Voor alles is een eerste keer

Ready to embark?

Nog even voor vertrek nieuwe beslag voor de parasailor passen. Top!

Daar moet de spinnakerboom komen...

Laten zij maar werken...ik zit hier wel even goed!

Verleden weekend een heerlijk weekend beleeft op de Zahree.

Nog nooit van mijn leven twee dagen op een boot doorgebracht, nou ja, een echte zeilboot dan.

Voor alles is een eerste keer! Niet gehinderd door enige kennis (met name van zeilterminologie) heb ik de boel aanschouwd.

En wat een belevenis. De stress in een sluis; ik dacht dat we de sluisdeuren in onze nek zouden krijgen en Tineke ook, maar Herbert had alles onder controle bleek, al scheelde het maar een stukje. 

Judith helpt met de tweede stagfok opdoeken

    

Voor anker bij de Blocq van Kuffeler en dan met het rubberbootje naar de kant voor een wandeling.
     

Wandelen

Mooi toch?

Voor Herbert en Tineke natuurlijk gesneden koek (ik denk er ook niet meer bij na als ik op een paard ga zitten, zullen we maar zeggen) maar ik vond alles nog leuk en nieuw.

Heen vond ik maar een rustige tocht; begrijp me goed, het was een heerlijke inkomdag maar ik had me voorbereid op de wilde baren terwijl we hele einden op de automatische schipper gevaren hebben waarbij de kopjes gewoon in het gelid bleven staan. Ik keek mijn ogen uit op de tocht naar de Oranjesluizen. Ik had Amsterdam nog nooit van die kant bekeken. Fantastisch. Terug daarentegen was meer het echte zeilwerk. Ik had nog steeds geen taken behalve een paar keer met één vinger een touw laten vieren of een zeil hijsen (vanwege een"zo-kan-ik-het-ook-elektrische-lier") maar ik heb genoten van het schuin hangen en proberen niet naar beneden te glijden. Hoe wilder hoe beter hoor. En nu begreep ik volkomen waarom ik mijn raampjes dicht had moeten schroeven. Die had ik op dag 1 namelijk vrolijk open laten staan, wederom niet gehinderd door enige kennis. Maar ik had mazzel want mijn bedje was nog helemaal droog. Gelukkig maar dat ik dag 2 wel de boel had dichtgedraaid want mijn raampje verdween regelmatig onder de waterspiegel.

De oriëntatie op het open water valt overigens niet mee voor een beginneling. Het leek wel alsof de kustlijn en de eilandjes een spelletje met me speelden. Zo lagen ze nog linksvoor en twee seconden later lagen ze ineens ver achter ons. Nogal wiedes was het commentaar van Tineke, we zijn toch overstag gegaan…

Uh, ja dat kan wel wezen maar dan zitten we toch niet ineens aan de andere kant van het eiland….ik kan het nog steeds niet helemaal terugdenken. Laat maar varen …. ik moet 'helaas' toch nog een keer op herhaling om de boel in perspectief te leren zien. Jammer dat we al ras weer in de buurt van Amsterdam kwamen waardoor we op de motor verder moesten. Nou ja, jammer, ik bedoel, dat schuin hangen beviel me wel, maar recht door zee is ook erg leuk hoor. Binnen was het overigens wel een puinhoop. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen lag alles overhoop wat niet vast zat. En nog wat, hebben jullie wel eens geprobeerd om op die malle hoge toilet te klimmen als je schuin ligt? Ik kreeg de deur nauwelijks dicht maar die had ik wel nodig om me schrap te zetten, dus ik moest wel doortrekken aan dat ding. Ik had grote pret in mijn eentje daar beneden; wachten op een koerswisseling was even geen optie. Is dat toilet trouwens gemaakt voor extra lange mensen, Herbert? Ik kwam niet eens met mijn voeten bij de grond….

En toen het aanmeren in de haven; achterstevoren met een wind van opzij tussen de steiger en een meerpaal manoeuvreren…. Gelukkig bleef ik de rust zelve, anders hadden we het slagschip nooit op zijn plek gekregen ;). Petje af hoor, dame en heer. Daar komt nog heel wat voor kijken. We lagen strak aan de kant, met een klein beetje hulp van de pizzabakker achter ons. Je begrijpt, er is een wereld voor me open gegaan en ik denk nog regelmatig terug aan alles wat ik heb gezien en beleefd. En dan heb ik het nog niet gehad over die waanzinnig luxe kapiteinshut waar jullie de gasten plegen onder te brengen en die ik helemaal voor mezelf had. Ik heb thuis niet eens een apart toilet met een ingebouwde zeeppomp…

We waren helemaal op tijd terug voor de dramatische EK-wedstrijd NL-Duitsland. Ik zat desondanks met een rode neus van de zon op de bank heen en weer te wiegen en na te genieten. De golfslag zat nog de hele avond in mijn lijf. Dank Tineke en Herbert voor de uitnodiging en een heerlijk weekend uitwaaien.

Judith

    

Weekend Markermeer met Piet Hein, Marjolein en Dorien

08 – 10/06/2012 Weekend Markermeer.

Het viel mij weer op toen wij het afgelopen vrijdagavond aanmonsterden op de Zahree. Inslingeren hoef je niet. Je voelt je er meteen thuis. Daar zorgen Tineke en Herbert wel voor. "Wij" waren ikzelf, Piet Hein Bellaar, een wat oudere vriend van Herbert en Tineke, en zijn twee zeiladdicted dochters Marjolein en Dorien. Elke keer dat je de Zahree opstapt en de kajuit in duikt weet je dat je goed zit. Zo goed dat je in een verslag als dit eigenlijk alleen maar pluimen zit te geven en aan een reisverslag bijna niet toekomt.

Maar goed, dan toch maar even wat over een ontspannend weekend verteld. De jachthaven in Nauerna was in de afgelopen winter flink onderhanden genomen en de Zahree lag pontificaal aan de eerste steiger. Wat een genoegen. Veel minder geloop over de vorig jaar nog zo wankele steigers. Én wij konden morgen zo recht de haven uit. Maar vrijdagavond hebben wij eerst onze kooien uitgezocht, ingeruimd, een wijntje gedronken en lekker zitten kletsen. Dan is het zó twaalf uur en voor ons de hoogste tijd om na flink gegaap ter kooi te gaan.

Zaterdagochtend, na een goed ontbijt gooide het dekvolk de trossen los en Herbert deed met motor en boegschroef losjes wat voor een aspirant stuurman nog niet zo vanzelfsprekend is. Met name het afhouden van de kont van het schip – van de steiger – daar zou ik mij in vergist hebben.

Piet-Hein aan het roer

Door de brug het Noordzeekanaal op. De voorspelling van windkracht 5 bleken juist. De wind kwam uit het westen dus dat was een makkie waar was besloten richting het oosten te varen. Wij waren onderweg naar Lelystad! De vorige avond had ik na het derde glas wijn Tineke vrijuit kunnen vertellen dat ik de vorige keer de Zahree maar lastig vond sturen. Veel te licht en te indirect. En dan de instructies van haar "even oppassen hoor; je moet wat meer dit of dat, enzovoort". Herbert legde het hoe en waarom van die softe sturing uit en Tineke begreep meteen haar wat harde aanpak van een gevoelig mens. Zij zei te zullen inbinden. Nu, dat alles ging goed ik mocht het deel Nauerna - Amsterdam aan het roer staan. Dat ging nu echt naar het zin en ik had weer de bevestiging: goed een schip kunnen sturen is geweldig, vooral als de wind je vooruit helpt.

Zahree op weg naar Amsterdam

Als je het over een tocht met de Zahree schrijft moet je het ook over de verzorging hebben. Met name over het ontbijt. Mét een gekookt eitje op maat. Voor Tineke een half minuutje minder. Herbert doet dat allemaal alsof hij daar jaren voor getraind heeft. Dat is ook zo. Nu nóg, als Tineke's eitje niet helemaal je dat is, of beter háár dat, dan krijgt hij meteen een opbeurende opmerking over hoe het de volgende keer nog beter kan, en MOET. Lovende tussenzinnen over het goede proberen zijn er echter niet bij. Hij zou maar het idee kunnen krijgen dat het eigenlijk toch wel goed genoeg was. Maar Herbert: toppie. Welgemeend, van al je gasten.

Herbert in actie

Na de Oranjesluizen en de brug dwalen wij het Markermeer op richting Lelystad.
Lekker windje en "voor het lapje". Dat waren dan wel drie lapjes dus het liep goed. Zo'n zes knopen of wat meer. Af en toe regende het licht maar dat kwam van achteren. Onze negatieve opmerkingen over het slechte voorjaar werden gesmoord in de rust en de ruimte om ons heen. Onze koppen veranderden langzaam in die van tevreden mensen die alle sores van de week achter zich gelaten hebben en ruim de tijd vinden om over veel leuke dingen te praten.

Dorien aan het roer

De lunch ging er, licht deinend, goed in en de golven werden verder uit de kust wat hoger. Prima om te ervaren dat het Markermeer toch niet zomaar een plasje is. Je kunt er een hele dag op vooruit. En op deze zaterdag met heel weinig andere boten om ons heen, wát een ruimte. Marjolein, en later ook de anderen, legde alles fotografisch vast. Dat lukte goed. Op de achterkant van een camera kan je dat al meteen zien en er is veel opslagruimte voor een herkansing.

Golf haalt de Zahree in

Zahree in Batavia haven-Lelystad

Wij liepen op tijd Lelystad binnen om rustig aan de borrel en het eten te beginnen. In Lelystad word je niet afgeleid door een teveel aan kroegen, buitengewoon gezellige restaurants en de excentriekelingen die je daar tegenkomt. Ook omdat de Zahree grote bunkers heeft maar vooral omdat Tineke lekkere dingen maakt ontbrak het ons aan boord nergens aan en kwamen wij heel goed de avond door. En – de wind was wat afgenomen. Zou het morgen wat beter weer worden?

Piet-Hein: maak ik me even nuttig!

Zondagochtend was het inderdaad veel beter. Marjolein liep lekker in het zonnetje naar de douches in het havenkantoor en even later ging Dorien. Ik liep al wat rond op de kade en zag daarom goed hoezeer zij het naar hun zin hadden. Ook de buren waren vroeg op en zaten in de zon en uit we wind van hun ontbijt te genieten.

Vertrek uit Lelystad

Zon in de zeilen 1

Goed gesprek achter het roer

Waar ik nu zo moe van word?

Volop zon en gezelligheid

Zon in de zeilen 2

Omdat de wind gedraaid was konden wij met flink wat zon heerlijk terug zeilen naar Nauerna. Iedereen nam een zonnebad en je zag de koppen al maar roder worden. Ik werd gewaarschuwd, Pa je moet nu echt smeren hoor! We kregen net genoeg wind om, met alle zeilen hoog, stabiel en met ruim zes knopen terug te zeilen. Later werd de wind minder en vijf mijl voor de Oranjesluizen hebben wij de zeilen weggeborgen en gingen wij op de motor verder. Jammer, maar zonder wind de sluis in is wel erg comfortabel.

Terug in de jachthaven hebben wij weer in de zon geborreld en heerlijk gegeten. Zo'n weekend is veel te snel om, maar je kan er wel nog heel lang en met veel plezier aan terugdenken.

Diner in de zon

Herbert en Tineke, heel erg bedankt en goede vaart voor al jullie volgende tochten.

(blog geschreven door Piet-Hein Bellaar, foto's: Marjolein Bellaar-bijna allemaal, en Tineke)

Weekend met Eric en Greetje

Eric schreef het al op Facebook: 'Ik bereid mij voor op een weekend zeilen op de Zahree. Ik ben aangenomen als 1e stuurman!'
Dat vond ik leuk hoor: varen met gasten die dat wel zien zitten...flink aan de bak!
Mijn reactie: 'o jaaaaa? Wie heeft jou aangenomen? Dat komt goed uit. Ik ben vreselijk gehandicapt aan de schouder. Dus je bent ook meteen aangenomen als kok, dekzwabber, manusje-van-alles. Wijn-opentrekker en inschenker....je krijgt het heeeel druk!'
Want ik zit met een vreselijke slijmbeursontsteking in mijn linkerschouder...nog een verlate complicatie van mijn duikeling van de menwagen! Ik heb er donderdag een injectie in gekregen. De ergste pijn is weg maar mijn arm hangt er bij als een dood vogeltje :(
Eric weer: 'Houd stand , mjin kind! Wij trekken de zeilen aan en varen strak voor de wind!'
Hahaha...weet hij veel...dat je voor de wind je zeilen juist laat gaan. Nog veel te leren, dus!

Vrijdagavond waren de schipper en zijn gehandicapte maatje al aan boord. Matig met alcohol voor mij vanwege de medicijnen. Niet leuk!!!!!
Zaterdagochtend...ontbijtje zonder koffie. Aaaaaaaaahhhh...koffie op...kan NIET...gauw Eric en Greetje gebeld die nog gauw wat pakken konden halen.
Toen ze er waren snel ons caffeine tekort aangevuld en op pad. Greetje wist goed van wanten door de marifoon...de brugwachter mopperde wel op haar...er zit een brom op onze marifoon. Wat is dat nu weer voor een storing? Weer wat voor de techniekman op zijn lijstje!
Even een stukje de Amerikahaven ingedraaid om tegen de wind het grootzeil omhoog te draaien. De havendienst was not amused...mogen wij als pleziervaart niet in...ook geen klein stukje. Gauw wegwezen anders een bon van 80 euri's...okeeeeeee sorryyyyyyyyyyyyyyy!
Met een paar knoopjes voortgang richting de Oranjesluizen. Eric en Greetje genoten volop van wat wij eigenlijk niet eens meer waarnemen..hoe leuk dit stukje water is; de havens en de bedrijvigheid van en langs het IJ.
We konden vlot door de sluis en de Schellingwouderburg. Op het IIsselmeer aangekomen bleek de wind zo'n 90 graden gedraaid. Noord-oost geworden, dus was Lelystad geheel niet meer bezeild en te ver weg. De Blocq van Kuffeler dan maar? Schoot allemaal niet erg op maar het weer was fris maar prachtig! Greetje en ik pikten snel de comfort seats in en kropen uit de wind en lieten de heren het stuur en de zeilen. Zalig!

Eerste stuurman Eric neemt zijn taak ZEER serieus

Zelfs De Blocq wilde maar niet dichterbij komen dus zijn we omgedraaid naar de ankerplek van vluchthaven Pampushaven. Plons het anker erin en aan de borrel.
Greetje heeft een heerlijk avondmaal voor haar rekening genomen en de drank vloeide (te) rijkelijk. De afwas was voor de heren, ik was sowieso nergens anders goed voor dan voor wat geouwehoer.

Altijd leuk om naar te kijken...de heren aan de afwas!

's Avonds speelde onze jongens van Oranje dus verplicht voor de tv. Gelukkig een doelpuntenfestijn dus er viel ook voor Greetje en mij nog wel wat te genieten.

Onze jongens van Oranje

We gingen niet lang na het fluitsignaal naar bed waarna voor mij het lichtje totaal uitging. De rosé heeft gewonnen!
Zondag was een beetje een domper wat betreft het weer. Grijs en regenachtig en ronduit koud, maar wel een lekker windje tussen 3 en 4 Beaufort. Na het ontbijt en een gevalletje van overstromende vuilwater tank voorin (bah!) de zeilpakken aan en eerst een klapje richting het Paard van Marken (vuurtoren bij Marken).Greetje: huh...paard? Ja kijk maar....de vorm...lijkt met een beetje fantasie op een paard. Jaja....
Toen zeilden we richting Amsterdam. Brug en sluis, het ging weer allemaal super vlot.

In de volle Oranjesluis

Vaar er maar uit, Greetje!

Op het IJ gingen de lappen nogmaals omhoog. We gingen weliswaar met een slakkengangetje maar hebben praktisch het hele IJ en Noordzeekanaal onder zeil gevaren. De kok van de pannenkoekenboot had medelijden met ons en sjeesde naar buiten met pannenkoeken in folie. Helaas, we waren alweer op achterstand gevaren en buiten gooi-afstand. Wel lief van de kok!

De pannenkoekenboot gaat voor ons te snel..helaas..geen pannenkoeken!

Onze eigen kokkin Greetje had echter ook een zalige lunch bereid dus we hadden het slechter kunnen treffen.

We worden super verzorgd..zoveel lekkers.

Toch ook dit weekend weer een klein gevalletje van schade; het drinkwater bleek helemaal op en dat zorgde ervoor dat de hydrofoor doorbrandde. Mooie gelegenheid om een gewone waterpomp aan te schaffen die kan zonder drukvat. Ook een meter om de hoeveelheid water in de tanks bij te houden moet er nog komen (ook op het to-do-lijstje!). Maar wel weer een paar honderd euro's armer geworden. Zoals Doenja al zei: die boot is een zwart gat...
Achter in de middag meerden we weer af in Nauerna. Kreeg de huid van de boot helaas weer een klein kusje van de steiger. Au...weer een krasje erbij!
Even de laatste dingetjes doen en op naar de verjaardag van neefje Tommie.

Jarige joppie Tommie.

Eric en Greetje waren super gezellige opstappers en regelrechte zeilers in de dop. Ze hebben super bijgedragen zodat mijn arme lamme pootje wat rust kon krijgen. Al is dat niet helemaal gelukt. Auuuuuuu!

Volgende week mogen we vriend Piet-Hein en dochters Marjolein en Dorien ontvangen. Nog een verlaat verjaardagscadeau voor Piet-Hein.