De laatste loodjes en verder maar weer…..

Gebleven bij Geoffs’ curry op de vrijdagavond….! Dat was gewoon een koningsmaaltijd! Heerlijk gekookt had ie! Hij houdt ervan om lekker te koken. We waren zeer vereerd en het was erg gezellig. De foto is wat onscherp…maar ja…ik heb geen andere….

Heerlijk curry gegeten bij Geoff op zijn Phoebe.

Na het eten zijn Herbert en ik nog naar het dorp gefietst. Het was een heerlijke fietsavond en de ijs coupe en de wifi waren onovertroffen. We deden ook boodschappen. Het vlees in de vitrine lijkt hetzelfde vlees in de vitrine van een paar dagen terug…ik vertrouw het niet en we kopen een enorme,  ingevroren ‘jonge’ eend! Gevulde eend gaan we morgen eten. Hoe en met wat ik die vul moet nog even overdacht worden!
Zaterdag 6 juni was het een bloedhete dag. Arme schilderjongens; ze moesten gewoon aan de bak! De afwerkende fase is nog een hele klus. De bovenrand wordt geschilderd (gerold) dat geeft een sinaasappel-effect maar dat zien we maar door de vingers. De naam en plaats achterop wordt definitief afgekeurd en gaan weggeschuurd worden. Daaroverheen komen vinyl letters. Met de huidige techniek met de computer kunnen de letters bijna  hetzelfde worden. Dat vinden we wel leuk! We horen weer een helikopter boven de werf. Ja hoor…daar komt de baas van Galeon weer aan! Na een oriënterend rondje besluit deze, in zijn totaal gebrek aan wijsheid m.i., zijn heli pal naast Zahree te parkeren. Dat is weliswaar een indrukwekkend gezicht maar een enorme stofwolk over Zahree is het gevolg. Gelukkig is er geen verf meer nat anders had deze meneer een gezellig bezoekje van de vrouw van de schip gehad! Het geeft wel een paar leuke foto’s voor mijn blog natuurlijk! Hihihihi!

Een oriënterend rondje…

Hij ziet dat naast Zahree een mooi plekje vrij is…

De eigenaar van Galeon zet de heli pontificaal naast Zahree.

Maakt niet uit toch…dat die mensen de boot onder de rommel hebben?

De opdrachtgevers doen die dag niet erg veel. We lezen, appen en ik brei voor de verandering maar weer eens een mutsje met de laatste restjes wol.
Geoff mag komen assisteren bij het soldaat maken van de enorme eend die ik vul met een potje gemarineerde bospaddenstoeltjes en appel. Kruisje slaan dat dat een goede combi is….
Alle ramen deuren en luiken moeten open op Zahree. Het is binnen ruim 30 graden, vooral met de oven erbij aan. Die jonge eend heeft wel 2 uur nodig voor hij gaar is maar smaakt erg goed! De beide heren zijn blij met kokkie en daar gaat het maar om!
Na het eten zitten we nog een tijdje aan dek met een goed glas en wijn. Het is een vreemde gewaarwording als in enkele minuten tijd, met het draaien van de wind van zuid naar west de temperatuur zo’n 10 graden naar beneden gaat. Een donkere lucht nadert met een prachtig armageddon-achtig oog erin! Maar veel activiteit is er niet in de lucht.Het blijft droog maar de trui moet weer aan.

Prachtige zonsondergang weer!

Een Armageddon?

Bij een klein eten-moet-zakken-wandelingetje sneaken we weer richting verboden gifberg terrein en worden uit onverwachte hoek terug gefloten. Ook deze man, hoewel een stuk vriendelijker, legt ons omstandig in het Pools uit dat we er echt niet heen mogen lopen…ook niet tot de slagboom… He, verdorie…weer gesnapt!
Zondag 7 juni zijn we stomverbaasd als om half 8 er leven om Zahree is. Daar zijn warempel de schilders weer om ook op de Dag des Heren verder te werken!
Wij worden net na 10 uur door Frauke en Jürgen opgehaald en we rijden naar Elblag. Tegen 12 uur zitten we in de bus naar het opstappunt voor de tocht per boot over het net geopende Elblanski kanaal waar we 5 keer een stuk over land zullen gaan.

In de bus naar het opstappunt.

De Paus waakt over onze veiligheid in de bus.

In plaats via sluizen wordt de hoogte overwonnen door de schepen (je kunt er met je eigen boot ook doorheen mits je maar klein en smal genoeg bent en geen mast hebt) op een bok te varen en dan over rails omlaag gebracht wordt (of omhoog als je tocht in de andere richting aflegt). Dit alles wordt door een waterrad aangedreven.

Dit schip komt uit de richting van Elblag.	We gaan richting het water.
We varen boven de bok.	Wij varen; zij lopen!
Super gaaf!	Vanuit het stuurhutje gefotografeerd…
De kapitein!	Deze meneer sprak goed Engels en had dan ook 40 jaar de wereld door gevaren…
Dit zwerfhondje bedelt…	De ooievaar blijft onverstoorbaar.
Veel helpende handen…	Prachtige wallenkant met klaprozen en andere wilde planten en bloemen.
De waterlelies groeien overal; helaas nog net niet in bloei!	We varen een meer op dat bijna is dichtgegroeid.
Geen flets op mijn hoofd, graag!	Terug in Elblag na een fantastisch dag!
Door de brug…	Bedankt, heren!

Organisatorisch moet men nog even aan de slag maar het was een super leuke dag. Heerlijk weer en je lekker laten vervoeren met leuk gezelschap! We zaten op de kleinste van de boten en we misten daardoor wel de catering. Gelukkig was Jürgen zo intelligent geweest om van tevoren wat brood te smeren en fruit was ook door hun meegenomen. Wij hadden niks want hadden helemaal gerekend op lekkere Poolse worst met brood! Gelukkig deelden Frauke en Jürgen genereus met ons. Lief hoor!
De tocht duurde ruim 4 uur. Om half 6 waren we terug in Elblag en gingen we naar ‘de Griek’ met de naam Santorini. Dat vond Frauke wel toepasselijk; we kennen elkaar immers uit Griekenland!

Heerlijk gegeten in restaurant Santorini in Elblag. Het is toch net alsof we op een terras daar zitten?

We hebben heerlijk gegeten. Daarna in fileachtig verkeer terug naar Zahree waar de mannen aan de Poolse, zeer zachte wodka gingen en Frauke en ik het maar bij witte wijn hielden. Frauke en Jürgen overnachtten bij ons want gingen de dag erop via een bezoek aan Gdansk weer richting Duitsland.
Maandag 8 juni maak ik mopperend Zahree aan de bovenkant schoon. De helikopter heeft een enorme hoeveelheid stof en rommel aan boord laten waaien bij het opstijgen. Totaal idioot ook om zo dicht bij ons te parkeren. Het terrein is erg groot maar de eigenaar van Galeon houdt wel van een beetje patsen denk ik. Er is zoveel rommel; ik denk dat ie nog een ere-rondje boven ons heeft gevlogen of zo! Hij wordt bedankt!
De schilderploeg is alweer vroeg aan het politoeren en we vragen ons af wanneer het eigenlijk genoeg is. Maar ze willen gewoon heel goed werk afleveren! Piotr die alle werkmensen geregeld heeft komt nog langs met een oudere heer, ik meen ergens in de 80, die nr.14 van de club van Poolse Kaap Hoorn-gangers is (met zeilboot om Kaap Hoorn gevaren). De man vindt Zahree erg mooi, zo te zien.
Piotr komt ons vertellen dat het roer in de middag al gerepareerd gaat worden. We zijn hartstikke blij met dat bericht. Jarek en zijn collega komen inderdaad even daarna aan met het nieuwe roer-huis. Dat ziet er buitengewoon goed uit!

Het nieuwe roeras-huis.

Ze moeten er nog even mee terug naar de werkplaats maar dan past het ook zuigend. Met vereende krachten wordt het loodzware roer aangebracht.

Daar gaat het roer; met vereende krachten.

De beide heren van de techniek zijn tot diep in de avond bezig met het weer vastlassen en uitlijnen en zelfs in de primer zetten.

Op zijn plek gelast.

Dat zit weer zoals het hoort…

De lasser aan het werk.

Morgen kan er dan weer antifouling op! Het roer functioneert weer fantastisch. Ooo wat zijn we nieuwsgierig of het bonken van het roer nu ECHT over is! We gaan dat morgen pas ontdekken, natuurlijk!
Geoff is vroeg in de ochtend met zijn Phoebe in het water gegaan. Dat was ook weer zo gepiept. Hij kreeg maar nauwelijks de tijd om antifouling aan te brengen op de plaatsen waar de stutten hebben gezeten.

Geoffs’ Phoebe ligt zo in het water…

Hij heeft geregeld, ook nog tegen een aantrekkelijke prijs, dat hij de komende weken bij Galeon aan de kant mag blijven liggen. Dat scheelt veel tijd met overvaren naar Gdansk, Herbert de geleende auto naar de andere haven rijden en Geoff dan weer Herbert terug brengen naar Galeon. Geoff heeft nog vlees, aardappelen ect. voor mij in de aanbieding. Hartstikke lief, Geoff, die gaan we lekker klaar maken! We helpen Geoff nog even met het verhalen naar zijn nieuwe ligplaats voor een week.

Geoffs’ Phoebe weer in haar element.

Dan is het tijd op gedag te zeggen. Geoff gaat op tijd onder de wol want moet morgen vroeg naar het vliegveld.
De schip en ik wandelen ‘s avonds een stevige avondwandeling met, alweer, een prachtige zonondergang.

Alweer zo’n prachtige zonsondergang!

Dinsdag 9 juni is er alweer leven naast de boot om half 8. Wat zijn ze toch vroeg elke keer…helemaal uit Gdynia. Kun je nagaan hoe vroeg ze dan op de trein gestapt moeten zijn. Ik hoop maar dat ze vanaf morgen een paar dagen vrij mogen zijn….

De trotse schilders.

Dymitr komt opgetogen met de stroken met de nieuwe letters voor Zahree. Het is erg mooi geworden.

Dymitr en Pavel zijn trots en blij dat de letters zo mooi zijn geworden! Wij ook!

Ze worden door Dymitr hoogstpersoonlijk op het achterschip aangebracht. We zijn er enorm blij mee!
Piotr komt ook weer even langs.

Dymitr plakt de letters hoogstpersoonlijk op Zahree en Piotr voor ‘zijn’ project.

De opdrachtgevers en eigenaars van Zahree zijn ook HEEEEEEL erg blij en tevreden!

Werkoverleg met Piotr…

De dag ervoor was overleg over de betaling van de reparatie van het roer met Jarek wat lastig. Bank of cash? Szloty’s of euro’s? Hij spreekt geen Engels en wij geen Pools… Herbert had voorgesteld om het via zijn baas te laten gaan. Hij bedoelde via de telefoon maar dat was niet overgekomen. Geeft niks want geeft mij de gelegenheid Piotr eindelijk op de gevoelige plaat vast te leggen. Super aardige vent want hij heeft toch maar in no time de werkploeg voor ons geregeld.
Zowel voor Piotr als voor Dymitr geldt dat ze hartstikke betrouwbaar zijn en het echt goed willen doen. Daarom zal ik hun naam, bedrijf, telefoonnummer etc. hieronder laten zien. Wil je je boot in Polen laten doen? Een absoluut aan te raden adres. Het is niet spotgoedkoop of zo maar ze leveren goed werk af en wil je dingen anders/beter…ze passen het aan of doen het zo nodig over!

Van Piotr Nowacki van de werf Stocznia Rybacka.

Van het schildersbedrijf van Dymitr Dziatko.

Dan zijn de jongens echt klaar en worden de steigers rondom Zahree afgebroken en zullen alleen Pavel en Christoff nog morgenochtend de plekjes onder de stutten met antifouling bedekken en dan is het tijd om echt afscheid te nemen. Arek en Tadeusz zien we morgen niet meer dus krijgen de jongens van haar van Zahree enkele veren in de achterste en een extraatje voor alle geleverde inspanningen. Ik denk dat het gewaardeerd werd!

Een echte toespraak van haar van Zahree…waarin speciaal vermeld werd dat ook de zondag blijkbaar een werkdag was!

We staan hier vandaag precies 2 weken en willen nu HEEL GRAAG het water weer in en verder zeilen naar het Noorden. We zullen waarschijnlijk Klaipeda echt overslaan (en daarmee Litouwen dat maar 90 km kustlijn heeft) en direct doorvaren naar Ventspils in Letland. Het is nog best een eind varen tot Sint Petersburg waar we half juli willen aankomen.
Woensdag 10 juni is er veel eerder leven om de boot dan gedacht. Ja hoor…we gaan eerder het water in en moeten ons haasten. Dus wordt ons ontbijtje achter een kies gepropt en dalen we nog een keer onze majestueuze trap is die daarna direct door de kraanmachinist wordt weggereden.

Daar gaat onze trap…

Het echte werk gaat beginnen! De banden worden zorgvuldig aangebracht waarna de stutten onder de boot vandaan kunnen.

De banden worden door Greg zorgvuldig aangebracht.

Nu kunnen de stutten eronder uit.

Dan komen Dymitr, Pavel en Christoff nog één keer in actie om de laatste plekken waar de stutten hebben gezeten en de kielbalk in de antifouling gezet.

Dymitr doet snel nog de laatste plekjes antifouling.

Machteloos hangt Zahree in de banden.

Dan wordt Zahree pootje gelicht en hangt ze machteloos boven de grond. De travelllift brengt haar in krap een minuut boven het water. Zakken maar. Heerlijk…ons schip ligt weer in haar rechtmatige element.

Op weg naar haar element…water!

Zakken maar!

We nemen met een big hug afscheid van ‘onze mannen’. Hartstikke bedankt, heren!

Hartstikke bedankt mannen!

Zahree is weer heel mooi geworden en het roer is ook helemaal in orde. Daar hebben we absoluut vertrouwen in.
Herbert klautert erop en vaart de helling uit en legt aan om het hoekje. Extra voorzichtigheid is nu geboden want we willen natuurlijk niet meteen een kras op de huid!
Dan is het nog even flink aanpoten voor we door de brug van 13.00 uur kunnen: twee wassen draaien en ophangen (niet zo’n mooi gezicht nu…maar ja!), Rocna anker weer op zijn plek, bootje weer aan de davits, de fietsen aan boort en Herbert fietst nog een keer naar de geldautomaat omdat hij de dag ervoor de daglimiet van de bank probeerde te overschrijden. Deze had hij verruimt maar dat is bij de Rabo niet doorgekomen denken we… Er komt daar wel vaker iets niet door! Banken…grrrrrr!
Dan is het tijd om los te gooien. In onze pisangst schade te maken gaat de afvaart nogal knullig. Ik ben echt ZO onhandig met de touwtjes. Maar de tweede poging is bingo. Dag werf Galeon. We hebben een goede tijd gehad maar nu MOETEN en willen we echt heel graag weg. Op naar zee! En dan, op nog geen 100 m. van de haven besluit de schip de verkeerde kant van de groene ton te nemen….uuuuh waar zijn die rode tonnen eigenlijk? en…zet de boot zo op een gelukkig zachte zandbank. Nog een mazzel dat het geen stenen zijn daar, maar de vanochtend aangebrachte antifouling hebben we op zeker daar aan het zand afgeveegd. Jammerrrrrr! Na wat motorgeweld in zijn achteruit zijn we weer los en varen we op het gemakkie naar de pontonbrug bij Sobiezewo. Achter een slicke Hanse varen we vlot door de brug en wappert de was intussen helemaal droog.

Op weg naar de pontonbrug.de was hangt te drogen.

Een bijzondere constructie..die pontonbrug.

Dan zijn we ineens weer op de Oostzee. Een lekker windje maar vooralsnog pal tegen waait ons tegemoet. De zeilen gaan omhoog en de motor mag uit. Heerlijk…we doen weer wat we het liefste doen…ZEILEN! Mijn betere ik heeft nog even stress omdat de generator niet wil starten en dat is wel even HEEL belangrijk. De vuilwatertanks moeten nu natuurlijk, na ruim twee weken op de wal, geleegd worden. De oorzaak wordt niet gevonden maar na een paar keer proberen slaat hij ineens aan. OPLUCHTING! En pompen maar…
We kruisen langzaam de bocht van Gdansk uit. Achter in de middag flauwt, zoals voorspeld, de wind langzaam helemaal weg maar draait ook langzaam naar west zuidwest. Pas ver in de avond zal die langzaam gaan toenemen, is de voorspelling. De boot ligt recht en rustig, geen golven en dat kan ik met koken even heel goed gebruiken. Dan gaat het wachtsysteem in. Ik doe van 21 tot middernacht. Herbert tot 3.00 uur en ik weer tot 6. Herbert tot 9 en daarna zien we wel. Tegen 11 uur komt langzaam de wind opzetten. Ik heb dan wel weer een super mooie zonsondergang mogen zien en fotograferen!

Bijna onder…

En weg is ie!

Na een halfhartige poging van mij om te zeilen geef ik weer op. Nog te weinig wind! Al uren wordt een jacht opgeroepen die net in de Russische territoriale wateren vaart. Wij varen er net buiten. Het jacht geeft geen sjoechem. Een daad van protest? Het is een Pools schip en we varen dezelfde kant op. Zou er nu zo een oorlogsbodem deze kant op stomen? Nee hoor…het zeilschip laten ze ongemoeid. Misschien valt er een bon bij hem op de mat! Met AIS (Automatic Identification System) op je boot zijn al je gegevens bekend! Handig voor als men je zoekt en dat de grote scheepvaart je kan zien…maar onhandig als je iets verkeerd doet! Zo zijn er vooral in Duitsland al boetes aan eigenaren van schepen gestuurd naar aanleiding van overtredingen waarvan ze geen flauw benul hadden dat ze die begingen. Big Brother is watching you!!!!
Om middernacht zetten we samen even de boom met de genua te loevert. Dat kan net en meteen begint de boot lekker te lopen. Uiteindelijk hebben we tot 21 knopen wind bijna van achter. Ik heb moeite om de slaap te vatten en daarna natuurlijk moeite om wakker te blijven. Maar de zon komt prachtig op…al maak ik daar helaas een lousy foto van.

Zonsopgang door het raam van het dekhuis gefotografeerd.

Dan gaat de wind meer naar west en moet de boom eruit. We lopen ruim 7 knopen en de aankomsttijd bij Ventspil lijkt midden in de nacht te gaan worden. We passen ons reisplan aan en gaan naar Liepaja. Dit is 65 mijl minder varen dus met borreltijd aan te lopen met een beetje mazzel. Bovendien staat er in de havenalmanak dat het een historisch centrum heeft. Mogen we niet missen. Ventspil doen we dan over twee dagen. Of we Riga met de boot gaan doen of met de trein bekijken we nog wel.
In de Letse territoriale wateren mag de Poolse gastenvlag uit het want en de Letse erin.

De Poolse uit het want…

De Letse erin…

De wind zakt er steeds verder uit dus de borreltijd schuift langzaam op. Maar het weer is prachtig dus het is allemaal geen straf hier, voor de Letste kust. Na drieën, we moeten nog 9 mijl, gaat de motor bij omdat de gang er helemaal uit is en de zeilen beginnen te slaan. Dat kunnen we niet aanhoren. We zijn rond half 6 dat ineens half 7 blijkt te zijn achterin de haven vlakbij het centrum van Liepaja waar de jonge behulpzame havenmeester al staat te wuiven en handig de lijnen aanpakt. Lekker…we zijn er! Liepaja met een zalige douche en elektra all inn en zo te lezen heel wat cultuur om morgen te gaan opsnuiven. Er is ook goede wifi maar zelf mijn blog uploaden gaat niet. Er is nog geen oplossing gekomen tussen Microsoft en Blogger. Fijn luitjes! Dus mijn blog gaat weer richting Doenja die het voor me gaat doen. Ik hoop dat ze blij met me is want veel tijd heeft ze niet met haar studie en alles,,,
De schipper van de Hanse, overigens is het een Duitser en geen Pool, die vannacht in de territoriale wateren van Kaliningrad voer, hebben we ook even gesproken. Hij vaart helemaal alleen maar vond de golfslag erg vervelend en moest het doen met kleine tukjes tussendoor. Hij is wat jaloers op mijn schip die een vrouw heeft die net zo enthousiast voor het zeilen is als hij! Aardige en mijns inziens een erg dappere vent! Riga, waar zijn dochter studeert, beveelt hij van harte aan.
Zo meteen is het hier bedtime op Zahree. Het is hier een uurtje later dus dat komt goed uit! Even wat slaap inhalen.
Tot de volgende keer!