Een druk verjaardagsweekend

Dan krijg je zo'n mooi Pinksterweekend en is de schipper onverbiddelijk: er moet geklust worden. Dus zeilen is er niet bij!
We gingen vrijdagavond na het eten al naar boord. Dan konden we vroeg in de startblokken allerhande dingen doen die nog wachten op iemand die ze een keertje doet.

De partyboot aan de passantensteiger.

De volgende morgen, zaterdag, was ik jarig. Ik kreeg natuurlijk een ontbijtje op bed maar uitslapen was er niet bij…in de benen en aan het werk. Allereerst Herbert enkele malen in de voorste mast hijsen zodat hij een mal kon maken ten behoeve van het blok dat daar moet komen. Daar moet onze nieuwe parasailor straks aan gehesen worden. Dit blok moet goed vrijhangen van de voorstag en de bovenkant van de genua dus Herbert gaat er een extra beslag op maken.

Hoooooooog!!! Op de achtergrond de haven en de partyboot.

Aan de rimpels in zijn voorhoofd kon ik zien dat dit nog een heel gedoe is maar technisch als ie is zal hij er wel wat moois en functioneels van maken. Ook aan de voorzijde van de boegspriet moeten twee blokken komen voor de loef- en de lijschoot. Verder hebben we het nodige lak- , schilder- en plamuurwerk gedaan. Eerlijkheidshalve moet gezegd dat ik voornamelijk voor de catering was, een beetje schuren kan ik nog net…en de logistiek in hij bijhouden van de plekjes. Netjes gemarkeerd met een stukje tape zodat ze makkelijk terug te vinden waren. Daar kreeg ik van de baas een complimentje voor!
Verder heeft de mik van de giek een inkeping gekregen waar een rubberen strip op geplakt wordt. De giek kan dan tijdens het strijken makkelijk op zijn plek gebracht worden en schuift dan niet meer heen en weer. Weer een verandering die het zeilen met een dergelijk groot schip met zijn tweetjes in belangrijke mate gaat vergemakkelijken. Het zijn kleine aanpassingen maar maken een wereld van verschil. De mik is nu ook weer mooi in de lak.

Moet het echt?

Daarna de klus voor de arme schipper; het koude water in om de lijn uit de boegschroef te halen. Met frisse tegenzin maar goed ingepakt ging Herbert het bruine water in. En…viel dat even mee. De boegschroef zit veel minder ver onder water dan gedacht en na enig gepruts was de lijn er weer uit. Herbert kon gaan douchen want echt fris is het water in de haven niet.

Valt erg mee!

Daarna hebben we opgeruimd. Het openingsfeest van de jachthaven na alle verbouwingen die er de afgelopen winter zijn gedaan was al in volle gang. Havenmeester Pepijn en zijn vriendin hadden gezorgd voor een reusachtige partyboot, bier, patatkraam, springkussen. Super georganiseerd en het mooie weer hebben ze dubbel en dwars verdiend. Er waren heel wat mensen.

Patat, bier, springkussen..super gezellig die opening van Jachthaven Nauerna.

Na een patatje en wat lekker koude biertjes gescoord te hebben verscheen plotseling de familie Weigel op de haven. Zij hebben onze goede oude Windveer gekocht, deze tiptop opgeknapt en zijn intussen dierbare vrienden van ons geworden. Speciaal voor mijn verjaardag…zo lief!

Surprise!

Ze bleven ook maar meteen eten en op de boot overnachten. Konden ze tenminste ook aan het bier. Daarna was het wachten op Carla, Herberts zus, en dochter Doenja. Helaas verdwaald…maar ze arriveerden toch nog na zeker een omweg van een uur.

Florian draagt de tas van Doenja...loodzwaar door huiswerk! Echt geen kleren mam!

Super gezellig geborreld en daarna de rookoven aan en een beetje improviseren met de extra eters. Ik denk niet dat iemand tekort had, al helemaal niet wat betreft de wijn en het bier.

Borreltijd.

Na het eten ging Carla weer op huis aan. Doenja bleef ook; zij wilde de volgende dag wel lekker gestrekt in de zon op het dek.
De schipper wordt voor de nacht uit de master bedroom verbannen naar de bank in het dekhuis. Doenja wil door het bezoek niet slapend in de kajuit aangetroffen worden. Ze wil UITSLAPEN!!!!

Foto van de slapende roosjes..gemaakt door de verstoten schipper.

Zondag niet al te vroeg op. Met z'n allen aan het ontbijt en de familie Weigel vertrok daarna richting hun eigen scheepje in Biddinghuizen. We hopen ze over twee weken te zien ergens aan het IJsselmeer We willen nu wel eens de totaal blits geschilderde Windveer zien! Herbert en ik een beetje weer aan het klussen. Doenja installeerde zich met schoolboeken aan dek.

Bruine benen? Mooi uitzicht?

's Avonds een wandeling in het natuurgebiedje naast de gifberg gemaakt met twee snotterende, niezende en ogentranende arme zielen (ikke niet!). Hooikoorts!

Moet dat wandelen echt mama?

Tweede Pinksterdag, vanmorgen dus, gingen Doenja en ik na het ontbijt naar de manege. Paard Mette ophalen die een maand eerder op vakantie mag naar de wei. Ze heeft een aangedane pees en die moet herstellen. Herbert verdween de machine kamer in en was er van overtuigd dat ie zich wel weer de hele dag kon vermaken met allerlei wachtende klussen.

Wat...? Al dit gras voor mij?


 

De buurtjes van Mette, Nifty en haar veulen Utah

Doenja en ik hebben Mette naar de wei gebracht. Ze dook dolgelukkig met haar neus in het frisse groene gras en trok zich weinig aan van de andere paardjes. Dus geen knokpartij daar en al snel konden we weg. Trailer naar stal brengen, Doenja thuis afleveren en weer naar Nauerna waar Herbert nog erg druk was. Laatste klus van de dag…de bilge achter leeg maken en dat was wel eens nodig. Een liter of 60 kwam er wel uit denk ik! Ik heb nog even de boel weer opgeruimd. Volgende week varen Eric en Greetje mee. Super gezellig…maar ik denk niet dat we dan van dat prachtige weer krijgen. In ieder geval gaat het weer een stuk kouder worden. Zitten we straks weer met het kacheltje aan!
In ieder geval is er veel gebeurd! Nog een wijntje en een biertje in de zon op het voordek en op naar huis! Morgen weer aan het werk voor de baas….. tot volgende week, Zahree!!!!

 

Herenweekend dat geen herenweekend werd, Hemelvaart mei 2012

...waarover praten zij?...

In de planning stond een zeiltocht met louter heren. Dan kun je het toch eens ongegeneerd over voetbal hebben, je sokken laten slingeren en ga zo maar door. Maar de schipper had toch liever zijn matroos achter de hand voor de manoeuvres dus ik mocht ook aanmonsteren. Mooi niet zonder nog meer vrouwelijk matrozen! Dus werden Kitty en Lizzy matroos twee en drie en maakten we een ingewikkelde aan- en afmonster schema voor de dagen vanaf Hemelvaart. Lizzy kon pas vrijdagavond aanmonsteren. Ik moest vrijdag gewoon werken en Herbert kon vrijdag niet aan boord zijn vanwege familieomstandigheden. Toch hadden we een super gezellige tijd met elkaar. Met borrels en diners op hoog (culinair) niveau. En het ging niet eens de hele tijd over voetbal en lekkere wijven…
Ik heb de dames gevraagd beurtelings een stukje te schrijven voor het blog.
(Tineke)

Donderdag 17 mei 2012
Donderdag, Hemelvaartdag 2012, waren we rond 10.00 uur aan boord. Na een uurtje klaar voor vertrek en kreeg ik in dit mannenweekend toch een taakje van Tineke: "Nauernase brug, Nauernase brug, hier zeilschip de Zahree, komend van de jachthaven, wil graag een draaitje." En jawel hoor de brug ging open! Door het Noordzeekanaal richting zee. Op zee ging het met mij niet goed. Net als Ans bleek ik geen zeebenen te hebben. Gelukkig scheen de zon, kon de kost gewoon overboord en duurde de tocht niet lang.

Kitty heeft overvloedig de vissen gevoerd.

Terug in de sluis voelde ik mij weer steeds beter worden. Een korte zeiltocht vraagt dan om een vroege borrel! Veilig aan de steiger in de haven ook voor mij een glaasje wijn. Lekker kletsen in de zon, eten koken en door met kletsen tijdens het eten was het rond 23.30 uur tijd om te gaan slapen.
(Kitty)

Een godenmaal, een godentoetje: tiramisu!

Vrijdag 18 en zaterdag 19 mei 2012
In de namiddag van 18 mei 2012 stapte ik op het zeilschip Zahree in de jachthaven van Nauerna. Het Noordzeekanaal op steenworp afstand. Zicht op de rode kranen van de Ceres terminal, woonboten en groene weilanden. Een mengeling van industrie en natuur.
Inmiddels was iedereen aan boord. Wat werd het plan. Direct zeilen of gezellig samen eten in de kajuit en morgen afvaren. De wind was zwak, het weer druilerig en grijs, niet echt uitnodigend. Gezellig bij elkaar zittend in de kajuit genietend van wijn, mals stoof vlees, sperziebonen en zelfgemaakte aardappelpuree, was wat volgde. Het hoofdgerecht paste uitstekend bij de weersomstandigheden. Het nagerecht, de zelfgemaakte Tiramisu, deed verlangen naar de zon.
De volgende ochtend, 19 mei, zaten we rond 9.00 weer aan dezelfde tafel in de kajuit, ditmaal voor het ontbijt. Hoewel de zon scheen, waren de weersvoorspellingen somber en was de wind zwak. Enkhuizen was gezien de windsterkte te ver weg gelegen. Hoorn of Lelystad was de keuze. We zetten in op Lelystad. Om 10.00 uur verlaten we de jachthaven. Zeilen werden gehesen, de motor aangezet en zo voeren wij door het Noordzeekanaal op weg naar Amsterdam.

Aan de horizon, de veranderde skyline van Zaanstad, met het nieuwe stadhuis en de nieuwe Toren. We naderen de aftakking richting de Zaan. Het nieuwe appartementencomplex De Conrad, gelegen naast de Den Uijlbrug, fungeert vanaf het water als een landmark. Een soort van "toegangspoort" naar de Zaan. We varen verder langs de Amsterdamse havens. Op het water beleef ik pas echt dat we door een industriegebied varen. De kolenopslag, fabrieksgeuren die je niet thuis kunt brengen. Het laden en lossen van schepen. We naderen Amsterdam Centraal. Geweldig wat ziet dat er 21e eeuws uit. Het nieuwe gerechtshof in aanbouw, maar vooral het EYE trekt mijn oog. Wat een statement, prachtig. Vanaf het water lijkt het net alsof met de uitbreiding van de overkapping van het Centraal Station en het EYE, het IJ visueel ter plekke smaller wordt. Ik word nieuwsgierig, wat gebeurt er achter die visuele versmalling.

Feest op Java-eiland en een joekel van een cruiseboot en Kitty...is blij dat we niet meer op zee zitten

We varen verder langs het Java Eiland, het KNSM eiland en verderop de Oranjesluis in. Het duurt niet lang voordat de sluis vol ligt met pleziervaartschepen, we worden geschud en kunnen door naar het IJsselmeer. De zon schijnt heerlijk, af en toe verdwijnt ze achter een wolkje maar we mogen niet mopperen. De motor gaat uit, er komt nog een zeil bij en daar kabbelen we rustig voort. Het weer is heerlijk maar de wind is zwak, 4 tot 5 km per uur. Er wordt wat afgekletst en gelachen. Liggend in de zon op het dek van de boot voel ik het water klotsen en de boot wiegen. Rustig en loom word ik er van. Een ander tempo.

Nieuw werkwoord voor Lizzy...lekker deksletten!

Maar gaan we Lelystad wel halen met deze wind. Wat maakt het uit. We zien wel, hoe ver we komen. Is het niet heerlijk dat de weersomstandigheden bepalen hoe ver je komt. Onwillekeurig gaan mijn gedachte naar het boek "De thuiskomst" van Ana Enquist over James Cook. Zij lagen soms weken te wachten op juiste wind om uit de haven te kunnen vertrekken. Hoe anders leven wij nu.

Piraat Wim heeft het schip HELEMAAL onder controle!

Lelystad wordt het niet, we gaan voor anker bij Watersportvereniging De Blocq van Kuffeler. Uit de wind in de zon. Heerlijk. We besluiten niet van boord te gaan en op het achterdek te borrelen en avond te eten. Wat voelt dit goed. Ongedwongen, zon, leuke mensen, lekker eten, dit is vakantie. Het is 20.00 uur, Kitty en ik laten de mannen en Tineke achter. Herbert laat zijn rubberbootje te water. Van het richeltje op de zijkant van het schip laat ik me voorzichtig zakken in het rubberbootje. Gelukkig, ik ben droog in het rubberbootje geland. Voorzicht ga ik samen met Kitty op het bankje in het bootje zitten. Herbert zit achter in het bootje, hij bestuurt de buitenboordmotor. Het geeft ons veel plezier om in het kleine rubber bootje naar vaste wal gebracht te worden.

Ja....laat mij maar alleen met die mannen!

Een leuke gezellige zeiltocht achter me latend. Herbert en Tineke dank jullie wel dat wij mee mochten en Kitty en Wim dank voor de gezelligheid met elkaar.
(Lizzy)

Tineke wordt gesnapt met een glas.....!

  
En hoe moet dat nu met mij? Nu Kitty en Lizzy met de bijboot door Herbert naar de kant zijn gebracht bij De Blocq van Kuffeler en met de taxi naar het station Almere Parkwijk gebracht worden. Ze laten me alleen met dat herentuig! …nu zijn ze nog rustig maarre…
Afijn. We hebben weer heerlijk gegeten nadat we smadelijk moesten erkennen dat Lelystad ver buiten borreltijd lag en we dus voor anker gingen bij good old Blocq. En natuurlijk na de nodige drank en borrelhap. Het werd nog helemaal zonnig en we zaten te stoven in de felle voorjaarszon.
Nu is de rust weergekeerd en zie ik de zon langzaam dalen…ik neem aan in het westen. Wij blij dat we Lelystad hebben laten varen; de wind is nu kompleet tegen gedraaid. Maar de heren van het herenweekend staken ook niet veel energie in het maximaliseren van de zeilvoering. Ze ontkennen nu en smeden snode plannen om mij publicatie te verhinderen hah! Maar echt…het leken wel kakelende kippen met elkaar. Er is toch echt niet veel verschil met een vrouwenweekend. Dus we maakten geen goede voortgang!
Nou ja. We hoeven morgen minder ver terug te zeilen en morgen is er volgens de weer- en windvoorspellers (geloof ze echter nooit want vandaag was er ook weer HEEL ander weer voorspeld!) is er morgen maar weinig woei te verwachten.
We gaan het zien. Ik ga beginnen aan de zoveel duizend e-books die ik vandaag van Kitty heb gekregen.


Zondag 20 mei 2012
Tja…dat trekt niet erg…serieuze buien trekken over hoewel de wind hartstikke mooi uit het noorden waait. We wachten tot een uur of 11 maar halen dan toch maar het anker op; het moet er toch een keer van komen.


Een iets ander weertype dan gisteren, helaas!

Met ronduit slecht zicht, zo nu en dan droog varen we in een mum van tijd naar Amsterdam waar we vlot door brug en sluis gaan. Op het IJ gaat het tegen de verwachting in weer piesen van de regen en onder het mom van 'er moeten nu toch echt broodjes gemaakt worden' smeer ik um naar binnen. Wim is lafbek nummer 2 en laat Gerard en Herbert het natte werk opknappen. Verderop op het Noordzeekanaal knapt het weer helemaal op. Alle zeilen gaan weer omhoog en om de lappen te laten drogen varen we een aantal keer op en neer. Achter in de middag besluiten we dat het allemaal genoeg gedroogd is en gaan we door de brug van Nauerna. Bij het aanmeren blunder ik gigantisch door een lijn niet goed in te trekken. Deze is blijkbaar weer in de plomp gezakt en door de boegschroef gegrepen. Nog net geen huwelijkscrises…wie moet er nu volgende week de koude moddersloot in? Ikke niet natuurlijk. Herbert is not amused…
Het aanleggen gaat verder perfect, ook zonder boegschroef. Gerard en Wim vertrekken naar hun meisjes en Herbert en ik eten op het terras van de haven lekker warm in een waterig ondergaand zonnetje. Herbert blijft daarna nog op Rutger wachten die op weg is vanuit Groningen met onze nieuwe tweedehandse spinakerboom van ruim 5 meter. Waar moeten we die nu weer weg binden? Van later zorg; we kunnen nu wel de genua gaan uitbomen en over een paar weken de parasailor op voeren.

De spiboom klaar om van Groningen bij ons aan boord te komen.

Ik ga vast naar huis. Dochterlief zoenen, uitpakken, wassen draaien en blog schrijven. Het einde van een aantal super dagen met super gezellige vrienden! Dankjewel Kitty en Wim en Lizzy en Gerard.
(Tineke)

Meivakantie: weekje Engeland met Karin en Martin

Zondag 29 april en maandag 30 april 2012

Vanuit een zonovergoten Great Yarmouth kan ik jullie melden dat de overtocht voorspoedig en onder wisselende omstandigheden was. We kwamen zaterdagavond aan boord met eten en spullen voor een maand. Na alles een plekje te hebben gegeven gingen we vroeg naar bed. Buiten loeide de wind en sloeg de regen tegen de ramen. Echt lekker weer om morgen uit te varen! Zou het zondag echt snel op zijn met de wind? We konden het eigenlijk niet goed geloven. De volgende dag was er geen traditioneel uitslapen al moet gezegd; ik kreeg lekker ontbijt op bed van mijn vent! Tegen tien uur waren Karin en Martin er. Ook bepakt en bezakt voor alle weertypen. Maar het kan er allemaal op bij ons.

Alles ging lekker vlot. Bruggen en sluizen wilden ons duidelijk kwijt. Na getankt te hebben in de marina van IJmuiden gingen we op zee pal west richting Engeland. Na aanvankelijk nog zo’n 5 mijl gelopen te hebben kakte de wind in. Achteruit drijven vonden we niet zo’n goede manier om in Engeland te geraken maar dat werd niks zo. IJmuiden wilde maar niet uit zicht raken dus de motor aan en zeil erbij. Om 20.00 uur na nog een enkele zeilpoging  het grootzeil naar beneden want dat maakte enorme klappen. Team B (Martin en ik) mochten gaan rusten terwijl team A (Herbert en Karin) zich bogen over AIS (Automatische Identificatie Systeem) waarmee we alle scheepvaart een beetje in de buurt in de gaten kunnen houden en de elektronische kaart voor de te bevaren route. Tegen het rollen hees het innovatieve team A het upper stay sail, een vliegend gehesen zeil helemaal boven in de mast, dat voorkwam dat we al te erg heen en weer rolden in ons bedje.  Dat was tof van ze!

Veel te snel was het 12 uur ’s nachts en moesten Martin en ik van het onverbiddelijke team A uit de veren om tot 4 uur de wacht te ‘lopen’. Wij vonden dat team A had zitten te slapen want er stond ondertussen best een leuk briesje.  Dus bijgestaan door een mooi half maantje ging al het zeil erop en gingen we soms een ruime zeven knopen door het water. Team B was trots op zoveel niks kostende voortgang maar kon de klok wel vooruit kijken naar 4 uur. Arm team A…ze hadden de boel nog niet overgenomen en de wind hield het weer voor gezien. Dus het grootzeil moest weer eraf en de motor bij. Stipt 8 uur moesten we onder de kust van Engeland weer aan de bak voor de laatste loodjes. Alsof de duvel ermee speelde..weer trok de wind aan. Verder dan de genua uitrollen gingen we niet. Nauwkeurig de kaart in de gaten houdend motorzeilden we voor Great Yarmouth langs de geul in naar Lowestoft. Toen de schipper erbij geroepen werd bleek dit niet de bedoeling. Team B had volgens Herbert zitten pitten bij het palaver maar dit ontkenden wij gewoon.  Dus omdraaien maar weer en een half uurtje met de stroom mee terug.

Voor de ingang naar de geul van Great Yarmouth stond een bepaald uitdagende hoeveelheid stroom. Nogal wat schepen schijnen hier op de pier te worden gezet maar bij ons ging het goed. De lange waterweg naar de binnenstad ziet er wat troosteloos en vervallen uit. Er liggen nog wel zeeschepen voor de wal maar om nu te zeggen dat het hier booming business is?

De Zahree aan de kade van Great Yarmouth

De volgende uitdaging was vastleggen aan de hoge jachtonvriendelijke kade op stroom. Geen probleem voor deze ervaren schipper en bemanning (het stinkt hier naar eigendunk). Daarna nog een uurtje naar bed  om bij te komen. Martin was daarna uitgeschakeld met zware hoofdpijn dus bleef op het schip passen en wij togen de stad in. De pier kent vermaak van een niveau..mwah. Ook verder oogt het hier op een passende manier een beetje vervallen. De mensen tref je hier bijna zonder uitzondering voortschuifelend, veel te dik, met een bak fish and chips genoeg voor een hele week. Na een lange wandeling op zoek naar drinkbouillon voor Martin zijn we nu weer terug op de Zahree. Met kussens achterover in het zonnetje was het goed uit te houden. Nu is de zon weg en heb ik van Karin een lekker glaasje wijn gehad met een toastje erbij en type ik dit verslag voor jullie. Niet verkeerd deze overtocht. Een beetje veel moeten motoren maar ach….

Martin komt bij van de zware overtocht

Bruine kop krijgen...maar de wind is koud!

Eindelijk even lekker lezen!

Morgen, als de sterren goed staan, naar Lowestoft…

(Tineke)

Dinsdag 1 mei 2012

De dag begon typisch Engels: regen.

Rond de middag werd het droog en zijn we vertrokken. Eerst aan de wind naar het noorden want de volgende haven lag op 7 mijl afstand in zuidelijke richting. Een driemaster lag steeds vlak bij ons en draaide rondjes om ons heen. Het bleek de Eendracht, een Nederlands schip voor gehandicapten.

Na een tijdje gedraaid en ruime wind naar Lowestoft.

 

De stad bezichtigd en hele vette, slappe chips gegeten. Het mocht eigenlijk niet van Tineke, maar uiteindelijk nam ze zelf ook. Gaat ze nooooooit meer doen hoor!

’s Avonds uit eten in de Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club. Heerlijke oud Engelse sjiek. Weinig publiek, maar toch heerlijk eten. Aan de tafel naast ons kwam ook een groepje mensen eten. Aan hun tafel stonden standards met kleine vlaggetjes. Het bleken officers van de club, waaronder de commander himself. Bij vertrek vroeg hij of we de urinoirs van de club bekeken hadden


 

Daar hing namelijk een koperen plaquette met Latijnse tekst: Fata kuius patriae in vestris manibus est. Betekenis: U heeft de toekomst van uw vaderland in uw hand.

Woensdag 2 mei 2012

Volgende dag bleek het weerbericht dat we beter meteen weer konden oversteken naar Nederland want aan het einde van de week zou de wind alleen maar steeds meer oostelijk worden.

Om een uur of 10 naar buiten, na een prachtige achteruitvaren met bocht manoeuvre van Herbert.

De wind was eerst N4 en de planning was om naar Den Helder over te steken. Daarom hielden we hoog aan. Al gauw draaide de wind meer naar het NO. 
Twee dolfijnen doken op aan bakboord! Tineke maakte iets teveel misbaar om Karin aan te sporen te komen kijken met medeneming van de camera. Het stel dook onder, verscheen nog kort aan stuurboord en verdween definitief. Ze konden het zeker niet van ons winnen...we gingen ruim zeven knopen! Dus helaas, Karin miste ze en we hebben geen bewijs.

Martin zou koken, maar na het zoeken van de deksel voor de pan onderin het hoekkastje, kwam hij buiten met de mededeling dat iemand anders moest koken, want anders kon hij straks niet meer sturen. Na een kleine donatie aan Neptunus bleef hij verder gelukkig wel gezond.

De stuurautomaat hield er in de loop van de middag mee op, dus we moesten op de hand sturen. De nieuwe windgever deed het ook nog niet en in het donker kon je de windwijzer niet zien. Best lastig. Gelukkig zijn zowel team A als team B ervaren zeilers die dat soort moderne poespas niet nodig hebben.

Donderdag 3 mei 2012

Tegen middernacht was de wind toegenomen tot NO6. Drie reven in het grootzeil gezet en bijna de hele genua weggedraaid. Evengoed spoten we met 8,7 kt over het water. De boot deed het prima, er kwam nauwelijks buiswater over. Maar met deze wind leek de aanloop van Den Helder, het Schuitengat, met links en rechts ondieptes, ons niet helemaal haalbaar. De keuze was dus IJmuiden of Scheveningen en de schipper koos voor Scheveningen.

Om 3 uur was de wind al afgenomen, maar in de verte donderde en bliksemde het. We waren eerst bang voor stilte voor de storm, maar na een tijdje hebben we toch de riffen er uit gehaald. Konden we ook niet op ons kop krijgen van team B voor de trage voortgang…

We merkten ineens dat we een verstekelingetje aan boord hadden.  Een lichtbruin pluizig bolletje met pootjes en snaveltje hipte door de kajuit. Na uitgerust te zijn en voorzien van proviand nam hij afscheid en vloog weer weg.

Op het randje van de tafel...zo piepklein!

Helaas viel uiteindelijk de wind praktisch weg, draaide naar het ZW en er kwam dichte mist opzetten. Motorzeilend bereikten we uiteindelijk de haven van Scheveningen.

Wandeling rond de haven (met onderweg een patatje om de kwaliteit te kunnen vergelijken met de Engelse chips) en daarna bezoek van Mirjam en Patrick, vrienden van Tineke en Herbert.

(Karin)

Verder bij donderdag 3 mei…in Scheveningen waar we volgevreten van vette patat en kibbeling Mirjam en Patrick aan boord hebben verwelkomd. We hebben ze sinds mijn studietijd aan het conservatorium niet gezien. Ze liggen met hun Victoire in de haven in Scheveningen en wonen er vijf minuutjes vandaan. Ongelofelijk leuk om ze weer te zien en bij te kletsen. ’s Avonds uit eten bij Italiaan en uitgeput het bed  in gevallen. We hebben allemaal vast en lang geslapen. Blijkbaar hadden we het even nodig na die vermoeiende overtocht.

   

vrijdag 4 mei 2012

De volgende dag van Scheveningen naar IJmuiden met een mooie NNW wind. De sluis draaide vlot en toen waren we weer op zoet water. De thuishaven Nauerna lieten we links liggen want we hadden er nog niet genoeg van. We gingen nog een paar daagjes naar het IJsselmeer. Op naar vluchthaven Pampushaven om daar voor anker te gaan. Gratis!!!!!

 

Op het Noordzeekanaal gingen alle lappen weer omhoog maar het tempo was eruit. We werden opgelopen door een piepklein Etapje met drie knullen erop die het wat leuk vonden om ons voorbij te stuiven. Mmmmmmm. Ik heb de heren van ons schip nog proberen te inspireren tot het hijsen van de vliegende bovenste stagfok om de grijnzende knapen een lesje te leren maar ze waren te druk met hun biertje.

Na uuuuuuren kwamen we voor Loods 6 in het IJ en konden het schip bewonderen waar Martin aan het werk is. Met een enorme glazen uitbouw in de scheepswand kunnen we ons voorstellen dat je de visjes voorlangs ziet zwemmen. Daarna mochten we vlot in de middensluis van de Oranjesluizen en draaide de Schellingwouderbrug net voor acht uur en meerden we pontificaal achter de brug af om op de tv de Dodenherdenking te volgen zodat ook wij even twee minuten konden herdenken.

Toen het zeil er weer op en door naar de vluchthaven van Pampushaven. Op het Buiten IJ heeft Karin dochter Tessel gebeld die op IJburg woont en prompt een enorme gele vlag uit een raam van haar nieuwe appartement naar ons zwaaide en wij daarom maar de nationale driekleur namen en hetzelfde deden. Echt grappig….op de foto zie je het lichtgrijze gebouw..het enige donkere raam..daar staat ze te zwaaien. Als je heeeeeeel goed kijkt zie je de vlag!

Toen een kort ritje naar de ankerplek. Onderweg heb ik de crew gevoederd met paste en sla. Dat konden ze wel waarderen. Een uur of 10 plonsde het anker in het nat en konden we eindelijk aan de borrel. Weer zo’n lange dag…het lijkt verdorie wel werk!

zaterdag 5 mei 2012

Op naar Hoorn. Om 11 uur gingen we ankerop en moesten we warempel kruizen naar het Paard van Marken (vuurtoren). Daarna mooi bezeild naar Hoorn. Met een snelheid van 7 knopen stoven we erop af. Onzeker van een plaats in de Binnenhaven want de havenmeester vond het telefonisch nodig een beetje dik te doen over of er plek voor ons was of niet. Bij Hoorn moesten we toch nog een klapje maken omdat  de wind onder de kust nog wat noordelijker werd. In de havenkom konden we mooi bij Atalante de dieselvoorraad weer op peil brengen. Na oproepen van de haven over de marifoon streek de havenmeester de hand over het hart en mochten we aan een klipper net links naast de ingang.

Een super plek…op rolafstand van het restaurant de Hoornse Kogge waar we ’s avonds zouden gaan eten met Lucy en Cees, de vorige eigenaren van ons schip. Erg gezellig om ze weer eens te zien en te spreken.  We hebben erg lekker gegeten daar! Een aanrader dat restaurant.

Met genoeg wijn achter de kiezen om een snelle aftocht naar Klaas Vaak te garanderen rolden we om een uur of elf het bed in voor een korte nacht. De volgende dag zouden we om acht uur weg…en dat op de dag des heren…bah!

zondag 6 mei 2012

Na een veel te korte nacht klopte Karin zachtjes op onze slaapkamerdeur. Oooooooo neeeeeee hè!!!!??? Voor de twee buurboten na ons was het ook even slikken. Vooral de buitenste bootbemanning hadden gezichten als donderwolken. Ik vrees dat ze de dag ervoor niet gewaarschuwd waren door onze buren. Ze maakten ook geen haast met aankleden. Zielig!!!!! Not!

Met een prachtige stevige noordoosten wind stuiven we nu langs het Paard van Marken (zie foto van Karin) op weg naar Amsterdam. We liggen een uur voor op schema!

Veel sneller kan het niet denk ik. Hoewel we na het Paard van Marken (de vuurtoren op de foto hierboven) gaan afvallen tot voor de wind en we wat snelheid inleveren, zien we nog wel de Groene Draeck van onze Oranjefamilie voor ons langs gaan. Met de politie op gepaste afstand die wel even bij ons langs voer om te kijken of we geen kwaad richting de koninklijke familie in de zin hadden. Tuuuuurlijk niet! Ik begon nog te joelen joehoe Koningin...maar dat mocht niet van Herbert. Ik mag ook helemaal niks... (het zou ongepast zijn!).

De koninklijke familie is aan boord. Men voert daarom de Koninklijke Standaard (een oranje teken) bovenin de mast.

Geen rare dingen doen, hè Zahree!!!

Al snel waren we bij de Schellingwouderbrug en door de Oranjesluizen. Na de sluis alle lappen weer omhoog want in de buurt van het Muziektheater stond Margriet, een vriendin van Karin en Martin, met de camera in de aanslag om foto's van ons te nemen. Ik hoop dat ik die van haar later op het blog mag plaatsen. We zwaaiden gezellig naar elkaar en ze trok nog een sprintje om even verderop een nieuwe serie te schieten. Daarna verder over IJ en Noordzeekanaal. Alles onder zeil. De motor hoefde maar eventjes bij achter het CS.

Om drie uur lagen we weer op ons plekje in thuishaven Nauerna. Opruimen geblazen en op naar de super gezellige verjaardag van Hannah en Liesbeth. Met verbrande gezichten en na-wiebelend aan de hapjes en natuurlijk weer de drank! Wat hebben we genoten van deze week met z'n viertjes!

Maar bij mij gaat nu het lichtje uit...van dit blog en het bedlampje!