Pagina's

vrijdag 2 augustus 2013

Wat een heerlijk weer!

Zaterdag 27 juli: Alweer zo vroeg op…nee hè? Ja hoor… de windvoorspelling is geen tot nauwelijks wind en ook nog uit de verkeerde richting. We moeten dan wel maximaal van stroom mee profiteren. Herbert gaat nog gauw even naar de kant om brood en natuurlijk eieren (gisteren was het een slagveld in de voorraad nadat de heren gefietst hadden!). Daarna afvaart met een geeuwende schipperse die zwaar k…geslapen had en een zwaar gapende Thijs die altijd gaapt vroeg in de morgen. Maar morgenstond goud in de mond. Het is lekker weer en met een licht windje maar flinke stroom mee maken we toch al kruisend goede voortgang. 
Vroeg hoor, ouders!

Voor Cowes raken we in een veld  met wedstrijdschepen waaronder één van de Volvo Ocean schepen van ABN-Amro en nog wat waar Thijs het warm van krijgt.

Nederlandse racer.

We raken in het wedstrijdveld.

De vaart komt er weer in.

Thijs droomt ook van zo'n racer!
Ik krijg het ook warm want we willen ze niet in de weg varen. Wij varen op de motor want er was maar een zuchtje over maar dan gaat het weer wat waaien en zijn we lelijk ingesloten. We hinderen hen zo weinig mogelijk maar zijn blij als wij stuurboord uit kunnen richting Portsmouth maar dan aan de overkant – Gosport- .

Een hoovercraft-ferry suist overal tussendoor.
Portsmouth
Hoe deze toren heet? The Needle misschien?

We leggen aan in de Hassler – marina.

Op de ferry naar Portsmouth.
We nemen de ferry naar de overkant en bezoeken het zeilend oorlogsschip van de Royal Navy The Victory. Prachtig!


Victory


Dit anker zou de Zahree echt wel gehouden hebben!
De bemanning moet klein van stuk geweest zijn of ze hadden altijd pijn in hun rug en hun hoofd.

De kanonnen sloegen maximaal 60 cm achteruit.

de officers mess

Was je vervelend, dan werd je met je enkels aan de vloer geketend.

Welterusten!

Zo werd een kanon min of meer op z'n plek gehouden.

De kaapstander. Er waren 40 man nodig om hem in de rondte te draaien.

De keuken.

Het vuur voor de kok.

Kruitopslag.

Bukken!

Zie je dat kleine gaatje? Poepgat!

Achterkant Victory.

Dit oorlogsschip kon zeilen en op stoom varen.

Waar komt die waarschuwing nu ineens vandaan?

Daarna slenteren we Portsmouth door wat een enorme poppenkast is. Old Portsmouth heeft nog wel wat met de oude stadsmuur en de leuke pubs.
Old Portsmouth

Proost, vader en zoon!
Daar drinken we bier en wijn en eten gefrituurde calamari. Daarna lopen we weer terug naar de ferry en moeten door de regen naar de haven. ’s Avonds gaan we naar de yacht-club in het groene lichtschip en pikken daar wifi op voor het broodnodige kinder- en vriendinnencontact. We douchen er ook…nooit eerder waren we in zulke mooie douche-faciliteiten..en dat in zo’n oud lichtscheepje!

De beste plek zoeken voor het wat zwakke wifi-signaal.

Het lichtschip dat dient als yachtclub.

Dan snel te bed…want je raadt het al…morgen WEER VROEG OP!!!!!!!!!!!

Zondag 28 juli: Hiepderdepiep hoeraaaaa…onze middelste Rutger is jarig. Maar het is 7 uur Nederlandse tijd dus 6 uur Engelse tijd en laten we de kleine jongen nog maar niet storen met een lekker vals gezongen Lang zal die leven… We hebben een stevige tocht voor de boeg naar Eastbourne, ruim 60 mijl. We hebben halve tot ruime wind achter. Een ruime 4 knopen wind blaast er. Al het zeil zetten we, zelfs de bovenste stagfok en we vliegen met een gang van ruim 7 knopen, stroom mee, in een recordtijd naar de plaats van bestemming.
Op weg naar Eastbourne



Beachy Head

Krijtrotsen.






Wij gaan boven de ondiepte en een aantal schepen nemen de route onderlangs. We houden ze scherp in de gaten…vooral de Kokkel, ook een Nederlands schip. Deze loopt ons op, dan wij weer hem. Maar uiteindelijk gaat ie bij Beachy Head onverbiddelijk voor en doen we net of het sowieso geen wedstrijd was (wat het ook niet was, natuurlijk!). Ik geef de schipper de schuld want hij verordonneerde dat het bovenste stagzeil weggehaald moest worden omdat de wind toenam. Hij wilde de boel heel houden. OK dan…schipper!
De pier van Eastbourne


Daarna gaan we langs de moderne bebouwing van Eastbourne en door het kanaaltje naar de sluis waar het allemaal gemoedelijk gaat.
Oudere gedeelte van Eastbourne

De aardige jonge havenmeester heet ons welkom en geeft ons een mooie ligplaats. Daarna gaan we aan de borrel. We nodigen een gezellige Hagenees Frans uit die nog aan hetzelfde project als de schipper heeft gewerkt voor FC Den Haag (wel alweer 30 jaar geleden geloof ik). Daarna bak ik pannenkoeken en gaan we nog de kant op. Het is er wat sfeerloos maar we vinden een grote supermarkt. Die is voor ons! Maar dan wel morgen.
De half ronde sluisdeuren zijn een bijzonderheid.

De sluis richting zee.
Nu wachten we nog ruim een kwartier om heel hard Lang zal ze leven te zingen voor Olesia, de vriendin van onze oudste. Die is de 29ste jarig. Nu maar hopen dat ze het waardeert!
Tot gauw!

Maandag 29 juli: Als we wakker worden waait er wat ze noemen een fris windje. We liggen in een ware Nederlandse enclave! Gisteren hadden we al de Hagenees Frans op de borrel. Voor ons ligt ook een forse motorzeiler uit Amsterdam, de Try Out met een jong stel aan boord. Hij (aiaiai..naam vergeten..) heeft 5 jaar op het schip gewoond en ligt in de Oude Houthaven (de mazzelaar!). Het leven aan boord wordt opgegeven voor een ‘gewoon’ huis aan wal. We maken ook kennis met Johan en Anjo met hun prachtige Vindö, een Scandinavisch schip. Nog een ander Nederlands schip met gezellige Brabo’s kiest voor de fiets vandaag. Frans ziet ook nog even niks in uitvaren; te veel wind en golven voor zijn ultra kleine, maar stoere motorzeiler.
Frans heeft nog even geen zin om uit te varen.

Om 11 uur gaan we door de sluis. De Try Out en Johan en Anjo liggen ook in de sluis en er is druk overleg over de zeilvoering.
De schipper van de Try Out

En ook de schipperse erbij.



De mooie Vindö van Johan en Anjo

De Try Out vertelt ons van de bark, de Astrid die is vergaan op de rotsen in de buurt van Ierland meen ik. Hun motor was uitgevallen en ze voeren onderaan de rotsen. 30 kinderen waren er aan boord maar iedereen is er gelukkig op tijd vanaf gehaald. Afschuwelijke ervaring voor die kids. Maar we denken ook aan de bemanning die dit prachtige schip kwijt is. We zijn er even stil van en besluiten ver van de rotsen te blijven. Je wordt toch weer even met je neus op de feiten gedrukt.
Net buiten de sluis hebben we nauwelijks water onder de kiel

Met bijna alle Nederlanders op weg naar Dover.


Buiten staat een nare deining maar de wind lijkt mee te vallen. We reven het grootzeil drie maal maar dat is overdreven en we ontreven uiteindelijk twee keer. Lange tijd varen we op met de Vindö maar als we verder moeten afvallen tot voor de wind zegt Zahree dat dat NIET de koers is waar ze echt van houdt. We rollen als een gek maar hard gaat het wel.
De Vindö komt overtuigend opzetten!
Thijs wordt gevoederd.

Johan en Anjo hebben echter overtuigend ‘gewonnen’. Na 45 mijl komt Dover in zicht. Prachtig, die witte krijtrotsen. Wij blijven er echter een flink stuk vandaan na het dramatische verhaal over de Astrid.
De krijtrotsen bij Dover.

Wij blijven er op gepaste afstand van.

In de buurt van de kust komt een verkenningsvliegtuigje even een kijkje nemen. Blijven we wel hoog genoeg vliegen, heren?
Kunnen jullie het goed zien zo?

Wij zijn in ieder geval gespot!

2 mijl voor de pieren roepen we Port Control op. We mogen dat nog een keer doen maar dan op 200 m. voor de pieren en krijgen dan clearance om naar binnen te varen. We hebben op zee het zeil geborgen maar deden we het over dan lieten we het staan. Net achter ons komt een scheepje van een meter of 7 binnen zeilen met twee zéér stoere Engelse dames erop. Ze zijn zeer vroeg in de ochtend uit Eastbourne vertrokken en hebben er veel langer over de gedaan. Maar dat met die verschrikkelijke golfslag. Kan geen pretje geweest zijn maar wel mooi gedaan!
In de haven krijgen we een fijne plek in de getijdehaven en ploffen neer om een biertje te drinken (zij!) en ik bak de lamskoteletjes (ik!) mmmmm. Na het eten gaan we naar het havenkantoor om de zoveelste 50 pond af te tikken en gaan daarna nog even in Dover rondstruinen (verschrikkelijk!)
Richting de boulevard van Dover

De ferry-terminal.

Uitslover op de boulevard.

En uiteindelijk naar de pub The Cullins Yard en zien daar Anjo en Johan. We hebben een gezellige avond met een hoop sterke verhalen over en weer. Zij hebben ook zoveel bijzondere dingen meegemaakt met hun schip, leuke en minder leuke, maar genieten ook volop! Heel herkenbaar. Een wereldreis, daar moeten ze niet aan denken, dat niet. Thijs spreekt binnen het stel van de Try Out. Wij hebben ze niet meer gesproken verder. Jammer, want ik had mailadressen met ze willen uitwisselen. Ze hebben leuke foto’s van ons gemaakt onderweg. Nu maar hopen dat ze mijn blog nog eens bekijken en dat ze reageren!
Niet al te laat gaan we huiswaarts want je raadt het al waarschijnlijk…willen we morgen het tij voor een groot deel mee hebben naar Oostende….dan moeten we om een uur of 6 Nederlandse tijd vertrekken. Pffff…wat heeft dit met vakantie te maken eigenlijk?

Dinsdag 30 juli: Voor de wekker ben ik alweer wakker en we gaan er maar uit. Geen rust meer in de kont. Het is al licht en hoe vroeger we vertrekken des te beter voor de stroom. We nemen de oostuitgang uit de haven van Dover en nu al, op dit vroege tijdstip, draaien de ferry’s in en uit. We hebben best wel wat werk aan het oversteken van de shipping-lane van het Kanaal. Je moet deze zoveel mogelijk dwars oversteken om er zo kort mogelijk over te doen. Maar zeer grote schepen komen langs stomen met allemaal een gangetje van zo’n 12 knopen en het is niet de bedoeling dat je daar voor gaat liggen met je boot. We moeten dus regelmatig bijsturen om achterlangs te sturen. Maar de wind waait nu al meer dan 20 knopen en we hebben stroom mee dus we tikken vaak de 10 knopen aan! Dat schiet dus enorm op. Gaandeweg trekt de wind nog wat aan dus de mannen trekken een extra rif in het grootzeil. Na ruim 20 mijl kunnen we verder afvallen en de geul voor de Belgische kust oppikken. Daar zeilen we onder de hoge wal en achter de zandbanken dus het water is lekker vlak. De wind neemt verder af dus er mag weer ontreefd worden. Zo blijf je toch lekker bezig. Ik ben verexcuseert want ik zit binnen lekker aan het blog te tikken.
Lekker binnen sturen want het miezert een beetje.

Naderhand nam de wind weer erg toe maar gingen we met zeer ruime wind en hebben we het maar zo gelaten. We gingen snoei- en snoeihard en het is allemaal heel gebleven, gelukkig. We hebben uiteindelijk 10 uur gedaan over 65 mijl waarvan een flink deel met stroom tegen, dus dat is niet gek!
Nu zijn we ondertussen aangekomen en afgemeerd in Oostende, netjes opgevangen door de havenmeester van de Koninklijke. We liggen net voor de sluis met walstroom dus ik kan even een wasje draaien voor de kleine jongen die over twee dagen nog een paar daagjes met zijn vriendinnetje naar de Champagne mag. We varen waarschijnlijk morgen naar Vlissingen. Dan kan hij zo ongeveer direct door dus..zetten we hem op de trein naar Bergen op Zoom. En Doenja komt een paar daagjes meezeilen met de trein van Amsterdam naar Vlissingen. Heerlijk om mijn kleine meid gauw weer te zien. Ze is eerst vier weken naar Salamanca geweest en toen ze terug kwam waren wij er natuurlijk niet. Ik heb haar echt wel gemist hoor!
Straks gaan we in Oostende uit eten dus de kokkin van de Zahree is…VRIJJJJJJJ!!!!
Morgen naar Vlissingen. Dat is relatief gezien maar een wippie. 25 mijl…daar draaien we tegenwoordig onze hand niet meer voor om. Tot gauw!

Woensdag 31 juli: Zo hé…super lekker gegeten gisteren. We hadden best wat moeite om een leuk restaurant uit te kiezen. Het is er werkelijk vol met restaurantjes en ze prijzen allemaal hun vis, vooral de mosselen, aan. Uiteindelijk kozen we voor ’t Zeezotje in de hoop dat men het er niet al te zot zou maken met de kwaliteit van de vissies…je weet het  niet toch? Maar we hebben goed gekozen! We hadden allemaal iets met vis want daar kom je toch voor in Oostende. En het was echt heerlijk! Toetjes konden er niet eens meer in, zelfs niet bij de kleine, grote jongen!
Daarna was het in de Zahree snel gedaan met de activiteit want we moesten vandaag om half ZES (fckng vroeg weer!) op vanwege dat vermaledijde tij dat mee moet staan. De golfslag die er het eerste stuk stond dacht nog dat ‘t het stormachtig weer was van gisteren.
De merkwaardige bocht in de rode lijn wijst op verwarring bij de crew; waar gaan we in godsnaam heen?

Maar na enige verwarring bij de bemanning over waar Vlissingen ook weer lag en de Westerschelde gevonden was nam ook de nare golfslag af en waren we zo bij Vlissingen.
Thijs heeft schone sokken nodig!

En schone shirts.

Waar zit de stuurman? Die is op dek bezig. Letten we wel op, heren?

Geen enkele jachthaven had plek voor ons…of te groot of vol dus we kropen maar even tegen een wachtsteiger voor de brug. Daarna naar één van de visserijhavens maar de gebelde havenmeester had een mooiere plaats voor ons aan een ponton dus daar liggen we nu, prinsheerlijk. We hebben Vlissingen al zo’n beetje doorkruist. We hebben over de boulevard geslenterd.
Vlissingen, oude haven.

Richting de stad.

Op de achtergrond het Arsenaal.

Bij de gevangenen-toren.

Hier moeten we morgen langs.

Genoeg gezien!

Even een power-nap!

En ingeslagen bij Appie en nu is alles hier in ruste. Het vroege uur eist zijn tol en ik vrees dat ik zo alleen aan de witte wijn ga en het bier onaangeroerd in de koelkast blijft tot later.
Vanavond komt de kleine grote meid Doenja naar Vlissingen na eerst even bijna drie uur te treinen en gaat Thijs morgen van boord. Er rest ons nog maar een paar daagjes en dan zijn onze vier weken weer om. Morgen richting Scheveningen met misschien nog een stop aan de aanlegsteiger van Stellendam. Vóór: de schipperse! Tegen: de schipper…die wil in één keer door naar Scheveningen maar dat wordt dan weer nachtwerk. Tenminste; als er maar windje drie waait, zoals beloofd. Ik reken vast op een mee-stem van dochterlief. Die zal toch wel meer op de hand van haar moeder zijn? Dan is het lekker 2 tegen 1! Ha!
Tot later!

Donderdag 1 augustus: Herbert en ik hebben gisteren tegen half 12 Doenja van de trein gehaald. Station Vlissingen ligt erg afgelegen en de weg langs de vissershaven is een beetje griebus-achtig. Doenja was keurig op tijd en wat was het weer heerlijk om onze dochter te zien en te knuffelen.
Daar is ze weer! Onze grote kleine meid.

Ze is weer een stukje groter en volwassener geworden, vol verhalen over hoe Salamanca geweest is. Haar Spaans maar vooral haar Engels is met sprongen vooruit gegaan en ze heeft een hele hoop nieuwe mensen en ervaringen opgedaan. Ook dat Sebas er was voor een bezoek van een paar dagen is helemaal leuk geweest, ook samen met Joachim, de vriend met wie Doenja naar de cursus was. Ze heeft de cursus met ruim een 8 afgesloten dus ze is zo trots als een pauw op zichzelf!
Op de boot hebben we nog geprobeerd een half uurtje de ogen open te houden maar dat lukte Herbert en mij, en ook Thijs, niet meer. Doenja’s ritme is ff anders dus die bleef tot half 2 serietje kijken. Toen waren wij allang in dromenland want, saai onderhand, vanochtend stonden we om 7 uur naast het bed om Thijs op tijd op de trein te krijgen. We hebben hem in de vissershaven vlakbij het station op de kade gedeponeerd met tas en al, en zijn naar de sluis opgestoomd waar we meteen in konden. Thijs stond alweer bovenaan de sluis nog een gedag te zeggen want zijn trein liet nog even op zich wachten.
Dag, Thijs!

Daarna was het zwaaien en draaiden we al snel de Westerschelde op met nog fikse stroom tegen. Je vaart vlak aan het strand daar en dat heeft iets griezeligs maar het loopt er zeer steil op.
Vlak langs het strand van Vlissingen.

Nog dichterbij, dan hebben we wat minder stroom tegen.

Er kwam ietsje wind opzetten en we zetten eerst het grootzeil bij en later de rest maar de motor moest de meeste pk’s leveren want we hebben toch weer 40 mijl voor de boeg en willen dat in ongeveer 1 getijde halen anders krijgen we weer sleurstroom tegen. Stellendam is eigenlijk helemaal niet zo gunstig gelegen als je eigenlijk richting Scheveningen en IJmuiden wil, maar anders wordt het wel erg ver. Dus morgen moeten we een aantal mijl als het ware weer terugvaren. Maar we hebben nog lekker de tijd; hoeven immers pas zondag terug te zijn. De zon schijnt nu volop.
Relaxt.

Lekker hè, schipper?
Doenja heeft zich in een luw hoekje genesteld (tenminste…toen ze er eindelijk om half 11 eens uit kon komen!) en we hebben genoeg te bepraten na al die tijd.
Zozo...nu al wakker? Elf uur...even een ontbijtje maken.

Ze wil ook wel even sturen...met de voet.

Maar dit is toch de voorkeurs-houding.

Verwachte aankomsttijd in Stellendam zal ongeveer drie uur zijn. Echt zeilen is er helaas niet bij vandaag…de lappen zijn  nu alweer naar beneden want de wind was op!

Nu is het alweer een paar uurtjes en een paar wijntjes later en zet ik me eraan dat dit nu weer eens echt in the cloud komt. Uiteindelijk hebben we heerlijk kunnen zeilen. De wind werd zuid en steeds harder tot uiteindelijk kracht 5/6 uit het zuiden en dan gaat ie wel met een koers naar het oosten. De zon brandt onbarmhartig, zeker nu we aan de remming liggen voor de sluis van Stellendam. Doenja en de schipper kaarten een spelletje dat Doenja geleerd heeft in Spanje.
Kaarten met haar vader.

Laat je niet in je kaarten fotograferen, schat!

We hebben stinkkaas (uit de AH) en stinkworst (uit Salamanca) en na het eten gaan we kijken of het restaurant er nog is voor een sorbet! Yeahhhh! Dan zal het wel weer tijd zijn om af te taaien want wedden dat we morgen weer vroeg op moeten? Ik voel het aan mijn alcoholische water!
Tot gauw!

Vrijdag 2 augustus: De sorbets gisteren waren heerlijk.
Hoe zit het met de lijn, dames? Beroerd! Dank u!

Het koelde in de avond gelukkig lekker af zodat we uiteindelijk pas midden in de nacht weer een lakentje nodig hadden.

Doenja...je moet er echt UIT!!!!!!

Vanochtend waaide er een briesje nog uit het zuidwesten maar eenmaal de neus buiten het zeegat gestoken te hebben wist de wind niet goed wat ie wilde. Alle windrichtingen en van niks tot frisse wind hebben we gehad van Stellendam naar Scheveningen en natuurlijk hebben we evenzoveel zeilvoeringen geprobeerd. Gewone zeilvoering, genua erop, stagfokken bij en alles weer weg behalve het grootzeil, parasailor erop (en dat is me een werk! Voor de schipper natuurlijk!) en na tien minuten weer weg.
De Maasvlakte net overgestoken.

De Parasailor ook nog maar eens proberen.

De laatste vijf mijl ging de wind er nog even echt op en waren we er uiteindelijk om 4 uur. Geen toptijden vandaag maar een heerlijke, warme dag.
Er moet ALWEER gerust worden!
We hebben een mooie plek in de haven. Hebben de nieuwe accommodatie van het havenkantoor/douches bezocht en de rest van de bemanning zit voor de tv die we hier in Scheveningen voor de eerste keer weer aan kunnen hebben. Digitenne is lang niet overal te ontvangen. Dat is ook helemaal niet zo erg want fanatieke Ajax-gangers Herbert en Doenja zitten ZEKER straks voor de buis als de samenvatting van de eerste thuiswedstrijd Ajax is.
VOETBALLLLLL!!!!!!!!!!!!!!!!
Morgen gaan we de laatste 25 mijl over zee naar IJmuiden en dan door naar Nauerna.  Dat is goed te doen met, volgens de gribfiles, zuidwesten wind achter en zeker 4 tot 5 Bft! Dan zit de vakantie er na een riante vier weken erop. We gaan het morgen afsluiten met een etentje in Assendelft. Dan zondag nog opruimen en inpakken en dan weer naar huis. Daar zal het wel heel warm zijn! Wat was het een heerlijke vakantie. We hebben wel weer wat schadeposten maar wat hebben we een heerlijk weer gehad! En weer een hoop geleerd over onze fantastische Zahree. We kregen noordelijke winden mee richting de Kanaaleilanden en zuidelijke winden om weer in onze contreien te geraken! Hoe riant is dat?
Tot gauw.

Zaterdag 3 augustus 2013: Vanmorgen hoefden we voor de verandering eens niet zo vroeg weg. Gelukkig maar voor de twee buurboten die aan ons zijn komen liggen want daar is alles nog in grote rust. Een bekende stem horen we. Hé, het is Frans; die is ook in zijn thuishaven Scheveningen aangekomen en hard bezig zijn stoere schip op te ruimen.
Frans op zijn stoere motorzeiler.

Om 10 uur wekt Herbert de buren en gooien we los om de laatste ruim 25 mijl naar IJmuiden en dan door naar Nauerna af te leggen. Er is een stormwaarschuwing voor windkracht 6. Maar deze komt uit het zuidwesten dus daar zijn we niet zo bang voor. Het eerste rif trekken we er voor de zekerheid maar in. De golven hebben zich alweer flink opgebouwd en komen schuin van achteren.
De pier van Scheveningen

Papa en mama gezellig op de foto.

Sommigen zijn zo hoog dat Doenja er helemaal wild van wordt. Ze heeft geen enkele last van zeeziekte (alleen van de slaapziekte hihihi!).
Is dit de voor- of de achterkant van Doenja?

O ja...toch de voorkant!

Favoriete slaap-stand.

Als we na ongeveer vier uur varen bij de pier van IJmuiden komen slaat het water er daar huizenhoog overheen.
De golven slaan over de pier van IJmuiden heen.

Kite-surfers

De kitesurfers zijn zo talloos; het is een wonder dat dat allemaal maar goed gaat en ze niet in elkaars lijnen verzeild raken. We mogen vlot door de sluis.
Doenja aan de lijnen.

We hijsen daarna met een wat onhandig uitgevoerde, te snelle actie het grootzeil. De giek blijft achter de achterstag haken...mmmm...verdient niet de schoonheidsprijs deze manoeuvre! Het is druk op het Noordzeekanaal maar we houden netjes stuurboord wal dus hebben nergens last van.
We varen hier net over de Velser-tunnel

We zien heel erg veel zwanen.

Het is erg druk met container schepen.

Gewoon onderweg pannenkoeken bakken met spek en appel mmmmm!

Na een uurtje zijn we bij de brug van Nauerna en tuigen af. Het is nog een heel gedoe om met de harde wind op onze plaats in de jachthaven aan te leggen. We worden echter aan alle kanten met raad en daad bijgestaan. De rand heeft het echter weer zwaar te verduren door de paal die we aan bakboord hebben staan. Dat wordt weer schilderen! Tja, met harde oosten wind zijn we blij dat ie er staat maar nu is het even een crime om er ongeschonden achter terecht te komen. Uiteindelijk liggen we en kunnen we aanvallen op een biertje, cola en wijn. 's Avonds gaan we als afsluiting van deze heerlijke vakantie, uit eten bij Hannes in Assendelft.
Lekker eten bij Hannes in Assendelft.

De chauffeuse.

Morgen verder opruimen en naar huis. Trusten!

Zondag 4 augustus 2013: Op tijd staan we alweer naast het bed. Het is alweer prachtig weer. We besluiten, tegen ons principe, de boot met zoet leidingwater af te spuiten. Voor zover we weten wordt er voorlopig geen regen voorspeld en we willen dat zout eraf hebben. De boot wordt van binnen en van buiten netjes achtergelaten en tegen 12 uur gaan we de auto in. Thuis wacht de niet te overzien zo grote was! Bah...geen zin in! Zover zijn we nu...de was draait en ik werk het blog bij en kan nu ook de foto's toevoegen. Als dat klaar is (en dat is het op een haar na!) sluiten we de zomervakantie 2013 naar de Kanaaleilanden echt af. Het was een goede keuze om Noorwegen nog eventjes op ons te laten wachten Ach, jullie kennen het spreekwoord...wat in het vat zit???

EINDE




Geen opmerkingen:

Een reactie posten