Weekend Markermeer met Piet Hein, Marjolein en Dorien

08 – 10/06/2012 Weekend Markermeer.

Het viel mij weer op toen wij het afgelopen vrijdagavond aanmonsterden op de Zahree. Inslingeren hoef je niet. Je voelt je er meteen thuis. Daar zorgen Tineke en Herbert wel voor. "Wij" waren ikzelf, Piet Hein Bellaar, een wat oudere vriend van Herbert en Tineke, en zijn twee zeiladdicted dochters Marjolein en Dorien. Elke keer dat je de Zahree opstapt en de kajuit in duikt weet je dat je goed zit. Zo goed dat je in een verslag als dit eigenlijk alleen maar pluimen zit te geven en aan een reisverslag bijna niet toekomt.

Maar goed, dan toch maar even wat over een ontspannend weekend verteld. De jachthaven in Nauerna was in de afgelopen winter flink onderhanden genomen en de Zahree lag pontificaal aan de eerste steiger. Wat een genoegen. Veel minder geloop over de vorig jaar nog zo wankele steigers. Én wij konden morgen zo recht de haven uit. Maar vrijdagavond hebben wij eerst onze kooien uitgezocht, ingeruimd, een wijntje gedronken en lekker zitten kletsen. Dan is het zó twaalf uur en voor ons de hoogste tijd om na flink gegaap ter kooi te gaan.

Zaterdagochtend, na een goed ontbijt gooide het dekvolk de trossen los en Herbert deed met motor en boegschroef losjes wat voor een aspirant stuurman nog niet zo vanzelfsprekend is. Met name het afhouden van de kont van het schip – van de steiger – daar zou ik mij in vergist hebben.

Piet-Hein aan het roer

Door de brug het Noordzeekanaal op. De voorspelling van windkracht 5 bleken juist. De wind kwam uit het westen dus dat was een makkie waar was besloten richting het oosten te varen. Wij waren onderweg naar Lelystad! De vorige avond had ik na het derde glas wijn Tineke vrijuit kunnen vertellen dat ik de vorige keer de Zahree maar lastig vond sturen. Veel te licht en te indirect. En dan de instructies van haar "even oppassen hoor; je moet wat meer dit of dat, enzovoort". Herbert legde het hoe en waarom van die softe sturing uit en Tineke begreep meteen haar wat harde aanpak van een gevoelig mens. Zij zei te zullen inbinden. Nu, dat alles ging goed ik mocht het deel Nauerna - Amsterdam aan het roer staan. Dat ging nu echt naar het zin en ik had weer de bevestiging: goed een schip kunnen sturen is geweldig, vooral als de wind je vooruit helpt.

Zahree op weg naar Amsterdam

Als je het over een tocht met de Zahree schrijft moet je het ook over de verzorging hebben. Met name over het ontbijt. Mét een gekookt eitje op maat. Voor Tineke een half minuutje minder. Herbert doet dat allemaal alsof hij daar jaren voor getraind heeft. Dat is ook zo. Nu nóg, als Tineke's eitje niet helemaal je dat is, of beter háár dat, dan krijgt hij meteen een opbeurende opmerking over hoe het de volgende keer nog beter kan, en MOET. Lovende tussenzinnen over het goede proberen zijn er echter niet bij. Hij zou maar het idee kunnen krijgen dat het eigenlijk toch wel goed genoeg was. Maar Herbert: toppie. Welgemeend, van al je gasten.

Herbert in actie

Na de Oranjesluizen en de brug dwalen wij het Markermeer op richting Lelystad.
Lekker windje en "voor het lapje". Dat waren dan wel drie lapjes dus het liep goed. Zo'n zes knopen of wat meer. Af en toe regende het licht maar dat kwam van achteren. Onze negatieve opmerkingen over het slechte voorjaar werden gesmoord in de rust en de ruimte om ons heen. Onze koppen veranderden langzaam in die van tevreden mensen die alle sores van de week achter zich gelaten hebben en ruim de tijd vinden om over veel leuke dingen te praten.

Dorien aan het roer

De lunch ging er, licht deinend, goed in en de golven werden verder uit de kust wat hoger. Prima om te ervaren dat het Markermeer toch niet zomaar een plasje is. Je kunt er een hele dag op vooruit. En op deze zaterdag met heel weinig andere boten om ons heen, wát een ruimte. Marjolein, en later ook de anderen, legde alles fotografisch vast. Dat lukte goed. Op de achterkant van een camera kan je dat al meteen zien en er is veel opslagruimte voor een herkansing.

Golf haalt de Zahree in

Zahree in Batavia haven-Lelystad

Wij liepen op tijd Lelystad binnen om rustig aan de borrel en het eten te beginnen. In Lelystad word je niet afgeleid door een teveel aan kroegen, buitengewoon gezellige restaurants en de excentriekelingen die je daar tegenkomt. Ook omdat de Zahree grote bunkers heeft maar vooral omdat Tineke lekkere dingen maakt ontbrak het ons aan boord nergens aan en kwamen wij heel goed de avond door. En – de wind was wat afgenomen. Zou het morgen wat beter weer worden?

Piet-Hein: maak ik me even nuttig!

Zondagochtend was het inderdaad veel beter. Marjolein liep lekker in het zonnetje naar de douches in het havenkantoor en even later ging Dorien. Ik liep al wat rond op de kade en zag daarom goed hoezeer zij het naar hun zin hadden. Ook de buren waren vroeg op en zaten in de zon en uit we wind van hun ontbijt te genieten.

Vertrek uit Lelystad

Zon in de zeilen 1

Goed gesprek achter het roer

Waar ik nu zo moe van word?

Volop zon en gezelligheid

Zon in de zeilen 2

Omdat de wind gedraaid was konden wij met flink wat zon heerlijk terug zeilen naar Nauerna. Iedereen nam een zonnebad en je zag de koppen al maar roder worden. Ik werd gewaarschuwd, Pa je moet nu echt smeren hoor! We kregen net genoeg wind om, met alle zeilen hoog, stabiel en met ruim zes knopen terug te zeilen. Later werd de wind minder en vijf mijl voor de Oranjesluizen hebben wij de zeilen weggeborgen en gingen wij op de motor verder. Jammer, maar zonder wind de sluis in is wel erg comfortabel.

Terug in de jachthaven hebben wij weer in de zon geborreld en heerlijk gegeten. Zo'n weekend is veel te snel om, maar je kan er wel nog heel lang en met veel plezier aan terugdenken.

Diner in de zon

Herbert en Tineke, heel erg bedankt en goede vaart voor al jullie volgende tochten.

(blog geschreven door Piet-Hein Bellaar, foto's: Marjolein Bellaar-bijna allemaal, en Tineke)