Zondag 28 juli kwamen we in Tallinn aan. We konden mooi voor de wal in de voormalige Olympische haven Pirita waar in 1980 de zeilwedstrijden gehouden werden. De haven doet wat verwaarloosd aan maar je ligt er prima. Herbert reserveert direct de ligplaats voor meer dan een week omdat ik dinsdag naar Schiphol zal vliegen en pas zaterdag de 4e juli weer terugkom. Het uitzicht op Tallinn vanaf de haven is leuk.
|
|
De grote passagiersboten snellen af en aan naar Tallinn. Ze komen bijna zonder uitzondering uit Helsinki of één van de andere Finse steden aan de kust. Helsinki is maar zo’n 40 mijl weg dus prima te doen voor de Finnen. Zelfs een dagtocht heeft men ervoor over om grote hoeveelheden goedkope drank met steekkarretjes op de boot mee te nemen. Er vaart ook een disco-passagiersschip tussen Helsinki en Amsterdam. Naar verluidt gaat men daar de hele nacht tekeer op de dansvloer met de nodige hoeveelheid drank..geheel niet van boord in Tallinn; de boot keert direct weer om en de volgende dag ben je weer terug in Helsinki. Dat heet dan stappen!
Maandag 29 juni zijn we met de fietsjes naar de oude stad van Tallinn gegaan. Je fietst dan op een prachtig fietspad bijna 5 km langs de baai. Het was prachtig weer en drommen Finnen rolden met koffers en steekwagens van de ferry's. Wij manoeuvreerden daar behendig tussendoor. Bij de oude stad gingen we te voet verder want deze heeft alleen maar de door ons zo gehate keitjes. Tallinn is een prachtige oude stad. Je hebt het gevoel in een museum te lopen..iets te veel toeristisch naar onze smaak. Maar bekijk de foto’s en oordeel zelf!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Achter in de middag strijken we met voeten die niet meer willen in de tuin van een restaurant waar we ‘s avonds prima hebben gegeten.
|
|
Daarna rest ons nog terug fietsen naar Pirita en afgeknoedeld in bed storten.
Dinsdag 30 juni, nu precies een week geleden vloog ik zonder Herbert vroeg in de avond naar Nederland na nog een bezoek aan een Japanse tuin waar we onaangenaam verrast werden door een enorme plensbui.
|
|
En het kleine huisje en grote buitenhuis van Tsaar Peter de Grote. Relatieve eenvoud met een ieniemienie eetkamertje naast een protserig groot buitenverblijf waar de beroemde Tsaar die in Nederland het ambacht van de scheepsbouw afkeek, helemaal niet graag verbleef. Voor het werkelijk af was stierf hij. Zijn vrouw Catharina kwam er maar af en toe. Nu is het een kunstmuseum met schilderijen in oude meesters-stijl. Mwah… Fotograferen mocht er niet maar stiekem deed ik de hal.
|
|
|
|
|
|
Daarna liepen we door het nieuwe centrum waar kraak nog smaak aan is en togen we vrij vroeg naar het vliegveld en lunchten daar. Een meisjeskoor met één enkele jongenssopraan zong prachtig in de vertrekhal nadat ze terug waren gekomen van, ongetwijfeld, een korenconcours of een tour in het buitenland.
|
|
We zaten daar zo genoeglijk met zijn tweetjes dat ik me net op tijd realiseerde dat het tijd werd om naar de gate te gaan. Maar er was nog wel even tijd om een flesje Estse Balsam te kopen voor de kids en kort neer te ploffen in de KLM-Estonian Airways blauwe zitzakken en een hippe selfie te maken.
|
|
|
Daarna gingen we netjes op tijd boarden en was ik met ietsje vertraging ineens op Schiphol waar Thijs en Doenja me af kwamen halen. We mochten heerlijk aanschuiven bij zus Marianne voor haar overheerlijke lasagna-schotel. Wat was het zo fijn om ze weer te zien en te knuffelen. Dubbel hoor; terug komen voor een crematie van een vriendin maar wel super om weer even familie en vrienden om je heen te hebben! Woensdag ga ik lunchen op mijn oude werk. Leuk om mijn ex-collega’s weer even te zien. En ‘s avonds komen mijn ouders, de buurmannen Klaas en Just en zus Katinka gezellig borrelen in de tropisch warme tuin.
|
|
Op donderdag 2 juli ga ik met mijn allerliefste vriendinnetje Ans naar de crematie van Lidy. Wat een verdriet bij haar broer en zussen en vooral haar twee zoons Tim en Bas. Toch fijn om bij het afscheid geweest te zijn. Daarna rijden Ans en ik van Breda terug naar Amsterdam en kunnen we tot bedtijd lekker bijkletsen.
Vrijdag 3 juli is het een bloedhete dag en ga ik op de koffie bij vriend Frank die OPA GAAT WORDEN. Dochter Tessa is net 8 weken zwanger! ‘s Middags, en dat allemaal op de fiets in die hitte, nog even naar Louis en Margot en ‘s avonds nemen we eten en drinken mee en gaan Thijs, Olesia, Doenja en ik naar de Nieuwe Meer. Olesia en ik zijn stoer en zwemmen in het nog best wel frisse water!
|
|
|
|
|
|
Dan is het zaterdag en gaat de wekker vroeg om keurig op tijd met Estonian Airways terug naar Tallinn te vliegen. Om even na 12 uur ben ik weer op Zahree waar Herbert veel klussen heeft gedaan. Hij heeft een gedeelte van de anti-slip opnieuw geschilderd. Het is prachtig geworden. We fietsen ;s middags naar de botanische tuin. Prachtig hoor die planten, bomen en bloemen.
|
|
|
Ook prachtig zijn de twee bruidjes die volgens Herbert goed moeten bedenken dat dit een topdag voor hen is en dat het vanaf dit moment ‘één grote duikvlucht naar beneden is ‘. Nou ja, zeg!!!!
|
|
|
Daarna fietsen we naar de boot. ‘s Avonds komen zoon Rutger en schoondochter Elsemieke. Super leuk en gezellig om ze bij ons te hebben.
|
|
|
De volgende dag is het zondag 5 juli en doen we eerst boodschappen en varen dan uit met eerst een net bezeilde koers en later met ruime wind naar het eilandje Prangli waar we voor anker gaan. We wandelen niet geheel relaxt door aanval op alle blote delen door verschrikkelijk agressieve muggen naar keskus (is ‘centrum’) waar de winkel helaas alleen ochtendopening heeft en het ijsje dus door onze neus geboord wordt.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Na een rustige nacht, goed beschut achter het eiland varen we maandag 6 juli met een steeds verder toenemende oostenwind. Zelfs met dubbel gereefd grootzeil en gereefde genua liepen we gemiddeld 8 knopen. Lange tijd zagen we ruim 9 knopen op de snelheidsmeter. Een kick hoor. Onder zeer schuine omstandigheden gaat de Letse gastenvlag neer en de Finse omhoog.
|
|
De 47 mijl naar Helsinki was in een paar uur onder ons door gegaan. Helsinki ligt tussen ontelbare eilanden in een prachtige totaal beschutte natuurlijke baai.
|
|
|
|
|
|
Natuurlijk zijn we er weer heen gevaren zonder vooraf een plaats in een haven te reserveren. Er zijn zoveel havens…zal toch geen probleem zijn? Toch wel…onze lengte maar vooral ons gewicht doet veel havenmeesters in zijn achteruit schieten. We mogen niet aan hun drijvende pontons… De City Marina heeft wel de volgende dag plek. Uiteindelijk gaan we voor het eilandje Korkeosaari. Daar liggen we, na eerst een mislukte ankermanoeuvre, prinsheerlijk. Rutger en Elsemieke gaan met de bijboot wat beweging zoeken op het eilandje. Daar blijkt de dierentuin van Helsinki de zijn en ze hebben zich dus wederrechtelijk toegang verschaft! Van het eiland af kan natuurlijk niet want dan zouden ze daarna ineens toegang moeten betalen hihihihii! Ze fotograferen wel deze lieverdjes…
|
|
|
|
|
|
Na het eten gaan we met de bijboot naar de stad. Onder dreigende wolkenpartijen die gelukkig hun water nog tot de nacht vasthouden slenteren we wat door de stad.
|
|
|
We lopen even langs de City Marina en informeren naar onze ligplaats voor de volgende dag. Er ligt een enorm motorjacht uit Amsterdam voor de wal en die zou morgen vertrekken. Daar kunnen wij dan voor de wal. Even slikken wat betreft het liggeld; 85 eurietjes. Wél met sauna en alles erin en zelfs croissantjes en koffie voor twee personen. En die andere twee (Rutger en Elsemieke hihihi!) dan?
Met de bijboot op de terugweg is het nog een hele kunst om droog over te komen. Rutger weet handig de golfjes te ontlopen.
Dinsdag 7 juli betrekt de lucht vrij snel maar eigenlijk houden we het de hele dag praktisch droog (zeker omdat we paraplu’s mee hadden!). We kunnen zo aanschuiven bij een concert van een sopraan en pianist die liederen van Sibelius prachtig vertolken. Daarna doorkruisen we grote delen van Helsinki. We bezoeken ook de nespresso-winkel en kunnen de voorraad cups flink aanvullen. Het rantsoen aan kopjes koffie voor de schip kan weer opgeheven worden! Helsinki is een prachtige, ruim opgezette stad met veel imposante gebouwen. Alles is schoon en ‘organised’….misschien iets te organised naar mijn smaak….
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Daarna gaat het om het Töönlahti-meer naar de hippe wijk waar we verdiend kunnen uitrusten en lekker lunchen.
|
|
|
Dan moeten we weer op de vermoeide voeten voor het laatste stuk. We zijn niet weg van de architectuur in deze wijk maar er zijn wel leuke winkeltjes waaronder een wolwinkel waar ik overigens de wol veel te duur vind.
|
|
|
|
|
|
Een enorm zeilschip de Seacloud II is de haven binnengelopen.
|
|
We halen de Nespresso-cups en gaan dan, na boodschappen gedaan te hebben, terug naar Zahree. We hebben de haven afgebeld want we houden het liggeld lekker in de zak en blijven voor anker. Jammer…geen sauna en wifi…
Elsemieke MOET even wat bewegen en doet gym aan dek.
|
|
|
Rutger en Elsemieke koken ‘s avonds een heerlijke maaltijd met overheerlijke hamburgers met blauwe kaas en aardbeien en slagroom toe…mmmmmmmmm!
Woensdag 8 juli verlaten we de ankerplek voor Helsinki en moeten omzichtig manoeuvrerend tussen eilandjes en als door een reuzenhand in het water gekeilde enorme kiezels, net boven of net onder het wateroppervlak, zee kiezen. Ook de enorme ferry moet nog ruimte gegeven worden…maar het lukt! We zeilen tussen ondiepten en eilandjes naar een prachtige ankerplek bij Pirttisaari in de Lerviken-baai. Echt bewoond is het eiland niet maar zeiljachtjes en motorbootjes komen er en je kunt je er laten afzetten door een veer en er in de vrije natuur kamperen. Kris-kras over het eiland lopen prachtige wandelpaden en je hebt mooie uitkijkjes over de andere baaien en over zee. De muggen zin ook hier weer blij met wat vers bloed op het eiland…in beweging blijven dus!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Donderdag 9 juli varen we met heerlijk weer naar Porvoo, een prachtig plaatsje op zo’n 20 mijl varen. Het was een zonnige dag; heerlijk zeilweer.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ankeren mislukt tot tweemaal toe met het normale poolanker. Blijkbaar is het slappe blubber. Dus wordt het Rocna-anker uitgezet. Het graaft zich direct prima in en we liggen als een huis. Wat een fijn idee dat we twee ankers hebben; geschikt voor verschillende typen grond.
Porvoo is nog zo’n 4 km lopen..of met de bus. Compromis; we lopen heen en gaan met de bus terug.
|
|
|
Porvoo is een mooi stadje. We wandelen er wat rond langs de ‘highlights’, vakkundig rondgeleid door Elsemieke.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Terug is even crisis want bus 1 komt niet op de tijd die we hadden doorgekregen van de mejuffrouw van de toeristeninfo….gaat ie dan überhaupt nog wel komen? Elsemieke rent als een hinde terug naar de mejuffrouw en komt terug met een nieuwe tijd maar uh…dan komt ineens bus 1 aanrijden op een hele andere tijd…nou jaaaa! Maar opgelucht (vooral ik…want ik wilde BESLIST NIET weer lopen) wippen we erin en staan alweer snel staan we aan de haven en nemen een borrel op de goede reis-afloop!
Vrijdag 10 juli…grote koffie- en oplaadcrisis! Met het starten van de generator, maar dat blijkt pas veel later, gaan de opladers van Rutger en Elsemieke kapot en…nog erger, tijdens het ontbijtje geeft met een vreemde plof, het Nespresso-apparaat de geest… Aaaaaaah geen Nespresso-koffie meer! In eerste instantie kan Herbert niet de oorzaak vinden. Ergens piek-spanning; zover komt hij nog maar waardoor? Dat blijkt pas twee dagen later…als Nespresso-apparaat 2 ook de pijp aan Maarten geeft! Uit elkaar halen van dit apparaat is een hele tour voor onze jonge (Rutger) en wat oudere (Herbert) onderzoekertjes. Dat lukt niet zonder het geheel uiteindelijk vakkundig en definitief gesloopt te hebben…maar gesloopt was ie toch al…
|
|
Na een vlotte Google-actie gaan Elsemieke en Herbert op de fietsjes een nieuw Nespresso-apparaat halen. Groot gejuich als ze inderdaad een iets simpeler exemplaar weten te scoren. Nog geen 100 eurietjes. Hoe lang gaat deze mee? (Net een dag…blijkt een dag later!).
Na het ontbijt vertrekken we voor alweer een top-zeildag. Slim routeplannen maakt dat we het grootste deel toch zeilend kunnen afleggen. Zeg maar; een soort kruisen tussen alle ondiepe gedeelten. We gaan voor anker op een droomplek bij het eiland Pellinki. Na het eten gaan we gevieren met de bijboot naar het dorpje Söderby waar we een levensgrote Magnum hopen te scoren. Het tochtje naar de aanlegplaats is leuk, de wandeling mooi (Elsemieke spot nog een ree!), maar Söderby blijkt maar piepklein en het winkeltje heeft helaas geen avondopening. Men geniet daar nog een gewone werkdag met christelijke werktijden! Hebben zij even gelijk!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De aanlegplaats van de bijboten. Men gaat hiervandaan naar de zomerhuisjes.
In het geheel niet (hooguit een klein beetje) uit het veld geslagen varen we langs een alternatieve route. We voeren gelukkig maar zachtjes…maar we ontmoeten een rots die niet uit de weg gaat. Dan maar even roeien… De avond is prachtig en windstil dus geschikt voor een spectaculaire foto!
|
|
Zaterdag 11 juli wil het de hele dag niet echt zomeren. Het oogt wat somber maar het is toch lekker zeilweer. Een onregelmatige steeds wat aantrekkende en dan weer afnemende wind houdt ons bij de les. Ook nu zorgt slim routeplannen van Herbert dat we bijna alles kunnen zeilen. Een klein speedbootje komt van volle zee naar ons toe gestoven in pittige wind. Aan boord in ieder geval één kloeke Nederlander die ons complimenteert met ons mooie schip en met brullende motor (eentje maar) speert hij weer weg, naar het vaste land. Geen punt zeker; als midden op dit niet al best hobbelige water de motor uitvalt?
|
|
De baai naar Loiivisa wordt motorzeilend bedwongen en tegen 5 uur plonst het anker erin, achter een klein eilandje Siksala. We eten een niet verkeerd smakende pasta met de laatste verswaren en motoren met het bijbootje gevieren naar Loviisa. Zou ook ‘hübsch’ moeten zijn maar mwah…. weinig verheffend is mijn mening.
|
|
|
|
|
|
| De onvermijdelijke kerk. |
|
De winkels zijn al dicht maar kennen gelukkig een zondagopening na 12.00 uur. Bij de haven spreken we de aardige havenmeester annex toerist-informateur die vertelt dat we rustig hadden kunnen doorvaren naar zijn haven. Er is onlangs gebaggerd naar 2.50 m. diepgang. We liggen echter prima dus Elsemieke trakteert op die felbegeerde magnums en we spreken de open wifi uitgebreid aan en tuffen uiteindelijk weer terug naar de boot.
Zondag 12 juli. Wederom Nespresso-crisis. Gelukkig geen opladers gesneuveld deze keer. Maar Herbert meet nu wel af en toe de verantwoordelijke piek-stroom en misschien heeft hij de oorzaak toch gevonden. Maar dat is me nét te technisch…belangrijker is de tweede gesneefde Nespresso-machine. Dat wordt weer op de ouderwetse manier koffie zetten. Tenzij mijn geniale techneuten het slappe moederskindje van Nespresso weet op te kalefateren! In ieder geval weten de heren nu hoe de machine, zonder hem echt te slopen, uit elkaar moet!
|
|
In ieder geval wordt de inverter, een ingenieus maar voor mij mysterieus apparaat, wat anders afgesteld zodat, hoopt mijn geliefde ingenieur, nieuwe elektronische rampen verder worden voorkomen.
Rutger en Elsemieke gaan nogmaals naar Loviisa om alvast in te checken voor volgende week zaterdag…dat schijnt te kunnen als je vliegt met bijvoorbeeld Ryanair en boodschappen te doen bij de plaatselijke Lidl.
|
|
|
En raad eens….! De Nespresso doet het weer en hier staat een heel tevreden Herbert voor me met een lekker geurig kopje koffie. Zover Loviisa…
Daarna gaan we weer een eindje verder richting Kotka waar Elsemieke en Rutger dinsdag van boord zullen gaan en wij richting Sint Petersburg gaan. Alleen nog even wachten op een geschikt windje!
Tegen het eind van de middag komen we bij het eiland Svartholmen aan na een dag met wat weinig wind, veel wind (achter een bui aan) en tegen de wind (dus brommen).
Wat is het geweldig varen langs deze prachtige Finse kust. Steeds heb je doorkijkjes tussen eilanden en vaar je met gepaste eerbied langs grote rotspartijen die , lijkt het wel, door een reuzenhand wat losjes in de Oostzee zijn gestrooid
 Nog even aan de borrel voor Rutger en Elsemieke aan het koken gaan. |
De ankerplek is er weer één van ongekende pracht. Wat een weelderige natuur rondom ons. We borrelen nog in een lekker zonnetje aan denk.
Na het eten wordt een wandeling een hike waar ik maar matig plezier aan beleef. We kunnen geen weg vinden waar we aan land gaan dus keren maar weer om. We tuffen met het bootje naar een strandje bij wat huizen en lopen nu langs de weg. Alles groeit en bloeit als een dolle. Ook paddenstoelen doen het hier goed…dus regelmatig regenval lijkt me zo!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Wederom worden we bestookt door muggen als vliegdekschepen.Als we omkeren..geen dorpje in de wijde omgeving…komt een auto met een aardig stel met een aller schattigst jochie op de achterbank, langs rijden. Ze maken zich zorgen dat we ergens naar zoeken en het hier niet zullen vinden…er is namelijk helemaal niks in de buurt. Ze nodigen ons uit op de koffie. We hebben bij de (schoon)ouders van Joachim en Beniita met hun kinder Matthias en Mathilde een supergezellige avond met koffie, wijn en lekkers.
|
|
|
|
|
Pas na 12 uur ‘s nachts varen we met de bijboot terug naar Zahree. Met de afspraak dat ze morgen even op de koffie komen.
Maandag 13 juli ontbijten we wat later en zijn maar wat opgelucht dat de Nespresso machine heel blijft! Hmmmm…lekker nespresso - cappuccinno!
Elsemieke en Rutger doen nog een dappere poging om een vis te vangen in de baai. Helaas!
|
|
|
Joachim komt met beide kinderen aan boord. Ze vinden Zahree mooi!
|
|
|
|
|
We zeilen met een onverwachte en niet voorspelde westelijke wind die past later naar het noorden draait voor de wind en met bakstagwind naar Kotka. Al op flinke afstand voert minstens een fabriek vieze weeïge houtlucht met iets chemisch en verrots erin, naar ons toe. Gatver! we hebben gereserveerd in de nieuwe haven die ten noorden van Kotka ligt dus blijven gevrijwaard van die stand als we daar aanleggen. De haven is vrij nieuw en kan onze maat boot wel hebben. De andere Marina aan de zuidkant van Kotka accepteert boten tot 14 m. De beheerder moet met de auto komen. Er liggen een paar enorme grote strijkijzers en nog wat schepen maar het is er een verlaten boei. De douches bij de sauna zijn perfect. En er is water, elektra en goede wifi inclusief… dus ons hoor je niet klagen.
We gaan in de buurt van de andere haven uit eten maar het is er ronduit duur en ook niet al te best….geef ons Rutgers’ curry maar! De sfeer en inrichting doen aan de Chinees denken. Een aquarium in het midden, de meest afschuwelijke muzak a la candle-light… We kunnen het wel waarderen. Maar het toetje doen we niet…Elsemieke trakteert nog maar eens op een flinke Magnum uit de supermarkt.
|
|
|
Dinsdag 14 juli ontbijten we voor de laatste keer samen. De kinderen pakken hun spullen en we gaan samen naar het busstation. De bus arriveert mooi op tijd en ze hebben een gezellige buschauffeur. Hij gaat zijn best doen zijn kostbare lading veilig naar Helsinki te krijgen; toch zo’n 2 uur rijden. Ik hoop dat ie wakker kan blijven wat hij ziet er enorm slaperig en vermoeid uit! Dan knuffelen we Elsemieke en Rutger nog één maal en gaan ze naar Helsinki, vandaar naar Talinn en ook nog naar een Nationaal park in de buurt van Pärnu. Wij gaan naar de grote en goed gesorteerde supermarkt om nog wat in te slaan voor de overtocht naar Rusland.
|
|
|
Eerst varen we vanmiddag naar het eiland Haapasaari dat ongeveer 15 mijl van Kotka ligt en een stukje op weg naar Sint Petersburg. Daar kun je ook de douane-formaliteiten afwikkelen.
Of we vannacht, morgen of donderdag vertrekken voor de 80 mijl naar Krohnstad weten we nog niet. Als we er daar in mogen van de Russische bordercontrol is het nog ruim 40 mijl varen naar Sint Petersburg. Immer recht door want de vaargeul verlaten voor meer dan 1 mijl is verboden!
Dit weer uitgebreide blogbericht gaat nu on line, hoop ik! De volgende komt als alles voorspoedig gaat, uit Sint Petersburg vandaan! Dan zijn we op het verste punt van ons half jaar naar de Oostzee.
Tot gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten