Thijs en Olesia op bezoek in Cuba en nog meer té spannende belevenissen.

Dinsdag 27 februari. We doen 2 wasmachines en zijn de hele dag bezig met schoonmaken en opruimen vanwege ons bezoek dat hopelijk snel op de boot is. Achter in de middag krijgen we bericht dat Thijs en Olesia veilig geland zijn en een prima airbnb hebben en de dag erop in alle vroegte op het busstation gaan staan om een kaartje naar Juventud te regelen.

Woensdag 28 februari. We worden wakker van het gerinkel van Herberts telefoon. De kids met de mededeling dat er geen kaartjes zijn voor de ferry naar Juventud. Het is Carnaval en alles is volgeboekt tot 3 maart. Shit shit shit! gauw een ander plan gemaakt! We gaan uitklaren en naar Maria la Gorda. Thijs en Olesia gaan een bus of taxi zoeken. Voor ons is het een tocht van 90 mijl dus we vertrekken samen met de Agaathjes rond 3 uur in de middag. Het is een nachtje doorvaren maar de wind zal zachtjes waaien en van achteren én we hebben een prachtige volle maan die ons de hele nacht vergezelt! We hebben er zin in!


Richting Maria la Gorda met een stagfok en de parasailor.

De wind waait uit het zuidoosten dat betekent dat we de parasailor nog kunnen voeren. Het grootzeil blijft nog onder zijn dekje. Maar we gaan maar langzaam en de wind gaat steeds verder naar het zuiden. De parasailor wordt opgeborgen en we hijsen vol tuig. We gingen steeds verder achter lopen bij de Agaath maar met vol tuig en de wind iets achterlijker dan dwars begin Zahree lekker vaart te maken en al gauw zijn we naast elkaar. De Agaath vaart een heel stuk met de Bollejan. Een prachtig gezicht. We horen dat ze een enorme vis hebben gevangen. De hele koelkast en vriezer ligt vol. Wij vangen ook goed maar…. alleen onze specialiteit: barracuda’s! We vangen er drie maar zetten ze terug. Hier een foto van de tweede! Heel groot! Rond Cuba schijnt de barracuda geen siguetera te hebben maar toch zijn we er een beetje beducht op. Hoe groter des te gevaarlijker dus we nemen het risico maar niet. Vooral niet omdat Thijs en Olesia toch wel heel erg gedupeerd zouden zijn als ze tijdens hun bezoek aan ons ziek zouden worden… Dus terug met die stinkerds…. het is nog een heel gedoe voor Herbert om ze te bevrijden van de haak.


De derde barracuda was nóg groter!

Verder zijn we niet gelukkig in de visvangst maar rekenen op onze lieve vrienden van de Agaath!

We varen de ondergaande zon achterna en zien tegelijkertijd de maan achter ons opkomen. Heel groot en rond! Prachtig!


De ondergaande zon in het westen achterna….

De wind zou afnemen tot nauwelijks nog enige wind maar dat komt niet uit. Het blijft de hele nacht wat waaien en gaan we hele stukken niet harder dan 4 knoopjes. De wind draait gaande de nacht steeds meer naar het zuidoosten en ik rol de genua weg want die is nu werkeloos geworden. Het is een heerlijke zeilnacht!

Donderdag 1 maart.  De ochtend brengt een aantrekkende wind met een meer zuidelijke richting dus de genua kan er weer bij en al gauw lopen we weer 6 knoopjes. We horen dat Donatien in de vroege ochtend nog 2 tonijnen heeft gevangen! Wij… helemaal NIKS! Grrrrr!
We krijgen bericht dat Thijs en Olesia een rit hebben geregeld en zijn vanochtend om half 9 vertrokken voor de lange tocht vanaf Havana.
Rond 8 uur ronden we de Cabo Corrientes en dan nog een paar mijltjes en we kunnen aftuigen om Maria la Gorda aan te lopen. Een dame van een schip dat er ligt roept ons op. Ze meldt dat we niet mogen ankeren maar gewoon even een ongebruikte mooring op kunnen pikken en ons gaan melden. In de guide van Virgentino staat nog niet dat je ook hier niet meer mag ankeren. Men wil begrijpelijk, het koraal beschermen. Voor de kade zijn maar 3 visitors-moorings en die zijn nu allemaal bezet. We pikken een mooring op van de lokale boten en al gauw komt er een boot op ons af met de mededeling dat we er niet mogen blijven liggen maar wel lang genoeg om de aanmelding te doen. Ze wijzen de plaats aan waar nog 4 moorings zijn. Mwah… wel zo’n 1 1/2 mijl terug. De aanmelding is zo geregeld en we gaan verkassen naar de vrije moorings. We liggen hier ook prima maar een beetje ver van het hotel met zijn aantrekkelijke terras! Later gaan we er met de bijboot heen om op ons bezoek te wachten. Het blijkt dat er nu prima internet is van het ETECSA netwerk, dus met de gekochte wifi-kaartjes.
En…. daar zijn Thijs en Olesia eindelijk! Knuffel-time!


Daar zijn ze… knuffel-time!

Wat zijn ze lichtgevend wit! Gauw insmeren, liefies!


Nog lichtgevend wit… maar zo blij dat ze er zijn!

We zijn hongerig en bestellen een paar pizza’s en natuurlijk… mojito’s!

’s Avonds eten we met de Agaathjes op de Zahree. Wat smaakt de vis en de rest ons heerlijk! Melle blieft geen bietjes en geen aardappelpuree maar samen met Olesia wil hij wel de lekkere dingetjes uit de sla vissen. Vooral olijven!


Olijven vissen met Olesia. Een heerlijke avond met allemaal!

Olesia neemt voor de zekerheid een zeeziektepilletje maar eigenlijk gaat het prima. We deinen wel iets maar heeeeeel zachtjes en ze slapen allebei als roosjes! De jetlag natuurlijk! En…. de mojito’s!

Vrijdag 2 maart. Tijd om het luie zweet met een alcohol luchtje eruit te lopen. Bas blijft met Melle op het strand en de rest wandelt langs de kust naar Punto Caiman. Dat doet ons vermoeden dat er misschien kaaimannen in de bosjes aan de mangroves die net achter een smalle kuststrook liggen. Gelukkig komen we ze niet tegen!

Geen kaaiman gezien… wel deze zeer klein behuisde heremietkreeft.

Het is WARM! Gelukkig staat er een briesje en is de zee dichtbij!

 
Een wandeling om het luie zweet eruit te lopen.

Later wordt het spannend. We klimmen een rots op via een krakkemikkige ladder. Ja hoor… mama durft ook best wel!




Mama durft ook best wel! Het uitzicht… je ziet de Agaath nog nét!

Boven proberen we of we verder kunnen. Super scherp gesteente en Herbert en Donatien lopen op slippers. Ze klagen niet hoor maar uiteindelijk keren we maar om. Dit is geen doen!


Het is niet te doen hier boven! We gaan weer terug!

Het is al 2 uur als we terug zijn bij Bas en Melle. Hongerrrrrr! We lunchen daar. Voor Cubaanse begrippen stevig aan de prijs maar best lekker hoor!
Achter in de middag varen we zonder Herbert (die vindt het water koud… nou jaaaaa!) en Donatien en Melle naar de plek waar we gisteren snorkelaars zagen. Het is niet meer zo heel zonnig en het koraal is wat te diep onder ons om het echt goed te zien. Wel leuke visjes gezien én een loerende barracuda! Die vond ons toch ietsje te groot om een aanval te wagen… de gluiperd!
Er is duidelijk een weersverandering op komst. De wind draait naar het westen en trekt aan maar het blijft droog al beginnen we wel een beetje te schommelen. Olesia’s maag houdt zich prima! Al een beetje ingeslingerd? Het duurt maar kort en de wind draait door naar het noorden en later naar het noordoosten. Het is donker geworden.
We hebben yuca’s en ik maak er samen met Thijs patatjes van… een hoop werk en de hele kajuit stinkt maar ze zijn best lekker…. met een hoop mayonaise! Toastjes met paté erbij en we kijken samen naar een documentaire over de geschiedenis van Cuba, Cuba Libre. Zeer interessant. Morgen deel 2!

Zaterdag 3 maart. Een dag die we niet snel zullen vergeten. En het begon allemaal zo lekker en ontspannen! Thijs en Olesia doen een rondje met de kano.


Thijs en Olesia in de kano.

Ze snorkelen en zijn enthousiast over mooie visjes én een grote stingray!


Een stingray in het zand én…. daar gaat ie weer!

Een lekker rustig dagje strand. Met een lekkere lunch, graafwerkzaamheden én wifi on the beach….
Het zou goed kunnen dat er binnenkort een nieuw blogdeel van de Agaathjes komt, mensen!


Donatien heeft Melle-dispensatie om aan hun blog te werken. Met een wijntje erbij komt de inspiratie vanzelf!

 
Waaaaat… roept Bas… aan de drank bij het blogwerk? Jajaaaaa! Hahahahaaa!



Stranddagje…

De wind staat tijdelijk op de kust en zowel de Agaath als de Zahree liggen te dansen op de golfjes. En dan gaat het goed MIS! Ik zie Zahree draaien en loskomen van de mooring. Paniek!!! Met afgrijzen zien we hoe Zahree steeds meer vaart krijgt richting het strand. Herbert en Bas springen in de dinghy van Bas en gaan zo snel als maar kan richting de rap aan snelheid winnende Zahree. Thijs probeert het nog met onze eigen dinghy met zijn haperende motortje. Neeeeeee…. ze gaan het niet op tijd halen! Allemaal moeten we met lede ogen toe zien hoe onze mooie Zahree strandt. Ieders grootste nachtmerrie die met een boot op pad is. Mijn hart gaat als een razende tekeer. Kotsmisselijk ben ik ineens.  Godzijdank ligt Zahree ogenschijnlijk wel in het zand en niet op het koraal! Vast is natuurlijk meteen goed vast. Vooral als je aan lager wal ligt. Al gauw ligt Zahree helemaal scheef. Wat afschuwelijk om dit mee te moeten maken. Allerlei gedachten en verwijten gaan door mijn hoofd. we hadden toen de wind aantrok naar boord moeten gaan! Onze eigen buitenboordmotor had in orde moeten zijn. We hadden überhaupt niet gebruik moeten maken van een mooring met ons zware schip. Donatien, Olesia, Melle en ik zijn werkeloos op het strand achter gebleven en we zien gelukkig snel hulp toesnellen in de vorm van de 2 boten voor de duikgasten. We zien een dinghy als een gek op en neer varen om lijnen uit te brengen. Verscheidene pogingen worden gedaan om Zahree vlot te trekken maar de wind en golven op de kust helpen niet. Keer op keer knallen de sleeplijnen. Vele keren racen Bas en Thijs naar de motorboten om nieuwe lijnen te brengen, knopen te leggen, nogmaals een trekpoging. De crew van de duikschool springt in het water. Er wordt geroepen en gewezen. Er is iets te weinig coördinatie. Dat is geen verwijt. men heeft natuurlijk geen of nauwelijks ervaring met een stranding van zo’n zwaar schip!
Ik ben er van van overtuigd dat dit het einde van onze reis is! We hebben zo vaak de wrakken van zeilboten op het strand zien liggen. Dionatien weet zeker dat het anders gaat aflopen. WE GAAN HIER NIET VERTREKKEN ZONDER DE ZAHREE! Ze blijft het tegen me roepen maar ik geloof er geen snars van!
Tot de avond valt blijven de boten van de duikschool en onze mannen het proberen en af en toe lijkt het bijna zover te zijn…. maar helaas! Als het donker wordt, worden de pogingen gestaakt. Vrouwen en kinderen worden door Bas naar de Agaath gebracht en kleding wordt van de Zahree gehaald. Onderhand is het stikdonker en ik ben in alle staten dat Thijs en Herbert daar nog op die scheve Zahree zijn. We kunnen ook geen contact over de marifoon krijgen en er wordt geen toplicht ontstoken… kortom… het voelt behoorlijk als een crisis situatie! Bas gaat richting Zahree en treft er niemand aan. Waar zijn ze toch? Gelukkig vindt hij Thijs en Herbert aan de kant, de dinghy van Zahree achter zich aan slepend en met pijnlijke wondjes aan de voeten van over het koraal strompelen. Het motortje van de dinghy had het weer eens opgegeven! Grrrrr! Maar ook geen lampje mee, geen handheld marifoon, kortom…. matige voorbereiding allemaal. Allemaal door de shock van de stranding natuurlijk! Aan boord van de Agaath praten we even bij en wie honger heeft krijgt van Donatien wat te eten. Herbert gaat met Bas naar de kant om overleg te voeren met de havenmeester wat de mogelijkheden zijn. Moet er een sleepboot helemaal uit Havana komen? Al snel zijn ze terug. We krijgen weer een sprankje hoop. De dag erop zal een man komen met drijfmaterieel. Dat gaat ons wel 6.000 dollar kosten als hij erin slaagt Zahree vlot te krijgen. Maar… no cure no pay!
Thijs en Bas zijn totaal verzuurd in de spieren door het heen en weer scheuren met de dinghy en lijnen aan te geven, aan elkaar te knopen, weer aan te geven. We mogen allemaal op de Agaath logeren behalve mijn kapitein. Die houdt de wacht op Zahree. Er zijn gevallen bekend van gestrande boten die dezelfde nacht nog worden leeggehaald! De havenmeester heeft gezegd dat er twee soldaten op het strand geposteerd worden. Ik lig geheel voor Jaffa in de hondenkooi op Agaath, te bibberen en over te geven van de spanning. Er moet een slaappil in en ik slaap een paar uurtjes. Ik heb het te druk met allerlei rampscenario’s te bedenken dus om nu te zeggen dat ik het goed heb? NEE! Mijn arme schipper heeft ook een vreselijke nacht… tenminste gedeeltelijk… Zolang Zahree nog ligt te bonken op het zand. Gelukkig weet ie dat we een oersterk schip hebben. Tegen middernacht gaat de wind liggen en draait ie zoals voorspeld, meer richting het land en is er in ieder geval rust en pakt ie nog wat uurtjes slaap. Maar ook door zijn hoofd gaan heel wat scenario’s!


Kijk goed, in de verte ligt Zahree scheef in het zand.

Zondag 4 maart. Al snel horen we dat de man met het drijfmaterieel af is gehaakt. Waarom wordt niet geheel duidelijk. Een van de boten van de duikschool komt alweer aan gescheurd. Een nieuw plan wordt gemaakt. Agaath zal dwars op Zahree aan een lijn vanaf de top van de hoofdmast Zahree zoveel mogelijk scheef trekken. De duikschoolboot gaat Zahree draaien en richting dieper water proberen te trekken. Mannen van de duikschool liggen in het water en kijken onder water hoe Zahree ligt en of er niks beschadigd is. Dat is niet het geval gelukkig!


De volgende ochtend. Het water is nu rustig gelukkig!

Dan gaat het ineens snel. Nu blijkt ineens dat die kleinere Agaath Zahree wel degelijk kan trekken. Onze boot gaat flink op zijn kant en tegelijkertijd trekt de andere boot naar voren. Op alle boten houden we ons adem in. Wat een spanning! Poging 1 is niet succesvol want meteen knapt de sleeplijn. Onze gele landvasten, ook de dikke, blijken niet veel meer waard te zijn. De volgende lijn is een combinatie van een rekkende hele dikke sleeplijn die we nog van mijn oom Gerard hebben gekregen én een dyneema-lijn. Een, twee drie en in godsnaam! KOM LOS ZAHREE!!!! Klopt het wat we zien? Komt Zahree in beweging! ECHT???? JAAAAA! En daar gaat ze! Op naar dieper water waar onze prachtige schoener thuis hoort!


Agaath trekt de aan de mast, de duikschool boot trekt!

Iedereen begint te gillen en te juichen we we vallen in elkaars armen! Ons mooie schip kiest met de neus het ruime sop! Allerlei emoties schieten door me heen en ik moet huilen van opluchting. HET IS GELUKT! Donatien heeft voor 100% gelijk. We hoeven niet te vertrekken zonder onze mooie Zahree! De 6000 dollar houden we in de zak én de mensen van de duikschool en de Agaathjes krijgen van ons alle lof voor alle hulp en ondersteuning! En Thijs voor zijn niet aflatende inzet bij de redding. En vergeet even niet onze lieve Olesia die zo geweldig met Melle gespeeld heeft en hem heeft afgeleid zodat Donatien en ik Bas konden assisteren. Samen hebben we het gefikst! Ik kan nauwelijks vertellen hoe groot de blijdschap en de opluchting is al zit de schrik er goed in!


Olesia speelt zo lief met Melle!


Zahree is weer vlot!

We zijn echt helemaal door het dolle heen en dansen over het dek van Agaath! Ook op de boten van de duikschool en op Zahree zien we iedereen op en neer springen. Herbert vaart Zahree naar een mooring van een van de boten van de duikschool. We durven niet meer aan een andere mooring. Overigens blijkt later dat niet de mooring het begeven heeft maar onze lijnen. Die waren door aangroei van kleine schelpjes gewoon totaal doorgezaagd! Drie lijnen nog wel! Een waarschuwing voor iedereen! Doe een stuk waterslang om je lijnen om dit te voorkomen!
Bas brengt Thijs en mij gauw naar de Zahree. Wat heerlijk om weer aan boord van ons eigen schip te kunnen klimmen. Ze ligt erbij alsof er niks is gebeurd. Alleen de onderste 30 cm antifouling is van de kiel geschuurd. Wat is dit uiteindelijk goed afgelopen! Nu ik dit tik heb ik weer een brok in mijn keel! We hopen dit toch echt NOOIT MEER te hoeven meemaken!

De rest van de dag gaat op aan opruimen en het Herbert en Thijs zetten zich aan de reparatie van de buitenboord-motor van de dinghy. Toch een gevalletje van achterstallig onderhoud want er komt een vuiltje uit het buisje naar de vlotterkamer. Was het anders afgelopen als Herbert met onze eigen dinghy erheen had kunnen scheuren? Nee waarschijnlijk niet want toen Zahree een vaartje kreeg ging het zo verschrikkelijk snel!

Lessen geleerd:

- lijnen beschermen tegen schavielen,

- spullen op orde zodat je snel in actie kunt komen,

- niet allemaal van boord bij aanlandige stevige wind zo vlak aan de kust, en ZEKER niet als we aan een mooring liggen,

- een extra dikke langere sleeplijn kopen,

- sowieso nieuwe landvasten en deze opbergen uit de zon als we ze niet gebruiken.

- verder?

We gaan met een gepaste vergoeding voor de crew van de duikschool en een aantal lijnen voor ze naar wal. We hebben wel wat te vieren allemaal! De meneer van de Guarda Frontera maakt foto’s van alle Zahreetjes en Agaatjes want het schijnt dat we in de krant komen….


Met de crew van de duikschool.

En dan zet iedereen het op een zuipen. O nee, niet iedereen…. ik ben nog zo over mijn toeren dat ik nog even pas! Bovendien gaan we de volgende dag om 4 uur vertrekken naar Buena Vista, een hele lange dagtocht van 70 mijl!


Aan de zuip!


Olesia geniet van de sensationeel ondergaande zon én van het uitzicht van twee drijvende boten!

We liggen extreem vroeg te bed. Iedereen is compleet kapot! We moeten echt even bijkomen! Maar wat zijn we blij en dankbaar dat we onze reis kunnen voortzetten en dat Thijs en Olesia gewoon de vakantie kunnen houden zoals gepland! Bij mij gaat er voor de zekerheid nogmaals een stevige slaappil in. Morgen weer verder! Trusten!

Maandag 5 maart gaat om kwart voor 4 de wekker. Hoe de nacht was? Zeer matig. Ik heb veel moeite om wat er gebeurt is zomaar eventjes te verwerken en ben gespannen als een veer. En ook een beetje het vertrouwen in onszelf kwijt. Zelfverwijt en besef dat we zoveel geluk hebben gehad! Het moet slijten en een plekje krijgen. Maar we gaan dóór en nog meer genieten!
Thijs en Herbert nemen de honneurs van het vroege vertrek waar en ik mag gelukkig nog een paar uurtjes blijven liggen en om wat bij te slapen. We hebben een heerlijke zeildag trouwens!


Zahree weer in haar element en Olesia is een beetje katterig.

We vangen een prachtige Jack!


Die gaat in de pan!

Ook nog diverse barracuda’s oplopend in maat maar die gooien we terug. Steevast is het een rotklus om de haak uit hun bek te krijgen maar Herbert wordt er steeds handiger in!

We maken ons een beetje zorgen over de ankerplaats die met de zuidelijke wind die nu waait vol aan lager wal is. Lager wal is ook eventjes niet onze favoriete plaats van ankeren! We houden ons maar vast aan de voorspelling dat vanavond alle wind eruit zakt en ook naar het noordoosten draait waardoor we beschut achter het eiland van Buena Vista liggen. Het is even een paar uurtjes op en neer wippen. Maar de jonge pelikaan die bij ons komt bedelen (voor niks want van ons krijgt ie niets!) leidt ons voldoende af en ook de lekkere borreltjes en toastjes met ‘viskleddertje’!


Krijg ik nog wat?

De Agaath ziet de lagerwal golven niet erg zitten en vaart naar een baaitje op 3 mijl afstand. Maar grote pech… er komt een bootje van de Guarda Frontera aan dat ze er niet mogen ankeren. Alleen bij de Cayo’s is dat toegestaan. Grrrrrr, weer 3 mijl terug varen … maar ja… zo is dat nu eenmaal geregeld in Cuba. Regel is regel en wet is wet! Gelukkig zakt de wind er al snel uit en liggen we allemaal heerlijk rustig. Iedereen is nog steeds erg moe dus is het wederom vroeg doodstil op Zahree. O ja… Olesia en ik hangen nog wel even heel stiekem de slingers op want… MORGEN IS THIJSIE JARIG!!! YEAAAAH!

Dinsdag 6 maart. Hiepderdepiep… Thijs is vandaag 28 jaar geworden!
Alweer gaat om kwart voor 4 de wekker! We hebben alweer een afstand van ruim 70 mijl voor de boeg vandaag. Het is ook best een vrij spannend stukje want om achter het rif te kunnen blijven varen moeten we bij Punta Tobaco een ondiep stukje over. In de guide van Frank Virgentino staat dat het nergens ondieper is dan 4 m maar dat is nu niet meer zo. Hoewel we de waypoints van ‘Frankie-boy’ nauwkeurig volgen waarschuwen de Agaathjes al veel eerder van dieptes onder de 2.50 m. Dus we draaien om…grrrrr! Gelukkig hoeven we niet helemaal terug, (wel 17 mijl)  om bij Pasa Zorrita buiten het rif te komen. We vinden 2 mijl terug een kleine doorgang nét voorbij de boei van Cabezo Seco met als ondiepste punt 3.50 m. Pfffff…. opluchting als de diepte weer oploopt! Buiten het rif waait het lekker en blijkt de stroom mee ons ook goed te helpen en lopen we weer wat in op de Agaath. Zij kunnen wel de route binnen het rif  volgen. Qua vissen zijn we de laatste dagen ZEER succesvol! Alweer zo’n prachtige Jack aan de haak!


Alweer zo’n mooie Jack!

Maar ook weer een enorme barracuda. Die gaat terug! De Agaathjes worden HELEMAAL GEK. Die vangen aan de lopende band barracuda’s. Bas stelt voor dat we lid worden van het Comité Barracuda Nee, ter plekke door hem opgericht! We besluiten er stante pede lid van te worden!


Comité Barracuda Nee! Aanmelden bij de Agaathjes!

Verder lekker luieren…lezen… en natuurlijk Thijs zijn verjaardag vieren! 28 jaartjes is die ‘kleine’ alweer geworden!


28 jaartjes alweer!


Olesia raakt aardig ingeslingerd.

Bij Quebrado de San Carlos gaan we voorzichtig op de motor door het rif. We laten beleefd de Agaath voor gaan. Bas zal de diepte doorgeven. Het wordt weer extreem spannend want we zijn er allang achter dat de coördinaten van Virgentino misschien ooit bruikbaar waren, maar dat de diepte situatie nu totaal anders is. Waar de guide aangeeft dat we moeten varen staat in de kaart 80 cm water aangegeven. Dat niemand daar kan varen kun je zowel zien aan de kleur van het water. Misschien heeft de laatste hurricane de zandbanken compleet van plaats doen verplaatsen? Voorzichtig aftastend zoekt Bas als een soort Eric Bauhaus voldoende water voor onze kiel van 2.50 m en we kunnen tot vrij dicht bij Cayo Levisa komen. Dan is het met 2.20 m waterdiepte afgelopen voor ons en keren we om en gaan een klein stukje terug voor anker met naast ons de Agaath. Uit die motor en genieten van de rust van een prachtige avond.


Een prachtige avond bij Cayo Levisa.

’s Avonds viert Thijs zijn verjaardagsfeestje! Melle heeft er al de hele dag naar uitgekeken, vooral naar de taart.

 
Met de zelfontspanner.


Melle heeft taart meegebracht.

We hebben zelfs twee taarten, compleet met papieren feesthoedjes door Donatien gevouwen! Bas heeft een fles tequila meegenomen. Deze wordt naar de mannenkuil meegenomen. Wacht maar heren! Morgen om 5 uur spreken we jullie wel weer!


De mannen aan het ‘cobben’ in de kuil mét tequila.

Het is weer een enorme smulpartij met zalige vis en de laatste verse bietjes…. gebakken gnocchi erbij…. kortom… FEEST!


Een Feest!

En taart toe! Melle heeft met veel geduld (zo knap!) de hele avond naar dit moment uitgekeken!


Eindelijk… de taart(en)! Uitdelen Melle!

Taart nr. 2 zal tot morgen moeten wachten. We barsten zowat uit elkaar!
Gauw naar bed allemaal! Morgen nogmaals vroeg op. Oké…. een uurtje later dan… 5 uur in plaats van 4!

Woensdag 7 maart is het the day after, afschuwelijk om er zo vroeg uit te moeten. Thijs assisteert zijn pa en ik mag alweer even blijven liggen. Kwestie van een beetje zielig doen hahahaaa!


Alweer een prachtige dag komt eraan!

Waarom niet een dagje blijven liggen? Deze dag staat er aanvankelijk weinig wind maar uit een gunstige richting met ‘s middags zelfs wat westelijke en noodwestelijke wind. Dat betekent niet opboksen tegen de stevige noordooster die er meestal staat. Morgen nadert langzaam een koufront en draait de wind tegen dus VERTREKKEN! Bovendien moeten we voor de 10e ons visum verlengen. We hebben dus geen keus. Een flink deel van de dag motorzeilen we langs de noordwest kust van Cuba. Mooi tijd om de landvasten een beetje op te kalefateren.


Reparatie van de landvasten.

Als Herbert op de lier een trekproef doet van zijn schiemanswerk breekt de landvast net daarachter. Al het werk voor niks geweest! We besluiten de landvasten allemaal weg te gooien. Daar kunnen we Zahree echt niet meer betrouwbaar mee vastleggen. Tijd voor relaxen en ‘deksletten’ en een tukkie.

 
Ontspanning.

‘s Middags draait de wind inderdaad naar zee en trekt wat aan en eindelijk kan de motor uit. Met ons topzeil bij en ook een half knoopje stroom mee, zijn we rond half 5 bij de uiterton van Marina Hemmingway. We mogen binnenlopen en worden gevraagd af te meren bij het dok van de Guarda Frontera. Het is weer even een flinke papierwinkel. Ook wordt gevraagd of we een satelliet telefoon hebben. Nou nee… geen telefoon… wel een kastje aan de muur. Daar weet de mevrouw zich geen raad mee dus uitzetten moet maar voldoende zijn. De Agaathjes moeten hun satelliet telefoon in een zakje aanleveren en die wordt vakkundig met tape dichtgeplakt. En zij hebben nu niet eens een abonnement hahahaaa! Wij wel.. dus we zetten hem eenmaal in de marina gewoon weer aan. Geen idee waard de Cubanen bang voor zijn. Misschien is het omdat de overheid satelliet verkeer niet kan controleren? Wie het weet mag het komen vertellen!
De plaats aan dok 1 in de Marina is prima! De Agaathjes liggen vlak achter ons. Thijs en Olesia gaan gauw op pad naar Havana want ze hebben met een vriendinnetje van salsales afgesproken. Dat wordt SALSA vanavond!
Herbert en ik ploffen bij de Agaathjes neer voor een ankerbiertje – wijntje en daarna naar de Chinees! Gewoon op het Marina terrein. Hartstikke lekker en goed betaalbaar. Iets typisch… een glas rode wijn kost 2 CUC, een fles 40 CUC… HUH?????


Een prima Chinees restaurant op het terrein van de Marina. Melle kan al met stokjes eten.

Hiermee sluit ik dit blogdeel af. We verlaten Cuba nog lang niet en vandaag is het 9 maart, is ons visum na veel gedoe verlengd en hebben we fantastisch Havana voor het eerst een beetje bekeken. Morgen gaan we een aantal dagen door Cuba trekken met Thijs en Olesia. De eerste stop zal Cienfuegos zijn. Moet een mooie stad zijn!
Daar horen jullie dan later wel weer over. Dit blogdeel gaan hopelijk net zo vlot online als het vorige!
Veel leesplezier en tot de volgende keer.