Dinsdag 18 augustus waren we dus heeeeel erg vroeg vertrokken…de zon die opkomt die hebben we nog NIET zo vaak gefotografeerd. In principe streven wij er namelijk naar om die zo WEINIG mogelijk te bekijken omdat een normaal mens dan hoort te SLAPEN! Maar voor deze keer dan maar:
|
|
Wat valt er verder over te zeggen. Lekkere wind, we gingen weer hartstikke hard. En zagen op de plotter ineens een HEEL raar icoontje HEEL hard over het scherm gaan. Een helikopter? Dit vliegend object blijkt ook AIS te hebben dus te zien op de plotter.
|
|
Alleen blijkt het even later geen helikopter maar een klein vliegtuigje te zijn. Die twee maal over Zahree vliegt. De tweede keer onaangenaam laag trouwens! Hij raakte nog net niet de mast.
|
|  …gaat ie…. |
Na 17 uur komen we in Visby op Gotland aan en we kunnen aan dek wel een glaasje gebruiken.
|
|
|
Na het eten strekken we flink de benen want Visby is tegen een helling gebouwd en de Middeleeuwse muur moet iets bijzonders zijn. Hij is erg lang en nog voor een flink deel intact. Visby is erg pittoresk. Met het late avondlicht ziet het er erg gezellig uit. Overal mensen die eten en drinken op de terrasjes alsof het nog niet bijna herfst is!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Boven de stad nemen we, samen met nog wat liefhebbers de tijd voor weer zo’n mooie zonsondergang. Dat verveelt nooit!
|
|
|
De meeste kerken in Visby zijn ruïnes die nog gewoon midden in de stad staan en soms gebruikt worden als openlucht-café of iets dergelijks. Deze kerk, de kathedraal, is nog wel ‘in bedrijf’ (niet bezocht overigens…).
|
|
We doen nog even een klimmetje en gaan dan door één van de stadspoorten naar de buitenzijde. Grappig. Direct aan de andere zijde is een groot shopping centrum en niet zo heel mooie nieuwbouw; een heel andere wereld.
|
|
De muur is op sommige plaatsen nog dik in orde maar op veel plaatsen afgebrokkeld of moet zwaar ondersteund worden.
|
|
|
We lopen door de Oosterpoort Visby centrum weer in en dalen af naar de haven. Beneden is het bijna donker. De herfst komt eraan en de dagen worden heel snel korter!
|
|
Woensdag 19 augustus huren we een puike Ford Mondeo en rijden naar de grotten bij Lummelunda. Daar aangekomen slaan we ons voor ons hoofd. Er staat een bordje dat het onder de grond zo’n 8 graden is en we hebben korte broek en dunne shirtjes aan. Omdraaien maar weer en de 12 km weer terug gereden naar de boot om dikkere kleding te halen. Een deel van deze grotten die kilometers diep de berg in gaan, was al eeuwen geleden bekend maar pas in de 50er jaren hebben drie puber-jongens in het diepste geheim meerdere ‘kamers’ ontsloten en kropen door een gaatje van 25 cm en ontweken vallend gesteente. Dit alles bij licht van lucifers en kaarsen en ook in het stikdonker omdat kaarsen uitgingen en lucifers nat werden. Doodeng! Waarom in het geheim? Tja…hun ouders zouden er wel niet mee ingestemd hebben als ze het zouden vertellen. Pas toen ze het goed in kaart hadden gebracht, kwamen ze met hun ontdekking naar buiten. Later is een kunstmatige toegang geboord waardoor wij naar binnen gaan. In de grot zijn bijzondere fossielen te zien waaruit men kon opmaken dat aardplaten van om en nabij de evenaar helemaal tot deze contreien opgeschoven moeten zijn. Dat is gewoon niet voor te stellen! Inderdaad was het steenkoud onder de grond en ik had het te doen met een aantal mensen in t-shirt…
|
|
|
|
|
|
Het water in de grotten staat nu veel lager dan vroeger. Toch kun je nog een heel eind met een bootje de grot in die in totaal zo’n 4 km de berg in gaat. Maar dat is voor de avontuurlijke en sportieve types. Je schijnt ook op je buik door het water en modder te moeten kruipen… Mij niet gezien…
|
|
We zijn blij als we weer boven de grond zijn. Wat is het dan ineens weer lekker warm zeg! We bekijken nog even één van de natuurlijke ingangen die al eeuwen bekend was. De ingang die de 3 jongens ontdekt hadden wordt nog af en toe gebruikt door nieuwe gidsen. Ze doen dat voor het geval er een toerist zo gek is om deze verboden weg toch te nemen en er een reddingsactie om touw gezet zou moeten worden. De 25 cm doorsnede van de krapste doorgang heeft men wat groter gemaakt overigens…zoveel heel dunne gidsen zijn er niet!
|
|
We gaan weer lekker in onze met airco uitgeruste Mondeo en rijden naar Lickershamn waar we bijzondere kalkformaties bezoeken. Hoe die nu zijn ontstaan? Geen idee…bordjes alleen in de Zweedse taal. Jammerrrrrr!
|
|
|
|
|
|
Dan begint onze maag wel heel erg te knorren. Het duurt even…maar dan hebben we wel HEEL erg lekker VIES eten gevonden!
|
|
We rijden weer naar Visby en doen met de auto heel luxe boodschappen. Ik koop ook een kekke outdoor broek. Mijn enige lekker zittende spijkerbroek is helemaal gaar en gaat er wel heel erg HIP uitzien met grote gaten erin!
|
|
Herbert brengt de huurauto terug. Dat was leuk, zo rondrijden op Gotland.
Donderdag 20 augustus is er op tijd reveil. Vuilnis van boord, elektronische kaartjes inleveren, Zahree nog een keer tegen de achtergrond van de stad fotograferen en…gaan!
|
|
We gaan vroeg weg omdat we voor de kust van Gotland richting het zuiden willen. Een grote strook is militair gebied waar je niet mag varen als er schietoefeningen zijn. We hebben geprobeerd op internet op te zoeken of die er zijn. Niets erover kunnen vinden dus we gokken het er maar op. Zo vroeg zullen ze toch nog niet paraat zijn? We zouden anders ook vele mijlen moeten omvaren. Onderweg is er mooi tijd voor een klusje.
|
|
Gelukkig niet onderschept en opgebracht….met weinig wind en af en toe wat vlagerige duwtjes, motorzeilen we tot Stora Karlsö. Dit kleine eilandje is ons aangeraden door een Fin die nu in Visby woont. We zouden daar prima kunnen ankeren.
|
|
|
Inderdaad liggen we vlot en we gaan met de bijboot naar de kant. Daar worden we opgewacht door een strenge bebrilde jongeman. We mogen daar niet ankeren…we liggen in de weg van de ferry die over een uurtje komt en er moet ergens een telefoonkabel liggen. Balen…staat niet aangegeven op de kaart van Navionics…maar we gaan het dan nog maar een keer overdoen en nu wat verder weg. Er staan weinig diepten aangegeven en Herbert is iets te optimistisch over de diepte na het rif. De diepte loopt zo snel terug dat hij niet snel genoeg meer kan wegsturen en we schuiven zo de uitloper van het rif op. Zand zo te voelen maar Zahree ligt helaas echt hoog en droog en onder het laagje zand ligt gewoon een keiharde kalkplaat. Ondanks gebruik van veel horsepower van onze onvolprezen DAF motor geeft Zahree niet toe (of de plaat niet…dat is maar hoe je het bekijkt) en zitten we muurvast. De bebrilde jongeman en een allerliefst meisje komen honderden meters van de kust aanroeien en hebben de ferry die snel komt, opgeroepen. Die gaat proberen een flinke golf te maken. Dat zou Zahree precies voldoende lift moeten geven… Helaas…net niet voldoende…. De boot haalt eerst de gasten van het eiland en probeert het nog een keer en vaart dichterbij en harder… Ook geen succes. Ondertussen hebben we de dikste lijn die we aan boord hebben al klaargelegd en keert de ferry terug. Herbert brengt met de bijboot de lijn naar onze redders en dan…trekken maar! Krakend en schurend glijdt Zahree binnen no time weer naar diep water. Gelukkig…we zijn los. We hoeven ons geen illusies te maken dat onder de kielbalk ook nog maar iets aan antifouling zit…maar ja…
|
|
|
|
|
|
We nemen de eigenaar-reder die aan boord was bij ons aan boord om mee terug te nemen naar Stora Karlsö en het roeibootje op sleeptouw. We gaan proberen aan de ferrysteiger te komen…Maar dat lukt ook niet. Een paar meter voor de steiger raken we alweer de zeebodem en daar hebben we wel even genoeg van! We danken de eigenaar-reder allerhartelijkst door deze stapt overstapt in het roeibootje en we krijgen de tip om te ankeren onder de vuurtoren. Daar proberen we een geschikte plek te vinden maar het is er te diep of te dicht bij de rotsen. Helaas Stora Karlsö…het leek zo’n leuk plan. Voor anker bij jou! We besluiten maar door te gaan naar het piepkleine eiland Christiansö (met Fredriksö eraan vast), zo’n 30 mijl voor het eiland Bornholm. De bestemming die we eigenlijk voor de dag erop in gedachten hadden. Dat is meer dan 100 mijl varen en betekent dus ook de hele nacht doorzeilen en de hele volgende dag. De stemming is even geheel beneden nul gezakt. Dat hadden we ons toch wel even HEEL anders voorgesteld!
Gelukkig is het lekker beginnen te waaien en waait het ook de hele nacht door uit een richting net achterlijker dan dwars. Precies de richting waar Zahree het heel goed mee kan vinden. We hebben allebei prima rustige wachten. De zonsondergang was deze keer voor de schipper en die heeft er nu zoveel gezien…. geen foto! De zonsopgang was voor mij…
|
|
Donderdag 20 augustus zeilen we de hele dag heerlijk. De vlagwissel is natuurlijk ook weer vastgelegd!
|
|
|
Tegen de avond komt eindelijk de haveningang van Christiansö in beeld. Aiaiaiai…het ligt er helemaal vol. We waren er vanuit gegaan dat naseizoen betekent dat wij alleen op het idee gekomen waren om hier heen te gaan. Er is sowieso niet veel plek. Met 5 boten is het er gewoon vol aan de kade. We varen om naar de andere kant van het bruggetje dat Christiansö en Frederiksö met elkaar verbindt. Je zou daar moeten kunnen ankeren. Daar is het voor ons toch een beetje te smal maar we gaan gewoon aan de steiger van de ferry liggen. Die komt toch pas weer morgen, tegen 11 uur. En dan zorgen we gewoon dat we weer weg zijn. We vinden dat we het DIK verdiend hebben om uit eten te gaan! Heerlijk smaakt het ons…en het wijntje en de biertjes ook!
|
|
Na het eten wandelen we vlak voor zonsondergang over het eiland. De camera ligt nog aan boord….DOM! Nu hebben we alle foto’s met onze mobiels genomen…toch wat minder natuurlijk. Er wonen nog zo’n 80 mensen. De meesten zijn van behoorlijk gevorderde leeftijd. ‘s Winters zal het er heel eenzaam zijn vrees ik…. Maar het is er echt prachtig. Kijk zelf!
|
|
|
| |
|
|
| Het was natuurlijk een bliksem-bezoek maar wat een bijzonder eiland! Het is nu een stukje Denemarken terwijl het geologisch en ook wel geografisch gezien meer bij Zweden lijkt te horen! Toch is het, met Bornholm, echt Denemarken. De vele kanonnen hebben niet kunnen verhinderen dat almaar nieuwe overheersers aan land stapten. Het eiland is zo vaak van ‘eigenaar’ veranderd! De inwoners moeten er gek van zijn geworden. Nadat het in WOII door de Duitsers bezet was, is het ‘bevrijdt’ door de Russen die er tot vele jaren na de oorlog zijn blijven ‘hangen’ voor het definitief ( toch?) bij Denemarken kwam. Rust heerst er nu! Alleen de vogels, vooral de jonge zeemeeuwen krijsen om broodkorsten bij de bootjesmensen….verder hoor je…NIETS! Heerlijk geslapen die nacht! |
Zaterdag 22 augustus maken we net vóór 10 uur los van de kade en tuigen buitengaats meteen op voor de ruim 30 mijl naar Rönne op het eiland Bornholm. De wind is naar het noordoosten gegaan en we gaan een groot stuk ‘plat voor de lap’ naar de westzijde van Bornholm. Het is net eventjes te rustig weer om Zahree op deze koers wat pit te geven. Pas als we naast Bornholm kunnen gijpen en steeds meer een zuidelijke koers kunnen varen en de wind achterlijker dan dwars binnen komt begint Zahree er weer zin in te krijgen. Zeker als we ook het topstagzeil erbij zetten. De wind neemt, zoals steeds de laatste tijd met oostenwind, naarmate de middag vordert verder toe en omdat hij over land komt is ie vlagerig. Wat zien we daar ineens in het water? Een rubberboot met een zwemmer ernaast. Die lui zijn aan een soort estafette bezig. Eén crawlt een tijdje en we zien ook mensen met handdoeken om hun beurt af te wachten! Prestatietocht? Actie voor iets!
|
|
We naderen Rönne vlot met een gangetje van zo’n 6 knopen en rond 17 uur zijn we dan in de haven en maken in de Noordelijke Haven aan de kade vast.
|
|
Prima tocht gehad en nu lekker in het zonnetje aan dek met water…hihihihi…grapje! Wijntje natuurlijk! ‘s Avonds gaan we nog even op de fiets het stadje in op zoek naar wifi en naar het benzinestation war Herbert ooit nog de prijspalen geserviced heeft. Die is zo gevonden! En we kunnen er morgen ook nog een auto huren. Bij de toeristeninfo hebben we een wifi signaal maar erg zwakjes…net genoeg om te appen… Rönne kan er mee door hoor….
|
|
|
Zondag 23 augustus huren we vóór 9 uur bij Europcar bij het benzinestation een Toyota Avensys en gaan richting het noorden. We bezoeken eerst een kerkje in Hasle, een kustplaatsje aan de westkust. Er worden daar voorbereidingen getroffen voor de dienst en een erg aardige koster (NOT) grauwt ons toe dat het gesloten is. Maar we mogen bij de gratie Gods (denk ik…het is per slotte zondag!) 2 minuten rondkijken. Ik neem een stiekeme foto met mijn mobiel. Durfde ik niet ook nog te vragen of dat mocht. Wist wel zo ongeveer het antwoord. Het is een prachtig kerkje. Jammer van de norse koster,,,
|
|
|
Verder vinden we Hasle wat verlopen aandoen. We gaan verder richting het noorden, naar Jons kapel. Volgens overlevering oreerde hier een priester Jon in een ondiepe grot voor een rots die vaag inderdaad als een kerk aandoet.
Het thema van dit blog is onder andere ‘klein leed’. Nou de trap naar beneden. Ik moet eigenlijk zeggen vooral de richting omhoog natuurlijk! Maar ook de klautertocht over de doodenge gladde stenen naar de kapel…overduidelijk een gevalletje ‘klein leed’…. Maar we did it! Mijn betere wederhelft vond er niks ‘leed’ aan natuurlijk! De jonge God!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dat van die prekende priester geloven we niet hoor! Of in ieder geval is er geen hond komen luisteren! Elke keer dat hele eind naar beneden! Hahahaaaa…En die trap was er toen zeker nog niet!
Nu hebben we dringend vocht nodig dus strijken we neer bij de kiosk waar ook een hele groep Polen van onze leeftijd en ouder met fiets is neergestreken. We waren ze ook al bij Jons Kapel tegen gekomen…zouden ze ook allemaal naar beneden geklommen zijn? Sowieso zijn ze stoer….Bornholm is best heuvelachtig…soms zijn de wegen zelfs steil. Vandaag doen ze toch eventjes 60 km….!
|
|
Hun hopman blaast op een fluitje en daar gaan ze! Wij hebben met een volgend gevalletje ‘klein leed’ te maken. De koffie is niet te zuipen en zo heet dat Herbert verschrikkelijk zijn tong brandt. Bah…gekookte koffie. Opgekookt waarschijnlijk…echt iets voor een man om zoiets te doen….zegt Herbert zelf! Ik dacht het…hij zei het!
Mijn thee had de goede man het zakje al in gehangen dus is veel te sterk… Zelfde verhaal…mannen he! Maar aan de koekjes erbij kon ie gelukkig niets verprutsen.
Daarna gaat het verder naar het noorden, naar de ruïne van het kasteel van Hammershus dat in 1255 door de bisschop van Lund is gebouwd om van daaruit de Deense koning te bestrijden. Het stond bekend als een onneembare vesting; alleen door uithongering konden de machthebbers van eerst Lübeck en daarna de Zweden de burcht innemen. Later verviel het kasteel steeds verder tot men vanaf de 19e eeuw maar zeker in de 20e eeuw met de restauratie begon. Aanvankelijk deed men daar meer verkeerd dan goed aan; nog niet bekend was dat het gebruik van beton ervoor zorgde dat de stenen kapotvroren in de winter en uit de muur vielen. Men is dus weer helemaal overnieuw begonnen en gebruikt nu een zelfde soort natuurspecie als men in vroegere eeuwen al gebruikte. De oude bouwmeesters waren zo gek nog niet…. Een foto impressie:
|
|
|
We hebben helaas net het rockfestival misgelopen dat het weekend aan de gang was, ongeveer aan de voet van het kasteel (NOT!!!). Overal lopen vooral heel jonge mensen met enorm duffe hoofden met tentjes en slaapzakken. Opvallend is dat ze allemaal met een grote vuilniszak lopen en zeer precies hun rommel opruimen. Daar kunnen Nederlandse jongeren op festivals nog wat van leren hoor!
|
|
En verder gaat het weer langs de kust. We zijn nu bij de oostkust van Bornholm aangekomen. Tijd om de inwendige mens te versterken! We lunchen in een restaurant aan de haven van Tejn. Typisch een gevalletje van ‘klein leed’…prijs-prestatie is zo beneden peil dat we niet meer van peil kunnen spreken. Jammerrrrrr…gauw vergeten maar weer, Kom je ooit op Bornholm; NIET aan de haven van Tejn eten in het restaurant met een zeeman-pop voor de deur!
Verder gaat het weer zuidwaarts naar de Heiligdomklippen, een prachtige rotskust met zeer steile kloven en klippen. Herbert vindt het NOT leuk dat ik op mijn buik een foto van de diepte maak…
|
|
|
Daarna bezoeken we het aantrekkelijke kustplaatsje Gudhjem.
|
| |
Als laatste rijden we door het binnenland naar de grootste en vrij ongeschonden vestingkerk van Österlars. Deze stamt uit de 12e eeuw en moest bevolking maar ook schatten waar de kruistochten mee gefinancierd werden beschermen tegen aanvallers. En dat waren er veel in die tijd. De drie verdiepingen tellende kerk heeft talloze schietgaten. Het centrum van de kerk op de 2e en 3e verdieping heeft een ronde ruimte en was af te sluiten en kon op zich ook weer verdedigd worden. Ook daar overal schietgaten om kapers op de kust een lesje te leren. De kerk wordt nog steeds gebruikt voor diensten en doopplechtigheden.
|
|
|
|
|
|
Daarna is het mooi geweest. De bewolking die gedurende de dag kwam opzetten is weer opgelost en ons zonnige achterdek en de koele witte wijn lokt! Eerst nog even fijn van de auto gebruik maken om boodschappen te doen en bij Zahree aan de kade af te leveren.
|
|
De Toyota mag weer naar de verhuurder en wij gaan in de relax-stand. Herbert kijkt erg uit naar de rumpsteak die hij vanavond van me krijgt. Ik word er helemaal zenuwachtig van zeg….de schip wil zo het ‘kleine leed’ van de desastreuze lunch achter zich laten.
En dat is gelukt hoor! Rumpsteuk met een hoedje van grotpaddenstoeltjes,appel en lekkere jus….aardappeltjes en geroosterde aubergine! (Ik doe het mooier voorkomen dan het was hoor! Hahahahaaaa!).
En ik ben weer bij met het blog yeaaaaah! En nu naar bed! Morgen om half 6 (neeeee!) op om naar het uiterste westpuntje van Zweden om door het Falsterbo-kanaal te gaan waardoor de afstand naar Malmö en daarna Kopenhagen een stuk korter wordt!
Als het goed is hebben we nog één dag oostelijke wind! Het mooie weer is even verleden tijd lijkt het…. we gaan het zien! Zweden…here we come…AGAIN!
Ondertussen zijn we al in Malmö…maar daar zat Falsterbokanalen tussen en dat stukje blog moet ik nog maken. We hebben inderdaad REGEN gehad…hoe DURVEN ze boven! Maar vandaag 25 augustus was het toch weer een lekkere dag geworden.
Maar….de zomer is voorbij…hier beginnen ook overal de blaadjes te verkleuren en van de bomen te dwarrelen. Het dek is ‘s ochtends steeds kleddernat. Allemaal tekenen dat we weer richting koning WINTER gaan…nog maar even niet aan denken hoor!.
Tot gauw…en een mailtje hoe het nu met jullie gaat? Heel graag!
Liefs vanuit Malmö.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten