Zeilen met vol tuig, inclusief de visserman.
Toch haalt de Bojangles ons in. Zahree is ook wat langzamer door alle kokkels en mosselen en groene slijm die aan haar groeien en kleven. Ook de schroef zal wel ‘onder’ zitten want ook op de motor gaan we langzamer dan we mogen verwachten. Tijd voor een duik onder het vlak, schipper? Rob roept ons op op kanaal 16. Een grote walvis is net achter hun boot langs gezwommen. Jammer… te ver voor ons weg maar ik zie nog wel iets van hem. Hij/zij smeert hem echter gauw want er komt een Fast Ferry aan die z’n pad bijna kruist.
We worden voorbij gelopen door de Bojangles.
Af en toe zien we de Bojangles een rare schuiver maken. Hebben ze weer vis aan de lijn? Later horen we dat op de meest onmogelijke momenten de plotter én de stuurautomaat de pijp aan Maarten geven. De techniek is na de blikseminslag nog steeds van slag bij hen.
Na een heerlijke dag zeilen komen we aan in de enorme haven van Boston. We ankeren samen met de Bojangles voor het Hyatt Hotel aan de kant van East Boston. We hebben een prachtig uitzicht op de skyline van Downtown Boston. Daar gaan we morgen eens even de boel verkennen. Zin in! De startende en landende vliegtuigen vanaf Logan Airport geven wel een beetje overlast, helaas.
 |
| Engeltjes gevel. |
Bij avondlicht is de skyline van Boston geweldig!
Vrijdag 6 juli. Met onze dinghy's slalommen we door het drukke verkeer op het water naar de overkant. Het is even zoeken naar een plekje waar we de dinghy achter kunnen laten maar we vinden een drijvend ponton bij Indian Wharf waar een aardige vent Jason het lastig vindt om ons er een tientje voor te rekenen maar wij zijn allang blij. De dinghy ligt er achter een gesloten hek en we zijn meteen bij het Aquarium dus midden in de stad. Super!
We wandelen maar zo’n beetje door de stad om wat sfeer te proeven. Boston bevalt ons meteen heel goed. Het is levendig, wel toeristisch maar op een leuke manier. Het is duidelijk een progressieve stad; heel veel kunst overal, niet zo gek met zoveel kunstopleidingen en Harvard en MIT binnen de stadsgrenzen! Elke dag worden er overal gratis concerten en andere voorstellingen en exposities gehouden waar je dan lekker je dekentje, eten en een fles wijn meeneemt en in de relax-stand gaat. Er zijn goede fietspaden en –stroken door de hele stad.
We wandelen even door superdruk Faneuil Hall, de Marketplace waar tientallen stalletjes met de cuisine van over-de-hele-wereld, de heerlijkste etenswaren verkopen.
Quincy Market.
.
Gezellig Boston.
We vinden de Italiaanse wijk en natuurlijk moeten we een Italiaanse delicatessen-zaakje in om goede kaas en salami en ander lekkers te kopen. En we kunnen ook nog de laatste momenten van de voetbalwedstrijd van de Belgen tegen de Brazilianen zien. Oké… wij doen dan wel niet mee dit kampioenschap, maar we zijn nu fel voor de Rode Duivels natuurlijk. Leuk om te zien hoe de Brazilianen uit het toernooi moeten vertrekken! Daarna lopen we zo’n beetje langs het havenfront en sluiten af met een terrasje. Ja… Boston kan ons alle vier zeer bekoren!
Zaterdag 7 juli. We varen met beide dinghy’s naar Downtown Boston.
Wat ligt Zahree daar mooi he? Op naar Downtown Boston.
Het is tijd voor een flinke dosis History of Boston. Dat is in deze stad geweldig voor elkaar. Via een enorme rode lijn in baksteen op de straat gelegd word je langs allerlei historische kunst- en bouwwerken gevoerd. Als mieren lopen de toeristen allemaal hetzelfde pad.
State House, Beacon Hill.
Old Granary Burial Grounds.
Hier ligt een groot deel van de familie van Benjamin Franklin, wetenschapper en één van de Founding Fathers van de USA.
.
King’s Chapel. Beetje bijbel lezen.
Van oorsprong was deze kerk Anglicaans maar werd na de Amerikaanse Revolutie Congregational. Vandaag de dag is de liturgie een vriendelijke mix van beide religieuze stromingen.
Irish Famine Memorial.
Twee beeldengroepen die de tegenstelling verbeelden tussen de Ierse emigranten die naar Amerika gingen en het daar prima hadden en de hongerende achterblijvers in het thuisland, halverwege de 19e eeuw.
Het beroemde balkon van de Old State House.
Op 18 juli 1776 werd hier de Declaration of Independence voor het eerst voorgelezen werd aan de inwoners van Boston.
The Democratic Donkey.
De ezel, het symbool van de Democrats vóór Old City Hall was een doorn in het oog van de Republicans. Op hun beurt eiste men een standbeeld van hún symbool; de olifant. Dat werd de gemeenteraad een beetje te begrotelijk dus volstond men met een afbeelding van twee ‘footprints’ met olifanten erin gegraveerd, precies tegenover de ezel. Baudine en ik kiezen NATUURLIJK de kant van de ezel! Denk je er anders over? Neem dan plaats op de voetstappen; stand in opposition! Je bent dan NIET meer onze vriend, hoor (want dan ben je voor ‘orange head…grrrrrr!).
Op weg naar de Italiaanse wijk kijken we naar Bostons straattheater. Een groep zwarte streetdancers trekt een enorm publiek. Niet alleen met hun acrobatische toeren maar ook omdat ze enorm grappig zijn. Ze hebben een lange white man nodig. Tuurlijk… Rob is direct de klos. Uiteindelijk hoeft Rob niet in het rijtje van mannen te staan waar een van die gasten met een enorme salto over heen gaat. Hij was een beetje té groot denk ik! De groep haalt verdiend een dik salaris op voor hun optreden.
Van die fratsen! Rob moet ook meedoen.
Tijd voor een lunch. Dat doen we natuurlijk waar we weten dat je goed kunt eten, in de Italiaanse wijk! En lekker was het!
Lunchen bij Rabia’s in de Italiaanse wijk.
Maar dan moeten we weer dóór! De Red Line is nog niet geheel gelopen. We hijsen ons Bunker Hill op naar het Bunker Hill Monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Slag om Bunker Hill in de Onafhankelijkheidsoorlog op 17 juni 1775. Niemand heeft puf om de toren te beklimmen, zelfs Herbert niet.
Bunker Hill Monument.
En verder gaat het weer; naar de USS Constitution , een 3 mast fregat. Het schip verloor nooit een slag. De huid was zó dik dat de kogels van de Engelsen er maar geen vat op kregen. Om die reden werd het schip Old Ironsides genoemd. Nog steeds vaart het af en toe door de haven van Boston. Baudine heeft geen ID bij zich en mag daarom het schip niet bezoeken. Vindt ze niet erg. Ik bedenk me iets te laat dat ik al zoveel van deze oude schepen heb gezien. Zootje kanonnen etc. ….. maar ik kan Baudine niet meer vinden. Nou ja… ik blijf lekker in de schaduw wachten tot de heren helemaal blij terug zijn. Mooi schip, zeggen ze!
USS Constitution.
We voelen alle vier onze voeten. Tijd om op ‘huis’ aan te gaan. We kunnen een ferry naar de dinghy's nemen en door een beetje te dringen kunnen we nog nét mee. Zo staan we zo weer op het dinghy dock. De Red Line hebben we in the pocket.
Zondag 8 juli. Herbert en ik gaan fietsen langs de Charles River. Het is er een heerlijke dag voor. Niet té heet maar wel zonnig. Het voordeel van langs de rivier fietsen? Nauwelijks klimmetjes! We zien Cheers, Harvard en een stukje van MIT (Massachusetts Institute of Technology) en nog véél meer.
Cheers! Weten jullie nog? Norm, Cliff en Frasier?
Langs rivier de Charles.
Oud en groen Harvard. Wat een prachtige studie-omgeving!
Vóór een van de gebouwen van het MIT.
Aan het eind van de dag meen ik dat mijn kuiten eruit gaan zien als echte fietskuiten! Hoewel… oké… beetje overdreven misschien?
Maandag 9 juli. Boodschappendag. Rob zet ons mét fietsjes af op de kant op het dok van de ferry’s. Je kunt daar je dinghy niet echt achterlaten. Ook redelijk grote ferry’s leggen er aan. We hebben nog geen goede plek kunnen vinden waar we de dinghy achter kunnen laten aan deze kant van Boston. De marina waar we voor liggen is strikt privé dus daar mag het niet. We fietsen naar de Boston Harbor Shipyard & Marina en daar mogen we morgen wél liggen, bij het benzinestation als we benzine voor de buitenboordmotor kopen. Vinden we fair. Gaan we morgen doen dan!
Boston vanaf Piers Park, East Boston.
In de buurt van Borderstreet is een prima Shaw’s-supermarkt waar de cruiser prima kan bevoorraden. Ook aantrekkelijk; de drankenwinkel vlakbij de Shaw’s is veel vriendelijker geprijsd dan die aan de andere kant van het water liggen. Onze fietsjes zakken bijkans door de assen dus de wijn- en biervoorraad aanvullen doen we de volgende keer. Rob komt ons weer met zijn dinghy halen en de rest van de dag gaat voorbij met klusjes en in de relax-stand. Rob en Baudine gaan naar een baseball wedstrijd van de Red Sox. Tja… wij zijn al voor de New York Yankees natuurlijk. Maar de Red Sox winnen óók. Met 5-0 nog wel.
Dinsdag 10 juli. Een GROTE klusdag. De duikspullen komen bovendeks en Herbert schraapt de kokkels, mossels en ander aanhangend ‘tuig’ dat daar niet thuis hoort van het vlak en de schroef van Zahree. Ik concentreer me, hangend over de rand van onze dinghy, op de waterlijn en, daar waar ik nog nét erbij kan, eronder. Zwaar werk maar we verwachten weer iets harder te kunnen varen, zowel op motor als onder zeil. Fotograferen is er bij in geschoten helaas. ‘s Middags liggen we voor pampus tot ik wel overeind moet want we mogen heerlijk aanschuiven bij de Bojangletjes. Wij nemen sirloin steak mee, salade en de piepers en Rob heeft geweldige saucijzen gekocht. En toe… ooo die druipen zooooo lekker van het stokje! Marshhhhhhhh mellowsssssss. Tjee… lekker allemaal. Wat zijn we toch een geluksvogels met z’n allen! Alweer zo’n zalige avond! Over de drankinname… uh… zullen we het maar niet over hebben!
Aanschuiven op de Bojangles.
Woensdag 11 juli. Er moet wéér gefietst worden. Op internet vind ik een fietsroute door East Boston, de East Boston Greenway. Een fietsroute die je tot Constitution Beach voert.
Wood Island Bay Edge Park.
Vandaar fietsen we door naar het slaapstadje Winthrop. Hier kun je ook prima liggen en ook ankeren. Vandaag gaan hier de vliegtuigen om de halve minuut rakelings over helaas. Uiteindelijk fietsen we helemaal door naar Deer Island.
Uitzicht over Winthrop Yacht Club en Boston in de verte.
Op Deer Island ligt de waterzuiveringsinstallatie en benedenwinds is dat goed te ruiken. Getver… gauw door.
Bah… het stinkt hier.
Op de terugweg eten we in Winthrop in een echte diner. Het eten is er goed betaalbaar en redelijk. We worden wel een beetje weggekeken want ze hebben het weer verdiend voor vandaag waarschijnlijk. Alle krukken gaan al op de bar en dat vind ik er niet zo gezellig uitzien. Maar ach….
We fietsen vlot de laatste mijlen terug en gaan weer naar de Shaw’s en vooral langs de drankwinkel. Herberts favo bier en genoeg wijn voor de komende tijd.
Donderdag 12 juli. We willen nog even naar de Italiaanse wijk en Chinatown. Gewoon een beetje rondfietsen én, belangrijke missie, we gaan naar de Nespresso winkel want we hebben op internet gezien dat er langs de kust voorlopig geen plaatsen meer zijn waar we de koffiecups kunnen kopen. Weer een rib uit ons lijf hier, maar we kunnen weer even voort. Nog even door het prachtige Boston Public Garden.
Boston Public Garden.
Nog een half uurtje relaxen in een stadsparkje Dewey Square Park waar de tuinstoelen al klaar staan. Je kunt er drankjes drinken maar wél even eerst een polsbandje om nadat je je ID hebt laten zien en op z’n Amerikaans gaat er dan een lijntje om het parkje. Erbinnen mag je drinken, erbuiten beslist niet! Veel mannen, nog in kantoorpak spelen partijtjes pittenzakken gooien. Erg leuk!
Zin in een partijtje pittenzakken gooien?
In Chinatown eten we bij een Japanner een heerlijke lunch en gaan we naar een Chinese winkel om mie en wat boemboe’s te kopen. Ik koop een peperduur flesje wijn voor vanavond én we gaan naar The Smoke Shop (op aanraden van neef Jeroen) en halen er Chicken Wings en Brisket. Dan door naar het Institute of Contemporary Art waar vanavond een Braziliaanse zangeres en haar band optreden. Onder de luifel zit je er fantastisch op de houten trappen. Het late middagzonnetje maakt het heel aangenaam. Rob en Baudine komen al snel aansluiten en terwijl we picknicken, genieten we van de Braziliaanse muziek en vooral van de fantastische sfeer.
Picknick, muziek en gezelligheid bij het ICA, Boston.
Vanaf het ICA uitzicht op onze eigen boten.
Rob en Herbert springen even op onze fietsjes en halen snel de dinghy’s op, dus Baudine en ik hoeven alleen maar naar de waterkant te schrijden voor onze ‘watertaxi’. Morgen gaan we Boston verlaten en op weg naar Gloucester… met een beetje pijn in het hart. We zijn echt van plan hier nog eens terug te komen. Boston heeft ons hart definitief gestolen!
Vrijdag 13 juli. Mijn zusje Katinka is vandaag jarig en midden in de nacht word ik al opgeroepen door de ‘Holletjes-app’ die me luid zoemend laat weten dat het tijd is haar te feliciteren. GEFELICITEERD LIEF ZUSSIE!
We zijn op tijd op om een en ander voor te bereiden voor vertrek. We varen naar de dieselpomp om te tanken, wetende dat de diesel in Canada veel duurder is. Verder zijn de watertanks weer vol. Zo! We hadden het misschien beter de dag ervoor kunnen doen maar we moeten nog de CBP bellen om te melden dat we verder gaan varen. De officer die Herbert nu weer aan de telefoon krijgt is van mening dat we toch weer naar het kantoor moeten om een papiertje te halen. Nee toch? Dat is een hartstikke eind weg. We zeggen dat we al onderweg zijn en na veel telefoontjes krijgt Herbert eindelijk iemand te pakken die echt met ons mee denkt. Hij vindt dat we onterecht geen cruising permit hebben gekregen (‘they were all wrong’ zegt ie!) en na met zijn baas overlegd te hebben belt hij terug en meldt dat hij heeft geregeld dat we de permit alsnog krijgen. Hij heeft meteen een cruising permit nummer voor ons. We zijn hier zo blij mee! Nu hoeven we de komende 2 1/2 maand niet meer steeds naar die kantoren en elke keer weer te bellen. 1 keer bellen bij een volgende state of regio en het nummer door geven is dan genoeg. De officer zegt toe de permit te faxen naar de havenmeester van Gloucester. Hij is zelfs van plan, als we daar maandag nog zijn, om ons met een bezoekje te vereren. Nou… we schenken hem heeeeel graag een kopje koffie! En een koekje erbij!
We varen ineens met zeer opgeruimd gemoed en, als we eenmaal op zee zijn, met een lekkere halve wind in een paar uur tijd naar Gloucester. De Bojangles is al een paar uur voor ons vertrokken om wat kabels op te halen in Marblehead. We zien ze op de AIS zo’n 7 mijl voor ons en lopen wel wat in maar niet helemaal. Een uurtje na hen gaat ons anker ook in de grond voor het sympathiek ogende vissers stadje. Hier moet je zijn voor de lobster, de clams en ander voer uit de zee! Rob komt langs om te vragen of we willen mee-eten en nóg gaat er geen lampje bij me branden! Pas als we bij de Bojangles aan boord komen, terwijl Baudine dan al een tijdje bij ons aan een drankje heeft gezeten, krijgen we nog een hint van Rob…..
OOOOOOOO MIJN GOD! WE ZIJN HELEMAAL VERGETEN DAT BAUDINE VANDAAG OOK JARIG IS! We schamen ons HELEMAAL te pletter! Even gauw haar dubbel knuffelen! Gelukkig worden we niet van boord gegooid en zó verwend met het eten en alle gezelligheid!
Nog levend… maar al snel gekookt… de lobsters.
De jarige Job Baudine en daarnaast de stommerds!
GEFELICITEERD, LIEVE BAUDINE (nu staat de datum ook in mijn agenda!)!!!!
Mooie gelegenheid om dit blogdeel af te sluiten. Vanuit Gloucester… tot de volgende keer, lieve bloglezers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten