De laatste blog kwam van Brest waar we nog een super leuke ontmoeting hadden met Hermine en Rudolf die nu óf nog op de ? zitten óf alweer in IJmuiden van boord zijn gegaan.
Wij zijn ondertussen niet blijven plakken maar liggen voor anker in de gerieflijke baai van Cedeira, een plaatsje iets ten noorden van A Coruña en moeten éffe bijkomen!
Maar wat ging vooraf?
We zijn de rest van de 21ste juli bezig geweest ons vertrek uit Brest om de Golf van Biskaje over te steken voor te bereiden. Boodschappen gedaan en…oooo stom…vergeet ik toch gewoon meer van die zalige Confit de Canard op mijn lijstje te zetten en komen we zonder terug op de boot. Mijn held-en-schipper ziet er echter geen probleem in de dag erop, nét voor vertrek nogmaals de berg op te fietsen voor de begeerde blikken! ‘s avonds wandelen we nog over de pier en genieten van een rustige avond. Nog even genieten van een ongestoorde nachtrust…. De weersvoorspellingen geven rustig weer…misschien té rustig voor ons?
Laatste rustige avond voorlopig? Avond-blik op Brest.
De volgende dag sprint de schip inderdaad nog op jacht naar Confit de Canard en nog wat vergeten dingetjes. En dan blazen we vertrek. Bij de uitgang van de haven zien we de Mizar ook net vertrekken. Gaan jullie ook? Nou nee…te weinig wind..zij wachten nog een paar dagen. Het brengt ons ineens ook aan het twijfelen. Wordt dat niet 3 en een halve dag met de paardenkrachten tuffen naar A Coruna? Herbert heeft nog een serie gribfiles binnen gehaald. De gemiddelde windkracht is naar beneden bijgesteld en we gooien de plannen om. We zwaaien af naar Cameret sur Mer, ook aan de Rade van Brest en wachten tóch wat meer wind af. Het betekent een paar dagen voorgekookt eten opmaken maar als dat alles is…..
Dag, Brest!
Cameret is een schattig plaatsje. We liggen een stukje voor het dorpje in dieper water en tuffen geregeld op en neer met de bijboot voor wandeling, biertjes en zo meer. We zetten het vertrek nu op de dag erop, de 23ste, maar met een tussenlanding op het schilderachtige Ile de Sein.
Cameret sur Mer.
Helaas ook een windloze dag dus op de motor. Maar Ile de Sein is dik de moeite waard. Het is een slaperig eilandje, écht alleen voor absolute rustzoekers! De meeste bezoekers zijn dagjesmensen. Na vertrek van de laatste ferry blijven de locals, de bezoekende crews van de jachten en Fransen met een zomerhuis op het eiland over. Een oase!
We naderen Ile de Sein
Impressie van Ile de Sein, een oase van rust in de Atlantische Oceaan.
24 juli halen we nog wat boodschapjes en het bestelde brood voor de oversteek en vertrekken we net na 11 uur richting Spanje. De weersvoorspellingen houden het bij rustig weer. Nog steeds iets te weinig wind de eerste dagen en een aantrekkende wind voor de laatste dag. Windrichting variërend van zuidwest in het begin, draaiend over west naar noordwest en door naar noordoost. Steeds meer achter. We varen eigenlijk keurig om een hogedrukgebied heen en profiteren bij Spanje van een zuidwaarts wegtrekkende depressie bij Finistère. (Zó…dat is een knappe weeranalyse toch? Hahahaaaaa!)
De hoge toppen en dalen van de oversteek! Hier komen ze:
Toppen:
~ dolfijnen rond de boot;
~ mooie zonsondergangen;
~ In je kooi mogen ploffen als de ander aan de beurt is voor de wacht;
~ Je waant je in de nacht moederziel alleen op de wereld uh…Golf van Biskaje.. dan wordt het tóch nog weer even spannend! Een groot visserschip passeert ons op nog geen 500 meter. Achterlangs…dat hebben we graag!
~ Een walvis op een halve kilometer rustig achterlangs zien zwemmen 
~ Met zo’n 20 knopen wind van golven af surfen terwijl je zelf in het zonnetje op het dek vertoeft…de stuurautomaat doet al het werk.
~ Het Spaanse gastenvlaggetje in het want mogen hijsen.
~ De goddelijke rust als de motor uitgaat en het dikverdiende biertje en wijntje nadat we ons anker hebben laten plonsen in de baai van Cedeira, half 1 in de nacht van de 27ste juli.
~ WE ZIJN ER!!!!!!! DE GOLF VAN BISKAJE IS BEDWONGEN!!!!
Dalen;
~ De motor moest meer werk doen dan we van tevoren hadden gedacht. We hebben toch écht wel wat meer wind dan 9 knoopjes nodig om onze 40 ton zware Zahree tot leven te wekken!
~ De schipperse heeft nog steeds veel moeite te slapen in de 3 uurtjes die haar gegund zijn als ze off-duty is. Ze wordt er niet echt gezelliger op dan…..
~ Als schipper uit je bed getrokken worden omdat zíj je weer eens nodig heeft bij het één of ander 
~ De hoofdmast staat toch écht te veel naar achteren gesteld. Gevolg: enorme knallen omdat er wrijving is daar waar de mast door het dek gaat. Daar moeten we absoluut wat aan doen.
~ Op twee plekken lekkage in de uitlaat van de motor waar zeewater naar binnen komt. Jammer hoor…hadden we voor vertrek laten aanpassen en repareren. De schipper zal helaas zélf nog in actie moeten komen.
~ Wind lange tijd van achteren geeft een vervelende swell die Zahree laat zwaaien van bakboord naar stuurboord. De toenemende golfhoogte maakt van het interieur van Zahree een orkest waar je weinig plezier aan beleeft….en probeer nog eens te genieten van je eten dan….en dan druk ik me voorzichtig uit!
Overigens zorgt de relatief snelle overgang van zeer diep water van de oceaan, zo’n 5 km naar minder dan 60 meter (het continentaal plat) voor een enorme stuwing van die golven. Je kunt dan wel spreken van een mini-tsunami. Er tegenin gaan zou pas echt een feest zijn (NOT!). De afbeelding is een schermafbeelding van de plotter van dat gebied. De lijnen zijn dieptelijnen en het feit dat ze zo dicht op elkaar liggen laat zien hoe snel de zeebodem stijgt.
Het zwarte bootje…zijn wij!
Maar de dalen vergeten we heel snel hoor! Herbert is vanochtend al aan de gang geweest met de lekkage en kwam geheel bezweet en afgeknoedeld weer opduiken met de mededeling dat hij HOOPTE één gedeelte van het probleem opgelost te hebben.
Herbert hoopt één van de twee lekkages verholpen te hebben.
Zo met de bijboot naar Cedeira. Het weer is prima! De sfeer hier ook!
Tot later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten