Woensdag 5 augustus voeren we vanaf Hangö naar Pensar. Aanvankelijk nog met een zacht briesje zodat breien, lezen en deksletten nog alleszins mogelijk was. Later in de middag en meer op open zee vond Aeolis het nodig om zijn poepertje steeds wijder open te zetten. Gelukkig hadden we de wind zo’n beetje mee en gingen we daardoor als de brandweer…maar vlakbij de hoogste vuurtoren Bengtskär, van de Noordelijke Baltische Zee (ruim 50 m. hoog) was de zee een onaangename klotsbak. Je kunt met een boot de vuurtoren bezoeken. Het ding is in de tijd van de Russen in één zomertje opgetrokken. Geheel uit rotsen die het eilandje zelf leverde…daar moet stevig doorgewerkt zijn! In die tijd zei men nog niet ‘nee’ tegen de Rus als ie zei dat je lekkere lange dagen diende te maken, denk ik…. We zien door de verrekijker inderdaad wat piepkleine mensjes lopen. In de verte komt er al een motorscheepje aan om de mensen weer op te pikken, denken we… Tenminste…dat hopen we maar voor ze…want het is behoorlijk midden op zee en even naar de kant zwemmen of een lift vragen is er niet bij!
|
|
Na de vuurtoren kunnen we gijpen en oploeven en wordt de koers wat aangenamer om te varen en zitten we meteen meer achter de rotsen en eilandjes…het water is vlakker…de wind neemt wat af…het leven aan boord van Zahree wordt weer zoals die hoort te zijn! No stress! We vinden (denken we) een mooie ankerplaats bij het eiland Vanö. In een smal watertje tussen twee mini-eilandjes. De wind is nog stevig maar deert ons niet. We liggen achter een heuveltje en de bomen erop geven veel luwte. Kan Zahree hier wel voldoende draaien en lopen we niet aan de grond als de wind draait. Welnee joh! De wind draait pas de dag erop…dan zijn we al weg. Te bed horen we de regen gezellig op het dek kletteren. Wie doet ons wat? Wij liggen lekker. Boinggggg! Krasjjjjjj…aiaiaiai, rotsgrond ook nog…snel eruit. Midden in de nacht, stikkedonker. De schip haalt de ketting wat metertjes in en we drijven weer vrij…Hahaaaa… regen…maar we kunnen weer naar binnen. Onder de wol maar weer… Boingg…shit…weer contact met moeder Aarde! De wind draait verder richting zuid en Zahree past niet goed overdwars in het watertje. Nog maar wat ketting in. Helaas, nu zegt het Rocna anker dat de bemanning dan maar zelf Zahree moet gaan vasthouden en we zitten even echt vast. Motor aan en op de kaart ietsje achteruit in het watertje waar het wat breder is en overnieuw ankeren. Wel in de stromende regen natuurlijk! Gelukkig houdt ons onvolprezen Rocna-anker weer. Gerard en ik mogen onze respectievelijke slaapkamers in. De schip houdt ankerwacht en gaat met dekbed in het dekhuis de diepte SCHERP in de gaten te houden. Nog geen 10 minuten en ik hoor de wacht van dienst wel HEEL RUSTIG ademhalen. In de volksmond heet dit ook wel snurken…hihihihi…mooie ankerwacht zeg! Maar het waait nauwelijks meer en we blijven netjes op de plek. De volgende morgen ziet het er weer allervriendelijkst uit. Wat een prachtig vaargebied is dit toch! En het is grappig om je te realiseren dat je eigenlijk in een archipelletje ligt…midden op zee!
 De prachtige archipel van Vanö… |
|
|
|
Wat te krap geankerd dus midden in de nacht eruit om opnieuw te ankeren…volgende keer toch maar een wat grotere draaicirkel voor Zahree in acht nemen! |
Donderdag 6 augustus.
Van Vanö varen we met een zacht zuidwesten windje naar het eilandje Pensar waar een mini-jachthaventje is. We gaan er voor anker want de steigers zijn te klein voor ons.Dede bijboot gaat te water en we roeien naar een rotspartij waar we aan land denken te kunnen gaan. Wandelen jongens! Even bewegen!
|
|
Mispoes…net over het rotsje geklommen blijkt dit een eilandje te zijn en tenzij we willen baden komen we hier niet aan land. Dus kiezen we weer het ruime sop en leggen aan bij een steiger. We hopen maar dat de eigenaar van het huis ons dat niet kwalijk neemt!
We lopen eerst even de trap op naar een monument. De betekenis kunnen we niet duiden…ongetwijfeld voor de gevallenen van één van de vele oorlogen. Maar hiervandaan kunnen we Zahree ook weer mooi voor anker zien liggen.
|
|
|
|
|
Daarna kijken we even bij het haventje en het restaurant. Inderdaad te krap voor ons. De eigenaar heeft diverse panden die blijkbaar ook gehuurd kunnen worden. Op het kantoor treffen we mede-zeilers maar niet de ‘havenmeester’. Geeft niet…we gaan wandelen en hoeven hier niet te douchen of zo.
We wandelen naar de andere kant van het eiland. Dat gaat ietsje berg op en weer af en de weg waarlangs we lopen vind ik wat saai. Het is warm ook! Omdraaien maar weer…we lopen nog een stukje natuurpad en komen met een leuke omweg weer bij de bijboot uit.
|
|
We hebben een rustige en prachtige avond en dito nacht. Geen onzachte aanvaringen met rotsen dit keer! Gerard is er de volgende dag weer vroeg uit om te gaan hollen op de kant. Hij spreekt een kwade havenmeester die vindt dat alles hier privé is en wil voor de ankerplek graag 28 euro hebben. We moeten het maar komen brengen. We hebben met de bijboot aangelegd…(niet eens bij zijn huis trouwens)…dus! En waarom hebben we ons niet gemeld? Doen we dit altijd zo? Ja…zegt Gerard en daar werden we altijd door de mensen ZEER vriendelijk ontvangen! Jammer dat dit op Pensar niet zo is! Als Gerard zegt dat we op kantoor waren en er toen geen havenmeester niet was, noemt de bozerd Gerard een leugenaar en is Gerard klaar met hem… Aju paraplu met je kwaaie kop en vreet hem maar op! Kom je geld maar halen dan! Doet ie niet natuurlijk!
Vrijdag 7 augustus.
We vertrekken wat later in de ochtend; verder op weg naar Turku. Gerard is de stuur vandaag en sneu voor hem…maar net als hij zegt dat ie het allemaal opperbest onder controle heeft toucheren we onzacht een onderwaterrots in water dat volgens de elektronische kaart diep genoeg moet zijn en geen ingetekende rotspartijen op die plek heeft. Niet zo nauwkeurig dus…de aangegeven diepten hier! Toch maar een beetje voorzichtig benaderen…al die prachtige ankerplekken, in het vervolg en volgens dezelfde weg weer terug bij vertrek de volgende dag!
|
|
Met de zeilen wijd en ‘in vlinder’ gaan we met een gangetje van 3 tot 5 mijl naar een nieuwe ‘beeld’ van een ankerplaats. Onderweg zien we een groep van wel 6 zeehonden. We zien wel af en toe een enkele zeehond maar echt niet vaak. Is het water hier niet visrijk genoeg voor ze? Zijn ze naar koudere streken vertrokken en komen ze van de winter terug? We weten het niet.
Vlakbij de jachthaven Satava kruipen we voorzichtig in water van ruim 4 meter en liggen al vlot als een huis. We motoren met de bijboot door een klein armpje naar de jachthaven. We hopen op een winkeltje of café of zo…een ijsje misschien? Helaas…dan moeten we 20 minuutjes met de bus naar Turku. Dat is het ons niet waard. We wandelen in de stikhitte langs de weg tot we een afslag vinden met een bospad omhoog, een grote rots op. Daar hebben we een prachtig uitzicht over de bomen richting het water. Herbert en Gerard komen wat mij betreft te dicht aan de rand van een rots waar ze volgens mij zo af zouden kunnen rollen de diepte in. Zo grappig…waar ze anders hoogtevrees hebben op een toren met een stevig hek omheen…vinden ze dit geheel niet eng of gevaarlijk. Terwijl ik liever wat verder weg blijf. Je mocht eens struikelen of duizelig worden en vallen…volgens mij zou je blijven rollen en meters de diepte in storten. Volgens Gerard zou je hoogstens wat breken en ergens wel aan een boom blijven hangen…. Ik klim om de rots heen om te kijken hoe diep je dan zou vallen. Brrrr…. ik maak een foto waarop het erger lijkt dan het is hoor! Hahahahaa!
|
|
|
Honger en dorst nopen ons tot het afbreken van de wandeling en we zitten al snel weer in de bijboot. Wat is het heerlijk op het water!
|
|
|
Zaterdag 8 augustus.
We vertrekken een beetje bijtijds want het is ons gisteren niet gelukt contact te krijgen met de eigenaar van de steiger die grotere boten langszij kan hebben in Turku. Uiteindelijk komt dat dik in orde en liggen we prima aan de noordzijde van de rivier. Met stroom maar zonder wifi helaas! De pont zet iedere 5 minuten wandelaars, eventueel met fiets, naar de overzijde. Wij gaan met de benenwagen de stad in.
|
|
|
Er is veel grappig straatmeubilair in Turku.
|
|
|
|
|
|
Het is gezellig druk in Turku. Mooie houten huizen en oude prachtige panden wisselen af met kraak-nog-smaak flats. Er zijn veel boten op de rivier waarop je wat kunt drinken en eten. Er vaart ook een restaurant boot die jou kan oppikken en afzetten waar je maar wilt. Bij de toeristeninformatie komen we te weten hoe en waar Gerard morgen met de bus naar Helsinki kan en aan een koele bier en met lekkere nacho chips in Sloppy Joe wordt met wifi ingecheckt en online tickets besteld.
|
|
|
|
|
|
We speuren naar een geschikt restaurant om ons afscheid te ‘vieren’ vanavond maar we vinden die niet zo snel. Gelukkig heeft de eigenaar van de kade waar we later op Zahree afrekenen een goede tip en komen we ‘s avonds bij Smör terecht waar we heerlijk eten. Presentje van Gerard aan ons! Lief hoor! Speechen doet Gerard al van tevoren want stel dat het een emotionele toespraak zou worden…staat mijn persoontje natuurlijk met de camera in de aanslag om die ene traan te fotograferen en dat zou dan op het blog terecht komen. No f…way! Flauw hoor! Onderweg komen we een groep jongeren tegen met een tafel op een skatebord die met moeite in evenwicht gehouden wordt. Met natuurlijk genoeg drank erop om de zaterdagavond mee door te komen. Ik krijg ook een borrel. Wel een HEEL VIES shotje! De jongen in het gele t-shirt is jarig en ze zijn op weg naar het open-lucht concert van een oude Finse rockband die speelt vanavond! Recht tegenover Zahree trouwens….
|
|
Het eten was erg lekker dus ga je naar Turku! Bij Smör moet je zijn! De rekening blijkt onbegrijpelijk laag. Logisch…de lieve serveersters zijn de 40 eurietjes voor de wijn vergeten. We zijn natuurlijk goudeerlijk en melden het. Daarna wandelen we terug en sluiten nog even aan bij het rockconcert. Niet om aan te horen (mijn mening). Maar de sfeer zit er helemaal in en er wordt meegezongen en gedanst.
|
|
|
|
|
|
We houden het snel voor gezien en gehoord en wandelen nog even verder aan de zuidzijde van de rivier naar de museumhaven.
|
|
|
Er liggen wat marinevaartuigen en een oud passagiersschip dat nu dienst doet als hostel. Geen verkeerde plek om te logeren trouwens!
|
|
We wandelen terug naar de boot en nadat de door Gerard meegebrachte whisky tot de bodem geleegd is kunnen de heren ook te bed. De rockers hebben het gelukkig voor gezien gehouden…
Zondag 9 augustus.
De wekker gaat bijtijds want Gerard gaat vertrekken van Zahree. Na het ontbijt en een allerlaatste omhelzing gaan de heren op de fiets richting de bus. Dag Gerard…het was erg gezellig en we gaan je sowieso missen want je bent al een echt volwaardig bemanningslid geworden!
|
|
|
| |
Er staat heel weinig wind en wat er staat waait voornamelijk tegen. We kunnen met het grootzeil bij een half knoopje meer doen maar ook dat is op een gegeven moment over en de laatste mijlen brommen we door naar een heerlijk rustige ankerplaats bij een klein eiland in de buurt van het grotere eiland Alakylä. Het is zo warm dat het water aanlokkelijk genoeg LIJKT om een duik te nemen. Eerst even kijken…18 graden…..mmm….KOUD! Herbert is een HELD! Hij duikt er zo in. Hij is er zo snel weer uit dat ik hem nog net op de zwemtrap kan onderscheppen met de camera.
|
|
Ik neem er eens even ruim te tijd voor. Met andere woorden. Hang enorm lang aan het trappetje te trutten. Maar dan ZWEM ik! KOUUUUUUUUD!!!! Het water is zelfs te koud om je warm te zwemmen dus al gauw klim ik ook weer op de boot.
|
|
|
Nu kunnen we wel eindelijk eens onze buitendouche gebruiken. Da water is ook fris maar voelt als lauw water vergeleken het buitenwater.
|
|
De ‘wandeling’ die we voor de avond in gedachten hadden blijkt als een hike uit te pakken. Klimmen en klauteren naar de andere kant levert ons een uitzicht op de aanlegplaats van de gele ferry die we al de hele tijd in de verte zagen voorbij schuiven. Er blijkt daar ook een camping met ongetwijfeld een smakelijke Magnum voor ons in de aanbieding. Helaas…het is onbereikbaar voor ons!
|
|
We klimmen en klauteren weer naar ‘onze’ kant en genieten weer van het uitzicht op onze mooie Zahree in het zachte avondlicht.
|
|
|
|
|
Dinsdag 11 augustus gaan we weer een stukje verder richting Åland.(boven de A moet een klein cirkeltje…maar ja…die kan ik niet vinden op mijn pc…) De gribfiles geven voor de komende dagen een beeld van weinig wind uit zuidelijke richtingen en op donderdag een goede wind uit noordoostelijke richting. Die wind willen we zeker pakken om naar Stockholm te zeilen. Aanvankelijk is de wind nog teveel tegen om te zeilen maar als we later iets westelijker kunnen varen en op wat meer open zee zijn kunnen we alle lappen erop zetten en lopen we met behulp van het topstagzeil toch nog ruim 4 knoopjes. We gaan zelfs veel ‘plastic’ voorbij. Maar om nu te zeggen dat we hiervan kapsones krijgen…..? De donkere lucht die we in de verte zien liggen voorspelt al de tijdelijke (hopen we…) inzinking van het weer en tegen 5 uur krijgen we wat regen. Omdat het lekker waait en we alle mijltjes die we onder zeil kunnen afleggen mooi meegenomen zijn, gaan we wat verder dan we van plan waren. Dat hoeven we morgen dan niet te doen op de motor want dan staat er nauwelijks wind en de richting gaat meer naar het westen. De grote passagiersschepen die richting Turku varen schuiven hier op korte afstand langs.
|
|
We denken dat Katinka en Ron op weg naar Zweden hier ook langs zijn gevaren met de ferry. Ook zij genoten van het uitzicht op al die kleine en iets grotere eilanden die eruit zien of Onze Lieve Heer ze met gulle hand in het water van de Oostzee in de rondte heeft gestrooid.
Bij het eiland Ulversö ratelt de ketting van het poolanker andermaal om Zahree voor een volgende rustige nacht op de plaats te houden. Wat regen dat gezellig op het dak pinkelt deert ons niet. Ik heb voor vanavond een tafel vol tapas gemaakt (geen foto’s..JAMMER!) en de avondwandeling denken we er maar bij…. Later die avond is het regengebied voorbij en is een prachtig rood gekleurde hemel ons deel.
|
|
Woensdag 12 augustus zijn we om 9 uur al op pad. Het is bewolkt maar toch nog lekker weer en gelukkig droog! Het eerste stuk moeten we tegen de wind op de motor. Ik denk een goede daad te doen en begin de stofzuiger eens even lekker door Zahree te halen. Ik ben net lekker op dreef en ineens…niks meer! Wel begint zowel in het dekhuis als buiten de plotter te piepen. O jee…ineens geen 220 V meer! Hoe moet dat nu met het bier in de ijskast? Is toch het eerste waar je zorgen over krijgt! Herbert heeft het vermoeden dat één van de zekering automaten het begeven heeft waardoor de inverter niet doet wat ie moet doen. Eerst gaan we de laatste 15 mijl lekker zeilen en dan zien we in Mariehamn wel verder. De wind waait uit veel zuidelijker richting dan voorspeld en daar zijn we maar wat blij mee. We hadden er helemaal op gerekend een flink deel van de route van vandaag te moeten motoren. Vlakbij Mariehamn op wordt het nog even spannend omdat twee grote passagiersschepen ons oplopen vlakbij de terminals waar ze behendig keren en we Zahree maar even naar de verkeerde kant van het vaarwater sturen om ze de ruimte te geven. We vinden een prima plek aan een ponton waarna Herbert de kapotte zekering automaat vervangt en alles weer functioneert. Zou dit ook de boosdoener zijn die 2 nespresso apparaten en 2 opladers molde?
We moeten van de jeugdige assistent-havenmeester de boot verleggen naar een vaste kade. Grrrrr…we hadden Zahree net met een heleboel touwtjes vastgeknoopt…alles weer los en de hele handel weer overdoen!
Daarna gaan we Mariehamn in. Het is weer heerlijk weer geworden. Even rondkijken en wat boodschappen doen en dan aan een koele bier aan de haven! Mariehamn is een prima stadje om inkopen te doen en heeft veel leuke winkeltjes en restaurantjes. Maar toch doet alles een beetje kil en sfeerloos aan. We lopen naar de andere kant om nog even naar de jachthaven aan de oostzijde te kijken. Deze is veel minder geschikt voor ons dus we hebben goed gekozen met de westkant. Vanaf de westkant ben je ook weer zo op zee om door te kunnen varen naar Zweden. We zien tot onze stomme verbazing dat er een Nederlands Consulaat is. Wat moet dat nu op Åland? Åland heeft een aparte status binnen Finland. Het lijkt wat dat betreft een beetje op Helgoland waar je ook taxfree kunt inkopen.
|
|
|
De kerk uit 1927 is wel erg mooi.
|
|
|
|
|
|
|
| Het bijzondere orgel heeft een flink aantal blaaspijpen die naar voren uitgebouwd zijn…dit heb ik nog nooit gezien! Bijzonder! |
We doen nog wat boodschappen en lopen terug naar de haven. Dit beeld Voor Volk en Vaderland vond ik ook wel mooi.
|
|
|
De Pommern aan de haven had belangrijk bezoek want er was veel politie op de been en cameramensen liepen af en aan. Maar wie? Dat zouden we dan morgen in de Ålandse krant moeten lezen…maar we lezen geen Zweeds (meer dan 80% van de mensen op Åland is van Zweedse oorsprong. Het heeft trouwens een eigen vlag die een mooie mix is tussen de Finse en de Zweedse vlag.
|
|
|
Daarna strijken we neer op een terras aan het water en krijgen een rolberoerte van de prijs van een drankje hier ( wijn en bier samen ruim 17 euro!). We houden het er bij één en openen daarna snel het terras op Zahree.
We hebben eindelijk weer eens goede wifi en skypen en appen met het thuisfront. Heerlijk om alle koppies van onze kinderen weer eens te zien! En nu ga ik dit blog onderdeel ook maar eens in de ether sturen! Morgen gaan we vroeg op pad om de ruim 60 mijl naar Stockholm te zeilen. Dan zijn we in Zweden en is Finland ‘historie’! We hebben enorm genoten hier!
Tot gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten