Yarmouth en The Old Batteries.

Vrijdag 26 juli: We kunnen vandaag rustig aan doen. We zullen het eiland Wight verder verkennen en niet gaan zeilen. Er staat nauwelijks wind en om het tij mee te hebben hadden we weer vroeg uit de veren gemoeten. Morgen maar weer eens een haventje verder. Het is wederom lekker weer met een zonnetje. Wel kun je al aan de bewolking zien dat er ander weer aan komt! 

Na het ontbijt gaan Thijs en Herbert met de fietsjes naar The Old Batteries waar vandaan in de oorlog de Duitsers uit hun schoenen geschoten dienden te worden als ze zouden proberen The Solent op te varen. Ik maak nog gebruik van het busticket van gisteren dat tot twee uur in de middag geldig is. Een goede verdeling vind ik, want vanuit de bus heb ik meteen door dat het maar wat heuvelig is die richting uit. Mijn mobiel geeft geen sjoege dus ik ontvang geen sms-en van de jongens. Nu maar hopen dat ik ze straks zie daar op het puntje. En ja hoor…ik ben er een kwartiertje op mijn gemakkie aan het rondkijken en daar komen ze aangestampt met gekromde ruggen zwoegend op de pedalen! Yeah…mijn kerelkes! 

Zwoegen op de pedalen.

Gered!

Het was inderdaad niet overal te doen met de drie vernellinkjes en ze moesten af en toe lopen. Niks voor mijn teer gestel dus! We bekijken de batteries uitgebreid, weten nu alles van de kanonnen en hun bediening, kruit droog en veilig houden. Doelen in het vizier nemen. Het is interessant en het uitzicht op het water en de krijtrotsen die de ene kant van de Needles vormen zijn prachtig. 

We schieten ze uit hun shoes!

The Needles.

Uitkijktoren,

In het vizier zien te krijgen.

De ondergrondse gang naar de enorme schijnwerper.

Thijs op de wenteltrap.

De schipper is ons even uit het oog verloren.

Blij dat ik een vak heb geleerd.

Knoppies?

The war is over.

De kruitkamer.

Mooie woorden over Wight door Auden.

‘Look, stranger, on this island now
The leaping light for your delight discovers.
Stand stable here
And silent be,
That through the channels of the ear
May wander like a river
The swaying sound of the sea.’

From On this island by W. H. Auden

Rocket launch site.

Zwaar geheim tijdens de Koude Oorlog.

Daarna stap ik zonder al te veel spijt weer op de bus en zwaai mijn heroes uit die eerst even een ijsje nodig hebben om moed te verzamelen voor de terugweg. 

Even een ijsje en dan weer op de fiets, moeders zit lekker in de bus.

Ik ben zo weer in Yarmouth en hap een vet croissantje spek-kaas weg terwijl ik op de sportieve gasten wacht. De terugweg was iets makkelijker schijnt…meer bergafwaarts. 

Nu willen we brood met gebakken ei!

Dan gaan we weer naar Zahree. De heren hebben veel eieren en brood nodig om te recupereren!
In de middag doen we lekker niks en niet veel. Ik slaap een beetje bij en in het vooruit, net zoals je dat wilt zien. Herbert leest in The (happy) Boatowner (die al wel al z'n spullen op orde heeft, inclusief een handheld dieptemeter) en Thijs is druk met serietjes kijken. De studie ligt even stil, denken we…maar dat mag…hij heeft ook vakantie!

Thijs wil niet op de foto.

Met borreltijd zitten we in het late zonnetje op het voordek met een glas en een chips. Roger en Penny, twee Engelsen van de andere kant van de Solent die hier liggen met hun Moody bewonderen Zahree. We nodigen ze uit op ons schip en ze hebben zoveel te vertellen over zoveel jaren zeilen dat ze al achter de rug hebben. Ze zijn in de 70, last van de knieën (niet zo’n beetje ook!) maar zijn nog altijd erg graag met de boot op pad. Roger is zo ongeveer uitgeput want hij heeft de hele dag met zijn kleinzoon van 3 overal en nergens in de haven gelopen en geroeid. Het is super gezellig om dit oudere stel aan boord te mogen ontvangen en ik hoop dat wij nog net zo enthousiast zijn over het leven aan boord als zij, als we eenmaal hun leeftijd hebben. Ze vertellen ook nog een sappig verhaal over het vissersschip dat achter ons ligt. De eigenaar wilde Yarmouth zo ongeveer overnemen. Smeet met geld en had een enorme kapsones. De politie hield hem in de gaten wat dat kon niet met alleen visjes vangen. Het bleek dat hij het schip ook gebruikte voor drugstransport en uiteindelijk had men hem te pakken. Nu zit ie een lange gevangenisstraf uit en blaast de familie iets minder hoog van de toren. Dat is echte Solent-gossip! Penny zei dat we het perfecte schip hebben voor de gossip want in ons dekhuis kunnen we heel Yarmouth goed in de gaten houden. 

Roger en Penny en de Yarmouth gossip.

Nu is de kip en de boontjes met matige aardappelpuree (pakje) binnen en heb ik afwas-vrij. Zo nog even naar de kant om te extra lig-dag af te rekenen en te douchen. Morgen haalt een aan te wijzen vrijwilliger vers brood, melk en flessenwater en dan gaan we de Solent op. Het is nu een prachtige avond en maar moeilijk voor te stellen dat we morgen regen krijgen. Misschien gaat het niet door? 
We douchen en nu is het bedtijd. Morgen weer vroeg op. Hé,,,heb ik die niet eerder gehoord?
Tot gauw!