijke vakbond te mogen hebben, op hout geschreven en de definitieve breuk met het communisme en het Oostblok.

De 21 eisen van de stakers waaronder een vrije vakvereniging te mogen hebben.

Het museum is gloednieuw en kosten nog moeite zijn gespaard om de bezoeker dit belangwekkende verleden uit de doeken te doen.

Herbert en Doenja luisteren naar opnamen van het historische ronde-tafel-gesprek in aanwezigheid van de regering en o.a. Lech Waleca om zonder bloedvergieten met elkaar verder te kunnen gaan, waarna uiteindelijk de vrije republiek werd uitgeroepen.

We lunchen op chique in het museum en keren terug naar de boot.

De cappuccino heeft genoeg opgeschuimde melk.

Ik ga daarna plat want moet ik weer net grieperig worden. Doenja gaat met haar vader nog even de stad in.
’s Avonds is het ‘bonte avond’ en gaan we uit eten. Laten we zeggen; we hadden er meer van verwacht maar het smaakte best redelijk. Service: beneden alle peil! Doenja wil graag in het reuzenrad en haar vader moet zich ergens overheen zetten…maar dat heeft hij graag over voor dochterlief.

In het reuzenrad.

Hoog boven Gdansk uitkijken.

Het reuzenrad vanuit de haven.

Met voor mij een handje pillen gaan we op tijd naar bed want Doenja moet zondagochtend om 7 uur met de taxi naar het vliegveld.
Zondag 24 mei is het dus vroeg dag. Komen is leuk, afscheid nemen is niet zo leuk. Dag lief meisje van ons, tot over een paar maanden!

Een laatste knuffel en daar gaat ze weer!

Herbert zoekt contact met de havenmeester en die regelt iemand met een motorschip in de haven die wat mannen bij elkaar haalt die Zahree kunnen schilderen en een aanpassing aan het roer kunnen doen. Maandag horen we er meer van.
Wij fietsen ‘s middags naar het oorlogsmonument op de Westerplatte. We waren net te laat voor het bootje er naar toe. Jammerrrrrr! De Westerplatte ligt vlak bij zee en is een uurtje peddelen. De weg er naar toe is net als het restaurant gisteren; we hadden er meer van verwacht. Maar de schip zegt dat ik moet focussen op dat we toch LEKKER OP DE FIETS ZITTEN! Dat is het hem nou juist: zo lekker VIND IK DAT NIET!! Hahahaaaa! Maar toegegeven; als je er bent…vind je jezelf een hele piet! Het monument ligt in een soort park waar, als je het geduld hebt en van HEEL VEEL lezen houdt, je alles te weten kunt komen over de historie van de plek. Dat is iets wat men in Polen nog moet leren; teveel tekst is snel teveel van het goede voor de meeste mensen. Het is een bijzondere plek; het allereerste schot dat het begin betekende van WOII is daar gelost.

Ja, thats me….ik zit daar boven!

Even hebben we collegiaal overleg: fietsen terug of met het bootje? Het wordt fietsen…pffff. De schip weet dat er een pontje gaat zodat we een andere, hoogst aantrekkelijke route terug kunnen fietsen. Maar waarom rijdt er toch niemand op die weg? Omdat op zondag de pont niet gaat! DAAROM!!! Het is een pont voor mensen die werken in de havens op de Westerplatte en dat ligt allemaal stil op zondag. Dus fietsen we een hele beroerde weg af maar hebben nu het windje in de rug; en ook landschappelijk is het beter dan de heenweg.
Op Zahree zitten we naderhand lekker in het zonnetje; ik haak weer een mutsje in elkaar.

Alle mutsjes op een rijtje. Herbert zegt dat ze meer op een broodmandje lijken….grrrrr!

(Herbert zegt dat ze onverminderd meer op een broodmandje lijken…) en Herbert doet het vernuftige schiemanswerk met andere lijntjes.
’s Avonds strekken we nog even de benen en komen er achter dat we net een concert hebben gemist van de Poolse Filharmonie die werken van Andrew Lloyd Webber speelt die avond.
Maandag 25 mei is het in Polen een gewone werkdag.

Prachtig weer maar tijd om Gdansk vaarwel te zeggen…we hebben er heerlijk gelegen in mooie Marina Gdansk.

