Donderdag 23 juli zijn we precies een week in Sint Petersburg en dat beginnen we te voelen. Niet alleen in de voeten en de rug van het vele lopen maar ook onze bovenkamer kan nauwelijks meer van al dat moois en indrukwekkends opnemen. Ook het voortrazende verkeer en de daarbij horende uitlaatgassen beginnen hun tol te eisen. Allebei spreken we uit dat het ook echt wel tijd wordt dat we weer richting de mooie natuur en rustige baaitjes van Finland gaan. Nu is het natuurlijk nog even wachten op een goed moment wat betreft weer en wind. De heersende westenwinden heersen wel heel erg deze zomer…maar vanaf zaterdag avond laat lijkt er eventjes een wind van zuidoostelijke kant te gaan waaien. We plannen om zaterdag rond 11 uur te vertrekken, eerst diesel te tanken hier aan de overkant voor maar een kwart van de prijs die we gewend zijn. Dat wordt dan waarschijnlijk op de motor naar Kronhstadt en maar afwachten wanneer de wind ons gaat helpen met de goede kant op te gaan.
Maar eerste hebben we nog wat dagen Sint Petersburg voor ons. Het weer is erg wisselend. Mooie periodes wisselen af met regen. Veel wind met zachte briesjes.
‘s Ochtends zijn we nog maar net op en klopt Vladimir op de boot. Die is er ook weer vroeg bij! Hij heeft gisteren de hele dag de boten van de ARC geassisteerd om in te klaren. Het waren er in totaal 19 en er deden zich best enige problemen voor. Een enkel schip met teveel drank. En andere schepen waar medicijnen op waren waar geen doktersverklaring voor overlegd kon worden. Bij een stevige pijnstiller als Tramadol krijg je dan al problemen. Ook een hoestmiddel met codeïne schijnt niet te kunnen. De Russische overheid ziet dat als een opwekkend middel…terwijl je dat in Nederland toch gewoon bij de drogist kunt krijgen. Tja…. Anderzijds kon ik hier gewoon Ventolyn voor mijn astma kopen terwijl je daar in Nederland een recept voor moet halen bij je huisarts…. Maar uiteindelijk waren alle schepen met hun bemanningen binnen…maar wij hebben het toch een stukje eenvoudiger gehad. Nu maar hopen dat we op de terugweg ook geen problemen krijgen! We geven Vladimir de beloofde stroopwafels die Tanya voor ons heeft meegenomen uit Nederland. Weer een blij gezicht! Dat gaat hij weer gauw. De ARC slokt al zijn tijd op! We beloven nog te laten weten wanneer we precies weggaan…dan laat hij het de douane vast weten.
We fietsen naar Petrovsky eiland waar diesel getankt kan worden en Herbert informeert naar prijzen en beschikbaarheid. We zijn welkom om zo’n 300 liter in te nemen op zaterdag. Graag contant afrekenen! Goed dat we dat weten want dan moeten we nog twee keer roebels uit de automaat halen.
|
|
Daarna kijken we even bij de River Yacht Club om naar de gepavoiseerde schepen (met vlaggetjes getooid) van de ARC te kijken. We zien dat ze her en der over de haven verspreid liggen. Mwah…ook minder gezellig!
Daarna fietsen we naar de Spar om alvast inkopen voor de komende dagen te doen.
Even lunchen en hup…daar gat het weer te voet naar de metro. We gaan naar de Church of the Saviour on the spilt Blood, de kerk die gebouwd is ter nagedachtenis aan Alexander de II die daar vermoord is. We komen langs het Russisch Museum dat echt enorm is. Daar heb je met een dag niet genoeg aan om te bezichtigen. Wij bewonderen daarom alleen de buitenkant.
|
|
|
|
|
|
Er wordt heel veel op straat verkocht, muziek gemaakt, je kunt op de foto met tietallen tsaar Peters en Catharina’s, aapjes worden ongevraagd op de schouders geplaatst, suikerspinnen, pinda’s, ijs en natuurlijk de shirts, sjaals en paraplu’s met Sint Petersburg motieven erop…
|
|
Het musiceren is vaak op opvallend hoog niveau. Ik heb het idee dat het professionele muzikanten zijn die maar moeizaam aan het werk komen of er niet genoeg mee verdienen om rond te komen. We doneren dus regelmatig wat…
Wij zwichten verder alleen regelmatig voor het ijs! Dan zijn we bij deze prachtige kerk.
|
|
Binnen is het zo druk dat je eigenlijk nergens een behoorlijke foto kunt maken. De keitjes waar Alexander de II ‘s bloed letterlijk vloeide hebben een speciale plaats gekregen.
|
|
De kerk is prachtig. Een heel bijzondere kleur blauw overheerst.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dan zijn we de drukte ontsnapt en ademen weer de frisse lucht in. Sommige details aan de torens vinden we niet erg passen bij de kerk. Zijn ze van heel recente datum?
|
|
Dan zijn de Summergardens aan de buurt nadat we krachten hebben opgedaan met een ijsje op een bankje en al heel snel met nog een tafeltje met koffie en thee. Au….voeten willen niet meer…maar we MOETEN door! Heel wat net in het huwelijksbootje gestapte paartjes laten zich fotograferen in het park. Dat trouwen in Sint Petersburg…het lijkt wel een besmettelijk iets!
|
|
|
|
|
|
En dat waren ze nog niet eens allemaal!
De Summer Gardens zijn vrij strak..Renaissance denk ik? Veel marmeren beelden, vijvers, dierenverblijven (zonder dieren tegenwoordig) en natuurlijk de onvermijdelijke fonteinen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Na het park wandelen we een heel eind langs de Neva, op weg naar de ‘rode’ metrolijn 1. Die hebben we nodig om naar Tanya te gaan die ons om 6 uur verwacht. Ze komt ons van de metro halen en we zijn uitgenodigd om bij haar te eten.
|
|
Het is best weer een heel eind naar Leninskiy Prospekt waar we op de metro willen. Donkere luchten achtervolgen ons maar houden nét hun water vast tot we bij het station zijn.
|
|
Hé…daar hebben we Lenin weer bij een fontein. Wat bedoelt hij toch met die gebiedende hand?
|
|
Wat bedoel je toch met dat gebaar, Lenin?Gewapend met Zwitserse chocola en een fles wijn ontmoeten we Tanya zo’n 10 minuutjes van haar woontoren bij Akademicheskaya. Ze heeft een gezellig appartement waar ze nog niet zo lang woont. De tafel is al gedekt met allerlei lekkers. Ovenschotel (naam kwijt….), diverse salades (Olivier en Winter salade…haaa die weten we nog!), stokbrood met dikke boter en kaviaar natuurlijk en lekkere Russische champagne make het helemaal af.
|
Tanya in haar keuken en met mij aan de champagne. |
|
Herbert schept eens even lekker op en beneden de tafel met toetjes. Mmmmm en zó gezellig! Dank je wel, lieve Tanya!!!!! Wat ongelofelijk lief van Tanya dat ze zich zo heeft ingespannen om het ons helemaal naar het zin te maken. Daarna nog de beroemde cake (ook naam vergeten…) die jaloerse appjes ontlokt aan Olesia, onze schoondochter, als we de foto’s lekker gemeen, naar Amsterdam sturen… Maar dan kan er ook echt HELEMAAL niks meer bij. We rollen zo ongeveer naar de metro om weer naar ‘ons’ eiland Kristovsky te gaan. Zitten we net in de metro…appje…we zijn het zo lief door Tanya gegeven restje kaviaar vergeten. Aaaaaaaaahhhhh jammerrrrrr! Het is erg lekker! Niks aan te doen…
Vrijdag 24 juli willen we het rustig aan doen en alleen een stukje fietsen naar Elagin eiland en misschien een bezoekje aan het kasteel daar…maar laten we ook zo vallen. Het is zonnig maar de wind komt al snel weer opzetten. Lekker in de rug hebben we hem voorlopig. In het park komen we onze buurman Nicolai weer tegen. Hij vertelt dat de Russische Navy zal oefenen voor de Parade van de 26ste. Dat willen we wel eens zien en we fietsen een heel eind, helemaal langs uitlopers van de Neva en de Neva zelf naar de overkant van de Admiraliteit waar inderdaad 3 oorlogsbodems voor anker liggen. Varen doen ze helaas niet.
|
|
|
Na een, mweeeeeehhh, tegenvallende lunch, fietsen we snel naar Zahree, in de hoop nog aan dek in de zon te kunnen zitten. Veel te veel wind helaas! Herbert doet even een uurtje de luiken dicht en ik schrijf dit blog. Ik wil het graag op het internet zetten vóór we morgen afvaren. Eventjes de mb’s er doorheen jagen natuurlijk! Daar hebben we na morgen niets meer aan! Het waait op dit moment nog steeds 30 knopen en dat is in de haven. Mag gaan liggen, hoor, die wind….en draaien!!!! ‘s Avonds gaan we nog even bij de grote schoener langs en laat Konstantin de schopper ons het schip zien. Er moet nog best wel het één en ander gebeuren voor men gasten kan ontvangen maar die gaan er dan ook een lekkere tijd op hebben! De eigenaar en de bemanning plannen ook volgend jaar naar de Cariben te gaan dus wie weet….. Het schip is een kopie van het Duitse schip de Seeteufel van Graf von Luckner die er, overigens onder nazi vlag want alleen dan kon hij het schip rond de wereld meenemen, vele reizen mee maakte. Na de oorlog werd het schip geconfisqueerd door het Russische Rode Leger en als opleidingsschip gebruikt. We zien veel foto’s van de toenmalige Seeteufel. Het was erg luxueus voor die tijd. En Graf von Luckner was een moderne,pragmatische man die niets liever deed dan reizen.
|
|
Zaterdag 25 juli…de dag dat we Sint Petersburg gaan verlaten. We hebben geen haast want de wind gaat pas vanavond naar zuidelijke richtingen. Eerst even tanken en daarna afscheid nemen van Nicolai met koffie, Russische snoepjes en Nederlandse stroopwafels.
Gelukkig hebben we al getankt want net als we bij Nicolai aan een lekkere bak zitten zien we een enorm motorjacht dat bij de tankboot afmeert. Die lust wel wat….en daarna had er misschien wel niets meer voor ons overgeschoten.
|
|
Het plan was om met de witte schoener op te varen maar na twaalf uur zien we er nog geen bewegingen die wijzen op vertrek en we gaan dus maar…
Dag Sint Petersburg…we hopen je nog een keer terug te zien. We hebben er een fantastische tijd gehad. Maar het is ook lekker om weer het ruime sop te kunnen kiezen!
|
|
We bellen Vladimir dat we vertrekken maar dat we wel van plan zijn om een stuk te zeilen. Dat wordt dan kruizen maar dat geeft niet…we hebben alle tijd. Als we er bijna zijn gaan we hem bellen en waarschuwt hij nogmaals customs. We zeilen een paar uur lekker en vlakbij Krohnstad gaat de motor aan en gaan we richting het clearance dok. Ik ga de laatste mogelijkheid gebruiken om de Russische sim-kaart van nut te laten zijn en gooi dit nog gauw even op het net!
Later meer! Eerst naar Finland! Tot gauw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten