Van het ene uiterste in het andere….qua wind dan!

Maandag 23 juli: 's Ochtends niet al te laat uit bed en er was echt iets raars gebeurd. Ineens was het ECHT zomer! Ik bedoel … ook de twee dagen ervoor waren al promising. Maar nu scheen de zon uitbundig. Zou het dan toch nog goed komen? Rutger en ik gingen na het ontbijt naar Zaandam om boodschappen te doen. Makkelijk vanuit Nauerna omdat de auto er stond natuurlijk. Herbert en Elsemieke bleven aan boord. Er is nog een monteur geweest maar die kon ook niet veel zinnigs zeggen over de keerkoppeling. Hij sprak eerder van een overdosis olie ??? Daarna richting IJmuiden met niet veel hoop Scheveningen nog te halen. En inderdaad…op zee stond er maar bitter weinig wind .Wel net voor het zeegat de blusboot van de brandweer aan het oefenen of testen! Maar het werd dus maar een klein tripje naar buiten en weer terug. We zochten een ligplaats in de Marina aldaar.

Indrukwekkende spuitgast

Rutger controleert de schroef

  

Een poging om het motortje weer aan de praat te krijgen

Dinsdag 24 juli hadden we ook weinig hoop op een tocht met bolle zeilen maar naar Scheveningen moesten en zouden we…. Aanvankelijk waren we aangewezen op de paardenkrachten van onze stevige Daf maar toen begon er aarzelend een briesje op te komen en konden we toch nog heerlijk zeilen. Verder werden er diverse bruinvissen gespot maar dat schijnt niets bijzonders te zijn: ze komen in de Noordzee in groten getale voor. Later kon zelfs de parasailor kon erbij!

Zo, die staat!

  

Rutger ving nog net voor het binnenlopen 2 flinke makrelenjongens waarvan de koppen tot gruwen van Elsemieke krakend van het lijf werden gescheiden. Het bloed spoot in de rondte en de meisjes vluchtten gillend naar binnen. Die mannen hè, echte jagers!



Makreel 2, makreel 1 ondergaat onthoofding

Onthoofding makreel 2, niet geschikt voor gevoelige dames

   

Rutger bakt eigen vangst

  












Scheveningen was stampvol maar we hadden een prachtige plek naast twee andere dikke motorschepen. Na heerlijk geborreld te hebben in het avondzonnetje op het dek met toastjes verse gebakken makreel gingen we heerlijk uit eten op uitnodiging van Elsemieke. Vanuit het terras van het restaurant Rootz keken we zo op de kont van ons eigen schip.

Bij Rootz

Woensdag 25 juli. Al vroeg op pad naar zee om naar Stellendam in Zeeland te varen. Aanvankelijk weer te weinig wind om te zeilen maar na een uurtje begon deze voorzichtig te waaien uit het noorden. Na eerst met ons gewone tuig gezeild te hebben staken we de Maasgeul met motor bij snel over. Daarna was het weer parasailortijd. Er stond nog geen windje drie maar we liepen met dit grote zeil toch 4 knopen. Niet slecht voor een zeilschip van 40 ton! Vlakbij de geul naar de sluis bij Stellendam, de Haringvlietsluis was het weer raak. Controle van de douane! We trekken overduidelijk steeds de aandacht. Men vermoedt contrabande bij ons! Nee meneer de douane…wij doen echt niks verkeerd! Rode diesel nooit van gehoord…niet op Helgoland geweest nee, was het maar waar…voor we in de buurt kwamen moesten we alweer rechtsomkeert, dus… Meneer wilde ook nog wel even in de machinekamer kijken. Het kijkglas van de diesel was mooi wit. Juist ja! Nou…sorry voor het oponthoud dan. Fijne dag nog. Suf hoor…dit is al de zoveelste keer voor ons. Kennen ze ons nu nog niet. Dat praat dus ook niet met elkaar en doet elkaars werk gewoon steeds weer dunnetjes over. Fijn hè, die ambtenarij!

Bij Stellendam aangekomen bleek de brug voor de sluis niet te draaien vanwege storing. Storing? Alweer storing? We worden er gestoord van! Maar achter de remming liggen we nu genoeglijk tot morgenochtend 10 uur te wachten. Dan gaan ze het weer proberen voor ons. Overigens ging de brug deze avond twee keer open…om te oefenen denken we. Hadden we er ook wel even doorheen gekund met al de zeilboten die hier liggen. Maar dat is natuurlijk teveel organisatie voor de dames en heren van Rijkswaterstaat.

Bij Expo Haringvliet ijs eten

  

We zijn vanavond na de heerlijke maaltijd die Rutger weer voor ons gekookt had het toetje, lekkere ijscoupes, gaan halen bij Expo Haringvliet. Daar vandaan konden we mooi de plek zien waar we anders voor anker zouden zijn gegaan. Nee hoor…niks erg…hier liggen we ook lekker. Nog net even een prachtige ondergaande zon gezien.

Ondergaande zon voor de sluis naar Haringvliet

  

En nu…lekker op bedje lezen! Morgen weer zo'n zonovergoten dag als je de berichten mag geloven.

Donderdag 26 juli: Om kwart over tien in de ochtend werd ons eindelijk de toegang tot de Zeeuwse wateren gegund. Na de sluis was het met zwakke wind aan de wind motorzeilend over het Haringvliet. De laatste keer dat we hier waren is toch zeker 25 jaar geleden. Er is veel veranderd. Moderne bebouwing kijkt uit over de Grevelingen maar de grootste verandering vind ik wel de veelheid aan motorboten en op sommige plaatsen die irritante waterscooters. Treurig zoals die niet-volwassen-willen-wordende mannen tussen de zeilboten doorschieten en zichzelf op die lawaaiapparaten heel wat vinden. Mag van mij bij wet verboden worden! Na de brug van drie uur was Willemstad niet ver meer. Ik had de haven van tevoren al gebeld om een plek. Voor onze maat zeer aan te raden want veel van die grote plaatsen zijn er niet. Het was heel heet in de haven; nauwelijks een verkoelend windje meer natuurlijk. We hebben met de kids de watersportwinkel aldaar bezocht. Mooie waterkaart van papier gekocht. De elektronische kaart is van onschatbare waarde maar papier geeft je wat meer overzicht en is toch fijn om erbij te hebben. Ook nieuwe bootschoenen voor mij…heel kekke..zegt mijn schoondochter…met een zilveren randje eraan. Veel te hip voor een oud wijf…vindt mijn zoon. Herbert houdt wijselijk de mond; heel verstandig. Ik vind ze leuk! Daarna een wandeling over de prachtige oude verdedigingsmuur van Willemstad en naar de Jumbo voor boodschappen. 's Na de borrel aan dek achter het haastig opgehangen zonnezeil heb ik zalmpasta met aspergetips gemaakt die in de smaak viel bij de rest van de bemanning.

Willemstad

  

Vrijdag 27 juli: alweer de laatste zeildag voor Rutger en Elsemieke…ze gaan morgen van boord. Elsemieke moet maandag alweer aan het werk. Maar eerst hebben Herbert en Rutger na al veel dagen geprobeerd te hebben het motortje van de bijboot weer aan de praat te krijgen nu echt goed doorgepakt. De motor heeftin de bijboot in het regenwater gelegen en dat vindt ie niet fijn. Nu hebben de heren de carburateur gedemonteerd en daar zat het venijnige laatste beetje water. Daarna liep ie weer als een zonnetje en werd een triomftourtje door de haven gemaakt. Toen was het wel tijd om te vertrekken naar Bruinisse. Eerst door de Volkeraksluizen. Na eerst een Belgische boot uitgelachen te hebben die bij de ingang voor de beroepsvaart naar binnenging en wij dachten toch echt bij de sport te horen kwamen we er bijna voor de sluis achter dat we toch echt de Belg achterna hadden moeten varen; er is daar geen beweegbare brug en de doorvaarthoogte is voor ons met 22 meter hoge mast natuurlijk niet voldoende. Ahum…met hangende pootjes teruggevaren naar de beroepskant. Altijd eerst even de zaakjes onderzoeken…dat Belgische schip had een gisse bemanning en bovendien nog zeer aardig ook! Na de sluis wat een langdurige bedoening was zouden we wel even met halve wind lekker vlotjes het Volkerak over zeilen. Hola…wat nu weer? De wind draaide naar het noordwesten en we moesten kruizen. De lucht betrok en de wind trok wel lekker aan dus het werd mooi zeilen. Elsemieke weerde zich kranig; er moest gelaveerd worden door de grote geul heen met van beide kanten aanstormende containervaart! Al werd ze er bloednerveus van; ze hield vol en bracht het schip veilig naar de Krammertsluizen alwaar we niet weer dezelfde fout maakten en direct de zijde kozen waar de beweegbare brug is. Deze sluizen geven toegang tot de Grevelingen en Bruinisse. Bruinisse heeft ook nog een sluis voor de havens waar de jachten terecht kunnen.Maar dit was zo gepiept en om een uur of zeven draaiden we de prachtige jachthaven van Bruinisse in. Prachtige kunststoffen steigers met een looplichtje erin. Geen douchegebouw maar een 'badhuis', een playground, restaurant. Grote watersportzaken. Na het eten togen we naar het dorp voor een kijkje en koffie. Dat was wel een heeeeeeel eind lopen. Daar moeten de kids morgen ook heen lopen voor de bus. Het was nu wel echt gaan regenen en bij terugkomst bleken er toch wel iets teveel raampjes iets te ver te hebben opengestaan. Eerst dweilen, daarna stond er nog een afwas. Nou ja, zo gedaan…toen naar bedje. En nu…ben ik weer bij met het blog!

Zaterdag 28 juli; onze middelste jarig. 21 jaar geworden dus een heugelijke dag!

Rutger is jarige Job

  

We moesten bijtijds op wilden we nog koffie en taart kunnen scoren ergens. De bus van Bruinisse naar Oude Tonge van kwart over 11 moest haalbaar zijn. Bepakt en bezakt fietsen en lopen naar Bruinisse alwaar natuurlijk nog niets open was.

Wél koffie...geen taart!

  

Bepakt en bezakt naar de bus

Wel de vis-eettent aan de haven en die had heerlijke koffie maart geen taart. Ja, vistaart maar of dat nu zo lekker is bij de koffie? Iets te laat arriveerde bus 133 en daar gingen onze hartjes. Het verdere weekend moeten de oudelui het met elkaar doen.

Goede reis!

 

Op de terugweg nog wat groenten, fruit en vooral heerlijkje zeekraal gehaald. Even voor de middag maakten we los na nog even gebruik te hebben gemaakt van het poepchique badhuis. Keurig hoor…met lichtgevende mengkraan. De wind was nauwelijks voldoende om de zeilen bol te houden dus een gangetje van 1 tot 1 ½ knoop..daarmee moesten we ons lang tevreden stellen. Later in de middag hadden we de merkwaardige ervaring dat wij met ruime wind aan kwamen tuffen en onze opponenten ook. De opponenten hadden gelijk; de wind draaide 180 graden en bleek een frisse zeebries. Weg was de drukkende warmte en de truien konden aan. Er diende recht tegen de wind opgekruist te worden. Om vijf uur konden we het anker laten vallen achter de Hompelvoet. Tja, kan er ook niks aan doen…zo heet het eilandje waar we nu achter liggen te draaien aan het anker in totale stilte. Niemand om ons heen…maar ook geen TV ontvangst. Dus moeten we ons op andere wijze vermaken. Huisbioscoop misschien?

Zondag 29 juli. Eerlijk zeggen…ik heb niet al teveel gedaan..zeg maar niks…behalve koken enzo. Herbert is druk-druk-druk geweest: lakken, tweede anker proefduik laten maken aan de spinnakerboom (mag nog wat gesmeerder lopen), nieuwe genuaschoot inmeten, lus splitsen aan 12=strengs touw (huzarenstukje voor de kenner). Het was prachtig zeilweer maar we lieten het aan ons voorbij gaan. Morgen weer….

Voor Hompelvoet Grevelingenmeer

 

Maandag 30 juli: Thijs vertrok al om 8 uur uit Amsterdam en zou er een uur of 11 zijn. Oeps, hij was een half uurtje eerder en wij waren…uh…veel te laat. Arme Thijs. Met de twee broden van de warme bakker stond ie op de kade…waren bleven die oudjes nou? Aaaah, daar kwamen ze al om de hoek tuffen. Via een voor de sluis liggende vriendelijke medezeiler mocht Thijs even overspringen.

Thijs staat klaar om de grote sprong te wagen

 

Hoi, oudste spruit! Gooi de zeilen maar omhoog en zeil je ouwelui maar lekker richting Port Zélande! Oeps, best wel harde wind, ruim 20 knopen, windje 5 a 6 dus. Niet één maar twee riffen steken…moet wel een beetje leuk blijven hë! Er was sowieso weinig zeilgebroed op het water maar wat er was liepen we lekker voorbij! We gingen hard! Verder gluurde de zon regelmatig door de wolken heen. Machtige buienluchten trokken links en rechts lang, maar niet over ons heen! Het bleef droog en we ankerden in een net groot genoeg stukje water dat net diep genoeg was, dachten we.

Wandeling op de Ossehoek, Zahree erachter

 

Na een wandeling op de Ossehoek waar natuurlijk alles lekker aan kan leggen maar wij niet (we steken met onze 2.50 m. kiel over het algemeen voor bijna alle aanlegplaatsen op de Grevelingen te diep) gingen we weer in het bijbootje. Op naar de borrel. Na wat spannende startproblemen van nhet weer haperende motortje besloot deze eigener beweging toch weer aan te slaan en bracht ons naar borrel en hap. 's Avonds O'Hanlons Helden gekeken. DVD's besteld bij de VPRO: LEUK!!!! Vroeg naar bedje alwaar we 's nachts regen kregen (niet in bed hoor) en wat zijwaarts afdreven dus aan de grond liepen. Niks van gemerkt hoor! 's Ochtends Herbert uit het bed verdreven die ons weer naar 40 cm. onder de kiel hielp.

Later in de ochtend het zeil erop en weer richting Bruinisse. Oooo, wat hebben we veel Bavaria's onze spiegel laten zien (harder gaan voor leken!). Thijs noemt ze trouwens Bafjes… Maar we zagen veel duimen omhoog…veel mensen vinden onze boot heel mooi. Leuk om te merken! We glimmen dan als ouwe apen. Maar het is ook vooral een complioment aan Lunstroo de ontwerper, overigens pas net vorig jaar overleden, en Kees die de Zahreevanaf de eerste plaat staal gebouwd heeft!

Bij de sluis was het drama. Heel Port Zélande was gelijk met ons bij de sluis aangekomen. We konden er echt niet allemaal in en douwen vonden we met onze 40 ton een al te agressieve oplossing dus we wachtten maar een sluisronde. Dat duurde en duurde maar. Bij de het uitvaren schampte een onhandige Duitser langs onze boegspriet en voer zijn vlag eraf. Oooo schande…die moest er door Thijs uitgevist worden en hun achterna gebracht. Ze waren erg blij hun driekleur weer terug te krijgen.

Willen jullie deze zurück????

OK dann, Danke!!!!

 

Vrij achter in de middag waren we pas op weg naar Zierikzee. Dat conflicteerde echter met de borreltijden dus afslag St. Annaland genomen. Daar liggen we nu prinsheerlijk in een ruime box MET WIFI. Met een beetje geluk krijg ik het blog nu on the air!

Woensdag 1 augustus: zonovergoten dag! Zo boodschappen doen en op weg naar de Roompotsluizen. Morgen weer eens een dagje op zee; kijken of de makrelen weer willen happen zodat wij ze daarna kunnen happen!
Prachtige haven dit st. Annaland...aanrader voor de watersporter.
Tot gauw!

Geen Noorwegen, maar via IJsselmeer en Nauerna naar Zeeland

Lelystad

Snoeiharde wind naar Lelystad kan Elsemieke niet deren.



Vanaf Lemmer vertrokken we met snoeiharde wind driedubbel gereefd naar Lelystad. Het was een bezeilde koers dus met een gemiddelde van 8  mijl over de grond stoven we op ons doel af: Lelystad in de wetenschap dat aan het eind van de middag de wind het een beetje zou opgeven. De golven waren indrukwekkend maar Zahree gaf geen krimp natuurlijk. Piepen en kraken deed ze wel hoor!
De bemanning hield zich goed...geen ziezeektepatienten te verzorgen. We hadden gewoon een zeer voorspoedige overtocht.
Om een uur of zeven gingen we voor anker in het in- en uitwateringsgedeelte van de sluis aldaar. Rutger bereidde met meer van hetzelfde houdbaar nog een heerlijke maaltijd en daarna werd Zahree bioscoop. Ik kon mijn ogen er niet bij open houden dus haakte voortijdig af en was volstrekt bewusteloos.

Vrijdag 20 juli waren de omstandigheden niet te vergelijken. Een vriendelijk westenwindje frustreerde in eerste instantie onze plannen de parasailor uit te proberen. Niet de vriendelijkheid ervan maar wel de richting. We gingen op weg naar Muiden; ligplaats van de Lammert van Dirk, de tjalk van Dick en Mariska voor een ultra gezellig ontmoeten! Vandaar dat we eerst een flink stuk richting Enkhuizen zeilden om daarna op Muiden aan te sturen. De parasailor zetten doe je niet even één, twee, drie… Elsemieke las voor uit de handleiding, de heren deden alles zeer gecontroleerd en stap voor stap. Maar toen ie stond… stond ie er ook prachtig bij! De foto's spreken voor zich! Erg lang hebben we deze enorme lap niet laten staan. De windrichting was niet helemaal ok, toch iets te westelijk. Dus Rutger en Herbert sjorden het gevaarte weer aan boord en gingen we met conventioneler tuig verder. Later hebben we ook nog even de boom geprobeerd. De sluis van Muiden werd pas om zeven uur gepasseerd en meerden we af naast de buren van De Lammert.

Dick staat klaar om de lijnen aan te nemen

Daarna onverwijld aan de borrel en hap samen met Jozef de bootsmaat, Loes en later Judith. En later aan de gewoonweg zalige maaltijd die Maris ons had bereid. Het bleef daarna nog lang luidruchtig; de glazen steeds tot het randje gevuld met prosecco en tapbiertjes. Om half één kwam de man met de hamer en weet ik het even niet meer…ahum.



Maris aan de kokerij

 

Rutger en Elsemieke

Zaterdag 21 juli naar de Blocq van Kuffeler (Blocq van Knuffelen zegt Maris). De twee schepen zeilen samen op. Moet gezegd..de Zahree kon wel rondjes zeilen om de Lammert maar die voerden dan ook geen vol tuig; te veel werk om omhoog te draaien…de luilakken (niet elektrisch daar, bij ons wel hihihi)!

De Lammert van Dirk onder zeil

Bij de Blocq komen wij veel vaker maar nog nooit eerder gingen we door de sluis, ervan overtuigd dat we daar te diep voor steken. Dick wist beter dus follow the leader! Bijna eindigde Zahree bovenop de boven water komende drempel in de sluis. Gelukkig zag de sluiswachter de bui al hangen en schoot hij zijn hoge toren uit en gingen we een paar meter naar voren.

In de sluis van de Blocq van Kuffeler

Beneden vonden we een heerlijke ligplaats naast elkaar en wachtten we op Judith die weer kwam met het autootje. Dat ze het kon vinden, gewoon een wonder….



Dansje Maris en Dick

Gezelli aan de steiger



Ja Juut...je hebt tien vingers!



Een supermooie avond

Lekker hoor, alles!



Rutger is chef bbq

Daarna aan de bbq, zalm uit de rookoven, duurde een tijd maar dan had je ook wat. En lammetje en worstjes van de giga bbq van de Lammert. Over drank wil ik niet de hele tijd praten…maar je begrijpt…?! Na zonsondergang werden we door muggen als vliegdekmoederschepen geattaqueerd en vluchtten we naar binnen. Niet al te lang daarna gingen de lichtjes uit bij de bemanning van twee schepen. Geen idee waarom…. Naar bedje.
Zondag 22 juli; niet al te vroeg op en ja hoor…ZON!!!!!!!!! Maar wel weer erg weinig wind en natuurlijk tegen. Na Judith uitgezwaaid te hebben maakten de Lammert en de Zahree los en togen weer naar de Zuidersluis. Daar gingen we weer een meter of 4 naar boven en daar was het IJsselmeer weer. Een heel zacht briesje maar toch hebben we nog wat klapjes gemaakt richting Amsterdam.

Dochter Doenja even aan boord

schoonzus Carla ook

Even in de thuishaven Nauerna

's Middags hebben we de zeilen laten zakken en zijn op de motor naar Amsterdam gegaan. Op het IJ is dochter Doenja aan boord gesprongen om een stukje mee te varen naar Nauerna. Op de steiger stond zus Carla van manlief ook te wachten….een gezelligheid. Raar om hier nu terug te zijn. Was geheel NIET de planning maar het is goed zo. Van problemen met de keerkoppeling is tot op dit moment geen sprake. Morgen komt een monteur voor de zekerheid de olie controleren op metaaldeeltjes. Dat zou geen goed teken zijn begrijpen jullie vast wel….
Nu zijn dochter en schoonzus alweer naar Amsterdam, de was draait in de machine en ik tik voor u dit blog. Ik ben er klaar mee… nu de keuken in. Zucht! Tot gauw!

Noorwegen wil ons niet hebben

Op vrijdag 13 juli gaan we 's avonds naar de boot. Rutger en Elsemieke komen morgenochtend. Rutger is zijn paspoort in Delft vergeten en Elsemieke moet werken tot 22 uur dus die rijden naar Delft slapen daar en komen zaterdag. Ik bel naar het tankstation in de Voorzaan om rode diesel te reserveren. Komt in orde mevrouwtje…om 10 uur ligt het tankbootje er voor u. Niet te laat naar bed, uitgerust op reis naar Noorwegen!
Zaterdag 14 juli richting Zaandam in de pissende regen om witte en rode diesel te gaan tanken. Ik bel dat we een kwartiertje later zijn. O mevrouw de tankboot is nu bij de Oranjesluizen bij een andere klant. Was niet afgesproken toch? Ja..u bent later…wij zijn ook wel eens iets later. Hoe laat dan? Half 1? Ja daar kunnen we niet op wachten..komen we nooit op zee!
We tanken witte diesel maar krijgen wel een mooie korting. Zijn we toch weer blij met het bunkerstation in de Voorzaan. Moet wel cash afgerekend worden. Rutger en Elsemieke gaan met de auto geld halen. Ondertussen varen we in het aller-akeligste weer terug naar Nauerna, meren af aan het te lage nare steigertje. Rutger en Elsemieke komen aan boord en we varen naar IJmuiden.

Begint al goed met dat weer!

Missen net de sluis maar de volgende draaiing is ook vlot. De zee op. De wind is lekker maar net niet bezeild en stroom tegen. Lange slagen…dat wel maar erg opschieten doet het niet. 's Avonds gaan we vier- uurs shiften draaien. Elsemieke met Herbert en Rutger en ik.

Comfortabel binnen sturen

De wind wisselt erg in sterkte en daarmee onze voortgang. Irritant…er is een enorm piepende schijf waarover de stag van het grootzeil loopt. Herbert lost het op met een touwtje om de krachten om te leiden.
De stuurautomaat lukt het niet met de warrige golfslag. De loggegevens worden niet doorgegeven naar de nieuwe meter buiten op de stuurstand. En het kompaslichtje heeft het begeven. Zelf sturen dus…erg vermoeiend maar het is een prachtige zeilnacht. De wind blijft doorstaan en Elsemieke draait super mee met het zeilen. Stoer van haar want het is allemaal redelijk nieuw voor haar. Alleen het avondeten kon net niet binnengehouden worden. Rutger is een lieve vriend voor haar en ruimt netjes haar maaginhoud op. Zo hoort het als je van elkaar houdt!

Lekker tukkie. Elsemieke moet nog een beetje bijkomen

Af en toe moet 's nachts de motor aan als de wind een beetje inzakt. Maar tijdens de dienst van Rutger en mij trekt het weer aan en zeilen we moeiteloos alle verkeersstelsels over en zeilen een rustige en voorspoedige shift.
Zondag 15 juli: tegen de ochtend zakt de wind in en gaat de motor langdurig bij. Overgeschakeld naar rode diesel. Denk aan de kosten lui! Af en aan zeilen maar als de wind teveel inkakt doen we de motor bij. In de middag horen Herbert en ik ineens het toerental sterk teruglopen. Herbert ziet beneden dat de schroefas maar heel langzaam meedraait. Keerkoppeling is iets mee. Motor afgezet…wat nu? We gaan omdraaien want zo durven we niet verder naar Noorwegen. Een vreemde haven in, in een vreemd land, met een kapotte motor…we zien dat niet zitten. Wat als de wind totaal wegvalt? Dan liggen we daar maar te dobberen.

Even gevoel voor humor kwijt...we moeten omdraaien!

De wind zal deze dag en nacht goed blijven waaien weten we, dus helaas. 100 mijl boven Vlieland keren we om. Direct trekt de wind hard aan en moet er zelfs een rif in. Het is voorlopig net bezeild naar de verkeersstelsels. De teleurstelling is enorm groot maar het zeilen is super. Af en toe een zonnetje. Snoeihard gaan we! We verliezen hoogte omdat we de verkeerstelsels min of meer dwars moeten oversteken. Elsemieke en Rutger nemen de shift tot 24 uur.
Maandag 16 juli: dan zitten we net boven de kust van Texel. Herbert en ik maken weer een slag de zee in om van de kust weg te komen. De wind is meer ZW geworden. Pech…want nu is het niet meer bezeild. Er hangt wat lichte onweer achter ons en de wind is zeker 5 maar het zeilen gaat heerlijk. Laat in de nacht blijkt de schoot van de genua totaal door. Met een grote knal wappert die ineens verdacht ver buiten de boot. Herbert fikst dit even met een ouderwetse platte knoop. Wel zijn we eigenlijk totaal uitgeput. Ik zak bijna door mijn benen maar Herbert stuurt uren achtereen. Mijn held! Ik heb nauwelijks kunnen slapen buiten mijn wachten. Kon niet in slaap komen door wat er allemaal op je af komt als die motor ineens ook niet blijkt te werken. Met alle installaties hebben we onderhand wel wat panne gehad. Balen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Herbert stuurt dus het grootste deel van onze shift. We hebben veel tijd nodig om de Haak boven Texel en Den Helder vrij te varen. Maar nog voor het tij keert redden we het tot het Schulpengat. Herbert roept de verkeerscentrale op voor assistentie bij het binnenlopen omdat we geen motor kracht hebben. Al snel komen de helden van de KNRM met een grote reddingboot aanstuiven.

Daar is de KNRM al.

Die moesten er erg vroeg uit vandaag. Twee stoere kerels stappen aan boord en direct daalt er een zalige rust over mij neer…we zijn in goede handen. We zeilen zelf nog twee mijl door, strijken vlot en de reddingboot maakt vast naast ons en brengt ons de haven binnen.

Stoere vrijwilligers voor dag en dauw op pad.

Zijwaarts duwen ze ons tegen een ponton in de haven waar we 24 uur mogen liggen tot het duidelijk is of de keerkoppeling echt kapot is.

Zahree:40 ton staal, wordt even tegen het ponton gedrukt.

Hartstikke bedankt jongens!

Herbert belt met reparateurs die allen geen tijd hebben maar adviseren olie bij te vullen (al gedaan) , lang proef te draaien en af te wachten. De as draait en de schroef doet zijn werk in vooruit en achteruit prima. Afwachten dus. Het zou een type koppeling zijn die 'bomproof' is zegt één van de experts.
De kids gaan Den Helder in om te shoppen. Wij volgen later en drinken samen weer de eerste koele bier en thee en warme chocolade voor de dames. Het is helemaal geen bierweer. Motregen bah!

's Avonds hebben we een vlaai gebracht aan de helden van de KNRM die ons zo netjes naar Den Helder hebben gebracht en mogen we na koffie en onze taart mee met de reddingboot van de KNRM op trainingsavond om enkele boeien die nog niet op de elektronische kaart staan te spotten en te administreren. Overal en nergens met ze geweest en hard dat het ging....30 knopen! Wauw...wat een super ervaring! Den Oever langs...de afsluitdijk langs...naar Oude Schild op Texel. 

Gaaf he, Rutger!

Gewoon heel hard gaan!

Dit helpt wel een beetje om de teleurstelling te boven te komen!

Daarna totaal uitgeput in ons bed gevallen en een gat in de dag geslapen.

De volgende dag (dinsdag 17 juli) wachten we op opkomend water, vloed dus, om met de stroom naar Den Oever te varen. We kunne dan pas na 14.00 uur weg. Dat komt goed uit want we kunnen vroeg in de middag nieuwe schootlijn ophalen.
Met stroom mee tikken we tien knopen voortgang over de grond aan en zijn weliswaar niet zo snel als de KNRM maar als goede tweede na anderhalf uur in Den Oever. Nog wel even een ongelofelijk onhandige en gevaarlijke ongeplande gijp. Hierbij schiet de bulletalie (een lijn die ervoor zorgt dat de giek niet met een enorme klap over onze hoofden komt zetten) door Herberts handen wat twee handen vol blaren oplevert. Auwwww....moeten we nooit meer zo doen!

Dat doet echt zeer!

Maar daarna zeilen we super naar De Kreupel, een kunstmatig aangelegd klein werkeilandje in de buurt van Enkhuizen. Daar gaan we achter voor anker. Enorm veel vogels fourageren op het eiland en horen en zien vergaat je daar.

We eten en willen nog met de bijboot het eilandje verkennen. Er is een piepklein haventje waar wij door onze diepgang van 2.50 m. niet binnen kunnen gaan. De motor geeft even een kik maar daarna noppes. Rutger had overenthousiast al losgegooid en moet roeien voor zijn leven. Gelukkig lukte dat nog. Het kreng werd niet meer aan de praat gebracht. Verzopen? Water?
Dus spelletjes en lekker lezen en niet te laat heerlijk rustig te kooi.

Volgende ochtend woensdag 18 juli (vandaag dus) regen en vlagerige harde west zuidwesten wind. Lemmer was zeer goed te doen. Met het grootzeil hijsen weer wat gedoe met reeflijnen (om de zeilen kleiner te maken) die in de war gingen en knal, daar brak de eerste reeflijn. Door het wegschietende touw wordt een klein zeemeeuwtje pontificaal geraakt en deze valt dood op het dek. Wat een rottig toeval…breekt er een lijn en wordt het de dood van dat mooie sierlijke beestje. Niet leuk maar hij krijgt een mooi zeemansgraf. Dan het tweede rif maar gebruiken. We sleurden weer met acht knopen door het water en meerden precies om drie uur af in de jachthaven hier. Geen weer om lekker buiten te zitten met je borreltje. Ans en Frans kwamen op bezoek. Vorig jaar ook maar toen zaten we heerlijk in de kuip op de enige prachtige zomerdag van het hele jaar. Nu noodgedwongen binnen aan de borrel en de traditioneel door Rutger en Ans gemaakte borrelhappen en pannenkoeken.

Rutger de pannenkoekenbakker..en dat kan ie echt héél goed!

In de regen even de benen strekken in Lemmer en heerlijk softijsje gehaald en Ans en Frans uitgezwaaid. Bijna elf uur…mijn blog is nu netjes bij en we hebben wifi dus kan ik het in de ether knallen.

Werken aan het blog.

Dus we gaan de komende dagen de keerkoppeling nog verder testen op het good old IJsselmeer. Kunnen we als de wind zich een beetje gedeisd gaat houden ook de nieuwe parasailor proberen. Daarna misschien naar Zeeland...ook jaren niet geweest. Of toch Engeland? Eerst maar eens nog wat nachtjes goed en lang slapen. We zijn nog behoorlijk uitgeput en van slag. Toch niet zo leuk als je motor er midden op zee mee ophoudt!
Sturen jullie wat beter weer deze kant op? Dank u….!!!!