Yarmouth en The Old Batteries.

Vrijdag 26 juli: We kunnen vandaag rustig aan doen. We zullen het eiland Wight verder verkennen en niet gaan zeilen. Er staat nauwelijks wind en om het tij mee te hebben hadden we weer vroeg uit de veren gemoeten. Morgen maar weer eens een haventje verder. Het is wederom lekker weer met een zonnetje. Wel kun je al aan de bewolking zien dat er ander weer aan komt! 

Na het ontbijt gaan Thijs en Herbert met de fietsjes naar The Old Batteries waar vandaan in de oorlog de Duitsers uit hun schoenen geschoten dienden te worden als ze zouden proberen The Solent op te varen. Ik maak nog gebruik van het busticket van gisteren dat tot twee uur in de middag geldig is. Een goede verdeling vind ik, want vanuit de bus heb ik meteen door dat het maar wat heuvelig is die richting uit. Mijn mobiel geeft geen sjoege dus ik ontvang geen sms-en van de jongens. Nu maar hopen dat ik ze straks zie daar op het puntje. En ja hoor…ik ben er een kwartiertje op mijn gemakkie aan het rondkijken en daar komen ze aangestampt met gekromde ruggen zwoegend op de pedalen! Yeah…mijn kerelkes! 

Zwoegen op de pedalen.

Gered!

Het was inderdaad niet overal te doen met de drie vernellinkjes en ze moesten af en toe lopen. Niks voor mijn teer gestel dus! We bekijken de batteries uitgebreid, weten nu alles van de kanonnen en hun bediening, kruit droog en veilig houden. Doelen in het vizier nemen. Het is interessant en het uitzicht op het water en de krijtrotsen die de ene kant van de Needles vormen zijn prachtig. 

We schieten ze uit hun shoes!

The Needles.

Uitkijktoren,

In het vizier zien te krijgen.

De ondergrondse gang naar de enorme schijnwerper.

Thijs op de wenteltrap.

De schipper is ons even uit het oog verloren.

Blij dat ik een vak heb geleerd.

Knoppies?

The war is over.

De kruitkamer.

Mooie woorden over Wight door Auden.

‘Look, stranger, on this island now
The leaping light for your delight discovers.
Stand stable here
And silent be,
That through the channels of the ear
May wander like a river
The swaying sound of the sea.’

From On this island by W. H. Auden

Rocket launch site.

Zwaar geheim tijdens de Koude Oorlog.

Daarna stap ik zonder al te veel spijt weer op de bus en zwaai mijn heroes uit die eerst even een ijsje nodig hebben om moed te verzamelen voor de terugweg. 

Even een ijsje en dan weer op de fiets, moeders zit lekker in de bus.

Ik ben zo weer in Yarmouth en hap een vet croissantje spek-kaas weg terwijl ik op de sportieve gasten wacht. De terugweg was iets makkelijker schijnt…meer bergafwaarts. 

Nu willen we brood met gebakken ei!

Dan gaan we weer naar Zahree. De heren hebben veel eieren en brood nodig om te recupereren!
In de middag doen we lekker niks en niet veel. Ik slaap een beetje bij en in het vooruit, net zoals je dat wilt zien. Herbert leest in The (happy) Boatowner (die al wel al z'n spullen op orde heeft, inclusief een handheld dieptemeter) en Thijs is druk met serietjes kijken. De studie ligt even stil, denken we…maar dat mag…hij heeft ook vakantie!

Thijs wil niet op de foto.

Met borreltijd zitten we in het late zonnetje op het voordek met een glas en een chips. Roger en Penny, twee Engelsen van de andere kant van de Solent die hier liggen met hun Moody bewonderen Zahree. We nodigen ze uit op ons schip en ze hebben zoveel te vertellen over zoveel jaren zeilen dat ze al achter de rug hebben. Ze zijn in de 70, last van de knieën (niet zo’n beetje ook!) maar zijn nog altijd erg graag met de boot op pad. Roger is zo ongeveer uitgeput want hij heeft de hele dag met zijn kleinzoon van 3 overal en nergens in de haven gelopen en geroeid. Het is super gezellig om dit oudere stel aan boord te mogen ontvangen en ik hoop dat wij nog net zo enthousiast zijn over het leven aan boord als zij, als we eenmaal hun leeftijd hebben. Ze vertellen ook nog een sappig verhaal over het vissersschip dat achter ons ligt. De eigenaar wilde Yarmouth zo ongeveer overnemen. Smeet met geld en had een enorme kapsones. De politie hield hem in de gaten wat dat kon niet met alleen visjes vangen. Het bleek dat hij het schip ook gebruikte voor drugstransport en uiteindelijk had men hem te pakken. Nu zit ie een lange gevangenisstraf uit en blaast de familie iets minder hoog van de toren. Dat is echte Solent-gossip! Penny zei dat we het perfecte schip hebben voor de gossip want in ons dekhuis kunnen we heel Yarmouth goed in de gaten houden. 

Roger en Penny en de Yarmouth gossip.

Nu is de kip en de boontjes met matige aardappelpuree (pakje) binnen en heb ik afwas-vrij. Zo nog even naar de kant om te extra lig-dag af te rekenen en te douchen. Morgen haalt een aan te wijzen vrijwilliger vers brood, melk en flessenwater en dan gaan we de Solent op. Het is nu een prachtige avond en maar moeilijk voor te stellen dat we morgen regen krijgen. Misschien gaat het niet door? 
We douchen en nu is het bedtijd. Morgen weer vroeg op. Hé,,,heb ik die niet eerder gehoord?
Tot gauw!

Vroeg op en andere getijde-(on)gemakken.

Dinsdag 23 juli: Veel te snel is het tijd om eruit te gaan. Bah…walgelijk vroeg! Onze buren moeten er ook vroeg uit maar gaan vast aan de steiger liggen voor diesel en zullen over een paar uur als eerste aan de beurt zijn. Ze zijn lief en niet boos dat we zo vroeg weg wilden!

Het mooie schip van de Zwitserse Michael

De Engelsen in alle vroegte richting de dieselpomp.

Vlot vertrekken we. Er is natuurlijk nauwelijks wind dus op de motor totdat het een klein beetje gaat waaien. Lang varen we motor-zeilend. Even proberen we het zonder de Pk’s maar dat gaat te langzaam. Ook de makrelen willen niet bijten. De stroom werkt wel erg goed mee..we gaan regelmatig met een zacht brommende motor 8 knopen over de grond. Dat schiet ook op zo! Net na 12 uur zijn we al in de baai van Bray Harbour en mogen we van de havenmeester een boei oppikken. We zien nog net de Juno vertrekken. Wat een leuk toeval....,maar wat jammer dat we nu nog niet met ze hebben kunnen borrelen!

De Juno op weg naar Engeland! Weer geen borrel!

We maken ’s middags een fikse wandeling naar Fort Albert. Boven trekken de Witte Wieven het eiland op. Er ontstaat een spooky sfeertje. 

Nog in het zonnetje, maar de mist komt al aanrollen.

Raar sfeertje met die mist.

 

De mist is koud maar het eiland is heel warm. Dus zijn de boten in de haven nauwelijks meer te zien maar op het eiland zelf is het zonnig. We ploegen door het hoge gras en stekelige bramenstruiken naar de gewone weg en lopen naar het hoogste punt van Alderney en door naar st. Anne. Daar mogen we aan het wijn en bier van onszelf. 

Diefstal van MIJN wijn.

Dan weer naar beneden naar de haven, nog even boodschappen doen en motoren we met de dinghy naar de nog onzichtbare in de mist liggende Zahree. 

Waar ligt Zahree?

Daar hangen/lezen/serie-kijken we wat. Vroeg in de avond dinghyen we terug, douchen en brengen een bezoek aan de Yacht-club. Ze hebben wifi maar wat zwakjes. Daarna om 20.00 uur naar The First and Last. De mist is nu opgetrokken. Gelukkig maar want ik had me erg veel voorgesteld van het plekkie aan het raam dat ik gereserveerd heb. We eten weer abnormaal lekker en veel. Vooral de toetjes zijn de nekslag voor de heren. 

Met Thijs in de First and Last

Hiermee gaat het ook wel eens mis!

Dan terug naar de boot en we rollen te dik voor woorden het bed in. Morgen hoeven we niet vroeg op.

Woensdag 24 juli: Lekker uitgeslapen en rustig ontbijtje. Zo had ik me vakantie voorgesteld: Er staat een zacht windje. Herbert plant de overtocht nog eens. We gaan half 12 weg van de mooring en zullen het gaan proberen op alleen de Parasailor op de boom. We kunnen het zeer rustig aandoen want we moeten pas morgenochtend om een uur of 7 bij The Needles aankomen. Dit is het water dat achter het eiland Wight loopt. Het is een deel van de Solent waar het zeer hard kan stromen. We moeten hier dus stroom mee hebben. De wind blijft, als het goed is, de hele dag en nacht rustig waaien uit het zuid-zuidwesten. We zullen zien. Ik moet stoppen want wordt aan dek verwacht!
De tocht verloopt wat betreft zeilvoering, stroming en stroomrichting en vooral de wind zeer wisselvallig. We hebben zo ongeveer alles geprobeerd aan zeil te zetten maar veel gang kregen we er niet in. 

Het water is bijna olieachtig.

Alleen met de stroom mee wilde het nog wel wat voorstellen. Toen we achteruit bleken te gaan moest echt de motor er een beetje bij. Vissen leverde ook al niets op! Geen vispaté vanavond...helaas! Rustig rolden we de avond in. Zuchtje wind van één kant en zijwaarts aankomende golven vanaf de andere kant. Matig comfortabel dus. Na het eten kwam er weer wat wind opzetten en hebben we een groot deel van de nacht kunnen zeilen. Tegen de ochtend waren we met stroom tegen bij de Needles. Zeker een uur lagen we bij de uiterton. Dan weer eens een beetje oplopend dan weer teruglopend door de tegenstroom die daar uit dat smalle vaarwater komt zetten. 

De Needles willen maar niet dichterbij komen.

Eindelijk de Needles binnen kunnen.

De schipper is heel moe!

Om een uur of 9 waren we bij Yarmouth en vroeg de havenmeester ons tijdelijk aan een mooring te gaan liggen. Er was nog geen plek voor ons. Het gaat er zo keurig en vriendelijk aan toe, in die Engelse havens. Met een bootje komen ze langs, overleggen allervriendelijkst over wat je wilt en wat ze kunnen bieden.

Daarna zijn we alle drie nog even een tukkie gaan doen en daarna mochten we de jachthaven in aan een pontoon waar we wel met de dinghy naar de wal moeten. Geen enkel punt; dat hebben we al vaker gedaan. De ligplaatsgelden zijn er dan ook de helft. Daarna het allerschattigst dorpje verkend. 

Een mooie Engelse pub.

Typisch Engels straatje met al die bloemen.

Roddelen? Dat doen wij toch nooit?

De schipper vindt me lief (geloof ik).

Van Thijs mag ik niet op mijn mobiel. Aan de lunch.

Bovenin de dubbeldekker. Eng!!!!!!!!!!

 En daarna met de bus naar Cowes. Nog maar net in dé winkelstraat en wie zitten daar op het terras van een pub? De drie mannen van de Juno! Nu gaan we zeker onze borrel houden! En dat is wat we gedaan hebben...en niets anders! Er zijn levendige gesprekken over hard varen (zij) en comfortabel varen (wij), toiletten (wij) en emmers (zij) en in no time ergens naar toe varen (zij) en er een eeuwigheid over doen (wij!). Tot ons afgrijzen vertellen ze dat ze aan het begin van hun vakantie op weg naar Cherbourg te lang zonder wind kwamen te zitten. De Standfast uit Scheveningen was niet van plan om de bemanning van de Juno 10 liter diesel te lenen voor het geval ze echt zonder zouden komen te zitten. Commentaar: 'Dan blijf je toch lekker een nachtje langer op zee?' En weg voeren ze weer! Wat een mentaliteit zeg. Je zou op z'n minst kunnen vragen of men dan misschien nog wat eten of drinken nodig heeft, als je zelf te weinig diesel hebt. Bah...als ik die schipper nog ooit tegenkom in Scheveningen zal ik eventjes onomwonden vertellen wat ik van hem vind. De L...U.. (vul maar verder in!). Gelukkig is de Juno verder niet in de problemen gekomen. Zij hebben zelfs een drie meter lange blauwe haai gezien! Jaloeeeeeeeers!!!!!!
OK, we hebben niks van Cowes gezien, verder maar het was o zo gezellig!

Aan het bier met de jongens van de Juno.

Van Kees mag ik een keer meevaren op de Juno! Eens een keer echt hard gaan! Gaaf!. Het is al ver in de avond als we in de bus rollen terug naar Zahree. Ik kook voor mijn jongetjes...een beetje wiebelig op de benen. Nu nog even aan het blog en dan de roes uitslapen. Plan voor morgen? Ik heb geen van de beide heren al een uitspraak hierover kunnen ontlokken. Maar voor nu...ik MOET mijn bed in nu! Truste!

Hoeveel pech kun je hebben?

Zaterdag 21 juli: We kunnen pas achter in de middag vertrekken. De sluis draait pas vanaf 2 uur vóór hoogwater. Het schutten gaan allemaal een stuk vlotter bij ons dan de vorige keer. Weer worden we geholpen met de lijnen beleggen. Nu is het eenvoudiger; we gaan nu zakken dus kunnen de lijnen zo aan de heren geven. Een J-boot de Juno, ook een Nederlandse (hele snelle) boot komt naast ons liggen. Zij gaan oversteken direct naar Engeland is het plan. Wij maken een tussenstop bij Guernsey, is het plan. Ik vind het een ambitieus plan van de Juno en nodig ze op de borrel uit te Guernsey als ze er onderweg genoeg van zouden krijgen omdat het té ver is. Uitvarend uit de sluis hijsen ze in no time de zeilen en schieten er vandoor. Ze maken nu al enorme wilde bewegingen door de wilde zee. Het waait lekker stevig! Een stukje verder gaat bij ons ook alles de lucht in. We trekken alvast een rif in het zeil en lopen direct hard door het water. Wij hebben aanmerkelijk minder last van de golven en lopen langzaam maar zeker op ze in. 

Als we op volle zee zijn wordt de deining echt irritant . De wind is méér noordelijk dan gehoopt en verwacht. De wind trekt steeds verder aan bij de nadering van een dikke onweersbui. Die gaat gelukkig aan ons voorbij. We trekken later nog een rif bij. Uiteindelijk krijgen we de wind iets gunstiger in om om de ondiepte die daar ligt heen te zeilen en moeten daarna meer oploeven (naar de wind toe). Waarschijnlijk door de buien die verder weg liggen schift de wind enorm. De wind trekt ook steeds verder aan en we gaan flink op één oor. 

We zien de Juno omdraaien. Ze hebben er waarschijnlijk genoeg van. Het is een laag schip en niet al te groot dus ze zullen wel enorm veen water overnemen.
Met een grote knal komt de oven op de grond. De bevestiging blijkt niet gehouden te hebben. Morgen maar kijken of ie het nog doet.  Dan kunnen we weer wel op koers zeilen dan weer helemaal niet. Ik heb gelukkig van tevoren gekookt en Herbert mag het opwarmen. Mijn eten valt helemaal niet goed en ik wordt kotsmisselijk. Voor het eerst neem ik pillen die er gelukkig met eten in blijven. Ik moet wel gaan liggen. 

Uiteindelijk besluiten we toch naar Jersey te gaan. Dat ligt recht tegen de wind maar het is al erg laat en we hebben geen zin om midden in de nacht op de ankerplaats van St. Peterport aan te komen. Bij Jersey is het ook een hele ruime baai en kunnen we in het donker makkelijker manoeuvreren. Het worden twee vervelende uurtjes stampen maar uiteindelijk zijn we er. Bij het strijken van het zeil scheurt één naad over de hele lengte los. Lekker dan…dat wordt een flinke klus morgen.  Dan houdt tot overmaat van ramp ook nog de ankerlier het voor gezien. Kan er ook nog wel bij. Herbert en Thijs zijn best wel even bezig voor de ketting weer vrij uit kan lopen. Dan zitten we ná enen pas binnen voor een drankje en chips. Morgen hebben we verplicht een blijf-dag; op het programma staan een drietal klussen!
Zondag 21 juli: We staan op tijd op. De klus van de ankerlier is heel pittig. Eerst onderzoeken waaaran het ligt. Het is niet de elektra, niet de motor (hoewel die een geluid maakt of het ‘m moeite kost) dus het is het mechanische gedeelte. Het ding  wordt eerst uitgebouwd, dan geheel gedemonteerd en alle onderdelen schoongemaakt. Er komt nieuwe olie in en hopen en bidden dat ie het weer doet. In ieder geval draait het geheel weer.

Wat een bende!

Het ligt niet aan de elektra!

Thijs kan er nog om lachen...zijn vader minder

Dit moet de boosdoener zijn.

Alles demonteren.

En grondig schoonmaken.

De motor lijkt in orde.

 
Dan de zeilreparatie; met z’n drieën zijn we er een paar uur mee bezig. We kijken nu ook alle naden na en brengen extra zeildoek aan waar we denken dat het nodig is. 

De zeilreparatie-klus.

Eerst alles met duct-tape vastplakken.

Met vereende krachten naaien.

Dan zien we slecht weer naderen. We ruimen snel alles op. Het lukt nog om te eten. Dan klettert eerst de regen op het dak en begint de wind op te steken tot ongeveer 25 knopen. Niet zo hard maar de wind draait ook zuidelijker en komt van zee de baai in waaien. De golven bouwen zich op. Het anker houdt niet. Met de motor houden we Zahree min of meer op de plek. We krijgen nog een hartverzakking als we de  dieptemeter ineens 0.00 m. onder de kiel zien aangeven. Na dit gelood te hebben weten we dat dit totaal niet klopt. Rot meters van Nexus; de windmeter werkte nooit naar behoren, nu dit weer! Vervangen vrees ik! Uiteindelijk vinden we het genoeg. We roepen de haven op voor informatie of te verwachten is dat het onweer vlot gaat wegtrekken. Dat is niet het geval en we besluiten toch maar het anker op te halen en naar de haven te gaan. Dan gebeurt de zoveelste ‘ramp’…de ketting van het anker breekt. We zijn het anker kwijt. Juist…dat kon er ook nog wel bij. Karaktervormend is het wel. Niets aan te doen..we wilden het toch al gaan vervangen door een zwaardere. Dit anker is absoluut niet voldoende om onze zware Zahree op zijn plek te houden. Hij doet dit al niet bij 25 knopen wind (windkracht 6) dus laat staan bij hogere windsnelheden. Ik vrees dat ie voor altijd in de baai blijft. We varen naar de haven en daar is het windstil. Rare gewaarwording eigenlijk. We meren naast een schip af waarvan we niet in de gaten hadden dat hij ra-zeilen had. Die moesten nog snel even gebrast )gedraaid) worden. Ik zie ook nog dat één van de schoten van de Parasailor overboord is gespoeld. Deze is door onze schroef gegrepen en kompleet door. Ontzettend zonde van die mooie nieuwe dyneemalijn. Pech nummer zoveel vandaag. Eigen schuld; niet goed vastgemaakt! Eindelijk kunnen we aan een welverdiend glas. We filosoferen nog een tijdje over wat er nog allemaal gedaan en vervangen moet worden voor Zahree echt vertrekkers-klaar is. We leren er wel erg veel van en het is waarschijnlijk hoe het sowieso zal gaan. Dingen gaan steeds stuk en fouten blijf je maken! In ieder geval kunnen we lekker slapen! Truste!!!!

Maandag 22 juli: Ooooo, dat was een heerlijk rustige nacht. Tegen negen uur plaatselijke tijd zitten we aan het ontbijt en likken we nog steeds een beetje onze wonden. De buren aan beide zijden oe-en en oo-en nog even met ons mee en dat is altijd lekker. We telefoneren wat met plaatselijke leveranciers van maritieme zaken maar geen van alle kunnen ons een anker van dat gewicht leveren. We weten ook niet echt of de aanhechting naar het anker is gebroken of een schakel van de ketting. De schipper heeft het idee dat er toch een stuk ketting weg is...dus waarschijnlijk de laatste optie. Moet dus ook vervangen worden. Herbert zet de oven opnieuw vast..dat was gisteren blijven liggen toen we het onweer over kregen.

De wandelende oven.

Thijs snorkelt naar de schroef en ziet dat er geen lijn om de schroef zit...gelukkig. 

Thijs weet hier nog niet hoe koud het water is.

Hier is hij ook nog vol goede moed.

Valt mee...de temperatuur. Thijs kan nog lachen.

K.....klus!

Moe!!!!

Echt moe!!!! Hand bloedt ook nog! Maar de buren zijn heel blij!

Ook bij de buren was er een gevalletje lijn-om-schroef. Daar moet onze oudste spruit behoorlijk aan de bak. Hun vislijn zit helemaal om de as gedraaid. Na een oneindig aantal duiken heeft ie het grootste deel eraf. Daarna gaat Thijs st. Helier in maar komt niet erg onder de indruk al snel weer terug. Het is er druk en het viel hem op dat er teveel zakenpakken rondliepen. Dat was ons ook al opgevallen. Daarna hang ik de was op die ik even gedaan heb en ruimen we het schip weer een beetje op. Herbert doet allerhande reparatie, we ontdekken bijvoorbeeld nog een scheur in de achterste stagfok. Maar dat is zo gerepareerd. Een flink deel van de dag gaat op aan het kwebbelen met de buren wij aangelegd hebben, in het bijzonder de schipper van de Le Verseau, Michael, een Zwitser. Hij heeft 13 jaar zelf aan zijn schip gebouwd en chartert er nu mee. Hij vertelt dat het niet genoeg geld oplevert en hij om zal moeten zien naar een andere baan, in ieder geval erbij. Aan de andere kant komt een schip met Engelsen liggen. De eigenaar heeft het schip in malta gekocht. Het lag er al jaren zonder dat iemand er voor betaalde en er naar omkeek en hij kon het voor een habbekrats kopen. Er moet nog wel het e.e.a. aan gebeuren. Dus die is nog wel een jaartje bezig. Hij vertelde dat ie in de havenmonding motor-uitval kreeg, waarschijnlijk door prut in de brandstof. Ze moesten als de wiedeweerga de zeilen hijsen en zo binnen zeilen. Stoer! Ze hadden een vreselijker tocht tegen de wind in over de Golf van Biskaje achter de rug hadden. Eigenlijk nauwelijks wind maar wel golven, afkomstig van wind elders.

We hebben nog wat boodschappen gedaan, geborreld, moeder mocht weer koken voor de heren en zo gaan we de douches hier nog even controleren. Water is ingenomen, de was fris in de kast, zeilen weer klaar voor de hijs.,...dus wie weet...gaat morgen ALLES GOEEEEEEED!!!!!!!!

Tot gauw!