Noorwegen wil ons niet hebben

Op vrijdag 13 juli gaan we 's avonds naar de boot. Rutger en Elsemieke komen morgenochtend. Rutger is zijn paspoort in Delft vergeten en Elsemieke moet werken tot 22 uur dus die rijden naar Delft slapen daar en komen zaterdag. Ik bel naar het tankstation in de Voorzaan om rode diesel te reserveren. Komt in orde mevrouwtje…om 10 uur ligt het tankbootje er voor u. Niet te laat naar bed, uitgerust op reis naar Noorwegen!
Zaterdag 14 juli richting Zaandam in de pissende regen om witte en rode diesel te gaan tanken. Ik bel dat we een kwartiertje later zijn. O mevrouw de tankboot is nu bij de Oranjesluizen bij een andere klant. Was niet afgesproken toch? Ja..u bent later…wij zijn ook wel eens iets later. Hoe laat dan? Half 1? Ja daar kunnen we niet op wachten..komen we nooit op zee!
We tanken witte diesel maar krijgen wel een mooie korting. Zijn we toch weer blij met het bunkerstation in de Voorzaan. Moet wel cash afgerekend worden. Rutger en Elsemieke gaan met de auto geld halen. Ondertussen varen we in het aller-akeligste weer terug naar Nauerna, meren af aan het te lage nare steigertje. Rutger en Elsemieke komen aan boord en we varen naar IJmuiden.

Begint al goed met dat weer!

Missen net de sluis maar de volgende draaiing is ook vlot. De zee op. De wind is lekker maar net niet bezeild en stroom tegen. Lange slagen…dat wel maar erg opschieten doet het niet. 's Avonds gaan we vier- uurs shiften draaien. Elsemieke met Herbert en Rutger en ik.

Comfortabel binnen sturen

De wind wisselt erg in sterkte en daarmee onze voortgang. Irritant…er is een enorm piepende schijf waarover de stag van het grootzeil loopt. Herbert lost het op met een touwtje om de krachten om te leiden.
De stuurautomaat lukt het niet met de warrige golfslag. De loggegevens worden niet doorgegeven naar de nieuwe meter buiten op de stuurstand. En het kompaslichtje heeft het begeven. Zelf sturen dus…erg vermoeiend maar het is een prachtige zeilnacht. De wind blijft doorstaan en Elsemieke draait super mee met het zeilen. Stoer van haar want het is allemaal redelijk nieuw voor haar. Alleen het avondeten kon net niet binnengehouden worden. Rutger is een lieve vriend voor haar en ruimt netjes haar maaginhoud op. Zo hoort het als je van elkaar houdt!

Lekker tukkie. Elsemieke moet nog een beetje bijkomen

Af en toe moet 's nachts de motor aan als de wind een beetje inzakt. Maar tijdens de dienst van Rutger en mij trekt het weer aan en zeilen we moeiteloos alle verkeersstelsels over en zeilen een rustige en voorspoedige shift.
Zondag 15 juli: tegen de ochtend zakt de wind in en gaat de motor langdurig bij. Overgeschakeld naar rode diesel. Denk aan de kosten lui! Af en aan zeilen maar als de wind teveel inkakt doen we de motor bij. In de middag horen Herbert en ik ineens het toerental sterk teruglopen. Herbert ziet beneden dat de schroefas maar heel langzaam meedraait. Keerkoppeling is iets mee. Motor afgezet…wat nu? We gaan omdraaien want zo durven we niet verder naar Noorwegen. Een vreemde haven in, in een vreemd land, met een kapotte motor…we zien dat niet zitten. Wat als de wind totaal wegvalt? Dan liggen we daar maar te dobberen.

Even gevoel voor humor kwijt...we moeten omdraaien!

De wind zal deze dag en nacht goed blijven waaien weten we, dus helaas. 100 mijl boven Vlieland keren we om. Direct trekt de wind hard aan en moet er zelfs een rif in. Het is voorlopig net bezeild naar de verkeersstelsels. De teleurstelling is enorm groot maar het zeilen is super. Af en toe een zonnetje. Snoeihard gaan we! We verliezen hoogte omdat we de verkeerstelsels min of meer dwars moeten oversteken. Elsemieke en Rutger nemen de shift tot 24 uur.
Maandag 16 juli: dan zitten we net boven de kust van Texel. Herbert en ik maken weer een slag de zee in om van de kust weg te komen. De wind is meer ZW geworden. Pech…want nu is het niet meer bezeild. Er hangt wat lichte onweer achter ons en de wind is zeker 5 maar het zeilen gaat heerlijk. Laat in de nacht blijkt de schoot van de genua totaal door. Met een grote knal wappert die ineens verdacht ver buiten de boot. Herbert fikst dit even met een ouderwetse platte knoop. Wel zijn we eigenlijk totaal uitgeput. Ik zak bijna door mijn benen maar Herbert stuurt uren achtereen. Mijn held! Ik heb nauwelijks kunnen slapen buiten mijn wachten. Kon niet in slaap komen door wat er allemaal op je af komt als die motor ineens ook niet blijkt te werken. Met alle installaties hebben we onderhand wel wat panne gehad. Balen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Herbert stuurt dus het grootste deel van onze shift. We hebben veel tijd nodig om de Haak boven Texel en Den Helder vrij te varen. Maar nog voor het tij keert redden we het tot het Schulpengat. Herbert roept de verkeerscentrale op voor assistentie bij het binnenlopen omdat we geen motor kracht hebben. Al snel komen de helden van de KNRM met een grote reddingboot aanstuiven.

Daar is de KNRM al.

Die moesten er erg vroeg uit vandaag. Twee stoere kerels stappen aan boord en direct daalt er een zalige rust over mij neer…we zijn in goede handen. We zeilen zelf nog twee mijl door, strijken vlot en de reddingboot maakt vast naast ons en brengt ons de haven binnen.

Stoere vrijwilligers voor dag en dauw op pad.

Zijwaarts duwen ze ons tegen een ponton in de haven waar we 24 uur mogen liggen tot het duidelijk is of de keerkoppeling echt kapot is.

Zahree:40 ton staal, wordt even tegen het ponton gedrukt.

Hartstikke bedankt jongens!

Herbert belt met reparateurs die allen geen tijd hebben maar adviseren olie bij te vullen (al gedaan) , lang proef te draaien en af te wachten. De as draait en de schroef doet zijn werk in vooruit en achteruit prima. Afwachten dus. Het zou een type koppeling zijn die 'bomproof' is zegt één van de experts.
De kids gaan Den Helder in om te shoppen. Wij volgen later en drinken samen weer de eerste koele bier en thee en warme chocolade voor de dames. Het is helemaal geen bierweer. Motregen bah!

's Avonds hebben we een vlaai gebracht aan de helden van de KNRM die ons zo netjes naar Den Helder hebben gebracht en mogen we na koffie en onze taart mee met de reddingboot van de KNRM op trainingsavond om enkele boeien die nog niet op de elektronische kaart staan te spotten en te administreren. Overal en nergens met ze geweest en hard dat het ging....30 knopen! Wauw...wat een super ervaring! Den Oever langs...de afsluitdijk langs...naar Oude Schild op Texel. 

Gaaf he, Rutger!

Gewoon heel hard gaan!

Dit helpt wel een beetje om de teleurstelling te boven te komen!

Daarna totaal uitgeput in ons bed gevallen en een gat in de dag geslapen.

De volgende dag (dinsdag 17 juli) wachten we op opkomend water, vloed dus, om met de stroom naar Den Oever te varen. We kunne dan pas na 14.00 uur weg. Dat komt goed uit want we kunnen vroeg in de middag nieuwe schootlijn ophalen.
Met stroom mee tikken we tien knopen voortgang over de grond aan en zijn weliswaar niet zo snel als de KNRM maar als goede tweede na anderhalf uur in Den Oever. Nog wel even een ongelofelijk onhandige en gevaarlijke ongeplande gijp. Hierbij schiet de bulletalie (een lijn die ervoor zorgt dat de giek niet met een enorme klap over onze hoofden komt zetten) door Herberts handen wat twee handen vol blaren oplevert. Auwwww....moeten we nooit meer zo doen!

Dat doet echt zeer!

Maar daarna zeilen we super naar De Kreupel, een kunstmatig aangelegd klein werkeilandje in de buurt van Enkhuizen. Daar gaan we achter voor anker. Enorm veel vogels fourageren op het eiland en horen en zien vergaat je daar.

We eten en willen nog met de bijboot het eilandje verkennen. Er is een piepklein haventje waar wij door onze diepgang van 2.50 m. niet binnen kunnen gaan. De motor geeft even een kik maar daarna noppes. Rutger had overenthousiast al losgegooid en moet roeien voor zijn leven. Gelukkig lukte dat nog. Het kreng werd niet meer aan de praat gebracht. Verzopen? Water?
Dus spelletjes en lekker lezen en niet te laat heerlijk rustig te kooi.

Volgende ochtend woensdag 18 juli (vandaag dus) regen en vlagerige harde west zuidwesten wind. Lemmer was zeer goed te doen. Met het grootzeil hijsen weer wat gedoe met reeflijnen (om de zeilen kleiner te maken) die in de war gingen en knal, daar brak de eerste reeflijn. Door het wegschietende touw wordt een klein zeemeeuwtje pontificaal geraakt en deze valt dood op het dek. Wat een rottig toeval…breekt er een lijn en wordt het de dood van dat mooie sierlijke beestje. Niet leuk maar hij krijgt een mooi zeemansgraf. Dan het tweede rif maar gebruiken. We sleurden weer met acht knopen door het water en meerden precies om drie uur af in de jachthaven hier. Geen weer om lekker buiten te zitten met je borreltje. Ans en Frans kwamen op bezoek. Vorig jaar ook maar toen zaten we heerlijk in de kuip op de enige prachtige zomerdag van het hele jaar. Nu noodgedwongen binnen aan de borrel en de traditioneel door Rutger en Ans gemaakte borrelhappen en pannenkoeken.

Rutger de pannenkoekenbakker..en dat kan ie echt héél goed!

In de regen even de benen strekken in Lemmer en heerlijk softijsje gehaald en Ans en Frans uitgezwaaid. Bijna elf uur…mijn blog is nu netjes bij en we hebben wifi dus kan ik het in de ether knallen.

Werken aan het blog.

Dus we gaan de komende dagen de keerkoppeling nog verder testen op het good old IJsselmeer. Kunnen we als de wind zich een beetje gedeisd gaat houden ook de nieuwe parasailor proberen. Daarna misschien naar Zeeland...ook jaren niet geweest. Of toch Engeland? Eerst maar eens nog wat nachtjes goed en lang slapen. We zijn nog behoorlijk uitgeput en van slag. Toch niet zo leuk als je motor er midden op zee mee ophoudt!
Sturen jullie wat beter weer deze kant op? Dank u….!!!!