Voor alles is een eerste keer

Ready to embark?

Nog even voor vertrek nieuwe beslag voor de parasailor passen. Top!

Daar moet de spinnakerboom komen...

Laten zij maar werken...ik zit hier wel even goed!

Verleden weekend een heerlijk weekend beleeft op de Zahree.

Nog nooit van mijn leven twee dagen op een boot doorgebracht, nou ja, een echte zeilboot dan.

Voor alles is een eerste keer! Niet gehinderd door enige kennis (met name van zeilterminologie) heb ik de boel aanschouwd.

En wat een belevenis. De stress in een sluis; ik dacht dat we de sluisdeuren in onze nek zouden krijgen en Tineke ook, maar Herbert had alles onder controle bleek, al scheelde het maar een stukje. 

Judith helpt met de tweede stagfok opdoeken

    

Voor anker bij de Blocq van Kuffeler en dan met het rubberbootje naar de kant voor een wandeling.
     

Wandelen

Mooi toch?

Voor Herbert en Tineke natuurlijk gesneden koek (ik denk er ook niet meer bij na als ik op een paard ga zitten, zullen we maar zeggen) maar ik vond alles nog leuk en nieuw.

Heen vond ik maar een rustige tocht; begrijp me goed, het was een heerlijke inkomdag maar ik had me voorbereid op de wilde baren terwijl we hele einden op de automatische schipper gevaren hebben waarbij de kopjes gewoon in het gelid bleven staan. Ik keek mijn ogen uit op de tocht naar de Oranjesluizen. Ik had Amsterdam nog nooit van die kant bekeken. Fantastisch. Terug daarentegen was meer het echte zeilwerk. Ik had nog steeds geen taken behalve een paar keer met één vinger een touw laten vieren of een zeil hijsen (vanwege een"zo-kan-ik-het-ook-elektrische-lier") maar ik heb genoten van het schuin hangen en proberen niet naar beneden te glijden. Hoe wilder hoe beter hoor. En nu begreep ik volkomen waarom ik mijn raampjes dicht had moeten schroeven. Die had ik op dag 1 namelijk vrolijk open laten staan, wederom niet gehinderd door enige kennis. Maar ik had mazzel want mijn bedje was nog helemaal droog. Gelukkig maar dat ik dag 2 wel de boel had dichtgedraaid want mijn raampje verdween regelmatig onder de waterspiegel.

De oriëntatie op het open water valt overigens niet mee voor een beginneling. Het leek wel alsof de kustlijn en de eilandjes een spelletje met me speelden. Zo lagen ze nog linksvoor en twee seconden later lagen ze ineens ver achter ons. Nogal wiedes was het commentaar van Tineke, we zijn toch overstag gegaan…

Uh, ja dat kan wel wezen maar dan zitten we toch niet ineens aan de andere kant van het eiland….ik kan het nog steeds niet helemaal terugdenken. Laat maar varen …. ik moet 'helaas' toch nog een keer op herhaling om de boel in perspectief te leren zien. Jammer dat we al ras weer in de buurt van Amsterdam kwamen waardoor we op de motor verder moesten. Nou ja, jammer, ik bedoel, dat schuin hangen beviel me wel, maar recht door zee is ook erg leuk hoor. Binnen was het overigens wel een puinhoop. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen lag alles overhoop wat niet vast zat. En nog wat, hebben jullie wel eens geprobeerd om op die malle hoge toilet te klimmen als je schuin ligt? Ik kreeg de deur nauwelijks dicht maar die had ik wel nodig om me schrap te zetten, dus ik moest wel doortrekken aan dat ding. Ik had grote pret in mijn eentje daar beneden; wachten op een koerswisseling was even geen optie. Is dat toilet trouwens gemaakt voor extra lange mensen, Herbert? Ik kwam niet eens met mijn voeten bij de grond….

En toen het aanmeren in de haven; achterstevoren met een wind van opzij tussen de steiger en een meerpaal manoeuvreren…. Gelukkig bleef ik de rust zelve, anders hadden we het slagschip nooit op zijn plek gekregen ;). Petje af hoor, dame en heer. Daar komt nog heel wat voor kijken. We lagen strak aan de kant, met een klein beetje hulp van de pizzabakker achter ons. Je begrijpt, er is een wereld voor me open gegaan en ik denk nog regelmatig terug aan alles wat ik heb gezien en beleefd. En dan heb ik het nog niet gehad over die waanzinnig luxe kapiteinshut waar jullie de gasten plegen onder te brengen en die ik helemaal voor mezelf had. Ik heb thuis niet eens een apart toilet met een ingebouwde zeeppomp…

We waren helemaal op tijd terug voor de dramatische EK-wedstrijd NL-Duitsland. Ik zat desondanks met een rode neus van de zon op de bank heen en weer te wiegen en na te genieten. De golfslag zat nog de hele avond in mijn lijf. Dank Tineke en Herbert voor de uitnodiging en een heerlijk weekend uitwaaien.

Judith