We hebben een bespreking met Piotr Nowacki van Stocnia (=werf) Rybacka Spawmet over het werk aan Zahree. We rijden met hem zo’n 20 km van Gdansk  naar the middle of nowhere waar een mooie werf is met een 150 tons kraan. Dat is ruim genoeg voor Zahree die ruim 40 ton weegt. Hier kunnen we er morgen, dus dinsdag 26 mei uit. We hebben daarna op de werf van Piotr overleg over het werk. Veel misverstanden moeten uit de weg geruimd worden. nee, de antifouling hoeft niet geschuurd, gegrond en nog 2 lagen geschilderd worden. Gewoon 2 lagen is prima! Nee, het schip hoeft niet gestraald te worden tot het kale staal. Gewoon schuren en schilderen is voldoende. Ook de typen antifouling en verf zijn niet direct gekend maar we zijn ervan overtuigd dat we er wel uitkomen…dus we vertrekken, na nog wat meer inkopen gedaan te hebben, uit de jachthaven richting zee (zo’n 4 mijl) en dan 4 mijl over zee naar het oosten naar het mooi landelijk gelegen riviertje Martwa Wisla.

Om 17 uur precies moeten we daar door de pontonbrug van het plaatsje Sobieszewo (goede kandidaat voor mijn verjaarsmaal morgen!).

Het plaatsje Sobieszewo	De pontonbrug zwaait open.
We zijn door de pontonbrug.	De 150 tons-kraan kan Zahree makkelijk tillen.

En dan nog 2 mijl naar de werf waar we nu zeer genoeglijk liggen.

Dinsdag 26 mei. Mijn 56ste verjaardag. Ik heb niet al te best geslapen. Toch wat zenuwen over of het allemaal wel goed gaat; straks onze zware Zahree op de kant zetten.
Herbert heeft een leuk cadeau voor me; ik heb 200 mb’s op mijn telefoon om te kunnen appen met familie en vrienden. Ik hoop maar dat ik ze er niet te snel doorheen jaag! Direct stromen alle felicitaties binnen…
Op de werf zit men ook niet stil. Ons collega-schip dat op de plaats staat waar wij zo moeten komen, hangt al snel in de banden van de travel-lift en ligt voor ik goed en wel mijn camera in de aanslag heb al in het water!

Ons collega-schip dat zo het water in gaat.

Al bijna te laat om het nog te fotograferen.

In die tijd hebben wij al losgegooid om stuivertje te wisselen en al gauw hangen wij in de banden.

Even wat gedoe met de plaats van de banden.

Daar goed?

Het is even wat ingewikkelder dan met onze voorganger omdat wij een ronde, naar voren oplopende kiel hebben.dat. Dus is het even zoeken naar de juiste gewichtsverdeling. De jongen in de kraan wekt veel vertrouwen. Hij heeft duidelijk super veel ervaring.

Duidelijk veel ervaring.

Dan rijdt de kraan met Zahree erin hangend alsof het niks is naar de plaats waar het schip op de bok moet komen. Oooo wat ziet Zahree er uit aan de onderkant!

Wat ziet Zahree eruit!!!!	Nu hang ze keurig in de banden.
Rijden maar!	En nu tussen op de bok en tussen de stutten.

Dan is de voorspoed over want nu blijkt dit schip goed neerzetten toch echt wel een dingetje…het duurt enkele uren voordat Zahree veilig gestut is.

Met man en macht aan het werk om Zahree stabiel op de bok te krijgen.	De jongen van de kraan vertrouwt het nog niet….
Na uren wachten staat Zahree naar tevredenheid van de hellingploeg.	He he… eindelijk kan ik aan de slag!

Ondertussen lopen de schilderjongens er als getergde tijgers omheen. Ze willen beginnen met het afspuiten van al het (ongedierte) aan de onderkant. De antifouling is op een haar na verdwenen en de kokkels hebben hun kans gegrepen. Dat we nog vooruit kwamen is gewoon een wonder te noemen. Na uren flink tekeer gaan met de hogedrukspuit is Zahree weer een beetje toonbaar en de jongen met de hogedrukspuit aan het einde van zijn Latijn! De ploeg keert huiswaarts om morgen om 7 uur weer terug te keren….zeggen ze….
Wij maken ons enigszins toonbaar en fietsen de 6 km naar het dorpje Sobieszewo waar, dat heeft zoon Thijs handig op internet uitgevogeld, in ieder geval een ruime keuze aan eetgelegenheden is.

Uit eten voor mijn 56ste verjaardag in Sobieszewo; hier op de pontonbrug. Ik wijs naar de werf waar Zahree op de kant staat.

We vinden daar eerst een gezellige tent, lijkt ons, maar daar staan alleen houten banken en tafels. Daar vinden we onszelf een beetje te oud en krakkemikkig voor. Bovendien is het toch een beetje een veredelde snackbar. We gaan er stiekem vandoor naar een restaurant dat bij een hotel hoort en echt Pools eten belooft. We zitten daar zalig, de wijn is subliem, de bloedworst vooraf bijzonder en de rest…hadden we ons meer van voorgesteld….  Oooo…niet te vergeten fantastisch, helemaal open internet!
Met het laatste licht fietsen we vlotjes met de wind in de rug naar Zahree die nu hoog en droog en helaas ietsje voorover staat. Gek genoeg wen je daar heel snel aan. Een kussen onder je voeten op bed en vertrekken naar dromenland.

Woensdag 27 mei begint klokslag half 8 op 3 plaatsen tegelijk het gejengel van schuurmachines. De hele dag zijn de jongens van de schilderploeg hard bezig om Zahree klaar te krijgen om de volgende dag  (voor een deel) geschilderd te kunnen worden.

Zahree is al bijna helemaal geschuurd. De schip doet inspectie.

Hard aan het werk.

Er is nog even gedoe over de soort verf. Wat erop zat is in Polen niet zomaar te verkrijgen en er zit minstens 2 weken levertijd op. We zoeken een andere prima verf uit in ongeveer dezelfde donkerblauwe kleur. Ook de antifouling wordt een ander merk.
Herbert gaat even verder met de voormast en doet wat voorbereidend werk voor de reparatie aan het roer. Ik haak wat zonneklepjes aan de mutsjes. Jaaaa; zo ben ik, op mijn manier…ook HEEL hard bezig!

Mutsje met zonneklep.

Op dit moment, nu ik mijn blog type, is het uitzicht vanuit het dekhuis maar heel beperkt want tot aan de reling is alles afgeplakt. Men schildert hier door te spuiten blijkbaar!

En weg is ons uitzicht! Zahree wordt tot aan de reling afgeplakt.

Terwijl wij eten is het schilders gilde beneden nog altijd aan het werk. Er moet nog geplamuurd worden, nog meer dekzeilen worden er aan Zahree gehangen. Pas om half 8 gaan de heren huiswaarts. Ik hoop dat zij ook een Casa di Mama hebben!
Na het eten wandelen we het werfterrein af en nemen wat al te avontuurlijk een tractorspoor door het graan!

Het graan staat meer dan twee kontjes hoog.

Ik kiek Herbert….

Herbert kiekt mij…

Dat werd nog een hele zoektocht en slootje springen om terug te komen. Maar het graan stond wel meer dan twee kontjes hoog!
En….we zagen een heel klein reebokje wegspringen!

Donderdag 28 mei. Op dit moment zitten we bij hotel Bartan waar we met mijn verjaardag gegeten hebben en nu een lekkere koude bier en een tonic voor de neus hebben en een hele batterij aan media-apparaten om hier even flink de wifi leeg te zuigen!
Vanmorgen was de schilderploeg alweer vroeg van de partij om Zahree op strategische plekken in te pakken en de finishing touch qua schuurwerk te doen. De gang lijkt er een beetje uit maar de antifouling en de huid worden gespoten en dat vergt nu eenmaal veel afplakwerk. Sowieso moeten de witte biezen en de waterlijn afgeplakt worden. Gewoon erg veel werk. Hopelijk zien we straks, bij terugkeer van ons uitje naar Sobieszewo een mooie opgepimpte Zahree liggen.
Overigens zijn we nu met de bijboot met daarin de fietsjes en onszelf naar de andere kant van de Wisla gevaren. Vandaar is het dan maar ruim 2 km varen naar het dorp in plaats van de 7 van woensdag. Was nog een hele toer om het bootje door het riet en langs twee half gezonken roeibootjes te krijgen zodat we droge voeten konden houden.
Nu gaat dit item op het blog! Mijn verhalen hangen jullie toch nog niet de keel uit hoop ik???? Tot de volgende keer….