 |
| ...waarover praten zij?... |
In de planning stond een zeiltocht met louter heren. Dan kun je het toch eens ongegeneerd over voetbal hebben, je sokken laten slingeren en ga zo maar door. Maar de schipper had toch liever zijn matroos achter de hand voor de manoeuvres dus ik mocht ook aanmonsteren. Mooi niet zonder nog meer vrouwelijk matrozen! Dus werden Kitty en Lizzy matroos twee en drie en maakten we een ingewikkelde aan- en afmonster schema voor de dagen vanaf Hemelvaart. Lizzy kon pas vrijdagavond aanmonsteren. Ik moest vrijdag gewoon werken en Herbert kon vrijdag niet aan boord zijn vanwege familieomstandigheden. Toch hadden we een super gezellige tijd met elkaar. Met borrels en diners op hoog (culinair) niveau. En het ging niet eens de hele tijd over voetbal en lekkere wijven…
Ik heb de dames gevraagd beurtelings een stukje te schrijven voor het blog.
(Tineke)
Donderdag, Hemelvaartdag 2012, waren we rond 10.00 uur aan boord. Na een uurtje klaar voor vertrek en kreeg ik in dit mannenweekend toch een taakje van Tineke: "Nauernase brug, Nauernase brug, hier zeilschip de Zahree, komend van de jachthaven, wil graag een draaitje." En jawel hoor de brug ging open! Door het Noordzeekanaal richting zee. Op zee ging het met mij niet goed. Net als Ans bleek ik geen zeebenen te hebben. Gelukkig scheen de zon, kon de kost gewoon overboord en duurde de tocht niet lang.
 |
| Kitty heeft overvloedig de vissen gevoerd. |
Terug in de sluis voelde ik mij weer steeds beter worden. Een korte zeiltocht vraagt dan om een vroege borrel! Veilig aan de steiger in de haven ook voor mij een glaasje wijn. Lekker kletsen in de zon, eten koken en door met kletsen tijdens het eten was het rond 23.30 uur tijd om te gaan slapen.
(Kitty)
 |
| Een godenmaal, een godentoetje: tiramisu! |
Vrijdag 18 en zaterdag 19 mei 2012
In de namiddag van 18 mei 2012 stapte ik op het zeilschip Zahree in de jachthaven van Nauerna. Het Noordzeekanaal op steenworp afstand. Zicht op de rode kranen van de Ceres terminal, woonboten en groene weilanden. Een mengeling van industrie en natuur.
Inmiddels was iedereen aan boord. Wat werd het plan. Direct zeilen of gezellig samen eten in de kajuit en morgen afvaren. De wind was zwak, het weer druilerig en grijs, niet echt uitnodigend. Gezellig bij elkaar zittend in de kajuit genietend van wijn, mals stoof vlees, sperziebonen en zelfgemaakte aardappelpuree, was wat volgde. Het hoofdgerecht paste uitstekend bij de weersomstandigheden. Het nagerecht, de zelfgemaakte Tiramisu, deed verlangen naar de zon.
De volgende ochtend, 19 mei, zaten we rond 9.00 weer aan dezelfde tafel in de kajuit, ditmaal voor het ontbijt. Hoewel de zon scheen, waren de weersvoorspellingen somber en was de wind zwak. Enkhuizen was gezien de windsterkte te ver weg gelegen. Hoorn of Lelystad was de keuze. We zetten in op Lelystad. Om 10.00 uur verlaten we de jachthaven. Zeilen werden gehesen, de motor aangezet en zo voeren wij door het Noordzeekanaal op weg naar Amsterdam.
 |
 |
| Feest op Java-eiland en een joekel van een cruiseboot en Kitty...is blij dat we niet meer op zee zitten |
We varen verder langs het Java Eiland, het KNSM eiland en verderop de Oranjesluis in. Het duurt niet lang voordat de sluis vol ligt met pleziervaartschepen, we worden geschud en kunnen door naar het IJsselmeer. De zon schijnt heerlijk, af en toe verdwijnt ze achter een wolkje maar we mogen niet mopperen. De motor gaat uit, er komt nog een zeil bij en daar kabbelen we rustig voort. Het weer is heerlijk maar de wind is zwak, 4 tot 5 km per uur. Er wordt wat afgekletst en gelachen. Liggend in de zon op het dek van de boot voel ik het water klotsen en de boot wiegen. Rustig en loom word ik er van. Een ander tempo.
 |
| Nieuw werkwoord voor Lizzy...lekker deksletten! |
Maar gaan we Lelystad wel halen met deze wind. Wat maakt het uit. We zien wel, hoe ver we komen. Is het niet heerlijk dat de weersomstandigheden bepalen hoe ver je komt. Onwillekeurig gaan mijn gedachte naar het boek "De thuiskomst" van Ana Enquist over James Cook. Zij lagen soms weken te wachten op juiste wind om uit de haven te kunnen vertrekken. Hoe anders leven wij nu.
