Vroeg op en andere getijde-(on)gemakken.

Dinsdag 23 juli: Veel te snel is het tijd om eruit te gaan. Bah…walgelijk vroeg! Onze buren moeten er ook vroeg uit maar gaan vast aan de steiger liggen voor diesel en zullen over een paar uur als eerste aan de beurt zijn. Ze zijn lief en niet boos dat we zo vroeg weg wilden!

Het mooie schip van de Zwitserse Michael

De Engelsen in alle vroegte richting de dieselpomp.

Vlot vertrekken we. Er is natuurlijk nauwelijks wind dus op de motor totdat het een klein beetje gaat waaien. Lang varen we motor-zeilend. Even proberen we het zonder de Pk’s maar dat gaat te langzaam. Ook de makrelen willen niet bijten. De stroom werkt wel erg goed mee..we gaan regelmatig met een zacht brommende motor 8 knopen over de grond. Dat schiet ook op zo! Net na 12 uur zijn we al in de baai van Bray Harbour en mogen we van de havenmeester een boei oppikken. We zien nog net de Juno vertrekken. Wat een leuk toeval....,maar wat jammer dat we nu nog niet met ze hebben kunnen borrelen!

De Juno op weg naar Engeland! Weer geen borrel!

We maken ’s middags een fikse wandeling naar Fort Albert. Boven trekken de Witte Wieven het eiland op. Er ontstaat een spooky sfeertje. 

Nog in het zonnetje, maar de mist komt al aanrollen.

Raar sfeertje met die mist.

 

De mist is koud maar het eiland is heel warm. Dus zijn de boten in de haven nauwelijks meer te zien maar op het eiland zelf is het zonnig. We ploegen door het hoge gras en stekelige bramenstruiken naar de gewone weg en lopen naar het hoogste punt van Alderney en door naar st. Anne. Daar mogen we aan het wijn en bier van onszelf. 

Diefstal van MIJN wijn.

Dan weer naar beneden naar de haven, nog even boodschappen doen en motoren we met de dinghy naar de nog onzichtbare in de mist liggende Zahree. 

Waar ligt Zahree?

Daar hangen/lezen/serie-kijken we wat. Vroeg in de avond dinghyen we terug, douchen en brengen een bezoek aan de Yacht-club. Ze hebben wifi maar wat zwakjes. Daarna om 20.00 uur naar The First and Last. De mist is nu opgetrokken. Gelukkig maar want ik had me erg veel voorgesteld van het plekkie aan het raam dat ik gereserveerd heb. We eten weer abnormaal lekker en veel. Vooral de toetjes zijn de nekslag voor de heren. 

Met Thijs in de First and Last

Hiermee gaat het ook wel eens mis!

Dan terug naar de boot en we rollen te dik voor woorden het bed in. Morgen hoeven we niet vroeg op.

Woensdag 24 juli: Lekker uitgeslapen en rustig ontbijtje. Zo had ik me vakantie voorgesteld: Er staat een zacht windje. Herbert plant de overtocht nog eens. We gaan half 12 weg van de mooring en zullen het gaan proberen op alleen de Parasailor op de boom. We kunnen het zeer rustig aandoen want we moeten pas morgenochtend om een uur of 7 bij The Needles aankomen. Dit is het water dat achter het eiland Wight loopt. Het is een deel van de Solent waar het zeer hard kan stromen. We moeten hier dus stroom mee hebben. De wind blijft, als het goed is, de hele dag en nacht rustig waaien uit het zuid-zuidwesten. We zullen zien. Ik moet stoppen want wordt aan dek verwacht!
De tocht verloopt wat betreft zeilvoering, stroming en stroomrichting en vooral de wind zeer wisselvallig. We hebben zo ongeveer alles geprobeerd aan zeil te zetten maar veel gang kregen we er niet in. 

Het water is bijna olieachtig.

Alleen met de stroom mee wilde het nog wel wat voorstellen. Toen we achteruit bleken te gaan moest echt de motor er een beetje bij. Vissen leverde ook al niets op! Geen vispaté vanavond...helaas! Rustig rolden we de avond in. Zuchtje wind van één kant en zijwaarts aankomende golven vanaf de andere kant. Matig comfortabel dus. Na het eten kwam er weer wat wind opzetten en hebben we een groot deel van de nacht kunnen zeilen. Tegen de ochtend waren we met stroom tegen bij de Needles. Zeker een uur lagen we bij de uiterton. Dan weer eens een beetje oplopend dan weer teruglopend door de tegenstroom die daar uit dat smalle vaarwater komt zetten. 

De Needles willen maar niet dichterbij komen.

Eindelijk de Needles binnen kunnen.

De schipper is heel moe!

Om een uur of 9 waren we bij Yarmouth en vroeg de havenmeester ons tijdelijk aan een mooring te gaan liggen. Er was nog geen plek voor ons. Het gaat er zo keurig en vriendelijk aan toe, in die Engelse havens. Met een bootje komen ze langs, overleggen allervriendelijkst over wat je wilt en wat ze kunnen bieden.

Daarna zijn we alle drie nog even een tukkie gaan doen en daarna mochten we de jachthaven in aan een pontoon waar we wel met de dinghy naar de wal moeten. Geen enkel punt; dat hebben we al vaker gedaan. De ligplaatsgelden zijn er dan ook de helft. Daarna het allerschattigst dorpje verkend. 

Een mooie Engelse pub.

Typisch Engels straatje met al die bloemen.

Roddelen? Dat doen wij toch nooit?

De schipper vindt me lief (geloof ik).

Van Thijs mag ik niet op mijn mobiel. Aan de lunch.

Bovenin de dubbeldekker. Eng!!!!!!!!!!

 En daarna met de bus naar Cowes. Nog maar net in dé winkelstraat en wie zitten daar op het terras van een pub? De drie mannen van de Juno! Nu gaan we zeker onze borrel houden! En dat is wat we gedaan hebben...en niets anders! Er zijn levendige gesprekken over hard varen (zij) en comfortabel varen (wij), toiletten (wij) en emmers (zij) en in no time ergens naar toe varen (zij) en er een eeuwigheid over doen (wij!). Tot ons afgrijzen vertellen ze dat ze aan het begin van hun vakantie op weg naar Cherbourg te lang zonder wind kwamen te zitten. De Standfast uit Scheveningen was niet van plan om de bemanning van de Juno 10 liter diesel te lenen voor het geval ze echt zonder zouden komen te zitten. Commentaar: 'Dan blijf je toch lekker een nachtje langer op zee?' En weg voeren ze weer! Wat een mentaliteit zeg. Je zou op z'n minst kunnen vragen of men dan misschien nog wat eten of drinken nodig heeft, als je zelf te weinig diesel hebt. Bah...als ik die schipper nog ooit tegenkom in Scheveningen zal ik eventjes onomwonden vertellen wat ik van hem vind. De L...U.. (vul maar verder in!). Gelukkig is de Juno verder niet in de problemen gekomen. Zij hebben zelfs een drie meter lange blauwe haai gezien! Jaloeeeeeeeers!!!!!!
OK, we hebben niks van Cowes gezien, verder maar het was o zo gezellig!

Aan het bier met de jongens van de Juno.

Van Kees mag ik een keer meevaren op de Juno! Eens een keer echt hard gaan! Gaaf!. Het is al ver in de avond als we in de bus rollen terug naar Zahree. Ik kook voor mijn jongetjes...een beetje wiebelig op de benen. Nu nog even aan het blog en dan de roes uitslapen. Plan voor morgen? Ik heb geen van de beide heren al een uitspraak hierover kunnen ontlokken. Maar voor nu...ik MOET mijn bed in nu! Truste!