Tijd om de Finse wateren te verlaten en ook weer terug te keren naar onze eigen tijdzone!
Donderdag 13 augustus zijn we al om half 8 op pad. We laten Äland en de fijne haven van Mariehamn achter ons.
|
|
We zijn snel op open zee en er staat een snel aantrekkende noord-noordwestenwind. We krijgen de wind net wat voorlijker in dan dwars en dat betekent dat Zahree op topsnelheid gaat. Gemiddeld lopen we meer dan 8 knopen.
|
|
|
En al staan er best stevige golven; de boot heeft er niet veel last van. De bemanning wel! We worden door een iets groter exemplaar vol in de flank geraakt. Deze natterik besluit daarop ook nog eens in zijn geheel met een mooie pisboog op ons hoofd te landen. Ik zit nog tegen het dekhuis aan en kom er genadig vanaf met een natte nek (rare reactie had ik hoor….mijn handwerkje in een flits in veiligheid gebracht!) maar Herbert krijgt echt de volle laag en is tot zijn onderbroek nat. Maar even een zeilpak aan terwijl ik binnen op de stuurstoel een veilig heenkomen zoek tot we in rustiger water zijn.
|
|
|
Na 22 mijl open zee krijgen we alweer de beschutting van de scheren voor Stockholm. Bij het plaatsje Vaxholm denken we een goede stopplaats te hebben gevonden. Het jachthaventje is ons echter veel te krap en het is er een geklots van jewelste door langs scheurende speedboten en ferry’s die af en aan gaan. We varen iets verder door en gaan voor anker aan de zuidzijde van het eiland. Met de bijboot gaan we naar de wal. We wandelen wat rond. Het is er gezellig druk. Met de ferry en diverse rondvaartboten kun je er ook gemakkelijk komen. Maar ook met de auto. Heel erg veel eilanden zijn met bruggen met elkaar verbonden. Al ben je wel even onderweg om ze allemaal over te rijden!
|
|
|
We vinden een leuk visrestaurantje en ik bestel crayfish…volgens Herbert garnalen…ik denk rivierkreeft. Ik krijg nog wel les in het ontleden van de geschaarde jongens…maar dat mag niet erg baten. Wat een gedoe voor een paar van die kleine lijfjes. Ze smaken wel erg lekker…maar je zou er personeel voor moeten hebben! Overigens helpt Herbert me heel lief!
|
|
|
Daarna hebben de buren een hele goede ijstent en wandelen we langzaam aan richting bijboot. We zijn best wel moe eigenlijk! Het was een lange en heerlijke dag! En de dag duurt ook nog een uurtje langer omdat we weer in onze tijdzone zijn!
|
|
|
We tuffen terug naar Zahree…het is nota bene al bijna donker!
|
|
Vrijdag 14 augustus hoeven we maar 10 mijltjes te varen naar Stockholm. Zeilen is er niet bij. De wind is voornamelijk tegen. We hebben enkele keren met de jachthaven Vasahamnen gebeld of we daar kunnen liggen. Er is helaas toch geen plek voor ons maar gelukkig kunnen we wel bij Navishamnen terecht. Deze Marina is iets verder weg van het centrum maar ook in een wat rustiger omgeving. De nadering van Stockholm is weer erg bijzonder. Altijd als we zo’n grote stad naderen worden we opgetogen van de skyline die een ECHTE stad aankondigt.
|
|
|
|
| |
We kunnen bij Navishamnen aan de buitenzijde langszij. Het is maar goed dat Zahree een groot en stevig schip is want we gaan af en toe flink heen en weer en op en neer vanwege alle ferry’s, speedboten en wat nog meer langs scheurt zonder zich te bekommeren om de golfslag die men produceert. Het went…zullen we maar zeggen. ‘s Avonds als het donker is geworden komt het water tot rust; dan vaart men niet meer.
We gaan na de lunch met de Bromptonnetjes Stockholm in. Wat een drukte in de stad. We hebben een enorm geluk; er is net een Cultuur Festival aan de gang. Overal in de stad zijn voorstellingen en tentoonstellingen. Maar eerst fietsen we langs het wereldberoemde Vasamuseum waar het schip de Vasa perfect geconserveerd na 333 jaar in de baai van Stockholm op 30 meter diepte te hebben gelegen nadat het was gekapseisd op haar ‘maidenvoyage’.
|
|
We scoren een programmakrant en fietsen naar Sergels Torch waar een groep dames welgemoed en kundig de poten onder hun eigen stoel vandaan weten te zagen. Opvallend dat geen enkele man komt aanbieden even te helpen of tips komt geven! Van veilige afstand weet Herbert nog wel iets dat zou helpen: ’Het hele zaagblad gebruiken, dames!’. Hahahaaaa… maar hij voelt zich toch niet geroepen deze tip daadwerkelijk aan de dames te geven! Schijtert!
|
|
|
Daarna zien we de Gandini Jugglers die jongleren met appels, kopjes en schotels, borden, hele theeserviezen en dat dan uiteindelijk en natuurlijk geheel uit de hand loopt. Gaaf!!!!
|
|
|
We fietsen naar het stadsdeel Kungsholmen waar een Lidl is en we een deel van de inkopen voor de komende tijd willen doen. Stockholm is een echte 3D-stad. De stad is op waterniveau fijn plat maar bepaalde delen liggen op flinke hoogte, op enorme rotspartijen. Dat maakt de stad ook geschikt voor fly-overs om de verkeersafwikkeling goed te laten verlopen. Als fietser ga je dan af en toe lelijk de mist in en moet je dan nogmaals flink op de pedalen om weer ergens omhoog te fietsen. Laat dat nou net mijn hobby zijn! (NOT!!!!!). Maar we vinden de Lidl nadat we eerst het bijzondere stationsgebouw hebben bewonderd.
|
|
Met ruggen die bijna dubbelslaan van de beter betaalbare producten van de onvolprezen Lidl fietsen we terug naar Djurgarden (met een rondje op de o…) waar we op Zahree wel toe zijn aan een drankje (o.a.!).
|
|
|
‘s Avonds moeten we wel even moed verzamelen om nogmaals naar de stad te fietsen.
|
|  Wat een stijlvolle gebouwen. Nu voornamelijk hotels. |
Op de Gustav Adolfs Torg is een enorm podium waar het Zweeds Radio Symfonie Orkest een jazzy programma ten gehore brengt met diverse jazz-zangers en zangeressen. Wat een hoop mensen zijn er gekomen en wat een gave sfeer! Langzaam wordt het donker. Prachtig!
|
|
Dan is het afgelopen en snellen we bibberend, want je merkt dat de herfst er alweer aankomt, naar de fietsjes en racen terug naar huis.
|
|
|
Ik weet niet meer dat mijn hoofd het kussen raakte….denk ik….
Zaterdag 15 augustus fietsen we het prachtige landelijke eiland waar we aanliggen rond. Dit lijkt ons met al die poepchique huizen en galeries van voormalige prinsen als prins Eugen en ander rijk Zweeds bourgeois, de Stockholmse goudkust, hoewel er ook wel wat simpelere onderkomentjes staan. Die huizen zijn vast al eeuwen in de familie en moeten nu een kapitaal waard zijn. Half sportief Stockholm fietst, snelwandelt en jogt dat het een lieve lust is. En alweer dat heerlijke weer! We stoppen voor een slokje water en zelfs de eenden vinden dat ze recht hebben op hun eigen stukje land aan de Goudkust. Wat een volgevreten dieren en, hoewel ze ons met één oog in de gaten houden, schuiven ze geen millimeter op als ik er met de camera aan kom.
|
|
|
Nog een bijzonder gebouw…nu een restaurant en hotel.
|
|
|
Na het park opteren we voor het Vasamuseum. Dan hadden we buiten de andere toeristen gerekend die hetzelfde plan opgevat hebben. Beter hadden we dit als eerste direct bij opening heden morgen kunnen doen. In de rij staan; daar hebben we een bloedhekel aan dus…een volgende keer dan maar!
|
|
We bekijken het dokeiland Beckholmen waar de Vasa nadat deze gelift was in 1961 naar toe is gesleept en voor een deel werd gerestaureerd. Ook nu nog worden de dokken die uit de rotsen zijn uitgehouwen (een groot en een kleiner dok) gebruikt voor scheepsreparaties.
|
|
|
En vanuit Beckholmen kunnen we een wel heeeeel bijzonder schip zien liggen!
|
|
Van hieraf kun je ook de attracties met misselijkmakende draaimolens, achtbanen en vrije val- palen zien van het pretpark en is het gegil van de meiden goed te horen. Iets voor ons? Nou nee…dacht het niet!
|
|
Na de lunch aan boord fietsen we weer naar de stad en zien de Zweedse America’s Cupper van Pelle Petterson tussen de ferry’s, speedboten en kano’s heen en weer racen. De versnelling die deze catamarans laten zien als er een vlaagje wind hun hard sails raakt, is geweldig! Er zijn 7 bemanningsleden en de schipper schreeuwt de aanwijzingen non stop zodat de crew als vlooien over de boot springen. Je moet ECHT goed in conditie zijn om deze boten te kunnen varen!
|
|
Ze zijn er om promotie te maken en je kunt natuurlijk hun t shirts etc. aanschaffen. Gaan ze hoge ogen gooien dit jaar?
We gaan richting Gamla Stan, de oude stad. We slenteren door de straatjes met leuke boetiekjes en de onvermijdelijke toeristen-winkeltjes. Het is weekend én feest in Stockholm dus volle bak overal! Enorm veel toeristen van buiten Zweden…dat kun je wel horen aan de vele talen die je om je heen hoort. Ook hier weer erg veel Aziaten die nu massaal aan het reizen zijn geslagen. Grappig: ze lopen altijd met eigen gids die een paraplu of iets dergelijks in de lucht houdt! Die moet me toch een lamme arm hebben aan het eind van de dag! Hahahaaa!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Je kunt hele dagen vullen met musea bezoeken en kerken. Het is echter te mooi weer voor de musea. Wel DOEN we deze dag 2 kerken waaronder de Deutsche Kirche.
|
|
|
En mooie gebrandschilderde ramen.
|
|
|
Daarna bezoeken we de Riddarholmen Kerk waar bijna alle koningen en hun familieleden begraven liggen in indrukwekkende tomben. Daarvan geen foto’s want dat leek me wat ongepast. Het is verdrietig om vooral de vele piepkleine kistjes te zien. In vroegere tijden verloor ook de koningin- moeder zomaar 3 kinderen in een jaar aan ziekten als de mazelen maar ook een simpele verkoudheid.
Nee…dan is lekker lopen door de zonnige straatjes toch een meer opgewekte bezigheid!
|
|
|
Daarna wordt het tijd voor de zoektocht naar de andere Lidl waarvoor we een wat omslachtige route rijden met een HELE STEILE helling! Grrrrrrr! Maar dan heb ik wel een heel lekker koel Zweeds biertje verdiend in een Turks-Zweeds café waarvan één van de werknemers doodleuk verkondigt dat Zweden verschrikkelijk SAAI zijn. Het is niet dat hij even zijn stem dempte of zo…. het wat oudere koppel waar wij bij mochten aanschuiven lachten maar wat…ze vonden hem toch een aardige vent! O ja….de Zweedse meiden waren dan wel weer HEEEEEEEL mooi! Dat wel!
Ik had er geen vertrouwen in dat het nu gedaan was met helling-rijden dus in de Lidl kreeg de schip van mij alle zware boodschappen in zijn rugzak en ging ik licht gepakt op weg naar Zahree. Viel mee gelukkig, op de terugweg. Maar niet voor Herbert…een wonder dat het hem niet in zijn rug geschoten is, de ziel….
Andermaal gaan we ‘s avonds na de hap naar de stad. Nu voor een opera-concert van het Kunliga Operan onder leiding van Lawrence Renes…die kennen we nog uit Nederland natuurlijk! We hadden nu twee klapstoeltjes meegenomen en zaten eerste rang. Prachtige opera highlights uit Carmen, de Figaro, La Boheme, Falstaff, Turandat en de Rozencavaliers. En ook nog de Prelude á l’apres midi d’une faune van Debussy… Genieten! Er waren zo mogelijk nog meer mensen op de been dan de dag ervoor en het applaus en toejuichen oorverdovend. Er werd dan ook geweldig gemusiceerd en gezongen!
|
|
Na een toegift gingen we snel met de fietsjes door de nu echt kille avond naar Zahree. Op tijd ons bedje in want we gaan morgen om klokke half 9 bij het Vasa-museum op de mat staan!
Zondag 16 augustus hoort toch een dag te zijn van je nog eens lekker omdraaien en dan ‘verrast’ te worden door je allerliefste echtgenoot met een ontbijtje met zachtgekookt eitje en jus toch? Niet deze zondag! Na een vlot ontbijt sprongen we alweer op de fiets om op slag van half 9 voor de poorten van het museum te staan dat de Vasa een droog onderkomen geeft. De Vasa was bestemd als super ‘Man-at-war’ (nooit geweten dat dat de term is voor een oorlogsschip!) ontworpen door een Amsterdammer nota bene en gebouwd in opdracht van Koning Gustav de zoveelste. Al net ná de tewaterlating doorstond de Vasa de van boord-tot-boord kanteltest niet. Bij die test rent een voltallige bemanning van de ene zijde van het schip naar de andere. Vasa was waarschijnlijk door zijn hoogte en al die ornamenten en dubbele dekken met een imponerende hoeveelheid kanonnen gewoon topzwaar. Prestige en druk van de opdrachtgever om maar vooral haast te maken zorgde ervoor dat zij al bij haar maiden-voyage op 10 augustus 1628, maar net buiten de haven van Stockholm, kapseisde en zonk naar 30 meter diepte. Na een eerste windvlaag richtte ze zich nog op maar waarschijnlijk omdat alle luiken van de kanonnen openstonden schepte ze water en bij een tweede windvlaag was het gedaan met Vasa. Niet eens zoveel mensen verdronken. Het was niet ver van land en veel schepen schoten te hulp maar Vasa was reddeloos verloren. Een deel van de kanonnen is later nog wel geborgen. Maar pas eeuwen later, toen Anders Franzén zich rond 1960 realiseerde dat de paalworm niet kon leven in het brakke water van de Baltische zee en de Vasa wel eens praktisch ongeschonden op de zeebodem kon rusten, werd begonnen met de voorbereidingen om het schip te liften. Dat gebeurde uiteindelijk in 1961. Het bleek dat Vasa rechtop op de zeebodem stond. Uiteindelijk kon het schip op eigen kiel het dok op Beckholmen binnen gesleept worden waar verdere reparaties werden uitgevoerd. Daarna begon een jarenlang proces van preserveren en restaureren van het schip dat nog voor 98% in de oorspronkelijke staat bleek te zijn. Bijna alle ornamenten, zelfs de zeilen bleken ongeschonden of goed te restaureren. Ook een tiental skeletten van drenkelingen zijn gevonden. Sommigen, met hun kleding nog vrij ongeschonden aan, vinden hun laatste rustplaats nu in het museum. Via DNA onderzoek aan nog aanwezige haren en tanden hebben onderzoekers een beeld kunnen schetsen over leeftijd, geslacht, lengte en zelfs dieet en gezondheid.
Het museum is om de Vasa heen gebouwd. Binnen heerst een klimaat waar de Vasa dan wel niet voor de eeuwigheid maar wel voor nog heel erg veel jaren door haar bezoekers bewonderd kan worden. Wij vonden het er ronduit kil.
Er vroeg heen bleek een hele goede keuze. We hebben enkele uren vrij ongestoord kunnen bewonderen en fotograferen. Daarna kwamen de horden weer opzetten en zijn we gauw ‘gevlucht’. Hierna de foto’s die hopelijk een aardig beeld geven van het schip en haar schatten.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bij subordinatie was je in die tijd ZEER de sigaar! Lees en huiver! Gelukkig is mijn kapitein niet ZO hardvochtig naar zijn matroos hihihihi.
|
|
Is dat duidelijk?
Het wordt een beetje eng! Zo meteen komt mijn kapitein nog op vreemde gedachten. Tijd om te gaan… het wordt te druk ook!
|
|
We varen net vóór de middag uit op de motor en laten al snel Stockholm achter ons. We hebben veel gezien en gedaan maar ook heel veel niet. We willen absoluut nog eens terug en dan meer musea bezoeken bijvoorbeeld… Maar nu moeten we verder richting Gotland. Al snel ligt Stockholm achter ons en slingeren we ons een weg naar de buitenste scheren van Stockholm. We komen door welzeker één van de smalste watertjes, Skursundet, waar het een dringen is van jewelste is. Luister…beste Zweden, wij gaan NIET opzij want steken 2.50 m. en hebben écht midden vaarwater nodig! Capito?
We zijn op weg naar Dalarö.
|
|
|
Pas na 10 mijl kunnen we echt zeilen maar dan neemt de wind ook lekker toe en racen we door het water. Met een grote knal gaat het stuurboord lij-oog van de genuaschoot doormidden. Het beslag begint echt sleets te worden. We zullen het van de winter allemaal moeten gaan vervangen vrees ik. Herbert weet een prima tijdelijke oplossing te verzinnen en verder gaat het weer! Bij Dalarö is het drijvende ponton bij Hotelsbryggen ongeschikt voor Zahree. Ook ligt het vol met speedbootjes dus varen we, na overleg met de havenmeester van de Marina Askfatshamnen aan de westzijde (kan ons ook niet herbergen) naar de andere kant en gaan daar voor anker. We liggen er prima maar hebben nu wel een probleempje. Morgen studeert Thijs, onze oudste af en dat willen we graag via Skype volgen. Hoe nu een felbegeerde wifi-verbinding tot stand brengen?
We gaan met de bijboot naar de kant en beklimmen een voor mij onwenselijke berg om Dalarö centrum te bezoeken. Het is een lief klein plaatsje met wat winkeltjes en leuke restaurantjes. De oostzijde hebben we wel vanaf het water gezien maar niet meer bezocht (dan moet je diezelfde berg ook weer naar beneden én weer omhoog helaas!). Daar is de ferry-opstapplaats en ook nog wat mooie huizen. Onze interesse is nu meer een goede wifi-plek te vinden. In café-restaurant Ankeret is er super wifi en koel bier dus dat is eventueel een goede kandidaat als blijkt dat de haven-wifi niet sterk genoeg is.
|
|
|
Terug in de Marina is er niemand online om de wifi verbinding via Skype uit te proberen. Aiaiai..nu weten we nog niet of we morgen nogmaals de berg moeten beklimmen naar het dorpje. Maar daar hebben we morgen voldoende tijd voor. Thijs moet pas om 12.00 uur ‘aan de bak’.
Op Zahree maakt kokkie van huisrestaurant Mama Mia een puike curry (oneerbiedig gezegd: prutje!) met zalm en bereiden we ons geestelijk voor op de eerste van ons gezin die nu écht bijna klaar is om aan de BV Nederland te gaan bijdragen! Dat is, nadat Thijs en Olesia in oktober eerst even een halfjaar gaan reizen in Zuid Amerika!
Maandag 17 augustus heb ik ‘s ochtends een kleine knoop in de maag! Zal Thijs zijn thesis over zijn ontwikkelde robotarm voor HCG die zo mooi kan rond af-frezen goed kunnen presenteren voor de commissie van de TU-Delft en het publiek? En wat is het balen dat we er nu niet zijn. Plus nog even de onzekerheid of we wel goed mee kunnen kijken via Skype. Als we met de bijboot in de Marina aankomen is er weer een andere alleraardigste havenmeester die zegt de de wifi prima is. Men kijkt regelmatig films dus de capaciteit MOET wel goed zijn. Ook biedt hij aan dat we in zijn kantoortje kunnen zitten. Al gauw hebben we via de 4G van dochter Doenja een prima verbinding. We kunnen onze oudste persoonlijk nog even succes wensen. Daar zijn we super-gelukkig mee! We zien en spreken ook nog even mijn ouders, middelste Rutger en schoondochter Elsemieke, schoondochter Olesia, schoonzus Carla, zus Katinka en Ron, en neef Jeroen en zijn vriendin Danika. Wat ziet Thijs er profi uit in zijn pak voor de commissie en het publiek.
|
|
|
|
|
Totaal op zijn gemak presenteert hij in een half uur de resultaten van zijn half jaar bij HCG. Ook met de vragen kan hij prima uit de voeten en dan begint het lange wachten (een uurtje) op het cijfer en de op- en aanmerkingen van de commissie. Thijs wordt dan nog even apart door de profs ‘doorgezaagd’. In de tussentijd snellen wij nog even de berg op- en af voor boodschappen en wat te lunchen en zitten op tijd weer paraat.
|
|
Ondertussen hebben we weer plaats gemaakt en zitten buiten waar de verbinding ook prima is. Maar we krijgen niet meer zo’n goede verbinding als voorheen. Jammer! Maar het cijfer komt via app ook prima door! Een 8! Geweldig! Vanaf nu is het INGENIEUR Matthijs Peter Jansen. Goed gedaan gozer, alsnog gefeliciteerd!
Wij nemen afscheid van de allerliefste havenmeester ooit Gerardo Espajo die op de valreep vertelt van zijn eigen business. Twee jaar geleden is hij op een feest bij een ruzie waar hij de vechtersbazen wilde sussen door iemand met een mes in buik, borst en hals gestoken en heeft daarbij bijna het leven gelaten. Slachtofferhulp is nog steeds slecht geregeld in Zweden. Er is meer aandacht voor de dader die overigens lang aan justitie kon ontsnappen omdat de politie het dossier liet liggen (zieke ambtenaar). Nu reist Gerardo, vader van 3 jonge kinderen, samen met andere slachtoffers van zinloos geweld, maar ok incestslachtoffers en ouders van vermoorde kinderen door heel Zweden door om hun kant van het verhaal te houden en te pleiten voor betere begeleiding van de slachtoffers van het toenemende geweld in Zweden. Ook is hij ook bezig een boek te schrijven.
We nemen hartelijk afscheid en gaan dan gauw op weg naar een ankerplaats vlak vóór open zee, Nattarö (met een o-tje boven de eerste a…), nog zo’n 20 mijl varen. We hebben de wind ruim achter en het waait soms 20 knopen dus laat in de middag liggen we, heerlijk beschut en nemen een ‘selfie’ waarop we proosten op onze oudste. We zijn niet te beroerd deze zonnige foto even naar de familie te appen. We weten ondertussen dat het in Nederland giet van de regen! Aaaaaah…zielig!!!
|
|
Echt tijd voor een hele andere curry met varkenshaas (jahaaaaa!) en dan vlot onder de wol want de volgende dag dient er om 5 uur opgestaan te worden voor de oversteek van 80 mijl naar Visby op Gotland.
Dinsdag 18 augustus zijn we vóór de wekker al naast ons warme bed en exact om 5 uur wordt het anker gelicht en gaan we met halve tot aan de wind met tot 18 knopen toenemende oostenwind met een steeds toenemende snelheid tot weer ruim 8 knopen richting Visby waar we omstreeks 4 uur vanmiddag hopen aan te komen. En ik….ik ben weer bij met het blog en een klein beetje zeeziek van met zeegang werken op de pc. Dus…ik MOET even plat…buiten in het zonnetje! Hahahahaaaa! Tot gauw!
Ondertussen zijn we inderdaad gisteren in Visby aangekomen en hebben we hier al een hele dag met een gehuurde auto rondgereden. Maar daarover in het volgende blog meer! Dit gedeelte gaat nu hoop ik, probleemloos on-line!
Tot gauw!
Wauw wat een geweldige tocht hebben jullie! Het is elke keer weer genieten van het verhaal en de mooie foto's! Geniet ervan, en een veilige reis! Dikke kus Charrel en Daisy
BeantwoordenVerwijderen