 |
| Piraat Wim heeft het schip HELEMAAL onder controle! |
Lelystad wordt het niet, we gaan voor anker bij Watersportvereniging De Blocq van Kuffeler. Uit de wind in de zon. Heerlijk. We besluiten niet van boord te gaan en op het achterdek te borrelen en avond te eten. Wat voelt dit goed. Ongedwongen, zon, leuke mensen, lekker eten, dit is vakantie. Het is 20.00 uur, Kitty en ik laten de mannen en Tineke achter. Herbert laat zijn rubberbootje te water. Van het richeltje op de zijkant van het schip laat ik me voorzichtig zakken in het rubberbootje. Gelukkig, ik ben droog in het rubberbootje geland. Voorzicht ga ik samen met Kitty op het bankje in het bootje zitten. Herbert zit achter in het bootje, hij bestuurt de buitenboordmotor. Het geeft ons veel plezier om in het kleine rubber bootje naar vaste wal gebracht te worden.
 |
| Ja....laat mij maar alleen met die mannen! |
Een leuke gezellige zeiltocht achter me latend. Herbert en Tineke dank jullie wel dat wij mee mochten en Kitty en Wim dank voor de gezelligheid met elkaar.
(Lizzy)
 |
| Tineke wordt gesnapt met een glas.....! |
En hoe moet dat nu met mij? Nu Kitty en Lizzy met de bijboot door Herbert naar de kant zijn gebracht bij De Blocq van Kuffeler en met de taxi naar het station Almere Parkwijk gebracht worden. Ze laten me alleen met dat herentuig! …nu zijn ze nog rustig maarre…
Afijn. We hebben weer heerlijk gegeten nadat we smadelijk moesten erkennen dat Lelystad ver buiten borreltijd lag en we dus voor anker gingen bij good old Blocq. En natuurlijk na de nodige drank en borrelhap. Het werd nog helemaal zonnig en we zaten te stoven in de felle voorjaarszon.
Nu is de rust weergekeerd en zie ik de zon langzaam dalen…ik neem aan in het westen. Wij blij dat we Lelystad hebben laten varen; de wind is nu kompleet tegen gedraaid. Maar de heren van het herenweekend staken ook niet veel energie in het maximaliseren van de zeilvoering. Ze ontkennen nu en smeden snode plannen om mij publicatie te verhinderen hah! Maar echt…het leken wel kakelende kippen met elkaar. Er is toch echt niet veel verschil met een vrouwenweekend. Dus we maakten geen goede voortgang!
Nou ja. We hoeven morgen minder ver terug te zeilen en morgen is er volgens de weer- en windvoorspellers (geloof ze echter nooit want vandaag was er ook weer HEEL ander weer voorspeld!) is er morgen maar weinig woei te verwachten.
We gaan het zien. Ik ga beginnen aan de zoveel duizend e-books die ik vandaag van Kitty heb gekregen.
Zondag 20 mei 2012
Tja…dat trekt niet erg…serieuze buien trekken over hoewel de wind hartstikke mooi uit het noorden waait. We wachten tot een uur of 11 maar halen dan toch maar het anker op; het moet er toch een keer van komen.
 |
| Een iets ander weertype dan gisteren, helaas! |
Met ronduit slecht zicht, zo nu en dan droog varen we in een mum van tijd naar Amsterdam waar we vlot door brug en sluis gaan. Op het IJ gaat het tegen de verwachting in weer piesen van de regen en onder het mom van 'er moeten nu toch echt broodjes gemaakt worden' smeer ik um naar binnen. Wim is lafbek nummer 2 en laat Gerard en Herbert het natte werk opknappen. Verderop op het Noordzeekanaal knapt het weer helemaal op. Alle zeilen gaan weer omhoog en om de lappen te laten drogen varen we een aantal keer op en neer. Achter in de middag besluiten we dat het allemaal genoeg gedroogd is en gaan we door de brug van Nauerna. Bij het aanmeren blunder ik gigantisch door een lijn niet goed in te trekken. Deze is blijkbaar weer in de plomp gezakt en door de boegschroef gegrepen. Nog net geen huwelijkscrises…wie moet er nu volgende week de koude moddersloot in? Ikke niet natuurlijk. Herbert is not amused…
Het aanleggen gaat verder perfect, ook zonder boegschroef. Gerard en Wim vertrekken naar hun meisjes en Herbert en ik eten op het terras van de haven lekker warm in een waterig ondergaand zonnetje. Herbert blijft daarna nog op Rutger wachten die op weg is vanuit Groningen met onze nieuwe tweedehandse spinakerboom van ruim 5 meter. Waar moeten we die nu weer weg binden? Van later zorg; we kunnen nu wel de genua gaan uitbomen en over een paar weken de parasailor op voeren.
 |
| De spiboom klaar om van Groningen bij ons aan boord te komen. |
Ik ga vast naar huis. Dochterlief zoenen, uitpakken, wassen draaien en blog schrijven. Het einde van een aantal super dagen met super gezellige vrienden! Dankjewel Kitty en Wim en Lizzy en Gerard.
(Tineke)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten