Portugal

Terwijl ik een nieuw blog-item begin kijk ik even op…. een grote cargo-carrier lijkt ook de ankerplek van Leixoes op te willen varen…oh nee…gelukkig op tijd draait ie naar bakboord weg. Leixoes is onze tweede Portugese haven die we aandoen. Gisteren en eergisteren waren we al in Viana do Castello waar we een super gaaf feest (deels) meemaakten met een geweldig vuurwerk als afsluiting en we de volgende dag, samen met Donatien van de Agaath, de Santa Lucia kerk ERG hoog op de berg bezochten. Mijn voorkeur ging uit naar het feest dat zich op het platte vlak afspeelde en nippend…uh was het wel nippend..aan een glas bubbels met Bas en Donatien op hun Agaath ter eren van de verjaardag van Bas, ons eerste rang lieten fêteren mét een geweldig professioneel vuurwerk. Ja Bas…wat de mensen toch allemaal doen om jou een onvergetelijke verjaardag te bezorgen!

Bubbels en vuurwerk ter eren van Bas zijn verjaardag.

We hadden geen plek in de haven kunnen krijgen maar mochten ankeren in de draaikom van de laad- en losplaats er tegenover. Gelukkig! Je moet er toch niet aan denken dat je rechtsomkeert moet maken en weer de zee op na een uur of 8 rollen op een stevige oceaandeining?


De Spanjaard eruit…de Portugees erin.

Voorafgaand aan het vuurwerk hadden we met Bas, Donatien en Melle door Viana do Castelo gekuierd.

Romaria feest ter eren van Nossa Senhora da Agonia.

Het was afgestampt vol met mensen. Groepen trommelaars en dansgroepen konden we nog net bewonderen in de afsluitende parade. Jammerrrrr…de dansvoorstellingen waren allemaal gedurende de dag geweest. Gemist!
Maar nog wel even het sfeertje meegemaakt!
Melle was ZEER onder de indruk en kreeg meer mee van de parade dan wij; gezeten op beurtelings de nek van zijn vader en van ‘opa’ Herbert! Is ie geschikt of niet, lieve schoondochters?


De Grande Parade.

Na de laatste finale serie oorverdovende knallen roeiden we bootwaarts en met de oordoppen in (ik) was de rust zalig en verdiend.

Nog wat vuurwerk.

De volgende dag eerst de verjaardags-appeltaart op de Agaath.


Donatien heeft een geweldige verjaardags-appeltaart gebakken.

Bas en Melle bleven aan boord en met de verzekering dat ik heus wel met de kabelbaan mocht, gingen Donatien, Herbert en ik dus op pad. Eerst scoorden we een Portugese simkaart met 30 gig voor 15 dagen voor 15 euro! KPN en de andere providers in Nederland? Hoe zit dat eigenlijk met jullie verdien-model? Waarom kan dat in Portugal wel en in Holland niet? We hebben nu dus zo ongeveer onbeperkt data! Ook wel weer fijn om van alles te kunnen googlen, onbeperkt te kunnen appen, gewoon het blog online te zetten wanneer dat zo uitkomt!
Daarna op pad, de berg op. Waar we rechts hadden moeten gaan, gingen we links langs de berg. Natuurlijk werd ik er weer in gefrommeld! Uiteindelijk werd het een über-stevige klim in toenemende warmte naar boven…en geen ritje met het kabel-treintje.


De klim in gefrommeld!

Grrrrrr! Ik werd geacht HEEEEEEL trots te zijn op mezelf. Kreeg lief steeds slokjes water aangeboden, en duwtjes tegen mijn achterwerk van mijn beide kwelgeesten hahahaaa! Nee hoor…het viel eigenlijk wel mee al was ik wél blij dat we er waren! Het uitzicht was prachtig.


Na een flinke klim de Santa Lucia kerk met prachtig uitzicht.

De kerk was mooi, de tonic heerlijk ijskoud en de afdaling erna een makkie. (wel spierpijn in de kuiten nu trouwens (jajaaa…meer oefenen…weet ik!).

Mooi Viana do Castelo.

Terug in Viana nog even wat boodschapjes en gauw terug naar de boten. In het bijbootje zagen we al  een bootje van de marina wat opgefokt langs de Agaath en de Zahree varen. We voelden de bui al hangen…de havenmeester en een barse politieagent sommeerden ons onverwijld op te krassen. Er zou een groot schip komen die zou moeten draaien op de plaats waar we geankerd lagen. Gelukkig ontdooide de havenmeester en uiteindelijk rochelde hij twee mooie ligplaatsen in de marina en was van de weeromstuit allervriendelijkst en behulpzaam met aanleggen. Wij lagen langs een kademuur, de Agaath naast ons aan de steiger (foto..uh…vergeten!). Gelukkig…het was al achter in de middag en we hadden weinig puf gehad om nu nog 40 mijl verder te moeten zeilen naar de volgende haven of ankerplek.
‘s Avonds zijn we gezellig met zijn allen uit eten geweest. Al moesten we er lang op wachten. De visschotels waren hartstikke lekker en Melle is ECHT heel dol op mosseltjes! Daar kan hij met zijn bijna 2 jaartjes ook ZO lief om vragen! Wat was dat kereltje zijn buikje lekker bol na het eten!


Heerlijke visschotel en Melle vindt de mosseltjes heerlijk!

De frisse avond dwong ons bibberend naar boord te gaan! Wat een heerlijke twee dagen in Viana do Castello. Een prachtig stadje, mooie leuke straatjes met overal restaurantjes en terrasjes, leuke boetiekjes (voor wie er van houdt). We hebben het idee dat het in Portugal even beter gaat dan in Spanje. Alles ziet er beter onderhouden uit. De winkeltjes hebben meer aanbod. Weinig leegstand en gesloten winkels en restaurants lijkt wel. Maar het kan ook alleen dit stadje zijn natuurlijk.
Dinsdag 23 augustus draait rond 11 uur de brug die de marina afsluit open voor de Agaath en Zahree en kiezen we zee. Er steekt zojuist een prima windje op. Jammer dat we ook zo de potdichte mist invaren. Radar aan en zeilen maar. We schrikken er niet meer zo van en kunnen de roze radar-vlekjes goed interpreteren.
Aanvankelijk is de wind wat westelijker dan voorspeld en lopen we even 8 knopen. Dat is echter maar voor korte duur. De wind ruimt wat en komt weer praktisch uit het Noorden, dus van achteren in. Maar nu kennen we de zeilvoering die het maximale uit Zahree haalt en we hebben een lekker gangetje dat af en toe met inkakkende en weer aantrekkende wind wat toe- en afneemt. We kunnen wel de krappe 40 mijl naar Leixoes zonder motor-paardenkrachten. Onderweg wordt het weer zonnig maar later sluit de mistdeken zich weer op Zahree en in dichte mist lopen we de industriële haven van Leixoes in. We moeten nog even plaats maken voor een groot zeeschip dat waarschuwend toetert. Jajaaa…we hadden je wel gezien hoor!
Daarna sluiten we achteraan op de ankerplaats bij twee Belgische zeilboten en de Agaath. Niet dat we veel van hen zien! De grauwe mist besluit niet meer te vertrekken.
Woensdag de 24ste augustus is het wakker worden met onweer en regen. Gelukkig trekt de buiigheid weg na 11 uur. We varen met het bijbootje naar de marina en informeren naar een ligplaats. Onze maat is helaas weer een probleem. We zien hier ook de Canadese Starfire weer liggen. Kaspar en Trisha zijn vast naar Porto. De boot ziet er verlaten uit. Ook een aantal bekende Nederlandse boten zien we. Zo blijft toch iedereen een beetje in elkaars vaarwater, letterlijk hahahaaa! De dame van de marina raadt ons aan een mail te sturen en zal ons een mail sturen als er plek is…maar garanties zijn er niet. De komende dagen is er weer nauwelijks wind en in de verkeerde richting. We vrezen dus dat het niks wordt met die ligplaats. Dus Ans en Gerritje…zou zomaar kunnen dat jullie schommelend voor anker moeten logeren op Zahree. Voorlopig liggen we hier heerlijk stil trouwens.
Leixoes heeft een leuk wat ouder gedeelte waar vooral de restaurantjes er aantrekkelijk uitzien.

Leuke oude gedeelte van Leixoes.

Om 12 uur hebben ze allemaal de kooltjes roodgloeiend en roosteren visjes en andere zaligheden. Blijkbaar is het ook in Portugal heel gewoon om voor het middageten niet de brooddoos te openen maar lekker uit eten te gaan. Biertje erbij, wijntje….en daarna maar kijken of we nog productief kunnen worden hahahaaa!
Wij zoeken op internet een Nespresso Boutique op en wandelen in een uurtje door afschuwelijke buitenwijken naar een enorme shopping mall en kopen daar voor wat maandjes cupjes.

Yeaaaaaah! Een verse voorraad Nespresso-cups.

Na een bocadillo (broodje gezond) en een nieuwe voeding voor Herberts laptop gaan we terug met busje 507 die ons direct voor de marina uitspuugt.
Donderdag 25 augustus zijn we mooi op tijd voor een taxi naar het vliegveld  om onze huurauto op te halen. Natuurlijk…net op de snelweg blijkt dat we geen paspoort bij ons hebben en dat gaat zo natuurlijk niet lukken bij de verhuurder. Terug met de taxi…Herbert scheurt met het bootje naar Zahree die voor anker ligt, en nog maar weer eens op weg. De allerliefste taxichauffeur heeft intussen gebeld met Guerin en weet precies waar we ons autootje kunnen ophalen. De taxichauffeur vertelt me dat hij het geen leuk werk vindt. Hij is ooit werkloos geworden, via allerlei baantjes op de taxi gekomen…verdient net 2 euro per uur. Ik vond hem al zo treurig kijken. Ook de mensen in Portugal lijden onder de crisis al lijkt het iets beter te gaan dan in Spanje. Met een extra fooi zwaaien we hem gedag en na wat geharrewar over wanneer we nu eens eindelijk de auto meekrijgen…we stonden aan de verkeerde kant van het gebouwtje te wachten…krijgen we een heel kek karretje mee.
Op pad naar Guimaraes, de historische stad waar ooit de staat Portugal gesticht is. De stad is een uurtje rijden ten noorden van Porto. Porto laten we nog even links liggen omdat Ans en Gerritje de dag erop met het vliegtuig komen. Met hen gaan we Porto doen! We bekijken als eerste de kerken en het klooster van San Francisco. Het klooster wordt bewoond door zo’n 140 zieken en bejaarden die er er ongetwijfeld liefdevol verzorgd worden. De  voorzitter van de orde verzamelt een willekeurig groepje toeristen en leidt ons, zoals een herder zijn schaapjes, rond in ‘zijn’ klooster. We mogen echt overal in en op, soms op het gênante af.

San Fransisco-klooster en kerken.

Het duurt ons wel een beetje te lang en we vragen dispensatie vanwege onze parkeerplaats (ahum…smoesje…een beetje!). Daarna slenteren we op op ons gemakje door het prachtige centrum.


De plaats van de oude leerlooierijen.


Centrum en grote kerk van Nossa Senhora da Oliveira.

Na de lunch en een nieuwe refill van parkeergeld is het klimmen geblazen naar het fort en het bijbehorende Castelo de Guimaraes.

Fort en Castelo de Guimaraes.

Dan stuiteren we heel wat trappen af en sprinten terug naar de auto en racen naar de must-see Bom Jesu do Monte…tenminste dat denken we want een paar kilometer ervoor denken we dat we de kerk al zien en beklimmen puffend en steunend (ik) heel wat trappen op om er achter te komen….dat we de verkeerde kerk te pakken hebben. Grrrrrr! Deze is niet eens mooi en de juist beginnende preek van de priester klinkt zooooo slaapverwekkend. Herbert gaat er bijna van in trance maar we moeten verder dus sluipen er vandoor.


Uitzicht mooi maar verkeerde kerk.

We zijn vlotter beneden dan boven, gelukkig en na een paar kilometer zijn we in het dorpje bij de juiste kerk. Gelukkig parkeren we nu boven aan de trappen die naar de kerk leiden. Herbert is zo stoer om een deel van de mooie witte barokke trappen af te lopen en de foto te verzorgen. Ook de kerk is mooi.


Park met onze kekke huurauto en kerk Bom Jesu do Monte.

Dan gaat het snel weer richting Porto want we willen wel even profiteren van de huurauto om groot in te slaan bij de Lidl. Grappig, heel veel artikelen zijn geruststellend hetzelfde!
Daarna gaan we uit eten in een prima restaurant vlakbij de marina. Het buurtje is wat onooglijk maar heeft blijkbaar een traditie van goede restaurantjes die zowel ‘s middags als ‘s avonds druk bezocht worden. Onze visschotel is in ieder geval prima.


Een prima visschotel.

Uitgeput slepen we ons naar Zahree. Ik wil wel naar bed maar Herbert MOET even met het speelgoed spelen dat we hebben gekocht bij de Lidl voor het geval Melle weer eens langskomt…. En wat maakt hij? Mijn lieve paardje Mette! Hahahahaaa!


Kom je gauw met Herbert bouwen, Melle?

De volgende dag gaan we, nadat we eerst nog even snel de boot naar de marina verleggen (er is eindelijk plek voor ons) met de auto naar een ander plaatsje aan de kust, Vila do Conde. Wat kan ik erover zeggen? Minder…. wel een leuke markt.

Vila do Conde met het aquaduct.

Dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan en Ans en Gerritje op te halen. We leveren de huurauto weer in; die hebben we in Porto niet nodig. We zijn precies op tijd, ik was natuurlijk weer wat stressy…onnodig volgens de schip en hij had gelijk…want….de dames hebben ietsje vertraging.

Amsterdao…half uurtje vertraging…maar dan zijn ze er eindelijk!

Daar zijn ze dan! Eerst eens even goed knuffelen en dan nemen we de taxi naar de marina. We hebben Kaspar en Trisha van de Starfire ook uitgenodigd om te komen borrelen en mee uit eten te gaan. Wat is het weer heerlijk om mijn vriendinnetjes te zien! We hebben een super gezellige avond met zijn allen. We eten in hetzelfde restaurant als de dag ervoor, al zijn de schotels nu van wisselende kwaliteit. De sardientjes zijn in ieder geval zalig!


Gezelligheid! De sardientjes zijn erg lekker.

Op Zahree proppen we de dames in de voorpunt en gaan we slapen. Dat blijkt de volgende dag niet zo’n succes geweest. Het is er wat te krap voor ze en één van twee schijnt te snurken (ik zeg natuurlijk niet wie…maar het was niet Gerritje…hahahaaa!) we beloven de meiden dat we vanavond  het bed in de kajuit opmaken en kunnen ze hun slaap wel weer inhalen.
Nu eindelijk naar Porto. Met busje 507 die ons in het centrum afzet.


Koffie en onze eerste Nata.

Even rondkijken en zelf broodje maken.

We kijken een beetje rond, eten onze eerste Nata en melden ons klokke twee uur bij een fietswinkel voor de bike-toer met e bikes, door Ans al gerocheld in Amsterdam. We kiezen voor de route langs de kust en dan via de moderne architectuur-buurt terug. Deze route is langer maar dat is geen punt met e bikes…behalve voor de begeleider, zonder e bike…maar die heeft ervoor geoefend hahahaaa! Qua route valt het nadat het mooie centrum uit fietsen, wat tegen maar toch is het een heerlijke tocht en onze begeleider weet veel te vertellen en last regelmatig stops in zodat we kunnen kijken in het station en bij de MacDonalds bijvoorbeeld, daarna nog een tochtje over de pier.

Na bijna 3 uur zijn we weer terug. Nog een leuke foto-opportunity en vervolgens…
 


… op aanraden van onze gids en assistente naar een restaurant dat bekend staat om haar francesina, een plaatselijk gerecht, zeg maar de Portugese variant van een patatje kapsalon? Je moet het een keer gegeten hebben. Bekijk de foto…. say no more! Een keer is ook gelijk genoeg!

Francesina, een plaatselijk gerecht.

Enigszins misselijk staan we alweer snel buiten en wandelen nog wat door de gezellige Rua das Flores en proberen een portcafeetje. Oké…7 eurietjes per glas port…je doet het niet elke dag..maar LEKKERRRR!


Portje voor 7 eurietjes en meer per glas.

Daarna gaan we de metro bootwaarts. Jammer dat we een tijdje op het verkeerde perron stonden….goed lezen is moeilijk hoor!

De dag erop hebben onze gasten iets beter geslapen al heeft Ans toch wat last van de bewegende boot. Gauw eraf en weer naar Porto.
Vandaag moeten we ‘s ochtends toch nog eens proeven of de nata van The World Needs Nata het beste is…KLOPT!


…En eten we ‘s middags wat uitgebreider, drinken er 2 flessen vino verde bij en sluiten af met een, noodgedwongen want allerliefst aangeboden, traditioneel kersengoedje, Ginja heet het geloof ik. Best wel te hachelen hoor!

Ginja…een lekker zoet kersengoedje. Proost!

Wat wiebelig op de poten gaan we de Douro over richting porthuis Taylor’s. De anders zo accurate app Here laat ons nu een beetje in de steek want stuurt ons eerst helemaal omhoog de berg op, om ons daarna weer af te laten dalen tot bijna rivier-niveau en dan weer een stuk omhoog naar het porthuis… grrrrrrr! Dat had korter gekund luitjes!


Wandeling over de prachtige brug naar de porthuizen aan de overkant.

De rondleiding is met koptelefoons, zit goed in elkaar al vind ik het wat onpersoonlijk.


Porthuis Taylor’s

De proeverij van de portjes valt mij een beetje tegen. Ik vindt ze wat vlak smaken maar de anderen vinden ze prima. Ze vinden me een beetje verwend geloof ik….

Port proeverij in de prachtige tuin van Taylor’s.

Het is al vroeg in de avond als we weer naar Porto aan de overkant lopen. We nemen nog een oud trammetje naar de oceaanzijde van Porto en kunnen van daaruit mooi met bus 500 enigszins in de buurt van de marina komen.


Met het trammetje naar de oceaanzijde van Porto.

Nog een wandelingetje naar ons restaurant-buurtje en wat hebben we een goede hand van pakken…we kiezen een restaurantje uit dat werkelijk zalige gerechtjes kookt. De kokkin van Esquina do Avesso aan de Rua Santa Caterina, kookt heerlijkheden die het begrip tapas ver te boven gaan, echt TOP en een aanrader voor een ieder die de marina Leixoes als ligplaats kiest!


Goddelijke toet bij Esquina do Avesso.

Maandag 29 augustus; de dag dat mijn lieve vriendinnetjes ‘s avonds weer naar Schiphol vliegen. De plicht roept voor de dames. Maar eerst nog een gezellige dag Porto. We keutelen wat door de stad, bezoeken de Catedral, eten op verschillende plekken Nata’s (de lekkerste kleine vanillecrème-taartjes ever en de beste eet je bij the World Needs Nata, Rua das Flores) en eten nog samen.


Laatste dag Porto…en een afsluitende Nata…

Dan is het tijd voor een laatste knuffel. Ans en Gerritje gaan met de metro naar het vliegveld. Ans zien we in januari in Suriname als alles goed gaat. En ineens zijn we weer met zijn tweetjes. Busje 500 brengt ons terug naar ‘onze’ buurt. Morgen gaan we maar weer eens verder!
Dinsdag 30 augustus kunnen we het grootste deel van de dag zeilen met een iets westelijkere dan noordenwind naar een rustige ankerplek voor Sao Jacinto, aan de overkant van Aveiro.

Veel Nederlandse boten op de ankerplaats bij Sao Jacinto.

Mark, een Nederlandse jongen van 24 die geheel solo vaart met een mooie tweemaster ketch, komt aanroeien en drinkt een biertje met ons aan boord. We zijn stil van de moed van deze jonge jongen die zelf de boot aangeschaft heeft en met wat hulp van zijn vader alles heeft opgeknapt en oceaan-proof gemaakt. Hij ligt al een flinke tijd in het baaitje want zijn brandstofpomp is kapot en vervanging of reparatie is even niet zo eenvoudig. Ook hij wil in december de grote plas over en naar Suri dus we zullen hem nog wel eens tegen komen. Hopelijk vindt hij een leuke en bruikbare bemanning om over te steken.


De mooie tweemaster ketch van Mark.

Woensdag 31 augustus. Het is alweer de laatste dag van de maand! Nog 2 dagen en dan zijn we precies 2 maanden op pad. Het lijkt veel en veel langer! Na bestudering van de windvoorspellingen lijkt het erop dat in de middag vertrekken en een nachtje doorzeilen een goede overtocht naar de baai voor Lissabon garandeert. We kunnen dan ‘s ochtends nog met het pontje naar Aveiro dat ook wel het Venetië van Portugal wordt genoemd met kanalen en boogbruggetjes en een soort gondels.


Met het pontje naar Aveiro.

De Moliceiros vervoerden in vervlogen tijden zeewier dat nog altijd gekweekt wordt om kunstmest van te maken, van de velden naar de stad. Je kunt er ook naar zoutwin-bedrijven gaan.
De pont en bus sluiten keurig op elkaar aan en we staan al om half 10 in het net ontwakende stadje. We bekijken het stadje en boeken een tochtje met zo’n Portugese gondel. Wel aardig maar we zijn ook niet helemaal kapot van Aveiro…om het nu met Venetië te vergelijken…ach….


Met een Moliceiro door de kanalen van Aveiro.


Aveiro…het Venetië van Portugal.

Om 12 uur hebben we weer de pont naar de overkant en niet veel later gaat het Rocna anker op en motoren we de rivier op waar nog een stevige tegenstroom loopt en we de motor nog even flink bij moeten zetten. Diverse mensen steken de duimen op en roemen onze prachtige Zahree. Oooo…daar worden wij toch ZO trots van!
Er zijn ontelbare speedbootjes met vissers die zich de rivier af laten drijven. Blijkbaar is het goed vis vangen. Gaan we nu ook eens geluk hebben? Ik heb al gekookt voor onderweg en stukjes vet van het vlees bewaard voor aan de haakjes! Maar helaas…alweer vangen we noppes!
Na aanvankelijk nog voldoende wind in de lappen te kunnen vangen moeten we om 21 uur de motor starten. De beloofde wind-toename komt niet…althans niet daar wij wij varen. Om 23 uur lijkt het er even op maar nee…. 3 knopen voortgang en een stuurautomaat die niet houdt van zo weinig voortgang nopen ons de hele verdere reis naar de monding van de Rio Tejo (de rivier de Taag) naar Lissabon, onze trouwe DAF het meeste werk te laten doen. We lopen ons nu vertrouwde wachtschema en behalve het irritante gerol is het een rustige nacht. Af en toe steek in mijn hoofd boven het luik en geniet van de ontelbare sterren boven Zahree. Het is praktisch nieuwe maan dus donker is nu ook echt heel donker. Geen enkel schip noopt ons tot uitwijken en tijdens Herbert wacht na 6.00 uur wordt het weer licht. Eerst is het wat somber maar rond het middaguur is de zon sterk genoeg om de wolken op te lossen en is het weer zonovergoten. Na wat telefoontjes naar de marina in Oeiras, een plaatsje tussen Cascais en Lissabon in, weten we dat we in de marina terecht kunnen. Daar ligt ook weer de Agaath! Zij hadden al voor ons geïnformeerd of onze maat boot ook terecht kan. Leuk! We hopen ze vanavond te treffen al zullen ze vast op pad zijn naar Lissabon. In ieder geval even een dagje marina. Lekker! Daarna zien we wel weer…je kunt ook prima ankeren bij Cascais. Ook gaan we Joao Monarca ontmoeten. Deze Portugees heeft een schip gekocht in onze haven in Nauerna. Al verscheidene pogingen met de boot richting Portugal te vertrekken strandden omdat er toch nog wat apparatuur niet in orde bleek en andere aanpassingen nodig bleken. Nu gaat hij 7 september weer een poging wagen maar we kunnen hem nog nét in Portugal ontmoeten. Hij heeft wat informatie aan ons gegeven en geïnformeerd naar prijzen. Thanks Joao, for your help! We’re on our way Joao! Looking foreward to meet you again!
Nu varen we voor Cabo da Roca, nog zo’n 15 mijl voor onze bestemming en is het een mooie gelegenheid dit blogbericht weer eens af te sluiten.
Korter dan de vorige? Misschien! Maar niet veel! Hahahaaa!
Tot gauw!